വാക്യദോഷം

മലയാള വ്യാകരണത്തിലെ ഒരു വിഭാഗമാണ് വാക്യദോഷം. ഒരു വാചകം പ്രയോഗികുന്നതിൽ വരുന്ന സാധാരണ ദോഷങ്ങൾ (തെറ്റുകൾ) ആണ് വാക്യ ദോഷങ്ങൾ എന്ന പേരിൽ സൂചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്. പ്രധാനമായും 18 വാക്യ ദോഷങ്ങളെ പറ്റി ഉള്ളൂർ സാഹിത്യചരിത്രത്തിൽ പ്രസ്ഥാവിച്ചിട്ടുണ്ട്. 19 വാക്യ ദോഷങ്ങളെ പറ്റി എ.ആർ. രാജരാജവർമ്മ ഭാഷാഭൂഷണത്തിലും പ്രസ്ഥാവിക്കുന്നു. അവയുടെ വിവരണം താഴെ കൊടുത്തിരിക്കുന്നതു പോലെയാണ്.

ഭാഷാഭൂഷണം

“ ക്ലിഷ്ടം വിരുദ്ധബന്ധാഖ്യം

വിസന്ധിഹതവൃത്തവും
ഉക്തന്യൂനാധികപദം
സമാപത പുനരാത്തവും (122)

പതത് പ്രകർഷം സങ്കീർണ്ണം
അഭവന്മതയോഗവും
ഗർഭിതാനുക്തവാച്യങ്ങൾ
പ്രസിദ്ധിഹതവും പുനഃ (123)

അവിമൃഷ്ടവിധേയാംശം
അസ്ഥാനസ്ഥപദം തഥാ
വിരുദ്ധബുദ്ധിപ്രദവും
ഭഗ്നപ്രക്രമമക്രമം (124)

”

വാക്യദോഷങ്ങൾ

സമാപ്ത പുനരാത്തം

18 വാക്യദോഷങ്ങളിൽ ഒരെണ്ണം. സമാപ്തമായ വാക്യത്തിൽ പിന്നീട് ചിലത് കൂടി കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നത് സമാപ്ത പുനരാത്തം.

ഉദാ

-

“ സ്നാനം ചെയ്തു വരുന്ന വൻ കുതിരയും സന്നിന്ദയോടക്ഷരജ്ഞാനം

ചേർന്നൊരു ശൂദ്രനും പടുമദം പാടുള്ള നല്ലാനയും
ഗാനം ചേർന്നൊരു പട്ടരും പരമടുത്താലുണ്ടനർത്ഥം; സുരാ
പാനം ചെയ്തവനും സ്മരാർത്തി കരളിൽ കാളുന്നൊരക്കാളയും.

” — 

ഇതിൽ നാലാം പാദം ഏച്ചുകെട്ടിയതു പോലെയാണ്‌. മൂന്നാം പാദം കൊണ്ട് അർത്ഥപൂർത്തി വന്നു. ഇനിയെന്ത് എന്ന് ആകാംക്ഷ ഉയർത്തേണ്ടി വരുന്നതാണു്‌ ദോഷത്തിനു കാരണം എന്നാൽ ഇത് ചമത്കാര ഭംഗിയോടെ ഉപയോഗിക്കാം

ഈ പറഞ്ഞ ശ്ലോകത്തിൽ, മദ്യപനെക്കുറിച്ച് പറയാതെ, കാളയെക്കുറിച്ച് മാത്രം പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ അതു ഭംഗിയാകുമായിരുന്നു.

മറ്റൊരു ഉദാഹരണം

“ അവിടെ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സ് ശാന്തമായിരുന്നു, അലയൊഴിഞ്ഞ കടൽ പോലെ ”

ഇവിടെ ഉപമാനം , വാക്യത്തിനിടയിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കാതെ അവസാനം ചേർത്തതിനാൽ ഭംഗികൂടി. അവിടെ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സ് അലയൊഴിഞ്ഞ കടൽ പോലെ ശാന്തമായിരുന്നു എന്നാണു ശരിയായ പ്രയോഗം