ഢ

മലയാള അക്ഷരമാലയിലെ പതിനാലാമത്തെ വ്യഞ്ജനമാണ് ഢ. ടവർഗത്തിലെ നാലാക്ഷരമായ "ഢ" ഒരു ഘോഷമാണ്.

മലയാള അക്ഷരം
ഢ
പ്രമാണം:ഢ.png 250px
തരം	ദീർഘസ്വരം
ഉച്ഛാരണസ്ഥാനം	{{{ഉച്ഛാരണസ്ഥാനം}}}
ഉച്ചാരണരീതി	തീവ്രയത്നം
സമാനാക്ഷരം	ഡ
യുനികോഡ് പോയിന്റ്

ശബ്ദവായുവിനെ മൂർദ്ധന്യത്തിൽ ഒരുക്ഷണത്തിലതികം തടസപ്പെടുത്തി വിട്ടയക്കുമ്പോൾ ഡ് എന്ന കേവലവ്യഞ്ജനശബ്ദം ലഭിക്കുന്നു. ഡ് + ഹ = ഢ

ഢകാരം

മലയാള അക്ഷരമാലയിലെ പതിനാലാമത്തെ വ്യഞ്ജനാക്ഷരമാണ് ഢ. 'ട' വർഗത്തിലെ ഘോഷം. നാദിയും മഹാപ്രാണീകൃതവുമായ മൂർധന്യ വ്യഞ്ജനം. സംസ്കൃതത്തിലും, ഹിന്ദി, ബംഗാളി തുടങ്ങിയ ഉത്തരേൻഡ്യൻ ഭാഷകളിലും തെലുഗു, കന്നഡ, തുളു എന്നീ ദ്രാവിഡഭാഷകളിലും 'ഢ' തന്നെ പതിനാലാമത്തെ വ്യഞ്ജനം. തമിഴിൽ ഈ വ്യഞ്ജനം ഇല്ല. ഉച്ചാരണ സൗകര്യത്തിനുവേണ്ടി വ്യഞ്ജനങ്ങളോട് 'അ'കാരം ചേർത്ത് ഉച്ചരിക്കുന്ന രീതിയിൽ ഢ്+അ എന്നീ വർണങ്ങൾ ചേർന്നുണ്ടായ അക്ഷരം (ഢ്+അ = ഢ). മറ്റു സ്വരങ്ങൾ ചേർന്ന് ഢാ ഢി ഢീ ഢു ഢൂ ഢൃ ഢെ ഢേ ഢൈ ഢൊ ഢോ ഢൗ എന്നീ രൂപങ്ങളുണ്ട്. അല്പപ്രാണമായ മൃദുവിന്റെ (ഡ) മഹാപ്രാണം ഘോഷം (ഢ). നാദിയായി മൃദുവിനെ ഉച്ചരിക്കുമ്പോൾ നിശ്വാസവായു കണ്ഠരന്ധ്രത്തിൽ രുദ്ധമായിക്കഴിഞ്ഞാൽ വായിൽക്കൂടിത്തന്നെ നിസ്സരിക്കുന്നു. കണ്ഠരന്ധ്രത്തെ സങ്കോചിപ്പിക്കുകയും വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ട് നാദി-ശ്വാസി വർണങ്ങൾ ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നു.

സംസ്കൃതഭാഷയിൽ നിന്ന് സ്വീകരിച്ച ഈ വർണം സംസ്കൃത പദങ്ങളിൽ മാത്രമാണ് പ്രയോഗിച്ചുവരുന്നത്.

'ഢ'കാരം ചേർന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ

ഢ്യ, ഢ്ര, ഢ്വ, ഡ്ഢ, ഡ്ഢ്യ, ണ്ഢ, മ്ഢ എന്നിങ്ങനെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലിപികളും.

ഉദാ:

മൗഢ്യം, മേഢ്രം (പുരുഷന്റെ ലിംഗം), മീഢ്വസൻ (ദാനശീലൻ-മീഢ്വാൻ), വിഡ്ഢി, വിഡ്ഢ്യാൻ, മേണ്ഢകം (മുട്ടാട്), മേണ്ഢ്രം, ഡുമ്ഢി (ഗണപതിയുടെ പേര്-ഢുൺഢി).

ഈ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളൊന്നും തന്നെ പദാദിയിൽ ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്നില്ല. 'ഢ'യും അതുചേർന്നുണ്ടാകുന്ന സംയുക്തങ്ങളും ദ്രാവിഡഭാഷാപദങ്ങളിൽ സാധാരണയായി കാണുന്നില്ല. സംസ്കൃതത്തിലും മറ്റു ചില ഭാഷകളിൽ നിന്ന് കടം കൊണ്ട പദങ്ങളിലുമാണ് പ്രയോഗം.

അവലംബം

കടപ്പാട്: കേരള സർക്കാർ ഗ്നൂ സ്വതന്ത്ര പ്രസിദ്ധീകരണാനുമതി പ്രകാരം ഓൺലൈനിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച മലയാളം സർ‌വ്വവിജ്ഞാനകോശത്തിലെ ഢ എന്ന ലേഖനത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കം ഈ ലേഖനത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. വിക്കിപീഡിയയിലേക്ക് പകർത്തിയതിന് ശേഷം പ്രസ്തുത ഉള്ളടക്കത്തിന് സാരമായ മാറ്റങ്ങൾ വന്നിട്ടുണ്ടാകാം.