ബദ്ർ യുദ്ധം
| ബദർ യുദ്ധം | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| മുസ്ലീം-ഖുറൈഷി യുദ്ധങ്ങളുടെ ഭാഗം | |||||||
 Scene from Siyer-i Nebi Hamza and Ali leading the Muslim armies at Badr. | |||||||
| |||||||
| യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവർ | |||||||
| മദീനയിലെ മുസ്ലീങ്ങൾ | മക്കയിലെ ഖുറൈഷികൾ | ||||||
| പടനായകരും മറ്റു നേതാക്കളും | |||||||
| പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദ്, ഹംസ, അലി | അമ്റ് ഇബ്ൻ ഹിഷാം(അബു ജഹൽ) ⱶ ഉത്ത്ബ ഇബിൻ റബീഹ ⱶ ഉമയ്യദ് ഇബിൻ ഖലഫ് ⱶ | ||||||
| ശക്തി | |||||||
| 313 ആളുകൾ : 2 കുതിരകൾ, 70 ഒട്ടകങ്ങൾ[1] | 950 കാലാൾപ്പട, കുതിരപ്പട: 100 കുതിരകൾ, 170 ഒട്ടകങ്ങൾ | ||||||
| നാശനഷ്ടങ്ങൾ | |||||||
| 14 മരണം | 70 മരണം 70 തടവുകാർ[2] | ||||||
ഇസ്ലാമിക ചരിത്രത്തിലെ ആദ്യത്തെ സായുധ പോരാട്ടമാണ് ബദർ യുദ്ധം( അറബി: غزوة بدر ). യൗമുൽ ഫുർഖാൻ എന്നാണ് ബദ്ർ യുദ്ധത്തെ ഖുർആൻ വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ മദീനയിലെ മുസ്ലിങ്ങളും മക്കയിലെ ഖുറൈശികളും തമ്മിൽ ക്രിസ്തുവർഷം 624 മാർച്ച് 13-നാണ് (ഹിജറ രണ്ടാം വർഷത്തിലെ റംസാൻ 17 വെള്ളിയാഴ്ച്) ഇപ്പോഴത്തെ സൗദി അറേബ്യയിലെ മദീന പ്രവിശ്യയിലെ ബദ്ർ എന്ന പ്രദേശത്ത് വെച്ച് ഏറ്റുമുട്ടൽ നടന്നത്. ഇസ്‌ലാമികചരിത്രത്തിൽ നിർണ്ണായകമായ ഈ യുദ്ധത്തിന്റെ വിജയം ദൈവിക ഇടപെടൽ മൂലമാണെന്ന് ഇസ്‌ലാമികവിശ്വാസികളും മുഹമ്മദിന്റെ യുദ്ധതന്ത്രങ്ങളുടെ വിജയമാണെന്ന് ശത്രു വിഭാഗവും കരുതുന്നു. ഖുർആനിൽ കൃത്യമായി പരാമർശമുള്ള ചുരുക്കം യുദ്ധങ്ങളിലൊന്നാണിത്. യുദ്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിശദമായ വിവരങ്ങൾ യുദ്ധത്തിന് ശേഷം എഴുതപ്പെട്ട ഹദീസുകളിൽനിന്നും ഇസ്ലാമിക ചരിത്ര പണ്ഡിതൻമാരുടെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ നിന്നുമാണ് ലഭിച്ചിട്ടുള്ളത്. ബദ്റിലെ വിജയത്തോടെ മദീനയിൽ മുഹമ്മദിന് സ്വീകാര്യത വർദ്ധിക്കുകയും, മദീനയിലെ നിരവധി ഗോത്രങ്ങൾ മുഹമ്മദുമായി സഖ്യം രൂപീകരിക്കുകയും ചെയ്തു[3].
പശ്ചാത്തലം
[തിരുത്തുക]എ.ഡി 623-ൽ ഹിജ്‌റയ്ക്ക് ശേഷം ( മദീനയിലെ ജനങ്ങൾ മുഹമ്മദിനെ (സ അ)സമൂഹത്തിന്റെ നേതാവായി അംഗീകരിച്ചിരുന്നു. മക്കയിൽ നിന്ന് കുടിയേറിയ മുഹാജിറുകളുടെ നഷ്ടപ്പെട്ട സമ്പാദ്യം കച്ചവടം ചെയ്തു സമ്പന്നമാവാം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ മദീനയുടെ അരികിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന മക്കയിലെ കച്ചവടസംഘങ്ങളിൽ നിന്ന് ലാഭം ഒഴിവാക്കി നഷ്ട്ടപ്പെട്ട വിഭവങ്ങൾ മാത്രം പിടിചെടുക്കാൻ മുഹമ്മദ് (സ അ) തീരുമാനിച്ചു. 624 ന്റെ തുടക്കത്തിൽ, ലെവന്റിൽ നിന്ന് സ്വത്തും സാധനങ്ങളും വഹിച്ചുകൊണ്ടുള്ള കച്ചവടസംഘം അബുസുഫ്‌യാന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ മക്കയിലേക്ക് മടങ്ങുകയായിരുന്നു. ഈ പ്രദേശത്ത് മുഹമ്മദിന്റെ (സ അ)വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സ്വാധീനത്തെക്കുറിച്ച് മനസ്സിലാക്കിയ ഖുറൈശികൾ, മുഹമ്മദിന്റെ(സ അ) നീക്കങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാനായി ചാരന്മാരെ നിയോഗിച്ചിരുന്നു.[4] [5]
മുന്നൂറോളം പേരുടെ ഒരു ചെറിയ പര്യവേഷണ സേനയെ മുഹമ്മദ് (സ അ)സംഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഈ ഒരുക്കത്തെ അബുസുഫ്‌യാന്റെ ചാരന്മാർ അദ്ദേഹത്തെ അറിയിച്ചു. അബൂസുഫ്‌യാൻ ദംദം ബിൻ അംറ് അൽ ഗിഫാരിയെ ദൂതനായി ഖുറൈശികളിലേക്ക് അയച്ചു. ദംദം കഅബയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് നിലവിളിച്ചു[4].
| “ | “ഓ ഖുറൈശികളേ! നിങ്ങളുടെ ചരക്കുകൾ! അബൂസുഫ്‌യാനോടൊപ്പമാണ്. യാത്രാസംഘത്തെ മുഹമ്മദും കൂട്ടരും തടഞ്ഞു. അവർക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കുമായിരുന്നുവെന്ന് എനിക്ക് പറയാനാവില്ല. സഹായിക്കൂ! സഹായിക്കൂ! " [4] | ” |
പശ്ചാത്തലം
[തിരുത്തുക]യാത്രാസംഘത്തെക്കുറിച്ച് അറിഞ്ഞ മുഹമ്മദ്(സ അ) അതിനെ തടയാൻ തീരുമാനിച്ചത് രണ്ട് കാരണങ്ങളാലാണ്. ഒന്നാമതായി, ഹിജ്‌റയ്ക്ക് ശേഷം ഖുറൈശികൾ മക്കയിലെ മുസ്ലീങ്ങളുടെ സ്വത്തുക്കൾ കണ്ടുകെട്ടിയതിനാൽ, ഖുറൈശികളിൽ നിന്ന് സമ്പത്ത് തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള നയത്തിന്റെ തുടർച്ചയായിരുന്നു അത്. രണ്ടാമതായി, വിജയകരമായ ഒരു ആക്രമണം മക്കക്കാരെ ആകർഷിക്കുകയും ഭാവിയിൽ മദീനയിൽ ഒരു ആക്രമണം ഉണ്ടാകുന്നത് തടയാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യും. [6]
മക്കയിലേക്ക് പുറപ്പെട്ട അബൂ സുഫ്‌യാൻ്റെ ത്രാസംഘം അപകടത്തിലാണെന്നും മദീനയിലൂടെ കടന്നുപോകുമ്പോൾ യാത്രാസംഘത്തെ മറയ്ക്കാൻ കൂടുതൽ സൈന്യത്തെ ആവശ്യമാണെന്നും സന്ദേശം അയച്ചു. പരമ്പരാഗത മുസ്ലീം സ്രോതസ്സുകൾ പ്രകാരം, അബു സുഫ്‌യാന്റെ ചാരന്മാർ അദ്ദേഹത്തെ ആക്രമണത്തിനുള്ള മുസ്ലീം തയ്യാറെടുപ്പുകളെക്കുറിച്ച് അറിയിച്ചിരുന്നു എന്നാണ്.[6] എന്നാൽ മക്കക്കാരുടെ സൈന്യത്തിന് ബദറിൽ എത്താൻ ഒരു ആഴ്ച എടുത്തതായി വാട്ട് എഴുതുന്നു, അതിനാൽ മുസ്ലീം തയ്യാറെടുപ്പുകൾ ആരംഭിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അബു സുഫ്യാൻ തന്റെ അഭ്യർത്ഥന അയച്ചിരിക്കണം. [7] അബു സുഫ്യാൻ "മക്കയിലെ ഏറ്റവും സമർത്ഥരായ ആളുകളിൽ ഒരാളായിരുന്നു" എന്നും മുസ്ലീം ആക്രമണം അദ്ദേഹം മുൻകൂട്ടി കണ്ടിരുന്നിരിക്കാമെന്നും വാട്ട് ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. [8]
യാത്രാസംഘത്തെ തടയാൻ പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദ് (സ അ)ഏകദേശം 300 പേരുടെ ഒരു ചെറിയ സൈന്യത്തെ സംഘടിപ്പിച്ചു. അബൂ സുഫ്‌യാന്റെ കച്ചവട സംഘത്തെ പതിയിരുന്ന് ആക്രമിക്കാനുള്ള മുസ്‌ലിംകളുടെ ഗൂഢാലോചനയെക്കുറിച്ച് ചാരന്മാർ അബൂ സുഫിയാനെ അറിയിച്ചു. ആസന്നമായ സമ്പത്ത് നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് ഭയന്ന് അബൂസുഫ്‌യാൻ ദംദം ബിൻ അംറുൽ ഗിഫാരി എന്ന ദൂതനെ ഖുറൈശികളുടെ അടുത്തേക്ക് അയച്ചു. കഅ്ബയിൽ എത്തിയ ദംദം തന്റെ ഒട്ടകത്തിന്റെ മൂക്കും ചെവിയും മുറിച്ചുമാറ്റി, അതിന്റെ സൈഡിൽ തലകീഴായി തിരിച്ച്, തന്റെ കുപ്പായം വലിച്ചുകീറി, ഇങ്ങനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു: [9]
"ഓ ഖുറൈശികളേ! നിങ്ങളുടെ കച്ചവടം! അത് അബൂസുഫ്‌യാന്റെ പക്കലുണ്ട്. മുഹമ്മദും( സ അ) കൂട്ടരും യാത്രാസംഘത്തെ തടയുകയാണ്. അവർക്ക് എന്ത് സംഭവിക്കുമായിരുന്നുവെന്ന് എനിക്ക് പറയാനാവില്ല. സഹായിക്കൂ! സഹായിക്കൂ!" [9]
അബു സുഫ്യാൻ തന്റെ യാത്രാസംഘത്തെ ചെങ്കടൽ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിച്ചുവിട്ടു.
യുദ്ധക്കളം
[തിരുത്തുക]ബദർ താഴ്‌വര കിഴക്ക് രണ്ട് വലിയ മണൽക്കൂനകളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവയെ അൽ-ഉദ്‌വത്തുദ് ദുന്യ (താഴ്‌വരയുടെ സമീപഭാഗം) എന്നും അൽ-ഉദ്വത്തുൽ ഖുസ്വ (താഴ്‌വരയുടെ വിദൂരഭാഗം) എന്നും വിളിക്കുന്നു. ഖുർആൻ സൂറ 8, 42-ാം വാക്യത്തിൽ ഈ രണ്ടു ഭാഗത്തെ കുറിച്ചും പറയുന്നുണ്ട്. താഴ്‌വരയുടെ പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗം അൽ-അസ്ഫാൽ പർവതത്താൽ ( ജബൽ അൽ-അസ്ഫാൽ ) മൂടപ്പെട്ടിരുന്നു, അതിനും വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ ഭാഗത്തുള്ള മറ്റൊരു കുന്നിനും ഇടയിൽ ഒരു ദ്വാരമുണ്ടായിരുന്നു. ഉദ്വത്തുൽ ദുന്യയ്ക്കും ഉദ്വത്തുൽ ഖുസ്വയ്ക്കും ഇടയിൽ ഒരു ദ്വാരം ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് മദീനയിലേക്കുള്ള പ്രധാന പാതയായിരുന്നു. മുഹമ്മദും സൈന്യവും ഇവിടെ നിന്ന് യുദ്ധക്കളത്തെ സമീപിച്ചില്ല, അവർ വടക്ക് നിന്നാണ് വന്നത്, കാരണം വടക്ക് ലെവന്റിൽ നിന്ന് തെക്ക് മക്കയിലേക്ക് നീങ്ങുകയായിരുന്ന കാരവാനെ ലക്ഷ്യമിടാൻ അവർ ആദ്യം പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നു. അൽ-ഉദ്വത്തുൽ ഖുസ്വയ്ക്കും യുദ്ധക്കളത്തിന്റെ തെക്ക് ഭാഗത്തെ മൂടുന്ന കുന്നിനും ഇടയിൽ മറ്റൊരു തുറക്കൽ ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് മക്കയിൽ നിന്നുള്ള പ്രധാന പാതയായിരുന്നു. താഴ്‌വരയുടെ തെക്കുകിഴക്കൻ ഭാഗത്ത് മക്കയിലേക്കുള്ള റോഡിനടുത്താണ് ഖുറൈശികൾ താവളമടിച്ചിരുന്നത്, അതേസമയം മുഹമ്മദും സൈന്യവും വടക്ക് ഭാഗത്തുള്ള ചില ഈന്തപ്പനകളിൽ താവളമടിച്ചിരുന്നു. മാർച്ച് 11 (റമദാൻ 15) രാത്രിയിൽ, യുദ്ധക്കളത്തിലും പരിസര പ്രദേശങ്ങളിലും മഴ പെയ്തു. ചെളി നിറഞ്ഞ ചരിവിൽ കയറാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ ബുദ്ധിമുട്ട് അനുഭവിച്ച വിശ്വാസികൾക്ക് അല്ലാഹുവിൽ നിന്നുള്ള ഒരു അനുഗ്രഹവും അവിശ്വാസികൾക്ക് ഒരു ശാപവുമാണിതെന്ന് മുസ്ലീങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. [9]
മുസ്ലിം സൈന്യത്തിന്റെ മുന്നൊരുക്കം
[തിരുത്തുക]313–317 പേർ മാത്രമുള്ള ഒരു സൈന്യം ആയിരുന്നു ഇസ് ലാമിക പക്ഷത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നത്. അംഗത്തിന്റെ ഇക്കാര്യത്തിൽ വിത്യസ്ത അഭിപ്രായമുണ്ടെങ്കിലും പൊതുവായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട സംഖ്യ 313 ആണ്. ഈ സൈന്യത്തിൽ 82 മുഹാജിറുകളും, 61 പേർ ഔസിൽ നിന്നുള്ളവരും, 170 പേർ ഖസ്‌റജ് ഗോത്രക്കാരും ഉൾപ്പെട്ടവരായിരുന്നു. [9] ഒരു വലിയ യുദ്ധത്തിന് അവർ വേണ്ടത്ര സജ്ജരല്ലായിരുന്നുവെന്ന് മാത്രമല്ല, തയ്യാറെടുത്തിട്ടുമില്ലായിരുന്നു. ആകെ രണ്ട് കുതിരകൾ മാത്രമേ അവരുടെ സൈന്യത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, അവ സുബൈർ ഇബ്നു അൽ-അവ്വാമിന്റെയും അൽ-മിക്ദാദ് ഇബ്നു അംറിന്റെയും കുതിരകളായിരുന്നു. മുഴുവൻ സൈന്യത്തിനും ആകെ 70 ഒട്ടകങ്ങളാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. യാത്ര ചെയ്യാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു ഈ ഒട്ടകങ്ങൾ.അതായത് രണ്ടോ മൂന്നോ പുരുഷന്മാർക്ക് മാറിമാറിയാണ് ഈ ഒട്ടകങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. [1] [9] അലി ഇബ്നു അബു താലിബ്, മർത്താദ് ഇബ്നു അബി മർത്താദ് അൽ-ഗനാവി എന്നിവരുമായിട്ടാണ് മുഹമ്മദ് നബി ഒരു ഒട്ടകത്തെ പങ്കിട്ടത്. [9] മദീനയുടെ സംരക്ഷണവും ഭരണവും ഇബ്നു ഉമ്മു മക്തൂമിനെ ഏൽപ്പിച്ചു, എന്നാൽ പിന്നീട് അബു ലുബാബ ഇബ്നു അബ്ദുൽ മുൻധിറിനെ ഏൽപ്പിച്ചു. [9] മുഹമ്മദ് നബി മുസ്അബ് ഇബ്നു ഉമൈർ അൽ-ഖുറാഷി അൽ-അബ്ദാരിക്ക് ഒരു വെളുത്ത പതാക കൈമാറി. [9] സൈന്യത്തെ രണ്ട് ബറ്റാലിയനുകളായി വിഭജിച്ചു: ഒന്ന് 82 മുഹാജിറുകളിൽ ഒന്നിന്റെയും മറ്റൊന്ന് 231 അൻസാറുകളിൽ ഒന്നിന്റെയും. [9] മുഹാജിറുകളുടെ പതാക അലി ഇബ്നു അബു താലിബ് വഹിച്ചപ്പോൾ അൻസ്വാറുകളുടെ പതാക സഅദ് ഇബ്നു മുആദ് വഹിച്ചത്. [9] വലതുവശത്ത് അൽ-സുബൈർ കമാൻഡർ ആയും, ഇടതുവശത്ത് അൽ-മിക്ദാദ് കമാൻഡർ ആയും പ്രവർത്തിച്ചു [9] സൈന്യത്തിന്റെ പിൻഭാഗത്തിന്റെ ചുമതല ഖൈസ് ബിൻ അബീ സഅ്സഅഹ് ആണ് ഏറ്റെടുത്തത്. മുഹമ്മദിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ, സൈന്യം വടക്കുനിന്ന് മക്കയിലേക്കുള്ള പ്രധാന പാതയിലൂടെ മാർച്ച് ചെയ്തു. [9] സഫ്രയിൽ വെച്ച് അദ്ദേഹം ബസ്ബാസ് അൽ-ജുഹാനിയെയും 'ആദി അൽ-ജുഹാനിയെയും ഖുറൈശികളെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാൻ അയച്ചു. ഭാവി ഖലീഫ ഉഥ്മാൻ തന്റെ രോഗിണിയായ ഭാര്യയും പിന്നീട് രോഗബാധിതയായി മരിച്ച മുഹമ്മദിന്റെ മകളുമായ റുക്കയ്യയെ പരിചരിക്കുന്നതിനായി അവിടെ തന്നെ താമസിച്ചു. [10] സൽമാൻ അൽ-ഫാർസിക്കും യുദ്ധത്തിൽ പങ്കുചേരാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, കാരണം അദ്ദേഹം അപ്പോഴും അടിമയായി സ്വതന്ത്രനായിരുന്നില്ല. [11] യുദ്ധത്തിന്റെ മുന്നോടിയായി പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദ് നബി ഇരുകരങ്ങളുമുയർത്തി അല്ലാഹുവോട് കണ്ഠമിടറി പ്രാർഥിച്ചു.
| “ | “ നാഥാ, ഞങ്ങൾക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്തതെല്ലാം നീ പ്രദാനം ചെയ്യണേ. ശത്രുതേരോട്ടത്തിൽ ഈ സംഘം പരാജിതരായാൽ ഭൂമുഖത്ത് നിന്നെ ആരാധിക്കുന്നവരുണ്ടാകില്ല" . ഏറെ നേരം പ്രാർത്ഥന നീളുകയും നബിയുടെ മേൽതട്ടം താഴെ വീഴുന്നതും കണ്ട് അബൂബക്കർ അത് യഥാസ്ഥാനത്ത് വെച്ചശേഷം പറഞ്ഞു: "അല്ലാഹുവിന്റെ ദൂതരേ, എന്താണിത്? അങ്ങ് പ്രാർഥന അവസാനിപ്പിക്കണം. അല്ലാഹു അങ്ങേക്ക് ഒരു വാഗ്ദത്തം നൽകിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അത് പൂർത്തീകരിക്കാതിരിക്കില്ല (സ്വഹീഹ് മുസ്ലിം)" | ” |
വിവരങ്ങൾ
[തിരുത്തുക]| ബദ്ർ യുദ്ധം | പങ്കെടുത്തവർ |
|---|---|
| യൂദ്ധം സംഭവിച്ച വർഷം | ഹിജ്‌റവർഷം 2 റമദാൻ 17 |
| മുസ്ലീങ്ങളുടെ എണ്ണം | മുന്നൂറ്റിപ്പതിമൂന്ന്‌ |
| രക്തസാക്ഷികളായവർ | പതിനാല് പേർ |
| kkh എണ്ണം | തൊള്ളായിരം |
| ഖുറൈശികളുടെ നേതാവ് | അമൃ ഇബ്ൻ ഇശാം (അബു ജഹൽ)[13] |
| ഖുറൈശികളിൽ നിന്ന് കൊല്ലപ്പെട്ടത് | എഴുപത് പേർ |
| മുസ്ലീങ്ങളുടെ നേതാവ് | മുഹമ്മദ് നബി |
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- ↑ 1.0 1.1 Lings, Martin (1983). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Inner Traditions International. ISBN 0-89281-170-6. pp. 138–39 ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്; "Lings, pp. 138–139" എന്ന പേര് വ്യത്യസ്തമായ ഉള്ളടക്കത്തോടെ നിരവധി തവണ നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു - ↑ Sahih al-Bukhari: Volume 4, Book 52, Number 276
- ↑ William Montgomery Watt (1956). Muhammad at Medina. Clarendon Press. p. 17.
The people of Medina were much readier to join Muhammad's expeditions...The friendly tribes between Medina and the sea were presumably more ready to help Muhammad openly...Pagan nomads in the neighbourhood of Medina were much readier to profess Islam.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Mubārakfūrī, Ṣafī al-Raḥmān (2002). The Sealed Nectar: Biography of the Noble Prophet (in ഇംഗ്ലീഷ്). Darussalam. ISBN 978-9960-899-55-8.
- ↑ Muir, Sir William (1877). The Life of Mohammed. London.
{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link) - ↑ 6.0 6.1 Ramadan 2007, p. 100-101.
- ↑ Watt 1986, p. 867-868.
- ↑ Watt 1956, p. 10-11.
- ↑ 9.00 9.01 9.02 9.03 9.04 9.05 9.06 9.07 9.08 9.09 9.10 9.11 Mubārakfūrī, Ṣafī al-Raḥmān (2002). The Sealed Nectar: Biography of the Noble Prophet (in ഇംഗ്ലീഷ്). Darussalam. ISBN 978-9960-899-55-8.
- ↑ "Sahih al-Bukhari: Volume 4, Book 53, Number 359". Usc.edu. Archived from the original on 20 July 2010. Retrieved 16 September 2010.
- ↑ "Witness-pioneer.org". Witness-pioneer.org. 16 September 2002. Archived from the original on 5 February 2010. Retrieved 19 March 2010.
- ↑ കടലുണ്ടി, സയ്യിദ് ശിഹാബുദ്ദീൻ ബുഖാരി. "ബദ്ർ: ആത്മീയ ഔന്നത്യത്തിന്റെ വിജയം". Retrieved 2025-03-16.
- ↑ Muir, William (1861). The Life of Mahomet (Volume 3 ed.). London: Smith, Elder and Co. p. 92. Retrieved 3 December 2020.
ഗ്രന്ഥസൂചി
[തിരുത്തുക]- Ali, Abdullah Yusuf (1987). The Holy Qur'an: Text, Translation & Commentary. Tahrike Tarsile Qur'an; Reissue edition. ISBN 0-940368-32-3.
- Armstrong, Karen (1992). Muhmmad: Biography of the Prophet. HarperCollins. ISBN 0-06-250886-5.
- Crone, Patricia (1987). Meccan Trade and the Rise of Islam. Blackwell.
- Hodgson, Marshall (1974). The Venture of Islam: The Classical Age of Islam. University of Chicago Press. ISBN 0-226-34683-8.
- Lings, Martin (1983). Muhammad: His Life Based on the Earliest Sources. Inner Traditions International. ISBN 0-89281-170-6.
- Mubarakpuri, Safi-ul-Raḥmān (2002). Ar-Raheeq Al Makhtum: The Sealed Nectar. Darussalam. ISBN 9960-899-55-1. Retrieved 2016-03-16.
- Nicolle, David (1993). Armies of the Muslim Conquest. Osprey Publishing. ISBN 1-85532-279-X.
- Ramadan, Tariq (2007). In the Footsteps of the Prophet. United States of America: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-530880-8.
- Watt, W. Montgomery (1861). The Life of Mahomet and History of Islam. SMITH, ELDER AND CO., 65, CORNHILL.
ഇതുകൂടി കാണുക
[തിരുത്തുക]പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ
[തിരുത്തുക]
- The first battle of Islam at Badr Archived 2020-05-31 at the Wayback Machine: Islamic Occasions Network
- Tafsir (Sura 8: verse 11 to 18) – Battle of Badr: Analysis of Qur'anic verses by Irshaad Hussain.