1979ലെ ടെഹ്‌റാൻ അന്താരാഷ്ട്ര വനിതാദിന പ്രതിഷേധം

1979 ടെഹ്‌റാനിലെ അന്താരാഷ്ട്ര വനിതാദിന പ്രതിഷേധം
-യുടെ ഭാഗം
1979 ലെ നിർബന്ധിത ഹിജാബിനെതിരായ ഇറാനിയൻ വനിതാ ദിന പ്രതിഷേധം
തിയതി	8–14 മാർച്ച് 1979
സ്ഥലം	ടെഹ്‌റാൻ, ഖ്വോം (ഇറാൻ)
കാരണങ്ങൾ	ഇസ്ലാമിക് റിപ്പബ്ലിക്കിനോടും വനിതകളുടെ അവകാശങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച രാജ്യത്തിൻറെ നയങ്ങളോടുമുള്ള എതിർപ്പ്, പ്രത്യേകിച്ച് നിർബന്ധിത ഹിജാബ് നിയമത്തോട്.
മാർഗ്ഗങ്ങൾ	പ്രകടനങ്ങൾ
ഫലം	വനിതകളുടേയും വനിതാ അവകാശ പ്രവർത്തകരുടെയും വിജയം നിർബന്ധിത ഹിജാബ് നിയമങ്ങൾ മാറ്റിവച്ചു ഇസ്ലാമിസ്റ്റ് ഖൊമേനിസ്റ്റ് ശക്തികളുടെ തന്ത്രപരമായ പിൻവാങ്ങൽ
Parties to the civil conflict
Women and women's rights activists Pro-Khomeini Islamist forces
Lead figures
Ayatollah Khomeini

1979 മാർച്ച് 8 ന് ടെഹ്‌റാനിൽ പ്രതിഷേധം

1979 മാർച്ച് 8 ന് ടെഹ്‌റാനിൽ പ്രതിഷേധം

അന്താരാഷ്ട്ര വനിതാ ദിനമായ 1979 മാർച്ച് 8 ന് ഇറാനിലെ ടെഹ്‌റാനിൽ ഒരു വലിയ മാർച്ച് നടന്നു. ആദ്യം, സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങൾക്കായുള്ള ഒരു ആഘോഷമാണ് മാർച്ച് എന്ന് കരുതിയിരുന്നെങ്കിലും അത് വലിയ ഒന്നായി മാറി. സ്ത്രീകൾ ശിരോവസ്ത്രം ധരിക്കണമെന്ന് പറയുന്ന പുതിയ നിയമങ്ങളിൽ ആളുകൾ രോഷാകുലരാണ്. മാർച്ചിൻ്റെ തലേദിവസമാണ് ഈ നിയമങ്ങൾ പ്രഖ്യാപിച്ചത്.

മാർച്ച് 8 മുതൽ മാർച്ച് 14, 1979 വരെ ആറ് ദിവസം നീണ്ടുനിന്നു. നിരവധി സ്ത്രീകൾ ഈ പുതിയ നിയമങ്ങൾക്കെതിരെ പ്രതിഷേധിച്ചു. എന്നാൽ പ്രതിഷേധങ്ങൾ സമാധാനപരമായിരുന്നില്ല. പുതിയ നിയമത്തെ അനുകൂലിക്കുന്നവർ പ്രതിഷേധിച്ച സ്ത്രീകൾക്ക് നേരെ അക്രമവും ഭീഷണിയും പ്രയോഗിച്ചു.

അക്കാലത്ത്, തങ്ങളെ എതിർക്കുന്ന മറ്റ് രാഷ്ട്രീയ ഗ്രൂപ്പുകളെ തള്ളിക്കളയാൻ വൈദികരുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഇസ്ലാമിസ്റ്റ് ഗ്രൂപ്പിന് മതിയായ ശക്തി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പ്രതിഷേധത്തെ തുടർന്ന് ചില പദ്ധതികളിൽ നിന്ന് അവർക്ക് പിന്മാറേണ്ടി വന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അധികം താമസിയാതെ, അവരുടെ പുതിയ നിയമങ്ങൾക്കും വിശ്വാസങ്ങൾക്കും വേണ്ടി നിലകൊള്ളാൻ അവരുടെ ആശയങ്ങളെ പിന്തുണച്ച സ്ത്രീകളെ അവർ സംഘടിപ്പിച്ചു. 1981 ജൂണിൽ, ഇസ്ലാമിസ്റ്റ് വിഭാഗത്തോട് യോജിക്കാത്ത മിക്ക രാഷ്ട്രീയ ഗ്രൂപ്പുകളും ഇറാനിൽ സജീവമായിരുന്നില്ല. തുടർന്ന്, 1983-ൽ ഇറാനിയൻ പാർലമെൻ്റ് ഭരണകൂടം ഏർപ്പെടുത്തിയ പർദ്ദ ധരിക്കാനുള്ള നിയമം പാലിക്കാത്ത സ്ത്രീകളെ ശിക്ഷിക്കുന്ന നിയമം പാസാക്കി.

അന്നുമുതൽ, സ്ത്രീകളെ പർദ്ദ ധരിക്കാൻ നിർബന്ധിക്കുന്ന ഇതുപോലുള്ള നിയമങ്ങൾ സ്ത്രീകളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളെയും ചിന്തകളെയും നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള സർക്കാരിന് ഒരു പ്രധാന മാർഗമായി മാറി. ഈ നിയമങ്ങൾ 1979 ന് ശേഷം ഇറാനിലെ നേതാക്കൾക്ക് തങ്ങൾക്കെതിരെ മോശമായി സംസാരിക്കുന്ന സ്ത്രീകളെ ഉപദ്രവിച്ചും ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയും ഉപദ്രവിച്ചും ജയിലിലടച്ചും അവരുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ എന്തുതന്നെയായാലും അവരോട് പെരുമാറാൻ ഒരു ഒഴികഴിവ് നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

പശ്ചാത്തലം

1936-ൽ,റെസാ ഷായുടെ ഭരണകാലത്ത്, സ്ത്രീകൾ പർദ്ദ ധരിക്കണമെന്ന നിബന്ധന എടുത്തുകളഞ്ഞു, അഞ്ച് വർഷത്തേക്ക്, പർദ്ദ ധരിക്കുന്നത് അനുവദനീയമല്ല. 1941 മുതൽ, റെസ ഷായുടെ മകൻ മുഹമ്മദ് റെസ പഹ്‌ലവി ഭരണാധികാരിയായപ്പോൾ സ്ത്രീകൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ അനുവാദമുണ്ടായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹം നേതാവായിരുന്ന കാലത്ത്, പരമ്പരാഗത വസ്ത്രമായ ചാദർ ധരിക്കുന്നത് പഴയ രീതിയിലുള്ളതും താഴ്ന്ന സാമൂഹിക വിഭാഗത്തിൽ പെട്ടവനാണെന്നതിൻ്റെ അടയാളമായി കാണപ്പെട്ടു. മൂടുപടം ധരിച്ച സ്ത്രീകൾ പരിമിതമായ വിദ്യാഭ്യാസമുള്ള യാഥാസ്ഥിതിക കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു, അതേസമയം മൂടുപടം ധരിക്കാത്തവർ വിദ്യാസമ്പന്നരും ഉയർന്ന സാമൂഹിക വിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരുമാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

1970-കളുടെ അവസാനത്തെ വിപ്ലവകാലത്ത്, ഹിജാബ് ധരിക്കുന്നത് ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രസ്താവനയായി മാറി. യാഥാസ്ഥിതികരായ പാരമ്പര്യവാദികൾ ഹിജാബ് ധരിക്കുന്നത് വിശുദ്ധിയും നന്മയും കാണിക്കുമെന്ന് വിശ്വസിച്ചു, അതിനാൽ അത് ധരിക്കാത്ത സ്ത്രീകളെ അവർ എതിർക്കുന്നു. ഹിജാബ് ധരിക്കാത്ത സ്ത്രീകൾ പാശ്ചാത്യ സംസ്കാരത്തെ വളരെയധികം പിന്തുണയ്ക്കുന്നതായി സർക്കാരിനെ എതിർക്കുന്ന ചിലർ കണ്ടു, അത് മോശമായി കണ്ടു. ഈ സ്ത്രീകൾ പാശ്ചാത്യ മൂല്യങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും പരമ്പരാഗത ധാർമ്മികതയെ മാനിക്കുന്നില്ലെന്നും അവർ കരുതി. അവരെ വളരെ ഫാൻസിയായും തങ്ങളെ ബഹുമാനിക്കാത്തവരായും അവർ കണ്ടു.

അക്കാലത്തെ ഭരണാധികാരികളായ പഹ്‌ലവികൾ, രാജ്യത്തെ കൂടുതൽ ആധുനികമാക്കാനുള്ള തങ്ങളുടെ ശ്രമങ്ങളുടെ നിരാകരണമായാണ് ഹിജാബിനെ കണ്ടത്. അങ്ങനെ, ഇറാനിലെ വിപ്ലവകാലത്ത്, ഭരണകൂടത്തിനെതിരായ, മാറ്റം ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന നിരവധി സ്ത്രീകൾ ഹിജാബ് ധരിച്ചിരുന്നു, കാരണം അത് പഹ്‌ലവി ഭരണാധികാരികളോടുള്ള അവരുടെ എതിർപ്പിൻ്റെ പ്രതീകമായി മാറി.

വിപ്ലവത്തിലേക്ക് നയിച്ച പ്രതിഷേധ സമയത്ത്, നിരവധി സ്ത്രീകൾ പർദ്ദ ധരിച്ചിരുന്നു, അല്ലാത്തവരെ പലപ്പോഴും തീവ്രവാദ വിപ്ലവകാരികൾ ഉപദ്രവിച്ചു. 1979 ലെ വിപ്ലവകാലത്ത് രണ്ട് മുദ്രാവാക്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു: "ഒരു മൂടുപടം ധരിക്കുക, അല്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ തലയിൽ അടിക്കും", "അനാവരണം ചെയ്യാത്തവർക്ക് മരണം".

1978-1979 ലെ ഷാ വിരുദ്ധ പ്രസ്ഥാനത്തിൽ ലിബറലുകൾ, മത ദേശീയവാദികൾ, തീവ്രവാദ ഇസ്ലാമിസ്റ്റുകൾ, മാർക്സിസ്റ്റ്-ലെനിനിസ്റ്റുകൾ, വ്യാപാരികൾ, എണ്ണത്തൊഴിലാളികൾ തുടങ്ങി നിരവധി ആളുകൾ ഉൾപ്പെടുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, വിപ്ലവത്തിൻ്റെ പ്രധാന നേതാവായി ഉയർന്നത് ഷിയാ പുരോഹിതനായ അയത്തുള്ള ഖൊമേനിയാണ്. ഷായെ അട്ടിമറിക്കാനുള്ള പ്രസ്ഥാനത്തിൽ ചേരാൻ അദ്ദേഹം സ്ത്രീകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു, എന്നാൽ തുടക്കത്തിൽ, വിപ്ലവത്തിനുശേഷം ഇറാനിൽ നിർബന്ധിത മൂടുപടം നടപ്പിലാക്കാനോ സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങൾ എടുത്തുകളയാനോ ആഗ്രഹിക്കുന്നതിൻ്റെ ലക്ഷണങ്ങളൊന്നും അദ്ദേഹം കാണിച്ചില്ല. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹം ഇറാനിലേക്ക് മടങ്ങിയതിനുശേഷം, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെയും സഖ്യകക്ഷികളുടെയും കാഴ്ചപ്പാടുകൾ പെട്ടെന്ന് മാറി.

വിപ്ലവത്തെത്തുടർന്ന് ഉടനടി പർദ്ദ നിർബന്ധമാക്കുന്ന ഒരു ഔപചാരിക നിയമവും പുറപ്പെടുവിച്ചിട്ടില്ല എങ്കിലും മൂടുപടം ധരിക്കാത്ത സ്ത്രീകൾ പലപ്പോഴും ഉപദ്രവിക്കപ്പെടുകയും അവരെ സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ ഉണ്ടായതിനാൽ, അവരിൽ പലരും ഉപദ്രവം ഒഴിവാക്കാൻ മൂടുപടം ധരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

1979 മാർച്ച് 7-ന്, ആയത്തൊള്ള ഖൊമേനി, എല്ലാ സ്ത്രീകൾക്കും അവരുടെ ജോലിസ്ഥലത്ത് നിർബന്ധമായും മൂടുപടം ധരിക്കാൻ ഉത്തരവിടുകയും, സ്ത്രീകൾ ഇനിമുതൽ അവരുടെ ജോലിസ്ഥലത്തോ സർക്കാർ ഓഫീസിലോ പ്രവേശിക്കരുതെന്ന് വിധിക്കുകയും ചെയ്തു, അതിനെ "നഗ്നർ" എന്നാണദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിച്ചത്:

"ഇസ്‌ലാമിക മന്ത്രാലയങ്ങളിൽ സ്ത്രീകൾ നഗ്നരായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടരുത്. സ്ത്രീകൾക്ക് ഹിജാബ് ധരിച്ചിരിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം ഹാജരാകാം. ഇസ്‌ലാമിക ഹിജാബ് പാലിക്കുന്നിടത്തോളം അവർക്ക് ജോലി ചെയ്യാൻ ഒരു തടസ്സവുമില്ല."

എന്നിരുന്നാലും, യാഥാസ്ഥിതികരല്ലാത്തവരും വിപ്ലവകാലത്ത് സർക്കാരിനെ എതിർക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മാർഗമായി പർദ്ദ ധരിച്ചിരുന്നവരുമായ സ്ത്രീകൾ, അവർ പിന്തുടരേണ്ട ഒരു നിയമമായി മാറുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല. പർദ്ദ ധരിക്കുന്നത് നിർബന്ധമാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ, അവർ അതിൽ പ്രതിഷേധിക്കുകയും എതിർക്കുകയും ചെയ്തു, പ്രത്യേകിച്ച്

സ്ത്രീകൾ വിപ്ലവത്തിൽ പോരാടിയെങ്കിലും, ഒരു പ്രതിഷേധ നേതാവ് പറഞ്ഞതുപോലെ, അവർ നായ്ക്കളെപ്പോലെ താഴ്ന്ന നിലയിലേക്ക് തള്ളപ്പെടുന്നു എന്നതിൻ്റെ സൂചനയായാണ് പലരും മൂടുപടം ഉത്തരവിനെ കണ്ടത്. ഷാ അധികാരത്തിലിരിക്കുമ്പോൾ നേടിയെടുത്ത അവകാശങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് സ്ത്രീകൾ ഭയപ്പെട്ടു.

പ്രതിഷേധങ്ങൾ

മാർച്ച് എട്ടിന് രാവിലെ ടെഹ്‌റാനിലെ പുതിയ പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ ഓഫീസിന് പുറത്ത് ആയിരക്കണക്കിന് സ്ത്രീകൾ തടിച്ചുകൂടി. അയത്തുള്ള ഖൊമേനി താമസിച്ചിരുന്ന മതപരമായ നഗരമായ കോമിൽ 3,000 സ്ത്രീകൾ പ്രതിഷേധിക്കാൻ പോയി. ഈ പ്രതിഷേധക്കാർ പർദ്ദ ധരിച്ചിരുന്നില്ല. പ്രതിഷേധത്തിൽ പങ്കെടുത്ത സ്ത്രീകൾ വ്യത്യസ്ത പശ്ചാത്തലങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്, എന്നാൽ അവരിൽ ഭൂരിഭാഗവും വിദ്യാസമ്പന്നരും മധ്യവർഗത്തിൽ നിന്നുള്ളവരുമാണ്.

സമരത്തിനെത്തിയ സ്ത്രീകൾ തങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾ കവർന്നെടുക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾക്കെതിരെ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചു, "ഞങ്ങൾ വിപ്ലവം നടത്തിയത് പിന്നോട്ട് പോകാനല്ല" എന്ന മട്ടിൽ. ഒരു പ്രതിഷേധക്കാരൻ ഓർത്തു, "ഇത് ഞങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിൻ്റെ തുടക്കമാണെന്ന് ഞങ്ങൾക്കറിയാമായിരുന്നു, ഞങ്ങൾ അതിനെ ചെറുക്കേണ്ടതുണ്ട് - സ്ത്രീകളും വിപ്ലവകാരികളും." "സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ്റെ ഈ പുതിയ യുഗത്തിൽ വേണ്ടത്ര സ്വാതന്ത്ര്യമില്ല" എന്നും അവർ ആക്രോശിച്ചു.

പർദ്ദ ധരിക്കാത്ത സ്ത്രീകളെ ചില മുസ്ലീം പ്രവർത്തകർ "അശുദ്ധി" ആയി കണക്കാക്കിയതായി പ്രതിഷേധക്കാർ പരാമർശിച്ചു, കാരണം അവർ ആയത്തുള്ളയുടെ വാക്കുകൾ വളരെ ഗൗരവമായി എടുത്തിരുന്നു. ഒരു പ്രതിഷേധക്കാരൻ പങ്കുവെച്ചു:

“നിങ്ങൾ ഒരു സർക്കാർ ഓഫീസിൽ കയറാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ ഒരു വാതിൽപ്പടി നിങ്ങളുടെ നേരെ വഴുതനങ്ങ എറിഞ്ഞാൽ അത് ഇമാം ഖുമൈനിയുടെ തെറ്റല്ല, അത് വാതിൽപ്പണിക്കാരൻ്റെ തെറ്റാണ്,” ഒരു പ്രതിഷേധക്കാരൻ പറഞ്ഞു. "അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ളതെല്ലാം വ്യക്തമാക്കാനും ഞങ്ങളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താനും അവർക്ക് കഴിയും, പക്ഷേ വിപ്ലവം ജനങ്ങളോട് പറയുന്നത് വരെ സ്ത്രീകൾ മോഡം വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നതും മാന്യമായ വേതനം സമ്പാദിക്കുന്നതും നല്ല ജോലി ചെയ്യുന്നതും കുമ്പിടുന്നതും ചുരണ്ടുന്നതും അല്ല, ഞങ്ങൾ ഞങ്ങൾ വീടുവിട്ടിറങ്ങുന്ന നിമിഷം മുതൽ ഉപദ്രവിക്കപ്പെടും."

സൈനികർ സ്ഥിതിഗതികൾ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, എന്നാൽ പ്രതിഷേധക്കാരായ സ്ത്രീകളും അവരുടെ എതിരാളികളും വളരെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ, ആകാശത്തേക്ക് വെടിയുതിർത്തു. പ്രതിഷേധക്കാരായ സ്ത്രീകളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി ചില പുരുഷന്മാർ ഇരുവശത്തും മനുഷ്യച്ചങ്ങല ഉണ്ടാക്കി, എന്നാൽ ഈ ചങ്ങലകൾ ഒന്നിലധികം തവണ തകർക്കപ്പെട്ടു, ചില പ്രതിഷേധക്കാർ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു. കത്തി, കല്ലുകൾ, ഇഷ്ടികകൾ, ഗ്ലാസ് എന്നിവ ഉപയോഗിച്ച് എതിർപ്രതിഷേധക്കാരുടെ സംഘങ്ങൾ തെരുവിലിറങ്ങി സ്ത്രീകളെ ആക്രമിച്ചു. പർദ്ദ ധരിച്ച സ്ത്രീകളും പുരുഷന്മാരും പ്രതിഷേധക്കാരെ ശകാരിച്ചു.

ഒരു പ്രതിഷേധത്തിനിടെ 15,000 പേർ ജസ്റ്റീസ് കൊട്ടാരം മൂന്ന് മണിക്കൂർ കുത്തിയിരിപ്പ് സമരം നടത്തി. സ്വന്തം വസ്ത്രം തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള അവകാശം, പുരുഷന്മാരുമായി തുല്യാവകാശം, രാഷ്ട്രീയം, സമൂഹം, സാമ്പത്തികം എന്നിവയിൽ വിവേചനം പാടില്ല, സ്ത്രീസുരക്ഷയ്ക്ക് പൂർണ്ണമായ നിയമപരമായ അവകാശങ്ങളും സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങളും ഉറപ്പുനൽകുക എന്നിവയുൾപ്പെടെ എട്ട് ആവശ്യങ്ങളുടെ പട്ടിക അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു.

ഇറാനിലെ പ്രതികരണം

ഇറാനിൽ സർക്കാരും ഇസ്ലാമിക നേതാക്കളും പ്രതിഷേധം ലഘൂകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. മാന്യമായ വസ്ത്രം ധരിക്കാൻ മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം നിർദ്ദേശിച്ചതെന്ന് അയത്തുള്ളയുടെ സഹായികൾ പ്രതിഷേധങ്ങളോട് പ്രതികരിച്ചു. മഹമൂദ് തലേഗാനി നടത്തിയ സർക്കാരിൽ നിന്നുള്ള ഒരു പ്രസ്താവന, ഹിജാബ് ധരിക്കുന്നത് നിർബന്ധിക്കില്ല, മറിച്ച് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കപ്പെടുമെന്ന് ജനങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പുനൽകി. ഇത് പ്രതിഷേധം ശമിപ്പിക്കാൻ സഹായിച്ചു.

അന്താരാഷ്ട്ര പ്രതികരണങ്ങൾ

പ്രതിഷേധത്തിന് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഫെമിനിസ്റ്റുകളുടെ പിന്തുണ ലഭിച്ചു. ജർമ്മനി, ഫ്രാൻസ്, ഈജിപ്ത് തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ഫെമിനിസ്റ്റുകൾ ചേർന്ന് സോളിഡാരിറ്റി കമ്മിറ്റി (സിഐഡിഎഫ്) രൂപീകരിച്ചു. സിമോൺ ഡി ബ്യൂവോയർ അധ്യക്ഷനായ വനിതാ അവകാശങ്ങൾക്കായുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര സമിതി ഐക്യദാർഢ്യം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ഒരു പ്രതിനിധി സംഘത്തെയും അയച്ചു.

അമേരിക്കൻ ഫെമിനിസ്റ്റ് കേറ്റ് മില്ലറ്റ് വിദ്യാർത്ഥി ആക്ടിവിസ്റ്റുകളുടെ ക്ഷണം സ്വീകരിച്ച് പ്രതിഷേധത്തിൽ പങ്കെടുത്തു. അവൾ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു, "ഇത് അനിവാര്യമായതിനാൽ ഞാൻ ഇവിടെയുണ്ട്... ലോകമെമ്പാടുമുള്ള സ്ത്രീകൾ ഇത് നിരീക്ഷിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു സുപ്രധാന നിമിഷമാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ഇസ്ലാമിക ലോകത്ത്, എത്തിച്ചേരാൻ ഏറ്റവും പ്രയാസകരമാണെന്ന് ഞങ്ങൾ കരുതി. എന്നാൽ എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് നോക്കൂ!"

ഫ്രഞ്ച് ഫെമിനിസ്റ്റ് ഗ്രൂപ്പായ സൈക്കോഅനാലിസിസ് ആൻഡ് പൊളിറ്റിക്‌സ് പ്രതിഷേധങ്ങളെ കുറിച്ച് 12 മിനിറ്റ് ദൈർഘ്യമുള്ള ഡോക്യുമെൻ്ററി നിർമ്മിച്ചു. അവർ മാർച്ചിൽ പങ്കെടുക്കുകയും സംഭവങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു, ആ സംഭവങ്ങളുടെ നിലവിലുള്ള ഒരേയൊരു സിനിമയായി ഇത് മാറി.

അനന്തരഫലം

പ്രതിഷേധം നിർബന്ധിത മൂടുപട ഉത്തരവ് താൽക്കാലികമായി പിൻവലിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, 1981 ജൂണിൽ ഇടതുപക്ഷത്തെയും ലിബറലിനെയും നീക്കം ചെയ്യുകയും യാഥാസ്ഥിതികർ പൂർണ്ണ നിയന്ത്രണം നേടുകയും ചെയ്ത ശേഷം, എല്ലാ സ്ത്രീകൾക്കും മൂടുപടം നിർബന്ധമായി. 1980 ജൂലൈയിലെ "ഓഫീസുകളുടെ ഇസ്ലാമികവൽക്കരണം" മുതലാണ് ഇത് ആരംഭിച്ചത്, അവിടെ പർദ്ദയില്ലാത്ത സ്ത്രീകളെ സർക്കാർ ഓഫീസുകളിലോ പൊതു കെട്ടിടങ്ങളിലോ പ്രവേശിപ്പിക്കരുത്, കൂടാതെ ജോലിസ്ഥലത്ത് അനാവരണം ചെയ്താൽ അവരുടെ ജോലി നഷ്ടപ്പെടും. തെരുവിൽ, മറയില്ലാത്ത സ്ത്രീകൾ വിപ്ലവകാരികളാൽ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു.

1981 ജൂലൈയിൽ പൊതുസ്ഥലത്ത് പർദ്ദ നിർബന്ധമാക്കിക്കൊണ്ടുള്ള നിയമം പാസാക്കി. 1983-ൽ, ഒരു ഇസ്ലാമിക ശിക്ഷാ നിയമം ഹിജാബ് ഇല്ലാതെ കാണുന്ന സ്ത്രീകൾക്ക് ശിക്ഷയായി ചാട്ടവാറടി കൊണ്ടുവന്നു: "പർദ്ദയില്ലാതെ പൊതുസ്ഥലത്ത് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന സ്ത്രീകൾക്ക് 74 ചാട്ടവാറടി വരെ ശിക്ഷ ലഭിക്കും." തെരുവുകളിൽ പട്രോളിംഗ് നടത്തുന്ന ഇസ്ലാമിക വിപ്ലവ സമിതികളും പിന്നീട് സദാചാര പോലീസും ഈ നിയമം നടപ്പിലാക്കി.

അതിനുശേഷം, സ്ത്രീകളുടെ രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാനും അടിച്ചമർത്താനും നിർബന്ധിത മൂടുപടം നടപ്പിലാക്കുന്ന നിയമങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചു. വനിതാ ആക്ടിവിസ്റ്റുകളെ അവരുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ പരിഗണിക്കാതെ ഉപദ്രവിക്കാനും ഭീഷണിപ്പെടുത്താനും ആക്രമിക്കാനും തടവിലാക്കാനും അവർ ഇറാനിലെ നേതാക്കൾക്ക് ഒരു ഒഴികഴിവ് നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ

• ഇറാനിയൻ സ്ത്രീകൾ - ഇസ്ലാമിക വിപ്ലവത്തിന് മുമ്പും ശേഷവും
• 1979-ലെ ഹിജാബ് നിയമത്തിനെതിരെ ഇറാനിയൻ സ്ത്രീകൾ കലാപം നടത്തുന്ന ഹെൻഗമേഹ് ഗോലെസ്താൻ്റെ ഏറ്റവും മികച്ച ഫോട്ടോ
• ഇറാൻ വനിതകളുടെ വസ്ത്രധാരണത്തിനും അവകാശങ്ങൾക്കും എതിരെ മാർച്ച്
• 1979-ലെ ഇറാൻ്റെ അന്താരാഷ്ട്ര വനിതാ ദിനം: ദുഃഖത്തിൻ്റെയും അഭിമാനത്തിൻ്റെയും കഥ Archived 2022-05-21 at the Wayback Machine.
• ഇറാനിയൻ വിപ്ലവത്തിൻ്റെ നാൽപ്പത് വർഷങ്ങൾ: സ്ത്രീകളുടെ മാർച്ച്