ഗൈ ഫൗക്സ് രാത്രി
ഗൈ ഫൗക്സ് ദിനം , ബോൺ ഫയർ നൈറ്റ് , ഫയർവർക്ക് നൈറ്റ് എന്നീ പേരുകളിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ഗൈ ഫൗക്സ് നൈറ്റ് നവംബർ 5 ന് പ്രധാനമായും ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടണിൽ ഒരു വാർഷിക അനുസ്മരണദിനമാണ്. 1605 നവംബർ 5 ന്റെ ഒരു ഗൂഢാലോചനയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സംഭവത്തോടെയാണ് ചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത്. സ്ഫോടകവസ്തുക്കൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനിടയിൽ വെടിമരുന്നു ഗൂഢാലോചനയിൽ അംഗമായ ഗൈ ഫൗക്സ് അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടു. സ്ഫോടകവസ്തുക്കൾ സംരക്ഷിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് പ്രഭു സഭയ്ക്കരികിൽ ഗൂഢാലോചനക്കാരുമുണ്ടായിരുന്നു. ഈ സംഭവത്തിൽ നിന്ന് അതിജീവിച്ച കിങ് ജയിംസ് I ജീവൻ രക്ഷിച്ചുകിട്ടിയ സന്തോഷത്തിൽ 1605 നവംബർ 5 ദിനാചരണം നിയമം കൊണ്ടുവരികയും ലണ്ടനിലെ ജനങ്ങൾ അത് ആഘോഷിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു ബോൺഫയർ ഉണ്ടാക്കി. മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം, നവംബർ 5 ന് ഗൂഢാലോചനയുടെ പരാജയത്തിന്റെ ഓർമ്മയ്ക്കായി നന്ദിസൂചകമായി പൊതുദിനാചരണം നിർബന്ധിതമാക്കി.
ഏതാനും ദശാബ്ദങ്ങൾക്കിടയിൽ, ഈ ഗൂഢാലോചന ഒരു ഗൺപൗഡർ രാജ്യദ്രോഹ ദിനം എന്നറിയപ്പെടുന്ന രീതിയിൽ പ്രമുഖ ഇംഗ്ലീഷ് സംസ്ഥാന ദിനാഘോഷം ആയി ഇതിനെ ഭേദഗതി ചെയ്തു. എന്നാൽ ശക്തമായ പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് മതമൌലികവാദങ്ങളുമായി അതു വ്യാപിക്കാനിടയായി. ഇത് കത്തോലിക്കാ വിരുദ്ധ പ്രസ്ഥാനത്തിന് ഊന്നൽ നൽകി. അതേസമയം, വഷളായ ആഘോഷങ്ങളിൽ പോപ്പിനെപ്പോലുള്ള ജനപ്രിയ വിദ്വേഷ ധാർമ്മികതയുടെ സാധാരണ നാടൻ തോൽവികൾക്കിടയിൽ പോപ്പിരികളുടെ അപകടങ്ങളെക്കുറിച്ച് പ്യൂരിറ്റാൻസ് പ്രഭാഷണങ്ങൾ നടത്തി. പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിൽ, ഗൈ ഫൗക്സ് ദിനം ആഘോഷിക്കാൻ കുട്ടികൾ പണം തേടുന്നത് സംബന്ധിച്ച റിപ്പോർട്ടുകൾക്കിടയിൽ നവംബർ 5 ക്രമേണ ഗൈ ഫൗക്സ് ദിനമായി മാറി. ലെവിസ്, ഗിൽഡ്ഫോർഡ് തുടങ്ങിയ നഗരങ്ങളിൽ പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലുണ്ടായ ആക്രമണങ്ങളിൽ വർഗ്ഗീയമായ സംഘർഷങ്ങൾ വർദ്ധിച്ചു വന്നിരുന്നു. ആ പട്ടണങ്ങളിലെ പാരമ്പര്യം ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് സമാധാനത്തോടെ ഗൈ ഫോക്സ് ദിനം ആചരിച്ചു. 1850-കളിൽ വ്യത്യാസം വന്നതിനെത്തുടർന്ന്, കത്തോലിക്കാ വിരുദ്ധപാരമ്പര്യത്തിന്റെ ദൈർഘ്യം കുറയ്ക്കുവാൻ കാരണമായി. 1859-ൽ നവംബർ അഞ്ചാം ആചരണം പിൻവലിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒടുവിൽ, 20 -ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഗൈ ഫൗക്സ് ഡേ ആസ്വാദ്യമായ സാമൂഹിക അനുസ്മരണവും, ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ പ്രാധാന്യം കുറവാണെങ്കിലും ഇന്ന് ഗൈ ഫൗക്സ് നൈറ്റ് സംഘടിപ്പിക്കുകയും വലിയ സംഘടിതമായ പരിപാടികളിലായി ആഘോഷിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
വിദേശ രാജ്യങ്ങളിലെ കോളനികളിലേക്ക് ഗൈ ഫോക്സ് രാത്രി കടന്നു വന്നു. വടക്കേ അമേരിക്കയിൽ പോപ്പ് ഡേ എന്നാണ് ഇത് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. അമേരിക്കൻ വിപ്ലവത്തിന്റെ തുടക്കത്തോടെ ആ ഉത്സവങ്ങൾ ഇല്ലാതായി. സാംഹൈനെപ്പോലെയുള്ള പഴയ ആചാരങ്ങൾക്ക് ഗൈ ഫൗക്സ് നൈറ്റ് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് പകരംവയ്ക്കപ്പെട്ടിരുന്നുവെന്ന് അവകാശവാദമുന്നയിക്കുന്നുണ്ട്.
ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഉത്ഭവവും ചരിത്രവും[തിരുത്തുക]
1605-ലെ വെടിമരുന്നു ഗൂഢാലോചനയിൽ നിന്നും ഗൈ ഫൗക്സ് നൈറ്റ് ഉത്ഭവിച്ചു. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് കിംഗ് ജെയിംസ് ഒന്നാമനെ കൊന്ന് ഒരു കത്തോലിക്കാ ഹെഡ് ഓഫ് സ്റ്റേറ്റ് സ്ഥാപിക്കാനുള്ള ഗൂഢാലോചനയായിരുന്നു ഇത്. ഗൈ ഫോക്സിന്റെ നവംബർ 5 -ൽ അറസ്റ്റ് നടന്ന ഉടൻതന്നെ പ്രഭു സഭയ്ക്കരികിൽ സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന സ്ഫോടകവസ്തുക്കളുടെ കാഷെ കൂടി പിടിക്കപ്പെട്ടു. ജെയിംസ് കൗൺസിൽ പൊതുജനങ്ങൾക്ക് "യാതൊരു അപകടമോ കൂടാതെ" രാജാവിന്റെ രക്ഷപെടൽ അനുസ്മരണം ബോൺഫയറുകൾ കൊണ്ട് ആഘോഷിക്കാൻ അനുവദിച്ചു.[1]1605 ഗൂഢാലോചനയുടെ പരാജയം ആഘോഷിച്ച ആദ്യവർഷം ആയി മാറി.[2]തുടർന്നുവരുന്ന ഗൂഢാലോചനക്കാർ വധിക്കപ്പെടുന്നതിന് തൊട്ടുമുൻപ് ജനുവരി അഞ്ചിന് പാർലമെൻറ് നടപ്പിലാക്കിയ അഞ്ചാമത് ആക്ടിനെ "തന്ത്രപ്രധാന നിയമങ്ങൾ" എന്നറിയപ്പെട്ടു. പാർലമെന്റിന്റെ ഒരു പ്യൂരിട്ടൻ അംഗം എഡ്വേർഡ് മാൻഡാഗു നിർദ്ദേശിച്ചതനുസരിച്ച് ദിവ്യ ഇടപെടലിലൂടെ രാജാവ് പ്രകടമായ വിടുതൽ കിട്ടുമെന്നത് ഒരു ഔദ്യോഗിക അംഗീകാരം അർഹിക്കുന്നതാണെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. കൂടാതെ ചർച്ച് നിർബന്ധിതമായി ഹാജരാക്കിയ തിയറി ഓഫ് ഡിസൈനിൽ നവംബർ 5 കൃതജ്ഞത ദിവസവുമായിരുന്നു.[3]ചർച്ച് ഓഫ് ഇംഗ്ലണ്ടിലെ "സാധാരണ പ്രാർഥന" എന്ന പുസ്തകത്തിലും ഒരു പുതിയ സേവനം കൂടി ഉൾപ്പെടുത്തി.[4]
അടുത്ത ജനുവരിയിൽ, അവശേഷിക്കുന്ന ഗൂഢാലോചനക്കാരെ വധിക്കുന്നതിന് ദിവസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, പാർലമെന്റ് ജെയിംസ് ഒന്നാമന്റെ തുടക്കത്തിൽ, [5] നവംബർ 5-ലെ ആചരണം പാസാക്കി. ഇത് സാധാരണയായി "താങ്ക്സ്ഗിവിംഗ് ആക്റ്റ്" എന്നറിയപ്പെടുന്നു. പ്യൂരിറ്റൻ പാർലമെന്റ് അംഗം എഡ്വേർഡ് മൊണ്ടാഗു ദൈവിക ഇടപെടലിലൂടെ രാജാവിന്റെ പ്രത്യക്ഷ വിടുതൽ ഒരു പരിധിവരെ ഔദ്യോഗിക അംഗീകാരത്തിന് അർഹമാണെന്ന് അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. കൂടാതെ പള്ളിയിൽ ഹാജരാകുന്നത് നിർബന്ധമാക്കുന്നതിനിടയിൽ നവംബർ 5 നന്ദിദിനമായി സ്വതന്ത്രമാക്കി. [6]ചർച്ച് ഓഫ് ഇംഗ്ലണ്ടിന്റെ പൊതുപ്രാർത്ഥന പുസ്തകത്തിൽ ഒരു പുതിയ സേവനവും ആ തീയതിയിൽ ഉപയോഗിച്ചു. [7]ആദ്യകാല ആഘോഷങ്ങളെക്കുറിച്ച് വളരെക്കുറച്ചേ അറിയൂ. കാർലിസ്ലെ, നോർ‌വിച്ച്, നോട്ടിംഗ്ഹാം തുടങ്ങിയ വാസസ്ഥലങ്ങളിൽ കോർപ്പറേഷനുകൾ (ടൗൺ ഗവൺമെന്റുകൾ) സംഗീതവും പീരങ്കിപ്പട്ടാളത്തിന്റെ സല്യൂട്ടുകളും നൽകി. കാന്റർബറി 1607 നവംബർ 5 ന് 106 പൗണ്ട് (48 കിലോഗ്രാം) ഗൺപൗഡറും 14 പൗണ്ട് (6.4 കിലോഗ്രാം) സ്ലോമാച്ചുമായും മൂന്നു വർഷത്തിനുശേഷം പ്രാദേശിക വിശിഷ്ടാതിഥികൾക്ക് ഭക്ഷണപാനീയങ്ങൾ നൽകിയും കൂടാതെ സംഗീതം, സ്‌ഫോടകവസ്‌തു, പ്രാദേശിക അടിയന്തരസേനയുടെ പരേഡ് എന്നിവയോടൊപ്പം ആഘോഷിച്ചു. പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് ശക്തികേന്ദ്രമായ ഡോർചെസ്റ്ററിൽ ഒരു പ്രസംഗം വായിച്ചതായും പള്ളിമണികൾ മുഴങ്ങിയതായും വിജയസൂചക ദീപം തെളിയിക്കുകയും വെടിക്കെട്ടും കത്തിച്ചതായും രേഖകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നെങ്കിലും ഈ സന്ദർഭം പൊതുജനം ആദ്യമായി എങ്ങനെ അനുസ്മരിച്ചു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് വളരെക്കുറച്ചേ അറിയൂ. [8]
ആദ്യകാല പ്രാധാന്യം[തിരുത്തുക]
ചരിത്രകാരിയും എഴുത്തുകാരിയുമായ അന്റോണിയ ഫ്രേസർ പറയുന്നതനുസരിച്ച് പ്രസംഗിച്ച ആദ്യകാല പ്രഭാഷണങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പഠനം കത്തോലിക്കാ വിരുദ്ധ ഏകാഗ്രതയെ "അതിന്റെ ആവേശത്തിൽ നിഗൂഢ" മായി "കാണിക്കുന്നു.[9] 1612-ൽ നവംബർ 5 എ മാപ്പ് ഓഫ് റോമിൽ അച്ചടിച്ച അഞ്ച് പ്രഭാഷണങ്ങളിൽ ഒന്ന് വിതരണം ചെയ്ത തോമസ് ടെയ്‌ലർ "അദ്ദേഹത്തിന്റെ [ഒരു പാപ്പിസ്റ്റിന്റെ] ക്രൂരതയുടെ സാമാന്യത" യെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു. അത് "മിക്കവാറും അതിരുകളില്ലായിരുന്നു". [10]ഫ്രാൻസിസ് ഹെറിംഗിന്റെ പിയാറ്റസ് പോണ്ടിഫിക്ക (1610-ൽ പോപ്പിഷ് ഭക്തി എന്ന പേരിൽ പുനഃപ്രസിദ്ധീകരിച്ചു) ജോൺ റോഡിന്റെ എ ബ്രീഫ് സം ഓഫ് ദി ട്രീസൻ ഇന്റെന്റഡ് എഗെയ്സ്റ്റ് ദി കിങ് & സ്റ്റേറ്റ് എന്നിവയിലും ഇത്തരം സന്ദേശങ്ങൾ പ്രചരിച്ചു. 1606-ൽ "നിഷ്‌കപടരും അജ്ഞരും ... അവരെ മേലിൽ പാപ്പിസ്റ്റുകൾ വശീകരിക്കരുതെന്ന്" പഠിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.[11]1620 കളോടെ ഇംഗ്ലണ്ടിലുടനീളം ഇത് അനുസ്മരിക്കപ്പെടുന്നതിന് കുറച്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് രാജ്യത്തുടനീളമുള്ള മാർക്കറ്റ് ടൗണുകളിലും ഗ്രാമങ്ങളിലും ഫിഫ്ത് ബഹുമാനിക്കപ്പെട്ടു. ഗൺപൗഡർ രാജ്യദ്രോഹ ദിനം, അന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നതുപോലെ പ്രധാന ഇംഗ്ലീഷ് സംസ്ഥാന അനുസ്മരണമായി മാറി. ചില ഇടവകകൾ പൊതു മദ്യപാനവും ഘോഷയാത്രകളോടൊപ്പം ഈ ദിവസത്തെ ഉത്സവ വേളയാക്കി. ജെയിംസിന്റെ സ്പാനിഷ് അനുകൂല വിദേശനയം, അന്താരാഷ്ട്ര പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് മതത്തിന്റെയും കത്തോലിക്കാസഭയുടെയും തകർച്ച, എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ആശങ്കയുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നത്തെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് പുരോഹിതന്മാർ ഓരോ നവംബർ 5 നും കൂടുതൽ മാന്യവും അഗാധവുമായ നന്ദി അറിയിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. [12][13]
ഇതിവൃത്തത്തിന്റെ തൊട്ടുപിന്നാലെ ഇംഗ്ലീഷ് പ്രൊട്ടസ്റ്റൻറുകാർ പങ്കിട്ട ഐക്യങ്ങൾ മങ്ങിത്തുടങ്ങി. 1625-ൽ ജെയിംസിന്റെ മകൻ ഭാവി ചാൾസ് ഒന്നാമൻ ഫ്രാൻസിലെ കത്തോലിക്കാ ഹെൻറിയേറ്റ മരിയയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. കലാപത്തിനും കത്തോലിക്കാസഭയ്ക്കും എതിരെ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകാനായി പ്യൂരിറ്റൻ‌സ് വിവാഹത്തോട് പ്രതികരിച്ചു. ആ വർഷം നവംബർ 5 ന് മാർപ്പാപ്പയുടെയും പിശാചിന്റെയും പ്രതിമകളും ഈ സമ്പ്രദായത്തിന്റെയും നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ തുടക്കത്തിന്റെ ആദ്യകാല റിപ്പോർട്ടും കത്തിച്ചു.[a][17] ചാൾസിന്റെ ഭരണകാലത്ത് ഗൺപൗഡർ രാജ്യദ്രോഹ ദിനം കൂടുതൽ പക്ഷപാതപരമായിത്തീർന്നു. 1629 നും 1640 നും ഇടയിൽ അദ്ദേഹം പാർലമെന്റ് ഇല്ലാതെ ഭരിച്ചു. ഹെർമി ബർട്ടനെപ്പോലുള്ള പ്യൂരിറ്റൻ വംശജർ കത്തോലിക്കാസഭയിലേക്കുള്ള ഒരു പടിയായി അദ്ദേഹം കരുതി. 1636 ആയപ്പോഴേക്കും കാന്റർബറിയിലെ അർമീനിയൻ ആർച്ച് ബിഷപ്പ് വില്യം ലോഡിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഇംഗ്ലീഷ് സഭ നവംബർ 5 ന് രാജ്യദ്രോഹപരമായ എല്ലാ നടപടികളെയും അപലപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. [18]പ്യൂരിറ്റൻമാർ ആത്മരക്ഷയിലേയ്ക്ക് പോകുകയും സഭയുടെ കൂടുതൽ നവീകരണത്തിനായി നിർബന്ധിക്കുകയും ചെയ്തു. [12]
ബോൺഫയർ രാത്രി പരക്കെ അറിയപ്പെടുന്നതുപോലെ [19] ഇംഗ്ലീഷ് ഇന്റർറെഗ്നത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളിൽ ഒരു പുതിയ ഉത്സാഹം ഏറ്റെടുത്തു. രാജകീയവാദികൾ അവരുടെ വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ തർക്കിച്ചെങ്കിലും പാർലമെന്റേറിയൻസ് പുതിയ കത്തോലിക്കാ പ്ലോട്ടുകളെ അനാവരണം ചെയ്യുകയോ ഭയപ്പെടുകയോ ചെയ്തു. 1644 നവംബർ 5 ന് ഹൗസ് ഓഫ് കോമൺസിന്റെ മുമ്പാകെ മതപ്രഭാഷണം നടത്തുന്ന ചാൾസ് ഹെർൾ "ഓക്സ്ഫോർഡ്, റോം, ഹെൽ, വെസ്റ്റ്മിൻസ്റ്റർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ സാധ്യമെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ വീടുകളുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും പ്രത്യേകാവകാശങ്ങളുടെയും മികച്ച അടിത്തറ പാപ്പിസ്റ്റുകൾ തുരങ്കം വെക്കുകയായിരുന്നുവെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടു. [20] 1647-ലെ ലിങ്കൺസ് ഇൻ ഫീൽഡ്സിലെ പ്രദർശനത്തിൽ "ഈ രാജ്യം പാപ്പിസ്റ്റുകളുടെ പൈശാചികമായ ഗൂഢാലോചനയിൽ നിന്ന് വിമോചിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ദൈവത്തിന്റെ മഹത്തായ അനുഗ്രഹം ലഭിക്കുന്നതായി അനുസ്മരിപ്പിച്ചു. വെള്ളത്തിലും ഫയർബോക്സുകളിലും കത്തുന്ന ഫയർബോളുകൾ ("നരകാത്മാക്കളുമായി" ഒരു കത്തോലിക്കാ ബന്ധത്തെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു) ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ഫോക്‌സിന്റെയും പോപ്പിന്റെയും കോലങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടാമത്തേത് അധോലോകത്തിലെ റോമൻ ദേവനായ പ്ലൂട്ടോയെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു.[21]
1649-ൽ ചാൾസ് ഒന്നാമന്റെ വധശിക്ഷയെത്തുടർന്ന് രാജ്യത്തെ പുതിയ റിപ്പബ്ലിക്കൻ ഭരണകൂടം നവംബർ 5-ന് എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നില്ല. മതപരമായ വിരുന്നുകളുടെയും സംസ്ഥാന വാർഷികങ്ങളുടെയും പഴയ സമ്പ്രദായത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി പാർലമെന്ററി ഗവൺമെന്റിന്റെയും പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് സഭകളുടെയും ആഘോഷമായിട്ട് അതിജീവിച്ചുവെങ്കിലും അത് രാജവാഴ്ചയായിട്ടല്ലായിരുന്നു. [19] സാധാരണ ഗതിയിൽ ഈ ദിനം ഇപ്പോഴും വിജയസൂചക ദീപമായും ഹ്രസ്വമായ സ്‌ഫോടകവസ്തുക്കളോടൊപ്പവും അടയാളപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. എന്നാൽ ഔപചാരിക ആഘോഷങ്ങൾ ചാൾസ് രണ്ടാമൻ രാജാവായപ്പോൾ പുനഃസ്ഥാപനത്തോടെ പുനഃരാരംഭിച്ചു. കോർട്ടീയർമാരും ഹൈ ആംഗ്ലിക്കൻമാരും ടോറികളും ഔദ്യോഗിക നിര പിന്തുടർന്നു. ഇവന്റ് ഇംഗ്ലീഷ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ദൈവ സംരക്ഷണത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തി. പക്ഷേ സാധാരണയായി ആഘോഷങ്ങൾ കൂടുതൽ വൈവിധ്യപൂർണ്ണമായി. 1670 ആയപ്പോഴേക്കും ലണ്ടൻ അപ്രന്റീസുകൾ നവംബർ 5 ഒരു വേനൽക്കാല ഉത്സവമാക്കി മാറ്റി. ഇത് പോപ്പറിയെ മാത്രമല്ല, "സമചിത്തതയെയും നല്ല നിയമക്രമങ്ങളെയും" ആക്രമിക്കുകയും [22] പരിശീലകരായ അധിവാസികളിൽ നിന്ന് മദ്യത്തിനും വിജയസൂചക ദീപത്തിനുമായി പണം ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. 1673-ൽ ചാൾസിന്റെ സഹോദരൻ യോർക്ക് ഡ്യൂക്ക് കത്തോലിക്കാ മതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്തപ്പോഴും കോലങ്ങൾ കത്തിക്കുന്നത് യാക്കോബിയക്കാർക്ക് അജ്ഞാതമായി തുടർന്നു. [23]മറുപടിയായി, ആയിരത്തോളം ആളുകളുടെ ഘോഷയാത്രയോടൊപ്പം, പരിശീലകർ മാർപ്പാപ്പയുടെ ചിഹ്നങ്ങളാൽ അലങ്കരിച്ച ബാബിലോൺ വേശ്യയുടെ ഒരു കോലത്തെ കത്തിച്ചു. .[24][25] തുടർന്നുള്ള കുറച്ച് വർഷങ്ങളിൽ സമാനമായ രംഗങ്ങൾ സംഭവിച്ചു. 1677 നവംബർ 17-ന്, കത്തോലിക്കാ വിരുദ്ധർ, സ്ഥാനാരോഹണ ദിനം മാർപ്പാപ്പയുടെ ഒരു വലിയ കോലം കത്തിച്ചതായി അടയാളപ്പെടുത്തി. കോലത്തിന്റെ വയറ്റിൽ ജീവനുള്ള പൂച്ചകൾ നിറച്ചിരുന്നു "തീ അനുഭവപ്പെട്ടയുടനെ അവ ഭീകരമായി പേടിച്ചു നിലവിളിച്ചു" - രണ്ടുവർഷത്തിനുശേഷം, ഒഴിവാക്കൽ പ്രതിസന്ധി അതിന്റെ പരമോന്നതാവസ്ഥയിലെത്തിയപ്പോൾ ഒരു നിരീക്ഷകൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടത് "രാത്രി അഞ്ചാം തീയതി, ഗൺപൗഡർ രാജ്യദ്രോഹമായിരുന്നതിനാൽ ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവിധം ധാരാളം വിജയസൂചക ദീപം തെളിക്കുന്നതും പോപ്പുകളെ കത്തിക്കുന്നതും ഉണ്ടായിരുന്നു". 1682 ലെ അക്രമ രംഗങ്ങൾ ലണ്ടനിലെ അടിയന്തരസേന പ്രവർത്തനത്തിലേക്ക് നയിച്ചു. അടുത്ത വർഷം ഇത് ആവർത്തിക്കാതിരിക്കാൻ വിജയസൂചക ദീപം തെളിക്കുന്നതും വെടിക്കെട്ടും നിരോധിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു വിളംബരം പുറപ്പെടുവിച്ചു. .[26]
1685-ൽ രാജാവായ ജെയിംസ് രണ്ടാമന്റെ കീഴിൽ വെടിക്കെട്ട് നിരോധിക്കുകയും ചെയ്തു. ഗൺപൗഡർ രാജ്യദ്രോഹ ദിനാഘോഷങ്ങൾ അവസാനിപ്പിക്കാൻ സർക്കാർ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങൾ വലിയ തോതിൽ പരാജയപ്പെട്ടു. ചിലർ ലണ്ടനിൽ "കത്തോലിക്കാസഭയ്‌ക്കെതിരായ സാക്ഷിയായി" മെഴുകുതിരികൾ അവരുടെ ജാലകങ്ങളിൽ സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് വിജയസൂചക ദീപം തെളിക്കുന്നതും നിരോധിച്ചതിനെതിരെ പ്രതികരിച്ചു. (മാർപ്പാപ്പയുടെ പ്രതിമ കൂടുതൽ കത്തിക്കുമെന്ന ഭയം ജനിച്ചിരുന്നു). [27] 1688-ൽ ഓറഞ്ചിലെ വില്യം മൂന്നാമൻ ജെയിംസിനെ പുറത്താക്കിയപ്പോൾ നവംബർ 5-ന് അദ്ദേഹം പ്രധാനമായും ഇംഗ്ലണ്ടിൽ വന്നിറങ്ങി. അന്നത്തെ സംഭവങ്ങൾ ജേക്കബിറ്റിസത്തിന്റെ ഘടകങ്ങളുമായി സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും മതത്തിന്റെയും ആഘോഷത്തിലേക്കും തിരിഞ്ഞു. നേരത്തെ വിജയസൂചക ദീപം തെളിക്കുന്നതിന്റെ നിരോധനം രാഷ്ട്രീയ പ്രേരിതമായിരുന്നുവെങ്കിലും സുരക്ഷാ കാരണങ്ങളാൽ പടക്ക നിരോധനം നിലനിർത്തിയെങ്കിലും "സ്ക്വിബുകൾ വളരെയധികം കുഴപ്പങ്ങൾ ചെയ്തു".[19]
അവലംബം[തിരുത്തുക]
- ↑ Fraser 2005, p. 207
- ↑ Fraser 2005, pp. 351–352
- ↑ Sharpe 2005, pp. 78–79
- ↑ Edward L. Bond, Spreading the gospel in colonial Virginia (Colonial Williamsburg Foundation, 2005), p. 93
- ↑ Williamson, Philip; Mears, Natalie (2021). "Jame I and Gunpowder Treason Day". The Historical Journal (ഭാഷ: ഇംഗ്ലീഷ്). 64 (2): 185–210. doi:10.1017/S0018246X20000497. ISSN 0018-246X.
- ↑ Sharpe 2005, pp. 78–79
- ↑ Bond, Edward L. (2005), Spreading the gospel in colonial Virginia', Colonial Williamsburg Foundation, p. 93
- ↑ Sharpe 2005, p. 87
- ↑ Fraser 2005, p. 352
- ↑ Sharpe 2005, p. 88
- ↑ Sharpe 2005, pp. 88–89
- ↑ 12.0 12.1 Cressy 1992, p. 73
- ↑ Hutton 2001, pp. 394–395
- ↑ Cressy 1992, pp. 83–84
- ↑ Fraser 2005, pp. 356–357
- ↑ Nicholls, Mark, "The Gunpowder Plot", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press (subscription or UK public library membership required)
- ↑ Sharpe 2005, p. 89
- ↑ Sharpe 2005, p. 90
- ↑ 19.0 19.1 19.2 Hutton 2001, p. 395
- ↑ Cressy 1992, p. 74
- ↑ Sharpe 2005, p. 92
- ↑ Cressy 1992, p. 75
- ↑ Cressy 1992, pp. 70–71
- ↑ Cressy 1992, pp. 74–75
- ↑ Sharpe 2005, pp. 96–97
- ↑ Sharpe 2005, pp. 98–100
- ↑ Hutton 2001, p. 397
അടിക്കുറിപ്പുകൾ[തിരുത്തുക]
- ↑ Nationally, effigies of Fawkes were subsequently joined by those of contemporary hate figures such as the pope, the sultan of Turkey, the tsar of Russia and the Irish leader Charles Stewart Parnell. In 1899 an effigy of the South African Republic leader Paul Kruger was burnt at Ticehurst, and during the 20th century effigies of militant suffragists, Kaiser Wilhelm II, Adolf Hitler, Margaret Thatcher and John Major were similarly burnt.[14][15][16]
ബിബ്ലിയോഗ്രാഫി[തിരുത്തുക]
- Anon (1859), The law journal for the year 1832–1949, XXXVII, E. B. Ince
- Berlant, Lauren Gail (1991), The anatomy of national fantasy: Hawthorne, Utopia, and everyday life, University of Chicago Press, ISBN 978-0-226-04377-7
- Bohstedt, John (2010), The Politics of Provisions: Food Riots, Moral Economy, and Market Transition in England, C. 1550–1850, Ashgate Publishing, ISBN 978-0-7546-6581-6
- Champion, Justin (2005), "5, Bonfire Night in Lewes", Gunpowder Plots: A Celebration of 400 Years of Bonfire Night, Penguin UK, ISBN 978-0-14-190933-2
- Cressy, David (1992), "The Fifth of November Remembered", എന്നതിൽ Roy Porter (ed.), Myths of the English, Polity Press, ISBN 978-0-7456-0844-0
- Davis, John Paul (2010), Pity for the Guy: A Biography of Guy Fawkes, Peter Owen Publishers, ISBN 978-0-7206-1349-0
- Fraser, Antonia (2005) [1996], The Gunpowder Plot, Phoenix, ISBN 978-0-7538-1401-7
- Fuchs, Lawrence H. (1990), The American kaleidoscope: race, ethnicity, and the civic culture, Wesleyan University Press, ISBN 978-0-8195-6250-0
- Hutton, Ronald (2001), The stations of the sun: a history of the ritual year in Britain (reprinted, illustrated ed.), Oxford University Press, ISBN 978-0-19-285448-3
- Kaufman, Jason Andrew (2009), The origins of Canadian and American political differences, Harvard University Press, ISBN 978-0-674-03136-4
- Opie, Iona and Peter (1961), The Language and Lore of Schoolchildren, Clarendon Press
- Phillip, Arthur (1789), The Voyage of Governor Phillip To Botany Bay, John Stockdale
- Pratt, Lynda (2006), Robert Southey and the contexts of English Romanticism, Ashgate Publishing, ISBN 978-0-7546-3046-3
- Rogers, Nicholas (2003), Halloween: From Pagan Ritual to Party Night, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-516896-9
- Sharpe, J. A. (2005), Remember, remember: a cultural history of Guy Fawkes Day, Harvard University Press, ISBN 978-0-674-01935-5
- Tager, Jack (2001), Boston riots: three centuries of social violence, University Press of New England, ISBN 978-1-55553-461-5
- Underdown, David (1987), Revel, riot, and rebellion: popular politics and culture in England 1603–1660 (reprinted, illustrated ed.), Oxford University Press, ISBN 0-19-285193-4
- Young, Alfred F (1999), The shoemaker and the tea party memory and the American Revolution, Boston, ISBN 978-0-8070-7142-7
കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്[തിരുത്തുക]
- For information on Pope Day as it was observed in Boston, see 5th of November in Boston, The Bostonian Society
- For information on Bonfires in Newfoundland and Labrador, see Bonfire Night, collections.mun.ca
- To read further on England's tradition of Protestant holidays, see Cressy, David (1989), Bonfires and Bells: National Memory and the Protestant Calendar in Elizabethan and Stuart England, University of California Press, ISBN 978-0-520-06940-4. Cressy covers the same topic in Cressy, David (1994), "National Memory in Early Modern England", എന്നതിൽ John R. Gillis (ed.), Commemorations – The Politics of National Identity, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-02925-2
- For anecdotal evidence of the origins of Guy Fawkes Night as celebrated in the Bahamas in the 1950s, see Crowley, Daniel J. (July 1958), "158. Guy Fawkes Day at Fresh Creek, Andros Island, Bahamas", Man, Royal Anthropological Institute of Great Britain and Ireland, 58, pp. 114–115, doi:10.2307/2796328, JSTOR 2796328
- A short history of Guy Fawkes celebrations: Etherington, Jim (1993), Lewes Bonfire Night, SB Publications, ISBN 978-1-85770-050-3
- Gardiner, Samuel Rawson (2009), History of England from the Accession of James I. to the Outbreak of the Civil War 1603–1642 (8), BiblioBazaar, LLC, ISBN 978-1-115-26650-5
- For comments regarding the observance of the custom in the Caribbean, see Newall, Venetia (Spring 1975), "Black Britain: The Jamaicans and Their Folklore", Folklore, Taylor & Francis, on behalf of Folklore Enterprises, 86 (1), pp. 25–41, doi:10.1080/0015587X.1975.9715997, JSTOR 1259683
- A study of the political and social changes that affected Guy Fawkes Night: Paz, D. G. (1990), "Bonfire Night in Mid Victorian Northamptonshire: the Politics of a Popular Revel", Historical Research, 63 (152): 316–328, doi:10.1111/j.1468-2281.1990.tb00892.x