പതിറ്റുപ്പത്ത്
ചേര നാട്ടു രാജാക്കൻമാരായ പത്തുപേരെക്കുറിച്ചു രചിക്കപ്പെട്ട പത്തു പാട്ടുകൾ വീതമുള്ളതും ആകെ നൂറെണ്ണം ചേർന്നതുമായ ഒരു സമാഹാരത്തെയാണ് പത്തിരുപ്പത്ത് അഥവ പതിറ്റുപ്പത്ത് (തമിഴ്: பதிற்றுப் பத்து) എന്നു പറയുന്നത്. പുറനാനൂറ്, അകനാനൂറ്, പതിറ്റുപ്പത്ത്, നറ്റിണൈ, ഐങ്കുറുനൂറ്, തൊൽകാപ്പിയം, കുറുംതൊകൈ, പെരുന്തൊകൈ, കലിത്തൊകൈ മുതലായവ ചേർന്നതാണ് മുഖ്യമായും സംഘസാഹിത്യം. പതിറ്റുപ്പത്തും 'പുറംകൃതി'കളാണ്. അതായത് സാമൂഹ്യവും രാഷ്ട്രീയവും മറ്റുമായ ബാഹ്യവിഷയങ്ങളാണ് അവയിൽ പ്രതിപാദിയ്ക്കപ്പെടുന്നത്. പതിറ്റുപ്പത്തു, അകനാനൂറ്, പുറനാനൂറ് എന്നീ കൃതികളിൽ നിന്നും ആദിചേരരാജാക്കന്മാരെപ്പറ്റിയും അവരുടെ കാലത്തെ സാമൂഹ്യജീവിതത്തെപ്പറ്റിയും അറിയാൻ സാധിക്കും.
പതിറ്റുപ്പത് ചില ഇടങ്ങളിൽ പത്തിരുപ്പത്ത് എന്നും എഴുതിയിരിക്കുന്നതായി കാണുവാൻ സാധിക്കും. ആദ്യ പത്തു പാട്ടുകളും അവസാന പത്തു പാട്ടുകളും ഇവയിൽ കാണാതെ പോയന്നു മറ്റുമാണ് പറയുന്നത്. സമർപ്പിക്കപ്പെട്ട പത്തു ഭാഗങ്ങളിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നത് ചേരന്മാരെ കുറിച്ചുള്ള വിശേഷങ്ങൾ ആണ്. 2 മുതൽ 7 വരെയുള്ള ദശകങ്ങളിൽ ഇമയവരമ്പൻ രാജവംശത്തിലെ മൂന്ന് തലമുറയിലെ ഭരണാധികാരികളെക്കുറിച്ചാണ് പറയുന്നത്. ബാക്കിയുള്ള കവിതകളിൽ ഇരുമ്പോറൈ രാജവംശത്തിലെ മൂന്ന് തലമുറയിലെ ഭരണാധികാരികളെക്കുറിച്ചും പറയുന്നു. പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലോ അതിനുശേഷമോ എഴുതിയ ഒരു വ്യാഖ്യാനമാണ് സംഘം കയ്യെഴുത്തുപ്രതികൾ എന്നാണ് കണ്ടെത്തിയ തമിഴ് പണ്ഡിതനായ യു വി സ്വാമിനാഥ അയ്യർ പറയുന്നത്.
പണ്ഡിതോചിതമായ പങ്ക് പുരാതന സ്ത്രീകൾക്ക് സ്വീകരിച്ചിരുന്നു എന്നുള്ള സൂചനകൾ ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നാണ് ചരിത്രകാരന്മാർ പറയുന്നത്,സ്ത്രീകൾക്ക് ദക്ഷിണ ഭാരതത്തിൽ ലഭിച്ചിരുന്ന സ്ഥാനം ഇതിൽ നിന്നും വെക്തം ആകുന്നുണ്ട്. കവിതകൾ ഭരണാധികാരികളെയും നായകന്മാരെയും ഒരു ജീവചരിത്രത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ പ്രശംസിക്കുന്നു, എന്നാൽ അതിന്റ കാതൽ യഥാർത്ഥ ചരിത്രത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. ശിവ, മുരുകൻ, കൊറ്റവ (ഉമ, ദുർഗ്ഗ) മുതലായ ദേവതകളെ യോദ്ധാക്കളും രാജാവും ആരാധന ചെയ്തിരുന്നു എന്ന് പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. കയ്യെഴുത്തുപ്രതികളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന കവിതകൾ, എപ്പിലോഗുകൾ, കൊളോഫോണുകൾ എന്നിവയും പുരാതന സംസ്കാരത്തിനും സാമൂഹ്യശാസ്ത്ര പഠനത്തിനും പ്രാധാന്യം നൽകുന്നുണ്ട്. കവിത പഴയതും എന്നാൽ അജ്ഞാതവുമായ പൊതുവായ വാമൊഴി പാരമ്പര്യത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. സംഘത്തിനു ശേഷമുള്ള കാലഘട്ടത്തിലെ പ്രാചീന തമിഴ് ഇതിഹാസങ്ങൾ പങ്കിടുന്ന ഉറവിടങ്ങൾ അമൂല്യമായി കണക്കാക്ക പെടുന്നു.
ഘടന
[തിരുത്തുക]ഇപ്പോൾ ലഭ്യമായ എട്ട് പത്തിൽ ഓരോന്നിനും പത്ത് വാക്യങ്ങൾക്ക് പൊതുവായ ഒരു ഘടനയുണ്ട്. ഓരോ വാക്യത്തിനും ഒരു ശീർഷകമോ അടിക്കുറിപ്പോ ഉണ്ട്. ഈ ശീർഷകം വാക്യത്തിന്റെ വാചകത്തിൽ കാണുന്ന ആകർഷകമായ വാക്യമാണ്. ശ്ലോകത്തിന്റെ വാചകം അടിക്കുറിപ്പ് അല്ലെങ്കിൽ ശീർഷകം പിന്തുടരുന്നു. ഓരോ വാക്യത്തിൻറെയും അവസാനത്തിൽ തമിഴ് പദമായ (തുരൈ), തമിഴ് പദം ഉപയോഗിച്ച് പരാമർശിക്കുന്ന താളം, വന്നം, മീറ്റർ ടുകു ശ്ലോക പിയാർ എന്ന് വിളിക്കുന്ന ശ്ലോകത്തിന്റെ പേരും .ഈ തരത്തിലുള്ള വിവരങ്ങൾ ക്ലാസിക്കൽ തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ മറ്റ് കൃതികളിൽ വളരെ അപൂർവമായി മാത്രമേ കാണാനാകൂ. പാടികം എന്നറിയപ്പെടുന്ന പത്ത് വാക്യങ്ങളിൽ ഓരോന്നിന്റെയും അവസാനത്തിൽ ഒരു എപ്പിലോഗ് ഉണ്ട്. തീം, റിഥം, മീറ്റർ,പാടികാമുകളുടെ രചയിതാക്കൾ പേരും എപ്പിലോഗുകളും ചേർത്തിരിക്കുന്നത് പിൽക്കാല തീയതിയിലാണ്, ഇത് വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ തീയതിയേക്കാൾ മുമ്പുള്ളതാണ്, കാരണം വാക്യങ്ങൾക്ക് പുറമെ പാടികാമുകൾക്ക് വ്യാഖ്യാതാക്കൾ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ നൽകിയിട്ടുണ്ട്.
ഇതും കാണുക
[തിരുത്തുക]- എട്ടുത്തൊകൈ
- പതിനെൻ കീഴ്കണക്ക്
- സംഘ സാഹിത്യം
അവലംബം
[തിരുത്തുക]കൂടുതൽ വായനക്ക്
[തിരുത്തുക]- Menon, A. Sreedhara (2007). A survey of Kerala history (2007 ed.). Kerala, India: D C Books. ISBN 8126415789.
{{cite book}}
: Invalid|ref=harv
(help) - Mudaliyar, Singaravelu A., Apithana Cintamani, An encyclopaedia of Tamil Literature, (1931) - Reprinted by Asian Educational Services, New Delhi (1983)
- Kamil Zvelebil (1973). The Smile of Murugan: On Tamil Literature of South India. BRILL. ISBN 90-04-03591-5.
{{cite book}}
: Invalid|ref=harv
(help)