ഐസ് ഗ്രാൻഡ് ക്ഷേത്രം
| Ise Grand Shrine | |
|---|---|
| 伊勢神宮 (Ise Jingū) | |
 Naikū, Ise Shrine
 Map of Naikū | |
  Shown within Japan | |
| അടിസ്ഥാന വിവരങ്ങൾ | |
| സ്ഥലം | Ise, Mie Prefecture, Japan |
| നിർദ്ദേശാങ്കം | 34°27′18″N 136°43′33″E / 34.45500°N 136.72583°E |
| മതവിഭാഗം | Shinto |
| ആരാധനാമൂർത്തി | Amaterasu |
| രാജ്യം | ജപ്പാൻ |
| സ്ഥാപിത തീയതി | 4 BCE |
| Shinto | |
|---|---|
 Shinto എന്ന വിഷയസംബന്ധിയായ പരമ്പരയുടെ ഭാഗം | |
| Beliefs | |
| Notable Kami | |
| Important literature | |
| Shinto shrines | |
| Practices | |
| See also | |
Shinto കവാടം |
ജപ്പാനിലെ മി പ്രിഫെക്ചറിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു ഷിന്റോ ദേവാലയമാണ് ഐസ് ഗ്രാൻഡ് ക്ഷേത്രം (伊勢神宮, ഐസെ ജിങ്കു), ഔദ്യോഗികമായി ജിങ്കു (神宮) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ ക്ഷേത്രം സൂര്യദേവത അമതേരാസുവിന് സമർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഐസെ ജിങ്കു എന്നത് രണ്ട് പ്രധാന ആരാധനാലയങ്ങളായ നായികു (内宮), ഗെകു (外宮) എന്നിവയെ കേന്ദ്രീകരിച്ച് നിരവധി ഷിന്റോ ആരാധനാലയങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു ദേവാലയ സമുച്ചയമാണ്.
അകത്തെ ദേവാലയം, നായികു (ഔദ്യോഗികമായി "കോട്ടൈ ജിങ്കു" എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു), മധ്യ ഐസിന്റെ തെക്ക് ഉജി-താച്ചി പട്ടണത്തിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. അമതരാസുവിന്റെ ആരാധനയ്ക്കായി സമർപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ ക്ഷേത്രത്തിൽ അവർ വസിക്കുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്ര കെട്ടിടങ്ങൾ കട്ടിയുള്ള സൈപ്രസ് മരം കൊണ്ടാണ് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ആണികൾ ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ല പകരം യോജിപ്പിച്ച മരം ഉപയോഗിച്ചാണ് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഗെകു (ഔദ്യോഗികമായി "ടൊയൂക്ക് ഡെയ്ജിംഗ" എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) എന്ന അകലെയുള്ള ദേവാലയം, നായിക്കിൽ നിന്ന് ഏകദേശം ആറ് കിലോമീറ്റർ അകലെയാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഇത് കൃഷിയുടെയും നെല്ല് വിളവെടുപ്പിന്റെയും വ്യവസായത്തിന്റെയും ദേവനായ ടോയോക്ക്-ഓമിക്കാമിക്ക് സമർപ്പിക്കപ്പെട്ടതാണ്.[1] നായികു, ഗെകു എന്നിവയ്ക്ക് പുറമെ, ഐസ് സിറ്റിയിലും പരിസര പ്രദേശങ്ങളിലും 123 ഷിന്റോ ആരാധനാലയങ്ങൾ കൂടിയുണ്ട്. അവയിൽ 91 എണ്ണം നായിക്കുമായും 32 എണ്ണം ഗെക്കുമായും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.[2]
സേക്രഡ് മിററിന്റെ ഭവനം എന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന ഈ ദേവാലയം ഷിന്റോയുടെ ഏറ്റവും വിശുദ്ധവും പ്രധാനപ്പെട്ടതുമായ സ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്.[3] രണ്ട് സൈറ്റുകളിലേക്കും പ്രവേശനം കർശനമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. നാല് ഉയരമുള്ള തടി വേലികൾക്ക് പിന്നിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന കേന്ദ്ര ഘടനകളുടെ മേൽക്കൂരകൾ കാണുന്നതിന് അപ്പുറം പൊതുജനങ്ങൾക്ക് അനുവാദമില്ല. എന്നിരുന്നാലും, മൈജി കാലഘട്ടത്തിലെ അലങ്കാര നടപ്പാതകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള വനത്തിൽ സഞ്ചാരികൾക്ക് ചുറ്റിക്കറങ്ങാൻ സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്.
എഡോ കാലഘട്ടത്തിൽ, പത്തിൽ ഒരു ജാപ്പനീസ് ദേവാലയത്തിലേക്ക് ഒകേജ് മൈരി തീർത്ഥാടനം നടത്തിയതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അതനുസരിച്ച്, ആരാധനാലയത്തിലേക്കുള്ള തീർത്ഥാടനം വാണിജ്യപരവും മതപരവുമായ ആവൃത്തിയിൽ അഭിവൃദ്ധിപ്പെട്ടു. ചരിത്രരേഖകൾ അനുസരിച്ച്, 1625-ൽ 50 ദിവസം കൊണ്ട് 3.62 ദശലക്ഷം ആളുകളും 20 വർഷം കൂടുമ്പോൾ നടക്കുന്ന മഹോത്സവം നടന്ന 1829-ൽ മൂന്ന് ദിവസം കൊണ്ട് 1.18 ദശലക്ഷം ആളുകളും ദേവാലയം സന്ദർശിച്ചു.[4] ആരാധനാലയം സങ്കേതമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതിനാലും വിശ്വാസികൾ ഇത് ബലിയായി കണക്കാക്കിയതിനാലും സുരക്ഷാ പരിശോധനകളൊന്നും നടത്തിയില്ല. ഐസെയുടെ രണ്ട് പ്രധാന ആരാധനാലയങ്ങളും പഴയ വിനോദ ജില്ലയായ ഫുറൂയിച്ചിയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന ഒരു തീർത്ഥാടന പാതയാണ്.
ഐസ് ദേവാലയത്തിലെ പ്രധാന പുരോഹിതനോ പുരോഹിതയൊ ജപ്പാനിലെ ഇംപീരിയൽ ഹൗസിൽ നിന്ന് വരണം. കൂടാതെ ദേവാലയത്തിന്റെ മേൽനോട്ടം വഹിക്കാനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തവും ഉണ്ടായിരിക്കണം. എമിരിറ്റസ് അകിഹിതോ ചക്രവർത്തിയുടെ മകൾ സയാകോ കുറോഡയാണ് ഈ ദേവാലയത്തിലെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രധാന പുരോഹിത.[5]
ദേവാലയം സ്ഥാപിക്കൽ
[തിരുത്തുക]_01.JPG)
നിഹോൻ ഷോകി പറയുന്നതനുസരിച്ച് ഏകദേശം 2000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, സുനിൻ ചക്രവർത്തിയുടെ മകളായ ദിവ്യ യമതോഹിം-നോ-മിക്കോട്ടോ, ആധുനിക നാരാ പ്രിഫെക്ചറിലെ മിവാ പർവതത്തിൽ നിന്ന് അമതരാസു ദേവിയെ ആരാധിക്കാൻ സ്ഥിരമായ ഒരു സ്ഥലം തേടി പുറപ്പെട്ടു. 20 വർഷമായി ഓമി, മിനോ മേഖലകളിലൂടെ അലഞ്ഞു. അവരുടെ തിരച്ചിൽ ഒടുവിൽ അവരെ ആളൊഴിഞ്ഞതും മനോഹരവുമായ ഈ ഭൂമിയിൽ (ഐസെ) ഞാൻ താമസിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു" എന്ന അമതരാസുവിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് നായികു സ്ഥാപിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്ന ആധുനിക മീ പ്രിഫെക്ചറിലുള്ള ഐസിലേക്ക് എത്തിച്ചു. യമതോഹിം-നോ-മിക്കോട്ടോയുടെ യാത്രയ്ക്ക് മുമ്പ്, യമാറ്റോയിലെ സാമ്രാജ്യത്വ വസതിയിലും പിന്നീട് കിഴക്കൻ നാര തടത്തിലെ കസനൂയിയിലും അമതേരാസു ആരാധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. രാജകുമാരി യമതോഹിം-നോ-മിക്കോട്ടോ ഉജി-താച്ചി ഗ്രാമത്തിൽ എത്തിയപ്പോൾ ആ പ്രദേശം അമതേരാസു ദേവിക്ക് വേണ്ടി പ്രതിഷ്‌ഠിച്ചതായി അവർ അമ്പത് മണികൾ സ്ഥാപിച്ചു. അതിനാലാണ് നദിയെ ഇസുസു അല്ലെങ്കിൽ "അമ്പത് മണികൾ" എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.
ബിസി 4 എന്ന പരമ്പരാഗത സ്ഥാപന തീയതി കൂടാതെ, [6] 3, 5 നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ മറ്റ് തീയതികൾ യഥാക്രമം നായികു, ഗെകു എന്നിവയുടെ സ്ഥാപനത്തിനായി മുന്നോട്ട് വച്ചിട്ടുണ്ട്. നായിക്കിലെ ആദ്യത്തെ ദേവാലയ കെട്ടിടം ടെൻമു ചക്രവർത്തി (678-686) സ്ഥാപിച്ചതാണ്. 692-ൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ജിറ്റോ ചക്രവർത്തിയായിരുന്നു ആദ്യത്തെ ആചാരപരമായ പുനർനിർമ്മാണം നടത്തിയത്.[7]
ഹിയാൻ കാലഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ സാമ്രാജ്യത്വ രക്ഷാകർതൃ വസ്തുക്കളായി മാറിയ ഒരു കൂട്ടം ആരാധനാലയങ്ങളിൽ ഈ ദേവാലയം മുൻപന്തിയിലായിരുന്നു.[8] 965-ൽ, മുറകാമി ചക്രവർത്തി ജപ്പാന്റെ കാവൽ കാമിക്ക് പ്രധാനപ്പെട്ട സംഭവങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യാൻ സാമ്രാജ്യത്വ ദൂതന്മാരെ അയക്കാൻ ഉത്തരവിട്ടു. ഈ ഹെയ്‌ഹാക്കുകളെ തുടക്കത്തിൽ ഐസ് ദേവാലയം ഉൾപ്പെടെ 16 ആരാധനാലയങ്ങളിൽ സമർപ്പിച്ചിരുന്നു.[9]
കുറിപ്പുകൾ
[തിരുത്തുക]- ↑ Ise Jingu official homepage, "Archived copy". Archived from the original on 2012-05-30. Retrieved 2012-05-30.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) - ↑ Ise Jingu official homepage Archived 2012-05-30 at Archive.is
- ↑ Ellwood, Robert S. (1985). Japanese Religion: A Cultural Perspective (in ഇംഗ്ലീഷ്). Prentice-Hall. ISBN 9780135092828. Retrieved 18 April 2019.
- ↑ お伊勢さま、一度は行きたい庶民の夢 Cleanup Corporation
- ↑ "Emperor's daughter becomes supreme priestess at Ise Shrine". Japan Times. June 21, 2017. Archived from the original on 2021-11-08. Retrieved June 22, 2017.
Sayako Kuroda, the daughter of Emperor Akihito and Empress Michiko, assumed the post of supreme priestess at Ise Shrine this week, the ancient Shinto shrine said.
- ↑ Encyclopædia Britannica – Ise Shrine http://www.britannica.com/ebc/article-9368233
- ↑ Sacred Places – Ise Shrine http://witcombe.sbc.edu/sacredplaces/ise.html Archived 2021-01-26 at the Wayback Machine.
- ↑ Breen & Teeuwen 2000, പുറങ്ങൾ. 74–75.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1962). Studies in Shinto and Shrines, pp. 116–117.
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- Aston, William George (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: The Japan Society, Trübner.
- Bock, Felicia G. (1974). "The Rites of Renewal at Ise". Monumenta Nipponica. 29 (1): 55–68. doi:10.2307/2383463. JSTOR 2383463.
- Bocking, Brian (2013). The Oracles of the Three Shrines: Windows on Japanese Religion. Taylor & Francis. ISBN 978-1-136-84552-9.
- Breen, John; Teeuwen, Mark (2000). Shinto in History: Ways of the Kami. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-2363-4.
- Fletcher, Sir Banister; Cruickshank, Dan (1996). Sir Banister Fletcher's a History of Architecture. Architectural Press. ISBN 978-0-7506-2267-7.
- Hvass, Svend M. (1998). Ise – Japan's Ise Shrines – Ancient yet New. Copenhagen. Aristo Publishing. ISBN 87-985103-3-9
- Ponsonby-Fane, Richard. (1962). Studies in Shinto and Shrines. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 399449
- Kenzo Tange; Noboru Kawazoe (1965). Ise: Prototype of Japanese Architecture. MIT Press. ISBN 978-0-262-20006-6.
പുറംകണ്ണികൾ
[തിരുത്തുക]
വിക്കിവൊയേജിൽ നിന്നുള്ള ഐസ് ഗ്രാൻഡ് ക്ഷേത്രം യാത്രാ സഹായി
- ഔദ്യോഗിക വെബ്സൈറ്റ്
- Ise Jingu – Iseshima General Sightseeing Guide
- Ise City Tourist Industry Society
- New York Public Library Digital Gallery, early photograph of Ise Shrine compound
- Photographs of the Ise Shrine by Yoshio Watanabe, Canadian Centre for Architecture
- Smithsonian Magazine – This Japanese Shrine
- Wheelchair Accessibility of Shrine
Geographic data related to Ise Shrine Naikū at OpenStreetMap
ലുവ പിഴവ് package.lua-ൽ 80 വരിയിൽ : module 'Module:Navbox with collapsible groups/configuration' not found
| International | |
|---|---|
| National | |
| Other | |
