മുല്ല അബ്ദുൾ ഘനി ബരാദർ

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
(Abdul Ghani Baradar എന്ന താളിൽ നിന്നും തിരിച്ചുവിട്ടതു പ്രകാരം)
അബ്ദുൾ ഘനി ബരാദർ
ബരാദർ 2020 -ൽ
Nicknameമുല്ല ബരാദർ
ജനനം1968 (വയസ്സ് 55–56)
വീറ്റ്മാർക്, ദേ റാഹ്വുഡ് ജില്ല, ഒറുസ്ഗാൻ, അഫ്ഘാനിസ്ഥാൻ
ദേശീയതഅഫ്ഗാനിസ്താൻ താലിബാൻ
പദവികമാണ്ടർ
യുദ്ധങ്ങൾസോവിയറ്റ് അഫ്ഘാൻ യുദ്ധം
അഫ്ഘാൻ ആഭ്യന്തരയുദ്ധം (1996-2001
ഭീകരതയ്ക്കെതിരായ യുദ്ധം:

അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലെ താലിബാന്റെ സഹസ്ഥാപകനാണ് മുല്ല അബ്ദുൾ ഘനി ബരാദർ (Dari: عبدالغنی برادر‎ ; ജനനം 1968).[1] മുല്ല ബരാദർ അഖുന്ദ് അല്ലെങ്കിൽ മുല്ല ബ്രദർ എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു.[2][3] മുല്ല മുഹമ്മദ് ഒമറിന്റെ ഡെപ്യൂട്ടി ആയിരുന്നു അയാൾ. ബരാദറിനെ പാകിസ്ഥാന്റെ ഇന്റർ-സർവീസസ് ഇന്റലിജൻസും (ഐ.എസ്.ഐ) സെൻട്രൽ ഇന്റലിജൻസ് ഏജൻസിയും (സി.ഐ.എ) ഫെബ്രുവരി 2010 ന് പിടിച്ചെങ്കിലും അമേരിക്കൻ ആവശ്യപ്രകാരം 24 ഒക്ടോബർ 2018 ന് പുറത്തുവിട്ടു.[4][5]

ആദ്യകാല ജീവിതവും താലിബാൻ കരിയറും[തിരുത്തുക]

1968 ൽ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലെ ഒരുസ്ഗാൻ പ്രവിശ്യയിലെ ദേ റഹ്‌വോദ് ജില്ലയിലെ വീറ്റ്മാക് ഗ്രാമത്തിലാണ് ബരാദർ ജനിച്ചത്.[1] പോപാൽസായ് ഗോത്രത്തിലെ ഒരു ദുറാനി പഷ്തൂൺ ആണ് അയാൾ.[6] 1980 കളിൽ സോവിയറ്റ്-അഫ്ഗാൻ യുദ്ധത്തിൽ കാണ്ഡഹാറിൽ (പ്രധാനമായും പഞ്ച്വായ് പ്രദേശത്ത്) അദ്ദേഹം പോരാടി, സോവിയറ്റ് പിന്തുണയുള്ള അഫ്ഗാൻ സർക്കാരിനെതിരെ അഫ്ഗാൻ മുജാഹിദീനിൽ സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു. പിന്നീട് അയാൾ തന്റെ മുൻ കമാൻഡർ മുഹമ്മദ് ഒമറിനൊപ്പം കാണ്ഡഹാർ പ്രവിശ്യയിലെ മൈവാണ്ടിൽ ഒരു മദ്രസ നടത്തി. പാശ്ചാത്യ മാധ്യമങ്ങൾ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, ഒമറും ബരാദറും രണ്ട് സഹോദരിമാരെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നതിലൂടെ സഹോദരങ്ങളാകാം. 1994 ൽ തെക്കൻ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ താലിബാൻ രൂപീകരിക്കാൻ ഒമറിനെ അയാൾ സഹായിച്ചു.

താലിബാൻ ഭരണകാലത്ത് (1996-2001), ബരാദർ വിവിധ പദവികൾ വഹിച്ചു. ഹെറാത്ത്, നിമ്രൂസ് പ്രവിശ്യകളുടെ[7] കൂടാതെ/അല്ലെങ്കിൽ പടിഞ്ഞാറൻ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലെ കോർപ്സ് കമാൻഡർ ആയിരുന്നു. തരംതിരിക്കാത്ത യുഎസ് സ്റ്റേറ്റ് ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റ് രേഖയിൽ അയാളെ മുൻ സൈനിക മേധാവിയായും കാബൂളിലെ സെന്റ്രൽ ആമ്രി കോർപ്സിന്റെ കമാണ്ടർ ആയും ഡെപ്യൂട്ടി ചീഫ് ഓഫ് ആർമി സ്റ്റാഫ് ആയും[8] പട്ടികപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്, അതേസമയം അദ്ദേഹം താലിബാൻ പ്രതിരോധ മന്ത്രിയാണെന്ന് ഇന്റർപോൾ പ്രസ്താവിക്കുന്നു.[1]

അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലെ യുദ്ധം[തിരുത്തുക]

സെപ്റ്റംബർ 11, 2001 ആക്രമണത്തെത്തുടർന്ന്, അമേരിക്ക അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ ആക്രമിക്കുകയും അഫ്ഗാൻ സേനയുടെ സഹായത്തോടെ താലിബാനെ പുറത്താക്കുകയും ചെയ്തു. യുഎസ് പിന്തുണയുള്ള വടക്കൻ സഖ്യത്തിനെതിരെ ബരാദർ യുദ്ധം ചെയ്തു, ന്യൂസ് വീക്കിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, താലിബാൻ പ്രതിരോധം തകർന്നതിനാൽ 2001 നവംബറിൽ "മോട്ടോർ സൈക്കിളിൽ കയറ്റി തന്റെ പഴയ സുഹൃത്തിനെ (ഒമറിനെ) പർവതങ്ങളിൽ സുരക്ഷിതത്വത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി". ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ അമേരിക്കയുമായി ബന്ധമുള്ള അഫ്ഗാൻ സൈന്യം ബരാദറിനെയും മറ്റ് താലിബാൻ നേതാക്കളെയും പിടിച്ചുവെന്ന് പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും പാകിസ്താൻ രഹസ്യാന്വേഷണവിഭാഗം അവരെ മോചിപ്പിക്കാൻ ഇടപെട്ടു. ഡച്ച് ജേർണലിസ്റ്റ് ബെറ്റെ ഡാം റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത മറ്റൊരു വാർത്തപ്രകാരം, താലിബാൻ വിരുദ്ധ സേന കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ എത്തിയപ്പോൾ ഹമീദ് കർസായിയുടെ ജീവൻ ബരദാർ രക്ഷിച്ചു എന്നാണ്.

2001 ഡിസംബറിലെ ബോൺ ഉടമ്പടി അനുസരിച്ച് പുതിയ അഫ്ഗാൻ സർക്കാർ സംഘടിപ്പിച്ചു; ഹമീദ് കർസായി താൽക്കാലിക നേതാവായും പിന്നീട് അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ പ്രസിഡന്റായും പ്രവർത്തിച്ചു. ബരാദർ ഇപ്പോൾ അന്താരാഷ്ട്ര ശക്തികളോടും പുതുതായി രൂപീകരിച്ച അഫ്ഗാൻ സർക്കാരിനോടും പോരാടുന്നു. 2007 ൽ ഹെൽമണ്ട് പ്രവിശ്യയിൽ കൊല്ലപ്പെട്ട ബരാദറിന്റെ എതിരാളിയായ മുല്ല ദദുള്ള ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്രാരംഭ അധിനിവേശത്തെത്തുടർന്ന് നിരവധി സഹ താലിബാൻ കമാൻഡർമാർ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ബരാദർ ഒടുവിൽ ക്വെറ്റ ശൂറയെ നയിക്കുകയും താലിബാൻറെ യഥാർത്ഥ നേതാവാകുകയും പാകിസ്ഥാനിൽ നിന്ന് കലാപം നയിക്കുകയും ചെയ്തു. സ്വഭാവമനുസരിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ "പഴയ രീതിയിലുള്ള പഷ്തൂൺ ഗോത്ര തലവൻ" എന്നും സമവായമുണ്ടാക്കുന്നയാൾ എന്നും വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു.

തന്റെ സൈനിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ബരാദർ പ്രത്യേകമായി 2004 ലും 2009 ലും, സമാധാന ചർച്ചകൾ തുടങ്ങാൻ നിരവധി ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുന്നതിനു പിന്നിൽ ഉണ്ടെന്നു പറയപ്പെടുന്നു വ്യാപകമായി ഒരു സമാധാനശ്രമത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള കരാർ ഉണ്ടാക്കാനുള്ളതിന്റെ ഭാഗമായി അയാളെ കാണുന്നുണ്ട്.[9][10]

2010 ഫെബ്രുവരിയിൽ പിടിച്ചത്[തിരുത്തുക]

2010 ഫെബ്രുവരി 8 ന്, കറാച്ചിക്ക് സമീപം ഒരു പ്രഭാത റെയ്ഡിനിടെ പിടിക്കുകയുണ്ടായി ഈ പിടിച്ചെടുക്കൽ താലിബാനുമായുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ ഒരു "വഴിത്തിരിവായിരിക്കുമെന്ന്" യുഎസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ അവകാശപ്പെട്ടു.[11] ഒരാഴ്ചയ്ക്കു ശേഷം പാക്കിസ്ഥാൻ ഇത് സ്ഥിരീകരിച്ചുവെങ്കിലും അതൊരു സംയുക്ത യുഎസ്-പാക് ഓപ്പറേഷൻ ആണോയെന്ന് അവർ പറഞ്ഞില്ല. വാസ്തവത്തിൽ പാകിസ്ഥാൻ ആഭ്യന്തര മന്ത്രി റഹ്മാൻ മാലിക് അത് നിഷേധിക്കുകയായിരുന്നു. യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് നൽകിയ രഹസ്യാന്വേഷണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള റെയ്ഡിൽ ബരാദറും മറ്റുള്ളവരും ചേർന്ന് പിടിച്ചെടുത്തത് ഒരു ഭാഗ്യകരമായ സംഭവമാണെന്ന് മറ്റ് ഉറവിടങ്ങൾ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. ഡോൺ ദിനപത്രത്തിനുപുറമെ, ഈ കഥ ആദ്യം തകർന്നപ്പോൾ പാകിസ്ഥാൻ പത്രങ്ങളിൽ വലിയ തോതിൽ അവഗണിക്കപ്പെട്ടു.

ചില വിശകലന വിദഗ്ധർ ബരാദർ പിടിച്ചെടുത്തത് പാകിസ്ഥാന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഒരു പ്രധാന മാറ്റമായി കണ്ടെങ്കിലും, കർസായ് സർക്കാരുമായുള്ള അയാളുടെ ചർച്ചകൾ നിർത്തിവയ്ക്കാണ് പാക്കിസ്ഥാൻ ബരാദറിനെ പിടിച്ചതെന്നും, കാരണം പാകിസ്താനും ചർച്ചയിൽ പങ്കാളിത്തം ലഭിക്കും.[12] അല്ലാതെ പാക്കിസ്ഥാനെക്കൂടാതെ അവർ ഒരു ഉടമ്പടിയുണ്ടാക്കിയാൽ താലിബാനും കർസായ് സർക്കാരിനും അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലെ പാക്കിസ്ഥാന്റെ സ്വാധീനം ഇല്ലാതാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു.

പാകിസ്ഥാൻ ജനറൽ അഷ്ഫാഖ് പർവേസ് കയാനി താലിബാൻ അറസ്റ്റുകളുടെ പരമ്പര തന്റെ നവംബർ വിരമിക്കൽ തീയതിക്കപ്പുറം സ്വന്തം കരിയർ വിപുലീകരിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നുവെന്ന് വാദിക്കുന്നു, ഇത് അമേരിക്കൻ നയനിർമ്മാതാക്കൾക്കിടയിൽ തന്റെ നില ഉയർത്തും, അങ്ങനെ അവനെ നിലനിർത്താൻ പാകിസ്ഥാൻ സർക്കാരിനെ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തും.- ഇതാണ് ഈ അറസ്റ്റിനെക്കുറിച്ചുള്ള മറ്റൊരു വാദം.

അനന്തരഫലങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

അഫ്ഗാൻ സർക്കാർ ബരാദറുമായി രഹസ്യ ചർച്ചകൾ നടത്തിയിരുന്നുവെന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ അറസ്റ്റ് പ്രസിഡന്റ് ഹമീദ് കർസായിയെ പ്രകോപിപ്പിച്ചതായും പറയപ്പെടുന്നു.[13] ഔദ്യോഗികമായി ആവശ്യപ്പെട്ടാൽ പാക്കിസ്ഥാൻ ബരാദറിനെ അഫ്ഗാനിസ്ഥാന് കൈമാറുമെന്ന് ആവർത്തിച്ച് അവകാശപ്പെട്ടിട്ടും,[14] കൂടാതെ അയാളുടെ കൈമാറൽ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെന്നും പറഞ്ന്നിരുന്നെങ്കിലും 2012 നവംബറിൽ പാകിസ്താൻ വിട്ടയയ്ക്കാൻ പദ്ധതിയിട്ടിരുന്ന താലിബാൻ നേതാക്കളുടെ പട്ടികയിൽ നിന്ന് അയാളെ വ്യക്തമായി ഒഴിവാക്കി.[15]

ബരാദറിന്റെ അറസ്റ്റിന് ശേഷം മുല്ല അബ്ദുൽ ഖയ്യൂം സാക്കിർ താലിബാൻ സൈനിക നേതാവായി. 2012 നവംബർ 23 -ന് ബരാദർ ഉൾപ്പെടെ ഒമ്പത് താലിബാൻ നേതാക്കളെ വിട്ടയച്ചു.

വിട്ടയയ്ക്കൽ[തിരുത്തുക]

29 ഫെബ്രുവരി 2020 ന് ഖത്തറിലെ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലേക്ക് സമാധാനം കൊണ്ടുവരുന്നതിനുള്ള കരാറിൽ യുഎസ് പ്രതിനിധി സൽമയ് ഖലീൽസാദും (ഇടത്) ബരാദറും (വലത്) ഒപ്പുവച്ചു.

2018 ഒക്ടോബർ 25 -ന് മുല്ല ബരാദറിനെ പാകിസ്ഥാൻ വിട്ടയച്ചതായി താലിബാൻ സ്ഥിരീകരിച്ചു.[16] ഖത്തറിലെ ദോഹയിലുള്ള താലിബാന്റെ നയതന്ത്ര കാര്യാലയത്തിന്റെ തലവനായി അദ്ദേഹം പിന്നീട് നിയമിതനായി.[17] അമേരിക്കയുടെ അഭ്യർഥന മാനിച്ചാണ് മുല്ല ബരാദറിനെ വിട്ടയച്ചതെന്ന് വാഷിംഗ്ടൺ പ്രത്യേക പ്രതിനിധി സൽമയ് ഖലീൽസാദ് അവകാശപ്പെട്ടു.[5]

2020 ഫെബ്രുവരിയിൽ, താലിബാന്റെ പേരിൽ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ നിന്ന് യുഎസ് സൈന്യത്തെ പിൻവലിക്കുന്നതിനുള്ള കരാറിൽ ബരാദർ ഒപ്പുവച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, 2021 മാർച്ചിൽ, പ്രസിഡന്റ് ബിഡൻ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ നിന്ന് എല്ലാ യുഎസ് സൈനികരെയും മെയ് 1 നകം പിൻവലിക്കുന്നത് കരാറിൽ ആവശ്യപ്പെടുന്നത് പോലെ, കഠിനമാണെന്ന് പറഞ്ഞു.

അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ പ്രസിഡന്റ്[തിരുത്തുക]

2021 ഓഗസ്റ്റിൽ താലിബാൻ അഷ്റഫ് ഗനി സർക്കാരിനെ അട്ടിമറിച്ചതിനെ തുടർന്ന് ബരാദർ അഫ്ഗാനിസ്ഥാന്റെ പ്രസിഡന്റാകുമെന്ന് സൂചനയുണ്ട്.[18][19]

ഇതും കാണുക[തിരുത്തുക]

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 "Beradar, Abdul Ghani". Interpol. Archived from the original on 2012-04-18. Retrieved 2010-02-16."Beradar, Abdul Ghani". Interpol. from the original on 18 April 2012. Retrieved 16 February 2010.
  2. ↑ "Taliban-led insurgency leaves 3 dozen dead, injured in Afghanistan". Xinhua. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 15 February 2015.
  3. ↑ "Taliban leader rules out talks with U.S., Afghan gov't". Archived from the original on 2021-08-12. Retrieved 2010-04-10.
  4. ↑ Mashal, Mujib; Shah, Taimoor (October 25, 2018). "Taliban Deputy Is Released Amid Push for Afghan Peace Talks". The New York Times. Archived from the original on October 28, 2018. Retrieved October 28, 2018.
  5. ↑ 5.0 5.1 "Pakistan frees Taliban co-founder at US request; will play constructive role in Afghan peace initiative". National Herald. 9 February 2019.
  6. ↑ Giustozzi, Antonio (2008). Koran, Kalashnikov, and laptop: the neo-Taliban insurgency in Afghanistan. Columbia University Press. p. 47. ISBN 978-0-231-70009-2. Archived from the original on 2021-08-12. Retrieved 2020-10-05.
  7. ↑ Adamec, Ludwig W. (2005). Volume 30 of Historical dictionary of Afghan wars, revolutions, and insurgencies. Rowman & Littlefield. p. lxxxiii. ISBN 0-8108-4948-8. Archived from the original on 2021-08-12. Retrieved 2020-10-05.
  8. ↑ "B1, 1.4(D)" (PDF). US State Department. Archived from the original (PDF) on 8 February 2010. Retrieved 2010-02-16.
  9. ↑ "Afghanistan’s peace hopes rest on Mullah Beradar" Archived 2012-08-25 at the Wayback Machine., Reuters, August 23, 2012
  10. ↑ "Pakistan grants Afghan officials access to a top Taliban leader" Archived 2012-09-06 at the Wayback Machine., Abdulaziz Ibrahimi and Michael Georgy, Reuters / August 12, 2012
  11. ↑ {{cite news}}: Empty citation (help)
  12. ↑ American Embassy in Kabul (10 Feb 2010). "Leaked US diplomatic cable Wikileaks ref number 10KABUL693". WikiLeaks. Archived from the original on 2010-12-08. Retrieved 2010-12-08.
  13. ↑ "Aide: Karzai `very angry' at Taliban boss' arrest" Archived 2016-03-10 at the Wayback Machine., DEB RIECHMANN and KATHY GANNON, The Associated Press March 15, 2010
  14. ↑ Hussain, Zahid (2010-02-24), "Pakistan Offers Taliban Official to Afghans", The Wall Street Journal, archived from the original on 25 February 2010, retrieved 2010-02-24
  15. ↑ "Pakistan agrees to set free Taliban leaders" Archived 2012-11-14 at the Wayback Machine., 14 Nov 2012, Baqir Sajjad Syed, Dawn.com
  16. ↑ "Archived copy". Archived from the original on 2018-11-01. Retrieved 2018-10-31.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  17. ↑ Roggio, Bill (January 24, 2019). "Mullah Beradar appointed head of Taliban's 'political office' in Qatar". Long War Journal. Archived from the original on January 27, 2019. Retrieved January 29, 2019. "In accordance with the decree issued by the Leader of Islamic Emirate, the esteemed Mullah Abdul Ghani Beradar has been appointed as the deputy of the Leader in Political Affairs and the chief of the Political Office of the Islamic Emirate," the Taliban statement said.
  18. ↑ "Mullah Abdul Ghani Baradar declared Afghanistan's new President". ummid (in ഇംഗ്ലീഷ്). Retrieved 2021-08-15.
  19. ↑ "Mullah Abdul Ghani Baradar, One of the Co-founders of Taliban, Likely to be Afghanistan's New President". News18 (in ഇംഗ്ലീഷ്). 2021-08-16. Retrieved 2021-08-15.

പുറത്തേക്കുള്ള കണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=മുല്ല_അബ്ദുൾ_ഘനി_ബരാദർ&oldid=3789080" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്