Jump to content

പേൾ ഹാർബറിലെ ആക്രമണം

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
Attack on Pearl Harbor
the Asiatic-Pacific Theater of World War II ഭാഗം

ആക്രമണത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഒരു ജാപ്പനീസ് വിമാനത്തിൽ നിന്ന് എടുത്ത യുദ്ധക്കപ്പലിന്റെ ഫോട്ടോ. യു‌എസ്‌എസ് വെസ്റ്റ് വിർ‌ജീനിയയിലെ ടോർ‌പിഡോ സമരകേന്ദ്രത്തിലെ ഒരു സ്ഫോടനം. ആക്രമണകാരികളായ രണ്ട് ജാപ്പനീസ് വിമാനങ്ങൾ കാണാം: ഒന്ന് യുഎസ്എസ് നിയോഷോയ്ക്കും മറ്റൊന്ന് നേവൽ യാർഡിനും.
തിയതിഡിസംബർ 7, 1941; 82 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് (1941-12-07)
സ്ഥലംപ്രാഥമികമായി പേൾ ഹാർബർ, ഹോണോലുലു, ഹവായ്, യു.എസ്.
ഫലംപ്രധാന ജാപ്പനീസ് തന്ത്രപരമായ വിജയം; |രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിലേക്ക് അമേരിക്ക പ്രവേശിക്കുന്നത് മറ്റ് അനന്തരഫലങ്ങൾക്ക് കാരണമായി
യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർ
 United States Japan
പടനായകരും മറ്റു നേതാക്കളും
Husband E. Kimmel
Walter Short
Robert A. Theobald
Empire of Japan ചൈച്ചി നാഗുമോ
Isoroku Yamamoto
മിത്സുവോ ഫുചിഡ
ശക്തി
8 battleships
8 cruisers
30 destroyers
4 submarines
3 USCG cutters[nb 1]
47 other ships[4]
≈390 aircraft
Mobile Unit:
6 aircraft carriers
2 battleships
2 heavy cruisers
1 light cruiser
9 destroyers
8 tankers
23 fleet submarines
5 midget submarines
414 aircraft
നാശനഷ്ടങ്ങൾ
4 battleships sunk
4 battleships damaged
1 ex-battleship sunk
1 harbor tug sunk
3 cruisers damaged[nb 2]
3 destroyers damaged
3 other ships damaged
188 aircraft destroyed
159[6] aircraft damaged
2,335 killed
1,143 wounded
4 midget submarines sunk
1 midget submarine grounded
29 aircraft destroyed
74 aircraft damaged
64 killed
1 sailor captured[7]
Civilian casualties
68 killed[8][9]
35 wounded[10]
3 aircraft shot down

1941 ഡിസംബർ 7 ഞായറാഴ്ച രാവിലെ ഹവായിയിലെ ഹൊനോലുലുവിലെ പേൾ ഹാർബറിലെ നാവിക താവളത്തിനെതിരെ അമേരിക്കയ്ക്ക് നേരെ (അക്കാലത്ത് ഒരു നിഷ്പക്ഷ രാജ്യം) സാമ്രാജ്യ ജാപ്പനീസ് നേവി എയർ സർവീസ് നടത്തിയ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന [11] സൈനിക ആക്രമണം ആണ് പേൾ ഹാർബറിലെ ആക്രമണം.[nb 3][12] ആക്രമണത്തിന്റെ അടുത്ത ദിവസം രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിലേക്ക് അമേരിക്ക ഔപചാരികമായി പ്രവേശിക്കുന്നതിലേയ്ക്ക് ഇത് നയിച്ചു. ജാപ്പനീസ് സൈനിക നേതൃത്വം ആക്രമണത്തെ ഹവായ് ഓപ്പറേഷൻ, ഓപ്പറേഷൻ AI, എന്നും[13][14] ആസൂത്രണ സമയത്ത് ഓപ്പറേഷൻ ഇസഡ് എന്നും വിളിച്ചു.[15]

തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിൽ യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡം, നെതർലാന്റ്സ്, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് എന്നിവയുടെ വിദേശ പ്രദേശങ്ങൾക്കെതിരായ ആസൂത്രിത സൈനിക നടപടികളിൽ ഇടപെടാതിരിക്കാനുള്ള ഒരു പ്രതിരോധ നടപടിയായാണ് ജപ്പാൻ ആക്രമണം ഉദ്ദേശിച്ചത്. ഏഴ് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ യുഎസ് നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള ഫിലിപ്പീൻസ്, ഗ്വാം, വേക്ക് ദ്വീപ്, എന്നിവിടങ്ങളിലും ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള മലയ, സിംഗപ്പൂർ, ഹോങ്കോംഗ് എന്നിവിടങ്ങളിലും സമാനമായ ജാപ്പനീസ് ആക്രമണങ്ങൾ നടന്നു.[16]

ഹവായ് സമയം (18:18 GMT) രാവിലെ 7:48 നാണ് ആക്രമണം ആരംഭിച്ചത്. [nb 4][17]ആറ് വിമാനവാഹിനിക്കപ്പലുകളിൽ നിന്ന് [18] വിക്ഷേപിച്ച 353 സാമ്രാജ്യത്വ ജാപ്പനീസ് വിമാനങ്ങൾ (പോരാളികൾ, ലെവൽ, ഡൈവ് ബോംബറുകൾ, ടോർപ്പിഡോ ബോംബറുകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ) ആക്രമണമാരംഭിച്ചു. [18]എട്ട് യുഎസ് നേവി യുദ്ധക്കപ്പലുകളും തകർന്നു. നാലെണ്ണം മുങ്ങി. യു‌എസ്‌എസ് അരിസോണ ഒഴികെ മറ്റെല്ലാം പിന്നീട് യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുത്തു. ആറ് എണ്ണം സേവനത്തിനായി തിരിച്ചയക്കുകയും യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുക്കുകയും ചെയ്തു. മൂന്ന് ക്രൂയിസറുകൾ, മൂന്ന് ഡിസ്ട്രോയറുകൾ, ഒരു ആന്റി-എയർക്രാഫ്റ്റ് ട്രെയിനിംഗ് കപ്പൽ, [nb 5] ഒരു മൈൻ‌ലെയർ എന്നിവയും ജാപ്പനീസ് പടക്കപ്പൽ മുങ്ങുകയോ നശിക്കുകയോ ചെയ്തു. 188 യുഎസ് വിമാനങ്ങൾ നശിപ്പിച്ചു. 2,403 അമേരിക്കക്കാർ കൊല്ലപ്പെടുകയും 1,178 പേർക്ക് പരിക്കേൽക്കുകയും ചെയ്തു. [[20] പവർ സ്റ്റേഷൻ, ഡ്രൈ ഡോക്ക്, കപ്പൽശാല, അറ്റകുറ്റപ്പണി, ഇന്ധനം, ടോർപ്പിഡോ സംഭരണ ​​സൗകര്യങ്ങൾ, അന്തർവാഹിനികൾ, ആസ്ഥാന മന്ദിരം (ഇന്റലിജൻസ് വിഭാഗത്തിന്റെ വീട് എന്നിവയും) പോലുള്ള പ്രധാന അടിസ്ഥാന ഇൻസ്റ്റാളേഷനുകൾ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ജാപ്പനീസ് നഷ്ടം നേരിയതായിരുന്നു. 29 വിമാനങ്ങളും അഞ്ച് മിഡ്‌ജെറ്റ് അന്തർവാഹിനികളും നഷ്ടപ്പെട്ടു. 64 സൈനികർ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ഒരു ജാപ്പനീസ് നാവികൻ കസുവോ സകമാകി പിടിക്കപ്പെട്ടു.

ജപ്പാൻ അമേരിക്കയ്‌ക്കെതിരെ അന്നുതന്നെ യുദ്ധ പ്രഖ്യാപനം പ്രഖ്യാപിച്ചെങ്കിലും (ടോക്കിയോയിൽ ഡിസംബർ 8) അടുത്ത ദിവസം വരെ പ്രഖ്യാപനം നൽകിയിരുന്നില്ല. അടുത്ത ദിവസം ഡിസംബർ 8 ന് കോൺഗ്രസ് ജപ്പാനെതിരെ യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഡിസംബർ 11 ന് ജർമ്മനിയും ഇറ്റലിയും യുഎസിനെതിരെ യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ചു. ജർമ്മനിക്കും ഇറ്റലിക്കുമെതിരെ യുദ്ധ പ്രഖ്യാപനത്തോടെ ഇതിനെതിരെ പ്രതികരിച്ചു.

ജപ്പാന്റെ മുൻകൂട്ടി പ്രഖ്യാപിക്കാത്ത സൈനിക നടപടികൾക്ക് ചരിത്രപരമായ നിരവധി ഉദാഹരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഔപചാരിക മുന്നറിയിപ്പുകളുടെ അഭാവം, പ്രത്യേകിച്ചും സമാധാന ചർച്ചകൾ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കെ, പ്രസിഡന്റ് ഫ്രാങ്ക്ലിൻ ഡി. റൂസ്‌വെൽറ്റിനെ 1941 ഡിസംബർ 7, "അപകീർത്തികരമായ ഒരു തീയതി" എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു. യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിക്കാതെയും വ്യക്തമായ മുന്നറിയിപ്പില്ലാതെയും ആക്രമണം നടന്നതിനാൽ, പേൾ ഹാർബറിനെതിരായ ആക്രമണം പിന്നീട് ടോക്കിയോ ട്രയൽ‌സിൽ ഒരു യുദ്ധക്കുറ്റമാണെന്ന് വിധിക്കപ്പെട്ടു.[21][22]

അവലംബം

[തിരുത്തുക]

Informational notes

  1. USCGC Taney (WHEC-37), USCGC Reliance (WSC-150), USCGC Tiger (WSC-152).[1][2][3]
  2. Unless otherwise stated, all vessels listed were salvageable.[5]
  3. Also known as the battle of Pearl Harbor
  4. In 1941, Hawaii was a half-hour different from the majority of other time zones. See UTC−10:30.
  5. USS Utah (AG-16, formerly BB-31); Utah was moored in the space intended to have been occupied by the aircraft carrier Enterprise which, returning with a task force, had been expected to enter the channel at 0730 on December 7; delayed by weather, the task force did not reach Pearl Harbor until dusk the following day.[19]

Citations

  1. "The Long Blue Line: The attack on Pearl Harbor—"a date that will live in infamy"". coastguard.dodlive.mil. Archived from the original on 2017-12-09. Retrieved December 8, 2017.
  2. "U.S. COAST GUARD UNITS IN HAWAII" (PDF). media.defense.gov. Retrieved December 8, 2017.
  3. "Active Class, U.S. Coast Guard Cutters". pwencycl.kgbudge.com. Retrieved December 8, 2017.
  4. "Ships and District Craft Present at Pearl Harbor, 0800 7 December 1941 U.S. Navy Historical Center". History.navy.mil. Archived from the original on July 10, 2011. Retrieved July 5, 2015.
  5. CinCP report of damage to ships in Pearl Harbor from ibiblio.org/hyperwar.
  6. "Overview of The Pearl Harbor Attack, 7 December 1941". Archived from the original on August 18, 2010. Retrieved October 5, 2014.
  7. Gilbert 2009, പുറം. 272.
  8. Gailey 1995
  9. "Pearl Harbor Casualty List". USSWestVirginia.org. Retrieved December 7, 2012.
  10. ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; ArmyChapter7pg194 എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല.
  11. Worth, Roland H., Jr. (January 27, 2014). No Choice but War: The United States Embargo Against Japan and the Eruption of War in the Pacific. Jefferson, North Carolina: McFarland, Incorporated. ISBN 978-0786477524.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  12. Morison 2001, പുറങ്ങൾ. 101, 120, 250
  13. Prange, Gordon W., Goldstein, Donald, & Dillon, Katherine. The Pearl Harbor Papers (Brassey's, 2000), p. 17ff; Google Books entry on Prange et al.
  14. For the Japanese designator of Oahu. Wilford, Timothy. "Decoding Pearl Harbor", in The Northern Mariner, XII, #1 (January 2002), p. 32fn81.
  15. Fukudome, Shigeru, "Hawaii Operation". United States Naval Institute, Proceedings, 81 (December 1955), pp. 1315–1331
  16. Gill, G. Hermon (1957). Royal Australian Navy 1939–1942. Australia in the War of 1939–1945. Series 2 – Navy. Vol. 1. Canberra: Australian War Memorial. p. 485. LCCN 58037940. Archived from the original on May 25, 2009. Retrieved June 16, 2015.
  17. Prange et al. December 7, 1941, p. 174.
  18. 18.0 18.1 Parillo 2006, പുറം. 288
  19. Thomas 2007, പുറങ്ങൾ. 57–59.
  20. "Pearl Harbor Facts". About. Retrieved October 5, 2014.
  21. Yuma Totani (April 1, 2009). The Tokyo War Crimes Trial: The Pursuit of Justice in the Wake of World War II. Harvard University Asia Center. p. 57.
  22. Stephen C. McCaffrey (September 22, 2004). Understanding International Law. AuthorHouse. pp. 210–229.

ഗ്രന്ഥസൂചിക

Books
U.S. government documents
മാസിക ലേഖനങ്ങൾ
Online sources

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്

  • Edwin T. Layton, Roger Pineau, and John Costello (1985), And I Was There: Pearl Harbor and Midway—Breaking the Secrets, New York: Morrow. Layton, Kimmel's Combat Intelligence Officer, says that Douglas MacArthur was the only field commander who had received any substantial amount of Purple intelligence.
  • George Edward Morgenstern. Pearl Harbor: The Story of the Secret War. (The Devin-Adair Company, 1947) ISBN 978-1-299-05736-4. Conspiracy theory.
  • James Dorsey. "Literary Tropes, Rhetorical Looping, and the Nine Gods of War: 'Fascist Proclivities' Made Real," in The Culture of Japanese Fascism, ed. by Alan Tansman (Durham & London: Duke UP, 2009), pp. 409–431. A study of Japanese wartime media representations of the submarine component of the attack on Pearl Harbor.
  • McCollum memo A 1940 memo from a Naval headquarters staff officer to his superiors outlining possible provocations to Japan, which might lead to war (declassified in 1994).
  • Gordon W. Prange, At Dawn We Slept (McGraw-Hill, 1981), Pearl Harbor: The Verdict of History (McGraw-Hill, 1986), and December 7, 1941: The Day the Japanese Attacked Pearl Harbor (McGraw-Hill, 1988). This monumental trilogy, written with collaborators Donald M. Goldstein and Katherine V. Dillon, is considered the authoritative work on the subject.
  • Larry Kimmett and Margaret Regis, The Attack on Pearl Harbor: An Illustrated History (NavPublishing, 2004). Using maps, photos, unique illustrations, and an animated CD, this book provides a detailed overview of the surprise attack that brought the United States into World War II.
  • Walter Lord, Day of Infamy (Henry Holt, 1957) is a very readable, and entirely anecdotal, re-telling of the day's events.
  • W. J. Holmes, Double-Edged Secrets: U.S. Naval Intelligence Operations in the Pacific During World War II (Naval Institute, 1979) contains some important material, such as Holmes' argument that, had the U.S. Navy been warned of the attack and put to sea, it would have likely resulted in an even greater disaster.
  • Michael V. Gannon, Pearl Harbor Betrayed (Henry Holt, 2001) is a recent examination of the issues surrounding the surprise of the attack.
  • Frederick D. Parker, Pearl Harbor Revisited: United States Navy Communications Intelligence 1924–1941 (Center for Cryptologic History, 1994) contains a detailed description of what the Navy knew from intercepted and decrypted Japan's communications prior to Pearl.
  • Henry C. Clausen and Bruce Lee, Pearl Harbor: Final Judgment, (HarperCollins, 2001), an account of the secret "Clausen Inquiry" undertaken late in the war by order of Congress to Secretary of War Henry L. Stimson. Clausen was given the authority to go anywhere and question anyone under oath. Ultimately, he traveled more than 55,000 miles and interviewed over a hundred US and British Army, Navy, and civilian personnel, in addition to being given access to all relevant Magic intercepts.
  • Robert A. Theobald, Final Secret of Pearl Harbor (Devin-Adair Pub, 1954) ISBN 0-8159-5503-0 ISBN 0-317-65928-6 Foreword by Fleet Admiral William F. Halsey, Jr.
  • Albert C. Wedemeyer, Wedemeyer Reports! (Henry Holt Co, 1958) ISBN 0-89275-011-1 ISBN 0-8159-7216-4
  • Hamilton Fish III, Tragic Deception: FDR and America's Involvement in World War II (Devin-Adair Pub, 1983) ISBN 0-8159-6917-1
  • John Toland, Infamy: Pearl Harbor and Its Aftermath (Berkley Reissue edition, 1986 ISBN 0-425-09040-X).
  • Mary Ellen Condon-Rall, "The U.S. Army Medical Department and the Attack on Pearl Harbor". (The Journal of Medical History, January 1989). PubMed. This article discusses the state of medical readiness prior to the attack, and the post-attack response by medical personnel.
  • Robert Stinnett, Day of Deceit: The Truth About FDR and Pearl Harbor (Free Press, 1999) A study of the Freedom of Information Act documents that led Congress to direct clearance of Kimmel and Short. ISBN 0-7432-0129-9
  • Edward L. Beach, Jr., Scapegoats: A Defense of Kimmel and Short at Pearl Harbor ISBN 1-55750-059-2
  • Andrew Krepinevich. "Lighting the Path Ahead: Field Exercises and Transformation (186 KB)" (PDF). Archived from the original (PDF) on July 13, 2007. Retrieved January 5, 2017. (Center for Strategic and Budgetary Assessments) contains a passage regarding the Yarnell attack, as well as reference citations.
  • Roberta Wohlstetter, Pearl Harbor: Warning and Decision, (Stanford University Press: 1962). The most cited scholarly work on the intelligence failure at Pearl Harbor. Her introduction and analysis of the concept of "noise" persists in understanding intelligence failures.
  • John Hughes-Wilson, Military Intelligence Blunders and Cover-Ups. Robinson, 1999 (revised 2004). Contains a brief but insightful chapter on the particular intelligence failures, and broader overview of what causes them.
  • Douglas T. Shinsato and Tadanori Urabe, "For That One Day: The Memoirs of Mitsuo Fuchida, Commander of the Attack on Pearl Harbor". (eXperience: 2011) ISBN 978-0-9846745-0-3
  • Horn, Steve (2005). The Second Attack on Pearl Harbor: Operation K And Other Japanese Attempts to Bomb America in World War II. Naval Institute Press. ISBN 1-59114-388-8.
  • Seki, Eiji. (2006). Mrs. Ferguson's Tea-Set, Japan and the Second World War: The Global Consequences Following Germany's Sinking of the SS Automedon in 1940. Archived 2013-01-17 at the Wayback Machine. London: Global Oriental. ISBN 1-905246-28-5; ISBN 978-1-905246-28-1 (cloth) Published by BRILL/Global Oriental, 2006. Previously announced as Sinking of the SS Automedon and the Role of the Japanese Navy: A New Interpretation.
  • Daniel Madsen, Resurrection-Salvaging the Battle Fleet at Pearl Harbor. U.S. Naval Institute Press. 2003. Highly readable and thoroughly researched account of the aftermath of the attack and the salvage efforts from December 8, 1941 through early 1944.
  • Takeo, Iguchi, Demystifying Pearl Harbor: A New Perspective From Japan, I-House Press, 2010, ASIN: B003RJ1AZA.
  • Haynok, Robert J. (2009). "How the Japanese Did It". Naval History Magazine. 23 (6). United States Naval Institute.
  • Melber, Takuma, Pearl Harbor. Japans Angriff und der Kriegseintritt der USA. C.H. Beck, München 2016, ISBN 978-3-406-69818-7. A concise introduction with a good focus oo what came before the attack and on the Japanese perspective.
  • Moorhead, John J. 1942 "Surgical Experience at Pearl Harbor", The Journal of the American Medical Association. An overview of different surgical procedures at the hospital at the scene of the event.

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ

[തിരുത്തുക]

Accounts

Media

Historical documents

ഫലകം:Pearl Harbor attack

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=പേൾ_ഹാർബറിലെ_ആക്രമണം&oldid=4107846" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്