ഇൻസാറ്റ്-1ബി
 | ഈ ലേഖനത്തിന്റെ യാന്ത്രികവിവർത്തനത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ ശരിയാക്കാൻ തിരുത്തലുകൾ വേണ്ടിവന്നേയ്ക്കും. (2023 സെപ്റ്റംബർ) |
 INSAT-1B before launch | |
| ദൗത്യത്തിന്റെ തരം | Communications |
|---|---|
| ഓപ്പറേറ്റർ | INSAT |
| COSPAR ID | 1983-089B |
| SATCAT № | 14318 |
| ദൗത്യദൈർഘ്യം | 7 years |
| സ്പേസ്ക്രാഫ്റ്റിന്റെ സവിശേഷതകൾ | |
| സ്പേസ്ക്രാഫ്റ്റ് തരം | INSAT-1 |
| നിർമ്മാതാവ് | Ford Aerospace |
| വിക്ഷേപണസമയത്തെ പിണ്ഡം | 1,152 kilograms (2,540 lb) |
| ദൗത്യത്തിന്റെ തുടക്കം | |
| വിക്ഷേപണത്തിയതി | 30 August 1983, 06:32:00 UTC[1] |
| റോക്കറ്റ് | Space Shuttle Challenger STS-8 / PAM-D |
| വിക്ഷേപണത്തറ | Kennedy LC-39A |
| കരാറുകാർ | NASA |
| Deployment date | 31 August 1983, 07:48 UTC |
| ദൗത്യാവസാനം | |
| Disposal | Decommissioned |
| Deactivated | August 1993 |
| പരിക്രമണ സവിശേഷതകൾ | |
| Reference system | Geocentric |
| Regime | Geostationary |
| രേഖാംശം | 74° east (1983-92) 93° east (1992-93) |
| Semi-major axis | 42,164.88 kilometres (26,200.04 mi) |
| Eccentricity | 0.0012393 |
| Perigee | 35,741 kilometres (22,208 mi) |
| Apogee | 35,846 kilometres (22,274 mi) |
| Inclination | 14.69 degrees |
| Period | 23.93 hours |
| Epoch | 14 November 2013, 15:52:38 UTC[2] |
ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ സാറ്റലൈറ്റ് സിസ്റ്റത്തിന്റെ ഭാഗമായ ഒരു ഇന്ത്യൻ ആശയവിനിമയ ഉപഗ്രഹമായിരുന്നു ഇൻസാറ്റ്-1 ബി . 1983-ൽ വിക്ഷേപിച്ച ഇത് ജിയോസ്റ്റേഷണറി ഭ്രമണപഥത്തിൽ 74 ഡിഗ്രി കിഴക്ക് രേഖാംശത്തിൽ പ്രവർത്തിച്ചു. [3] ഏഴുവർഷത്തെ ഡിസൈൻ ജീവിതത്തിനൊടുവിൽ, പുതിയതായി സമാരംഭിച്ച ഇൻസാറ്റ് -1D, ബാക്കപ്പ് സ്റ്റാറ്റസിലേക്ക് അത് മാറ്റിസ്ഥാപിച്ചു. 1992-ൽ ഇത് 93° കിഴക്കോട്ട് മാറ്റി, 1993 ഓഗസ്റ്റിൽ ഡീകമ്മീഷൻ ചെയ്യപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് [3]
ഫോർഡ് എയ്‌റോസ്‌പേസ് നിർമ്മിച്ചതും ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ സാറ്റലൈറ്റ് സിസ്റ്റം പ്രവർത്തിപ്പിക്കുന്നതും, [3] ഇൻസാറ്റ് -1 സീരീസ് ഉപഗ്രഹങ്ങൾക്കായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത ഒരു കസ്റ്റം സാറ്റലൈറ്റ് ബസിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് ഇൻസാറ്റ്-1ബി. വിക്ഷേപിക്കുമ്പോൾ ഇതിന് 1,152 kilograms (2,540 lb) പിണ്ഡമുണ്ടായിരുന്നു lb), ഏഴ് വർഷത്തേക്ക് പ്രവർത്തിക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഒരു സോളാർ അറേ ഉപയോഗിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്ന പന്ത്രണ്ട് സി, മൂന്ന് എസ് ബാൻഡ് ട്രാൻസ്‌പോണ്ടറുകൾ പേടകത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. [3] സാറ്റലൈറ്റിന്റെ അസമമായ രൂപകൽപ്പനയിൽ നിന്നുള്ള റേഡിയേഷൻ ടോർക്കുകളെ സമനിലയിലാക്കാൻ ഒരു സ്റ്റെബിലൈസേഷൻ ബൂം ഉപയോഗിച്ചു. [4] R-4D-11 apogee മോട്ടോർ ഉപയോഗിച്ചാണ് പേടകത്തെ ചലിപ്പിച്ചത്.
ഇൻസാറ്റ്-1ബി Space Shuttle Challenger വിന്യസിച്ചു STS-8 ദൗത്യത്തിനിടെ ചലഞ്ചർ . 1983 ഓഗസ്റ്റ് 30-ന് 06:32:00 UTC-ന് കെന്നഡി സ്‌പേസ് സെന്ററിലെ ലോഞ്ച് കോംപ്ലക്‌സ് 39A- ൽ നിന്ന് ചലഞ്ചർ ഉയർന്നു [1] ഇൻസാറ്റ്-1ബി ഓർബിറ്ററിന്റെ പേലോഡ് ബേയിൽ നിന്ന് ഓഗസ്റ്റ് 31-ന് 07:48 UTC-ന് വിന്യസിക്കപ്പെട്ടു, ജിയോസിൻക്രണസ് ട്രാൻസ്ഫർ ഓർബിറ്റിൽ സ്ഥാപിക്കുന്നതിനായി PAM-D മുകളിലെ ഘട്ടം വെടിയുതിർത്തു. ഭൂസ്ഥിര ഭ്രമണപഥത്തിലേക്ക് സ്വയം ഉയർത്താൻ ബഹിരാകാശ പേടകം സ്വന്തം പ്രൊപ്പൽഷൻ സിസ്റ്റം ഉപയോഗിച്ചു. ഇതിന് ഇന്റർനാഷണൽ ഡിസൈനർ 1983-089B, സാറ്റലൈറ്റ് കാറ്റലോഗ് നമ്പർ 14318 എന്നിവ ലഭിച്ചു [5]
അതിന്റെ സോളാർ അറേ വിന്യസിക്കുന്നതിൽ ചില പ്രാരംഭ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് ശേഷം, [6] ഇൻസാറ്റ് -1 ബി 1983 ഒക്ടോബറിൽ പ്രവർത്തനക്ഷമമായി. 1992-ൽ 93° കിഴക്കോട്ട് മാറ്റുന്നതിന് മുമ്പ് അതിന്റെ പ്രവർത്തന ജീവിതത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും 74° കിഴക്കായിരുന്നു ഇത്. 1993 ഓഗസ്റ്റിൽ ഇത് ഡീകമ്മീഷൻ ചെയ്യുകയും ജിയോസിൻക്രണസ് ഉയരത്തിൽ നിന്ന് അൽപ്പം മുകളിലുള്ള ഒരു ശ്മശാന ഭ്രമണപഥത്തിലേക്ക് ഉയർത്തുകയും ചെയ്തു. [3] 2013 നവംബർ 14 ലെ കണക്കനുസരിച്ച്, ഇത് 35,741 kilometres (22,208 mi) ഭ്രമണപഥത്തിലാണ് . മൈൽ), 35,846 kilometres (22,274 mi) അപ്പോജി മൈ), 14.69 ചെരിവ് ഡിഗ്രിയും 23.93 പരിക്രമണകാലവും മണിക്കൂറുകൾ. [2]
അവലംബം[തിരുത്തുക]
- ↑ 1.0 1.1 McDowell, Jonathan. "Launch Log". Jonathan's Space Page. Retrieved 16 November 2013.
- ↑ 2.0 2.1 "INSAT 1B Satellite details 1983-089B NORAD 14318". N2YO. 14 November 2013. Retrieved 16 November 2013.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Krebs, Gunter. "Insat 1A, 1B, 1C, 1D". Gunter's Space Page. Retrieved 16 November 2013.Krebs, Gunter.
- ↑ Harland, David M; Lorenz, Ralph D. (2005). Space Systems Failures (2006 ed.). Chichester: Springer-Praxis. pp. 302–3. ISBN 0-387-21519-0.Harland, David M; Lorenz, Ralph D. (2005).
- ↑ McDowell, Jonathan. "Satellite Catalog". Jonathan's Space Page. Retrieved 16 November 2013.McDowell, Jonathan.
- ↑ Harland, David M; Lorenz, Ralph D. (2005). Space Systems Failures (2006 ed.). Chichester: Springer-Praxis. p. 234. ISBN 0-387-21519-0.Harland, David M; Lorenz, Ralph D. (2005).