ഇവ പെറോൻ

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ഇവ പെറോൻ
First Lady of Argentina
ഓഫീസിൽ
4 ജൂൺ 1946 – 26 ജൂലൈ 1952
രാഷ്ട്രപതിJuan Perón
മുൻഗാമിConrada Victoria Farrell
പിൻഗാമിമെർസിഡെസ്‍ ലൊനാർഡി (1955)
President of the Eva Perón Foundation
ഓഫീസിൽ
8 ജൂലൈ 1948 – 26 ജൂലൈ 1952
മുൻഗാമിPosition established
പിൻഗാമിഡെലിയ പറോഡി
വ്യക്തിഗത വിവരങ്ങൾ
ജനനം
Eva María Duarte

(1919-05-07)7 മേയ് 1919
Los Toldos, Argentina
മരണം26 ജൂലൈ 1952(1952-07-26) (പ്രായം 33)
Buenos Aires, Argentina
അന്ത്യവിശ്രമംLa Recoleta Cemetery
രാഷ്ട്രീയ കക്ഷിJusticialist Party
Peronist Feminist Party
പങ്കാളിജുവാൻ പറോൻ (1945–1952)
ഒപ്പ്

അർജന്റീന പ്രസിഡന്റായിരുന്ന ജ്വാൻ പെറോന്റെ പത്നിയും 1946 മുതൽ 1952-ൽ മരിക്കുന്നതുവരെ ഫസ്റ്റ് ലേഡി ഓഫ് അർജന്റീനയും ആയിരുന്നു ഇവ മരിയ ഡെറോടെ ദെ പെറോൻ (7 May 1919 – 26 July 1952). ഇവ പെറോൻ, എവിറ്റ എന്നീ പേരുകളും വിളിച്ചിരുന്നു.

പംപസിലെ ലോസ് റ്റോൾഡോസിലെ ഒരുൾഗ്രാമത്തിൽ അഞ്ചുമക്കളിൽ ഏറ്റവും ഇളയവളായി ഇല്ലായ്മകൾക്കു നടുവിൽ ഇവ പെറോൻ ജനിച്ചു. 1934-ൽ 15 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ തലസ്ഥാനമായ ബ്യൂണോസ് എയർസിൽ സ്റ്റേജിലോ, സിനിമാ അഭിനേത്രിയായോ, റേഡിയോയിലോ ജോലിയന്വേഷിച്ച് എത്തുകയുണ്ടായി. അർജന്റീനയിലെ സാൻ ജ്വാൻ ഭൂകമ്പത്തിന് ഇരയായവർക്കുവേണ്ടി ലുണ പാർക്ക് സ്റ്റേഡിയത്തിൽ ചാരിറ്റി പ്രവർത്തനവുമായി നിൽക്കുമ്പോഴാണ് 1944 ജനുവരി 22 ന് കേണൽ ജ്വാൻ പെറോനെ കണ്ടുമുട്ടിയത്. ആ വർഷം തന്നെയവർ വിവാഹിതരായി. 1946-ൽ തൊട്ടടുത്ത ആറുവർഷത്തേയ്ക്ക് അർജന്റീന പ്രസിഡന്റായി ജ്വാൻ തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടു. ഇവ പെറോൺ, പ്രൊ പെറോണിസ്റ്റ് ട്രേഡ് യൂണിയനുകളിൽ, പ്രാഥമികമായും തൊഴിൽ അവകാശങ്ങളുടെ പേരിൽ സംസാരിക്കുന്ന ശക്തിയുള്ള വനിതയായിരുന്നു. മന്ത്രാലയത്തിൽ തൊഴിൽ, ആരോഗ്യം എന്നീ വിഭാഗങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്ത് പ്രവർത്തിച്ചു കൊണ്ട് ചാരിറ്റബിൾ ഇവാ പെറോൺ ഫൗണ്ടേഷൻ സ്ഥാപിക്കുകയും അർജന്റീനയിൽ വനിതാ വോട്ടെടുപ്പ് നടത്തുകയും, രാജ്യത്തെ ആദ്യത്തെ വലിയ വനിതാ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയായ ഫീമെയ്ൽ പെറോണിസ്റ്റ് പാർട്ടി സ്ഥാപിക്കുകയും നടപ്പിൽ കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്തു.

1951- ൽ, അർജന്റീനയുടെ വൈസ് പ്രസിഡന്റ് ഓഫീസിനു വേണ്ടി പെറോണിസ്റ്റ് നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ് ഇവാ പെറോൺ തന്റെ സ്ഥാനാർഥിത്വം പ്രഖ്യാപിച്ചത്. പെറോണിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രീയ അടിത്തറ, താഴ്ന്ന വരുമാനക്കാരും തൊഴിലാളിവർഗ്ഗവുമായുളള അർജന്റീനികൾ, ഡെസ്കാമിസോഡോ അല്ലെങ്കിൽ ഷേർട്ട്ലെസ് വൺസ് എന്നു വിളിക്കപ്പെടുന്നവർ ആയിരുന്നു. രാജ്യത്തിന്റെ മിലിട്ടറിയിൽ നിന്നും ബൂർഷ്വാസിയിൽ നിന്നുമുള്ള എതിർപ്പ്, അവരുടെ ആരോഗ്യസ്ഥിതി കുറയുകയും ഒടുവിൽ സ്ഥാനാർത്ഥിത്വം പിൻവലിക്കാൻ അവരെ നിർബന്ധിച്ചു.[1] 1952-ൽ, ക്യാൻസർ ബാധിച്ച് 33-ആം വയസ്സിൽ മരിക്കുന്നതിന് തൊട്ടുമുമ്പ്, ഇവാ പെറോണിന് അർജന്റീന കോൺഗ്രസ് "രാജ്യത്തിന്റെ ആത്മീയ നേതാവ്" എന്ന പദവി നൽകി.[2][3][4]മരണശേഷം അവർക്ക് പൊതുവെ രാഷ്ട്രത്തലവന്മാർക്ക് മാത്രമായി നീക്കിവച്ചിരുന്ന ഒരു സംസ്ഥാന ശവസംസ്കാരം നൽകി.

ഇവാ പെറോൺ അന്തർ‌ദ്ദേശീയ ജനപ്രിയ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറുകയും[5]മ്യൂസിക്കൽ എവിറ്റയുടെ (1976) ഏറ്റവും പ്രസിദ്ധമായ വിഷയവും ആയിരുന്നു.[6]അർജന്റീനക്കാരുടെ കൂട്ടായ ബോധം എവിറ്റ ഒരിക്കലും ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് ക്രിസ്റ്റീന അൽവാരെസ് റോഡ്രിഗസ് അവകാശപ്പെടുന്നു.[3]അർജന്റീനയുടെ പ്രസിഡന്റായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ആദ്യ വനിത ക്രിസ്റ്റീന ഫെർണാണ്ടസ് ഡി കിർച്നർ "അവരുടെ അഭിനിവേശത്തിന്റെയും പോരാട്ടത്തിന്റെയും ഉദാഹരണത്തിന്" അവരുടെ തലമുറയിലെ സ്ത്രീകൾ ഇവയോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നു.[7]

മുൻകാലജീവിതം[തിരുത്തുക]

Eva Duarte at her First Holy Communion, 1926

ആദ്യകാല ബാല്യം[തിരുത്തുക]

ഇവയുടെ ആത്മകഥ, ലാ റാസൻ ഡി മി വിഡയിൽ[8]കുട്ടിക്കാലത്തെ സംഭവങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള തീയതികളോ പരാമർശങ്ങളോ അടങ്ങിയിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല അവരുടെ ജനന സ്ഥലത്തെയോ ജനനസമയത്ത് അവരുടെ പേരോ പട്ടികപ്പെടുത്തുന്നില്ല.[9]ജുനന്റെ സിവിൽ രജിസ്ട്രി അനുസരിച്ച്, ഒരു മരിയ ഇവാ ഡുവാർട്ടെ 1922 മെയ് 7 ന് ജനിച്ചുവെന്ന് ജനന സർട്ടിഫിക്കറ്റ് കാണിക്കുന്നു. അവരുടെ സ്നാപന സർട്ടിഫിക്കറ്റ് ജനനത്തീയതി 1919 മെയ് 7 ന് ഇവാ മരിയ ഇബർഗുറെൻ എന്ന പേരിൽ പട്ടികപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.[10][11]1945-ൽ മുതിർന്ന ഇവാ പെറോൺ അവരുടെ വിവാഹത്തിനായി ജനന സർട്ടിഫിക്കറ്റ് വ്യാജമായി സൃഷ്ടിച്ചതായി കരുതപ്പെടുന്നു.[12]

ഇവാ പെറോൺ കുട്ടിക്കാലം ബ്യൂണസ് അയേഴ്സ് പ്രവിശ്യയിലെ ജുനാനിൽ ചെലവഴിച്ചു. അവരുടെ പിതാവ് ജുവാൻ ഡുവാർട്ടെ (1872-1926), [13] ഫ്രഞ്ച് ബാസ്‌ക് കുടിയേറ്റക്കാരനാണ്. അമ്മ ജുവാന ഇബർഗുറെൻ (9 ഫെബ്രുവരി 1894 - 11 ഫെബ്രുവരി 1971), സ്പാനിഷ് ബാസ്‌ക് കുടിയേറ്റക്കാരിൽ നിന്നുള്ളതാണ്.[14]അടുത്തുള്ള ചിവിൽ‌കോയിയിൽ നിന്നുള്ള സമ്പന്നനായ റാഞ്ചറായ ജുവാൻ ഡുവാർട്ടെക്ക് അവിടെ ഒരു ഭാര്യയും കുടുംബവുമുണ്ടായിരുന്നു. അക്കാലത്ത് അർജന്റീനയിലെ ഗ്രാമങ്ങളിൽ, ഒരു ധനികന് ഒന്നിലധികം കുടുംബങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നത് സാധാരണമായിരുന്നു.[15]

ഇവയ്ക്ക് ഒരു വയസ്സുള്ളപ്പോൾ, ജുവാന ഇബർഗുറെനെയും മക്കളെയും നിർദ്ധനരാക്കി ഡുവാർട്ടെ തന്റെ നിയമപരമായ കുടുംബത്തിലേക്ക് സ്ഥിരമായി മടങ്ങി. ഇബാർ‌ഗുറനും മക്കളും ജുനാനിലെ ഏറ്റവും ദരിദ്ര പ്രദേശത്തേക്ക് പോകാൻ നിർബന്ധിതരായി. ദാരിദ്ര്യം നിറഞ്ഞ സ്ഥലമെന്ന ഖ്യാതി നേടിയ ലാസ് പമ്പാസിലെ പൊടിപടലമുള്ള ഒരു ഗ്രാമമായിരുന്നു ലോസ് ടോൾഡോസ്. തന്റെയും മക്കളെയും സഹായത്തിനായി ഇബാർഗുറെൻ അയൽക്കാർക്ക് വസ്ത്രങ്ങൾ തുന്നി. പിതാവിനെ ഉപേക്ഷിച്ചതിലൂടെയും അർജന്റീന നിയമപ്രകാരം കുട്ടികളുടെ നിയമവിരുദ്ധമായ അവസ്ഥയിലൂടെയും ഈ കുടുംബം കളങ്കപ്പെട്ടു. തന്മൂലം ഒരു പരിധിവരെ ഒറ്റപ്പെട്ടു.[16]അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഈ ഭാഗം നീക്കം ചെയ്യാനുള്ള ആഗ്രഹം 1945-ൽ ഇവയുടെ യഥാർത്ഥ ജനന സർട്ടിഫിക്കറ്റ് നശിപ്പിക്കാൻ ഒരു പ്രേരണയായിരിക്കാം.[12][17]

ഡുവാർട്ടെ പെട്ടെന്നു മരിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ യജമാനത്തിയും മക്കളും ശവസംസ്കാര ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ പള്ളി കവാടങ്ങളിൽ അസുഖകരമായ ഒരു രംഗം ഉണ്ടായിരുന്നു. ജുവാനയ്ക്കും കുട്ടികൾക്കും പ്രവേശിക്കാനും ഡുവാർട്ടെയ്ക്ക് ആദരാഞ്ജലി അർപ്പിക്കാനും അനുമതിയുണ്ടെങ്കിലും അവരെ ഉടനെ പള്ളിയിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കി. ശവസംസ്കാര ചടങ്ങിൽ ഭർത്താവിന്റെ യജമാനത്തിയെയും മക്കളെയും മിസ്സിസ് ജുവാൻ ഡുവാർട്ടെ ആഗ്രഹിച്ചില്ല. കൂടാതെ അവർ നിയമാനുസൃത ഭാര്യയായതിനാൽ അവരുടെ ഉത്തരവുകൾ മാനിക്കപ്പെട്ടു.[18]

ജുനിൻ[തിരുത്തുക]

ജുവാന ഇബാർ‌ഗുറെനെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നതിനുമുമ്പ്, ജുവാൻ ഡുവാർട്ടെ അവരുടെ ഏക പിന്തുണാ മാർഗമായിരുന്നു. ജീവചരിത്രകാരൻ ജോൺ ബാർൺസ് എഴുതുന്നു, ഈ ഉപേക്ഷിക്കലിനുശേഷം, ഡുവാർട്ടെയെല്ലാം കുടുംബത്തിന് വിട്ടുകൊടുത്തത് കുട്ടികൾ തന്റേതാണെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ഒരു രേഖയായിരുന്നു. അതിനാൽ അവരെ ഡുവാർട്ടെ കുടുംബപ്പേര് ഉപയോഗിക്കാൻ പ്രാപ്തരാക്കി.[19]താമസിയാതെ, ജുവാന മക്കളെ ജുനാനിലെ ഒറ്റമുറി അപ്പാർട്ട്മെന്റിലേക്ക് മാറ്റി. സിംഗിൾ റൂം ഉള്ള അവരുടെ വീട്ടിലെ വാടക അടയ്ക്കാൻ, അമ്മയും പെൺമക്കളും പ്രാദേശിക എസ്റ്റാൻസിയയിലെ വീടുകളിൽ പാചകക്കാരായി ജോലി ഏറ്റെടുത്തു.

ഒടുവിൽ, ഇവയുടെ ജ്യേഷ്ഠന്റെ സാമ്പത്തിക സഹായം കാരണം കുടുംബം ഒരു വലിയ വീട്ടിലേക്ക് മാറി. അവ പിന്നീട് ഒരു ബോർഡിംഗ് ഹൗസായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു.[12]ഈ സമയത്ത്, യുവ ഇവാ പലപ്പോഴും സ്കൂൾ നാടകങ്ങളിലും സംഗീത കച്ചേരികളിലും പങ്കെടുത്തിരുന്നു. അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട വിനോദങ്ങളിലൊന്നാണ് സിനിമ. പ്രാദേശിക ബാച്ചിലർമാരിൽ ഒരാളുമായി വിവാഹം കഴിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഇവയുടെ അമ്മയ്ക്ക് ഇവയെക്കുറിച്ച് കുറച്ച് പദ്ധതികൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, ഒരു പ്രശസ്ത നടിയാകാൻ ഇവാ സ്വപ്നം കണ്ടു.[19]1933 ഒക്ടോബറിൽ ഇവാ അഭിനയത്തോടുള്ള സ്‌നേഹം ശക്തിപ്പെടുത്തി, അരിബ എസ്റ്റുഡിയന്റ്‌സ് (സ്റ്റുഡന്റ്സ് എറൈസ്) എന്ന സ്‌കൂൾ നാടകത്തിൽ ഒരു ചെറിയ വേഷം ചെയ്തപ്പോൾ, "വൈകാരികവും ദേശസ്‌നേഹവും പതാക ഉയർത്തുന്നതുമായ ഒരു മെലോഡ്രാമ" എന്നാണ് ബാർൺസ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്[19].നാടകത്തിന് ശേഷം ഒരു നടിയാകാൻ ഇവാ തീരുമാനിച്ചു.[19]

ബ്യൂണസ് ഐറീസിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു[തിരുത്തുക]

Eva Duarte in 1944 at age 25, photographed by Annemarie Heinrich

തന്റെ ആത്മകഥയിൽ, വലിയ നഗരങ്ങളിലേക്ക് പോയ തന്റെ പട്ടണത്തിൽ നിന്നുള്ള എല്ലാ ആളുകളും "സമ്പന്നതയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും നൽകാത്ത അത്ഭുതകരമായ സ്ഥലങ്ങൾ" എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിച്ചതെന്ന് അവർ വിശദീകരിച്ചു. 1934-ൽ, പതിനഞ്ചാമത്തെ വയസ്സിൽ, ഈവ തന്റെ ദാരിദ്ര്യബാധിത ഗ്രാമത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു. ഒരു യുവ സംഗീതജ്ഞനോടൊപ്പം രാജ്യ തലസ്ഥാനമായ ബ്യൂണസ് ഐറീസിലേക്ക് ഓടിപ്പോയി. യുവ ദമ്പതികളുടെ ബന്ധം ആരംഭിച്ചയുടൻ തന്നെ അവസാനിച്ചു. പക്ഷേ ഇവാ ബ്യൂണസ് ഐറീസിൽ തുടർന്നു. സ്റ്റേജിലും റേഡിയോയിലും ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയ അവർ ഒടുവിൽ ഒരു സിനിമാ നടിയായി. സ്വാഭാവികമായും കറുത്ത മുടി അവർ ബ്ലീച്ച് ചെയ്തു. ജീവിതകാലം മുഴുവൻ അവർ നിലനിർത്തി.[20]

ടാംഗോ ഗായകൻ അഗസ്റ്റിൻ മഗൽഡിക്കൊപ്പം ട്രെയിനിൽ ഇവാ ബ്യൂണസ് ഐറീസിലേക്ക് പോയതായി പലപ്പോഴും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെടുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, 1934-ൽ ജുനിനിൽ വിവാഹിതനായ മഗൽഡി അവതരിപ്പിച്ചതായി രേഖകളൊന്നുമില്ല.(അദ്ദേഹം അങ്ങനെ ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിൽപ്പോലും, അദ്ദേഹം സാധാരണയായി ഭാര്യയോടൊപ്പം യാത്രചെയ്യുന്നു)[21][19]ഇവാ അമ്മയോടൊപ്പം ബ്യൂണസ് ഐറീസിലേക്ക് പോയതായി ഇവയുടെ സഹോദരിമാർ പറയുന്നു. ഡോണ ജുവാന മകളോടൊപ്പം ഒരു റേഡിയോ സ്റ്റേഷനിൽ ഒരു ഓഡിഷന് പോയതായും ഡുവാർട്ട് കുടുംബത്തിന്റെ സുഹൃത്തുക്കളായ ബസ്റ്റാമന്റേ കുടുംബത്തോടൊപ്പം ജീവിക്കാൻ ഇവയെ ഏർപ്പാടാക്കിയതായും സഹോദരിമാർ അവകാശപ്പെടുന്നു.[22] പ്രബലമായ പ്രവിശ്യാ ചുറ്റുപാടുകളിൽ നിന്ന് ഇവാ രക്ഷപ്പെടുന്ന രീതി ചർച്ചചെയ്യുമ്പോൾ, അവർ ബ്യൂണസ് ഐറീസിൽ ഒരു പുതിയ ജീവിതം ആരംഭിച്ചു.

1930 കളിലെ ബ്യൂണസ് ഐറീസ് "പാരീസ് ഓഫ് സൗത്ത് അമേരിക്ക" എന്നറിയപ്പെട്ടു. നഗരത്തിന്റെ മധ്യഭാഗത്ത് നിരവധി കഫേകൾ, റെസ്റ്റോറന്റുകൾ, തിയേറ്ററുകൾ, സിനിമാ വീടുകൾ, ഷോപ്പുകൾ, തിരക്കേറിയ ജനക്കൂട്ടം എന്നിവ ഉണ്ടായിരുന്നു. നേരെമറിച്ച്, 1930 കൾ തലസ്ഥാനത്തെ വലിയ തൊഴിലില്ലായ്മ, ദാരിദ്ര്യം, പട്ടിണി എന്നിവയും ആയിരുന്നു. കൂടാതെ ഇന്റീരിയറിൽ നിന്ന് പുതുതായി വന്ന നിരവധി പേർ വാടകമുറികളിലും ബോർഡിംഗ് ഹൗസുകളിലും വില്ല മിസേറിയ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ചെറ്റക്കുടിലുകളിലും താമസിക്കാൻ നിർബന്ധിതരായി.[22]

Eva Duarte and Libertad Lamarque in La Cabalgata del Circo, 1945

ബ്യൂണസ് ഐറീസിലെത്തിയപ്പോൾ, ഔപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസമോ ബന്ധങ്ങളോ ഇല്ലാതെ അതിജീവിക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഇവാ ഡുവാർട്ടെ നേരിട്ടു. മഹാസാമ്പത്തികമാന്ദ്യം മൂലമുണ്ടായ കുടിയേറ്റം കാരണം ഈ കാലയളവിൽ നഗരം തിങ്ങിനിറഞ്ഞിരുന്നു. 1935 മാർച്ച് 28 ന് കോമഡിയാസ് തിയേറ്ററിൽ മിസിസ് പെരസ് (ലാ സെനോറ ഡി പെരെസ്) എന്ന നാടകത്തിലൂടെ പ്രൊഫഷണൽ അരങ്ങേറ്റം നടത്തി.

1936-ൽ ഇവാ ഒരു നാടക കമ്പനിയുമായി ദേശീയ പര്യടനം നടത്തി, മോഡലായി പ്രവർത്തിച്ചു, കൂടാതെ ബി-ഗ്രേഡ് മൂവി മെലോഡ്രാമകളിൽ അഭിനയിച്ചു. 1942 ൽ, കാൻഡിലീജാസ് (ഒരു സോപ്പ് നിർമ്മാതാവ് സ്പോൺസർ ചെയ്തത്) എന്ന കമ്പനി അവരുടെ റേഡിയോ നാടകങ്ങളിലൊന്നായ മ്യു ബീൻ എന്ന സിനിമയിൽ ദിവസേന അഭിനയിക്കാൻ നിയോഗിച്ചപ്പോൾ ഇവയ്ക്ക് ചില സാമ്പത്തിക സ്ഥിരത അനുഭവപ്പെട്ടു. അത് അക്കാലത്ത് രാജ്യത്തെ റേഡിയോ സ്റ്റേഷൻ റേഡിയോ എൽ മുണ്ടോയിൽ (വേൾഡ് റേഡിയോ) സംപ്രേഷണം ചെയ്തു. [23]ആ വർഷം അവസാനം, റേഡിയോ ബെൽഗ്രാനോയുമായി അഞ്ച് വർഷത്തെ കരാർ ഒപ്പിട്ടു. ഇത് ഗ്രേറ്റ് വിമൻ ഓഫ് ഹിസ്റ്ററി എന്ന പ്രശസ്തമായ ചരിത്ര-നാടക പരിപാടിയിൽ ഒരു പങ്ക് ഉറപ്പുനൽകി, അതിൽ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ എലിസബത്ത് ഒന്നാമൻ, സാറാ ബെൻ‌ഹാർട്ട്, റഷ്യയിലെ അവസാന സറീന എന്നിവയായി അഭിനയിച്ചു. ഒടുവിൽ, ഇവാ ഡുവാർട്ടെ റേഡിയോ കമ്പനിയുമായി സഹകരിച്ചു. 1943 ആയപ്പോഴേക്കും ഇവാ ഡുവാർട്ടെ പ്രതിമാസം അഞ്ചോ ആറോ ആയിരം പെസോകൾ സമ്പാദിച്ചു, രാജ്യത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രതിഫലം വാങ്ങുന്ന റേഡിയോ നടിമാരിൽ ഒരാളായി. റേഡിയോ എൽ മുണ്ടോയെ ഇവാ ഡുവാർട്ടെയുമായി സംയുക്തമായി കൊണ്ടുപോയ പാബ്ലോ റാസിയോപ്പി ഇവായെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ലെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ അവർ "പൂർണ്ണമായും ആശ്രയിക്കാവുന്നവളായിരുന്നു."[24]ഈവയ്ക്കും ഹ്രസ്വകാല ചലച്ചിത്ര ജീവിതം ഉണ്ടായിരുന്നു, എന്നാൽ അവർ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട സിനിമകളൊന്നും തന്നെ വൻ വിജയമായില്ല. തന്റെ അവസാന ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായ ലാ കാബൽഗറ്റ ഡെൽ സിർകോയിൽ (ദി സർക്കസ് കാവൽകേഡ്), ഇവാ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരിയായ പെൺകുട്ടിയായി അഭിനയിച്ചു. കൂടെ സിനിമയിലെ താരം ലിബർട്ടാഡ് ലമാർക്ക് വൃദ്ധയായി അഭിനയിച്ചിരുന്നു.

റേഡിയോ നാടകങ്ങളിലൂടെയും സിനിമകളിലൂടെയും നേടിയ വിജയത്തിന്റെ ഫലമായി ഇവാ സാമ്പത്തിക സ്ഥിരത നേടി. 1942-ൽ, പ്രത്യേക പ്രദേശമായ റെക്കോലെറ്റയിൽ അവരുടെ അപ്പാർട്ട്മെന്റിലേക്ക് മാറാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞു. അടുത്ത വർഷം, അർജന്റീന റേഡിയോ സിൻഡിക്കേറ്റിന്റെ (ARA) സ്ഥാപകരിലൊരാളായി രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ഔദ്യോഗിക ജീവിതം ആരംഭിച്ചു.[12]

ജുവാൻ പെറോണുമായുള്ള ആദ്യകാല ബന്ധം[തിരുത്തുക]

Evita and Juan Perón in 1947
Official portrait of Juan Domingo Perón and Evita, by Numa Ayrinhac in 1948. He is the only Argentine President to be accompanied by the First Lady in an official portrait.

1944 ജനുവരി 15 ന് അർജന്റീനയിലെ സാൻ ജുവാൻ പട്ടണത്തിൽ ഭൂകമ്പമുണ്ടായി പതിനായിരം പേർ മരിച്ചു. മറുപടിയായി, അന്ന് തൊഴിൽ സെക്രട്ടറിയായിരുന്ന പെറോൺ ഇരയായവരെ സഹായിക്കുന്നതിനായി പണം സ്വരൂപിക്കുന്നതിനായി ഒരു ഫണ്ട് സ്ഥാപിച്ചു. ധനസമാഹരണാർത്ഥം ഒരു "കലാപരമായ ഉത്സവം" നടത്താനുള്ള പദ്ധതി അദ്ദേഹം ആവിഷ്കരിച്ചു. അതിൽ റേഡിയോ, ചലച്ചിത്ര അഭിനേതാക്കളെ പങ്കെടുക്കാൻ ക്ഷണിച്ചു. ഒരാഴ്ചത്തെ ധനസമാഹരണത്തിന് ശേഷം, പങ്കെടുത്തവരെല്ലാം ബ്യൂണസ് ഐറീസിലെ ലൂണ പാർക്ക് സ്റ്റേഡിയത്തിൽ നടന്ന ഒരു ഗാലയിൽ ഭൂകമ്പബാധിതർക്ക് പ്രയോജനപ്പെടുന്നതിനായി കണ്ടുമുട്ടി.

ഈ ഗാലയിലാണ് 1944 ജനുവരി 22 ന് ഇവാ ഡുവാർട്ടെ ആദ്യമായി കേണൽ ജുവാൻ പെറോണിനെ കണ്ടത്. [25]ഇവാ ഉടൻ തന്നെ കേണലിന്റെ യജമാനത്തിയായി. തന്റെ ഭാവി ഭർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ ദിവസത്തെ തന്റെ "അത്ഭുതകരമായ ദിവസം" എന്നാണ് ഇവാ പരാമർശിച്ചത്.[20] പുലർച്ചെ രണ്ടുമണിയോടെ ജുവാൻ പെറോണും ഇവയും ഒരുമിച്ച് ഗാല വിട്ടു.[26] (പെറോണിന്റെ ആദ്യ ഭാര്യ ഔറേലിയ ടിസൻ 1938-ൽ ക്യാൻസർ ബാധിച്ച് മരിച്ചിരുന്നു.)

പെറോണിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനുമുമ്പ് ഇവാ ഡുവാർട്ടെയ്ക്ക് രാഷ്ട്രീയത്തെക്കുറിച്ച് അറിവോ താൽപ്പര്യമോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അതിനാൽ, അവർ ഒരിക്കലും പെറോണുമായോ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആന്തരിക വൃത്തങ്ങളുമായോ തർക്കിച്ചില്ല. മറിച്ച് അവർ കേട്ടത് സ്വാംശീകരിച്ചു.[27]ജുവാൻ പെറോൺ പിന്നീട് തന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പിൽ അവകാശപ്പെട്ടു. താൻ ഈവയെ തന്റെ ശിഷ്യയായി മനഃപൂർവ്വം തിരഞ്ഞെടുക്കുകയും അവരിൽ ഒരു "second I" സൃഷ്ടിക്കാൻ പുറപ്പെടുകയും ചെയ്തു.[28]പ്രായം കാരണം ഇവാൻ ഡുവാർട്ടെയുടെ ആന്തരിക വൃത്തത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവും ജുവാൻ പെറോൺ അനുവദിച്ചിരിക്കാം. അദ്ദേഹത്തിന് 48 വയസ്സായിരുന്നു, അവർ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ ഇവാക്ക് 24 വയസ്സായിരുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ അദ്ദേഹം രാഷ്ട്രീയത്തിൽ എത്തിയിരുന്നു, അതിനാൽ തന്റെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതം എങ്ങനെ നടത്തണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള മുൻകൂട്ടി ചിന്തിച്ച ആശയങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തനായിരുന്നു. കൂടാതെ അവൾ നൽകിയ ഏത് സഹായവും സ്വീകരിക്കാൻ അദ്ദേഹം തയ്യാറായിരുന്നു.[27]

1944 മെയ് മാസത്തിൽ, പ്രക്ഷേപണ പ്രകടനം നടത്തുന്നവർ സ്വയം ഒരു യൂണിയനായി സംഘടിപ്പിക്കണമെന്നും അർജന്റീനയിൽ പ്രവർത്തിക്കാൻ അനുമതിയുള്ളത് ഈ യൂണിയൻ മാത്രമാണെന്നും പ്രഖ്യാപിച്ചു. യൂണിയൻ രൂപീകരിച്ചതിനുശേഷം, ഇവാ ഡുവാർട്ടെയെ അതിന്റെ പ്രസിഡന്റായി തിരഞ്ഞെടുത്തു. പ്രകടനം നടത്തുന്നവർ ഒരു യൂണിയൻ സൃഷ്ടിക്കണമെന്ന നിർദ്ദേശം ജുവാൻ പെറോൺ നൽകിയിരുന്നു. തന്റെ യജമാനത്തിയെ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് നല്ല രാഷ്ട്രീയമാണെന്ന് മറ്റ് പ്രകടനക്കാർക്ക് തോന്നി. യൂണിയൻ പ്രസിഡന്റായി തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടതിനുശേഷം, ഇവാ ഡുവാർട്ടെ ടൊവാർഡ് എ ബെറ്റർ ഫ്യൂച്ചർ എന്ന പേരിൽ ഒരു പ്രതിദിന പരിപാടി ആരംഭിച്ചു. ഇത് സോപ്പ് ഓപ്പറ രൂപത്തിൽ ജുവാൻ പെറോണിന്റെ നേട്ടങ്ങൾ നാടകീയമാക്കി. മിക്കപ്പോഴും, പരിപാടിക്കിടെ പെറോണിന്റെ സ്വന്തം പ്രസംഗങ്ങൾ നടന്നിരുന്നു. സംസാരിക്കുമ്പോൾ, ജുവാൻ പെറോണിനെക്കുറിച്ച് സ്വയം വിശ്വസിച്ച കാര്യങ്ങൾ ശ്രോതാക്കൾ വിശ്വസിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ സ്ത്രീയെന്ന നിലയിൽ ഇവാ ഡുവാർട്ടെ സാധാരണ ഭാഷയിൽ സംസാരിച്ചു.[29]

അധികാരത്തിലേക്ക് ഉയരുന്നു[തിരുത്തുക]

ജുവാൻ പെറോണിന്റെ അറസ്റ്റ്[തിരുത്തുക]

Part of a series on the
Argentina പ്രദേശത്തിന്റെ ചരിത്രം
Sun of May of Argentina
Pre-Columbian
Colonial Argentina
Independence
Civil Wars
Rise of Argentine Republic
Peronism
Post-WW II (1955 to 1976)
National Reorganization Process
Return to democracy
Demonstration for Perón's release, on 17 October 1945. The Casa Rosada is seen in the background.

1945 ന്റെ തുടക്കത്തിൽ, "ദി കേണലുകൾ" എന്ന് വിളിപ്പേരുള്ള "ഗ്രുപോ ഡി ഒഫീസിയൽസ് യൂണിഡോസ്" (യുണൈറ്റഡ് ഓഫീസേഴ്സ് ഗ്രൂപ്പ്) എന്നതിനായി ഒരു കൂട്ടം ആർമി ഓഫീസർമാർ GOU നെ വിളിച്ചു അർജന്റീന സർക്കാരിനുള്ളിൽ ഗണ്യമായ സ്വാധീനം നേടി. പ്രസിഡന്റ് പെഡ്രോ പാബ്ലോ റാമെറസ് സർക്കാരിനുള്ളിൽ ജുവാൻ പെറോണിന്റെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ശക്തിയെക്കുറിച്ച് ജാഗ്രത പാലിക്കുകയും ആ അധികാരം തടയാൻ കഴിയാതിരിക്കുകയും ചെയ്തു. 1944 ഫെബ്രുവരി 24 ന് റാമെറസ് സ്വന്തം രാജി പേപ്പറിൽ ഒപ്പിട്ടു. അത് ജുവാൻ പെറോൺ തന്നെ തയ്യാറാക്കി. ജുവാൻ പെറോണിന്റെ സുഹൃത്തായ എഡൽ‌മിറോ ജൂലിയൻ ഫാരെൽ പ്രസിഡന്റായി. തൊഴിൽ മന്ത്രിയായി ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ച ജുവാൻ പെറോൺ, അർജന്റീന സർക്കാരിലെ ഏറ്റവും ശക്തനായ വ്യക്തിയായിരുന്നു.[30]1945 ഒക്ടോബർ 9 ന് സർക്കാറിനുള്ളിലെ എതിരാളികൾ ജുവാൻ പെറോണിനെ അറസ്റ്റുചെയ്തു. ഡെസ്കാമിസാഡോകളുടെയും തൊഴിലാളികളുടെയും രാജ്യത്തെ ദരിദ്രരുടെയും ശക്തമായ പിന്തുണ കാരണം പെറോണിന്റെ പ്രശസ്തി സിറ്റിംഗ് പ്രസിഡന്റിനെ മറികടക്കുമെന്ന് ഭയപ്പെട്ടു.

ആറുദിവസത്തിനുശേഷം, അർജന്റീനയിലെ സർക്കാർ ഭവനമായ കാസ റോസാഡയ്ക്ക് മുന്നിൽ 250,000 മുതൽ 350,000 വരെ ആളുകൾ തടിച്ചുകൂടി. ജുവാൻ പെറോണിന്റെ മോചനത്തിനായി അവർ ആവശ്യപ്പെട്ടു. രാത്രി 11 മണിയോടെ ജുവാൻ പെറോൺ കാസ റോസഡയുടെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് കാലെടുത്തുവച്ച് കാണികളെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. അർജന്റീനയുടെ ചരിത്രത്തിലെ സുപ്രധാന വശങ്ങൾ നാടകീയമായി ഓർമ്മിപ്പിച്ചതിനാൽ ഈ നിമിഷം പ്രത്യേകിച്ചും ശക്തമായിരുന്നുവെന്ന് ജീവചരിത്രകാരൻ റോബർട്ട് ഡി. ക്രാസ്‌വെല്ലർ അവകാശപ്പെടുന്നു. അർജന്റീന നേതാക്കളായ റോസാസിന്റെയും യ്രിഗോയന്റെയും പാരമ്പര്യത്തിൽ തന്റെ ജനങ്ങളെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന ഒരു കോഡില്ലോയുടെ പങ്ക് ജുവാൻ പെറോൺ നടപ്പിലാക്കിയതായി ക്രാസ്വെല്ലർ എഴുതുന്നു. സായാഹ്നത്തിൽ "അർദ്ധ-മത" സ്വഭാവത്തിന്റെ "നിഗൂഢ മതാത്മകഭാവം" അടങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നും ക്രാസ്വെല്ലർ അവകാശപ്പെടുന്നു.[31]1945 ഒക്ടോബർ 17 ന് ജുവാൻ പെറോണിനെ ജയിലിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ച ആയിരങ്ങളുടെ റാലി സംഘടിപ്പിച്ചതിന്റെ ബഹുമതി ഇവാ പെറോണിനുണ്ട്. ഇവന്റുകളുടെ ഈ പതിപ്പ് ലോയ്ഡ് വെബർ മ്യൂസിക്കലിന്റെ മൂവി പതിപ്പിൽ ജനപ്രിയമാക്കി. സംഭവങ്ങളുടെ ഈ പതിപ്പ് സാധ്യതയില്ലെന്ന് മിക്ക ചരിത്രകാരന്മാരും സമ്മതിക്കുന്നു.[32]പെറോൺ ജയിലിൽ കിടന്ന സമയത്ത്, ഇവാ ഇപ്പോഴും ഒരു നടിയായിരുന്നു. വിവിധ തൊഴിലാളി യൂണിയനുകളുമായി അവർക്ക് രാഷ്ട്രീയ സ്വാധീനമില്ലായിരുന്നു. പെറോണിന്റെ ആന്തരിക വലയത്തിനുള്ളിൽ അവരെ അത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെന്നും സിനിമ, റേഡിയോ ബിസിനസിലെ പലർക്കും ഈ സമയത്ത് അവരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെന്നും അവകാശപ്പെടുന്നു. ജുവാൻ പെറോൺ ജയിലിൽ കിടന്നപ്പോൾ, ഇവാ ഡുവാർട്ടെയെ പെട്ടെന്നുതന്നെ വിലക്കി. വാസ്തവത്തിൽ, പെറോനെ ജയിലിൽ നിന്ന് മോചിപ്പിച്ച വൻ റാലി സംഘടിപ്പിച്ചത് ജനറൽ ലേബർ കോൺഫെഡറേഷൻ അല്ലെങ്കിൽ സിജിടി പോലുള്ള വിവിധ യൂണിയനുകളാണ്. ഒക്ടോബർ 17 അർജന്റീനയിലെ ജസ്റ്റിഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടിക്ക് ഒരു അവധിക്കാലമാണ് (ഡിയാ ഡി ലാ ലിയാൽറ്റാഡ് അല്ലെങ്കിൽ "ലോയൽറ്റി ഡേ" എന്ന് ആഘോഷിക്കുന്നു). തുടർന്നത് ഞെട്ടിക്കുന്നതും ഏതാണ്ട് കേൾക്കാത്തതുമാണ്. രാഷ്ട്രീയമായി വളർന്നുവരുന്ന താരമായ ജുവാൻ പെറോൺ ഈവയെ വിവാഹം കഴിച്ചു. ഇവയുടെ കുട്ടിക്കാലത്തെ നിയമവിരുദ്ധതയും, അനിശ്ചിതമായ പ്രശസ്തിയും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, പെറോൺ ഈവയുമായി പ്രണയത്തിലായിരുന്നു. അറസ്റ്റിലായിരിക്കുമ്പോഴും അദ്ദേഹത്തോടുള്ള അവരുടെ വിശ്വസ്ത ഭക്തി അദ്ദേഹത്തെ ആഴത്തിൽ സ്പർശിച്ചു. അതിനാൽ അദ്ദേഹം അവരെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അവർ ഒരിക്കലും അറിയാത്ത ഒരു മാന്യത നൽകി. 1945 ഒക്ടോബർ 18 ന് ജുനാനിൽ നടന്ന ഒരു സിവിൽ ചടങ്ങിലും 1945 ഡിസംബർ 9 ന് ലാ പ്ലാറ്റയിൽ നടന്ന പള്ളി വിവാഹത്തിലും ഇവയും ജുവാനും വിവാഹിതരായി.

1946 ലെ പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വിജയം[തിരുത്തുക]

ജയിൽ മോചിതനായ ശേഷം, ജുവാൻ പെറോൺ രാഷ്ട്രപതി സ്ഥാനത്തിനായി പ്രചാരണം നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചു. 1946 ലെ പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിനിടെ ഇവാ തന്റെ ഭർത്താവിനായി വളരെയധികം പ്രചാരണം നടത്തി. തന്റെ പ്രതിവാര റേഡിയോ ഷോ ഉപയോഗിച്ച്, കനത്ത ജനകീയ വാചാടോപത്തോടെ അവർ ശക്തമായ പ്രസംഗങ്ങൾ നടത്തി. പെറോണിന്റെ പ്രസ്ഥാനവുമായി തങ്ങളെ യോജിപ്പിക്കാൻ ദരിദ്രരെ പ്രേരിപ്പിച്ചു.

യൂറോപ്യൻ ടൂർ[തിരുത്തുക]

Perón arrives in Madrid.

1947-ൽ ഇവാ യൂറോപ്പിൽ വളരെ പ്രചാരത്തിലുള്ള "റെയിൻബോ ടൂർ" ആരംഭിച്ചു. ഫ്രാൻസിസ്കോ ഫ്രാങ്കോ, പോപ്പ് പയസ് പന്ത്രണ്ടാമൻ തുടങ്ങിയ പ്രമുഖരുമായും രാഷ്ട്രത്തലവന്മാരുമായും കൂടിക്കാഴ്ച നടത്തി. സ്പാനിഷ് നേതാവ് ജുവാൻ പെറോണിനെ ക്ഷണിച്ചതിലൂടെയാണ് ഈ പര്യടനത്തിന്റെ ഉത്ഭവം. സ്‌പെയിൻ സന്ദർശിക്കാനുള്ള ഫ്രാങ്കോയുടെ ക്ഷണം ജുവാൻ പെറോൺ സ്വീകരിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ, താൻ സ്വീകരിക്കുമെന്ന് ഇവാ തീരുമാനിച്ചു.[33]അർജന്റീന അതിന്റെ "യുദ്ധകാല ക്വാറന്റൈനിൽ" നിന്ന് അടുത്തിടെ പുറത്തുവന്നിരുന്നു. അങ്ങനെ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയിൽ സ്ഥാനം പിടിക്കുകയും അമേരിക്കയുമായുള്ള ബന്ധം മെച്ചപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു. അതിനാൽ, അധികാരത്തിൽ അവശേഷിക്കുന്ന അവസാന പടിഞ്ഞാറൻ യൂറോപ്യൻ സ്വേച്ഛാധിപത്യ നേതാക്കളായ പോർച്ചുഗലിലെ അന്റോണിയോ സലാസറുമൊത്തുള്ള ഫ്രാങ്കോ സന്ദർശനം അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തിൽ നയതന്ത്രപരമായി അഭിമുഖീകരിച്ചു. സ്‌പെയിനിനുപുറമെ മറ്റ് പല യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളും ഇവാ സന്ദർശിക്കണമെന്ന് ഉപദേശകർ തീരുമാനമെടുക്കാൻ പ്രരിപ്പിച്ചു. ഇത് ഇവയുടെ സഹതാപം ഫ്രാങ്കോയിസ്റ്റ് സ്പെയിനോടല്ല മറിച്ച് യൂറോപ്പിലുടനീളം ഉള്ളതാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഈ പര്യടനം ഒരു രാഷ്ട്രീയ പര്യടനമായിട്ടല്ല, രാഷ്ട്രീയേതര "സൗഹാർദ്ദ" പര്യടനമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

സ്പെയിനിൽ ഇവയ്ക്ക് നല്ല സ്വീകാര്യത ലഭിച്ചു. അവിടെ കപില്ല റിയൽ ഡി ഗ്രാനഡയിലെ സ്പാനിഷ് രാജാക്കന്മാരായ ഫെർഡിനാന്റ്, ഇസബെല്ല എന്നിവരുടെ ശവകുടീരങ്ങൾ സന്ദർശിച്ചു. ഫ്രാങ്കോയിസ്റ്റ് സ്പെയിൻ സ്പാനിഷ് ആഭ്യന്തര യുദ്ധത്തിൽ നിന്ന് കരകയറിയിട്ടില്ലായിരുന്നു (ഓട്ടോകിക് സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയും യുഎൻ ഉപരോധവും രാജ്യത്തിന് ജനങ്ങളെ പോറ്റാൻ കഴിയില്ലെന്നായിരുന്നു). സ്പെയിൻ സന്ദർശന വേളയിൽ, യാത്രയിൽ കണ്ടുമുട്ടിയ നിരവധി പാവപ്പെട്ട കുട്ടികൾക്ക് 100 പെസറ്റ നോട്ടുകൾ ഇവാ കൈമാറി. സ്പാനിഷ് സർക്കാർ നൽകിയ ഏറ്റവും ഉയർന്ന പുരസ്കാരമായ ഓർഡർ ഓഫ് ഇസബെല്ലാ കാത്തലിക് അവാർഡ് ഫ്രാങ്കോയിൽ നിന്നും അവർക്ക് ലഭിച്ചു.

തുടർന്ന് ഇവാ റോം സന്ദർശിച്ചു, അവിടെ സ്വീകരണം സ്പെയിനിലെ പോലെ ഊഷ്മളമായിരുന്നില്ല. പയസ് പന്ത്രണ്ടാമൻ മാർപ്പാപ്പ അവർക്ക് ഒരു പാപൽ ഡെക്കറേഷൻ നൽകിയില്ലെങ്കിലും, സാധാരണയായി രാജ്ഞികൾക്ക് അനുവദിക്കുന്ന സമയം അവർക്ക് അനുവദിക്കുകയും ജപമാല നൽകുകയും ചെയ്തു.[34]

അവരുടെ അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ് ഫ്രാൻസ് ആയിരുന്നു. അവിടെ അവർക്ക് പൊതുവെ സ്വീകാര്യത ലഭിച്ചു. മറ്റ് സൈറ്റുകൾക്കൊപ്പം അവർ വെഴ്സായ് കൊട്ടാരം സന്ദർശിച്ചു. ചാൾസ് ഡി ഗല്ലെയുമായും അവർ കണ്ടുമുട്ടി. ഫ്രാൻസിന് രണ്ട് കപ്പൽച്ചരക്ക് ഗോതമ്പ് കയറ്റുമതി ചെയ്യാമെന്ന് അവർ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു.

ഫ്രാൻസിലുള്ളപ്പോൾ, ബ്രിട്ടൻ സന്ദർശിക്കാൻ പദ്ധതിയിട്ടപ്പോൾ തന്നെ സ്വീകരിക്കില്ലെന്ന് ജോർജ്ജ് ആറാമന്റെ വിദേശകാര്യ കാര്യാലയം താക്കീതു ചെയ്യുകയും [35] അവരുടെ സന്ദർശനം ഒരു സംസ്ഥാന സന്ദർശനമായി കാണില്ലെന്നും ഈവയ്ക്ക് പ്രസ്താവന ലഭിച്ചു. രാജകുടുംബം തന്നെ കാണാൻ വിസമ്മതിച്ചതിനെ ഇവാ ഒരു അവഹേളനമായി കണക്കാക്കുകയും യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര റദ്ദാക്കുകയും ചെയ്തു. ബ്രിട്ടനിലേക്ക് പോകാത്തതിന്റെ ഔദ്യോഗിക കാരണമായി ഇവാ "ക്ഷീണം" മൂലമാണെന്ന് നൽകി.

Perón wearing a dress designed by Christian Dior

യൂറോപ്യൻ പര്യടനത്തിനിടെ ഇവാ സ്വിറ്റ്സർലൻഡും സന്ദർശിച്ചു. ഈ സന്ദർശനത്തിന്റെ ഏറ്റവും മോശം ഭാഗമായി ഇത് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ജോൺ ബാർനെസ് എഴുതിയ എവിറ്റ: എ ബയോഗ്രഫി എന്ന പുസ്തകത്തിൽ, ധാരാളം ആളുകൾ കാറിൽ തിങ്ങിനിറഞ്ഞ ഒരു തെരുവിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ ആരോ രണ്ട് കല്ലുകൾ എറിഞ്ഞ് വിൻഡ്ഷീൽഡ് തകർത്തു. ഞെട്ടലോടെ അവർ കൈകൾ മാറ്റിയതിനാൽ പരിക്കേറ്റില്ല. പിന്നീട് വിദേശകാര്യമന്ത്രിക്കൊപ്പം ഇരിക്കുമ്പോൾ പ്രതിഷേധക്കാർ തക്കാളി എറിഞ്ഞു. തക്കാളി വിദേശകാര്യമന്ത്രിയെ തട്ടി ഇവയുടെ വസ്ത്രത്തിൽ തെറിച്ചു. ഈ രണ്ട് സംഭവങ്ങൾക്ക് ശേഷം, ഇവയ്ക്ക് മതിയായിരുന്നു. രണ്ട് മാസത്തെ പര്യടനം അവസാനിപ്പിച്ച് അർജന്റീനയിലേക്ക് മടങ്ങി.

യൂറോപ്യൻ പര്യടനത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ലക്ഷ്യം സ്വിസ് ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടിൽ പണം നിക്ഷേപിക്കാനാണെന്ന് പെറോണിസ്റ്റ് പ്രതിപക്ഷഅംഗങ്ങൾ അനുമാനിച്ചു. സമ്പന്നരായ അർജന്റീനക്കാർക്ക് ഇത് അസാധാരണമായ ഒരു പരിശീലനമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും "സ്വിസ് വിദേശകാര്യമന്ത്രിയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനേക്കാളും ഒരു വാച്ച് ഫാക്ടറിക്ക്[36] ചുറ്റും കാണിക്കുന്നതിനേക്കാളും കൂടുതൽ സൗകര്യപ്രദവും വ്യക്തതയില്ലാത്തതുമായ നിരവധി മാർഗങ്ങൾ സ്വിസ് അക്കൗണ്ടുകളിൽ ഉണ്ട്," കൂടാതെ ഒരു സ്വിസ് ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് നിലവിലുണ്ടായിരിക്കില്ല.[37]

യൂറോപ്പിലേക്കുള്ള അവളുടെ പര്യടനത്തിനിടെ, ടൈം മാസികയുടെ ഒരു കവർ സ്റ്റോറിയിൽ ഇവാ പെറോൺ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. കവറിന്റെ അടിക്കുറിപ്പ് - "ഇവ പെറോൺ: രണ്ട് ലോകങ്ങൾക്കിടയിൽ, ഒരു അർജന്റീനിയൻ മഴവില്ല്" ഇവയുടെ യൂറോപ്യൻ പര്യടനമായ ദി റെയിൻബോ ടൂർ എന്ന പേരിനെ പരാമർശിക്കുന്നതായിരുന്നു അത്. ആനുകാലിക ചരിത്രത്തിൽ ഒരു തെക്കേ അമേരിക്കൻ പ്രഥമ വനിത അതിന്റെ കവറിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട ഒരേയൊരു സമയമാണിത്. (1951 ൽ ഇവാ വീണ്ടും ജുവാൻ പെറോണിനൊപ്പം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.) 1947-ലെ കവർ സ്റ്റോറി, ഇവാ ദാമ്പത്യബന്ധത്തിൽ നിന്ന് ജനിച്ചതാണെന്ന് പരാമർശിച്ച ആദ്യത്തെ പ്രസിദ്ധീകരണം കൂടിയായിരുന്നു. ഇതിന് പ്രതികാരമായി അർജന്റീനയിൽ നിന്ന് ആനുകാലികം മാസങ്ങളോളം നിരോധിച്ചു.[38]

യൂറോപ്പിൽ നിന്ന് അർജന്റീനയിലേക്ക് മടങ്ങിയതിന് ശേഷം, സിനിമാതാരങ്ങളുടെ സങ്കീർണ്ണമായ ഹെയർഡോകളുമായി എവിറ്റ വീണ്ടും പരസ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടില്ല. ടൂർ കഴിഞ്ഞ് അവരുടെ അതിവ്യയപരമായ വസ്ത്രങ്ങൾ കൂടുതൽ സഭ്യമായി. അർജന്റീനിയൻ ഡിസൈനർമാരുടെ വിശാലമായ തൊപ്പികളും ഫോം ഫിറ്റിംഗ് വസ്ത്രങ്ങളും അവർ ധരിച്ചിരുന്നില്ല. താമസിയാതെ അവർ ലളിതവും ഫാഷനുമായ പാരീസ് കോച്ചർ സ്വീകരിച്ചു. ക്രിസ്റ്റ്യൻ ഡിയോറിന്റെ ഫാഷനുകളുമായും കാർട്ടിയറിന്റെ ആഭരണങ്ങളുമായും അവർ പ്രത്യേകിച്ചും പൊരുത്തപ്പെട്ടു. കൂടുതൽ ഗൗരവമേറിയ ഒരു രാഷ്ട്രീയ വ്യക്തിത്വം വളർത്തിയെടുക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമത്തിൽ, ഇവാ പൊതുവേ യാഥാസ്ഥിതിക വസ്ത്രം ധരിച്ചെങ്കിലും സ്റ്റൈലിഷ് ടെയ്‌ലറുകളിൽ (പാവാടയുടെയും ജാക്കറ്റുകളുടെയും ബിസിനസ്സ് പോലുള്ള സംയോജനം) പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. അവ ഡിയോറും മറ്റ് പാരീസ് കോച്ചർ ഹൗസുകളും നിർമ്മിച്ചു.[39]

ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളും ഫെമിനിസ്റ്റ് പ്രവർത്തനങ്ങളും[തിരുത്തുക]

ഇതും കാണുക: Feminism in Argentina

ഇവാ ഫൗണ്ടേഷൻ[തിരുത്തുക]

Perón meets with the public in her foundation's office.

87 സൊസൈറ്റി വനിതകൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു ചാരിറ്റി ഗ്രൂപ്പ് സോസിഡാഡ് ഡി ബെനിഫിസെൻസിയ ജുവാൻ പെറോണിന്റെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് മുമ്പ് ബ്യൂണസ് ഐറീസിലെ മിക്ക ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയും ചുമതല വഹിച്ചിരുന്നു. ഒരു ഘട്ടത്തിൽ സോസിഡാഡ് അനാഥരെയും ഭവനരഹിതരായ സ്ത്രീകളെയും പരിപാലിക്കുന്ന ഒരു പ്രബുദ്ധ സ്ഥാപനമായിരുന്നു. എന്നാൽ ജുവാൻ പെറോണിന്റെ ആദ്യ കാലാവധി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അത് അവസാനിച്ചു. 1800 കളിൽ സോസിഡാഡിനെ സ്വകാര്യ സംഭാവനകളാൽ പിന്തുണച്ചിരുന്നു, പ്രധാനമായും സൊസൈറ്റി വനിതകളുടെ ഭർത്താക്കന്മാരുടെ സംഭാവനകളായിരുന്നു. എന്നാൽ 1940 കളോടെ സോസിഡാഡിന് സർക്കാർ പിന്തുണ നൽകി.[5]

അർജന്റീനയിലെ പ്രഥമ വനിതയെ ചാരിറ്റിയുടെ പ്രസിഡന്റായി തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് സോസിഡാഡിന്റെ പാരമ്പര്യമായിരുന്നു. ഇവാ പെറോണിന്റെ ദരിദ്രമായ പശ്ചാത്തലം, ഔപചാരിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ അഭാവം, ഒരു അഭിനേത്രിയെന്ന നിലയിൽ മുൻ കരിയർ എന്നിവ സോസിഡാഡിലെ സ്ത്രീകൾ അംഗീകരിച്ചില്ല. അനാഥകൾക്ക് എവിറ്റ ഒരു മോശം മാതൃക കാണിക്കുമെന്ന് സോസിഡാഡിലെ സ്ത്രീകൾ ഭയപ്പെട്ടു. അതിനാൽ, സൊസൈറ്റി വനിതകൾ അവരുടെ സംഘടനയുടെ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനം എവിറ്റയിലേക്ക് നീട്ടിയില്ല. പ്രതികാരമായി സോസിഡാഡിനുള്ള സർക്കാർ ധനസഹായം എവിറ്റ വിച്ഛേദിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. സംഭവങ്ങളുടെ ഈ പതിപ്പ് തർക്കവിഷയമാണ്, എന്നാൽ മുമ്പ് സോസിഡാഡിനെ പിന്തുണച്ചിരുന്ന സർക്കാർ ധനസഹായം ഇപ്പോൾ എവിറ്റയുടെ സ്വന്തം ഫൗണ്ടേഷൻ പിന്തുണയ്ക്കാൻ നൽകി. എവിറ്റ തന്നെ നൽകിയ 10,000 പെസോകളാണ് ഇവാ പെറോൺ ഫൗണ്ടേഷൻ ആരംഭിച്ചത്.[40]

ഇവാ പെറോണിന്റെ ആദ്യത്തെ ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷാ ജീവചരിത്രമായ ദി വുമൺ വിത്ത് വിപ്പിൽ, എഴുത്തുകാരൻ മേരി മെയിൻ എഴുതുന്നു. ഫൗണ്ടേഷനായി അക്കൗണ്ട് റെക്കോർഡുകളൊന്നും സൂക്ഷിച്ചിട്ടില്ല. കാരണം ഇത് സർക്കാർ പണം പെറൻ‌സ് നിയന്ത്രിക്കുന്ന സ്വകാര്യ സ്വിസ് ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടുകളിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു ഉപാധി മാത്രമായിരുന്നു.[41]ഫ്രേസറും നവാരോയും ഈ അവകാശവാദങ്ങളെ എതിർക്കുന്നു. ധനമന്ത്രി റാമെൻ സെറിജോ രേഖകൾ സൂക്ഷിച്ചുവെന്നും ഫൗണ്ടേഷൻ "ദാരിദ്ര്യത്തോടുള്ള ലളിതമായ പ്രതികരണമായിട്ടാണ് [എവിറ്റ] ആരംഭിച്ചത്" എന്നും എഴുതി.[42]പെറോണിസ്റ്റ് യൂണിയനുകളിൽ നിന്നും സ്വകാര്യ ബിസിനസുകളിൽ നിന്നുമുള്ള പണവും സാധനങ്ങളും സംഭാവന ചെയ്തതാണ് ഫൗണ്ടേഷനെ പിന്തുണച്ചതെന്നും കോൺഫെഡറേഷ്യൻ ജനറൽ ഡെൽ ട്രാബജോ ഓരോ തൊഴിലാളിക്കും പ്രതിവർഷം മൂന്ന് മനുഷ്യദിനങ്ങൾ (പിന്നീട് രണ്ടായി ചുരുക്കി) ശമ്പളം നൽകി എന്നും ക്രാസ്വെല്ലർ എഴുതുന്നു. കുതിരപ്പന്തയങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വരുമാനം പോലെ കാസിനോകളിൽ നിന്ന് ഈടാക്കുകയും ലോട്ടറി, മൂവി ടിക്കറ്റുകൾ എന്നിവയുടെ നികുതിയും ഫൗണ്ടേഷനെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ സഹായിച്ചു. ഫൗണ്ടേഷന് സംഭാവന നൽകാൻ ബിസിനസുകൾക്ക് സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തിയ ചില കേസുകളുണ്ടെന്നും, സംഭാവനയ്ക്കുള്ള അഭ്യർത്ഥനകൾ പാലിച്ചില്ലെങ്കിൽ നെഗറ്റീവ് പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാകുമെന്നും ക്രാസ്വെല്ലർ കുറിക്കുന്നു.[43]

ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, ഫൗണ്ടേഷന് മൂന്ന് ബില്യൺ പെസോയിൽ കൂടുതൽ പണത്തിലും ചരക്കിലും ആസ്തി ഉണ്ടായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ 1940 കളുടെ അവസാന വിനിമയ നിരക്കിൽ 200 മില്യൺ ഡോളർ ആയിരുന്നു. ഇതിൽ 14,000 തൊഴിലാളികൾ ജോലി ചെയ്യുന്നു. അതിൽ 6,000 പേർ നിർമ്മാണ തൊഴിലാളികളും 26 പേർ പുരോഹിതരുമാണ്. ഇത് പ്രതിവർഷം 400,000 ജോഡി ഷൂകളും 500,000 തയ്യൽ മെഷീനുകളും 200,000 പാചക കലങ്ങളും വാങ്ങി വിതരണം ചെയ്തു. ഫൗണ്ടേഷൻ സ്കോളർഷിപ്പുകൾ, വീടുകൾ, ആശുപത്രികൾ, മറ്റ് ജീവകാരുണ്യ സ്ഥാപനങ്ങൾ എന്നിവയും നൽകി. ഫൗണ്ടേഷന്റെ എല്ലാ വശങ്ങളും എവിറ്റയുടെ മേൽനോട്ടത്തിലായിരുന്നു. ഇവിറ്റ സിറ്റി പോലുള്ള മുഴുവൻ കമ്മ്യൂണിറ്റികളും ഫൗണ്ടേഷൻ നിർമ്മിച്ചു. അത് ഇന്നും നിലനിൽക്കുന്നു. ഫൗണ്ടേഷന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളും ആരോഗ്യ സേവനങ്ങളും കാരണം, ചരിത്രത്തിൽ ആദ്യമായി അർജന്റീനയുടെ ആരോഗ്യ പരിരക്ഷയിൽ അസമത്വം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.[44]

Perón kicks off the Youth Football Championship, 1948

ഫൗണ്ടേഷനുമായുള്ള എവിറ്റയുടെ പ്രവർത്തനമാണ് അവരുടെ ആദർശവൽക്കരണത്തിൽ വലിയ പങ്കുവഹിച്ചത്. ചിലർ അവരെ ഒരു വിശുദ്ധയായി പരിഗണിക്കാൻ പോലും പ്രേരിപ്പിച്ചു. പ്രായോഗിക കാഴ്ചപ്പാടിൽ ഇത് അനാവശ്യമായിരുന്നെങ്കിലും, തന്റെ ഫൗണ്ടേഷനിൽ നിന്ന് സഹായം അഭ്യർത്ഥിച്ച ദരിദ്രരുമായി കൂടിക്കാഴ്ച നടത്താൻ എവിറ്റ പ്രതിദിനം നിരവധി മണിക്കൂർ നീക്കിവച്ചു. ദരിദ്രരുമായുള്ള ഈ കൂടിക്കാഴ്ചകളിൽ, എവിറ്റ പലപ്പോഴും ദരിദ്രരെ ചുംബിക്കുകയും അവരെ ചുംബിക്കാൻ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു. രോഗികളുടെയും ദരിദ്രരുടെയും മുറിവുകളിൽ കൈകൾ വയ്ക്കുന്നതും കുഷ്ഠരോഗിയെ സ്പർശിക്കുന്നതും സിഫിലിറ്റിക്കിനെ ചുംബിക്കുന്നതും എവിറ്റ സാക്ഷിയായി. അർജന്റീന പല കാര്യങ്ങളിലും മതേതരമാണെങ്കിലും അത് ഒരു കത്തോലിക്കാ രാജ്യമാണ്. അതിനാൽ, എവിറ്റ സിഫിലിറ്റിക്കിൽ ചുംബിക്കുകയും കുഷ്ഠരോഗിയെ സ്പർശിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ "... രാഷ്ട്രപതിയുടെ ഭാര്യയാകുന്നത് അവസാനിപ്പിക്കുകയും കത്തോലിക്കാസഭയിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്ന വിശുദ്ധരുടെ ചില സ്വഭാവവിശേഷങ്ങൾ നേടുകയും ചെയ്തു." കവി ജോസ് മരിയ കാസ്റ്റീറ ഡി ഡിയോസ്, ഒരു സമ്പന്ന പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യക്തി, ദരിദ്രരുമായി എവിറ്റ കൂടിക്കാഴ്ചയ്ക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ച സമയങ്ങളെക്കുറിച്ച് പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു. എനിക്ക് ആളുകളെയും ദരിദ്രരെയും കുറിച്ച് ഒരുതരം സാഹിത്യ ധാരണ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ എനിക്ക് ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ വിശ്വാസം നൽകി. അങ്ങനെ അഗാധമായ അർത്ഥത്തിൽ ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയാകാൻ എന്നെ അനുവദിച്ചു .... "[45]

ജീവിതാവസാനത്തോടെ, എവിറ്റ തന്റെ ഫൗണ്ടേഷനിൽ പ്രതിദിനം 20 മുതൽ 22 മണിക്കൂർ വരെ ജോലി ചെയ്യുകയായിരുന്നു. പലപ്പോഴും ജോലിഭാരം കുറയ്ക്കുകയും വാരാന്ത്യങ്ങൾ അവധിയെടുക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന ഭർത്താവിന്റെ അഭ്യർത്ഥന അവഗണിച്ചു. അവരുടെ ഫൗണ്ടേഷനിൽ അവർ ദരിദ്രരോടൊപ്പം എത്രമാത്രം പ്രവർത്തിക്കുന്നുവോ അത്രത്തോളം ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ നിലനിൽപ്പിനോടുള്ള ദേഷ്യം നിറഞ്ഞ മനോഭാവമാണ് അവർ കൂടുതൽ സ്വീകരിച്ചത്. അവർ പറയുന്നു "Sometimes I have wished my insults were slaps or lashes. I've wanted to hit people in the face to make them see, if only for a day, what I see each day I help the people."[46]ഫൗണ്ടേഷനിലെ തന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ എവിറ്റയ്ക്ക് അതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ടെന്നും ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെയും സാമൂഹിക അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങളുടെയും നിലനിൽപ്പിനെതിരെയും ഒരു കുരിശുയുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നതായി തോന്നിയതായും ക്രാസ്വെല്ലർ എഴുതുന്നു. 1946 ന് ശേഷം അവരുടെ പൊതു കുരിശുയുദ്ധങ്ങളും സ്വകാര്യ ആരാധനകളും കുറഞ്ഞുവരുന്ന തീവ്രത കൈവരിച്ചതിനാൽ "അതിശയിക്കാനില്ല", അവർ ഒരേസമയം അമാനുഷികതയിലേക്ക് നീങ്ങിയതായി ക്രാസ്വെല്ലർ എഴുതുന്നു. ഒരു സ്ത്രീ ജെസ്യൂട്ട് ഓർഡറിനോട് സാമ്യമുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് ക്രാസ്വെല്ലർ എവിറ്റയെ ഇഗ്നേഷ്യസ് ലയോളയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തി.[47]

വിമൻസ് പെറോണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയും വനിതാ വോട്ടവകാശവും[തിരുത്തുക]

Perón supported the female vote.

അർജന്റീനിയൻ വനിതകൾക്ക് വോട്ടവകാശം നേടിയതിന്റെ ബഹുമതി ഇവാ പെറോണിനുണ്ട്. സ്ത്രീകളുടെ വോട്ടവകാശത്തെ പിന്തുണച്ച് ഇവാ റേഡിയോ വിലാസങ്ങൾ നൽകുകയും ഡെമോക്രേഷ്യ പത്രത്തിൽ ലേഖനങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ സ്ത്രീകളുടെ വോട്ടവകാശത്തെ പിന്തുണയ്ക്കാൻ പുരുഷ പെറോണിസ്റ്റുകളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആത്യന്തികമായി സ്ത്രീകൾക്ക് വോട്ടവകാശം നൽകാനുള്ള കഴിവ് ഇവയുടെ അധികാരങ്ങൾക്കപ്പുറമായിരുന്നു. അവരുടെ അനുയായികളിലൊരാളായ എഡ്വേർഡോ കോളോം അവതരിപ്പിച്ച ബില്ലിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിന് മാത്രമായി ഇവയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പരിമിതപ്പെടുത്തി. ഒടുവിൽ അത് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു.

1946 ഓഗസ്റ്റ് 21 ന് അർജന്റീന സെനറ്റ് അനുമതി നൽകിയ പുതിയ വനിതാ വോട്ടവകാശ ബിൽ അവതരിപ്പിച്ചു. 1947 സെപ്റ്റംബർ 9 ന് ജനപ്രതിനിധിസഭ ഇത് അനുവദിക്കുന്നതിന് ഒരു വർഷത്തിലധികം കാത്തിരിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്.[48]നിയമം 13,010 അർജന്റീനയിൽ പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും തമ്മിലുള്ള രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങളുടെ തുല്യതയും സാർവത്രിക വോട്ടവകാശവും സ്ഥാപിച്ചു. അവസാനമായി, നിയമം 13,010 ഏകകണ്ഠമായി അംഗീകരിച്ചു. ഒരു പൊതു ആഘോഷത്തിലും ചടങ്ങിലും, ജുവാൻ പെറോൺ സ്ത്രീകൾക്ക് വോട്ടവകാശം നൽകുന്ന നിയമത്തിൽ ഒപ്പുവെച്ചു. തുടർന്ന് അദ്ദേഹം ഈവയ്ക്ക് ബിൽ കൈമാറി. പ്രതീകാത്മകമായി അത് അവളുടേത്‌ ആക്കി.

ഇവാ പെറോൺ പിന്നീട് രാജ്യത്തെ ആദ്യത്തെ വലിയ വനിതാ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയായ വിമൻസ് പെറോണിസ്റ്റ് പാർട്ടി സൃഷ്ടിച്ചു. 1951 ആയപ്പോഴേക്കും പാർട്ടിക്ക് 500,000 അംഗങ്ങളും 3,600 ആസ്ഥാനങ്ങളും രാജ്യത്തുടനീളം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവാ പെറോൺ സ്വയം ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റായി കണക്കാക്കിയില്ലെങ്കിലും സ്ത്രീകളുടെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ അവരുടെ സ്വാധീനം നിർണായകമായിരുന്നു. ഇവാ പെറോൺ കാരണം ആയിരക്കണക്കിന് അരാഷ്ട്രീയ സ്ത്രീകൾ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു. അർജന്റീന രാഷ്ട്രീയത്തിൽ സജീവമായ ആദ്യത്തെ വനിതയായിരുന്നു അവർ. സ്ത്രീ വോട്ടവകാശവും വിമൻസ് പെറോണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ സംഘടനയും ചേർന്ന് 1951 ലെ പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ജുവാൻ പെറോണിന് വലിയ ഭൂരിപക്ഷം (63 ശതമാനം) വോട്ട് നൽകി.

1952 ലെ പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പ്[തിരുത്തുക]

ഉപരാഷ്ട്രപതിയുടെ നാമനിർദ്ദേശം[തിരുത്തുക]

A crowd of an estimated two million gathers in 1951 to show support for the Juan Perón–Eva Perón ticket.

1951-ൽ, ഉപരാഷ്ട്രപതിയുടെ സ്ഥാനാർത്ഥിയായി ബാലറ്റിൽ സ്ഥാനം നേടുന്നതിൽ എവിറ്റ തന്റെ കാഴ്ച്ചപ്പാടുകൾ സ്ഥാപിച്ചു. ഈ നീക്കം പല സൈനിക നേതാക്കളെയും പ്രകോപിപ്പിച്ചു. എവിറ്റയെയും സർക്കാരിനുള്ളിൽ അവരുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന അധികാരങ്ങളെയും പുച്ഛിച്ചു. അർജന്റീന ഭരണഘടനയനുസരിച്ച്, രാഷ്ട്രപതിയുടെ മരണം സംഭവിച്ചാൽ ഉപരാഷ്ട്രപതി സ്വപ്രേരിതമായി രാഷ്ട്രപതിയായി പിന്തുടരുന്നു. ജുവാൻ പെറോണിന്റെ മരണത്തിൽ എവിറ്റ പ്രസിഡന്റാകാനുള്ള സാധ്യത സൈന്യത്തിന് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നായിരുന്നില്ല.[5]

തൊഴിലാളിവർഗത്തിൽ നിന്നും യൂണിയനുകളിൽ നിന്നും പെറോണിസ്റ്റ് വിമൻസ് പാർട്ടിയിൽ നിന്നും അവർക്ക് വലിയ പിന്തുണ ലഭിച്ചു. ഈ ഗ്രൂപ്പുകളിൽ നിന്ന് അവർ നേടിയ പിന്തുണയുടെ തീവ്രത ജുവാൻ പെറോണിനെപ്പോലും അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. പെറോനിസ്റ്റ് പാർട്ടിയിലെ അംഗങ്ങൾക്ക് ജുവാൻ പെറോണിനെപ്പോലെ തന്നെ എവിറ്റയും പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നുവെന്ന് എവിറ്റയുടെ നിർദ്ദിഷ്ട സ്ഥാനാർത്ഥിത്വം അദ്ദേഹത്തെ സൂചിപ്പിച്ചു.[49]

Perón embraces her husband during the 1951 joint ticket rally, unable to accept popular calls that she run for Vice-President.

1951 ഓഗസ്റ്റ് 22 ന് യൂണിയനുകൾ "കാബിൽഡോ അബിയേർട്ടോ" എന്ന പേരിൽ 20 ദശലക്ഷം ആളുകളുടെ കൂട്ട റാലി നടത്തി. ("കാബിൽഡോ അബിയേർട്ടോ" എന്ന പേര് 1810 മെയ് വിപ്ലവത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ പ്രാദേശിക അർജന്റീന സർക്കാരിനെ പരാമർശിക്കുന്നതും ആയിരുന്നു.) അർജന്റീനയുടെ ഔദ്യോഗിക സർക്കാർ ഭവനമായ കാസ റോസഡയിൽ നിന്ന് നിരവധി ബ്ലോക്കുകൾ അകലെയുള്ള അവെനിഡ 9 ഡി ജൂലിയോയിൽ സ്ഥാപിച്ച ഒരു വലിയ സ്കാർഫോൾഡിംഗിന്റെ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്ന് പെറോൺസ് ജനക്കൂട്ടത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്തു. നേരേമുകളിൽ ഇവയുടെയും ജുവാൻ പെറോണിന്റെയും രണ്ട് വലിയ ഛായാചിത്രങ്ങളായിരുന്നു. "കാബിൽഡോ അബിയേർട്ടോ" ഒരു സ്ത്രീ രാഷ്ട്രീയ വ്യക്തിക്ക് ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പൊതു പിന്തുണയായിരുന്നുവെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നു.[22]

ബഹുജന റാലിയിൽ എവിറ്റ വൈസ് പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനാർത്ഥിത്വം പരസ്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കണമെന്ന് ജനക്കൂട്ടം ആവശ്യപ്പെട്ടു. തീരുമാനമെടുക്കാൻ കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്ന് അവൾ അപേക്ഷിച്ചു. എവിറ്റയും രണ്ട് ദശലക്ഷം ജനക്കൂട്ടവും തമ്മിലുള്ള കൈമാറ്റം ഒരു കാലത്തേക്ക് ആത്മാർത്ഥവും സ്വതസിദ്ധവുമായ ഒരു സംഭാഷണമായി മാറി. കാണികൾ ആക്രോശിച്ചു. "¡എവിറ്റ, വൈസ് പ്രസിഡൻറ്!" മനസ്സ് തുറക്കാൻ എവിറ്റ കൂടുതൽ സമയം ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ, ആൾക്കൂട്ടം അവകാശബോധത്തോടെ ആവശ്യപ്പെട്ടു " അഹോറ, എവിറ്റ, അഹോറ!" ("ഇപ്പോൾ, എവിറ്റ, ഇപ്പോൾ!"). ഒടുവിൽ അവർ ഒരു ഒത്തുതീർപ്പിലെത്തി. കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം റേഡിയോയിലൂടെ തന്റെ തീരുമാനം പ്രഖ്യാപിക്കുമെന്ന് എവിറ്റ സദസ്സിനോട് പറഞ്ഞു.

ആരോഗ്യം കുറയുന്നു[തിരുത്തുക]

Eva Perón addresses the Peronists on 17 October 1951. By this point she had become too weak to stand without Juan Perón's aid.

ഒടുവിൽ ഉപരാഷ്ട്രപതി സ്ഥാനത്തേക്ക് മത്സരിക്കാനുള്ള ക്ഷണം അവർ നിരസിച്ചു. ചരിത്രത്തിന്റെ വലിയ അധ്യായത്തിൽ ഭർത്താവിനെക്കുറിച്ച് എഴുതുക എന്നതാണ് തന്റെ ഏക അഭിലാഷമെന്ന് അവർ പറഞ്ഞു. അടിക്കുറിപ്പുകളിൽ "... ജനങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നങ്ങളും പ്രസിഡന്റിന്റെ അടുത്തേക്ക്" കൊണ്ടുവന്ന ഒരു സ്ത്രീയായും ഒടുവിൽ ആ പ്രതീക്ഷകളെയും സ്വപ്നങ്ങളെയും "മഹത്തായ യാഥാർത്ഥ്യമാക്കി" മാറ്റിയ ഒരു സ്ത്രീയായും പരാമർശിക്കും. പെറോണിസ്റ്റ് വാചാടോപത്തിൽ, ഈ സംഭവത്തെ "ത്യാഗം" എന്ന് വിളിക്കുന്നു. മരിയാനിസ്മോയുടെ ഹിസ്പാനിക് മിഥ്യയ്ക്ക് അനുസൃതമായി എവിറ്റയെ നിസ്വാർത്ഥയായ സ്ത്രീയായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ഭർത്താവിൽ നിന്നും സൈന്യത്തിൽ നിന്നും അർജന്റീനയിലെ ഉയർന്ന വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നുമുള്ള സമ്മർദത്തിന് വഴങ്ങുകയെന്ന തന്റെ ആഗ്രഹം എവിറ്റ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് മിക്ക ജീവചരിത്രകാരന്മാരും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

Perón's renunciation speech (in Spanish). Source: Radio Nacional. RTA. Argentina

1950 ജനുവരി 9 ന് എവിറ്റ പരസ്യമായി ബോധരഹിതയായി മൂന്നു ദിവസത്തിനുശേഷം ശസ്ത്രക്രിയയ്ക്ക് വിധേയയായി. അവർ ഒരു അപ്പെൻഡെക്ടമിക്ക് വിധേയയായി എന്ന് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും, വാസ്തവത്തിൽ, അവർക്ക് സെർവിക്കൽ ക്യാൻസർ രോഗം കണ്ടെത്തി.[50] ബോധരഹിത സംഭവം 1951 വരെ തുടർന്നു ("കാബിൽഡോ അബേർട്ടോ" കഴിഞ്ഞുള്ള സായാഹ്നം ഉൾപ്പെടെ), കടുത്ത ബലഹീനതയും കഠിനമായ യോനിയിൽ രക്തസ്രാവവും തുടർന്നു. 1951 ആയപ്പോഴേക്കും അവരുടെ ആരോഗ്യം അതിവേഗം വഷളായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്ന് വ്യക്തമായി. അവരുടെ രോഗനിർണയം ജുവാൻ അവളിൽ നിന്ന് തടഞ്ഞുവെങ്കിലും, [51] അവർക്ക് സുഖമില്ലെന്ന് അവർക്കറിയാമായിരുന്നു. ഉപരാഷ്ട്രപതി സ്ഥാനത്തിനായുള്ള ശ്രമം പ്രായോഗികമല്ല. "ത്യാഗം" കഴിഞ്ഞ് കുറച്ച് മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം, തന്റെ വിപുലമായ സെർവിക്കൽ ക്യാൻസറിനെ ഉന്മൂലനം ചെയ്യുന്നതിനായി മെമ്മോറിയൽ സ്ലോൺ-കെറ്ററിംഗ് കാൻസർ സെന്ററിലെ അമേരിക്കൻ സർജൻ ജോർജ്ജ് ടി. പാക്ക് [52] നടത്തിയ ഒരു തീവ്രമായ ഹിസ്റ്റെരെക്ടമിക്ക് എവിറ്റ രഹസ്യമായി വിധേയയായി.[53]2011-ൽ, യേൽ ന്യൂറോ സർജനായ ഡോ. ഡാനിയൽ ഇ. നിജെൻസോൺ, എവിറ്റയുടെ തലയോട്ടി എക്സ്-റേകളും ഫോട്ടോഗ്രാഫിക് തെളിവുകളും പഠിക്കുകയും പെറോണിന് "... തന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ അവസാന മാസങ്ങളിൽ അവർ അനുഭവിച്ച വേദന, പ്രക്ഷോഭം, ഉത്കണ്ഠ എന്നിവ ഒഴിവാക്കാൻ" ഒരു പ്രീഫ്രോണ്ടൽ ലോബോട്ടമി നൽകിയിരിക്കാമെന്നും പറഞ്ഞു.[54][55][56][57][58]

വീണ്ടും തിരഞ്ഞെടുപ്പും രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ആത്മീയ നേതാവും[തിരുത്തുക]

എവിറ്റയുടെ 33-ാം ജന്മദിനമായ 1952 മെയ് 7 ന് അർജന്റീന കോൺഗ്രസ് അവർക്ക് "രാജ്യത്തിന്റെ ആത്മീയ നേതാവ്" എന്ന ഔദ്യോഗിക പദവി നൽകി. അർജന്റീനയുടെ പ്രസിഡന്റായി വീണ്ടും തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടതിന്റെ ആഘോഷത്തിൽ 1952 ജൂൺ 4 ന് എവിറ്റ ജുവാൻ പെറോണിനൊപ്പം ബ്യൂണസ് ഐറീസ് വഴി പരേഡിൽ സഞ്ചരിച്ചു. എവിറ്റ ഈ ഘട്ടത്തിൽ വളരെ രോഗിയായിരുന്നു. പിന്തുണയില്ലാതെ നിൽക്കാൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അവരുടെ വലുപ്പത്തിലുള്ള രോമക്കുപ്പായത്തിന് താഴെ പ്ലാസ്റ്ററും വയറും കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച ഒരു ഫ്രെയിമാണ് അവരെ നിൽക്കാൻ അനുവദിച്ചത്. പരേഡിന് മുമ്പ് അവർ മൂന്നുതവണ വേദനയ്ക്കുള്ള മരുന്ന് കഴിച്ചു. വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തിയപ്പോൾ രണ്ട് ഡോസുകൾ കൂടി കഴിച്ചു.

മരണവും അനന്തരഫലവും[തിരുത്തുക]

Evita's elaborately adorned funeral

മരണം[തിരുത്തുക]

ഹിസ്റ്റെരെക്ടമി ചെയ്തിട്ടും പെറോണിന്റെ സെർവിക്കൽ ക്യാൻസർ അതിവേഗം വ്യാപിച്ചു.[53] കീമോതെറാപ്പിക്ക് വിധേയയായ ആദ്യത്തെ അർജന്റീനക്കാരിയായിരുന്നു അവർ. അക്കാലത്ത് ഒരു പുതിയ ചികിത്സയായിരുന്നു ഇത്. 1952 ജൂൺ ആയപ്പോഴേക്കും അവർ 36 കിലോഗ്രാം (79 lb; 5 st 9 lb) മാത്രം ഭാരം ആയി.[59]1952 ജൂലൈ 26 ശനിയാഴ്ച രാത്രി 8:25 നാണ് പെറോൺ മരിച്ചത്. രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ആത്മീയ നേതാവായിരുന്ന ശ്രീമതി ഇവാ പെറോൺ അന്തരിച്ച വിവരം രാഷ്ട്രപതിയുടെ പ്രസ് സെക്രട്ടറി ഓഫീസ് റിപ്പബ്ലിക്കിലെ ജനങ്ങളെ അറിയിച്ചപ്പോൾ പ്രഖ്യാപനത്തോടെ രാജ്യമെമ്പാടുമുള്ള റേഡിയോ പ്രക്ഷേപണങ്ങൾ തടസ്സപ്പെട്ടു.[60]

വിലാപം[തിരുത്തുക]

പെറോണിന്റെ മരണത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ, സർക്കാർ എല്ലാ ഔദ്യോഗിക പ്രവർത്തനങ്ങളും രണ്ട് ദിവസത്തേക്ക് നിർത്തിവച്ചു. എല്ലാ പതാകകളും പകുതി സ്റ്റാഫിൽ പത്ത് ദിവസത്തേക്ക് പറക്കാൻ ഉത്തരവിട്ടു. സിനിമകൾ നിർത്തി രക്ഷാധികാരികളോട് റെസ്റ്റോറന്റുകൾ വിടാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടതിനാൽ ബിസിനസ്സ് നിലച്ചു.[61]ജനകീയ ദുഃഖം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതിൽ ഈ നടപടികൾ കുറവാണെന്ന് പെട്ടെന്നുതന്നെ വ്യക്തമായി. എവിറ്റ മരിച്ച പ്രസിഡൻഷ്യൽ വസതിക്ക് പുറത്തുള്ള ജനക്കൂട്ടം ഇടതൂർന്നതായിത്തീർന്നു. ഓരോ ദിശയിലും പത്ത് ബ്ലോക്കുകളായി തെരുവുകളിൽ തിങ്ങിനിറഞ്ഞു.

Nearly three million people attended Evita's funeral in the streets of Buenos Aires.

മരണശേഷം പിറ്റേന്ന്, എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം തൊഴിൽ മന്ത്രാലയത്തിലേക്ക് മാറ്റുന്നതിനിടെ, എട്ടുപേർ ജനക്കൂട്ടത്തിൽ അകപ്പെട്ടു മരിച്ചു. തുടർന്നുള്ള 24 മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ, എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം കടത്തിക്കൊണ്ടുവരുന്നതിനിടയിലുണ്ടായ തിരക്കിൽ പരിക്കേറ്റ രണ്ടായിരത്തിലധികം ആളുകൾ നഗര ആശുപത്രികളിൽ ചികിത്സ തേടി. ആയിരക്കണക്കിന് ആളുകൾ സ്ഥലത്തുതന്നെ ചികിത്സ തേടി.[19]തൊഴിൽ മന്ത്രാലയത്തിൽ എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം സംസ്ഥാനത്ത് കിടക്കുന്നത് കാണാൻ തുടർന്നുള്ള രണ്ടാഴ്ചക്കാലം, പല നഗര ബ്ലോക്കുകളിലും വിലപിക്കുന്നവർ മണിക്കൂറുകൾ കാത്തിരുന്നു.

ബ്യൂണസ് ഐറീസിലെ തെരുവുകൾ പുഷ്പങ്ങളാൽ നിറഞ്ഞു. പെറോൺ മരിച്ച് ഒരു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ, ബ്യൂണസ് ഐറീസിലെ എല്ലാ പൂക്കടകളിലും സ്റ്റോക്ക് തീർന്നു. രാജ്യത്തിന്റെ നാനാഭാഗത്തുനിന്നും ചിലിയിലേക്കും പൂക്കൾ പറന്നു.[19]ഇവാ പെറോൺ ഒരിക്കലും ഒരു രാഷ്ട്രീയ പദവി വഹിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും, ഒടുവിൽ ഒരു രാഷ്ട്രത്തലവനുവേണ്ടി നീക്കിവച്ചിരുന്ന ഒരു സംസ്ഥാന ശവസംസ്കാരം അവർക്ക് നൽകി. [62] കൂടാതെ ഒരു റോമൻ കത്തോലിക്കാ റിക്വീം മാസും. ഹെൽ‌സിങ്കിയിൽ നടന്ന 1952 ലെ സമ്മർ ഒളിമ്പിക്സിനിടെ ആ ഗെയിമുകൾക്കിടയിൽ ഇവാ പെറോണിന്റെ മരണം കാരണം അർജന്റീന ടീമിനായി ഒരു അനുസ്മരണം നടന്നു.[63]

ഓഗസ്റ്റ് 9 ശനിയാഴ്ച, മൃതദേഹം പൊതുജനങ്ങൾക്ക് കാണാനായി കോൺഗ്രസ് കെട്ടിടത്തിലേക്ക് മാറ്റി. അർജന്റീനയിലെ മുഴുവൻ നിയമസഭയും പങ്കെടുത്ത അനുസ്മരണ ശുശ്രൂഷയായിരുന്നു അത്. അടുത്ത ദിവസം, ഒരു അന്തിമ മാസിന് ശേഷം, സിജിടി അധികൃതർ വലിച്ച ഗൺ കാരേജിലാണ് ശവപ്പെട്ടി കൊണ്ടുപോയത്. പെറോൺ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മന്ത്രിസഭ, ഇവയുടെ കുടുംബവും സുഹൃത്തുക്കളും, പാർടിഡോ പെറോണിസ്റ്റ ഫെമെനിനോയുടെ പ്രതിനിധികളും അന്നത്തെ തൊഴിലാളികൾ, നഴ്‌സുമാർ, ഇവാ പെറോൺ ഫൗണ്ടേഷന്റെ വിദ്യാർത്ഥികൾ എന്നിവർ പിന്തുടർന്നു. ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നും ജനലുകളിൽ നിന്നും പൂക്കൾ എറിഞ്ഞു.

ഇവാ പെറോണിന്റെ മരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ജനകീയ വിലാപത്തിന് വ്യത്യസ്ത വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചില റിപ്പോർട്ടർമാർ വിലാപത്തെ ആധികാരികമായി വീക്ഷിച്ചു, മറ്റുചിലർ പെറോണിസ്റ്റ് ഭരണകൂടത്തിന്റെ മറ്റൊരു "അഭിനിവേശ നാടകങ്ങൾക്ക്" വിധേയരാകുന്നത് കണ്ടു. ദിവസേനയുള്ള റേഡിയോ പ്രഖ്യാപനത്തെത്തുടർന്ന് പെറോണിസ്റ്റ് സർക്കാർ ദിവസേന അഞ്ച് മിനിറ്റ് വിലാപം ആചരിച്ചതായി ടൈം മാഗസിൻ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.[64]

പെറോണിന്റെ കാലത്ത്, അവിവാഹിതരായ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ജനിച്ച കുട്ടികൾക്ക് വിവാഹിതരായ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ജനിച്ച അതേ നിയമപരമായ അവകാശങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ജീവചരിത്രകാരൻ ജൂലി എം. ടെയ്‌ലർ, റൈസ് സർവകലാശാലയിലെ നരവംശശാസ്ത്ര പ്രൊഫസർ[65]"നിയമവിരുദ്ധമായി" ജനിച്ചതിന്റെ വേദന എവിറ്റയ്ക്ക് നന്നായി അറിയാമെന്ന് പറഞ്ഞു. ഇതിനെക്കുറിച്ചുള്ള എവിറ്റയുടെ അവബോധം നിയമം മാറ്റാനുള്ള അവരുടെ തീരുമാനത്തെ സ്വാധീനിച്ചിരിക്കാമെന്ന് ടെയ്‌ലർ അനുമാനിക്കുന്നു. അതിനാൽ ഭാവിയിൽ "നിയമവിരുദ്ധ" കുട്ടികളെ ഇനി മുതൽ "സ്വാഭാവിക" കുട്ടികൾ എന്ന് വിളിക്കും.[66]അവരുടെ മരണശേഷം എവിറ്റയ്ക്ക് 30 വയസ്സ് മാത്രമേയുള്ളൂവെന്ന് അർജന്റീനക്കാർ പറഞ്ഞു. എവിറ്റയുടെ ജനന സർട്ടിഫിക്കറ്റ് നേരത്തേ തകരാറിലാക്കിയതാണ് ഈ പൊരുത്തക്കേട് ഉണ്ടായത്. 1946-ൽ പ്രഥമ വനിതയായതിനുശേഷം, വിവാഹിതരായ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ജനിച്ചതാണെന്ന് വായിക്കാൻ എവിറ്റയുടെ ജനന രേഖകൾ മാറ്റി. മൂന്ന് വർഷത്തിന് ശേഷം അവരുടെ ജനനത്തീയതി സ്വയം നിശ്ചയിച്ചു ചെറുപ്പമായിത്തീർന്നു.[5]

സ്മാരകം[തിരുത്തുക]

Dr. Ara inspects Eva Perón's embalmed corpse.

എവിറ്റയുടെ മരണത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ ശരീരം എംബാം ചെയ്യാൻ എംബാമിംഗ് വൈദഗ്ധ്യത്തിന് പേരുകേട്ട പെഡ്രോ അറയെ സമീപിച്ചു. എംബാം ചെയ്യാനുള്ള ആഗ്രഹം എവിറ്റ എപ്പോഴെങ്കിലും പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നത് സംശയമാണ്. മാത്രമല്ല ഇത് മിക്കവാറും ജുവാൻ പെറോണിന്റെ തീരുമാനമായിരിക്കാമെന്നും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. അവയവങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും "കലാപരമായി റെൻഡർ ചെയ്ത ഉറക്കം" നൽകുന്നതിനും വേണ്ടി അറ രക്തത്തിന് പകരം ഗ്ലിസറിൻ നൽകി.[67]

പെറോണിന്റെ മരണത്തെക്കുറിച്ചും അവർക്ക് ലഭിച്ച ശവസംസ്കാരത്തെക്കുറിച്ചും അർജന്റീനയുടെ പ്രതികരണത്തെ വടക്കേ അമേരിക്കയിലെയും യൂറോപ്പിലെയും ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങൾ പ്രധാനമായും തെറ്റിദ്ധരിച്ചതായി ജീവചരിത്രകാരൻ റോബർട്ട് ഡി. എഴുതുന്നു. പെറോൻസിന്റെയും അർജന്റീനയുടെയും തനതായ സാംസ്കാരിക ചമയങ്ങൾ ആണ് ക്രാസ്വെല്ലറുടെ ഈ തെറ്റിദ്ധാരണയ്ക്ക് കാരണം. പെറോണുകൾ ഹിസ്പാനിക് പാരമ്പര്യമുള്ളവരാണെന്നും അവരുടെ എതിർകക്ഷി പ്രധാനമായും ബ്രിട്ടീഷ് വംശജരാണെന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു.[68]

ശരീരത്തിന്റെ തിരോധാനവും തിരിച്ചുവരവും[തിരുത്തുക]

Perón rests in the Recoleta Cemetery

എവിറ്റയുടെ മരണത്തിന് തൊട്ടുപിന്നാലെ, അവരുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം ഒരു സ്മാരകം നിർമ്മിക്കാൻ പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നു. ഡെസ്കാമിസഡോസിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യന്റെ പ്രതിമയായിരുന്ന ഈ സ്മാരകം സ്റ്റാച്യു ഓഫ് ലിബർട്ടിയേക്കാൾ വലുതാണെന്ന് കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം സ്മാരകത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും ലെനിന്റെ മൃതദേഹത്തിന്റെ പാരമ്പര്യത്തിൽ പൊതുജനങ്ങൾക്കായി പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും വേണം. സ്മാരകം നിർമ്മിക്കുന്നതിനിടയിൽ, എവിറ്റയുടെ എംബാം ചെയ്ത മൃതദേഹം രണ്ട് വർഷത്തോളം സിജിടി കെട്ടിടത്തിലെ മുൻ ഓഫീസിൽ പ്രദർശിപ്പിച്ചിരുന്നു. എവിറ്റയുടെ സ്മാരകം പൂർത്തിയാകുന്നതിനുമുമ്പ്, 1955 ൽ ജുവാൻ പെറോൺ റിവോലൂസിയൻ ലിബർട്ടഡോറ എന്ന ഒരു സൈനിക അട്ടിമറിയിലൂടെ പുറത്താക്കപ്പെട്ടു. പെറോൺ തിടുക്കത്തിൽ രാജ്യം വിട്ടതിനാൽ എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം സുരക്ഷിതമാക്കാനുള്ള ക്രമീകരണങ്ങൾ ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ പറക്കലിനെത്തുടർന്ന് ഒരു സൈനിക സ്വേച്ഛാധിപത്യം അധികാരമേറ്റു. പുതിയ അധികാരികൾ എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം പ്രദർശനത്തിൽ നിന്ന് നീക്കം ചെയ്തു. അത് എവിടെയാണെന്ന് 16 വർഷമായി ഒരു രഹസ്യമായിരുന്നു. 1955 മുതൽ 1971 വരെ അർജന്റീനയിലെ സൈനിക സ്വേച്ഛാധിപത്യം പെറോണിസത്തെ നിരോധിച്ചു. ഒരാളുടെ വീട്ടിൽ ജുവാൻ, ഇവാ പെറോൺ എന്നിവരുടെ ചിത്രങ്ങൾ കൈവശം വയ്ക്കുന്നത് മാത്രമല്ല, അവരുടെ പേരുകൾ സംസാരിക്കുന്നതും നിയമവിരുദ്ധമായി. 1971 ൽ, എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം ഇറ്റലിയിലെ മിലാനിൽ "മരിയ മാഗി" എന്ന പേരിൽ ഒരു ക്രിപ്റ്റിൽ അടക്കം ചെയ്തതായി സൈന്യം വെളിപ്പെടുത്തി. ഗതാഗതത്തിലും സംഭരണത്തിലും അവരുടെ ശരീരം തകരാറിലായതായി കാണപ്പെട്ടു. ശരീരം നിവർന്നുനിൽക്കുന്നതിനാൽ അവരുടെ മുഖം ചുരുങ്ങുകയും, അവരുടെ കാലുകളിലൊന്ന് വികൃതമാകുകയും ചെയ്തു.

1995-ൽ ടോംസ് എലോയ് മാർട്ടിനെസ് സാന്താ എവിറ്റ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. മൃതശരീരത്തിന്റെ നിരവധി പുതിയ കഥകൾ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സാങ്കൽപ്പിക കൃതി. അവരുടെ ശരീരം അനുചിതമായ ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രമാണെന്ന ആരോപണം എംബാമർമാരായ കേണൽ കൊയിനിഗും സഹായി അറൻസിബിയയും നടത്തിയ 'വൈകാരിക നെക്രോഫീലിയ'യെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരണത്തിൽ നിന്നാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ നോവലിനെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രാഥമികവും ദ്വിതീയവുമായ പല പരാമർശങ്ങളും അവരുടെ ശരീരം ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ മലിനീകരിക്കപ്പെട്ടുവെന്ന് തെറ്റായി പ്രസ്താവിച്ചു. അതിന്റെ ഫലമായി ഈ കെട്ടുകഥയിൽ വ്യാപകമായ വിശ്വാസമുണ്ടായി. നിരവധി മെഴുക് പകർപ്പുകൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നും മൃതദേഹം ഒരു ചുറ്റിക കൊണ്ട് കേടുവരുത്തിയെന്നും മെഴുക് പകർപ്പുകളിലൊന്ന് ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ ലൈംഗിക ശ്രദ്ധയുടെ ലക്ഷ്യമാണെന്നും ആരോപണമുണ്ട്.[69]

അവസാന വിശ്രമ സ്ഥലം[തിരുത്തുക]

1971-ൽ എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം പുറത്തെടുത്ത് സ്പെയിനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവിടെ ജുവാൻ പെറോൺ മൃതദേഹം വീട്ടിൽ സൂക്ഷിച്ചു. ജുവാനും മൂന്നാമത്തെ ഭാര്യ ഇസബെലും മൃതദേഹം അവരുടെ ഡൈനിംഗ് റൂമിൽ മേശയ്ക്കടുത്തുള്ള ഒരു പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ സൂക്ഷിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. 1973-ൽ ജുവാൻ പെറോൺ പ്രവാസത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുവന്ന് അർജന്റീനയിലേക്ക് മടങ്ങി, അവിടെ അദ്ദേഹം മൂന്നാം തവണ പ്രസിഡന്റായി. പെറോൺ 1974-ൽ അന്തരിച്ചു. 1961 നവംബർ 15 ന് വിവാഹം കഴിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂന്നാമത്തെ ഭാര്യ ഇസബെൽ പെറോൺ ഉപരാഷ്ട്രപതിയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അവർ പടിഞ്ഞാറൻ അർദ്ധഗോളത്തിലെ ആദ്യത്തെ വനിതാ പ്രസിഡന്റായി. ഇവാ പെറോണിന്റെ മൃതദേഹം അർജന്റീനയിലേക്ക് തിരിച്ചയക്കുകയും (ഹ്രസ്വമായി) ഭർത്താവിന്റെ അരികിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പെറോണിന്റെ മൃതദേഹം പിന്നീട് ബ്യൂണസ് ഐറീസിലെ ലാ റെക്കോലെറ്റ സെമിത്തേരിയിലെ ഡുവാർട്ട് കുടുംബ ശവകുടീരത്തിൽ സംസ്കരിച്ചു. മോണ്ടൊനെറോസ് 1970-ൽ പെഡ്രോ യുജെനിയോ അരാംബുരുവിന്റെ മൃതദേഹം മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടാണ് മുമ്പ് എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം നീക്കം ചെയ്തതിന് പ്രതികാരം ചെയ്തത്. എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം സ്വദേശത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നതിനായി സമ്മർദ്ദം ചെലുത്താൻ മോണ്ടൊനെറോസ് അറംബുരുവിന്റെ ബന്ദിയായ ശരീരം ഉപയോഗിച്ചു. എവിറ്റയുടെ മൃതദേഹം അർജന്റീനയിൽ എത്തിക്കഴിഞ്ഞതും, മോണ്ടൊനെറോസ് അറംബുരുവിന്റെ മൃതദേഹം ബ്യൂണസ് ഐറീസിലെ ഒരു തെരുവിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു.[70]

പെറോണിന്റെ ശവകുടീരം സുരക്ഷിതമാക്കാൻ അർജന്റീന സർക്കാർ വിപുലമായ നടപടികൾ സ്വീകരിച്ചു. ശവകുടീരത്തിന്റെ മാർബിൾ തറയിൽ ഒരു ട്രാപ്‌ഡോർ ഉണ്ട്, അത് രണ്ട് ശവപ്പെട്ടികൾ അടങ്ങിയ ഒരു കമ്പാർട്ടുമെന്റിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. ആ കമ്പാർട്ടുമെന്റിന്റെ കീഴിൽ രണ്ടാമത്തെ ട്രാപ്‌ഡോറും രണ്ടാമത്തെ കമ്പാർട്ടുമെന്റും ഉണ്ട്. പെറോണിന്റെ ശവപ്പെട്ടി അവിടെയാണ്. അവരുടെ ശവകുടീരം ഒരു ആണവ ആക്രമണത്തെ നേരിടാൻ കഴിയുന്നത്ര സുരക്ഷിതമാണെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നു. "ശവകുടീരത്തിൽ നിന്ന് ശരീരം അപ്രത്യക്ഷമാകുമെന്നും സ്ത്രീ അല്ലെങ്കിൽ സ്ത്രീയുടെ കെട്ടുകഥ വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമെന്ന ഭയത്തെ ഇത് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു."[71]

പാരമ്പര്യവും വിമർശനവും[തിരുത്തുക]

അർജന്റീനയും ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയും[തിരുത്തുക]

മരണത്തിന് ഏതാനും മാസങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് 1951-ൽ ഇവാ പെറോണിന്റെ ഛായാചിത്രം

ഗ്വാഡലൂപ്പിലെ കന്യകയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിലുടനീളം മറ്റൊരു സ്ത്രീയും ഇത്രയും വികാരവും ഭക്തിയും വിശ്വാസവും ജനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. പല വീടുകളിലും, കന്യകയുടെ അടുത്തുള്ള ചുവരിൽ എവിറ്റയുടെ ചിത്രം കാണാം.

— ഫാബിയൻ റൂസോ-ലെനോയർ[72]

ഓക്സ്ഫോർഡ് ഇല്ലസ്ട്രേറ്റഡ് ഹിസ്റ്ററി ഓഫ് ക്രിസ്ത്യാനിറ്റിയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച "ലാറ്റിൻ അമേരിക്ക" എന്ന ലേഖനത്തിൽ, ജോൺ മക്മാനേഴ്സ് അവകാശപ്പെടുന്നത് ഇവാ പെറോണിന്റെ ആകർഷണവും വിജയവും ലാറ്റിൻ അമേരിക്കൻ ഐതീഹ്യങ്ങളും ദൈവിക സങ്കൽപ്പങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നാണ്. കന്യകയുടെയും മഗ്ദലന മേരിയുടെയും ദൈവശാസ്ത്രത്തിന്റെ വശങ്ങൾ ഇവാ പെറോൺ ബോധപൂർവ്വം തന്റെ പൊതു വ്യക്തിത്വത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന് മക്മാനേഴ്സ് അവകാശപ്പെടുന്നു.[73]ചരിത്രകാരനായ ഹുബെർട്ട് ഹെറിംഗ് ഈവ പെറോണിനെ വിശേഷിപ്പിച്ചത് "ഒരുപക്ഷേ ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെ പൊതുജീവിതത്തിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത ഏറ്റവും ബുദ്ധിമതിയായ സ്ത്രീ" എന്നാണ്.[74]

1996 ലെ ഒരു അഭിമുഖത്തിൽ ടോംസ് എലോയ് മാർട്ടിനെസ് ഇവാ പെറോണിനെ "ടാംഗോയുടെ സിൻഡ്രെല്ല, ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിലെ സ്ലീപ്പിംഗ് ബ്യൂട്ടി" എന്ന് പരാമർശിച്ചു. സഹ അർജന്റീനക്കാരനായ ചെ ഗുവേരയുടെ അതേ കാരണങ്ങളാൽ അവർ ഒരു പ്രധാന സാംസ്കാരിക ചിഹ്നമായി തുടരുകയാണെന്ന് മാർട്ടിനെസ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു:

ലാറ്റിൻ അമേരിക്കൻ മിത്തുകൾ അവ തോന്നുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ പ്രതിരോധിക്കും. ക്യൂബൻ റാഫ്റ്റ് ജനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തോടെയുള്ള പുറപ്പാടോ ഫിഡൽ കാസ്ട്രോയുടെ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള വിഘടനവും ഒറ്റപ്പെടലും പോലും ചെ ഗുവേരയുടെ വിജയകരമായ മിഥ്യയെ ഇല്ലാതാക്കിയിട്ടില്ല. ലാറ്റിനമേരിക്ക, ആഫ്രിക്ക, യൂറോപ്പ് എന്നിവിടങ്ങളിലെ ആയിരക്കണക്കിന് ചെറുപ്പക്കാരുടെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ അത് സജീവമായി നിലനിൽക്കുന്നു. ചെ, എവിറ്റ എന്നിവർ ചില നിഷ്കളങ്കവും എന്നാൽ ഫലപ്രദവുമായ വിശ്വാസങ്ങളെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു. മെച്ചപ്പെട്ട ലോകത്തിനുള്ള പ്രത്യാശ; അപമാനിക്കപ്പെട്ട, ഭൂമിയിലെ ദരിദ്രരുടെ ബലിപീഠത്തിൽ ബലിയർപ്പിച്ച ജീവിതം, ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്വരൂപത്തെ എങ്ങനെയെങ്കിലും പുനർനിർമ്മിക്കുന്ന മിഥ്യകളാണ് അവ.[75]

സർക്കാർ അവധി ദിവസമല്ലെങ്കിലും, ഓരോ വർഷവും നിരവധി അർജന്റീനക്കാർ ഇവാ പെറോണിന്റെ മരണത്തിന്റെ വാർഷികം അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. കൂടാതെ, അർജന്റീന നാണയങ്ങളിൽ ഇവാ പെറോണിന്റെ മുഖ ചിത്രം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. കൂടാതെ അർജന്റീനിയൻ കറൻസിയുടെ ഒരു രൂപമായ "എവിറ്റാസ്" അവരുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം നാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു.[76]1947 ൽ ഇവാ പെറോൺ ഫൗണ്ടേഷൻ സ്ഥാപിച്ച സിയുഡാഡ് എവിറ്റ (എവിറ്റ സിറ്റി) സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത് ബ്യൂണസ് ഐറീസിന് തൊട്ടടുത്താണ്.

Dress of Eva Perón in the Museo del Bicentenario, Buenos Aires

അർജന്റീന ചരിത്രത്തിലെ ആദ്യത്തെ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട വനിതാ പ്രസിഡന്റായ ക്രിസ്റ്റീന കിർച്നർ ഒരു പെറോണിസ്റ്റാണ്. ഇടയ്ക്കിടെ "ദി ന്യൂ എവിറ്റ" എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു. അർജന്റീനയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഒരു സവിശേഷ പ്രതിഭാസമാണ് താനെന്ന് സ്വയം അവകാശപ്പെടുന്ന എവിറ്റയുമായി സ്വയം താരതമ്യം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെന്ന് കിർച്നർ പറയുന്നു. 1970 കളിൽ അർജന്റീനയിലെ സൈനിക സ്വേച്ഛാധിപത്യകാലത്ത് പ്രായപൂർത്തിയായ തന്റെ തലമുറയിലെ സ്ത്രീകൾ, അഭിനിവേശത്തിനും പോരാട്ടത്തിനും ഒരു ഉദാഹരണം നൽകിയതിന് എവിറ്റയോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്നും കിർച്നർ പറയുന്നു. [7]ഇവാ പെറോണിന്റെ മരണത്തിന്റെ അമ്പതാം വാർഷികമായ 2002 ജൂലൈ 26 ന് മ്യൂസിയോ എവിറ്റ എന്ന പേരിൽ ഒരു മ്യൂസിയം തുറന്നു. അവരുടെ വലിയ മരുമകൾ ക്രിസ്റ്റീന അൽവാരെസ് റോഡ്രിഗസ് സൃഷ്ടിച്ച ഈ മ്യൂസിയത്തിൽ ഇവാ പെറോണിന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ, ഛായാചിത്രങ്ങൾ, അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ കലാപരമായ റെൻഡറിംഗുകൾ എന്നിവയുണ്ട്. മാത്രമല്ല ഇത് വിനോദ സഞ്ചാരികളെ ആകർഷിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒരു കാലത്ത് ഇവാ പെറോൺ ഫൗണ്ടേഷൻ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന കെട്ടിടത്തിലാണ് മ്യൂസിയം തുറന്നത്.[77]

ഇവാ പെറോൺ: ദി മിത്ത്സ് ഓഫ് എ വുമൺ എന്ന പുസ്തകത്തിൽ സാംസ്കാരിക നരവംശശാസ്ത്രജ്ഞൻ ജൂലി എം. ടെയ്‌ലർ അവകാശപ്പെടുന്നത് മൂന്ന് സവിശേഷ ഘടകങ്ങളുടെ സംയോജനമാണ് അർജന്റീനയിൽ എവിറ്റയ്ക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകിയിട്ടുള്ളത്:

പരിശോധിച്ച ചിത്രങ്ങളിൽ, മൂന്ന് ഘടകങ്ങളും സ്ഥിരമായി ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു— സ്ത്രീത്വം, നിഗൂഢമായ അല്ലെങ്കിൽ ആത്മീയ ശക്തി, വിപ്ലവകരമായ നേതൃത്വം — പൊതുവായ ഒരു തീം പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. ഈ ഏതെങ്കിലും ഘടകങ്ങളുമായുള്ള തിരിച്ചറിയൽ ഒരു വ്യക്തിയെയോ ഗ്രൂപ്പിനെയോ സ്ഥാപിത സമൂഹത്തിന്റെ അരികുകളിലും സ്ഥാപനപരമായ അധികാരത്തിന്റെ പരിധിയിലും നിർത്തുന്നു. മൂന്ന് ചിത്രങ്ങളിലൂടെയും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്ന ഏതൊരാൾക്കും സമൂഹത്തിലോ അതിന്റെ നിയമങ്ങളിലോ യാതൊരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാത്ത ശക്തികളിലൂടെ ആധിപത്യത്തിന് അമിതവും പ്രതിധ്വനിപ്പിക്കുന്നതുമായ അവകാശവാദം ഉന്നയിക്കുന്നു. ഈ ശക്തിയുടെ മൂന്ന് ഘടകങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളാൻ ഒരു സ്ത്രീക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ. [78]

President Cristina Kirchner in the exhibition of "Evita: Ambassador of Peace", in the State Historical Museum of Moscow.

അർജന്റീനയിൽ എവിറ്റയുടെ തുടർച്ചയായ പ്രാധാന്യത്തിന്റെ നാലാമത്തെ ഘടകം മരിച്ച സ്ത്രീയെന്ന നിലയും പൊതുജനങ്ങളുടെ ഭാവനയിൽ മരണം പുലർത്തുന്ന ശക്തിയുമായും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് ടെയ്‌ലർ വാദിക്കുന്നു. എവിറ്റയുടെ എംബാം ചെയ്ത മൃതദേഹം ബെർണാഡെറ്റ് സൗബിറസ് പോലുള്ള വിവിധ കത്തോലിക്കാ സന്യാസിമാരുടെ അവിശ്വസനീയതയ്ക്ക് സമാനമാണെന്നും ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെ വലിയ കത്തോലിക്കാ സംസ്കാരങ്ങളിൽ ശക്തമായ പ്രതീകാത്മകതയുണ്ടെന്നും ടെയ്‌ലർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

ഒരു പരിധിവരെ അവരുടെ തുടർച്ചയായ പ്രാധാന്യവും ജനപ്രീതിയും ഒരു സ്ത്രീയെന്ന നിലയിൽ അവരുടെ ശക്തി മാത്രമല്ല, മരിച്ചവരുടെ ശക്തിയും കാരണമാകാം. എന്നിരുന്നാലും, മരണാനന്തര ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് ഘടനാപരമായിരിക്കാം. മരണം അതിന്റെ സ്വഭാവമനുസരിച്ച് ഒരു രഹസ്യമായി തുടരുന്നു. മാത്രമല്ല, സമൂഹം അത് ഉണ്ടാക്കുന്ന കലഹത്തെ ഔദ്യോഗികമായി ഇല്ലാതാക്കുന്നതുവരെ, അസ്വസ്ഥതയുടെയും ഉറവിടം ആയി കാണാം. സ്ത്രീകളും മരിച്ചവരും - മരണവും സ്ത്രീത്വവും ഘടനാപരമായ സാമൂഹിക രൂപങ്ങളുമായി സമാനമായി നിലകൊള്ളുന്നു. പൊതു സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് പുറത്ത്, ഔദ്യോഗിക നിയമങ്ങളാൽ പരിധിയില്ലാത്തതും ഔപചാരിക വിഭാഗങ്ങൾക്ക് അതീതവുമാണ്. സ്ത്രീയുടെയും രക്തസാക്ഷിയുടെയും പ്രതീകാത്മക പ്രമേയങ്ങൾ ആവർത്തിക്കുന്ന ഒരു പെൺ ദൈവം എന്ന നിലയിൽ, ഇവാ പെറോൺ ആത്മീയ നേതൃത്വത്തിന് ഇരട്ട അവകാശവാദം ഉന്നയിക്കുന്നു.[79]

പെറോൺ ഭരണകാലത്ത് അർജന്റീനയിലെ ബ്രിട്ടീഷ് അംബാസഡറായിരുന്ന ജോൺ ബാൽഫോർ, എവിറ്റയുടെ ജനപ്രീതി വിവരിക്കുന്നു:

ഏത് നിലവാരത്തിലും അവർ വളരെ അസാധാരണയായ ഒരു സ്ത്രീയായിരുന്നു; ലോകത്തിന്റെ പുരുഷ മേധാവിത്വമുള്ള ഭാഗമായി അർജന്റീനയെയും യഥാർത്ഥത്തിൽ ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, ഈ സ്ത്രീ വളരെ വലിയ പങ്കുവഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവർ ജീവിച്ചിരുന്ന ആളുകളിൽ വളരെ വ്യത്യസ്തമായ വികാരങ്ങൾ ഉളവാക്കി. പ്രഭുക്കന്മാർ അവളെ വെറുത്തു. അവർ അവളെ നിഷ്‌കരുണം സ്ത്രീയായി കണ്ടു. മറുവശത്ത് ജനങ്ങൾ അവരെ ആരാധിച്ചു. മന്നയെ സ്വർഗത്തിൽ നിന്ന് വിതരണം ചെയ്യുന്ന ഒരു സ്ത്രീയായി അവർ അവരെ നോക്കി.[80]

2011 ൽ, 9 ഡി ജൂലിയോ അവന്യൂവിലുള്ള നിലവിലെ സാമൂഹിക വികസന മന്ത്രാലയത്തിന്റെ കെട്ടിടമുഖങ്ങളിൽ എവിറ്റയുടെ രണ്ട് ഭീമൻ ചുവർച്ചിത്രങ്ങൾ അനാവരണം ചെയ്തു. അർജന്റീനിയൻ കലാകാരൻ അലജാൻഡ്രോ മർമോയാണ് ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചത്. എവിറ്റയുടെ അറുപതാം വാർഷികത്തിന്റെ ഓർമയ്ക്കായി 2012 ജൂലൈ 26 ന് 100 പെസോ മൂല്യമുള്ള നോട്ടുകൾ നൽകി.ജൂലിയോ അർജന്റീനോ റോക്കയുടെ വിവാദ പ്രതിമയ്ക്ക് പകരം ആ സ്ഥാനത്ത് ഇവാ ഡുവാർട്ടെ അർജന്റീനയുടെ കറൻസിയിൽ ഇടം നേടിയ ആദ്യത്തെ യഥാർത്ഥ വനിതയായി. നോട്ടുകളിലെ ചിത്രം 1952 ലെ രൂപകൽപ്പനയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. ഇതിന്റെ രേഖാചിത്രം മിന്റിൽ കണ്ടെത്തി. ആർട്ടിസ്റ്റ് റോജർ പഫുണ്ടിനൊപ്പം കൊത്തുപണിക്കാരനായ സെർജിയോ പിലോസിയോ നിർമ്മിച്ചതാണ്. അച്ചടി ആകെ 20 ദശലക്ഷം നോട്ടുകൾ. റോക്കയുടേയും മരുഭൂമി പിടിച്ചടക്കലും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ചിത്രങ്ങളടങ്ങിയ നോട്ടുകൾ സർക്കാർ മാറ്റിസ്ഥാപിക്കുമോ എന്ന് വ്യക്തമല്ല.

ഫാസിസത്തിന്റെയും യഹൂദവിരുദ്ധതയുടെയും ആരോപണങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

പെറോണിന്റെ ഭരണകാലത്ത് അർജന്റീനയിൽ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മറ്റേതൊരു കാലഘട്ടത്തേക്കാളും കുറച്ച് ആന്റിസെമിറ്റിക് സംഭവങ്ങൾ നടന്നു. [ജുവാൻ] പെറോൺ തന്റെ ആദ്യ രണ്ട് പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനങ്ങളിൽ ആന്റിസെമിറ്റിസത്തിനെതിരെ ഉച്ചരിച്ച നിരവധി പ്രസംഗങ്ങൾ വായിച്ചപ്പോൾ പെറോണിന് മുമ്പുള്ള മറ്റൊരു പ്രസിഡന്റും യഹൂദന്മാരോടുള്ള വിവേചനം ഇത്ര വ്യക്തമായും നിരസിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് ഉടൻ തന്നെ വ്യക്തമാകും. ഇവാ ഡുവാർട്ടെ ഡി പെറോണിനും ഇത് ബാധകമാണ്. തന്റെ പല പ്രസംഗങ്ങളിലും, ആന്റിസെമിറ്റിക് മനോഭാവങ്ങളെ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചത് രാജ്യത്തിന്റെ പ്രഭുവർഗ്ഗമാണെന്ന് എവിറ്റ വാദിച്ചു. എന്നാൽ പെറോണിസം അങ്ങനെ ചെയ്തില്ല.

— റാണൻ റെയിൻ”[81]
On 9 April 1951, Golda Meir, then Labor Minister of Israel, met with Eva Perón to thank her for the aid the Eva Perón Foundation had given to Israel. [82]

ജുവാൻ പെറോണിന്റെ എതിരാളികൾ തുടക്കം മുതൽ പെറോൺ ഒരു ഫാസിസ്റ്റ് ആണെന്ന് ആരോപിച്ചിരുന്നു. ജുവാൻ പെറോണിന്റെ എതിരാളികൾ വളരെയധികം പിന്തുണച്ച അമേരിക്കയിൽ നിന്നുള്ള നയതന്ത്രജ്ഞനായ സ്പ്രൂയിൽ ബ്രാഡൻ, ജുവാൻ പെറോണിന്റെ ആദ്യ സ്ഥാനാർത്ഥിത്വത്തിനെതിരെ പ്രചാരണം നടത്തി. 1947 ലെ എവിറ്റയുടെ യൂറോപ്യൻ പര്യടനത്തിൽ ഫ്രാൻസിസ്കോ ഫ്രാങ്കോയുടെ വിശിഷ്ടാതിഥിയായിരുന്ന പെറോൻസിനെ ഫാസിസ്റ്റുകളെന്ന ധാരണ വർദ്ധിപ്പിച്ചിരിക്കാം. 1947 ആയപ്പോഴേക്കും ഫ്രാങ്കോ അധികാരം നിലനിർത്താൻ അവശേഷിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില ഫാസിസ്റ്റുകളിൽ ഒരാളായി രാഷ്ട്രീയമായി ഒറ്റപ്പെട്ടു. അതിനാൽ, ഫ്രാങ്കോയ്ക്ക് ഒരു രാഷ്ട്രീയ സഖ്യത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നു. അർജന്റീനയിലെ ജനസംഖ്യയുടെ മൂന്നിലൊന്ന് സ്പാനിഷ് വംശജരായതിനാൽ അർജന്റീനയ്ക്ക് സ്പെയിനുമായി നയതന്ത്രബന്ധം പുലർത്തുന്നത് സ്വാഭാവികമാണെന്ന് തോന്നി. 1947 ലെ യൂറോപ്യൻ പര്യടനത്തിൽ എവിറ്റയെക്കുറിച്ചുള്ള അന്താരാഷ്ട്ര ധാരണയെക്കുറിച്ച് അഭിപ്രായപ്പെട്ട ഫ്രേസറും നവാരോയും എഴുതുന്നു, "എവിറ്റയെ ഒരു ഫാസിസ്റ്റ് പശ്ചാത്തലത്തിൽ കാണുന്നത് അനിവാര്യമായിരുന്നു. അതിനാൽ, എവിറ്റയും പെറോണും യൂറോപ്പിൽ അതിന്റെ ഗതിവിഗതികൾ നടത്തിയിരുന്ന ഒരു പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതായി കാണപ്പെട്ടു.[83]

യുഎസ്-അർജന്റീന ചേംബർ ഓഫ് കൊമേഴ്‌സിന്റെ മുൻ പ്രസിഡന്റ് ലോറൻസ് ലെവിൻ എഴുതുന്നത് നാസി പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന് വിരുദ്ധമായി, പെറോണുകൾ യഹൂദവിരുദ്ധരല്ലായിരുന്നു എന്നാണ്. അമേരിക്കൻ പോയിന്റ് ഓഫ് വ്യൂവിൽ നിന്നുള്ള ഇൻസൈഡ് അർജന്റീന ഫ്രം പെറോൺ മുതൽ മെനെം: 1950–2000 എന്ന പുസ്തകത്തിൽ ലെവിൻ എഴുതുന്നു:

പെറോണിന് ഇറ്റലിയോടുള്ള ആദരവിനെക്കുറിച്ച് അമേരിക്കൻ സർക്കാർ യാതൊരു അറിവും പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല.(ജർമ്മനിയോടുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ അകൽച്ച, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംസ്കാരം വളരെ കർക്കശമായി കണ്ടെത്തി). അർജന്റീനയിൽ യഹൂദവിരുദ്ധത നിലവിലുണ്ടെങ്കിലും പെറോണിന്റെ സ്വന്തം വീക്ഷണങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ കൂട്ടായ്മകളും യഹൂദവിരുദ്ധമല്ലെന്നും അവർ മനസ്സിലാക്കിയില്ല. തന്റെ നയങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുന്നതിന് സഹായിക്കുന്നതിന് പെറോൺ അർജന്റീനയിലെ ജൂത സമൂഹത്തെ അന്വേഷിച്ചുവെന്നും വ്യാവസായിക മേഖല സംഘടിപ്പിക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട സഖ്യകക്ഷികളിൽ ഒരാളായ പോളണ്ടിൽ നിന്നുള്ള ജൂത കുടിയേറ്റക്കാരനായ ഹോസെ ബെർ ഗെൽബാർഡ് ആണെന്നും വസ്തുത അവർ ശ്രദ്ധിച്ചില്ല.[84]

Juan Perón and future Economy Minister José Ber Gelbard

ജീവചരിത്രകാരൻ റോബർട്ട് ഡി. ക്രാസ്‌വെല്ലർ എഴുതുന്നു, "പെറോണിസം ഫാസിസമായിരുന്നില്ല", "പെറോണിസം നാസിസമായിരുന്നില്ല" യുഎസ് അംബാസഡർ ജോർജ്ജ് എസ്. മെസ്സേർസ്മിത്തിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങളും ക്രാസ്വെല്ലർ പരാമർശിക്കുന്നു. 1947 ൽ അർജന്റീന സന്ദർശിക്കുമ്പോൾ മെസ്സേർസ്മിത്ത് ഇനിപ്പറയുന്ന പ്രസ്താവന നടത്തി: "ന്യൂയോർക്കിലോ വീട്ടിലെ മിക്ക സ്ഥലങ്ങളിലോ ഉള്ളതുപോലെ ഇവിടെ യഹൂദന്മാരോട് സാമൂഹിക വിവേചനം ഇല്ല."[85]

ടൈം മാഗസിൻ അർജന്റീനിയൻ എഴുത്തുകാരനും പത്രപ്രവർത്തകനും റട്‌ജേഴ്‌സ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെ ലാറ്റിൻ അമേരിക്കൻ പ്രോഗ്രാമിന്റെ മുൻ ഡയറക്ടറുമായ ടോമസ് എലോയ് മാർട്ടിനെസിന്റെ ഒരു ലേഖനം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. - "ദി വുമൺ ബിഹൈൻഡ് ദി ഫാന്റസി: പ്രോസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട്, ഫാസിസ്റ്റ്, പ്രോഫ്ളിഗേറ്റ്—ഇവാ പെറോൺ വാസ് മാലിഘ്നെഡ്, മോസ്റ്റ്ലി അൺഫെയറി". ഈ ലേഖനത്തിൽ, മാർട്ടിനെസ് എഴുതുന്നു, ഇവാ പെറോൺ ഒരു ഫാസിസ്റ്റ്, നാസി, എന്നിവയാണെന്ന ആരോപണം പതിറ്റാണ്ടുകളായി അവർക്കെതിരെ ഉന്നയിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ആരോപണങ്ങൾ അസത്യമാണെന്ന് അദ്ദേഹം എഴുതി:

അവർ ഒരു ഫാസിസ്റ്റ് ആയിരുന്നില്ല. അജ്ഞത, ഒരുപക്ഷേ, ആ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന്റെ അർത്ഥത്തെക്കുറിച്ചു. അവൾ അത്യാഗ്രഹിയായിരുന്നില്ല. ആഭരണങ്ങൾ, രോമക്കുപ്പായം, ഡിയോർ വസ്ത്രങ്ങൾ എന്നിവ അവർക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നുവെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരെ കൊള്ളയടിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ലാതെ അവർക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത്രയും സ്വന്തമാക്കാം. 1964 ൽ ജോർജ്ജ് ലൂയിസ് ബോർജസ്, 'ആ സ്ത്രീയുടെ അമ്മ [എവിറ്റ]' 'ജുനാനിലെ ഒരു വേശ്യാലയത്തിന്റെ മാഡം' ആണെന്ന് പ്രസ്താവിച്ചു. ചിലർ ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുന്നതിനോ അല്ലെങ്കിൽ എവിറ്റ സ്വയം ചിന്തിക്കുന്നതിനോ ഇടയ്ക്കിടെ അദ്ദേഹം ആക്ഷേപം ആവർത്തിച്ചു. ലൈംഗിക ആകർഷണത്തിന്റെ അഭാവം ആ സാങ്കൽപ്പിക വേശ്യാലയത്തിൽ പരിശീലനം നേടിയതായി അറിയുന്ന എല്ലാവരും പരാമർശിക്കുന്നു. 1955 ഓടെ ലഘുലേഖക്കാരനായ സിൽവാനോ സാന്റാൻഡറും നാസികളുടെ കൂട്ടാളിയായി എവിറ്റ രേഖപ്പെടുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കാൻ ഇതേ തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചു. (ജുവാൻ) പെറോൺ 1947 ലും 1948 ലും നാസി കുറ്റവാളികൾക്ക് അർജന്റീനയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ സൗകര്യമൊരുക്കി, അതുവഴി യുദ്ധസമയത്ത് ജർമ്മനി വികസിപ്പിച്ച നൂതന സാങ്കേതികവിദ്യ സ്വന്തമാക്കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു. എന്നാൽ അതിൽ എവിറ്റ ഒരു പങ്കും വഹിച്ചില്ല.[86]

ഒഹായോ സ്റ്റേറ്റ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ 2002-ലെ ഡോക്ടറൽ പ്രബന്ധത്തിൽ ലോറൻസ് ഡി. ബെൽ എഴുതുന്നു. ജുവാൻ പെറോണിന് മുമ്പുള്ള സർക്കാരുകൾ യഹൂദവിരുദ്ധമായിരുന്നുവെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സർക്കാർ അങ്ങനെയല്ലായിരുന്നു. ജുവാൻ പെറോൺ "ഉത്സാഹത്തോടെയും " യഹൂദ സമൂഹത്തെ തന്റെ സർക്കാരിലേക്ക് റിക്രൂട്ട് ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുകയും ജൂത അംഗങ്ങൾക്കായി പെറോണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ ഒരു ശാഖ സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. അർജന്റീനയിലെ ജൂത സമൂഹത്തെ ആദ്യമായി കോടതിയിൽ ഹാജരാക്കിയതും പൊതു ഓഫീസിലേക്ക് ജൂത പൗരന്മാരെ നിയമിച്ചതും പെറോണിന്റെ സർക്കാരാണ്.[87] ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെ മറ്റേതിനേക്കാളും പെറോണിസ്റ്റ് ഭരണകൂടം ഫാസിസ്റ്റ് ആണെന്ന് ആരോപിക്കപ്പെട്ടുവെന്ന് കെവിൻ പാസ്മോർ എഴുതുന്നു. എന്നാൽ പെറോണിസ്റ്റ് ഭരണകൂടം ഫാസിസ്റ്റ് ആയിരുന്നില്ലെന്നും പെറോണിന് കീഴിൽ ഫാസിസത്തിന് കൈമാറിയത് ലാറ്റിൻ അമേരിക്കക്ക് ഒരിക്കലും പിടിച്ചില്ലെന്നും അദ്ദേഹം പറയുന്നു. കൂടാതെ, എതിരാളികളായ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളെ നിലനിൽക്കാൻ പെറോണിസ്റ്റ് ഭരണകൂടം അനുവദിച്ചതിനാൽ അതിനെ ഏകാധിപത്യമെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാനാവില്ല.[88]

അന്താരാഷ്ട്ര ജനപ്രിയ സംസ്കാരം[തിരുത്തുക]

ഇതും കാണുക: Cultural depictions of Eva Perón
Liza Minnelli reading the plaque on Eva Perón's tomb, 1993. In the early 1980s, Minnelli was considered for the lead role in the movie version of the musical Evita.[89]

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ, ഇവാ പെറോൺ നിരവധി ലേഖനങ്ങൾ, പുസ്‌തകങ്ങൾ, സ്റ്റേജ് നാടകങ്ങൾ, സംഗീതങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്ക് വിഷയമായിത്തീർന്നു. ജീവചരിത്രം ദി വുമൺ വിത്ത് വിപ്പ് 1981 ലെ ടിവി മൂവിയാകുകയും, എവിറ്റ പെറോൺ ടൈറ്റിൽ റോൾ ഫെയ് ഡണവേ അഭിനയിച്ചു.[90] ഇവാ പെറോണിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വിജയകരമായ തർജ്ജമ എവിറ്റ എന്ന സംഗീത നിർമ്മാണമാണ്. 1976-ൽ ടിം റൈസും ആൻഡ്രൂ ലോയ്ഡ് വെബറും ചേർന്ന് നിർമ്മിക്കുകയും ജൂലി കോവിംഗ്ടൺ ടൈറ്റിൽ റോളിൽ എത്തിയ ഒരു കൺസെപ്റ്റ് ആൽബമായി മ്യൂസിക്കൽ ആരംഭിച്ചു. ലണ്ടനിലെ വെസ്റ്റ് എൻഡ് മ്യൂസിക്കൽ സ്റ്റേജ് പ്രൊഡക്ഷനിലേയ്ക്ക് കൺസെപ്റ്റ് ആൽബം ഉൾക്കൊള്ളിച്ചപ്പോൾ 1978-ൽ സംഗീതത്തിലെ മികച്ച പ്രകടനത്തിനുള്ള ഒലിവിയർ അവാർഡ് നേടുകയും പിന്നീട് എലെയ്ൻ പെയ്ഗെ ടൈറ്റിൽ റോളിൽ അഭിനയിക്കുകയും ചെയ്തു. 1980-ൽ ബ്രോഡ്‌വേ നിർമ്മാണത്തിലെ ടൈറ്റിൽ കഥാപാത്രമായി അഭിനയിച്ചതിന് പാട്ടി ലുപോൺ സംഗീതത്തിലെ മികച്ച നടിക്കുള്ള ടോണി അവാർഡ് നേടി. മികച്ച സംഗീതത്തിനുള്ള ടോണി അവാർഡും ബ്രോഡ്‌വേ നിർമ്മാണം നേടി. "അന്റാർട്ടിക്ക ഒഴികെയുള്ള എല്ലാ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലും മ്യൂസിക്കൽ സ്റ്റേജ് നിർമ്മാണം നടന്നിട്ടുണ്ടെന്നും ഇത് 2 ബില്യൺ ഡോളറിലധികം വരുമാനം നേടിയിട്ടുണ്ടെന്നും" നിക്കോളാസ് ഫ്രേസർ അവകാശപ്പെടുന്നു.[91]

1978-ൽ തന്നെ ഈ സിനിമ ഒരു സിനിമയുടെ അടിസ്ഥാനമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഏകദേശം 20 വർഷത്തെ നിർമ്മാണ കാലതാമസത്തിനുശേഷം, 1996 ലെ ചലച്ചിത്ര പതിപ്പിനുള്ള ടൈറ്റിൽ റോളിൽ മഡോണ അഭിനയിക്കുകയും "മ്യൂസിക്കൽ അല്ലെങ്കിൽ കോമഡിയിലെ മികച്ച നടിക്കുള്ള ഗോൾഡൻ ഗ്ലോബ് അവാർഡ്" നേടുകയും ചെയ്തു. അമേരിക്കൻ സിനിമയ്ക്കുള്ള പ്രതികരണമായി, എവിറ്റയുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ രാഷ്ട്രീയമായി കൃത്യമായ ഒരു ചിത്രം നൽകാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ ഒരു അർജന്റീനിയൻ ചലച്ചിത്ര കമ്പനി ഇവാ പെറോൺ: ദി ട്രൂ സ്റ്റോറി പുറത്തിറക്കി. അർജന്റീനിയൻ നിർമ്മാണത്തിൽ നടി എസ്ഥർ ഗോറിസ് ടൈറ്റിൽ റോളിൽ അഭിനയിച്ചു. "മികച്ച വിദേശ ഭാഷാ ചലച്ചിത്രം" എന്ന വിഭാഗത്തിൽ 1996 ലെ ഓസ്‌കാറിനുവേണ്ടി അർജന്റീന സമർപ്പിച്ച ചിത്രമായിരുന്നു ഇത്.

നിക്കോളാസ് ഫ്രേസർ എഴുതുന്നു. എവിറ്റ നമ്മുടെ കാലത്തെ മികച്ച ജനപ്രിയ സംസ്കാര ചിഹ്നമാണ്. കാരണം ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ, അവരുടെ കരിയർ എന്താണെന്ന് മുൻ‌കൂട്ടി കണ്ടു. എവിറ്റയുടെ കാലത്ത് ഒരു മുൻ എന്റർടെയ്‌നർ പൊതു രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നത് അപമാനകരമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പൊതു രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തെ ഷോ ബിസിനസാക്കി മാറ്റിയെന്ന് അർജന്റീനയിലെ അവരുടെ എതിരാളികൾ പലപ്പോഴും ആരോപിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ പൊതുജനം സെലിബ്രിറ്റികളുടെ ആരാധനയിൽ മുഴുകിയിരിക്കുകയാണെന്നും പൊതു രാഷ്ട്രീയ ജീവിതം നിസ്സാരമായിത്തീർന്നുവെന്നും ഫ്രേസർ അവകാശപ്പെടുന്നു. ഇക്കാര്യത്തിൽ, എവിറ്റ ഒരുപക്ഷേ അവളുടെ സമയത്തേക്കാൾ മുന്നിലായിരുന്നു. എവിറ്റയുടെ കഥ നമ്മുടെ സെലിബ്രിറ്റി-അധിനിവേശ പ്രായത്തെ ആകർഷിക്കുന്നുവെന്നും ഫ്രേസർ എഴുതുന്നു. കാരണം അവരുടെ കഥ ഹോളിവുഡിലെ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്ന ക്ലീഷേകളിലൊന്നായ റാഗ്സ് ടു റിച്ച്സ് സ്റ്റോറി സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു.[92]മരണശേഷം അരനൂറ്റാണ്ടിലേറെയായി ഇവാ പെറോണിന്റെ ജനപ്രീതിയെക്കുറിച്ച് പ്രതിഫലിപ്പിച്ച് അൽമ ഗില്ലെർമോപ്രിയറ്റോ എഴുതുന്നു. "എവിറ്റയുടെ ജീവിതം വാസ്തവമായി ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞു."[93]

തലക്കെട്ടുകളും ബഹുമതികളും[തിരുത്തുക]

2012-ൽ ആദ്യമായി പുറത്തിറക്കിയ 100 പെസോ നോട്ടിൽ ഇവ പെറോൺ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും 2018-ൽ എപ്പോഴെങ്കിലും മാറ്റിസ്ഥാപിക്കാൻ ഷെഡ്യൂൾ ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഇവാ പെറോണിന് നൽകിയ തലക്കെട്ടുകൾ ഇനിപ്പറയുന്നവയാണ്.[94][95]

ശീർഷകങ്ങളും ശൈലികളും[തിരുത്തുക]

  • 7 May 1919 – 21 October 1945: Miss María Eva Duarte
  • 22 October 1945 – 3 June 1946: Mrs Eva Duarte de Perón
  • 4 June 1946 – 26 July 1952: Her Excellency Eva Perón, First Lady of the Nation
  • 7 May 1952 – Present: Spiritual Leader of the Nation

ദേശീയ ബഹുമതികൾ[തിരുത്തുക]

വിദേശ ബഹുമതികൾ[തിരുത്തുക]

ഗ്രന്ഥസൂചിക[തിരുത്തുക]

  • "Evita: The Woman Behind the Myth". A&E Biography. 1996 {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)CS1 maint: postscript (link)
  • Adams, Jerome R (1993). Latin American Heroes: Liberators and Patriots from 1500 to the Present. Ballantine Books. ISBN 0-345-38384-2.
  • Ara, Pedro (1974). El Caso Eva Perón.
  • Barnes, John (1978). Evita, First Lady: A Biography of Eva Perón. New York, New York: Grove Press.
  • Vacca, Roberto (1970). Eva Perón. CEAL.
  • Crassweller, Robert D (1987). Peron and the Enigmas of Argentina. W.W. Norton & Company. ISBN 0-393-02381-8.
  • Fraser, Nicholas; Navarro, Marysa (1996). Evita: The Real Life of Eva Perón. W.W. Norton & Company.
  • Guillermoprieto, Alma (2002). Looking for History: Dispatches from Latin America. Vintage. ISBN 0-375-72582-2.
  • Guy, Donna. "Life and the Commodification of Death in Argentina: Juan and Eva Perón" in Death, Dismemberment, and Memory: Body Politics in Latin America, Lyman L. Johnson, ed. Albuquerque: University of New Mexico Press 2004, pp. 245–272.
  • Lerner, BH (2000). "The illness and death of Eva Perón: cancer, politics, and secrecy". Lancet. 355: 1988–1991. doi:10.1016/s0140-6736(00)02337-0. PMID 10859055.
  • Levine, Lawrence (2001). Inside Argentina from Perón to Menem: 1950–2000 From an American Point of View. ISBN 0-9649247-7-3.
  • Main, Mary (1980). Evita: The Woman with the Whip. ISBN 0-396-07834-6.
  • McManners, John (2001). The Oxford Illustrated History of Christianity. Oxford University Press. ISBN 0-19-285439-9.
  • Naipaul, V.S. (1980). The Return of Eva Perón. Alfred A. Knopf.
  • Dujovne Ortiz, Alicia. Eva Perón. St. Martin's Press. ISBN 0-312-14599-3.
  • Perón, Eva (1952). La Razón de mi vida. Buro Editors.
  • Evita: An Intimate Portrait of Eva Peron. {{cite book}}: Unknown parameter |editors= ignored (|editor= suggested) (help)
  • Rousso-Lenoir, Fabienne. America Latina. ISBN 2-84323-335-6.
  • Taylor, Julie M. Eva Perón: The Myths of a Woman. ISBN 0-226-79143-2.
  • Nasi, Kristina (2010). "Eva Peron in the Twenty-First Century: The Power of the Image in Argentina". The International Journal of the Image. pp. 99–106.
Honorary titles
മുൻഗാമി First Lady of Argentina
1946–1952 		Vacant
Title next held by
Mercedes Lonardi
New office Spiritual Leader of the Nation of Argentina
1952 		Position abolished
പാർട്ടിയുടെ ഗണതന്ത്ര കാര്യാലയങ്ങൾ
New office President of the Peronist Feminist Party
1947–1952 		പിൻഗാമി
മുൻഗാമി Peronist nominee for Vice President of Argentina
Withdrew
1951 		പിൻഗാമി
Non-profit organization positions
New office President of the Eva Perón Foundation
1948–1952 		പിൻഗാമി

കൂടുതൽ വായനയ്ക്ക്[തിരുത്തുക]

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. ↑ Fraser & Navarro (1996:150).
  2. ↑ Fraser & Navarro (1996:158). "As Evita's health continued to deteriorate that month, the city of Quilmes resolved to change its name to 'Eva Perón,' and Congress, after a special legislative session, devoted to eulogies of 'the most remarkable woman of any historical epoch', gave her the title Jefe Espiritual de la Nacion (Spiritual Leader of the Nation)."
  3. ↑ 3.0 3.1 Bolocco, Cecilia (18 November 2002). "A nation seeks salvation in Evita". The Scotsman. Archived from the original on 2017-09-03. Retrieved 7 March 2017. On 26 July 1952, a hushed Argentina heard Eva Perón, the 'spiritual leader of the nation', had died, aged 33.
  4. ↑ Crassweller (1987:245). "A week later, on her thirty-third birthday, she received from Congress the title of Spiritual Leader of the Nation."
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 Fraser & Navarro (1996:193). "...even she could not have foreseen her sudden transformation, from Latin American politician and religiose national cult figure to late-twentieth-century popular culture folk heroine."
  6. ↑ Brantley, Ben. In London, a Pious 'Evita' for a Star-Struck Age. New York Times: 3 July 2006.
  7. ↑ 7.0 7.1 "Time Magazine. Interview: Cristina Fernandez de Kirchner of Argentina". Time.com. 29 September 2007. Archived from the original on 2013-08-24. Retrieved 27 January 2011.
  8. ↑ Published in Argentina in 1952; subsequently published in English-speaking countries under the titles My Mission in Life and Evita by Evita
  9. ↑ Perón (1952).
  10. ↑ Fraser & Navarro (1996:2–3).
  11. ↑ Act 495, from the Church "Capellanía Vicaria de Nuestra Señora del Pilar" registry of Baptisms for the year 1919, baptism took place on 21 November 1919
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 Borroni & Vacca (1970).
  13. ↑ Prutsch, U.: Eva Perón. Leben und Sterben einer Legende. C.H. Beck, München 2015
  14. ↑ Astorga, Antonio (28 April 2011). "Evita convenció a Franco para conmutar una pena de muerte". ABC (in Spanish). Retrieved 25 May 2016.{{cite news}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  15. ↑ Fraser & Navarro (1996:3).
  16. ↑ Jennings, Kate. "Two Faces of Evita" (in ഇംഗ്ലീഷ്). Retrieved 16 August 2018.
  17. ↑ Fraser & Navarro (1996:4).
  18. ↑ Barnes, John (1 December 2007). Evita, First Lady: A Biography of Evita Peron (Reprint ed.). Open Road + Grove/Atlantic, 2007. ISBN 9780802196521. Retrieved 6 October 2018.
  19. ↑ 19.0 19.1 19.2 19.3 19.4 19.5 19.6 Barnes (1978).
  20. ↑ 20.0 20.1 Perón (1952:17).
  21. ↑ Fraser & Navarro (p. 11).
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 Quieroz (p. 14).
  23. ↑ Fraser & Navarro (p. 26)
  24. ↑ Fraser & Navarro (1996:27).
  25. ↑ Fraser & Navarro (1996:32–33).
  26. ↑ Fraser & Navarro (1996:33).
  27. ↑ 27.0 27.1 Fraser & Navarro (1996:44).
  28. ↑ Perón (ISBN 84-320-6602-8) (1976).
  29. ↑ Fraser & Navarro (1996:43).
  30. ↑ Fraser & Navarro (1996:39).
  31. ↑ Crassweller (1987:170–1).
  32. ↑ A&E (1996).
  33. ↑ Fraser & Navarro (1996:88–89).
  34. ↑ Fraser & Navarro (1996:89).
  35. ↑ Alan Michie, God Save The Queen, p. ___ (1952)
  36. ↑ Fraser & Navarro (1996:98–99).
  37. ↑ Fraser & Navarro (1996:208)
  38. ↑ Fraser & Navarro (1996:91).
  39. ↑ "13 Things You Might Not Know About Eva Perón". mentalfloss.com (in ഇംഗ്ലീഷ്). 2017-05-07. Retrieved 2019-03-06.
  40. ↑ Fraser & Navarro (1996:117).
  41. ↑ Main (1980).
  42. ↑ Fraser & Navarro (1996:114).
  43. ↑ Crassweller (1987:209–210).
  44. ↑ Fraser & Navarro (1996:119).
  45. ↑ Fraser & Navarro (1996:126–27).
  46. ↑ Fraser & Navarro (1996:126).
  47. ↑ Crassweller (1987:214–217)
  48. ↑ Hollander, Nancy (1974). "Si Evita Viviera". Latin American Perspectives. 3: 22.
  49. ↑ Fraser & Navarro (1986:143).
  50. ↑ Famous Patients, Famous Operations, 2002 – Part 6: The Case of the Politician's Wife Medscape Today, 5 December 2002. Retrieved 8 July 2010.
  51. ↑ Fraser & Navarro (1996:148).
  52. ↑ Irving M. Ariel (Oct 1969). "George T. Pack, M.D.,1898-1969, a tribute". Am J Roentgenol Radium Ther Nucl Med. 107 (2): 443–46. doi:10.2214/ajr.107.2.443. PMID 4898694.
  53. ↑ 53.0 53.1 Lerner (2000).
  54. ↑ Govan, Fiona (4 August 2011). "Evita 'given lobotomy while dying of cancer'". The Daily Telegraph. Retrieved 7 March 2017.
  55. ↑ Nijensohn, Daniel E.; Savastano, Luis E.; Kaplan, Alberto D.; Laws, Edward R. (1 March 2012). "New Evidence of Prefrontal Lobotomy in the Last Months of the Illness of Eva Perón". World Neurosurgery (in English). 77 (3): 583–590. doi:10.1016/j.wneu.2011.02.036. ISSN 1878-8750. PMID 22079825.{{cite journal}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  56. ↑ Nijensohn, Daniel E. (July 2015). "Prefrontal lobotomy on Evita was done for behavior/personality modification, not just for pain control". Neurosurgical Focus. 39 (1): E12. doi:10.3171/2015.3.FOCUS14843. ISSN 1092-0684. PMID 26126398.
  57. ↑ Nijensohn, Daniel E.; Goodrich, Isaac (September 2014). "Psychosurgery: past, present, and future, including prefrontal lobotomy and Connecticut's contribution". Connecticut Medicine. 78 (8): 453–463. ISSN 0010-6178. PMID 25314884.
  58. ↑ Young, Grace J.; Bi, Wenya Linda; Smith, Timothy R.; Brewster, Ryan; Gormley, William B.; Dunn, Ian F.; Laws, Edward R.; Nijensohn, Daniel E. (December 2015). "Evita's lobotomy". Journal of Clinical Neuroscience. 22 (12): 1883–1888. doi:10.1016/j.jocn.2015.07.005. ISSN 1532-2653. PMID 26463273.
  59. ↑ David Robson, "The gruesome, untold story of Eva Peron’s lobotomy", BBC Future (10 July 2015): https://www.bbc.com/future/article/20150710-the-gruesome-untold-story-of-eva-perons-lobotomy; and Daniel Nijensohn, "Prefrontal lobotomy on Evita was done for behavior/personality modification, not just for pain control", Neurosurgical Focus 39/1 (July 2015): 1-6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26126398
  60. ↑ Ortiz.
  61. ↑ https://www.bbc.com/future/article/20150710-the-gruesome-untold-story-of-eva-perons-lobotomy
  62. ↑ Fraser & Navarro (1996:164–166).
  63. ↑ 1952 Summer Olympics official report. p. 91. – accessed 1 August 2010.
  64. ↑ Time. "In Mourning." 11 August 1952. Archived 2007-09-30 at the Wayback Machine.. Retrieved 9 November 2006.
  65. ↑ "Rice University: Julie M. Taylor". Ruf.rice.edu. Archived from the original on 20 June 2009. Retrieved 27 January 2011.
  66. ↑ Eva Perón: Intimate Portrait. Lifetime Television. ISBN 1-57523-677-X Interview with Julie M. Taylor
  67. ↑ Fraser & Navarro (1996:164).
  68. ↑ Crassweller, Robert D. Peron and the Enigmas of Argentina. WW. Norton and Company: 1987. p. 248.
  69. ↑ Fraser & Navarro (1996:Epilogue).
  70. ↑ Negrete, Claudio R. (2010). "Canjeando muertos". Necromanía: Historia de una pasión argentina (in Spanish). Sudamericana.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  71. ↑ Fraser & Navarro (1996:192).
  72. ↑ Rousso-Lenoir. Page 198
  73. ↑ McManners (2001:440).
  74. ↑ Adams (1993:203).
  75. ↑ "Evita Or Madonna: Whom Will History Remember?" Interview with Tomas Eloy Martinez". Archived from the original on 4 May 2001. Retrieved 9 November 2009.
  76. ↑ "Argentines swap pesos for 'Evitas'", BBC. Retrieved 4 October 2006.
  77. ↑ Evita Museum. Retrieved 13 October 2006
  78. ↑ Taylor (p. 147).
  79. ↑ Taylor (p. 148).
  80. ↑ "Interview with sir John Balfour in the documentary Eva Perón Queen of Hearts". Retrieved 2015-06-04.
  81. ↑ Rein, Raanan. Populism and Ethnicity: Peronism and the Jews of Argentina. McGill-Queen’s University Press. ISBN 0-22-800166-8 Back cover; page 4.
  82. ↑ Rein, Raanan. Populism and Ethnicity: Peronism and the Jews of Argentina. McGill-Queen’s University Press. ISBN 0-22-800166-8 Page 82.
  83. ↑ Fraser & Navarro (1996:100).
  84. ↑ Levine (p. 23).
  85. ↑ Crassweller (1987).
  86. ↑ Martínez, Tomás Eloy (20 January 1997). "The woman behind the fantasy. prostitute, fascist, profligate—Eva Perón was much maligned, mostly unfairly". Time. Archived from the original on 21 December 2001. Retrieved 28 January 2009.
  87. ↑ The Jews and Perón: Communal Politics and National Identity in Peronist Argentina, 1946–1955 by Lawrence D. Bell, PhD dissertation, 2002, Ohio State University, Retrieved 2 May 2008
  88. ↑ Passmore, Kevin. Fascism: A Very Short Introduction. Oxford University Press. ISBN 0-19-280155-4.
  89. ↑ Fraser & Navarro (1996:195). "Stigwood next hired the flamboyant director Ken Russell, who tested Elaine Paige, who had starred in the stage version, and Liza Minnelli."
  90. ↑ Erickson, Hal. ""Evita Perón" review in New York Times". The New York Times. Archived from the original on 7 March 2016.
  91. ↑ Fraser & Navarro (1996:193).
  92. ↑ Fraser & Navarro (1996:194).
  93. ↑ Guillermoprieto (2002:16)
  94. ↑ http://evita3.marianobayona.com/disticon.html Honours of Eva Perón
  95. ↑ http://evita3.marianobayona.com/14jun06.html Distincionesa Eva Perón
  96. ↑ https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/originals/58/29/ea/5829ea9a5dc9baad81efee618664b88e.jpg
  97. ↑ https://www.europeana.eu/api/v2/thumbnail-by-url.json?size=w400&uri=http%3A%2F%2Fvideo.archivioluce.com%2Ffoto%2Fhigh%2FATTUALITA%2FGP56%2FA00173095.jpg&type=IMAGE

പുറം കണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]

Eva Perón എന്ന വിഷയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിത്രങ്ങൾ വിക്കിമീഡിയ കോമൺസിലുണ്ട്.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ഇവ_പെറോൻ&oldid=3953174" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്