പാരസെറ്റമോൾ

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Paracetamol

പാരസെറ്റമോൾ

Clinical data
License data	US FDA: ACETAMINOPHEN
Pregnancy category	AU: A safe
Routes of administration	Oral, rectal, intravenous
ATC code	N02BE01 (WHO)
Legal status
Legal status	AU: Unscheduled UK: General sales list (GSL, OTC) US: WARNINGOTC
Pharmacokinetic data
Bioavailability	almost 100%
Metabolism	90 to 95% Hepatic
Elimination half-life	1–4 hours
Excretion	Renal
Identifiers
IUPAC name N-(4-hydroxyphenyl)acetamide
CAS Number	103-90-2
PubChem CID	1983
DrugBank	APRD00252
ChemSpider	1906
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID2020006
ECHA InfoCard	100.002.870
Chemical and physical data
Formula	C8H9NO2
Molar mass	151.169 g/mol g·mol−1
3D model (JSmol)	Interactive image
Density	1.263 g/cm3
Melting point	169 °C (336 °F)
Solubility in water	14 mg/mL @ 25C  mg/mL (20 °C)
SMILES C1=CC(=CC=C1NC(C)=O)O

പാരസിറ്റമോൾ

വേദനസംഹാരിയായും പനി കുറക്കുന്നതിനും വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്ന മരുന്നാണ് പാരാസിറ്റാമോൾ . അസെറ്റാമിനോഫിൻ എന്ന പേരിലും ഇതറിയപ്പെടുന്നു. തലവേദന, ശരീര വേദന, പല്ല് വേദന എന്നിവ പോലുള്ള തീവ്രത കുറഞ്ഞ വേദനകൾക്ക് വേണ്ടിയാണ് ഈ മരുന്ന് സാധാരണ ഗതിയിൽ ഉപയോഗക്കുന്നത്. ശാസ്ത്രക്രിയക്ക് ശേഷമുള്ളതോ, അർബുദം മൂലമോ ഉണ്ടാകുന്ന കഠിനമായ വേദനകൾക്ക് വേണ്ടിയും, ചില വേദനാസംഹാരികളോട് (കറപ്പ്) കൂടെ ഇത് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.

WHO യുടെ അത്യന്താപേക്ഷിതമായി മരുന്നുകളുടെ പട്ടികയിലെ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്നാണ് പാരസെറ്റമോൾ. താരതമ്യേന പാർശ്വഫലങ്ങൾ കുറഞ്ഞ ഒരു മരുന്നാണിത്. വലിയ തോതിലുള്ള ഉപയോഗം കരൾ സംബന്ധമായ അസുഖങ്ങൾക്ക് കാരണമായേക്കും.

2 മാസം പ്രായമായ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് മുതൽ ഇത് ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്. ഗർഭ കാലത്തും ൽ മുലയൂട്ടകാലത്തും സുരക്ഷിതമായ ഉപയോഗിക്കാവുന്ന മരുന്നാണ് ഇത്. കരൾ സംബന്ധമോ, വൃക്ക സംബന്ധമോ രോഗമുള്ളവർ, മദ്യം ഉപയോഗിക്കുന്നവർ, ശരീര ഭാരം വളരെ കുറഞ്ഞവർ എന്നിവർ ഈ മരുന്ന് വളരെ കരുതലോടെ മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കാവൂ.

രസതന്ത്രം

ഘടന

ബെൻസീൻ വലയത്തോട് ഹൈഡ്രോക്സിൽ ഗ്രൂപ്പും അമൈഡ് ഗ്രൂപ്പും പാരാ (1,4) രീതിയിൽ ചേർന്നതാണ് പാരസെറ്റമോൾ തന്മാത്രയുടെ ഘടന.

ഉത്പാദനം

ഫീനോളിൽ നിന്നാണ് പാരസെറ്റമോൾ നിർമ്മിക്കുന്നത്. അതിന് താഴെ പറയുന്ന രീതി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

1. സൾഫ്യൂരിക് അമ്ളവും സോഡിയം നൈട്രേറ്റും ഉപയോഗിച്ച് ഫീനോളിനോട് നൈട്രേറ്റ് ഗ്രൂപ്പ് ചേർക്കുന്നു.
2. ഓർത്തോ ഐസോമറിൽ നിന്ന് പാരാ ഐസോമർ വേർതിരിച്ചെടുക്കുന്നു.
3. സോഡിയം ബോറോഹൈഡ്രൈഡ് ഉപയോഗിച്ച് പാരാ നൈട്രോഫീനോളിനെ പാരാ അമിനോഫീനോളാക്കി മാറ്റുന്നു.
4. പാരാ അമിനോഫീനോൾ അസെറ്റിക് അൻഹൈഡ്രൈഡുമായി പ്രവർത്തിപ്പിച്ച് പാരസെറ്റമോൾ നിർമ്മിക്കുന്നു.

പാരസെറ്റമോൾ തന്മാത്ര

Polar surface area of the paracetamol molecule

വൈദ്യശാസ്ത്രപരമായ ഉപയോഗങ്ങൾ

പനി

പനി കുറയ്ക്കാൻ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു.[12] എന്നിരുന്നാലും, പ്രത്യേകിച്ച് മുതിർന്നവരിൽ, അതിന്റെ ആന്റിപൈറിറ്റിക്(പനി കുറയ്ക്കാനുള്ള കഴിവ്) ഗുണങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഗവേഷണങ്ങൾ നടന്നിട്ടില്ല, അതിനാൽ അതിന്റെ ഗുണങ്ങൾ വ്യക്തമല്ല.[13] തൽഫലമായി, ഈ ഉപയോഗത്തിന് ഇത് അമിതമായി നിർദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടതായി വിവരിച്ചിരിക്കുന്നു.[13] കൂടാതെ, താഴ്ന്ന നിലവാരമുള്ള ക്ലിനിക്കൽ ഡാറ്റ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ജലദോഷത്തിന് ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ, പാരസെറ്റമോൾ മൂക്കൊലിപ്പ് ശമിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമെന്നാണ്, പക്ഷേ തൊണ്ടവേദന, ക്ഷീണം, തുമ്മൽ അല്ലെങ്കിൽ ചുമ പോലുള്ള മറ്റ് ജലദോഷ ലക്ഷണങ്ങൾക്ക് ആശ്വാസം നൽകില്ല എന്നാണ്. [51]

അത്യാഹിത / ക്രിറ്റിക്കൽ കെയർ (critical care) രോഗികളിൽ, പാരസെറ്റമോൾ കൊടുത്താൽ ശരീര താപനിലയിൽ 0.2–0.3 °C മാത്രമാണ് കുറയുന്നത്. നിയന്ത്രണ ചികിത്സ (control interventions) നൽകിയവരുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ വലിയ വ്യത്യാസമില്ല.മരണനിരക്കിൽ (mortality) പാരസെറ്റമോൾക്ക് യാതൊരു സ്വാധീനവുമില്ല.സ്റ്റ്രോക്ക് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള, ജ്വരമുള്ള രോഗികളിൽ പാരസെറ്റമോൾ കൊടുത്താലും ഫലത്തിൽ മാറ്റമുണ്ടായില്ല. സെപ്സിസ് (sepsis) രോഗികളിൽ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിച്ചതിനെക്കുറിച്ച് വന്ന പഠനങ്ങൾ വിരുദ്ധമാണ് – ചില പഠനങ്ങളിൽ മരണനിരക്ക് കൂടുതലായി, ചില പഠനങ്ങളിൽ കുറവായി, മറ്റുചില പഠനങ്ങളിൽ മാറ്റമില്ലെന്നും കണ്ടെത്തി.ഡെങ്കിപ്പനി (dengue fever) ചികിത്സയിൽ പാരസെറ്റമോൾക്ക് യാതൊരു ഗുണവുമില്ല.കൂടാതെ, ഡെങ്കിപ്പനി രോഗികളിൽ ഇത് കരളിന്റെ എൻസൈം (liver enzymes) ഉയരാൻ കാരണമായി – അതായത്, കരളിന് കേടുപാടുണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത കാണിച്ചു.ആകെ കൂടി നോക്കുമ്പോൾ, ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള പനിയും അണുബാധയും (fever and infection) ഉള്ള രോഗികളിൽ, പാരസെറ്റമോൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പനികുറക്കുന്ന മരുന്നുകൾ (antipyretic drugs) പതിവായി കൊടുക്കാൻ തെളിവുകൾ ഇല്ല.കുട്ടികളിലെ പനിക്ക് പാരസെറ്റമോൾ എത്രത്തോളം ഫലപ്രദമാണ് എന്ന കാര്യത്തിൽ വ്യക്തതയില്ല.ശരീരതാപനില കുറയ്ക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമായി പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കരുത്. എന്നാൽ, പനിയോടൊപ്പം കുട്ടിക്ക് അസ്വസ്ഥതകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ പാരസെറ്റമോൾ നൽകുന്നത് പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്. പാരസെറ്റമോൾ നൽകുന്നത് കൊണ്ട് പനിമൂലമുണ്ടാകുന്ന ജന്നിയെ തടയാൻ സാധിക്കില്ല . സാധാരണ ഡോസ് പാരസെറ്റമോൾ നൽകുമ്പോൾ കുട്ടികളുടെ ശരീരതാപനിലയിൽ ഏകദേശം 0.2 °C കുറവ് മാത്രമേ ഉണ്ടാകുന്നുള്ളൂ. ഇതിന് കാര്യമായ പ്രയോജനമുണ്ടോ എന്ന് സംശയമാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് അടിയന്തര സാഹചര്യങ്ങളിൽ. ഇതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, ചില ഡോക്ടർമാർ ഉയർന്ന ഡോസ് ഉപയോഗിക്കാൻ നിർദ്ദേശിക്കാറുണ്ട്. അത് ശരീരതാപനില 0.7 °C വരെ കുറയ്ക്കാൻ സഹായിച്ചേക്കാം.പല പഠനങ്ങളെയും ഒരുമിച്ച് വിശകലനം ചെയ്തതിൽ (മെറ്റാ-അനാലിസിസ്) നിന്ന് വ്യക്തമായത്, കുട്ടികളിൽ ഐബുപ്രോഫെനെക്കാൾ (ibuprofen) ഫലപ്രാപ്തി കുറഞ്ഞ മരുന്നാണ് പാരസെറ്റമോൾ എന്നാണ്. (മറ്റൊരു വിശകലനം അനുസരിച്ച് ഈ വ്യത്യാസം വളരെ നേരിയതാണ്). രണ്ട് വയസ്സിൽ താഴെയുള്ള കുട്ടികളിലും ഇതേ അവസ്ഥയാണ്. എന്നാൽ സുരക്ഷിതത്വത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ രണ്ട് മരുന്നുകളും ഒരുപോലെയാണ്. തീവ്രത കൂടാനുള്ള സാധ്യത പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴും ഐബുപ്രോഫെൻ ഉപയോഗിക്കുമ്പോഴും ഏതാണ്ട് ഒരുപോലെയാണ്. 5 വയസ്സിൽ താഴെയുള്ള കുട്ടികൾക്ക് പാരസെറ്റമോളും ഐബുപ്രോഫെനും ഒരേ സമയം ഒരുമിച്ച് നൽകുന്നത് ഉചിതമല്ല. എന്നാൽ, ആവശ്യമെങ്കിൽ ഈ മരുന്നുകൾ മാറിമാറി നൽകാവുന്നതാണ്.

വേദന

തലവേദന, പേശീവേദന, സന്ധികളിലെ ചെറിയ വേദനകൾ, പല്ലുവേദന തുടങ്ങിയ ചെറിയതും മിതമായതുമായ വേദനകൾക്ക് ആശ്വാസം നൽകാൻ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു. കൂടാതെ ജലദോഷം, ഫ്ലൂ, ഉളുക്ക്, ആർത്തവസമയത്തെ വേദന എന്നിവ കുറയ്ക്കാനും ഇത് ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. വിട്ടുമാറാത്ത വേദനയ്ക്ക് ഇത് ഫലപ്രദമാണെന്നതിന് മതിയായ തെളിവുകൾ ഇല്ലാത്തതിനാൽ, പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന ചെറിയതും മിതമായതുമായ വേദനകൾക്കാണ് ഇത് പ്രധാനമായും ശുപാർശ ചെയ്യുന്നത്.

പേശി വേദന

ഓസ്റ്റിയോ ആർത്രൈറ്റിസ് (സന്ധിവാതം), നടുവേദന തുടങ്ങിയ പേശികളെയും എല്ലുകളെയും സംബന്ധിക്കുന്ന രോഗാവസ്ഥകളിൽ പാരസെറ്റമോളിന്റെ പ്രയോജനങ്ങൾ അത്ര വ്യക്തമല്ല. ഓസ്റ്റിയോ ആർത്രൈറ്റിസിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ, ഇത് വളരെ ചെറിയതും ചികിത്സാപരമായി പ്രാധാന്യമില്ലാത്തതുമായ ഗുണങ്ങൾ മാത്രമേ നൽകുന്നുള്ളൂ എന്ന് കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. അമേരിക്കൻ കോളേജ് ഓഫ് റൂമറ്റോളജിയുടെയും ആർത്രൈറ്റിസ് ഫൗണ്ടേഷൻ്റെയും മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ പ്രകാരം, ക്ലിനിക്കൽ പരീക്ഷണങ്ങളിൽ പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഫലം വളരെ ചെറുതായതുകൊണ്ട് ഇത് മിക്ക ആളുകളിലും ഫലപ്രദമല്ലെന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. നോൺ-സ്റ്റിറോയിഡൽ ആന്റി-ഇൻഫ്ലമേറ്ററി മരുന്നുകൾ (NSAIDs) ഉപയോഗിക്കാൻ സാധിക്കാത്തവർക്ക്, ഹ്രസ്വകാലത്തേക്കും ഇടവിട്ടുള്ള ഉപയോഗത്തിനും വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഈ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങളിൽ പാരസെറ്റമോൾ വ്യവസ്ഥകളോടെ ശുപാർശ ചെയ്യുന്നത്. സ്ഥിരമായി ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നവരിൽ കരളിന് വിഷബാധയുണ്ടാകുന്നുണ്ടോ എന്ന് നിരീക്ഷിക്കുകയും വേണം. കൈകളിലെ സന്ധിവാതത്തിന് EULAR-ഉം സമാനമായ ശുപാർശ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. അതുപോലെ, കാൽമുട്ടിലെ സന്ധിവാതത്തിനുള്ള ESCEO ചികിത്സാരീതിയും, പെട്ടെന്നുള്ള വേദനയിൽ നിന്ന് ഹ്രസ്വകാല ആശ്വാസം നേടുന്നതിന് വേണ്ടി മാത്രം പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഉപയോഗം പരിമിതപ്പെടുത്താൻ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന നടുവേദനയ്ക്ക് പാരസെറ്റമോൾ ഫലപ്രദമല്ല. വിട്ടുമാറാത്തതോ ഞരമ്പുകളെ ബാധിക്കുന്നതോ ആയ നടുവേദനയ്ക്ക് ഇതിന്റെ ഉപയോഗത്തെക്കുറിച്ച് ശാസ്ത്രീയമായ പഠനങ്ങളൊന്നും നടന്നിട്ടില്ല, അതിനാൽ ഇതിന്റെ ഫലപ്രാപ്തിക്ക് തെളിവുകളുമില്ല.

തലവേദന

കഠിനമായ മൈഗ്രേൻ തലവേദനയ്ക്ക് പാരസെറ്റമോൾ ഫലപ്രദമാണ്: ഇത് കഴിക്കുന്ന 39% ആളുകൾക്ക് ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ വേദനയ്ക്ക് ആശ്വാസം ലഭിക്കുമ്പോൾ, മരുന്ന് കഴിക്കാത്ത ഗ്രൂപ്പിൽ ഇത് 20% മാത്രമാണ്. ആസ്പിരിൻ/പാരസെറ്റമോൾ/കഫീൻ എന്നിവയുടെ സംയുക്തത്തിനും മൈഗ്രേനിന് ഫലപ്രദമാണെന്നതിന് ശക്തമായ തെളിവുകളുണ്ട്, ഇത് ഒരു പ്രാഥമിക ചികിത്സയായി ഉപയോഗിക്കാവുന്നതാണ്. എന്നാൽ, ഇടയ്ക്കിടെയുണ്ടാകുന്ന ടെൻഷൻ തലവേദന (tension headache) സ്ഥിരമായി വരുന്നവരിൽ പാരസെറ്റമോൾ തനിച്ചു കഴിക്കുന്നത് ചെറിയ ആശ്വാസം മാത്രമേ നൽകുന്നുള്ളൂ. അതേസമയം, ആസ്പിരിൻ/പാരസെറ്റമോൾ/കഫീൻ സംയുക്തം, പാരസെറ്റമോൾ തനിച്ചും മരുന്നല്ലാത്ത പ്ലസിബോയെയും അപേക്ഷിച്ച് മികച്ച ഫലം നൽകുന്നു; മരുന്ന് കഴിച്ച് രണ്ട് മണിക്കൂറിന് ശേഷം ഈ സംയുക്തം ഉപയോഗിച്ച 29% പേർക്ക് പൂർണ്ണമായും വേദന മാറിയപ്പോൾ, പാരസെറ്റമോൾ മാത്രം കഴിച്ചവരിൽ 21% പേർക്കും പ്ലസിബോ ഉപയോഗിച്ചവരിൽ 18% പേർക്കും മാത്രമാണ് വേദന മാറിയത്. ഇക്കാരണത്താൽ, ടെൻഷൻ തലവേദനയുടെ സ്വയം ചികിത്സയ്ക്കായി ജർമ്മൻ, ഓസ്ട്രിയൻ, സ്വിസ് തലവേദന സൊസൈറ്റികളും ജർമ്മൻ സൊസൈറ്റി ഓഫ് ന്യൂറോളജിയും ഈ സംയുക്തത്തിന് "പ്രത്യേക പ്രാധാന്യം" നൽകി ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു. അവരുടെ ശുപാർശ പ്രകാരം, പാരസെറ്റമോൾ/കഫീൻ സംയുക്തം "ഒന്നാമതായി തിരഞ്ഞെടുക്കാവുന്നതും", പാരസെറ്റമോൾ തനിച്ചു കഴിക്കുന്നത് "രണ്ടാമതായി തിരഞ്ഞെടുക്കാവുന്നതുമായ" മരുന്നുകളാണ്.

പല്ലുവേദനയും മറ്റ് ശസ്ത്രക്രിയാനന്തര വേദനയും

ദന്ത ശസ്ത്രക്രിയയ്ക്ക് ശേഷമുള്ള വേദന, മറ്റ് തരത്തിലുള്ള പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന വേദനകളിൽ വേദനസംഹാരികൾ എങ്ങനെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാനുള്ള ഒരു വിശ്വസനീയമായ മാതൃകയാണ്. അത്തരം വേദന കുറയ്ക്കുന്നതിൽ, പാരസെറ്റമോളിന് ഐബുപ്രൂഫനെക്കാൾ ഫലം കുറവാണ്. പല്ലുവേദനയ്ക്ക് സാധാരണയായി നിർദ്ദേശിക്കാറുള്ള പാരസെറ്റമോൾ/കോഡിൻ സംയുക്തത്തെക്കാൾ, ഐബുപ്രൂഫൻ, നാപ്രോക്സെൻ, ഡൈക്ലോഫെനാക് തുടങ്ങിയ NSAID (നോൺ-സ്റ്റിറോയിഡൽ ആന്റി-ഇൻഫ്ലമേറ്ററി) വിഭാഗത്തിലെ മരുന്നുകൾ പൂർണ്ണമായ അളവിൽ നൽകുമ്പോൾ വ്യക്തമായും കൂടുതൽ ഫലപ്രദമാണ്. അതേസമയം, പാരസെറ്റമോളും ഐബുപ്രൂഫൻ അല്ലെങ്കിൽ ഡൈക്ലോഫെനാക് പോലുള്ള NSAID-കളും ഒരുമിച്ച് ഉപയോഗിക്കുന്നത് കൂടുതൽ പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നതാണ്; ഇത് പാരസെറ്റമോളോ NSAID-യോ തനിച്ചു കഴിക്കുന്നതിനേക്കാൾ മികച്ച വേദന നിയന്ത്രണം നൽകിയേക്കാം. ഇതിനുപുറമെ, പാരസെറ്റമോൾ/ഐബുപ്രൂഫൻ സംയുക്തം, പാരസെറ്റമോൾ/കോഡിൻ, ഐബുപ്രൂഫൻ/കോഡിൻ എന്നീ സംയുക്തങ്ങളെക്കാൾ മികച്ചതാകാനും സാധ്യതയുണ്ട്. ദന്തചികിത്സയും മറ്റ് ശസ്ത്രക്രിയകളും ഉൾപ്പെടെ, ശസ്ത്രക്രിയക്ക് ശേഷമുള്ള പൊതുവായ വേദനയെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങളുടെ ഒരു വിശകലനത്തിൽ, പാരസെറ്റമോൾ തനിച്ചു കഴിക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഫലപ്രദം പാരസെറ്റമോൾ/കോഡിൻ സംയുക്തമാണെന്ന് കണ്ടെത്തി; ഇത് പഠനത്തിൽ പങ്കെടുത്ത 53% ആളുകൾക്ക് കാര്യമായ ആശ്വാസം നൽകിയപ്പോൾ, മരുന്നല്ലാത്ത പ്ലസിബോ (placebo) വെറും 7% പേർക്ക് മാത്രമാണ് ആശ്വാസം നൽകിയത്. മറ്റ് വേദനകളുടെ കാര്യത്തിൽ, നവജാതശിശുക്കളിൽ ചികിത്സാ നടപടിക്രമങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ടാകുന്ന വേദന കുറയ്ക്കാൻ പാരസെറ്റമോളിന് കഴിയില്ല. പ്രസവശേഷം യോനീഭാഗത്തുണ്ടാകുന്ന വേദനയ്ക്ക്, NSAID മരുന്നുകളെ അപേക്ഷിച്ച് പാരസെറ്റമോളിന് ഫലം കുറവാണെന്ന് കാണപ്പെടുന്നു. കാൻസർ മൂലമുള്ള വേദന, ഞരമ്പുകൾക്ക് തകരാറ് സംഭവിച്ചുണ്ടാകുന്ന വേദന (neuropathic pain) എന്നിവയ്ക്ക് പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഉപയോഗത്തെ അനുകൂലിക്കുന്നതിനോ പ്രതികൂലിക്കുന്നതിനോ ആവശ്യമായ പഠനങ്ങൾ ലഭ്യമല്ല. അത്യാഹിത വിഭാഗങ്ങളിൽ പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന വേദന നിയന്ത്രിക്കുന്നതിന്, സിരകളിലേക്ക് കുത്തിവെക്കുന്ന പാരസെറ്റമോൾ രൂപം ഫലപ്രദമാണെന്നതിന് പരിമിതമായ തെളിവുകൾ മാത്രമേയുള്ളൂ. പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന വേദനയുടെ ചികിത്സയ്ക്ക്, പാരസെറ്റമോൾ തനിച്ചു കഴിക്കുന്നതിനേക്കാൾ മികച്ചത് പാരസെറ്റമോളും കഫീനും ചേർന്നുള്ള സംയുക്തമാണ്.

മറ്റ് വേദനകൾ

നവജാത ശിശുക്കളിലെ വേദന ഒഴിവാക്കുന്നതിൽ പാരസെറ്റമോൾ പരാജയപ്പെടുന്നു.[70][71] പ്രസവാനന്തരമുള്ള പെരിനിയൽ വേദനയ്ക്ക് പാരസെറ്റമോൾ നോൺ-സ്റ്റിറോയിഡൽ ആൻറി-ഇൻഫ്ലമേറ്ററി മരുന്നുകളേക്കാൾ (NSAID-കൾ) ഫലപ്രദമല്ലെന്ന് കാണുന്നു .[72]

കാൻസർ വേദനയ്ക്കും ന്യൂറോപതിക് വേദനയ്ക്കും പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഉപയോഗത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിനോ നിരാകരിക്കുന്നതിനോ ഉള്ള പഠനങ്ങൾ കുറവാണ്.[30][31] അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിൽ വേദന നിയന്ത്രണത്തിനായി പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഇൻട്രാവണസ് രൂപത്തിന്റെ ഉപയോഗത്തെ അനുകൂലിക്കുന്ന തെളിവുകൾ പരിമിതമാണ്.[73] അക്യൂട്ട് വേദനയുടെ ചികിത്സയ്ക്കായി പാരസെറ്റമോളും കഫീനുമായി സംയോജിപ്പിക്കുന്നത് പാരസെറ്റമോൾ മാത്രമുള്ളതിനേക്കാൾ മികച്ചതാണ്

പേറ്റന്റ് ഡക്റ്റസ് ആർട്ടീരിയോസസ്

പേറ്റന്റ് ഡക്ടസ് ആർട്ടീരിയോസസിൽ ഡക്ടൽ ക്ലോഷറിനെ പാരസെറ്റമോൾ സഹായിക്കുന്നു . ഇബുപ്രോഫെൻ അല്ലെങ്കിൽ ഇൻഡോമെതസിൻ പോലെ തന്നെ ഇത് ഫലപ്രദമാണ് , പക്ഷേ ഇബുപ്രോഫെനേക്കാൾ കുറച്ച് ആന്തരിക രക്തസ്രാവമേ ഉണ്ടാകുന്നുള്ളൂ . എന്നിരുന്നാലും, വളരെ കുറഞ്ഞ ഭാരമുള്ള ശിശുക്കൾക്കും ഗർഭകാല പ്രായത്തിലുള്ള ശിശുക്കൾക്കും ഇതിന്റെ ഉപയോഗത്തിന് കൂടുതൽ പഠനം ആവശ്യമാണ്.

പാർശ്വഫലങ്ങൾ

ഓക്കാനം, വയറുവേദന തുടങ്ങിയ ദഹനസംബന്ധമായ പാർശ്വഫലങ്ങൾ പാരസെറ്റമോളിന് വളരെ അപൂർവമാണ്, ഇവ ഐബുപ്രൂഫനുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ വളരെ കുറവാണ്. ഇത് കഴിക്കുമ്പോൾ അപകടസാധ്യതയുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുള്ള പ്രവണത വർദ്ധിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. യു.എസ്. ഫുഡ് ആൻഡ് ഡ്രഗ് അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ (FDA) പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഈ മരുന്ന് സ്റ്റീവൻസ്-ജോൺസൺ സിൻഡ്രോം, ടോക്സിക് എപ്പിഡെർമൽ നെക്രോലൈസിസ് തുടങ്ങിയ അപൂർവവും മാരകവുമായേക്കാവുന്ന ചർമ്മരോഗങ്ങൾക്ക് കാരണമായേക്കാം. വീണ്ടും മരുന്ന് നൽകി നടത്തിയ പരിശോധനകളും അമേരിക്കൻ ഫാർമക്കോ വിജിലൻസ് (മരുന്നുകളുടെ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനം) ഡാറ്റാബേസുകളുടെ വിശകലനവും ഈ അപകടസാധ്യതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഫ്രഞ്ച് ഡാറ്റാബേസുകളിൽ ഇത് കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല.

ഓസ്റ്റിയോ ആർത്രൈറ്റിസിന്റെ ക്ലിനിക്കൽ പരീക്ഷണങ്ങളിൽ, പാരസെറ്റമോൾ കഴിച്ചവരിലും മരുന്നല്ലാത്ത പ്ലസിബോ കഴിച്ചവരിലും പാർശ്വഫലങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തവരുടെ എണ്ണം ഏകദേശം ഒരുപോലെയായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, കരളിന്റെ പ്രവർത്തനത്തിലെ അസ്വാഭാവികതകൾ (കരളിന് ചെറിയ തകരാറോ വീക്കമോ ഉണ്ടെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്) പാരസെറ്റമോൾ കഴിച്ചവരിൽ ഏതാണ്ട് നാലിരട്ടി കൂടുതലായിരുന്നു, എങ്കിലും ഈ ഫലത്തിന്റെ ക്ലിനിക്കൽ പ്രാധാന്യം അനിശ്ചിതത്വത്തിലാണ്. കാൽമുട്ട് വേദനയ്ക്ക് 13 ആഴ്ച പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിച്ചതിന് ശേഷം, 20% ആളുകളിൽ ഹീമോഗ്ലോബിന്റെ അളവ് കുറയുന്നത് (ദഹനനാളത്തിലെ രക്തസ്രാവത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്) കണ്ടെത്തി; ഈ നിരക്ക് ഐബുപ്രൂഫൻ കഴിച്ചവരിലേതിന് സമാനമായിരുന്നു.

നിയന്ത്രിത പഠനങ്ങളുടെ അഭാവം കാരണം പാരസെറ്റമോളിന്റെ ദീർഘകാല സുരക്ഷയെക്കുറിച്ചുള്ള മിക്ക വിവരങ്ങളും നിരീക്ഷണ പഠനങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ലഭിക്കുന്നത്. പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഉപയോഗം കൂടുന്തോറും മരണനിരക്ക്, ഹൃദയസംബന്ധമായ (സ്ട്രോക്ക്, ഹൃദയാഘാതം), ദഹനസംബന്ധമായ (അൾസർ, രക്തസ്രാവം), വൃക്കസംബന്ധമായ പാർശ്വഫലങ്ങൾ എന്നിവ വർദ്ധിക്കുന്നതായി ഈ പഠനങ്ങൾ സ്ഥിരമായി കാണിക്കുന്നു. പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഉപയോഗം പെപ്റ്റിക് അൾസർ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത 1.9 മടങ്ങ് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഉയർന്ന ഡോസിൽ (ദിവസവും 2-3 ഗ്രാമിൽ കൂടുതൽ) ഇത് സ്ഥിരമായി കഴിക്കുന്നവർക്ക് ദഹനനാളത്തിലെ രക്തസ്രാവത്തിനും മറ്റ് രക്തസ്രാവ സംഭവങ്ങൾക്കും 3.6 മുതൽ 3.7 മടങ്ങ് വരെ ഉയർന്ന അപകടസാധ്യതയുണ്ട്. ഇത് വൃക്കകളുടെ തകരാറിനുള്ള സാധ്യത 23 ശതമാനവും വൃക്കയിലെ കാൻസറിനുള്ള സാധ്യത 28 ശതമാനവും വർദ്ധിപ്പിക്കുമെന്ന് മെറ്റാ-അനാലിസിസുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പാരസെറ്റമോൾ രക്തസമ്മർദ്ദവും ഹൃദയമിടിപ്പും അല്പം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. 2022-ൽ നടന്ന ഒരു പഠനമനുസരിച്ച്, ദിവസവും ഉയർന്ന ഡോസിൽ (4 ഗ്രാം) പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് സിസ്റ്റോളിക് രക്തസമ്മർദ്ദം വർദ്ധിപ്പിക്കുമെന്ന് തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

കുട്ടികളിലെ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗവും ആസ്ത്മയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഒരു വിവാദ വിഷയമായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഏറ്റവും പുതിയ ഗവേഷണങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അത്തരമൊരു ബന്ധമില്ലെന്നാണ്. പാരസെറ്റമോൾ കഴിച്ചതിന് ശേഷം കുട്ടികളിൽ ആസ്ത്മ കൂടുന്നതിന്റെ തോത്, സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്ന മറ്റൊരു വേദനസംഹാരിയായ ഐബുപ്രൂഫൻ കഴിച്ചതിന് ശേഷമുള്ളതിന് തുല്യമാണെന്നും കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.

ശുപാർശ ചെയ്യപ്പെട്ട അളവിൽ, പാരസെറ്റമോളിന്റെ പാർശ്വഫലങ്ങൾ വളരെ കുറവോ അല്ലെങ്കിൽ ഇല്ലാത്തവയോ ആണ്. ആസ്പിരിനിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഇത് രക്തം കട്ടപിടിക്കുന്നത് തടയുന്നില്ല (അതിനാൽ രക്തസ്രാവം പ്രശ്നമായേക്കാവുന്ന രോഗികളിൽ ഇത് ഉപയോഗിക്കാം), കൂടാതെ ഇത് വയറ്റിൽ അസ്വസ്ഥതകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നുമില്ല. വയറിളക്കം, ഛർദ്ദി, വയറുവേദന തുടങ്ങിയ പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാവുന്ന ഐബുപ്രൂഫനുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ, പാരസെറ്റമോളിന് പാർശ്വഫലങ്ങൾ കുറവാണ്. എന്നാൽ, ദീർഘകാലത്തെ ദൈനംദിന ഉപയോഗം വൃക്കയ്‌ക്കോ കരളിനോ തകരാറുണ്ടാക്കാം. പാരസെറ്റമോളിന്റെ രാസപ്രവർത്തനം നടക്കുന്നത് കരളിലാണ്, ഇത് കരളിന് ദോഷകരവുമാണ് (hepatotoxic); സ്ഥിരമായി മദ്യപിക്കുന്നവരിലോ കരളിന് തകരാറുള്ളവരിലോ പാർശ്വഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്.

2010 വരെ ഗർഭകാലത്ത് പാരസെറ്റമോൾ സുരക്ഷിതമാണെന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്നു, എന്നാൽ 2010 ഒക്ടോബറിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു പഠനം, ഗർഭാവസ്ഥയിൽ ഇത് ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഗർഭസ്ഥ ശിശുവിന് ഭാവിയിൽ പ്രായപൂർത്തിയാകുമ്പോൾ വന്ധ്യതയുണ്ടാകാൻ കാരണമായേക്കാമെന്ന് പറയുന്നു. ഓപിയോയിഡ് വേദനസംഹാരികളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, പാരസെറ്റമോൾ ലഹരിയോ മാനസികാവസ്ഥയിൽ മാറ്റങ്ങളോ ഉണ്ടാക്കുന്നതായി കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല. മാനസിക വേദന കുറയ്ക്കാൻ പാരസെറ്റമോളിന് കഴിയുമെന്ന് ഒരു പഠനത്തിൽ തെളിവ് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്, എന്നാൽ കൂടുതൽ ഉറച്ച നിഗമനത്തിലെത്താൻ ഇനിയും പഠനങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്. ആസ്പിരിനിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഇത് കുട്ടികൾക്ക് സുരക്ഷിതമാണ്, കാരണം വൈറൽ രോഗങ്ങളുള്ള കുട്ടികളിൽ റെയീസ് സിൻഡ്രോം (Reye syndrome) എന്ന അപകടസാധ്യത പാരസെറ്റമോളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. സ്ഥിരമായി പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നവർക്ക് രക്താർബുദം വരാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലായിരിക്കാം.

ഗർഭകാലത്തെ ഉപയോഗം

ഗർഭകാലത്ത് പാരസെറ്റമോളിന്റെ സുരക്ഷയെക്കുറിച്ച് സൂക്ഷ്മമായ പഠനങ്ങൾ നടന്നുവരുന്നുണ്ട്. ഗർഭാവസ്ഥയുടെ ആദ്യത്തെ മൂന്ന് മാസങ്ങളിൽ (first trimester) പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഗർഭാവസ്ഥയെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നതിനോ കുഞ്ഞിന് ജനന വൈകല്യങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനോ കാരണമാകുന്നതായി കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല. എന്നാൽ, ഗർഭകാലത്ത് ദീർഘകാലം പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന സ്ത്രീകളുടെ കുട്ടികളിൽ ആസ്ത്മ, വളർച്ചാസംബന്ധമായ പ്രശ്നങ്ങൾ, പ്രത്യുൽപാദന വ്യവസ്ഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട തകരാറുകൾ എന്നിവ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിക്കുന്നതായി സൂചനകളുണ്ട്.

ഗർഭകാലത്ത് അമ്മ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് കുട്ടിക്ക് ആസ്ത്മ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ പാരസെറ്റമോൾ കഴിക്കാൻ കാരണമായ അമ്മയുടെ അണുബാധകളും ആസ്ത്മയ്ക്ക് കാരണമായേക്കാം, അതിനാൽ ഇവ രണ്ടും തമ്മിൽ വേർതിരിച്ചറിയാൻ പ്രയാസമാണ്. ഓട്ടിസം, എ.ഡി.എച്ച്.ഡി (ശ്രദ്ധക്കുറവും അമിതവികൃതിയും), പെരുമാറ്റ വൈകല്യങ്ങൾ എന്നിവ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത 20-30% വരെ വർദ്ധിക്കുന്നതായും ചില പഠനങ്ങളുടെ വിശകലനത്തിൽ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഇത് പാരസെറ്റമോൾ കൊണ്ടുതന്നെയാണോ സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന കാര്യത്തിൽ വ്യക്തതയില്ല, കൂടാതെ പഠനങ്ങളിൽ എന്തെങ്കിലും പിഴവുകളോ പക്ഷപാതമോ (bias) ഉണ്ടോ എന്നും സംശയമുണ്ട്. അതേസമയം, ധാരാളം പഠനങ്ങളിൽ ഒരേപോലെയുള്ള ഫലങ്ങൾ വന്നതുകൊണ്ട്, ഈ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് കാരണം പാരസെറ്റമോൾ തന്നെയാണെന്നതിന് ശക്തമായ തെളിവുകളുണ്ടെന്നും വാദിക്കുന്നവരുണ്ട്. മൃഗങ്ങളിൽ നടത്തിയ പരീക്ഷണങ്ങളിൽ, പാരസെറ്റമോൾ ഗർഭസ്ഥ ശിശുവിന്റെ ടെസ്റ്റോസ്റ്റിറോൺ എന്ന ഹോർമോണിന്റെ ഉത്പാദനത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതായി കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഗർഭാവസ്ഥയുടെ രണ്ടാമത്തെ മൂന്നു മാസങ്ങളിൽ രണ്ടിൽ കൂടുതൽ ആഴ്ച അമ്മമാർ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് ആൺകുട്ടികളിൽ വൃഷണം സഞ്ചിയിലേക്ക് ഇറങ്ങാത്ത അവസ്ഥയ്ക്ക് (cryptorchidism) കാരണമാകുന്നതായി ചില പഠനങ്ങൾ പറയുന്നു. എന്നാൽ മറ്റുചില പഠനങ്ങളിൽ ഈ ബന്ധം കണ്ടെത്താനായിട്ടില്ല.

അതിനാൽ, ഗർഭകാലത്ത് പാരസെറ്റമോളിന്റെ ദീർഘകാല ഉപയോഗം ഒഴിവാക്കണമെന്നും, അത്യാവശ്യ ഘട്ടങ്ങളിൽ മാത്രം, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ ഫലപ്രദമായ ഡോസിൽ, ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ സമയത്തേക്ക് ഉപയോഗിക്കണമെന്നുമാണ് പൊതുവായ വൈദ്യോപദേശം. ഗർഭകാലത്ത് പാരസെറ്റമോളും മെറ്റോക്ലോപ്രമൈഡും സുരക്ഷിതമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അതുപോലെ, നോൺ-സ്റ്റിറോയിഡൽ ആന്റി-ഇൻഫ്ലമേറ്ററി മരുന്നുകളും (NSAIDs) ഗർഭാവസ്ഥയുടെ അവസാനത്തെ മൂന്നു മാസങ്ങൾക്കു മുൻപ് വരെ സുരക്ഷിതമാണ്.

മരുന്ന് അമിതമായാൽ(Overdose)

ആരോഗ്യമുള്ള മുതിർന്നവർക്ക് ശുപാർശ ചെയ്യുന്ന പ്രതിദിന അളവായ മൂന്നോ നാലോ ഗ്രാമിൽ കൂടുതൽ പാരസെറ്റമോൾ കഴിക്കുന്നതാണ് അമിതഡോസിന് (overdose) കാരണമാകുന്നത്. ഇത് കരളിന് മാരകമായ തകരാറുണ്ടാക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ഒരു സമയം 1000 മില്ലിഗ്രാമിൽ കൂടുതൽ കഴിക്കരുത്, ഓരോ ഡോസുകൾക്കിടയിലും കുറഞ്ഞത് നാല് മണിക്കൂർ ഇടവേളയുണ്ടായിരിക്കണം, 24 മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ നാല് ഡോസുകളിൽ (4000 മില്ലിഗ്രാം) കൂടുതൽ ഉപയോഗിക്കരുത്. മുതിർന്നവരിലെ അമിതഡോസുകളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ആത്മഹത്യാശ്രമങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണെങ്കിലും, പലതും യാദൃശ്ചികമായി സംഭവിക്കുന്നതാണ്. പാരസെറ്റമോൾ അടങ്ങിയ ഒന്നിലധികം ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ഒരേ സമയം ഉപയോഗിക്കുന്നതാണ് പലപ്പോഴും ഇതിന് കാരണമാകുന്നത്.

2003 ആയപ്പോഴേക്കും അമേരിക്കയിൽ പെട്ടെന്നുണ്ടാകുന്ന കരൾസ്തംഭനത്തിന്റെ (acute liver failure) പ്രധാന കാരണം പാരസെറ്റമോൾ വിഷബാധയായി മാറി. 2005-ലെ കണക്കനുസരിച്ച്, അമേരിക്ക, യുകെ, ഓസ്‌ട്രേലിയ, ന്യൂസിലാൻഡ് എന്നിവിടങ്ങളിലെ മിക്ക മരുന്ന് ഓവർഡോസുകൾക്കും കാരണം പാരസെറ്റമോളായിരുന്നു. 2004-ൽ, മറ്റേതൊരു മരുന്നിന്റെ അമിത ഉപയോഗത്തേക്കാളും കൂടുതൽ കോളുകൾ യുഎസ്സിലെ പോയിസൺ കൺട്രോൾ സെന്ററുകളിലേക്ക് വന്നത് പാരസെറ്റമോൾ ഓവർഡോസുമായി ബന്ധപ്പെട്ടായിരുന്നു. എഫ്ഡിഎ (FDA)യുടെ കണക്കനുസരിച്ച്, 1990-കളിൽ അമേരിക്കയിൽ പാരസെറ്റമോൾ അമിതഡോസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് "ഓരോ വർഷവും 56,000 അത്യാഹിത വിഭാഗ സന്ദർശനങ്ങളും, 26,000 ആശുപത്രിവാസങ്ങളും, 458 മരണങ്ങളും" ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഈ കണക്കുകളിൽ, യാദൃശ്ചികമായ ഓവർഡോസുകളാണ് ഏകദേശം 25% അത്യാഹിത വിഭാഗ സന്ദർശനങ്ങൾക്കും, 10% ആശുപത്രിവാസങ്ങൾക്കും, 25% മരണങ്ങൾക്കും കാരണമായത്.

ഡോക്ടറുടെ കുറിപ്പടിയോടെ ലഭിക്കുന്ന ഓപിയോയിഡ് (opioid) മരുന്നുകളുടെ ലഹരിക്കായുള്ള അമിതോപയോഗവുമായി ഓവർഡോസുകൾക്ക് അടുത്ത ബന്ധമുണ്ട്, കാരണം ഈ ഓപിയോയിഡുകൾ മിക്കപ്പോഴും പാരസെറ്റമോളുമായി ചേർത്താണ് നൽകുന്നത്. സ്ഥിരമായ മദ്യപാനം ഓവർഡോസിനുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും.

ചികിത്സിച്ചില്ലെങ്കിൽ, പാരസെറ്റമോൾ ഓവർഡോസ് നീണ്ടുനിൽക്കുന്നതും വേദനാജനകവുമായ ഒരു രോഗാവസ്ഥയിലേക്ക് നയിക്കും. പാരസെറ്റമോൾ വിഷബാധയുടെ ലക്ഷണങ്ങൾ തുടക്കത്തിൽ ഉണ്ടാകണമെന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ അവ അത്ര വ്യക്തമല്ലാത്ത ലക്ഷണങ്ങളായിരിക്കാം. ഓവർഡോസിന്റെ ആദ്യ ലക്ഷണങ്ങൾ സാധാരണയായി മരുന്ന് കഴിച്ച് മണിക്കൂറുകൾക്ക് ശേഷം ഓക്കാനം, ഛർദ്ദി, വിയർപ്പ്, വേദന എന്നിവയോടെയാണ് ആരംഭിക്കുന്നത്; ഇത് കരൾ സ്തംഭിച്ചു തുടങ്ങുന്നതിന്റെ സൂചനയാണ്. പാരസെറ്റമോൾ അമിതമായി കഴിക്കുന്ന ആളുകൾ ഉറങ്ങിപ്പോവുകയോ ബോധം നഷ്ടപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല, എന്നാൽ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിച്ച് ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിക്കുന്ന മിക്കവരും ഈ മരുന്ന് തങ്ങളെ അബോധാവസ്ഥയിലാക്കുമെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

മറ്റ് മരുന്നുകളുമായിട്ടുള്ള പ്രതിപ്രവർത്തങ്ങൾ

മെറ്റോക്ലോപ്രമൈഡ് പോലുള്ള പ്രോകൈനറ്റിക് മരുന്നുകൾ ആമാശയത്തിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം വേഗത്തിൽ പുറത്തുപോകാൻ സഹായിക്കുന്നു. ഇത് രക്തത്തിൽ പാരസെറ്റമോളിന്റെ അളവ് ഏറ്റവും ഉയരത്തിലെത്താൻ എടുക്കുന്ന സമയം (tmax) കുറയ്ക്കുകയും, രക്തത്തിലെ പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന അളവ് (Cmax) വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ പ്രൊപാന്തലിൻ, മോർഫിൻ തുടങ്ങിയ മരുന്നുകൾ ആമാശയത്തിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം പുറത്തുപോകുന്നത് വൈകിപ്പിക്കുകയും, അതുവഴി tmax വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും Cmax കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മോർഫിനുമായുള്ള ഈ പ്രവർത്തനം കാരണം ചിലപ്പോൾ രോഗിയുടെ രക്തത്തിൽ ചികിത്സയ്ക്ക് ആവശ്യമായ അളവിൽ പാരസെറ്റമോൾ എത്താതെ വരാം. മെറ്റോക്ലോപ്രമൈഡ്, പ്രൊപാന്തലിൻ എന്നിവയുമായുള്ള പ്രതിപ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ക്ലിനിക്കൽ പ്രാധാന്യം വ്യക്തമല്ല.

കരളിന്റെ പ്രവർത്തനം വേഗത്തിലാക്കുന്ന ചില മരുന്നുകൾ (cytochrome inducers), പാരസെറ്റമോൾ വിഘടിച്ച് ഉണ്ടാകുന്ന വിഷാംശമുള്ള ഒരു ഘടകമായ NAPQI-യുടെ ഉത്പാദനം വർദ്ധിപ്പിച്ചേക്കാം എന്ന് ചില സംശയങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ സംശയങ്ങൾ മിക്കവാറും സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. പഠനം നടത്തിയ മരുന്നുകളിൽ, ഫിനോബാർബിറ്റൽ, പ്രിമിഡോൺ, ഐസോനിയാസിഡ്, സെന്റ് ജോൺസ് വോർട്ട് എന്നിവ പാരസെറ്റമോൾ അമിതമായി ഉപയോഗിക്കുമ്പോൾ കരളിന് ദോഷം വരുത്താനുള്ള സാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതായി തെളിവുകളുണ്ട്. മറുവശത്ത്, ക്ഷയരോഗത്തിനുള്ള മരുന്നായ ഐസോനിയാസിഡ്, ഈ വിഷവസ്തുവായ NAPQI-യുടെ ഉത്പാദനം 70% വരെ കുറയ്ക്കുന്നതായും കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.

റാനിറ്റിഡിൻ എന്ന മരുന്ന്, ശരീരത്തിൽ പാരസെറ്റമോളിന്റെ ആകെ അളവ് (AUC) 1.6 മടങ്ങ് വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. നിസാറ്റിഡിൻ, സിസാപ്രൈഡ് തുടങ്ങിയ മരുന്നുകൾക്കൊപ്പവും ഈ വർദ്ധനവ് കാണാറുണ്ട്. പാരസെറ്റമോളിനെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് പുറന്തള്ളാൻ സഹായിക്കുന്ന ഗ്ലൂകുറോണിഡേഷൻ എന്ന രാസപ്രക്രിയയെ ഈ മരുന്നുകൾ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നത്.

പാരസെറ്റമോൾ, ഈസ്ട്രജൻ ഹോർമോൺ അടങ്ങിയ മരുന്നായ എഥിനൈൽ എസ്ട്രാഡിയോളിന്റെ സൾഫേഷൻ എന്ന പ്രക്രിയയെ തടസ്സപ്പെടുത്തി, അതിന്റെ അളവ് രക്തത്തിൽ 22% വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. രക്തം കട്ടപിടിക്കുന്നത് തടയാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന വാർഫാറിൻ എന്ന മരുന്ന് കഴിക്കുമ്പോൾ പാരസെറ്റമോൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് INR (രക്തം കട്ടപിടിക്കാനെടുക്കുന്ന സമയം അളക്കുന്ന ടെസ്റ്റ്) വർദ്ധിപ്പിക്കും. അതിനാൽ വാർഫാറിൻ ഉപയോഗിക്കുന്നവർ പാരസെറ്റമോളിന്റെ ഉപയോഗം ആഴ്ചയിൽ 2 ഗ്രാമിൽ കൂടാതെ പരിമിതപ്പെടുത്തണം.

ചരിത്രം

1877-ൽ ജോൺസ് ഹോപ്കിൻസ് സർവകലാശാലയിൽ വെച്ച് ഹാർമൻ നോർത്രോപ്പ് മോഴ്സ് ആണ് പാരസെറ്റമോൾ ആദ്യമായി നിർമ്മിച്ചത്. ഗ്ലേഷ്യൽ അസറ്റിക് ആസിഡിൽ ടിൻ ഉപയോഗിച്ച് പി-നൈട്രോഫെനോളിനെ നിരോക്സീകരിച്ചാണ് അദ്ദേഹം ഇത് സാധിച്ചത്. എന്നാൽ 1887-ൽ ക്ലിനിക്കൽ ഫാർമക്കോളജിസ്റ്റായ ജോസഫ് വോൺ മെറിംഗ് ആണ് ഇത് ആദ്യമായി മനുഷ്യരിൽ പരീക്ഷിച്ചത്. 1893-ൽ, വോൺ മെറിംഗ്, പാരസെറ്റമോളിന്റെയും മറ്റൊരു അനിലിൻ സംയുക്തമായ ഫിനാസെറ്റിന്റെയും ക്ലിനിക്കൽ ഫലങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഒരു പ്രബന്ധം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഫിനാസെറ്റിനിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, പാരസെറ്റമോളിന് മെത്തീമോഗ്ലോബിനീമിയ (രക്തത്തിലെ ഹീമോഗ്ലോബിനെ ബാധിക്കുന്ന ഒരവസ്ഥ) ഉണ്ടാക്കാൻ ചെറിയ പ്രവണതയുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം വാദിച്ചു. ഇതേത്തുടർന്ന്, ഫിനാസെറ്റിന് വേണ്ടി പാരസെറ്റമോൾ പെട്ടെന്നുതന്നെ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. ഫിനാസെറ്റിന്റെ വിൽപ്പന ബെയർ (Bayer) എന്ന കമ്പനിയെ ഒരു പ്രമുഖ ഫാർമസ്യൂട്ടിക്കൽ കമ്പനിയായി ഉയർത്തി.

അമേരിക്കയിൽ പാരസെറ്റമോൾ ആദ്യമായി വിപണിയിലെത്തിയത് 1950-ൽ 'ട്രൈജെസിക്' (Trigesic) എന്ന പേരിലായിരുന്നു; ഇത് പാരസെറ്റമോൾ, ആസ്പിരിൻ, കഫീൻ എന്നിവയുടെ ഒരു സംയുക്തമായിരുന്നു. എന്നാൽ 1951-ൽ ഇത് ഉപയോഗിച്ച മൂന്ന് പേർക്ക് അഗ്രാനുലോസൈറ്റോസിസ് (agranulocytosis) എന്ന രക്തരോഗം പിടിപെട്ടുവെന്ന റിപ്പോർട്ടുകളെത്തുടർന്ന് ഇത് വിപണിയിൽ നിന്ന് പിൻവലിച്ചു. ഈ രോഗത്തിന് മരുന്നുമായി ബന്ധമില്ലെന്ന് വ്യക്തമാകാൻ പിന്നീട് ഏതാനും വർഷങ്ങളെടുത്തു. 1952-ൽ, പാരസെറ്റമോൾ ഡോക്ടറുടെ കുറിപ്പടിയോടെ ലഭിക്കുന്ന മരുന്നായി അമേരിക്കൻ വിപണിയിൽ തിരിച്ചെത്തി. യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡത്തിൽ, 1956-ൽ സ്റ്റെർലിംഗ്-വിൻത്രോപ്പ് കമ്പനി 'പനഡോൾ' (Panadol) എന്ന പേരിൽ പാരസെറ്റമോൾ വിപണനം ആരംഭിച്ചു. കുട്ടികൾക്കും അൾസർ ഉള്ളവർക്കും സുരക്ഷിതമായതിനാൽ ആസ്പിരിനേക്കാൾ മികച്ചതാണെന്ന് ഇത് പ്രചരിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. 1963-ൽ പാരസെറ്റമോൾ ബ്രിട്ടീഷ് ഫാർമക്കോപ്പിയയിൽ (ഔദ്യോഗിക മരുന്നുഗ്രന്ഥം) ചേർക്കപ്പെട്ടു, അതിനുശേഷം പാർശ്വഫലങ്ങൾ കുറഞ്ഞതും മറ്റ് മരുന്നുകളുമായി കാര്യമായി പ്രതിപ്രവർത്തിക്കാത്തതുമായ ഒരു വേദനസംഹാരി എന്ന നിലയിൽ ഇത് ജനപ്രീതി നേടി.

പേരിടൽ

'പാരസെറ്റമോൾ' എന്നത് ഓസ്‌ട്രേലിയയിലും ബ്രിട്ടനിലും ഉപയോഗിക്കുന്ന ഔദ്യോഗിക നാമമാണ്. ലോകാരോഗ്യ സംഘടനയും (WHO) മറ്റ് പല രാജ്യങ്ങളും ഉപയോഗിക്കുന്ന അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട പേരും ഇതുതന്നെയാണ്. എന്നാൽ 'അസെറ്റാമിനോഫെൻ' എന്നത് അമേരിക്കയിലും ജപ്പാനിലും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട പേരാണ്; കാനഡ, വെനസ്വേല, കൊളംബിയ, ഇറാൻ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലും ഈ പേരാണ് സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. 'പാരസെറ്റമോൾ', 'അസെറ്റാമിനോഫെൻ' എന്നീ രണ്ട് പേരുകളും ഈ സംയുക്തത്തിന്റെ രാസനാമത്തിന്റെ സംക്ഷിപ്ത രൂപങ്ങളാണ്. 'പാര-അസറ്റൈൽഅമിനോഫെനോൾ' (para-acetylaminophenol) എന്ന രാസനാമത്തിൽ നിന്നാണ് 'പാരസെറ്റമോൾ' എന്ന വാക്ക് രൂപപ്പെട്ടത്, 1956-ൽ ഫ്രെഡറിക് സ്റ്റേൺസ് & കോ എന്ന കമ്പനിയാണ് ഈ പേര് നൽകിയത്. അതേസമയം, 'എൻ-അസറ്റൈൽ-പി-അമിനോഫെനോൾ' (N-acetyl-p-aminophenol) എന്നതിന്റെ ചുരുക്കമാണ് 'അസെറ്റാമിനോഫെൻ' എന്ന വാക്ക്, 1955-ൽ മെക്നീൽ ലബോറട്ടറീസ് ആണ് ഈ പേര് ആദ്യമായി ഉപയോഗിക്കുകയും വിപണനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തത്. ഇതിന്റെ രാസനാമത്തിന്റെ ചുരുക്കപ്പേരായ APAP, അമേരിക്കയിലെ ഫാർമസിസ്റ്റുകൾക്കിടയിൽ ഉപയോഗത്തിലുണ്ട്.

ലഭ്യമായ ഫോമുകൾ

പാരസെറ്റമോൾ വായിലൂടെ കഴിക്കുന്ന ഗുളിക/സിറപ്പ് രൂപത്തിലും, മലദ്വാരത്തിൽ വെക്കുന്ന suppositories ആയും, സിരകളിലേക്ക് കുത്തിവെക്കുന്ന (intravenous) രൂപത്തിലും ലഭ്യമാണ്. അമേരിക്കയിൽ, സിരകളിലേക്ക് കുത്തിവെക്കുന്ന പാരസെറ്റമോൾ 'ഓഫിർമെവ്' (Ofirmev) എന്ന ബ്രാൻഡ് നാമത്തിൽ വിൽക്കപ്പെടുന്നു.

ചില മരുന്നുകളിൽ, പാരസെറ്റമോളിനെ ഓപിയോയിഡ് (opiate) വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ട കോഡിനുമായി (codeine) സംയോജിപ്പിക്കാറുണ്ട്. ഇതിനെ കോ-കൊഡമോൾ (co-codamol) എന്നും ഓസ്‌ട്രേലിയയിൽ പനഡീൻ (Panadeine) എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട്. അമേരിക്കയിൽ ഈ സംയുക്തം ഡോക്ടറുടെ കുറിപ്പടിയോടുകൂടി മാത്രമേ ലഭ്യമാകൂ. 2018 ഫെബ്രുവരി 1 മുതൽ ഓസ്‌ട്രേലിയയിലും കോഡിൻ അടങ്ങിയ മരുന്നുകൾക്ക് ഡോക്ടറുടെ കുറിപ്പടി നിർബന്ധമാക്കി. ഡൈഹൈഡ്രോകോഡിൻ (co-dydramol), ഓക്സികോഡോൺ, ഹൈഡ്രോകോഡോൺ തുടങ്ങിയ മറ്റ് ഓപിയോയിഡുകളുമായും പാരസെറ്റമോൾ സംയോജിപ്പിക്കാറുണ്ട്. സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്ന മറ്റൊരു സംയുക്തത്തിൽ പ്രൊപോക്സിഫീൻ നാപ്സിലേറ്റും ഉൾപ്പെടുന്നു. പാരസെറ്റമോൾ, കോഡിൻ, ഡോക്സിലാമൈൻ സക്സിനേറ്റ് എന്നിവയുടെ സംയുക്തവും ലഭ്യമാണ്. കൂടാതെ, ടെൻഷൻ തലവേദന, മൈഗ്രേൻ എന്നിവയുടെ ചികിത്സയ്ക്കായി പാരസെറ്റമോളിനെ ബ്യൂട്ടാൽബിറ്റാൽ, കഫീൻ എന്നിവയുമായി ചേർത്തും നൽകാറുണ്ട്.

പാരസെറ്റമോളിനെ ചിലപ്പോൾ ഫിനൈലെഫ്രിൻ ഹൈഡ്രോക്ലോറൈഡുമായി (phenylephrine hydrochloride) സംയോജിപ്പിക്കാറുണ്ട്. ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഈ സംയുക്തത്തിലേക്ക് അസ്കോർബിക് ആസിഡ് (വിറ്റാമിൻ സി), കഫീൻ, ക്ലോർഫെനിറാമിൻ മാലിയേറ്റ്, അല്ലെങ്കിൽ ഗൈഫെൻസിൻ തുടങ്ങിയ മൂന്നാമതൊരു ഘടകം കൂടി ചേർക്കാറുണ്ട്.

അവലംബം

www.wikipedia.com