സിലിവാങ്കി രാജാവ്
1482 മുതൽ 1521 വരെ പടിഞ്ഞാറൻ ജാവയിലെ പജാജരൻ രാജ്യത്തിന്റെ ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു സിലിവാങ്കി രാജാവ്. ഒരു വിദഗ്ദ്ധനായ സൈനിക നേതാവായിരുന്ന സിലിവാങ്കി സുന്ദ രാജകുടുംബത്തിലെ അംഗവും ജയബായ രാജാവിന്റെയും ട്രിബുവാന തുംഗ ദേവിയുടെയും മകനായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ, പജാജരൻ രാജ്യം തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലെ ഏറ്റവും ശക്തമായ സാമ്രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായി മാറി. കലയുടെ മികച്ച രക്ഷാധികാരി കൂടിയായിരുന്ന അദ്ദേഹം ജാവനീസ് സംസ്കാരത്തിന്റെയും കലയുടെയും വികസനം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിന് സഹായിച്ചു. സിലിവാംഗി രാജാവ് വളരെ ജനപ്രിയനായ ഒരു ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആളുകൾ അദ്ദേഹത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്തു. 1521-ൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വന്തം സഹോദരൻ രാജകുമാരൻ ജയെങ് റെസ്മി അദ്ദേഹത്തെ വധിച്ചു.
പന്തുൻ സുന്ദ വാമൊഴി പാരമ്പര്യം, നാടോടിക്കഥകൾ, കഥകൾ എന്നിവയിലെ ഒരു ജനപ്രിയ കഥാപാത്രമാണ് അദ്ദേഹം, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണത്തെ സുന്ദനീസ് ജനതയുടെ മഹത്തായ കാലഘട്ടമായി വിവരിക്കുന്നു. പാരമ്പര്യമനുസരിച്ച് അദ്ദേഹം തന്റെ രാജ്യത്തിന് മഹത്വവും സമൃദ്ധിയും കൊണ്ടുവന്നു.
സുന്ദനീസ് വാമൊഴി പാരമ്പര്യത്തിൽ യുഗമോ ചരിത്രപരമായ കാലഘട്ടങ്ങളോ പരിഗണിക്കാതെ സുന്ദയിലെ മഹാനായ രാജാവിനെ "കിംഗ് സിലിവാങ്കി" എന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നതിനാൽ സിലിവാംഗി രാജാവിന്റെ കഥാപാത്രം അർദ്ധ പുരാണമാണ്. സിലിവാങ്കി രാജാവിന്റെ ഇതിഹാസത്തിൽ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന കൃത്യമായ ചരിത്ര സ്വഭാവം തിരിച്ചറിയാൻ പ്രയാസമാണ്. തൽഫലമായി, ഈ രാജാവിന്റെ കഥ സുന്ദനീസ് ദേവന്മാരുടെ പുരാണ കാലഘട്ടം മുതൽ സുന്ദയുടെ രാജ്യത്ത് ഇസ്‌ലാമിന്റെ ആവിർഭാവവും രാജ്യത്തിന്റെ പതനവും വരെ വ്യാപിക്കുകയും വളരെ വ്യത്യസ്തമാവുകയും ചെയ്തു.
സിലിവാംഗി രാജാവിന്റെ ഇതിഹാസത്തെ പ്രചോദിപ്പിച്ച യഥാർത്ഥ കഥാപാത്രമായി നിരവധി ചരിത്രപരമായ സുന്ദനീസ് രാജാക്കന്മാർ നിർദ്ദേശിക്കപ്പെടുന്നു. ഏറ്റവും പ്രചാരമുള്ള വ്യാഖ്യാനം സിലിവാംഗി രാജാവിനെ ശ്രീ ബഡുഗ മഹാരാജാവുമായി[1][2] ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു (1482-1521 ഭരിച്ചിരുന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു). മറ്റൊരു നിർദ്ദേശം, സിലിവാംഗി രാജാവിന്റെ ഇതിഹാസം ഒരുപക്ഷേ നിസ്കല വാസ്തു കാങ്കനയുടെ ചരിത്രത്തിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ടിരിക്കാം (1371-1475 104 വർഷം ഭരിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു).[3]:415
പദോൽപ്പത്തി[തിരുത്തുക]
വാങ്കി രാജാവിന്റെ പിൻഗാമി എന്നർത്ഥം വരുന്ന സിലി വാംഗിയുടെ സുന്ദനീസ് വാക്കുകളിൽ നിന്നാണ് സിലിവാംഗി ഉരുത്തിരിഞ്ഞതെന്ന് ഒരു ഭാഷാശാസ്ത്ര സിദ്ധാന്തം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
കിഡുങ് സുന്ദയും കാരിതാ പരഹ്യാംഗനും പറയുന്നതനുസരിച്ച്, എഡി 1357-ൽ ബുബാത്ത് യുദ്ധത്തിൽ മജാപഹിതിൽ വച്ച് മരിച്ച സുന്ദ രാജാവായ വാങ്കി രാജാവ് ലിംഗ ബുവാന എന്ന രാജാവാണ്. മജാപഹിത് രാജാവായ ഹയാം വുരുക്, ലിംഗ ബുവാന രാജാവിന്റെ മകളായ ദ്യഹ് പിതലോക സിത്രരസ്മിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നു. സുന്ദ രാജകുടുംബം രാജകുമാരിയെ ഹയാം വുരുക്കിന് വിവാഹം കഴിക്കാൻ മജാപഹിതിലെത്തി. എന്നിരുന്നാലും, മജാപഹിത് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രധാനമന്ത്രിയായ ഗജ മാഡ, സുന്ദയെ മജാപഹിതിന് സമർപ്പിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടാനുള്ള അവസരമായി ഈ പരിപാടിയെ കണ്ടു. സുന്ദയുടെ കീഴടങ്ങലിന്റെ അടയാളമായി രാജകുമാരിയെ മജാപഹിതിലെ രാജ്ഞിയായി കണക്കാക്കാതെ വെപ്പാട്ടിയായി മാത്രം പരിഗണിക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ഗജ മാഡയുടെ അപമാനത്തിൽ രോഷാകുലരായ സുന്ദ രാജകുടുംബം തങ്ങളുടെ ബഹുമാനം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനായി അതിശക്തമായ മജാപഹിത് സൈന്യത്തോട് മരണം വരെ പോരാടി. തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ ബഹുമാനം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള വീരകൃത്യത്തിന്റെ ഫലമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണശേഷം, രാജാവായ ലിംഗ ബുവാനയെ രാജാവ് വാംഗി (സുഗന്ധമുള്ള രാജാവ്) എന്ന് നാമകരണം ചെയ്തു.
അതേ മഹത്വമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമികളെ സിലിഹ്വാംഗി (വാങ്കിയുടെ പിൻഗാമി) എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. വാങ്കി രാജാവിന്റെ (പ്രെബു മഹാരാജ) ഭരണത്തിനുശേഷം, സുന്ദ രാജ്യം തുടർച്ചയായി ഏഴ് പിൻഗാമി രാജാക്കന്മാരെ കണ്ടു. സാങ്കേതികമായി അവരെല്ലാവരും വാങ്കിയുടെ (സിലിഹ്വാംഗി) പിൻഗാമികളായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
ശീർഷകം മാറ്റുന്നത് എന്നർത്ഥമുള്ള അസിലിഹ് വെവാംഗി എന്ന സുന്ദനീസ് പദത്തിൽ നിന്നാണ് സിലിവാങ്കി ഉരുത്തിരിഞ്ഞതെന്നാണ് മറ്റ് ചില ചരിത്രകാരന്മാരുടെ അഭിപ്രായം.[4]
സിലിവാങ്കി രാജാവിന്റെ ഐതിഹ്യം[തിരുത്തുക]
Notes[തിരുത്തുക]
- ↑ Moh. Amir Sutaarga. "Prabu Siliwangi atau Ratu Purana Prebu Guru Dewataprana Sri Baduga Maharadja Ratu Hadji di Pakwan Padjadjaran, 1474-1513". Smithsonian Institution (in ഇംഗ്ലീഷ്). Retrieved 2018-06-21.
- ↑ "Sri Baduga Sangat Melegenda Dalam Kerajaan Sunda". Pikiran Rakyat (in ഇന്തോനേഷ്യൻ). 1 November 2012. Archived from the original on 2018-06-19. Retrieved 19 June 2018.
- ↑ Marwati Djoened Poesponegoro; Nugroho Notosusanto (2008). Sejarah Nasional Indonesia: Zaman Kuno (in ഇന്തോനേഷ്യൻ). Balai Pustaka. ISBN 979407408X. Retrieved 17 June 2018.
- ↑ Kompasiana.com. "Napak Tilas Menelusuri Jejak Prabu Siliwangi oleh Diella Dachlan - Kompasiana.com". www.kompasiana.com (in ഇന്തോനേഷ്യൻ). Retrieved 2018-06-19.
അവലംബം[തിരുത്തുക]
- Atja (1968), Tjarita Parahijangan: Titilar Karuhun Urang Sunda Abad Ka-16 Masehi. Bandung: Jajasan Kebudajaan Nusalarang.
- Berg, C.C., (1938), "Javaansche Geschiedschrijving" dalam F.W. Stapel (ed.,) Geschiedenis van Nederlandsch Indie. Jilid II:7-48. Amsterdam. Diterjemahkan oleh S.Gunawan (1974), Penulisan Sejarah Jawa, Jakarta: Bhratara.
- Brandes, J.L.A., (1911) "Babad Tjerbon" Uitvoerige inhouds-opgave en Noten door Wijlen Dr.J.L.A.Brandes met inleiding en tekst, uitgegeven door Dr.DA.Rinkes. VBG. LIX. Tweede Druk. Albrecht & Co. -'sGravenhage.
- Djoko Soekiman (1982), Keris Sejarah dan Funsinya. Depdikbud-BP3K Yogyakarta. Proyek Javanologi.
- Girardet, Nikolaus et al. (1983),Descriptive Catalogue of the Javanese Manuscripts. Wiesbaden: Franz Steiner Verlag.
- Graaf, H.J. (1953), Over het Onstaant de Javaanse Rijkskroniek. Leiden.
- Olthof, W.L. ed., (1941), Poenika Serat Babad Tanah Djawi Wiwit Saking Adam Doemoegi ing Taoen 1647. 'Gravenhage.
- Padmasusastra, Ki (1902), Sajarah Karaton Surakarta-Ngayogyak arta. Semarang-Surabaya: Van Dorp.
- Pigeaud, Th. G.Th., (1967–1980), Literature of Java, 4 Jilid. The Hague: Martinus Nijhoff.
- Pradjasujitna, R.Ng., (1956), Tjatatan Ringkas Karaton Surakarta. Cetakan Ketiga. Sala: Tigalima.
- Ricklefts, M.C dan p. Voorhoeve (1977), Indonesian Manuscripts in Great Britain, Oxford university Press.
- Sartono Kartodirdjo et al., (1975), Sejarah Nasional Indonesia II. Departemen Pendidikan dan Kebudayaan. Jakarta. PN Balai Pustaka.
- Sumodiningrat Mr.B.P.H., (1983), Pamor Keris. depdiknud BP3K. Yogyakarta: Proyek Javanologi.