ഈ പ്രമാണം കേൾക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലേ? മീഡിയാ സഹായി സന്ദർശിക്കുക.
ഡിപിലോൺ മുദ്രണം, ഗ്രീക്ക് അക്ഷരമാലയുടെ ഉപയോഗത്തിന്റെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന സാമ്പിൾ, ഉ. 740 BC
ഗ്രീക്ക് ഭാഷ എഴുതാൻ ബി.സി. 9-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യം മുതലോ 8-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കം മുതലോ ഉപയോഗിച്ചുവന്ന ഇരുപത്തിനാല് അക്ഷരങ്ങൾ ഉൾപ്പെട്ടതാണ് ഗ്രീക്ക് അക്ഷരമാല. സ്വരത്തെയും വ്യഞ്ജനത്തെയും വെവ്വേറെ ചിഹ്നങ്ങളെക്കൊണ്ടു കുറിക്കുന്ന വർണ്ണമാലകളിൽ പ്രഥമവും പ്രാക്തനവുമാണ് ഇത്[1].ബി.സി. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടു മുതൽ ഇവ ഗ്രീക്ക് അക്കങ്ങളെക്കുറിക്കാനും ഉപയോഗിച്ചുതുടങ്ങി.
ഗ്രീക്ക് അക്ഷരമാല ഫൊണീഷ്യൻ അക്ഷരമാല പരിണമിച്ചാണ് ഉണ്ടായത്. അതിനു മുൻപ് ഗ്രീക്കിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സൈപ്രിയോട്ട് അക്ഷരമാലയുമായോ ലീനിയർ ബിയുമായോ ഇതിന് ബന്ധമില്ല. ലത്തീൻ അക്ഷരമാല ഉൾപ്പെടെ യൂറോപ്പ്, മദ്ധ്യപൗരസ്ത്യദേശങ്ങൾ, തുടങ്ങിയ ഇടങ്ങളിലെ അക്ഷരമാലകൾക്ക് ജന്മംനൽകിയത് ഗ്രീക്ക് അക്ഷരമാലയാണ്[1].ആധുനിക ഗ്രീക്ക് ഭാഷ എഴുതാനുപയോഗിക്കുന്നതിനു പുറമേ ശാസ്ത്രം, ഗണിതശാസ്ത്രം തുടങ്ങിയവയിലെ വിവിധ ചിഹ്നങ്ങളായും ഇവ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിൽ കിരണങ്ങളെ കുറിക്കുന്നതിനും ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിൽ നക്ഷത്രങ്ങളെ കുറിക്കുന്നതിനും ഭൂമിശാസ്ത്രത്തിൽ ചക്രവാതങ്ങളുടെ പേരായും ഒക്കെ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്.
ബി.സി. ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനസമയത്തോ എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ സമയത്തോ ആണ് ഗ്രീക്ക് അക്ഷരമാല ഉത്ഭവിച്ചത്.[2] ഇതിനു മുൻപുള്ള മൈസനിയൻ കാലഘട്ടത്തിൽ ലീനിയാർ ബി എന്നൊരു ലിപിരൂപമായിരുന്നു ഗ്രീക്ക് ഭാഷ എഴുതാനായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഈ രണ്ടു ലിപി രൂപങ്ങൾക്കുമിടയിൽ നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ഇടവേളയാണുള്ളത്. ഈ കാലഘട്ടത്തെയാണ് ഗ്രീക്ക് ഇരുണ്ട കാലഘട്ടം എന്നുവിളിക്കുന്നത്. ഗ്രീക്കുകാർ ഈ ലിപി ഇതിനു മുൻപു നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ഫിനീഷ്യൻ ലിപിയിൽ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തിയാണ് രുപീകരിച്ചത്. ഇത് പടിഞ്ഞാറൻ സെമിറ്റിക് ലിപികളുമായി അടുത്ത ബന്ധമുള്ള ഒരു ലിപിരൂപമാണ്. സ്വരങ്ങൾക്ക് പ്രത്യേകം അക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തു എന്നതാണ് ഗ്രീക്ക് ലിപിയും ഫിനീഷ്യൻ ലിപിയും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം. ഈ വ്യത്യാസം ഗ്രീക്ക് ഭാഷയെ ആദ്യത്തെ "ആൽഫാബെറ്റ്" ആക്കി മാറ്റുന്നു.[3] സെമിറ്റിക് ഭാഷകളിൽ വ്യഞ്ജനങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു ഉള്ളത്. അവയെ "അബ്ജാദുകൾ" എന്നാണ് വിളിക്കാവുന്നത്.[4]
ഫിനീഷ്യൻ ലിപിയിൽ നിന്ന് 22 അക്ഷരങ്ങളും ഗ്രീക്ക് ഭാഷ സ്വീകരിച്ചു. ഇതിൽ അഞ്ചെണ്ണം സ്വരങ്ങൾക്കായി നീക്കിവച്ചു. /j/ (യോധ്), /w/ (വാവ്) എന്നിവ [i] (Ι, അയോഗ്ഗ) എന്ന സ്വരത്തിനും [u] (Υ, ഉപ്സിലോൺ) എന്ന അക്ഷരത്തിനുമായി ഉപയോഗിച്ചു. /ʔ/ ('അലെഫ്) [a] (Α, ആൽഫ) എന്ന സ്വരത്തിനായും; /ʕ/ (ʿayin) [o] (Ο, ഓമൈക്രോൺ) എന്ന സ്വരത്തിനായും; /h/ (ഹെ) [e] (Ε, എപ്സിലോൺ) എന്ന സ്വരത്തിനായും ഉപയോഗിച്ചു. ഇരട്ട വാവ് [w] (Ϝ, ഡൈഗാമ) എന്നതിനായും ഉപയോഗിച്ചു. /ħ/ (ഹെത്ത്) നീളമുള്ള /ɛː/ (Η, എറ്റ) എന്ന സ്വരത്തിനായി സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടു (ഈ അക്ഷരം ഒരു വ്യഞ്ജനമായും ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു). പിന്നീട് /ɔː/ (Ω, ഒമേഗ) എന്ന ഏഴാമതൊരു സ്വരം കൂടി ഉപയോഗത്തിലെത്തി.
↑ 5.05.1Epsilon ⟨ε⟩ and omicron ⟨ο⟩ originally could denote both short and long vowels in pre-classical archaic Greek spelling, just like other vowel letters. They were restricted to the function of short vowel signs in classical Greek, as the long vowels /eː/ and /oː/ came to be spelled instead with the digraphs ⟨ει⟩ and ⟨ου⟩, having phonologically merged with a corresponding pair of former diphthongs /ei/ and /ou/ respectively.
Horrocks, Geoffrey (2006). Ellinika: istoria tis glossas kai ton omiliton tis. Athens: Estia. [Greek translation of Greek: a history of the language and its speakers, London 1997]
Johnston, A. W. (2003). "The alphabet". എന്നതിൽ Stampolidis, N.; Karageorghis, V (eds.). Sea Routes from Sidon to Huelva: Interconnections in the Mediterranean 16th – 6th c. B.C. Athens: Museum of Cycladic Art. pp. 263–276.
Kristophson, Jürgen (1974). "Das Lexicon Tetraglosson des Daniil Moschopolitis". Zeitschrift für Balkanologie. 10: 4–128.
Macrakis, Stavros M (1996). "Character codes for Greek: Problems and modern solutions". എന്നതിൽ Macrakis, Michael (ed.). Greek letters: from tablets to pixels. Newcastle: Oak Knoll Press. p. 265.
Mazon, André; Vaillant, André (1938). L'Evangéliaire de Kulakia, un parler slave de Bas-Vardar. Bibliothèque d'études balkaniques. 6. Paris: Librairie Droz. – selections from the Gospels in Macedonian.
Miletich, L. (1920). "Dva bŭlgarski ru̐kopisa s grŭtsko pismo". Bŭlgarski starini. 6.
Peyfuss, Max Demeter (1989). Die Druckerei von Moschopolis, 1731–1769: Buchdruck und Heiligenverehrung in Erzbistum Achrida. Wiener Archiv für Geschichte des Slawentums und Osteuropas. 13. Böhlau Verlag.
Swiggers, Pierre (1996). "Transmission of the Phoenician Script to the West". എന്നതിൽ Daniels; Bright (eds.). The World's Writing Systems. Oxford: University Press. pp. 261–270.
Stevenson, Jane (2007). "Translation and the spread of the Greek and Latin alphabets in Late Antiquity". എന്നതിൽ Harald Kittel; മറ്റുള്ളവർക്കൊപ്പം. (eds.). Translation: an international encyclopedia of translation studies. 2. Berlin: de Gruyter. pp. 1157–1159. Explicit use of et al. in: |editor= (help)
Thompson, Edward M (1912). An introduction to Greek and Latin palaeography. Oxford: Clarendon.
Woodard, Roger D. (2008). "Attic Greek". എന്നതിൽ Woodard, Roger D. (ed.). The ancient languages of Europe. Cambridge: University Press. pp. 14–49.
qoph /q/
ṣade /sˤ/
