സാധ്വി ഋതംബര
സാധ്വി ഋതംബര (Sadhvi Ritambhara, Sadhvi Rithambhara or Sadhvi Rithambra) ഒരു സാധ്വി,ഹിന്ദു രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തക, മത പ്രസംഗക എന്നിവ ആണ് . 1992 ൽ ബാബറി മസ്ജിദ് തകർക്കാൻ കാരണമായ പ്രസ്ഥാനത്തിൽ പങ്കെടുത്തതിനാലാണ് അവർ പ്രശസ്തയായത്, . വിശ്വ ഹിന്ദു പരിഷത്തും രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവക സംഘത്തിലും അംഗമാണ്. വിശ്വ ഹിന്ദു പരിഷത്തിന്റെ വനിതാ വിഭാഗമായ ദുർഗ വാഹിനിയുടെ (ആർമി ഓഫ് ദുർഗ ) സ്ഥാപക ചെയർപേഴ്സണായിരുന്നു. ഇന്ത്യയിലും വിദേശത്തുമുള്ള രാമകഥയെയും മറ്റ് ഹിന്ദു വേദഗ്രന്ഥങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള വിവരണത്തിലൂടെയാണ് അവർ അറിയപ്പെടുന്നത്. മുസ്‌ലിംകൾക്കെതിരെ വിദ്വേഷം ജനിപ്പിക്കുന്ന പ്രസംഗങ്ങൾ നടത്തിയെന്ന് അവർ പലതവണ ആരോപിക്കപ്പെട്ടു. ബാബ്രി മസ്ജിദ് പൊളിക്കൽ കേസിലെ പ്രതിയാണ്.
മുൻകാലജീവിതം[തിരുത്തുക]
പഞ്ചാബിലെ ലുധിയാന ജില്ലയിലെ ഡോറഹ പട്ടണത്തിലെ താഴ്ന്ന മധ്യവർഗ മധുരപലഹാര നിർമ്മാതാക്കളുടെ ഭവനത്തിലാണ് നിഷയായി സാദ്വി റിതാംഭര ജനിച്ചത്.
പതിനാറാമത്തെ വയസ്സിൽ യുഗ് പുരുഷ് മഹാ മണ്ഡലേശ്വർ സ്വാമി പരമാനന്ദ് ഗിരി ജി മഹാരാജ് ഗ്രാമം സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ അവൾ നിർവാണത്തിലെത്തിയതായി പറയപ്പെടുന്നു. [1] അവൾ അവന്റെ ശിഷ്യയായിത്തീർന്നു, ഹരിദ്വാറിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആശ്രമത്തിലേക്കും ഇന്ത്യയിലുടനീളമുള്ള പര്യടനങ്ങളിലേക്കും അദ്ദേഹത്തെ അനുഗമിച്ചു. സാധ്വി (സന്ന്യാസി) പദവി നൽകി.
രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവക സംഘത്തിന്റെ (ആർ‌എസ്‌എസ്) വനിതാ വിഭാഗമായ രാഷ്ട്രീയ സേവിക സമിതിയിലെ പരിശീലകയും അംഗവുമായാണ് സാദ്വി ഋതംബര പൊതുജീവിതത്തിലേക്കും സംഘപരിവാറിലേക്കും പ്രവേശിച്ചത്, എന്നാൽ വിശ്വ ഹിന്ദു പരിഷത്ത് (വിഎച്ച്പി) അംഗമെന്ന നിലയിൽ പ്രാധാന്യം നേടി.
ബാബ്രി മസ്ജിദ് പൊളിക്കൽ പ്രസ്ഥാനത്തിലെ പങ്ക്[തിരുത്തുക]
അന്വേഷിച്ച ആ പൊളിച്ച് തങ്ങളുടെ ധർമം വേണ്ടി "രാജ്യം വർഗീയ കുഴപ്പത്തിന്റെ വക്കിലാണ് " എന്ന് ലിബർഹാൻ കമ്മീഷൻ കുറ്റപ്പെടുത്തിയ ബാബറി മസ്ജിദ് പൊളിക്കലിലേക്ക് നയിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനത്തിൽ നേതൃത്വം കൊടുത്തവരും ആ സംഭവത്തിനു വ്യക്തിപരമായി കുറ്റക്കാരുമായി എട്ട് പേരിൽ സാധ്വി ഋതംബര യേയും അവർ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു. 1992 ഡിസംബർ 6 ന് നടന്നബാബറി മസ്ജിദ് പൊളിക്കൽ പ്രസ്ഥാനത്തിലെ മൂന്ന് പ്രധാന വനിതാ നേതാക്കളിൽ ഒരാളായിരുന്നു അവർ, മറ്റ് രണ്ട് പേർ ഉമാ ഭാരതി, വിജയരാജെ സിന്ധ്യ എന്നിവരാണ്. പ്രസ്ഥാനത്തിൽ സ്ത്രീകളുടെ പങ്കാളിത്തത്തിനും അത് സ്വീകരിച്ച രൂപത്തിനും അവരുടെ നേതൃത്വമാണ് പ്രധാനമായും ഉത്തരവാദികൾ. [2]
പിന്നീടുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾ[തിരുത്തുക]
1992 ൽ ബാബ്രി മസ്ജിദിന്റെ നാശത്തെത്തുടർന്ന് സാധ്വി ഋതംബര തന്റെ പ്രമുഖ പൊതു വേഷത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറി താരതമ്യേന താഴ്ന്ന നിലയിലായിരുന്നു.
സാമുദായിക വികാരങ്ങൾ ഉളവാക്കിയെന്നാരോപിച്ച് 1995 ഏപ്രിലിൽ മധ്യപ്രദേശിലെ ഇൻഡോറിൽ സാധ്വി ഋതംബര അറസ്റ്റിലായി. പ്രസംഗം നടത്തിയതിന് ശേഷം അഞ്‌ജെ ഗോങ്ഷെ ബോജാക്ഷിയു ("മദർ" തെരേസ) ഒരു "മന്ത്രവാദിനി" എന്നും ഉത്തർപ്രദേശ് മുഖ്യമന്ത്രി മുലായം സിംഗ് യാദവിനെ, "മനുഷ്യ തിന്നുന്നയാൾ" എന്നും ആക്ഷേപിപ്പു.. ഹിന്ദുക്കളെ മതംമാറ്റിയെന്ന് ആരോപിച്ച ക്രിസ്ത്യൻ മിഷനറിമാരെ അപലപിച്ചായിരുന്നു അവളുടെ പ്രസംഗം. ഏതാനും മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ കന്യാസ്ത്രീയെ മൂന്നുപേർ കൊലപ്പെടുത്തിയ ഒരു ജില്ലയിലാണ് ഇത് നൽകിയത്. ഋതംബര യുടെ പ്രസംഗം ഒരു പണിമുടക്കിനും നിരവധി തീപ്പിടുത്ത ആക്രമണങ്ങൾക്കും കാരണമായി.
1993 ൽ ഉത്തർപ്രദേശ് ബിജെപി സർക്കാർ കുറഞ്ഞ നിരക്കിൽ അനുവദിച്ച സ്ഥലത്ത് വൃന്ദാവനത്തിനും മഥുരയ്ക്കും സമീപം ഒരു ആശ്രമം സ്ഥാപിക്കാൻ സാദ്വി ഋതംബര ശ്രമിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, കല്യാൺ സിങ്ങിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സർക്കാർ പിരിച്ചുവിട്ടതോടെ ഈ നിർദ്ദേശം പാളിപ്പോയി, തുടർന്നുള്ള മുലായം സിംഗ് യാദവിന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള സംസ്ഥാന സർക്കാർ അവർക്ക് ഭൂമി കൈവശപ്പെടുത്താൻ അനുവദിച്ചില്ല. 2002-ൽ, മുഖ്യമന്ത്രി രാം പ്രകാശ് ഗുപ്ത നേതൃത്വത്തിലുള്ള സംസ്ഥാന സർക്കാർ 17ഹെക്ടർ ദേശത്തിന്റെ 200 ദശലക്ഷം രൂപ വിലമതിക്കുന്ന സ്ഥലം ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കായി ഒരു രൂപയുടെ വാർഷിക ഫീസായി 99 വർഷമായി അവളുടെ പരമശക്തിപീഠ് ട്രസ്റ്റിന് നൽകി . സ്ത്രീകളിൽ ഭക്തി വളർത്തിയെടുക്കുന്നതിനൊപ്പം, കരാട്ടെ, കുതിരസവാരി, എയർ ഗൺ, പിസ്റ്റൾ എന്നിവ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനും വൃന്ദാവൻ ആശ്രമം പരിശീലനം നൽകിയിട്ടുണ്ട്. സ്വാശ്രയത്വം. ഇൻഡോർ, ദില്ലി, ഹിമാചൽ പ്രദേശ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ അനാഥ ശിശുക്കൾ, സ്ത്രീകൾ, വിധവകൾ എന്നിവർക്കായി സാധ്വി ഋതംബര ആശ്രമം നടത്തുന്നു.
വത്സല്യഗ്രാം[തിരുത്തുക]
വത്സല്യഗ്രാം പദ്ധതി പ്രവർത്തിക്കുന്ന ആഭിമുഖ്യത്തിൽ പരം ശക്തി പീഠത്തിന്റെ സഹസ്ഥാപകനാണ് സാധി റിതാംബര . അനാഥാലയം, വാർദ്ധക്യകാല ഭവനം, വിധവ-പാർപ്പിടം എന്നിവയുടെ സംയോജനമാണ് വാത്സല്യഗ്രാം, അനാഥരായ കുട്ടികൾ, വിധവകൾ, വൃദ്ധന്മാർ എന്നിവർ കുടുംബമായി ജീവിക്കുന്നു. [3]
കുറിപ്പുകൾ[തിരുത്തുക]
- ↑ "Indian Express article on Sadhvi Rithambara". samvada.org. Archived from the original on 2020-09-21. Retrieved 2019-10-03.
- ↑ Lama-Rewal, Stéphanie T. (September 2004). Femmes et politique en Inde et au Népal (in French). Paris: Karthala Editions. ISBN 2-84586-556-2.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ "Vatsalyagram". vatsalyagram.org. Archived from the original on 2018-08-27. Retrieved 2019-10-03.
പരാമർശങ്ങൾ[തിരുത്തുക]
- Bacchetta, Paola; Power, Margaret (2002). Right-wing women: from conservatives to extremists around the world. New York: Routledge. ISBN 0-415-92778-1.
- Haynes, Jeffrey (1999). Religion, globalization, and political culture in the Third World. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-21572-X.
- Sarkar, Tanika (2001). "Aspects of contemporary Hindutva theology: The voice of Sadhvi Rithambhara". Hindu wife, Hindu nation, community, religion, and cultural nationalism. Bloomington: Indiana University Press. ISBN 0-253-34046-2.
കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്[തിരുത്തുക]
- Jaffrelot, Christophe (1996). The Hindu nationalist movement in India. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-10335-2.
- Jaffrelot, Christophe (2005). The Sangh Parivar: a reader. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-566929-0.
- Basu, Amrita; Jeffery, Patricia (1998). Appropriating gender: women's activism and politicized religion in South Asia. New York: Routledge. ISBN 0-415-91866-9.
- Kapadia, Karin (2002). The violence of development: the political economy of gender. London: Zed. ISBN 1-84277-207-4.