അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യം ഇന്ത്യയിൽ

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
പരമ്പര
ഇന്ത്യയുടെ ഭരണഘടന
ആമുഖം
ഭാഗങ്ങൾ
മൗലികാവകാശങ്ങൾ
ഭാഗം
I ∙ II ∙ III ∙ IV ∙ IVA ∙ V ∙ VI ∙ VII
VIII ∙ IX ∙ IXA ∙ IXB ∙ X ∙ XI ∙ XII ∙ XIII ∙ XIV
XV ∙ XVI ∙ XVIA ∙ XVII ∙ XVIII ∙ XIX ∙ XX ∙ XXI
XXII
പട്ടികകൾ
ഒന്ന് ∙ രണ്ട് ∙ മൂന്ന് ∙ നാല് ∙ അഞ്ച്
ആറ് ∙ ഏഴ്‌ ∙ എട്ട് ∙ ഒൻപത്
പത്ത് ∙ പതിനൊന്ന് ∙ പന്ത്രണ്ട്
അനുബന്ധം
I ∙ II ∙ III ∙ IV ∙ V
ഭേദഗതികൾ
List ∙ 1 ∙ 2 ∙ 3 ∙ 4 ∙ 5 ∙ 6 ∙ 7 ∙ 8 ∙ 9 ∙ 10 ∙ 11 ∙ 12 ∙ 13 ∙ 14 ∙ 15 ∙ 16 ∙ 17 ∙ 18 ∙ 19 ∙ 20 ∙ 21 ∙ 22 ∙ 23 ∙ 24 ∙ 25 ∙ 26 ∙ 27 ∙ 28 ∙ 29 ∙ 30 ∙ 31 ∙ 32 ∙ 33 ∙ 34 ∙ 35 ∙ 36 ∙ 37 ∙ 38 ∙ 39 ∙ 40 ∙ 41 ∙ 42 ∙ 43 ∙ 44 ∙ 45 ∙ 46 ∙ 47 ∙ 48 ∙ 49 ∙ 50 ∙ 51 ∙ 52 ∙ 53 ∙ 54 ∙ 55 ∙ 56 ∙ 57 ∙ 58 ∙ 59 ∙ 60 ∙ 61 ∙ 62 ∙ 63 ∙ 64 ∙ 65 ∙ 66 ∙ 67 ∙ 68 ∙ 69 ∙ 70 ∙ 71 ∙ 72 ∙ 73 ∙ 74 ∙ 75 ∙ 76 ∙ 77 ∙ 78 ∙ 79 ∙ 80 ∙ 81 ∙ 82 ∙ 83 ∙ 84 ∙ 85 ∙ 86 ∙ 87 ∙ 88 ∙ 89 ∙ 90 ∙ 91 ∙ 92 ∙ 93 ∙ 94 ∙ 95 ∙ 96 ∙ 97 ∙ 98 ∙ 99 ∙ 100
ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങൾ

ഇന്ത്യയുടെ ഭരണഘടന ഇന്ത്യയിലെ പൌരന്മാർക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള അവകാശം പ്രദാനം ചെയ്യുന്നു. ഭരണഘടനാ ശിൽപികൾ സുപ്രധാനമായി കണക്കാക്കിയ വ്യക്തിഗത അവകാശങ്ങൾ ആർട്ടിക്കിൾ 19 ൽ നൽകിയിരിക്കുന്നു. ആർട്ടിക്കിൾ 19-ലെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള അവകാശം അതിന്റെ ആറ് സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളിൽ ഒന്നായി സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യവും ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യവും ഉറപ്പ് നൽകുന്നു.[1]

ചരിത്രം[തിരുത്തുക]

ഇന്ത്യയിലെ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകൂടം നടപ്പിലാക്കിയ വിദ്വേഷ പ്രസംഗ നിയമത്തിലെ സെക്ഷൻ 295(എ) ലാണ് നിലവിലെ രൂപത്തിലുള്ള നിയമത്തിന്റെ വേരുകൾ ഉള്ളത്. ഇസ്ലാമിനെതിരെ വിവാദമുണ്ടാക്കിയ ആര്യസമാജം നേതാക്കളുടെ കൊലപാതക പരമ്പരയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഈ നിയമം കൊണ്ടുവന്നത്. 1897ൽ പണ്ഡിറ്റ് ലേഖ്‌റാമിനെ ഒരു മുസ്ലീം കൊലപ്പെടുത്തിയതോടെയാണ് ഇതിന്റെ തുടക്കം.[2] "സെക്ഷൻ 295 ബി സ്ഥാപിച്ചത് ഹിന്ദു സമൂഹമല്ല, മറിച്ച് അതിന് എതിരാണ്. ഇസ്‌ലാമിനെ വിമർശനങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാൻ ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഹിന്ദുക്കളുടെ മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിച്ചതാണ് ഇത്" എന്നാണ് കോൻറാഡ് എസ്റ്റ് വാദിക്കുന്നത്. [2] 1926-ൽ ഹിന്ദു സംഗതൻ, സേവിയർ ഓഫ് ഡൈയിങ് റേസ് എഴുതിയതിനു പുറമേ, ഇസ്‌ലാമിൽ നിന്ന് ഹിന്ദുമതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്ത ഒരു കുടുംബത്തിന് സംരക്ഷണം നൽകുകയും ചെയ്ത സ്വാമി ശ്രദ്ധാനന്ദയെ കൊലപ്പെടുത്തിയ ശേഷം 1926 ഡിസംബറിൽ കൊലപാതക പരമ്പര ആരംഭിച്ചു.[2][3]

1915-ൽ ആര്യസമാജപ്രഭാഷകനായ ധർമ്മ് ബീറിനെതിരായ കേസിൽ പത്തു മുസ്ലീങ്ങൾ കലാപത്തിന് ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടു, എന്നാൽ മറ്റൊരു സമുദായത്തിന്റെ മതവികാരം വ്രണപ്പെടുത്താനുള്ള ബോധപൂർവമായ പദപ്രയോഗങ്ങളും ആംഗ്യങ്ങളും (...) ഉപയോഗിച്ചതിന് 298-ാം വകുപ്പ് പ്രകാരവും കൂടാതെ 153-ാം വകുപ്പ് പ്രകാരം, "കലാപത്തിന് മനഃപൂർവ്വം പ്രകോപിപ്പിച്ചതിനും" ധർമ്മ് ബീറിനെതിരെയും ഈ നിയമത്തിന്റെ വകുപ്പുകൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു.[4]

ഭരണഘടനാ മുൻഗാമികൾ[തിരുത്തുക]

1946 മുതൽ 1950 വരെ ഭരണഘടനാ അസംബ്ലിയാണ് 1950 ലെ ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന തയ്യാറാക്കിയത്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ ഭരണഘടന ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയിലെ നിയമനിർമ്മാണങ്ങളുടെയും രാഷ്ട്രീയ രേഖകളുടെയും പൂർവ്വിക രേഖകളുടെ Archived 2019-01-09 at the Wayback Machine. ഒരു നീണ്ട ചരിത്രത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.[5]

ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനാ ബിൽ 1895 Archived 2019-07-17 at the Wayback Machine., ഒരു ഭരണഘടനാ ദർശനത്തിന്റെ ആദ്യ ഇന്ത്യൻ വ്യവഹാരമായി പരക്കെ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇതിൽ സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഇനിപ്പറയുന്ന വ്യവസ്ഥകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു - 'ഓരോ പൗരനും തന്റെ ചിന്തകൾ വാക്കുകളിലൂടെയോ എഴുത്തുകളിലൂടെയോ പ്രകടിപ്പിക്കുകയും അവ അച്ചടിയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും ചെയ്യാം.

മറ്റ് ഭരണഘടനാ മുൻഗാമി രേഖകളിലും അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യവും ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യവും സംബന്ധിച്ച വ്യവസ്ഥകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. കോമൺവെൽത്ത് ഓഫ് ഇന്ത്യ ബിൽ 1925 Archived 2019-06-26 at the Wayback Machine., നെഹ്‌റു റിപ്പോർട്ട് 1928 Archived 2018-06-16 at the Wayback Machine., സംസ്ഥാനങ്ങളും ന്യൂനപക്ഷങ്ങളും 1945 Archived 2019-07-14 at the Wayback Machine. എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. മിക്ക കേസുകളിലും, വ്യവസ്ഥകളിൽ അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ചില തരത്തിലുള്ള നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഭരണഘടനാ അസംബ്ലിയിലെ ചർച്ച[തിരുത്തുക]

ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനാ അസംബ്ലി 1 ഡിസംബർ 1948 Archived 2023-07-21 at the Wayback Machine., 2 ഡിസംബർ 1948 Archived 2023-07-21 at the Wayback Machine., 17 ഒക്ടോബർ 1949 തീയതികളിൽ Archived 2019-07-20 at the Wayback Machine. അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെപ്പറ്റിയും അഭിപ്രായപ്രകടന സ്വാതന്ത്ര്യത്തെപ്പറ്റിയും (കരട് ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 19(1) 1948) ചർച്ച ചെയ്തു. കരട് ലേഖനത്തിൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു:

ഈ ആർട്ടിക്കിളിലെ മറ്റ് വ്യവസ്ഥകൾക്ക് വിധേയമായി, എല്ലാ പൗരന്മാർക്കും ഇനിപ്പറയുന്ന അവകാശമുണ്ട് - (എ) സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും അഭിപ്രായപ്രകടനത്തിനും; …

വ്യവസ്ഥ: ഈ ആർട്ടിക്കിളിലെ ക്ലോസ് (1)-ലെ (എ) ഉപവകുപ്പിലെ ഒന്നും, നിലവിലുള്ള ഏതെങ്കിലും നിയമത്തിന്റെ പ്രവർത്തനത്തെ ബാധിക്കില്ല, അല്ലെങ്കിൽ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തൽ, രാജ്യദ്രോഹം അല്ലെങ്കിൽ മര്യാദയ്‌ക്കോ ധാർമ്മികതയ്‌ക്കോ എതിരെ വ്രണപ്പെടുത്തുന്നതോ രാജ്യത്തിന്റെ സുരക്ഷയെ തകർക്കുന്നതോ അട്ടിമറിക്കുന്നതോ ആയ മറ്റേതെങ്കിലും കാര്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഏതെങ്കിലും നിയമം നിർമ്മിക്കുന്നതിൽ നിന്ന് ഭരണകൂടത്തെ തടയില്ല.

ഭരണഘടനാ അസംബ്ലിയിലെ മിക്ക അംഗങ്ങളും അവകാശം ഉൾപ്പെടുത്തുന്നതിനെ സ്വാഗതം ചെയ്തു. എന്നിരുന്നാലും, വലതുഭാഗത്ത് നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തിയ ആർട്ടിക്കിളിലെ വ്യവസ്ഥയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി വൈരുദ്ധ്യം ഉയർന്നുവന്നു: ചില അംഗങ്ങൾ വലതുവശത്തെ നിയന്ത്രണങ്ങളെ എതിർത്തു, മറ്റുള്ളവർ അതിനെ പിന്തുണച്ചു. നിയന്ത്രണങ്ങളെ എതിർത്ത അംഗങ്ങൾ ഇനിപ്പറയുന്ന രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ വാദിച്ചു- 1. നിയന്ത്രണങ്ങളുടെ സാന്നിധ്യത്തിൽ അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും അഭിപ്രായപ്രകടനത്തിനുമുള്ള അവകാശം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല. 2. അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്നത് ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ പതിവായിരുന്നു.

നിയന്ത്രണങ്ങളെ അനുകൂലിച്ച അംഗങ്ങൾ ഇങ്ങനെ വാദിച്ചു

  1. ഈ സർക്കാർ ഒരു കൊളോണിയൽ സർക്കാർ അല്ലാത്തതിനാൽ നിയന്ത്രണങ്ങൾ മികച്ചതായിരുന്നു.
  2. അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള അവകാശം ലോകത്തെവിടെയും സമ്പൂർണ്ണമായിരുന്നില്ല.
  3. രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ക്രമസമാധാനത്തിലും സുരക്ഷയിലും വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യാനാകില്ല.

അവസാനം, ഭരണഘടനാ അസംബ്ലി ആർട്ടിക്കിളിൽ വോട്ട് ചെയ്യുകയും 1948 ലെ കരട് ഭരണഘടനയിൽ പരാമർശിച്ചതിന് സമാനമായ നിയന്ത്രണങ്ങളോടെ 1950 ലെ ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയിൽ "സംസാരത്തിനും അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുമുള്ള അവകാശം" ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.

ഭരണഘടനയും നിയമനങ്ങളും[തിരുത്തുക]

മേനക ഗാന്ധി വി. യൂണിയൻ ഓഫ് ഇന്ത്യ, [6] കേസിന്റെ സുപ്രധാന വിധിയിൽ സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ പരിമിതികളില്ലെന്നും ഇന്ത്യയിൽ മാത്രമല്ല, വിദേശത്തുമുള്ള മറ്റുള്ളവരുമായി വിവരങ്ങൾ ശേഖരിക്കാനും ചിന്തകൾ കൈമാറാനുമുള്ള പൗരന്റെ അവകാശം അതിനൊപ്പം ഉണ്ടെന്നും സുപ്രീം കോടതി അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.

ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന മാധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ച് പ്രത്യേകം പരാമർശിക്കുന്നില്ല. ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 19(1)(എ)യിൽ ആണ് മാധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ആയതിനാൽ ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 19 (2) പ്രകാരം നൽകിയിരിക്കുന്ന നിയന്ത്രണങ്ങൾക്ക് മാധ്യമങ്ങൾ വിധേയമാണ്. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുമുമ്പ്, പത്രസ്വാതന്ത്ര്യം സംരക്ഷിക്കുന്നതിന് ഭരണഘടനാപരമായ അല്ലെങ്കിൽ നിയമപരമായ വ്യവസ്ഥകളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ചാന്നിംഗ് അർനോൾഡ് വി. രാജാവ് ചക്രവർത്തി കേസിൽ പ്രിവി കൗൺസിൽ നിരീക്ഷിച്ചത് ഇങ്ങനെയാണ് : [7] "പത്രപ്രവർത്തകന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം വ്യക്തിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഒരു സാധാരണ ഭാഗമാണ്, വ്യക്തികള്ക്ക് പൊതുവെ എത്രത്തോളം പോകാം, അതുപോലെ പത്രപ്രവർത്തകനും പോകാം, എന്നാൽ ചട്ടം കൂടാതെ പത്രപ്രവർത്തകന്റെ പ്രത്യേകാവകാശം മറ്റൊന്നുമല്ല, അതിലും ഉയർന്നതുമല്ല. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാദങ്ങളുടെയോ വിമർശനങ്ങളുടെയോ അഭിപ്രായങ്ങളുടെയോ വ്യാപ്തി മറ്റേതൊരു വിഷയത്തേക്കാളും വിശാലമാണ്." ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖം അതിലെ എല്ലാ പൗരന്മാർക്കും ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം ഉറപ്പാക്കുന്നു. യു.ഡി.എച്ച്.ആറിന്റെ ആർട്ടിക്കിൾ 19 പ്രകാരം അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും അഭിപ്രായപ്രകടനത്തിന്റെയും ഭാഗമായി മാധ്യമസ്വാതന്ത്ര്യം ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ആർട്ടിക്കിൾ 19 ന്റെ കാതൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: "എല്ലാവർക്കും അഭിപ്രായത്തിനും ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും അവകാശമുണ്ട്, ഈ അവകാശത്തിൽ ഇടപെടാതെ അഭിപ്രായങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കാനും ഏത് മാധ്യമങ്ങളിലൂടെയും വിവരങ്ങളും ആശയങ്ങളും അന്വേഷിക്കാനും സ്വീകരിക്കാനും കൈമാറാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും ഉൾപ്പെടുന്നു."

നിയന്ത്രണങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

ഇന്ത്യൻ നിയമമനുസരിച്ച്, അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യവും പത്രസ്വാതന്ത്ര്യവും ഒരാളുടെ ചിന്തകൾ സ്വതന്ത്രമായി പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള സമ്പൂർണ്ണ അവകാശം നൽകുന്നില്ല. ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 19 ലെ ക്ലോസ് (2) താഴെപ്പറയുന്ന തലങ്ങൾക്ക് കീഴിൽ അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ചില നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്താൻ നിയമസഭയെ പ്രാപ്തമാക്കുന്നു:

  • i. രാജ്യ സുരക്ഷ,
  • II. വിദേശ രാജ്യങ്ങളുമായി സൗഹൃദ ബന്ധം,
  • III. പൊതു ക്രമം,
  • IV. മാന്യതയും ധാർമ്മികതയും,
  • v. കോടതിയലക്ഷ്യം,
  • VI. അപകീർത്തിപ്പെടുത്തൽ,
  • VII. ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തിനുള്ള പ്രേരണ, ഒപ്പം
  • VIII. ഇന്ത്യയുടെ പരമാധികാരവും അഖണ്ഡതയും.

ഈ കാരണങ്ങളാൽ ന്യായമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ, എക്സിക്യൂട്ടീവ് നടപടിയിലൂടെയല്ല, യഥാവിധി പ്രാബല്യത്തിൽ വരുത്തിയ നിയമത്തിലൂടെ മാത്രമേ ചുമത്താൻ കഴിയൂ. [8]

രാജ്യ സുരക്ഷ[തിരുത്തുക]

രാജ്യ സുരക്ഷ മുൻനിർത്തി സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും മേൽ ന്യായമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ചുമത്താവുന്നതാണ്. ഗവൺമെന്റിനെ അട്ടിമറിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള അക്രമ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ, ഗവൺമെന്റിനെതിരെ യുദ്ധം, കലാപം, ബാഹ്യ ആക്രമണം അല്ലെങ്കിൽ യുദ്ധം മുതലായവയിലൂടെ രാജ്യ സുരക്ഷയെ അപകടപ്പെടുത്താൻ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ള എല്ലാ പ്രസ്താവനകളും രാജ്യ സുരക്ഷയെ മുൻനിർത്തി നിയന്ത്രിക്കാം. [9] രാജ്യത്തിന് ഒരു അപകടവും വരുത്താത്ത പൊതു ക്രമത്തിന്റെ സാധാരണ ലംഘനങ്ങളെ ഇത് പരാമർശിക്കുന്നില്ല. [10]

വിദേശ രാജ്യങ്ങളുമായി സൗഹൃദ ബന്ധം[തിരുത്തുക]

1951-ലെ ഭരണഘടന (ഒന്നാം ഭേദഗതി) നിയമത്തിലൂടെ ഇത് ചേർത്തു. മറ്റ് രാജ്യങ്ങളുമായുള്ള ഇന്ത്യയുടെ സൗഹൃദബന്ധം അപകടത്തിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണെങ്കിൽ, രാജ്യത്തിന് സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും മേൽ ന്യായമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്താൻ കഴിയും.

പൊതു ക്രമം[തിരുത്തുക]

റൊമേഷ് ഥാപ്പറിന്റെ കേസിൽ (AIR 1950 SC 124) സുപ്രീം കോടതിയുടെ തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന സാഹചര്യം നേരിടാൻ 1951 ലെ ഭരണഘടന (ഒന്നാം ഭേദഗതി) നിയമപ്രകാരം ഇത് ചേർത്തു. 'പൊതു ക്രമം' എന്ന പ്രയോഗം പൊതു സമാധാനത്തിന്റെയും സുരക്ഷിതത്വത്തിന്റെയും സമാധാനത്തിന്റെയും അർത്ഥത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

കിഷോരി മോഹൻ വി. പശ്ചിമ ബംഗാൾ സംസ്ഥാനം കേസിൽ സുപ്രീം കോടതി മൂന്ന് ആശയങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചു: ക്രമസമാധാനം, രാജ്യ സുരക്ഷ അല്ലെങ്കിൽ. പൊതുസമാധാനത്തിനു ഭംഗം വരുത്തുന്ന എന്തും പൊതു ക്രമത്തെ തകർക്കും. [11] എന്നാൽ സർക്കാരിനെ വിമർശിച്ചാൽ മാത്രം പൊതു ക്രമം തകരണമെന്നില്ല. [12] പൊതു ക്രമം നിലനിർത്താൻ ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള ന്യായമായ നിയന്ത്രണമായതിനാൽ ഏതെങ്കിലും വർഗത്തിന്റെ മതവികാരങ്ങളെ ബോധപൂർവം വ്രണപ്പെടുത്തുന്ന പദപ്രയോഗങ്ങളെ ശിക്ഷിക്കുന്ന ഒരു നിയമം സാധുവായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. [13]

മാന്യതയും ധാർമ്മികതയും[തിരുത്തുക]

'അശ്ലീലം' എന്ന വാക്ക് ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ 'അനാചാരം' എന്ന വാക്കിന് സമാനമാണ്. ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് കേസിൽ , [14] 'അശ്ലീലമെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെടുന്ന വിഷയത്തിന്റെ പ്രവണത അത്തരം അധാർമിക സ്വാധീനങ്ങൾക്ക് വിധേയമായ മനസ്സിനെ ദുഷിപ്പിക്കുമോ' എന്നതനുസരിച്ചാണ് പരിശോധന നടത്തിയത്. ഈ പരിശോധന രഞ്ജിത് ഡി ഉദേഷി വി. മഹാരാഷ്ട്ര സംസ്ഥാനം (AIR 1965 SC 881) കേസിൽ ലേഡി ചാറ്റർലിസ് ലവർ എന്ന പുസ്തകം വിറ്റതിനും സൂക്ഷിച്ചതിനും ഐപിസി സെക്ഷൻ 292 പ്രകാരം പ്രോസിക്യൂട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരു പുസ്തക വിൽപ്പനക്കാരന്റെ ശിക്ഷ കോടതി ശരിവച്ചു. ധാർമ്മികതയുടെ മാനദണ്ഡം കാലാകാലങ്ങളിൽ, സ്ഥലങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് വ്യത്യാസപ്പെടുന്നു.

കോടതിയലക്ഷ്യം[തിരുത്തുക]

അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുള്ള ഭരണഘടനാപരമായ അവകാശം ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരു വ്യക്തിയെ കോടതിയെ അവഹേളിക്കാൻ അനുവദിക്കില്ല. കോടതിയലക്ഷ്യം എന്ന പ്രയോഗം 1971-ലെ കോടതിയലക്ഷ്യ നിയമത്തിന്റെ സെക്ഷൻ 2 നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു. കോടതിയലക്ഷ്യം എന്ന പദം സിവിൽ അലക്ഷ്യത്തെയോ നിയമപ്രകാരമുള്ള ക്രിമിനൽ അവഹേളനത്തെയോ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

അപകീർത്തിപ്പെടുത്തൽ[തിരുത്തുക]

ആർട്ടിക്കിൾ 19 ലെ ക്ലോസ് (2) മറ്റൊരാളുടെ പ്രശസ്തിക്ക് ഹാനി വരുത്തുന്ന എന്തെങ്കിലും പ്രസ്താവനകൾ നടത്തുന്നതിൽ നിന്ന് ആരെയും തടയുന്നു. ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാനിയമത്തിലെ സെക്ഷൻ 499, സെക്ഷൻ 500 എന്നിവയിൽ പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്ന ക്രിമിനൽ മാനനഷ്ടക്കേസിന്റെ കാര്യത്തിൽ, മാനനഷ്ടവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഐപിസിയുടെ 499-ാം വകുപ്പിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ഇന്ത്യയിൽ മാനനഷ്ടം ക്രിമിനൽ കുറ്റമാക്കിയിരിക്കുന്നു. ഒരാള് സത്യം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അപകീര് ത്തികരമായ കുറ്റത്തിന് കേസെടുക്കാം. 499-ാം വകുപ്പിന്റെ ആദ്യ ഖണ്ഡിക പ്രകാരം, 'പൊതുജനനന്മയ്ക്കുവേണ്ടി' പ്രസ്താവന നടത്തിയാൽ മാത്രമേ സത്യം ഒരു പ്രതിരോധമാകൂ. അത്, ജുഡീഷ്യറി വിലയിരുത്തേണ്ട വസ്തുതയാണ്.

ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തിനുള്ള പ്രേരണ[തിരുത്തുക]

1951-ലെ ഭരണഘടന (ഒന്നാം ഭേദഗതി) നിയമപ്രകാരം ഇത് കൂട്ടിച്ചേർത്തു. കുറ്റം ചെയ്യാൻ ആളുകളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന എന്തെങ്കിലും പ്രസ്താവന ഒരു വ്യക്തി നടത്തുന്നതിൽ നിന്ന് ഭരണഘടന പൌരന്മാരെ വിലക്കുന്നു.

ഇന്ത്യയുടെ പരമാധികാരവും അഖണ്ഡതയും[തിരുത്തുക]

ഈ ഭാഗം 1963-ലെ ഭരണഘടന (പതിനാറാം ഭേദഗതി) നിയമത്തിലൂടെ ചേർത്തു. ഇന്ത്യയുടെ അഖണ്ഡതയെയും പരമാധികാരത്തെയും വെല്ലുവിളിക്കുന്ന പ്രസ്താവനകൾ നടത്തുന്നതിൽ നിന്ന് ആരെയും വിലക്കാനാണ് ഇത് ലക്ഷ്യമിടുന്നത്.

പത്രസ്വാതന്ത്ര്യം[തിരുത്തുക]

പ്രധാന ലേഖനം: പത്രസ്വാതന്ത്ര്യം ഇന്ത്യയിൽ

"പ്രസ്സ്" എന്ന വാക്ക് പരാമർശിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും, "സംസാരിക്കാനും ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുമുള്ള അവകാശം" ഇന്ത്യയുടെ ഭരണഘടന, (ആർട്ടിക്കിൾ 19(1) എ) നല്കുന്നുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, "ഇന്ത്യയുടെ പരമാധികാരവും അഖണ്ഡതയും, രാജ്യ സുരക്ഷ, വിദേശ രാജ്യങ്ങളുമായുള്ള സൗഹൃദബന്ധം, പൊതു ക്രമം, മര്യാദ സംരക്ഷിക്കൽ, ധാർമ്മികത സംരക്ഷിക്കൽ, അവഹേളനം, കോടതിയലക്ഷ്യം, അപകീർത്തിപ്പെടുത്തൽ, അല്ലെങ്കിൽ കുറ്റകൃത്യത്തിന് പ്രേരണ" എന്നീ കാരണങ്ങളാൽ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം ഉപവകുപ്പിന് കീഴിലുള്ള നിയന്ത്രണങ്ങൾക്ക് വിധേയമാണ്. ഒഫീഷ്യൽ സീക്രട്ട് ആക്ട്, പ്രിവൻഷൻ ഓഫ് ടെററിസ്റ്റ് ആക്ടിവിറ്റീസ് ആക്റ്റ് [15] (PoTA) പോലുള്ള നിയമങ്ങൾ പത്രസ്വാതന്ത്ര്യം പരിമിതപ്പെടുത്താൻ ഉപയോഗിക്കം. PoTA പ്രകാരം, ഒരു തീവ്രവാദിയുമായോ തീവ്രവാദി ഗ്രൂപ്പുമായോ സമ്പർക്കം പുലർത്തുന്ന ഒരാളെ ആറ് മാസം വരെ തടവിലാക്കാം. 2006-ൽ PoTA അസാധുവാക്കിയെങ്കിലും ഔദ്യോഗിക രഹസ്യ നിയമം 1923 തുടരുന്നു.

റിപ്പോർട്ടേഴ്‌സ് വിത്തൗട്ട് ബോർഡേഴ്‌സ് (ആർഡബ്ല്യുബി) പുറത്തിറക്കിയ പ്രസ് ഫ്രീഡം ഇൻഡക്‌സ് 2018-ൽ ലിസ്റ്റ് ചെയ്‌ത 180 രാജ്യങ്ങളിൽ 138-ാം റാങ്കിലാണ് ഇന്ത്യ. [16] [17] പ്രസ് ഫ്രീഡം ഇൻഡക്‌സ് പ്രകാരം, ഇന്ത്യയുടെ പത്രസ്വാതന്ത്ര്യം 2002 ലെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങളിലെ 80-ാം റാങ്ക് മുതൽ തുടർച്ചയായി കുറഞ്ഞുവരുന്നു. 2018-ൽ, ഇന്ത്യയുടെ മാധ്യമ സ്വാതന്ത്ര്യ റാങ്കിംഗ് രണ്ട് സ്ഥാനം കുറഞ്ഞ് 138 ആയി. തകർച്ച വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ ആർഡബ്ല്യുബി, ഹിന്ദു ദേശീയവാദികളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന അസഹിഷ്ണുതയും ഗൗരി ലങ്കേഷിനെപ്പോലുള്ള മാധ്യമപ്രവർത്തകരുടെ കൊലപാതകങ്ങളും ഉദ്ധരിച്ചു.

2022 ഓഗസ്റ്റിൽ, 100-ലധികം അന്തർദേശീയ എഴുത്തുകാരും കലാകാരന്മാരും ഇന്ത്യയിലെ ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് നേരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങളിൽ ആശങ്ക പ്രകടിപ്പിച്ചു. ഈ എഴുത്തുകാർ എഴുത്തുകാരുടെ സംഘടനകളായ പെൻ അമേരിക്ക, പെൻ ഇന്റർനാഷണൽ എന്നിവയിൽ ചേർന്ന് ഇന്ത്യൻ പ്രസിഡന്റ് ദ്രൗപതി മുർമുവിന് അയച്ച കത്തിൽ ഒപ്പിടുകയും ജനാധിപത്യ തത്വങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ അവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഇതും കാണുക[തിരുത്തുക]

  • ഇന്റർനെറ്റ് സെൻസർഷിപ്പ് ഇന്ത്യയിൽ
  • ഇന്ത്യയുടെ രാഷ്ട്രീയം

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. ↑ Constitution of India-Part III Article 19 Fundamental Rights.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Elst, Koenraad. "In Favour of Freedom of Expression: Section 295A as Cornerstone of Censorship". Journal of the American Institute of Religion, Dialogue, Vol. 18, No. 1. Retrieved 2016-09-30. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  3. ↑ Sraddhananda (1926-01-01). Hindu sangathan: saviour of the dying race (in ഇംഗ്ലീഷ്). Delhi: Shraddhananda. OCLC 7733386.
  4. ↑ Adcock, C.S. (2016). "Violence, passion, and the law: a brief history of section 295A and its antecedents". Journal of the American Academy of Religion. 84 (2): 337–351. doi:10.1093/jaarel/lfw027.
  5. ↑ "CADIndia". cadindia.clpr.org.in. Archived from the original on 2019-01-09. Retrieved 2018-03-20.
  6. ↑ AIR 1978 SC 597.
  7. ↑ AIR 1914 PC 116, 117.
  8. ↑ Bijoe Emmanuel v. State of Kerala, (1986) 3 SCC 615.
  9. ↑ State of Bihar v. Shailabala Devi, AIR 1952 SC 329.
  10. ↑ Romesh Thapar v. State of Madras Archived 2018-11-16 at the Wayback Machine., AIR 1950 SC 124.
  11. ↑ Om Prakash v. Emperor, AIR 1948 Nag, 199.
  12. ↑ Raj Bahadur Gond v. State of Hyderabad, AIR 1953 Hyd 277.
  13. ↑ Ramjilal Modi v. State of Uttar Pradesh, AIR 1957 SC 622; 1957 SCR 860.
  14. ↑ LR 3 QB 360.
  15. ↑ "The Prevention of Terrorism Act 2002".
  16. ↑ "India : Deadly threat from Modi's nationalism". Reporters Without Borders.
  17. ↑ "2018 Press Freedom Index". Reporters Without Borders. Archived from the original on 2020-06-10. Retrieved 23 June 2018.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്[തിരുത്തുക]

  • കാലമർഡ്, ഡോ. ആഗ്നസ്, Freedom of Speech and Offence: Why Blasphemy Laws Are not the Appropriate Response (സംസാര സ്വാതന്ത്ര്യവും കുറ്റവും: എന്തുകൊണ്ട് ദൈവനിന്ദ നിയമങ്ങൾ ഉചിതമായ പ്രതികരണമല്ല), (18 ജൂൺ 2006), www.google.com (ഒരു പിഡിഎഫ് ആയി)
  • ചോപ്ര, ചന്ദ്മൽ, സീതാ റാം ഗോയൽ. 1987. The Calcutta Quran Petition (കൊൽക്കത്ത ഖുറാൻ പെറ്റീഷൻ). ന്യൂഡൽഹി: വോയ്സ് ഓഫ് ഇന്ത്യ.
  • കോഹൻ, ഹെൻ‌റി, C.R.S. Report for Congress: Freedom of Speech and Press: Exceptions to the First Amendment (കോൺഗ്രസിനായുള്ള CRS റിപ്പോർട്ട്: ഫ്രീഡം ഓഫ് സ്പീച്ച് ആൻഡ് പ്രസ്സ്: ആദ്യ ഭേദഗതിക്കുള്ള ഒഴിവാക്കലുകൾ), (27 ഓഗസ്റ്റ് 2003), www.google.com (ഒരു pdf ആയി).
  • എൽസ്റ്റ്, കോയൻറാഡ്. 2014. Negationism in India: concealing the record of Islam (ഇന്ത്യയിലെ നിഷേധവാദം: ഇസ്ലാമിന്റെ രേഖ) മറച്ചുവെക്കൽ.ISBN 978-8185990958
  • ലിയാങ്, ലോറൻസ്, Reasonable Restrictions and Unreasonable Speech (ന്യായമായ നിയന്ത്രണങ്ങളും യുക്തിരഹിതമായ സംസാരവും), (2004), www.google.com (ഒരു പിഡിഎഫ് ആയി).
  • പാണ്ഡെ, ജെഎൻ, Constitutional Law of India (ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനാ നിയമം), 42-ാം പതിപ്പ്. (2005), സെൻട്രൽ ലോ ഏജൻസി, അലഹബാദ്.
  • സിംഗ്, എംപി, Constitution of India (ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന), പത്താം പതിപ്പ്. (2001), ഈസ്റ്റേൺ ബുക്ക് കോ., Lko.
  • അരുൺ ഷൂരി, രാം സ്വരൂപ്, ഗോയൽ, സീതാ റാം. 1998. Freedom of expression: secular theocracy versus liberal democracy (ആവിഷ്‌കാര സ്വാതന്ത്ര്യം: മതേതര ദിവ്യാധിപത്യവും ലിബറൽ ജനാധിപത്യവും).ISBN 9351365921ഐ.എസ്.ബി.എൻ 9351365921ISBN 9789351365921
  • തിവാരി, ഡോ. മഹേന്ദ്ര, Freedom of press in India: Constitutional Perspectives (ഇന്ത്യയിലെ മാധ്യമ സ്വാതന്ത്ര്യം: ഭരണഘടനാ വീക്ഷണങ്ങൾ), (2006), www.supremecourtcases.com.
  • രജക്, ബ്രജേഷ്, Pornography Law; XXX Must not be Tolerated (പോണോഗ്രാഫി നിയമം; XXX സഹിക്കരുത്), (2011) യൂണിവേഴ്സൽ ലോ പബ്ലിഷിംഗ് കമ്പനി പ്രൈവറ്റ്. ലിമിറ്റഡ് ന്യൂ ഡെൽഹി.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=അഭിപ്രായ_സ്വാതന്ത്ര്യം_ഇന്ത്യയിൽ&oldid=4051952" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്