സെഡിഖെഹ് ഡൗലറ്റബാഡി

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
fa

സെഡിഖെഹ് ഡൗലറ്റബാഡി
صدیقه دولت‌آبادی
ജനനം1882
ഇസ്ഫഹാൻ, ഇറാൻ
മരണം30 July 1961
ടെഹ്റാൻ, ഇറാൻ

ഇറാനിയൻ ഫെമിനിസ്റ്റ് ആക്ടിവിസ്റ്റും പത്രപ്രവർത്തകയും പേർഷ്യൻ വനിതാ പ്രസ്ഥാനത്തിലെ മുൻ‌നിര വ്യക്തികളിൽ ഒരാളുമായിരുന്നു സെഡിഖെഹ് ഡൗലറ്റബാഡി (പേർഷ്യൻ: صدیقه 1882 ഇസ്ഫഹാനിൽ - ജൂലൈ 30, 1961 ടെഹ്‌റാനിൽ).

ആദ്യകാലജീവിതം[തിരുത്തുക]

1882 ൽ ഇസ്ഫഹാനിലാണ് ഡൗലറ്റബാഡി ജനിച്ചത്. [1] അവരുടെ പിതാവ് ഹാദി ഡൗലറ്റബാഡിയും അമ്മ ഖതാമെ ബീഗവും ആയിരുന്നു.[2] പുരോഗമന മതവിദഗ്ദ്ധനായിരുന്ന അവരുടെ പിതാവ് പേർഷ്യൻ, അറബി ഭാഷകളിൽ ടെഹ്‌റാനിൽ വിദ്യാഭ്യാസം ആരംഭിക്കാൻ ഡൗലറ്റബാഡിയെ അനുവദിച്ചു. [1] തുടർന്ന് ഡാർ-ഒൽ-ഫോണൗൺ അക്കാദമിയിൽ സെക്കണ്ടറി വിദ്യാഭ്യാസം തുടർന്നു.[1] 15 വയസ്സുള്ള അവർ എറ്റെസാദ് അൽ ഹക്മയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. പക്ഷേ ഡൗലറ്റബാഡിക്ക് വന്ധ്യതയുള്ളതിനാൽ അവർ വിവാഹമോചനം നേടി.[3]

കരിയർ[തിരുത്തുക]

Sediqeh Dowlatabadi

സ്ത്രീകളുടെ പുരോഗതിക്കുള്ള ഏക മാർഗം അവരുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെ മാത്രമാണെന്ന് ദൗലതാബാദി വിശ്വസിച്ചു. [4]1917-ൽ, ഉമ്മുൽ-മദാരിസ് (വിദ്യാലയങ്ങളുടെ മാതാവ്) എന്ന പേരിൽ ആദ്യത്തെ പെൺകുട്ടികളുടെ പ്രാഥമിക വിദ്യാലയങ്ങളിലൊന്ന് അവർ സ്ഥാപിച്ചു.[3] മതയാഥാസ്ഥിതികരുടെ എതിർപ്പിനെത്തുടർന്ന് സ്കൂൾ അടച്ചുപൂട്ടുകയും ദൗലതാബാദിയെ മർദ്ദിക്കുകയും മൂന്ന് മാസത്തോളം തടവിലിടുകയും ചെയ്തു.[5]

വിദ്യാഭ്യാസം നേടുന്നതിന്, സ്ത്രീകൾക്ക് അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങളും ആശങ്കകളും അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന വാർത്തകളും ലേഖനങ്ങളും ആവശ്യമാണെന്ന് അവർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. 1919-ൽ ഇസ്ഫഹാനിൽ സബാൻ-ഇ സനാൻ എന്ന പേരിൽ ആദ്യത്തെ വനിതാ ഗസറ്റ് സ്ഥാപിക്കുന്നതിലേക്ക് ഇത് അവളെ നയിച്ചു.[6] ഇറാനിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മൂന്നാമത്തെ വനിതാ പത്രമായിരുന്നു ഇത്. 1921 വരെ 57 ലക്കങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[6] പുരോഗമനപരമായ നിലപാടുകളാലും സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ലേഖനങ്ങളുടെ തുറന്ന സ്വഭാവത്താലും ഇത് ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു.[6] നഗരത്തിലെ സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങളുടെ "പിന്നോക്കാവസ്ഥയെയും ദുർബലമായ ചിന്താഗതിയെയും" വെല്ലുവിളിക്കാൻ പത്രം ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് അവളുടെ ആദ്യ എഡിറ്റോറിയലിൽ അവർ പറഞ്ഞു.[7] ഈ സമയത്ത് ഇസ്ഫഹാനിലെ വിമൻസ് അസോസിയേഷനും അവർ സ്ഥാപിച്ചു.[8] 1932-ൽ രണ്ടാം കിഴക്കൻ വനിതാ കോൺഗ്രസ് ടെഹ്‌റാനിൽ സംഘടിപ്പിച്ചപ്പോൾ, ഷംസ് പഹ്‌ലവി അതിന്റെ പ്രസിഡന്റായും ദൗലതാബാദി അതിന്റെ സെക്രട്ടറിയായും സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു.[9] ഇറാനിലെ ബ്രിട്ടീഷ് ഇടപെടലിന്റെ എതിരാളിയായിരുന്നു ദൗലതാബാദി.[10]സമാന ചിന്താഗതിക്കാരായ മറ്റ് സ്ത്രീകളോടൊപ്പം, ഇറക്കുമതി ചെയ്ത സാധനങ്ങൾ ബഹിഷ്കരിച്ചും കോഫി ഷോപ്പുകളിൽ പോയും വിദേശ പഞ്ചസാര ഉപയോഗിക്കരുതെന്ന് പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചും അവർ കരാറിനോടുള്ള എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചു.[10]

1925 മുതൽ, ഇറാനിലെ ബൗദ്ധിക സമൂഹത്തിലും പത്രങ്ങളിലും വനിതാ മാസികകളിലും സ്ത്രീകളുടെ അനാച്ഛാദനത്തെക്കുറിച്ചും അത് രാജ്യത്തെ നവീകരിക്കുന്ന ശക്തിയായി പ്രവർത്തിക്കാനും സമൂഹത്തിൽ സ്ത്രീകളുടെ പങ്കാളിത്തം വർധിപ്പിക്കാനും കഴിയുമോ എന്നതിനെ കുറിച്ചും ചർച്ചകൾ നടന്നിരുന്നു.[11]1920-കളുടെ അവസാനത്തിലും 1930-കളിലും സർക്കാർ നിർബന്ധിത അനാച്ഛാദന നയം കൊണ്ടുവരാൻ പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നതായി കിംവദന്തികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു (കഷ്ഫ്-ഇ ഹിജാബ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന പരിഷ്കാരം 1936-ൽ പ്രചരിപ്പിച്ചു).[12] സ്ത്രീകളുടെ അനാച്ഛാദനത്തിനുവേണ്ടി പരസ്യമായി വാദിച്ച വ്യക്തിയായിരുന്നു ദൗലതാബാദി.[13] എന്നിരുന്നാലും ഇത് അവളുടെ ജീവനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു.[9]

1926-ൽ പാരീസിൽ നടന്ന ഇന്റർനാഷണൽ അലയൻസ് ഓഫ് വിമൻസ് കോൺഫറൻസിൽ പങ്കെടുക്കുകയും തിരികെ വരുമ്പോൾ യൂറോപ്യൻ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുകയും പർദ്ദ ധരിക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു.[14]1928-ൽ പൂർണ്ണമായി അനാച്ഛാദനം ചെയ്യപ്പെട്ട് പൊതുവേദികളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട[9], അങ്ങനെ ചെയ്ത ആദ്യത്തെ സ്ത്രീയാണ് അവർ എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.[15]അനാച്ഛാദനത്തിനായി വാദിച്ച മറ്റൊരു അഭിഭാഷകൻ ഖാദിജെ അഫ്സൽ വസീരിയാണ്, അദ്ദേഹം ദൗലതാബാദിക്കൊപ്പം ഫാഷനിലെ മാറ്റത്തിനായി പ്രചാരണം നടത്തി.[16]1936-ൽ ഷാ മൂടുപടം നിരോധിച്ചപ്പോൾ, ദൗലതാബാദി പരിഷ്‌കരണത്തിന്റെ സജീവ പിന്തുണക്കാരനായിരുന്നു, കൂടാതെ സർക്കാർ രൂപീകരിച്ച കനുൻ-ഇ ബനുവൻ (ലേഡീസ് സൊസൈറ്റി) എന്ന പുതിയ വനിതാ കമ്മിറ്റിയിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്തു.[17] ഷായുടെ മകൾ ഷാംസ് രാജകുമാരിയുടെ നേതൃത്വത്തിലാണ് വനിതാ സംഘടനകളെ ഏകോപിപ്പിക്കാനും സ്ത്രീകളെ അനാച്ഛാദനത്തിന് സജ്ജമാക്കാനും സമിതിയെ നിയോഗിച്ചത്.[12]

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "Iranian Personalities: Sediqeh Dowlatabadi". www.iranchamber.com. Retrieved 2020-12-14.
  2. ↑ "شبکه بین المللی همبستگی با مبارزات زنان ايران". www.iran-women-solidarity.net. Retrieved 2020-12-14.
  3. ↑ 3.0 3.1 "THE UNIQUE SEDIQEH DOWLATABADI". SUBSTANCE MAGAZINE (in അമേരിക്കൻ ഇംഗ്ലീഷ്). 2020-09-07. Retrieved 2020-12-14.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
  4. ↑ Monshipouri, Mahmood (2006). "Review of Religion and Politics in Modern Iran: A Reader". Middle East Studies Association Bulletin. 40 (2): 271–273. doi:10.1017/S002631840005015X. ISSN 0026-3184. JSTOR 23062905. S2CID 164551411.
  5. ↑ Moghissi, Haideh (2008-04-01). "Islamic Cultural Nationalism and Gender Politics in Iran". Third World Quarterly. 29 (3): 541–554. doi:10.1080/01436590801931504. ISSN 0143-6597. S2CID 145128290.
  6. ↑ 6.0 6.1 "ZABĀN-E ZANĀN – Encyclopaedia Iranica". www.iranicaonline.org. Retrieved 2020-12-14.
  7. ↑ Childress, Diana (2011-01-01). Equal Rights Is Our Minimum Demand: The Women's Rights Movement in Iran 25 (in ഇംഗ്ലീഷ്). Twenty-First Century Books. p. 33. ISBN 978-0-7613-5770-4.
  8. ↑ Afary, Janet (2009-04-09). Sexual Politics in Modern Iran (in ഇംഗ്ലീഷ്). Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-39435-3.
  9. ↑ 9.0 9.1 Childress, Diana (2011-01-01). Equal Rights Is Our Minimum Demand: The Women's Rights Movement in Iran 25 (in ഇംഗ്ലീഷ്). Twenty-First Century Books. p. 33. ISBN 978-0-7613-5770-4.
  10. ↑ 10.0 10.1 "شبکه بین المللی همبستگی با مبارزات زنان ايران". www.iran-women-solidarity.net. Retrieved 2020-12-14.
  11. ↑ Chehabi, Houchang E. (1993). "Staging the emperor's new clothes: dress codes and nation‐building under Reza Shah". Iranian Studies (in ഇംഗ്ലീഷ്). 26 (3–4): 209–233. doi:10.1080/00210869308701800. ISSN 0021-0862.
  12. ↑ 12.0 12.1 Beck, Lois; Nashat, Guity (2004). Women in Iran from 1800 to the Islamic Republic (in ഇംഗ്ലീഷ്). University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-07189-8.
  13. ↑ "Iranian Personalities: Sediqeh Dowlatabadi". www.iranchamber.com. Retrieved 2020-12-14.
  14. ↑ "Women's Center | Foundation for Iranian Studies". fis-iran.org. Retrieved 2020-12-15.
  15. ↑ Zargarian, Tannaz (2020-08-11). "Iranian Women's Quest for Self-Liberation through the Internet and Social Media: An Emancipatory Pedagogy" (in ഇംഗ്ലീഷ്). {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  16. ↑ Moghissi, Haideh (2005). Women and Islam: Women's movements in Muslim societies (in ഇംഗ്ലീഷ്). Taylor & Francis. p. 231. ISBN 978-0-415-32421-2.
  17. ↑ Afary, Janet (2009-04-09). Sexual Politics in Modern Iran (in ഇംഗ്ലീഷ്). Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-39435-3.

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്[തിരുത്തുക]

  • Sediqeh Dowlatabadi: Letters, writings and memories, ed. by Afsaneh Najmabadi & Mahdokht Sanati, 3 vols. (Midland, Chicago 1998). [in Persian]
  • Jasmin Khosravie, Zabān-i Zanān – The Voice of Women. Life and Work of Ṣadīqa Daulatābādī (1882-1961) (EB-Publishers, Berlin 2012). [in German]
  • Mohammad Hossein Khosroupanah, The aims and the fight of Iranian women from the Constitutional Revolution until the Pahlavi dynasty (Payam-e Emruz, Tehran 2002). [in Persian]
  • Afsaneh Najmabadi, Women with mustaches and men without beards: Gender and sexual anxieties of Iranian modernity (Univ. of California Press, Berkeley 2005).
  • Eliz Sanasarian, The women’s movement in Iran: Mutinity, appeasement, and repression from 1900 to Khomeini (Praeger, New York 1982).

പുറംകണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=സെഡിഖെഹ്_ഡൗലറ്റബാഡി&oldid=3899866" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്