ഔസ്
| Αώος (ഔസ്) Vjosë | |
|---|---|
 ടെപെലെൻ ന് സമീപമുള്ള ഔസ് | |
| Country | അൽബേനിയ, ഗ്രീസ് |
| Physical characteristics | |
| പ്രധാന സ്രോതസ്സ് | പിൻഡസ്, ഗ്രീസ് |
| നദീമുഖം | അഡ്രിയാറ്റിക് കടൽ 0 മീ (0 അടി) 40°38′34″N 19°19′2″E / 40.64278°N 19.31722°E |
| നീളം | 272 കിലോമീറ്റർ (892,000 അടി) |
| Discharge |
|
| നദീതട പ്രത്യേകതകൾ | |
| നദീതട വിസ്തൃതി | 6,706 കി.m2 (7.218×1010 sq ft) |
വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ ഗ്രീസിലെയും തെക്കുപടിഞ്ഞാറൻ അൽബേനിയയിലെയും ഒരു നദിയാണ് ഔസ് (ഗ്രീക്ക്: Αώος) or Vjosë (Albanian: [ˈvjɔsə]). ഇതിന്റെ മൊത്തം നീളം ഏകദേശം 272 കിലോമീറ്റർ (169 മൈൽ) ആണ്, [1] ഇതിൽ ആദ്യത്തെ 80 കിലോമീറ്റർ (50 മൈൽ) ഗ്രീസിലും ബാക്കി 192 കിലോമീറ്റർ (119 മൈൽ) അൽബേനിയയിലുമാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. ഇതിന്റെ ഡ്രെയിനേജ് തടം 6,706 കിലോമീറ്റർ 2 (2,589 ചതുരശ്ര മൈൽ) ആണ്. ഇതിന്റെ ശരാശരി ഡിസ്ചാർജ് 195 മീ 3 / സെ (6,900 ക്യു അടി / സെ) ആണ്. [1] വോയ്‌ഡോമാറ്റിസ്, സരാന്തപോറോസ്, ഡ്രിനോ, ഷുഷൈസ് തുടങ്ങി നിരവധി പോഷകനദികളാണ് ഇതിനുള്ളത്.
ഔസിന്റെ ഉറവിടം ഗ്രീസിലാണ്. പ്രത്യേകിച്ചും എപ്പിറസിലെ പിൻഡസ് പർവതങ്ങളിൽ, [2][3] വോവൗസ ഗ്രാമത്തിനടുത്താണ്. 1350 മീറ്റർ ഉയരത്തിൽ ഒരു കൃത്രിമ തടാകം നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ട്. [4] 1987 മുതൽ സ്ഥലത്ത് ഒരു ജലവൈദ്യുത അണക്കെട്ട് നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇത് വിക്കോസ്-ഔസ് ദേശീയ ഉദ്യാനത്തിലൂടെ ഒഴുകുന്നു. അവിടെ അത് ഉയർന്ന മലയിടുക്കുകളുണ്ടാക്കുകയും തുടർന്ന് കോനിറ്റ്സ പട്ടണത്തിലൂടെ ഒഴുകുകയും അവിടെ വോയിഡോമാറ്റിസ് ചേരുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് കാർകോവിനടുത്തുള്ള അൽബേനിയയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും അവിടെ സരാന്തപോറോസുമായി കൂടിചേരുന്നു. തുടർന്ന് വടക്ക് പടിഞ്ഞാറ് പെർമെറ്റ്, കൽ‌സിറെ, ടെപലെനെ (ഡ്രിനോ ചേരുന്നിടത്ത്), മെമ്മാലിയാജ്, സെലെനിക്ക, നോവോസെലെ എന്നിവയിലൂടെ ഒഴുകുന്നു. പിന്നീട് അത് വ്ലോറിന്റെ വടക്കുപടിഞ്ഞാറ് അഡ്രിയാറ്റിക് കടലിലേക്ക് ഒഴുകുന്നു. വ്ജൊസ-നർത പരിരക്ഷിത ലാൻഡ്‌സ്‌കേപ്പിന്റെ അതിർത്തിക്കുള്ളിലാണ് നദീമുഖം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.
അവലംബം[തിരുത്തുക]
- ↑ 1.0 1.1 Cullaj, A., Hasko, A., Miho, A., Schanz, F., Brandl, H. & Bachofen, R. (2005). "The quality of Albanian natural waters and the human impact". Environment International (ഭാഷ: English). 31: 138.
{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link) CS1 maint: uses authors parameter (link) - ↑ Acta Hydrochimica Et Hydrobiologica. VCH Verlagsgesellschaft. 2001.
- ↑ William Bowden (2003). Epirus Vetus: the archaeology of a late antique province. Duckworth. ISBN 978-0-7156-3116-4.
- ↑ Egnatia Municipality Archived August 2, 2009, at the Wayback Machine.
പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]
