സ്വാമിനാരായൺ

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
സ്വാമിനാരായണൻ
Illustration of Swaminarayan writing the Shikshapatri
മതംHinduism
Personal
ജനനംGhanshyam Pande
3 April 1781[1]
Chhapaiya (present-day Uttar Pradesh, India)
മരണം1 ജൂൺ 1830(1830-06-01) (പ്രായം 49)
Gadhada (present-day Gujarat, India)
സ്വാമിനാരായണന്റെ ജനനം: സ്വാമിനാരായണനും അമ്മ ഭക്തിമാതയും .

സ്വാമിനാരായണൻ ( IAST : Svāmīnārāyaṇa, 3 ഏപ്രിൽ 1781   - 1 ജൂൺ 1830), അഥവാ സഹജാനന്ദ സ്വാമി എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഘനശ്യാം പാണ്ഡേ ഒരു യോഗിയും അവധൂതനും ആയിരുന്നു , അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം ധർമ്മം,[2] അഹിംസ [3] [4] കൂടാതെ ബ്രഹ്മഛര്യം തുടങ്ങിയ ഹിന്ദു കീഴ്വഴക്കങ്ങളുടെ പുനരുദ്ധാരണത്തിനു കാരണമായി. അനുയായികൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദൈവത്തിന്റെ അവതാരമായി വിശ്വസിക്കുന്നു. [5] [6]

1781 ൽ ഇന്ത്യയിലെ ഉത്തർപ്രദേശിലെ ചപയ്യയിലാണ് ഘൻശ്യാം പാണ്ഡെ അഥവാ സ്വാമിനാരായണൻ ജനിച്ചത്. 1792 ൽ അദ്ദേഹം 11 വയസ്സുള്ളപ്പോൾ ഇന്ത്യയിലുടനീളം ഏഴ് വർഷത്തെ തീർത്ഥാടനം ആരംഭിച്ചു, നീലകാന്ത് വർണി എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. ഈ യാത്രയിൽ അദ്ദേഹം ക്ഷേമ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തി. 9 വർഷവും 11 മാസവും ഈ യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം 1799 ൽ ഗുജറാത്ത് സംസ്ഥാനത്ത് താമസമാക്കി. 1800 ൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗുരു സ്വാമി രാമനന്ദ ഉദ്ധവ സമ്പ്രദായത്തിലേക്ക് തുടക്കമിടുകയും അദ്ദേഹത്തിന് സഹജാനന്ദ് സ്വാമി എന്ന പേര് നൽകുകയും ചെയ്തു. 1802-ൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗുരു മരണത്തിന് മുമ്പ് ഉദ്ദവ് സമ്പ്രദായത്തിന്റെ നേതൃത്വം അദ്ദേഹത്തിന് കൈമാറി. സഹജനന്ദ് സ്വാമി ഒരു സമ്മേളനം നടത്തി സ്വാമിനാരായണ മന്ത്രം പഠിപ്പിച്ചു. ഈ സമയം മുതൽ അദ്ദേഹം സ്വാമിനാരായണൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു. ഉദ്ദവ് സമ്പ്രദാം സ്വാമിനാരായണ സമ്പ്രദേ എന്നറിയപ്പെട്ടു.

സ്വാമിനാരായണൻ ബ്രിട്ടീഷ് രാജുമായി നല്ല ബന്ധം വളർത്തിയെടുത്തു. [7] [8] ഹിന്ദു വിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് മാത്രമല്ല, ഇസ്ലാമിൽ നിന്നും സൊരാഷ്ട്രിയൻ മതത്തിൽനിന്നും നിന്നും അദ്ദേഹത്തിന് അനുയായികളുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ ജീവിതകാലത്ത് ആറ് ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിച്ച അദ്ദേഹം [9] തത്ത്വചിന്ത പ്രചരിപ്പിക്കാൻ 500 അതിവർണാശ്രമികളെ നിയമിച്ചു. [10] 1826 ൽ സ്വാമിനാരായണൻ സാമൂഹ്യ തത്ത്വങ്ങളുടെ പുസ്തകം ശിക്ഷാപത്രി എഴുതി. [11] 1830 ജൂൺ 1 ന്‌ അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു. ഗുജറാത്തിലെ ഗദ്ദഡയിൽ ഹിന്ദു ആചാരപ്രകാരം സംസ്‌കരിച്ചു. മരിക്കുന്നതിനുമുമ്പ്, സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ ദത്തെടുത്ത മരുമക്കളെ ആചാര്യന്മാരായി നിയമിച്ചു. സ്വാമി നാരായണൻ സ്ത്രീകൾക്ക് വേണ്ടി സമൂഹത്തിൽ ചില പരിഷ്കാരങ്ങൾ നടത്തുന്നതിനായി ശ്രമിച്ച വ്യക്തിയായാണ് അറിയപ്പെടുന്നത് [12] ദരിദ്രൻ [13] കൂടാതെ അക്രമരഹിത പ്രകടനം യജ്ഞസ് വൻതോതിൽ യജ്ഞങ്ങളും അദ്ദേഹം നടത്തി.

ഘനശ്യാമിന്റെ ബാല്യം[തിരുത്തുക]

ധർമ്മദേവ് ഘാൻശ്യാമിനെ വേദം പഠിപ്പിക്കുന്നു

1781 ഏപ്രിൽ 3 ന് (ചൈത്ര സുദ് 9, സംവത് 1837)ഇന്ത്യയിൽ ഉത്തർപ്രദേശിലെ ചപയ്യയിൽ അയോദ്ധ്യയ്ക്കടുത്തുള്ള ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ ഹിന്ദി സംസാരിക്കുന്ന പ്രദേശത്താണ് സ്വാമിനാരായണൻ ജനിച്ചത് . ജനിച്ചത് ബ്രാഹ്മണൻ അല്ലെങ്കിൽ പൗരോഹിത്യ ജാതി സര്വരിയ എന്ന വിഭാഗത്തിലാണ്. , സ്വമിനരയണൺറ്റെ മാതാപിതാക്കൾ, ഹരിപ്രസാദ് പാണ്ഡെ (പിതാവ്, പുറമേ ധര്മദെവ് അറിയപ്പെടുന്നു) പ്രെമവതി പാണ്ഡെ (അമ്മ, പുറമേ ഭക്തിമത ആൻഡ് മൂർത്തിദേവി എന്നറിയപ്പെടുന്നു) അദ്ദേഹത്തിനുഘംശ്യമ് പാണ്ഡെ എന്ന നാമകരണം ചെയ്തു. സ്വാമിനാരായണനു ജനനം ഹിന്ദു ഉത്സവമ്മായ രാമ രാംനവമി ശ്രീരാമനറ്റെ ജന്മദിനവുമായി ഒത്തുപോകുന്നു. . ചൈത്ര മാസത്തിലെ (മാർച്ച്-ഏപ്രിൽ) വാക്സിംഗ് ചന്ദ്രന്റെ രണ്ടാഴ്ചയിലെ ഒൻപതാമത്തെ ചാന്ദ്ര ദിനം സ്വാമിനാരായണ അനുയായികൾ രാമ നവാമിയും സ്വാമിനാരായണ ജയന്തിയും ആയി ആഘോഷിക്കുന്നു. ഈ ആഘോഷം അനുയായികൾക്കായി ഒരു ആചാരപരമായ കലണ്ടറിന്റെ തുടക്കവും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. സ്വാമിനാരായണന് ഒരു ജ്യേഷ്ഠൻ രാംപ്രതാപ് പാണ്ഡെ, ഒരു ഇളയ സഹോദരൻ ഇച്ചരം പാണ്ഡെ എന്നിവരുണ്ടായിരുന്നു. [14] ഏഴാമത്തെ വയസ്സിൽ വേദങ്ങൾ, ഉപനിഷത്തുകൾ, പുരാണങ്ങൾ, രാമായണം, മഹാഭാരതം എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള തിരുവെഴുത്തുകളിൽ അദ്ദേഹം പ്രാവീണ്യം നേടിയിട്ടുണ്ട്. [15]

നീലകാന്ത് വർണിയായി യാത്ര ചെയ്യുന്നു[തിരുത്തുക]

യാത്രയ്ക്കിടെ നീലകാന്ത് വർണി

മാതാപിതാക്കളുടെ മരണശേഷം, ഗാൻഷ്യം പാണ്ഡെ 1792 ജൂൺ 29 ന് (ആഷാദ് സുദ് 10, സംവത് 1849) 11 ആം വയസ്സിൽ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി. [16] യാത്രയ്ക്കിടെ അദ്ദേഹം നീലകാന്ത് വർണി എന്ന പേര് സ്വീകരിച്ചു. ഹിന്ദു തത്ത്വചിന്തയിലെ നാല് പ്രാഥമിക വിദ്യാലയങ്ങളായ വേദാന്തം, സംഖ്യ, യോഗ, പഞ്ചരാത്ര എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ശരിയായ ധാരണയുള്ള ഒരു ആശ്രമം അല്ലെങ്കിൽ സന്യാസിമഠം തേടി നീലകാന്ത് വർണി ഇന്ത്യയിലും നേപ്പാളിലും സഞ്ചരിച്ചു. അത്തരമൊരു ആശ്രമം കണ്ടെത്തുന്നതിന്, അടിസ്ഥാന വൈഷ്ണവ വേദാന്ത വിഭാഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് നീലകാന്ത് വർണി ഇനിപ്പറയുന്ന അഞ്ച് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ചു:

യാത്രയ്ക്കിടെ, ഗോപാൽ യോഗി എന്ന വയോധികനായ യജമാനന്റെ മാർഗനിർദ്ദേശപ്രകാരം 9 മാസ കാലയളവിൽ നീലകാന്ത് വർണി അസ്തംഗ യോഗ (എട്ട് മടങ്ങ് യോഗ) നേടി. [17] നേപ്പാളിൽ, അദ്ദേഹം റാണ ബഹദൂർ ഷായെ സന്ദർശിക്കുകയും വയറ്റിലെ അസുഖം ഭേദമാക്കുകയും ചെയ്തു. തൽഫലമായി, രാജാവ് ജയിലിലടച്ച സന്ന്യാസിമാരെല്ലാം മോചിപ്പിച്ചു. [18] പുരിയിലെ ജഗന്നാഥ ക്ഷേത്രവും ബദരീനാഥ്, രാമേശ്വരം, നാസിക്, ദ്വാരക, പാണ്ഡാർപൂർ എന്നിവിടങ്ങളിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളും നീലകാന്ത് വർണി സന്ദർശിച്ചു. [16]

1799 ൽ, ഏഴ് വർഷത്തെ യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം, യോഗിയായി നീലകാന്തിന്റെ യാത്ര ഒടുവിൽ ഗുജറാത്തിലെ ജുനാഗഡ് ജില്ലയിലെ ലോജ് എന്ന ഗ്രാമത്തിൽ സമാപിച്ചു. ആരാത് ൽ, പീഠഭൂമിയിലാണ് വര്നി കൂടിക്കാഴ്ച മുക്തനംദ് സ്വാമി, ഒരു മുതിർന്ന ശിഷ്യനായ രാമാനന്ദ് സ്വാമി . നീലകാന്തിനേക്കാൾ ഇരുപത്തിരണ്ട് വയസ്സ് കൂടുതലുള്ള മുക്താനന്ദ് സ്വാമി അഞ്ച് ചോദ്യങ്ങൾക്ക് നീലകാന്തിന്റെ സംതൃപ്തിക്ക് ഉത്തരം നൽകി. ഗുജറാത്തിലെത്തി ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കുശേഷം കണ്ടുമുട്ടിയ രാമാനന്ദ സ്വാമിയെ കാണാനുള്ള അവസരത്തിനായി നിൽക്കാൻ നീലകാന്ത് തീരുമാനിച്ചു. ഈ കാലയളവിൽ, തന്റെ അമ്മമാരുടെ മാംസവും രക്തവും ശരീരത്തിൽ നിന്ന് ഉന്മൂലനം ചെയ്യാൻ കഠിനമായ തപസ്സുചെയ്തതായി അദ്ദേഹം പിന്നീട് വചനാമൃതത്തിൽ അവകാശപ്പെട്ടു, അങ്ങനെ കുടുംബവുമായുള്ള ശാരീരിക അടുപ്പത്തിന്റെ അടയാളം പൂർണ്ണമായും നീക്കം ചെയ്യപ്പെട്ടു.

സഹജാനന്ദ സ്വാമിയായി നേതൃത്വം[തിരുത്തുക]

സ്വാമിനാരായണന്റെ പരമ്പരാഗത ഐക്കണോഗ്രാഫിക്കൽ ഛായാചിത്രം

പഞ്ച- തത്ത്വങ്ങളുടെ (അഞ്ച് ശാശ്വത ഘടകങ്ങൾ) മെറ്റാഫിസിക്കൽ, എപ്പിസ്റ്റമോളജിക്കൽ സങ്കല്പങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ആശയങ്ങളൂം നീലകാന്തിന്റെ മാനസികവും ശാരീരികവുമായ അച്ചടക്കവും രാമാനന്ദ് സ്വാമിയുടെ മുതിർന്ന സാധുക്കളെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു.

1800 ഒക്ടോബർ 20 ന് രാമണന്ദ് സ്വാമിയിൽ നിന്ന് നീലകാന്ത് വർണിക്ക് സന്യാസ സമാരംഭം ലഭിച്ചു, അതോടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുതിയ പദവി സൂചിപ്പിക്കുന്നതിന് സഹജനന്ദ് സ്വാമി, നാരായണ മുനി എന്നീ പേരുകൾ ലഭിച്ചു.

1802ൽ 21-ാം വയസ്സിൽ, സഹജനന്ദ് സ്വാമി, രാമാനന്ദ സ്വാമിയുടെ മരണത്തിന് മുമ്പ് ഉദ്ദവ് സമ്പ്രദായത്തിന്റെ നേതാവായി രാമാനന്ദ് സ്വാമിയുടെ പിൻഗാമിയായി നിയമിക്കപ്പെട്ടു. ഉദ്ദവ് സമ്പ്രദായം അതു മുതൽ സ്വാമിനാരായണ സമ്പ്രദായം എന്നറിയപ്പെട്ടു. കിട്ടിയവിവരങ്ങൾ പ്രകാരം അദ്ദേഹം ഒരു ഏക ദൈവാരാധനയെ (കൃഷ്ണ അല്ലെങ്കിൽ നാരായണ.)പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. [19] കൃഷ്ണനെ അദ്ദേഹം സ്വന്തം ഇഷ്ട ദേവതയായി കണക്കാക്കി . രാധ-വല്ലഭ സമ്പ്രദായം എന്നറിയപ്പെടുന്ന വൈഷ്ണവ വിഭാഗത്തിന് വിപരീതമായി, [20] സ്വഭാവത്തിലും ഇമേജറിയിലും ശക്തമായി വ്യതിചലനസ്വഭാവമുഌഅ കൃഷ്ണന്റെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ വീക്ഷണങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ ശുദ്ധമായ സമീപനമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റേത്. കൃഷ്ണ ആരാധിക്കാൻ ചെയ്യപ്പെടുന്ന സമയത്ത നേരത്തെ പഴയ വൈഷ്ണവ അധ്യാപകരായ, രാമാനുജൻ യമുനചര്യർ എന്നിവരിൽ നിന്ന് വെത്യസ്തമായി സ്വാമിനാരായണൻ കൃഷ്ണാരാധനയിലെ പ്രതാപത്തിന്റെ മൂഡ് ആരാധന അനുകൂലമായും നാശകാരികളായിത്തീരുന്ന ഘടകങ്ങൾ തള്ളിയും നിലപാടെടുത്തു, . [21]

ഭക്തിയും ധർമ്മവും സംയോജിപ്പിച്ച് ഭക്തജീവിതം നയിക്കാൻ സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ അനുയായികളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. തന്റെ സംഘടനയുടെ അടിത്തറ ഉണ്ടാക്കാൻ ഹിന്ദു ഗ്രന്ഥങ്ങളും അനുഷ്ഠാനങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് സ്വാമിനാരായണൻ പിൽക്കാല നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ശക്തമായ ഗുജറാത്തി വേരുകളുള്ള ഒരു ആഗോള സംഘടനയായി മാറിയ സംഘടന സ്ഥാപിച്ചു. [22] ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ലിംഗഭേദം കാണിക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹം പ്രത്യേകിച്ചും കർശനനായിരുന്നു. [23] മാംസം, മദ്യം, മയക്കുമരുന്ന് ഉപയോഗം, വ്യഭിചാരം, ആത്മഹത്യ, മൃഗബലി, ക്രിമിനൽ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, പ്രേതങ്ങളെയും താന്ത്രിക ആചാരങ്ങളെയും പ്രീണിപ്പിക്കൽ എന്നിവയ്ക്കെതിരായിരുന്നു സ്വാമിനാരായണൻ. [24] [25] .ഔഷധ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി പോലും മദ്യം ഉപയോഗിക്കുന്നത് നിരോധിച്ചിരുന്നു. [26] അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികളിൽ പലരും ശിഷ്യനാകുന്നതിന് മുമ്പ് നോമ്പുകൾ സ്വീകരിച്ചു. ആത്യന്തിക രക്ഷയ്ക്കായി നാല് ഘടകങ്ങൾ ജയിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രസ്താവിച്ചു: ധർമ്മം, ഭക്തി (ഭക്തി), ജ്ഞാനം (അറിവ്), വൈരാഗ്യ (വേർപിരിയൽ). [27] ദാർശനികമായി, സ്വാമിനാരായണൺ പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ തത്ത്വചിന്തകൻ രാമാനുജനോട് അടുപ്പം കാണിക്കുന്നു. അത് പോലെ വിമർശിക്കുന്ന ശങ്കരാചാര്യരുടെ അദ്വൈതം അല്ലെങ്കിൽ ദ്വൈതനിഷേധം എന്ന ആശയത്തിന്റെ നിരാസകനും ആയിരുന്നു. , . പരമമായ വ്യക്തി രൂപരഹിതനല്ലെന്നും ദൈവത്തിന് എപ്പോഴും ഒരു ദൈവികരൂപമുണ്ടെന്നും സ്വാമിനാരായണന്റെ അസ്തിത്വവാദം സമർത്ഥിച്ചു..

ജോലിയും കാഴ്ചകളും[തിരുത്തുക]

“താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരായ സ്ത്രീകളുടെ ഉന്നമനത്തെ വെറുക്കുന്ന” സമകാലിക സമൂഹത്തിൽ നിന്നുള്ളവരിൽ നിന്ന് ഗണ്യമായ വിമർശനങ്ങൾക്കിടയിലും വിദ്യാഭ്യാസം സ്ത്രീകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള എല്ലാ ആളുകളുടെയും അന്തർലീനമായ അവകാശമാണെന്ന് സ്വാമിനാരായണൻ വാദിച്ചു. [28] അക്കാലത്ത് സ്വാധീനമുള്ളവരും സമ്പന്നരുമായ വ്യക്തികൾ സ്വകാര്യവും വ്യക്തിഗതവുമായ ട്യൂഷനിലൂടെ പെൺകുട്ടികളെ പഠിപ്പിച്ചു. സ്വാമിനാരായണന്റെ പുരുഷ അനുയായികൾ അവരുടെ സ്ത്രീ കുടുംബാംഗങ്ങളെ ബോധവത്കരിക്കാനുള്ള ക്രമീകരണങ്ങൾ ചെയ്തു. സ്വാമിനാരായണന്റെ കാലത്ത് സ്ത്രീകൾക്കിടയിൽ സാക്ഷരതാ നിരക്ക് വർദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങി, ആത്മീയ വിഷയങ്ങളെക്കുറിച്ച് പ്രഭാഷണങ്ങൾ നടത്താൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞു. [29] ഇന്ത്യയിലെ സ്ത്രീകളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ തുടക്കക്കാരനായി സ്വാമിനാരായണനെ ഈ വിഭാഗത്തിലെ അംഗങ്ങൾ കരുതുന്നു. [30] [31] [32] [33]

എഴുത്തുകാരനായ റെയ്മണ്ട് ബ്രാഡി വില്യംസ് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, "സ്ത്രീകളുമായി വ്യക്തിപരമായ ഇടപെടലില്ലാതെ സ്ത്രീകളുടെ അവകാശങ്ങൾക്കായി വാദിക്കുന്നതിന്റെ ആദ്യകാല പ്രതിനിധിയാണ് സ്വാമിനാരായണൻ". സതി (ഭർത്താവിന്റെ ശവസംസ്കാര ചിതയിൽ ഒരു വിധവ നടത്തിയ ആത്മഹത്യ) എതിർക്കുന്നതിനായി സ്വാമിനാരായണൻ വാദിച്ചു, മനുഷ്യജീവിതം ദൈവം നൽകിയതിനാൽ അത് ദൈവത്തിന് മാത്രമേ എടുക്കാനാകൂ എന്നും സതിക്ക് വേദ അനുമതിയില്ലെന്നും. സതിയെ ആത്മഹത്യയെന്നല്ലാതെ മറ്റൊന്നും വിളിക്കാൻ അദ്ദേഹം പോയില്ല. സ്ത്രീ ശിശുഹത്യയെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുന്നതിന് സ്ത്രീധന ചെലവുകൾക്ക് സ്വാമിനാരായണൻ മാതാപിതാക്കളെ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു, ശിശുഹത്യയെ പാപമെന്ന് വിളിക്കുന്നു. [30] നിലവിലുള്ള ഈ സമ്പ്രദായങ്ങൾ നിർത്തലാക്കിയതിന്, സ്വാമിനാരായണന്റെ "സമകാലികർ സ്വാഭാവികമായും പരിഷ്കരിച്ചതും ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടതുമായ ഒരു ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ പയനിയർ, സ്വാമിനാരായണ ഹിന്ദുമതം ഒരു 'ഇൻഗ്രാസി ധർമ്മം' അല്ലെങ്കിൽ ബ്രിട്ടീഷ് മതം എന്നിവയിൽ കണ്ടു. [29]

പ്രൊഫസർ ഡേവിഡ് ഹർമാൻ നിരീക്ഷിച്ചത്, സ്ത്രീകളോടുള്ള സ്വാമിനാരായണന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് ഇത്തരത്തിലുള്ള ബഹുഭാര്യത്വവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലെന്നും സന്യാസികൾക്ക് ബ്രഹ്മചര്യം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനൊപ്പം സ്ത്രീകളോട് മോശമായി പെരുമാറുന്നത് തടയാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആഗ്രഹത്തിൽ വേരൂന്നിയതാണെന്നും ഹാർഡിമാൻ കൂട്ടിച്ചേർത്തു, സ്വാമിനാരായണൻ ജനകീയ ശക്തി ആരാധനകളെയും ' ഗോസായ് ', ' നാഥ് ' സന്യാസിമാരെയും വിമർശിച്ചു. ഈ ആരാധനകൾ പലപ്പോഴും സ്ത്രീകളെ ലൈംഗികമായി ചൂഷണം ചെയ്യുന്നതിന് കാരണമായി. " [34] സ്വാമിനാരായണൻ "തന്റെ വിഭാഗത്തിലെ എല്ലാ സാധുക്കളെയും സാധ്വികളെയും (അതായത്, പുരുഷനും സ്ത്രീയും സന്ന്യാസിമാർ) എതിർലിംഗത്തിൽപ്പെട്ടവരുമായി എന്തെങ്കിലും ബന്ധപ്പെടുന്നതിൽ നിന്ന് വിലക്കി." "ഇന്ത്യയിലുടനീളം ഒരു സന്യാസിയായി യാത്ര ചെയ്തതിനുശേഷം [ഒരു സ്ത്രീയുടെ നിഴൽ പോലും സമീപിച്ചാൽ ഛർദ്ദിക്കപ്പെടുമെന്ന് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ" അദ്ദേഹം ആന്തരികവൽക്കരിച്ച ഒന്നായിരുന്നു ഈ കർശനമായ ഉപദേശം. [35] തന്റെ സന്ന്യാസി അനുയായികളെ ബ്രഹ്മചര്യം നിലനിർത്താൻ സഹായിക്കുന്നതിനായി സ്വാമിനാരായണൻ പഠിപ്പിച്ചു “ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കുന്ന സ്ത്രീ അസ്ഥികൾ, രക്തക്കുഴലുകൾ, തുപ്പൽ, രക്തം, മ്യൂക്കസ്, മലം എന്നിവകൊണ്ടാണ് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്; അവൾ കേവലം ഇവയുടെ ഒരു ശേഖരം മാത്രമാണ്, ആകർഷകമാകാൻ ഒന്നുമില്ല.

ചില സമ്പ്രദായങ്ങൾ സ്ത്രീകളെ നിയന്ത്രിക്കുകയും നേതൃത്വത്തിൽ ലിംഗസമത്വം അസാധ്യമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന് തോന്നുന്നതിനെ പ്രതിരോധിക്കുന്നവരാണ് വിശ്വാസത്തിലെ അംഗങ്ങൾ. സ്ത്രീകൾക്കായി നീക്കിവച്ചിരിക്കുന്ന ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പ്രത്യേക വിഭാഗങ്ങളിൽ പ്രവേശിക്കാനോ പ്രത്യേക വനിതാ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പോകാനോ മാത്രമേ അവർക്ക് അനുമതിയുള്ളൂ. [34] ഓർത്തഡോക്സ് ജൂഡായിസത്തിലെ നിദ്ദയുടെ രീതികൾ പോലെ, ആർത്തവചക്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മലിനീകരണ ആശയങ്ങൾ സ്ത്രീകളെ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കുന്നതിനും ബാധിച്ച സമയത്ത് ദൈനംദിന ആരാധനയ്ക്കും കാരണമാകുന്നു. [36] സ്ത്രീകൾ നൽകുന്ന മതപ്രഭാഷണങ്ങൾ ശ്രദ്ധിക്കരുതെന്ന് സ്വാമിനാരായണൻ പുരുഷ ഭക്തരോട് നിർദ്ദേശിച്ചു. [31]

വിധവകളുടെ കാര്യത്തിൽ, പവിത്രതയുടെ പാത പിന്തുടരാൻ കഴിയാത്തവരെ പുനർവിവാഹം ചെയ്യാൻ സ്വാമിനാരായണൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. കഴിവുള്ളവർക്കായി, കർശനമായ നിയമങ്ങൾ അദ്ദേഹം ഏർപ്പെടുത്തി, അതിൽ അവ കുടുംബത്തിലെ പുരുഷ അംഗങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരിക്കും. ഇത് പിന്തിരിപ്പനായി തോന്നാം, എന്നിരുന്നാലും അത് അക്കാലത്തെ "സാമൂഹിക ക്രമത്തിൽ മാന്യവും സുരക്ഷിതവുമായ സ്ഥാനം" നൽകി. സ്വാമിനാരായണൻ വിധവകളെ "അവരുടെ കുടുംബത്തിലെ പുരുഷ അംഗങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിൽ എല്ലായ്പ്പോഴും ജീവിക്കാൻ നിയന്ത്രിക്കുകയും അവരുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത ബന്ധങ്ങൾ ഒഴികെയുള്ള ഏതൊരു മനുഷ്യനിൽ നിന്നും ഏതെങ്കിലും ശാസ്ത്രത്തിൽ പ്രബോധനം സ്വീകരിക്കുന്നതിനെ വിലക്കുകയും ചെയ്തു." [31]

ജാതിവ്യവസ്ഥയും ദരിദ്രരും[തിരുത്തുക]

സ്വാമിനാരായണൻ ദരിദ്രർക്കിടയിൽ ഭക്ഷണം വിതരണം ചെയ്യുന്നു

സമ്പ്രദായത്തിന്റെ നേതൃത്വം ഏറ്റെടുത്ത ശേഷം ഭക്ഷണവും കുടിവെള്ളവും വിതരണം ചെയ്ത് ദരിദ്രരെ സഹായിക്കാൻ സ്വാമിനാരായണൻ പ്രവർത്തിച്ചു. നിരവധി സാമൂഹിക സേവന പദ്ധതികൾ ഏറ്റെടുക്കുകയും ദരിദ്രർക്കായി ദാനശാലകൾ തുറക്കുകയും ചെയ്തു. വരൾച്ചക്കാലത്ത് സ്വാമിനാരായണൻ ആളുകൾക്ക് ഭക്ഷണവും ജലാശയവും സംഘടിപ്പിച്ചു. [37] നാമമാത്ര കൃഷിക്കാർ, കാർഷിക തൊഴിലാളികൾ, അന mal പചാരിക മേഖലയിലെ തൊഴിലാളിവർഗം, ആദിവാസികൾ, ദളിതർ തുടങ്ങിയ ദരിദ്ര ജനവിഭാഗത്തെ ഈ വിശ്വാസം പ്രധാനമായും ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു. സ്വാമിനാരായണ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ദലിതരെ തുടക്കം മുതൽ നിരോധിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും ഒരു കേസിൽ അവരുടെ ഉപയോഗത്തിനായി പ്രത്യേക ക്ഷേത്രം സൃഷ്ടിച്ചു. [34]

സ്വാമിനാരായണ സമ്പ്രദായത്തിലേക്ക് എല്ലാവരേയും അനുവദിച്ചുകൊണ്ട് ജാതിവ്യവസ്ഥ അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിന് സ്വാമിനാരായണൻ പ്രവർത്തിച്ചതായി ചിലർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. എന്നിരുന്നാലും താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരുടെ ഉപഭോഗ ഭക്ഷണത്തിലും ജാതി മലിനീകരണത്തിലും പങ്കാളിയാകുന്നത് അദ്ദേഹത്തെ പിന്തുണച്ചില്ല. [26] ഗുജറാത്തിലെ ഒരു രാഷ്ട്രീയ ഉദ്യോഗസ്ഥനായ വില്യംസൺ ബിഷപ്പ് ഹെർബറിനോട് സ്വാമിനാരായണൻ “ജാതിയുടെ നുകം നശിപ്പിച്ചു” എന്ന് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു. സമൂഹത്തിന്റെ എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും ദാനധർമ്മം ശേഖരിക്കാൻ അദ്ദേഹം തന്റെ പരമഹാൻസസിനോട് നിർദ്ദേശിക്കുകയും സമൂഹത്തിന്റെ താഴേത്തട്ടിലുള്ളവരെ തന്റെ സ്വകാര്യ പരിചാരകരായി നിയമിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രസ്ഥാനം അവരുടെ സാമൂഹിക നില മെച്ചപ്പെടുത്തിയതിനാൽ താഴ്ന്ന ജാതിയിലെ അംഗങ്ങളെ ആകർഷിച്ചു. [24] [31] താഴ്ന്ന രജപുത്ര, ഖതി ജാതികൾക്കൊപ്പം സ്വാമിനാരായണൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമെങ്കിലും താഴ്ന്നവരല്ല. [38] താഴ്ന്ന ജാതിക്കാർക്കായി പ്രത്യേക ആരാധനാലയങ്ങൾ അദ്ദേഹം സ്ഥാപിച്ചു. [39] എന്നിരുന്നാലും, ദലിതരെ - ജാതിവ്യവസ്ഥയ്ക്ക് പുറത്തുള്ളവരെ - amin ദ്യോഗികമായി സ്വാമിനാരായണ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കി. [40] താഴ്ന്ന ജാതിയിലെ അംഗങ്ങൾക്ക് നെറ്റിയിൽ ഒരു മുഴുവൻ വിഭാഗചിഹ്നം (തിലക് ചാൻഡ്ലോ) ധരിക്കുന്നത് വിലക്കിയിരിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഇപ്പോൾ പോലും ഗുജറാത്തിലെ താഴ്ന്ന ജാതി, തൊട്ടുകൂടാത്ത, ഗോത്രവർഗ്ഗ ജനസംഖ്യയുടെ ഭൂരിപക്ഷത്തിനും ഈ വിഭാഗം അതിരുകളില്ല. [41]

കൊൽക്കത്ത പ്രഭു ബിഷപ്പ് റെജിനാൾഡ് ഹെബർ, സ്വാമിനാരായണന്റെ ശിഷ്യന്മാർ എല്ലാ ജാതികളെയും വെട്ടിക്കുറച്ചതായും മുസ്‌ലിംകളെപ്പോലും ഉൾപ്പെടുത്തിയെന്നും അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം എഴുതുന്നു "എല്ലാവരും ജാതി വ്യത്യാസമില്ലാതെ ഒരു ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. അവർ സഹോദരന്മാരെപ്പോലെയാണ് ജീവിക്കുന്നത്. " [42] കൂടാതെ, സ്വാമിനാരായണനുമായുള്ള ഒരു കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ അദ്ദേഹം ഇങ്ങനെ കുറിച്ചു: "[സ്വാമിനാരായണൻ] ഈ വിഷയത്തെ വളരെയധികം പ്രാധാന്യമുള്ളതായി കണക്കാക്കിയിട്ടില്ല, എന്നാൽ കുറ്റം (പുരാതന ഹിന്ദു സമ്പ്രദായത്തിന്) നൽകരുതെന്ന് അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു;, എന്നാൽ സ്വർഗത്തിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്ന "op പർ" ന് മുകളിൽ, ആ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഇല്ലാതാകും. " മോക്ഷം (രക്ഷ) എല്ലാവർക്കും കൈവരിക്കാനാവില്ല എന്ന മിഥ്യാധാരണ തീർക്കാൻ സ്വാമിനാരായണൻ അങ്ങനെ പ്രവർത്തിച്ചു. ആത്മാവ് ആണോ പെണ്ണോ അല്ല, ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക ജാതിയോട് ചേർന്നിട്ടില്ലെന്നും അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ചു. [24]

മൃഗബലി, യജ്ഞം[തിരുത്തുക]

ക ula ള, വാമ മാർഗ് ആരാധനകളിൽ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയ യജ്ഞങ്ങൾ (അഗ്നി ബലി) പോലുള്ള വേദചടങ്ങുകളിൽ ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതന്മാർ നടത്തിയ മൃഗബലിക്ക് എതിരായിരുന്നു സ്വാമിനാരായണൻ. [43] പുരോഹിതന്മാർ ഈ മൃഗങ്ങളുടെ മാംസത്തിന്റെ രൂപത്തിൽ "വിശുദ്ധീകരിച്ച" പ്രസാദ് കഴിച്ചു. ഈ പ്രശ്നം പരിഹരിക്കുന്നതിനായി സ്വാമിനാരായണൻ വാരണാസിയിൽ നിന്നുള്ള പുരോഹിതരെ ഉൾപ്പെടുത്തി നിരവധി വലിയ യജ്ഞങ്ങൾ നടത്തി. ഇവയ്ക്ക് മൃഗബലി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, വേദഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കനുസൃതമായിട്ടാണ് ഇവ നടത്തിയത്. ഇത്തരം നിരവധി വലിയ യജ്ഞങ്ങളിലൂടെ അഹിംസ പുന in സ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ സ്വാമിനാരായണൻ വിജയിച്ചു. സ്വമിനരയന് ലച്തൊ ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു സസ്യാഹാരം പെരുമാറ്റചട്ടങ്ങളുടെയും ചൊദിഫ്യിന്ഗ് തന്റെ പിന്തുണക്കാർക്കായി വിലക്കിയിരുന്നവരെ ഇറച്ചി ഉപഭോഗം ഇടയിൽ ശിക്ശപത്രി . [26] [31] [44]

ഗുജറാത്തിലെ ക്രമസമാധാനം സ്ഥാപിക്കുന്നു[തിരുത്തുക]

സ്വാമിനാരായണൻ ഗുജറാത്തിൽ വന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ ഗുജറാത്തിലെ ക്രമസമാധാനനില എക്കാലത്തെയും മോശമായിരുന്നു. കത്തിയവാർ, കച്ച്, ഗുജറാത്ത് എന്നിവിടങ്ങളിലെ കവർച്ചകൾ, കൊലപാതകങ്ങൾ, ആഭ്യന്തര കലഹങ്ങൾ, ബലാത്സംഗങ്ങൾ, മറ്റ് സംസ്‌കൃത സംഭവങ്ങൾ എന്നിവ നിയന്ത്രിക്കാൻ ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരിനോ പ്രാദേശിക രാജാക്കന്മാർക്കോ കഴിഞ്ഞില്ല. ഗുജറാത്തിലെത്തിയപ്പോൾ സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ പ്രസംഗവും പ്രകൃതിദത്ത ദിവ്യശക്തിയും കൊണ്ട് പ്രശസ്ത കുപ്രസിദ്ധരായ കുറ്റവാളികളെ സാധാരണ പൗരന്മാരായി പുന ored സ്ഥാപിച്ചു. ഈ കുറ്റവാളികൾ അവരുടെ ദുഷ്ട സ്വഭാവം ഉപേക്ഷിച്ച് ഉയർന്ന ധാർമ്മിക മൂല്യങ്ങളോടെ ജീവിതം ആരംഭിച്ചു, അവർ ഒരിക്കലും കൊള്ളയടിക്കുകയോ കൊല്ലുകയോ ചെയ്യില്ല. അവർ പോലും അജ്ഞാത സ്ത്രീകളെ കാണുകയോ മദ്യം കഴിക്കുകയോ കർശനമായ സസ്യാഹാരികളാകുകയോ ചെയ്യില്ല. [45] [46] ബോംബെ ഗവർണർ സർ മാൽക്കം സ്വാമിനാരായണന്റെ സാമൂഹിക പരിഷ്കാരങ്ങളിൽ മതിപ്പുളവാക്കി. അതിനാൽ സ്വാമിനാരായണനെ വ്യക്തിപരമായി കാണാനും ഗുജറാത്തിലെ ജനങ്ങൾക്ക് ഉയർന്ന ധാർമ്മിക മൂല്യങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കാനും ഗുജറാത്തിലെ ക്രിമിനൽ ഗ്രാഫ് കുറയ്ക്കുന്നതിന് ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരിനെ സഹായിക്കാനുമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ അഭിനന്ദിക്കാനും രാജ്കോട്ടിൽ എത്തിയിരുന്നു. ദുഷ്ടന്മാരെ കൊല്ലുകയല്ല, മറിച്ച് അവരുടെ ദുഷ്ട സ്വഭാവത്തെ കൊല്ലുമെന്ന് സ്വാമിനാരായണൻ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തിരുന്നു.

കൊൽക്കത്ത ബിഷപ്പ് സ്വാമിനാരായണൻ “വലിയൊരു വിശുദ്ധി പ്രസംഗിച്ചു, അവർ കടന്നുപോയ ഏതൊരു സ്ത്രീയെയും നോക്കാതിരിക്കാൻ (ശിഷ്യന്മാരെ) വിലക്കി. മോഷണത്തെയും രക്തച്ചൊരിച്ചിലിനെയും അദ്ദേഹം അപലപിച്ചു; മോശം ഗ്രാമങ്ങളിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിച്ച ഗ്രാമങ്ങളും ജില്ലകളും ഇപ്പോൾ പ്രവിശ്യകളിലെ ഏറ്റവും മികച്ചതും ചിട്ടയുള്ളതുമാണ്. " [42]

ഗാമദയിലെ സ്വാമിനാരായണനും പരമൻസാസും

നിരവധി ഹിന്ദു ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ സ്വാമിനാരായണൻ ഉത്തരവിട്ടു. അദ്ദേഹം സ്വയം ആറ് കൂറ്റൻ ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും നര-നാരായണൻ പോലുള്ള വിവിധ ദേവതകളുടെ വിഗ്രഹങ്ങൾ രണ്ട് ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു, ലക്ഷ്മിനാരായണ ദേവ്, ഗോപിനാഥ്ജി മഹാരാജ്, രാധ രാമൻ ദേവ്, മദൻമോഹൻ ലാൽജി . സ്വാമിനാരായണൻ നിർമ്മിച്ച ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ചിത്രങ്ങൾ കൃഷ്ണന്റെ മുൻഗണനയ്ക്ക് തെളിവാണ്. [47] :81 ഉത്സവ വേളകളിൽ പാരമ്പര്യം വ്യാപകമായി ആലപിക്കുന്ന ഭക്തിഗാനങ്ങൾ സ്വാമിനാരായണന്റെ ശിഷ്യന്മാർ രചിച്ചു. [48] അനുയായികൾക്കിടയിൽ നോമ്പും ഭക്തിയും സ്വാമിനാരായണൻ അവതരിപ്പിച്ചു. അവൻ ഉത്സവങ്ങൾ നടത്തിയ വസന്ത് പഞ്ചമി, ഹോളി, ഒപ്പം ജന്മാഷ്ടമി പരമ്പരാഗത നാടോടി നൃത്ത എന്ന സംഘടനയുമായി രാസ് . [17]

1822 ൽ അഹമ്മദാബാദിലാണ് ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വ സർക്കാർ നൽകിയ ആദ്യത്തെ ക്ഷേത്രം . [49] ഭുജിൽ നിന്നുള്ള ഭക്തരുടെ അഭ്യർഥന മാനിച്ച് സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ അനുയായിയായ വൈഷ്വനാനന്ദിനോട് അവിടെ ഒരു ക്ഷേത്രം പണിയാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. 1822 ൽ നിർമ്മാണം ആരംഭിച്ചു, ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ ക്ഷേത്രം നിർമ്മിച്ചു. ഒരു ക്ഷേത്രം ൽ വദ്തല് 1824 ൽ പിന്നാലെ, ഒരു ക്ഷേത്രം ൽ ധൊലേറ 1826 ൽ, ഒരു ക്ഷേത്രം ൽ ജുനഗഡ് 1828 ൽ ഒരു ക്ഷേത്രം ൽ ഗധദ, പുറമേ 1828. ൽ മരിക്കുമ്പോഴേക്കും മുലി, ധോൽക്ക, ജെതാൽപൂർ എന്നിവിടങ്ങളിൽ ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാനും സ്വാമിനാരായണൻ ഉത്തരവിട്ടിരുന്നു.

തുടക്കം മുതൽ സ്വാമിനാരായണ വിഭാഗത്തിൽ സന്ന്യാസിമാർക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ട്. പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വളർച്ചയ്ക്കും വികാസത്തിനും അവർ സംഭാവന നൽകുന്നു, ഭക്തവും മതപരവുമായ ജീവിതം പിന്തുടരാൻ ആളുകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു രാത്രിയിൽ സ്വാമിനാരായണൻ 500 സന്ന്യാസിമാരെ പരമഹൻസായി ആരംഭിച്ചതായി പാരമ്പര്യം പറയുന്നു. പ്രബുദ്ധത നേടിയതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ഹിന്ദു ആത്മീയ അധ്യാപകർക്ക് ചിലപ്പോൾ ബാധകമാകുന്ന ബഹുമാനപ്പേരാണ് പരമഹംസ. വിഭാഗത്തിലെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന ക്രമം പരമഹൻസായിരുന്നു . പ്രമുഖർ പരമ്ഹംസസ് ഉൾപ്പെടെ മുക്തനംദ് സ്വാമി, ഗൊപലനംദ് സ്വാമി, ബ്രഹ്മനംദ് സ്വാമി, ഗുനതിതനംദ് സ്വാമി, ബാംഗലൂർ സ്വാമി, നിശ്കുലനംദ് സ്വാമി, ഒപ്പം നിത്യനംദ് സ്വാമി .

തിരുവെഴുത്തുകൾ[തിരുത്തുക]

ഒരു കീഴിൽ സ്വമിനരയന് നീം വൃക്ഷം ഗധദ

സ്വാമിനാരായണൻ പൊതു ഹിന്ദു ഗ്രന്ഥങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിച്ചു. [22] അദ്ദേഹം ഉന്നതാധികാരത്തിൽ ഭാഗവത പുരാണം നടത്തി. [50] എന്നിരുന്നാലും, സ്വാമിനാരായണൻ അല്ലെങ്കിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികൾ എഴുതിയ നിരവധി ഗ്രന്ഥങ്ങൾ ശാസ്ത്രങ്ങളോ തിരുവെഴുത്തുകളോ ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. കക്ഷിയിൽ മുഴുവൻ ശ്രദ്ധേയമായ തിരുവെഴുത്തുകൾ ഉൾപ്പെടുന്നു ശിക്ശപത്രി ആൻഡ് വഛനമ്രുത് . സത്സംഗി ജീവൻ, സ്വാമിനാരായണന്റെ അംഗീകൃത ജീവചരിത്രം, മുക്താനന്ദ് കാവ്യ, നിഷ്കുലാനന്ദ് കാവ്യ, ഭക്ത ചിന്താമണി എന്നിവയാണ് മറ്റ് പ്രധാന കൃതികളും തിരുവെഴുത്തുകളും.

ശിക്ഷപത്രി[തിരുത്തുക]

സ്വാമിനാരായണൻ 1826 ഫെബ്രുവരി 11 ന് ശിക്ഷാപത്രി എഴുതി. [51] യഥാർത്ഥ സംസ്‌കൃത കൈയെഴുത്തുപ്രതി ലഭ്യമല്ലെങ്കിലും സ്വാമിനാരായണന്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം നിത്യാനന്ദ്‌ സ്വാമി ഇത്‌ ഗുജറാത്തിയിലേക്ക്‌ വിവർ‌ത്തനം ചെയ്‌തു, ഈ വിഭാഗത്തിൽ‌ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. [26] [52] തന്റെ അനുയായികൾ പാലിക്കേണ്ട സാമൂഹിക നിയമങ്ങളുടെ ഒരു പുസ്തകമായി ബോംബെ പ്രസിഡൻസിയുടെ ഗസറ്റിയർ അതിനെ സംഗ്രഹിച്ചു. [53] ധർമ്മത്തിന്റെ പരിശീലനത്തെയും ധാരണയെയും കുറിച്ചുള്ള ഒരു വ്യാഖ്യാനം, 212 സംസ്‌കൃത വാക്യങ്ങൾ അടങ്ങിയ ഒരു ചെറിയ ലഘുലേഖയാണ്, നല്ല അച്ചടക്കവും ധാർമ്മികവുമായ ജീവിതം നയിക്കാൻ തന്റെ അനുയായികൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കണമെന്ന് സ്വാമിനാരായണൻ വിശ്വസിച്ച അടിസ്ഥാന തത്ത്വങ്ങളുടെ രൂപരേഖ. ഈ വാചകത്തിന്റെ ഏറ്റവും പഴയ പകർപ്പ് ഓക്സ്ഫോർഡ് സർവകലാശാലയിലെ ബോഡ്‌ലിയൻ ലൈബ്രറിയിൽ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു, ഇത് സഹജനന്ദ് സ്വാമി തന്നെ അവതരിപ്പിച്ച ചുരുക്കം ചിലരിൽ ഒന്നാണ്. ഈ വാചകത്തേക്കാൾ പഴയ സഹജാനന്ദിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ഒരു പകർപ്പും തനിക്ക് അറിയില്ലെന്ന് അഹമ്മദാബാദിലെ ആചാര്യ തേജേന്ദ്രപ്രസാദ് ഒരു കത്തിൽ സൂചിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ശിക്ഷാപത്രിയുടെ വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിലുള്ള സ്വാമിനാരായണൻ ശ്രീകൃഷ്ണനെ ഏറ്റവും വലിയ സത്തയായി വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ശ്രീകൃഷ്ണനെ സ്വാമിനാരായണൻ പ്രാർത്ഥിച്ചതായി പരാമർശിക്കുന്ന ചുരുക്കം ചില സ്ഥലങ്ങളാണ് ശിക്ഷാപത്രി സ്ലോക്ക് 1, 108 എന്നിവയിൽ.

വാമേ യസ്യ സ്ഥിതാ രാധാ ശ്രീശ്ച യസ്യാസ്തി വക്ഷസി വൃന്ദാവനവിഹാരം തം ശ്രീകൃഷ്ണം ഹൃദി ചിന്തയേ

1

vāmē yasya sthitā rādhā śrīśca yasyāsti vakṣasi

vṛndāvanavihāraṁ taṁ śrīkṛṣṇaṁ hṛdi cintayē ǁ 1

വിവർത്തനം: വൃന്ദാവനത്തിലെ ദിവ്യ വാസസ്ഥലത്ത് വസിക്കുന്ന ശ്രീകൃഷ്ണനെ ഞാൻ പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ ധ്യാനിക്കുന്നു; ആരുടെയാണോ ഇടതുവശത്ത് രാധയും ശ്രീ ഹൃദയത്തിലും വസിക്കുന്നത് [54] [55]

ശ്രീകൃഷ്ണനാണ് ഏറ്റവും വലിയ അസ്തിത്വം എന്നും ശിക്ഷാപത്രി സ്ലോക്ക് 108 ൽ പരാമർശിക്കുന്നു.

വിവർത്തനം: കർത്താവേ, ശ്രീകൃഷ്ണനാണ് ഏറ്റവും വലിയ അസ്തിത്വം. ഞാൻ അവനെ ഏറ്റവും ആരാധിക്കുന്നു. എല്ലാ അവതാരങ്ങൾക്കും കാരണം അവനാണ്, അതിനാൽ ആരാധിക്കപ്പെടാൻ യോഗ്യനാണ്.

വചനാമൃതം[തിരുത്തുക]

സ്വമിനരയന് ന്റെ, ദാർശനിക സാമൂഹിക പ്രായോഗികവുമായ ഉപദേശങ്ങൾ വഛനമ്രുത്, അഞ്ച് പ്രമുഖ വിശുദ്ധന്മാരുടെ (രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ഡയലോഗുകൾ ഒരു ശേഖരത്തിൽ ഉണ്ട് മുക്തനംദ് സ്വാമി, ഗൊപലനംദ് സ്വാമി, നിത്യനംദ് സ്വാമി, ശുകനംദ് മുനി, & ബ്രഹ്മനംദ് സ്വാമി തന്റെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ നിന്ന്). വഛനമ്രുത് സാധാരണയായി സ്വമിനരയന് കക്ഷിയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ആണ് അത്. ധർമ്മം (ധാർമ്മിക പെരുമാറ്റം), ജ്ഞാനം (സ്വയത്തിന്റെ സ്വഭാവം മനസ്സിലാക്കൽ), വൈരാഗ്യ ( ഭ material തിക ആനന്ദത്തിൽ നിന്ന് അകന്നുനിൽക്കുക ), ഭക്തി (ദൈവത്തോടുള്ള ശുദ്ധവും നിസ്സ്വാർത്ഥവുമായ ഭക്തി) എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചകൾ ഇതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. മോക്ഷം (രക്ഷ) നേടാൻ ജീവ (ആത്മാവ്). [56]

സത്സംഗി ജീവൻ[തിരുത്തുക]

സ്വാമിനാരായണന്റെ അംഗീകൃത ജീവചരിത്രമാണ് സത്സംഗി ജീവൻ. [57] സ്വാമിനാരായണന്റെ ജീവിതത്തെയും പഠിപ്പിക്കലുകളെയും കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ പുസ്തകത്തിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. [58] ഇത് എഴുതിയത് ശതാനന്ദ് സ്വാമി, വിക്രം സംവത് 1885 ൽ പൂർത്തിയാക്കി. ദാദാ ഖാച്ചറിന്റെയും സഹോദരിമാരുടെയും നിർബന്ധപ്രകാരം ഗദ്ദയെ സ്ഥിര താമസമാക്കി മാറ്റാൻ സ്വാമിനാരായണൻ തീരുമാനിച്ചു. [59] തന്റെ ജീവിതത്തെയും വിനോദങ്ങളെയും കുറിച്ച് ഒരു പുസ്തകം എഴുതാൻ സ്വാമിനാരായണൻ ശതാനന്ദ് സ്വാമിയോട് നിർദ്ദേശിച്ചു.

കുട്ടിക്കാലം മുതലേ ശതാനന്ദ് സ്വാമിയെ എഴുതാൻ പ്രാപ്തനാക്കുന്നതിനായി സ്വാമിനാരായണൻ സതനന്ദ് സ്വാമിയെ സഞ്ജയ് ദ്രഷ്ടിയാൽ അനുഗ്രഹിച്ചിരുന്നു - കുട്ടിക്കാലം മുതൽ തന്നെ ഭൂതകാലം മുഴുവൻ കാണാനുള്ള പ്രത്യേക ശക്തി.

ഒരിക്കൽ ശതനന്ദ് സ്വാമി എഴുതിയ ഈ പുസ്തകം സ്വാമിനാരായണൻ പരിശോധിച്ച് പ്രാമാണീകരിച്ചു. പുസ്തകം വായിച്ചതിൽ അദ്ദേഹം ഏറെ സന്തോഷിച്ചു. സത്സംഗി ജീവന്റെ കഥ ചെയ്യാൻ സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ ശിഷ്യന്മാരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.

സ്വാമിനാരായണനിൽ മഹാത്മാഗാന്ധി[തിരുത്തുക]

സ്വാമിനാരായണന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളോടും കാഴ്ചപ്പാടുകളോടും ബന്ധപ്പെട്ട് ഗാന്ധി അഭിപ്രായപ്പെട്ടത്, “ഗുജറാത്തിൽ സ്വാമിനാരായണൻ നടത്തിയ പ്രവർത്തനങ്ങൾക് നിയമപ്രകാരം ഒരിക്കലും സാധ്യമാകില്ല, ഒരിക്കലും നേടാനാവില്ല” എന്നാണ്. [60] അഹിംസ, സത്യം പറയുന്ന, ശുചിത്വം, സ്വഭാവം, ജനങ്ങളുടെ ഉന്നമനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഗാന്ധിയുടെ കൃതിയും സ്വാമിനാരായണന്റെ കൃതിയും തമ്മിലുള്ള സാമ്യത പണ്ഡിതന്മാർ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. [61] ഗാന്ധിയുടെ സാമൂഹ്യപ്രവർത്തനത്തെക്കുറിച്ച് അഭിപ്രായപ്പെട്ട എൻ‌എ ടൂത്തി "ഹിന്ദു ധർമ്മത്തിലെ മറ്റേതൊരു വിഭാഗത്തേക്കാളും സ്വാമിനാരായണത്തിന്റെ രസം ഉണ്ട്. എന്നാൽ സ്വമിനരയന് മൂല്യങ്ങളും തന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തിൽ തികച്ചും വിന്യസിച്ചിരിക്കുന്ന വിചാരിച്ചിരിക്കാം വൈശ്നവിസ്മ് . [62] [39]

മറ്റ് മതങ്ങളുമായും ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാരുമായും ഉള്ള ബന്ധം[തിരുത്തുക]

1822 ൽ ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വ സർക്കാർ അഹമ്മദാബാദിൽ അനുവദിച്ച സ്ഥലത്താണ് ആദ്യത്തെ സ്വാമിനാരായൺ മന്ദിർ നിർമ്മിച്ചത്.

മറ്റ് മതവിശ്വാസികളുമായി നല്ല ബന്ധം പുലർത്താൻ സ്വാമിനാരായണൻ പരിശ്രമിച്ചു, ചിലപ്പോൾ പ്രമുഖ നേതാക്കളെ കണ്ടുമുട്ടി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികൾ മുസ്ലീം, പാർസി പശ്ചാത്തലത്തിലുള്ളവർ ഉൾപ്പെടെ മതപരമായ അതിർവരമ്പുകൾ ലംഘിക്കുന്നു . [17] [63] സ്വാമിനാരായണന്റെ സ്വകാര്യ പരിചാരകരിൽ ഖോജ മുസ്‌ലിംകളും ഉൾപ്പെടുന്നു. കത്തിയവാഡിൽ നിരവധി മുസ്‌ലിംകൾ സ്വാമിനാരായണൻ നൽകിയ കാന്തി മാലകൾ ധരിച്ചിരുന്നു. [64] അന്ന് കൊൽക്കത്ത പ്രഭു ബിഷപ്പും ഇന്ത്യയിലെ ക്രിസ്ത്യൻ നേതാവുമായ റെജിനാൾഡ് ഹെബറുമായും അദ്ദേഹം കൂടിക്കാഴ്ച നടത്തി. [47] യോഗത്തിൽ തന്റെ വിവരണത്തിൽ സ്വാമിനാരായണന്റെ ഇരുനൂറോളം ശിഷ്യന്മാർ തന്റെ അംഗരക്ഷകർ കുതിരപ്പുറത്തു കയറുകയും മാച്ച് ലോക്കുകളും വാളുകളും വഹിക്കുകയും ചെയ്തതായി ബിഷപ്പ് ഹെബർ പരാമർശിക്കുന്നു. ബിഷപ്പ് ഹെബറിന് തന്നെ നൂറോളം കുതിരപ്പടയാളികളുണ്ടായിരുന്നു (അമ്പത് കുതിരകളും അമ്പത് മസ്‌കറ്റുകളും), രണ്ട് ചെറിയ സൈന്യങ്ങളുടെ തലയിൽ രണ്ട് മതനേതാക്കൾ കൂടിക്കാഴ്ച നടത്തുന്നത് അദ്ദേഹത്തെ അപമാനിക്കുന്നതാണെന്നും അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. [65] കൂടിക്കാഴ്ചയുടെ ഫലമായി ഇരു നേതാക്കളും പരസ്പരം ബഹുമാനം നേടി.

ബ്രിട്ടീഷ് സാമ്രാജ്യത്വ സർക്കാരുമായി സ്വാമിനാരായണൻ നല്ല ബന്ധം ആസ്വദിച്ചു. അഹമ്മദാബാദിൽ അദ്ദേഹം നിർമ്മിച്ച ആദ്യത്തെ ക്ഷേത്രം 5,000 acres (20 km2) പണിതു സർക്കാർ നൽകിയ ഭൂമി. ബ്രിട്ടീഷ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഇത് തുറന്നപ്പോൾ 101 തോക്ക് സല്യൂട്ട് നൽകി. 1825 ൽ റെജിനാൾഡ് ഹെബറുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിലാണ് സ്വാമിനാരായണൻ കൃഷ്ണന്റെ പ്രകടനമാണെന്ന് അറിയിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. [47] Template:Rp=81 1830 ൽ ബോംബെ ഗവർണറായിരുന്ന സർ ജോൺ മാൽക്കവുമായി സ്വാമിനാരായണൻ കൂടിക്കാഴ്ച നടത്തി (1827 മുതൽ 1830 വരെ). നിയമവിരുദ്ധമായ ഒരു പ്രദേശത്ത് സ്ഥിരത കൈവരിക്കാൻ സ്വാമിനാരായണൻ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് മാൽക്കം പറയുന്നു. മാൽക്കവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ സ്വാമിനാരായണന് ശിക്ഷാപത്രിയുടെ ഒരു പകർപ്പ് നൽകി. ശിക്ഷാപത്രിയുടെ ഈ പകർപ്പ് നിലവിൽ ഓക്സ്ഫോർഡ് സർവകലാശാലയിലെ ബോഡ്‌ലിയൻ ലൈബ്രറിയിൽ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. സതി പരിശീലനം തടയാൻ ശക്തമായ നടപടികൾ നടപ്പാക്കാൻ ബ്രിട്ടീഷ് ഗവർണർ ജെയിംസ് വാക്കറെയും സ്വാമിനാരായണൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

മരണവും പിന്തുടർച്ചയും[തിരുത്തുക]

മദൻ മോഹനും രാധയും (മധ്യവും വലതും) സ്വാമിനാരായണനോടൊപ്പം ഹരി കൃഷ്ണ (ഇടത്) രൂപത്തിൽ സ്വാമിനാരായണൻ ധോലേരയിലെ മധ്യ ബലിപീഠത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചു (1826)

1830-ൽ സ്വാമിനാരായണൻ അനുയായികളെ കൂട്ടി തന്റെ വിടവാങ്ങൽ പ്രഖ്യാപിച്ചു. പിന്നീട് അദ്ദേഹം 1830 ജൂൺ 1-ന് അന്തരിച്ചു (ജെത്ത് സുഡ് 10, സംവത് 1886), അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണസമയത്ത് സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ വാസസ്ഥലമായ അക്ഷർധാമിലേക്ക് ഭൂമി വിട്ടുപോയതായി അനുയായികൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. [17] ഗദ്ദയിലെ ലക്ഷ്മി വാദിയിൽ ഹിന്ദു ആചാരപ്രകാരം സംസ്കരിച്ചു.

മരിക്കുന്നതിനുമുമ്പ്, സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ പിൻഗാമികളായി ആചാര്യരുടെയോ ഉപദേശകരുടെയോ ഒരു വരി സ്ഥാപിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. അദ്ദേഹം രണ്ട് ഗാഡികൾ (നേതൃസ്ഥാനം) സ്ഥാപിച്ചു. ഒരു സീറ്റ് അഹമ്മദാബാദിലും ( നാരായണ നാരായൺ ദേവ് ഗാഡി ) മറ്റൊന്ന് 1825 നവംബർ 21 ന് വദ്ദാലിലും ( ലക്ഷ്മി നാരായൺ ദേവ് ഗാഡി ) സ്ഥാപിച്ചു. സ്വമിനരയന് മറ്റുള്ളവരെ തന്റെ സന്ദേശം കടന്നു അവന്റെ കൂട്ടായ്മയും, സ്വമിനരയന് സംപ്രദയ് കാക്കുന്നു ഈ ഗദിസ് ഓരോ ഒരു ആചാര്യ നിയമിച്ചു. ഉത്തർപ്രദേശിൽ തിരച്ചിൽ നടത്താൻ പ്രതിനിധികളെ അയച്ച ശേഷമാണ് ഈ ആചാര്യന്മാർ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് വന്നത്. [61] സഹോദരന്മാരിൽ നിന്ന് son ദ്യോഗികമായി ഒരു മകനെ ദത്തെടുത്ത് അവരെ ആചാര്യയുടെ ഓഫീസിലേക്ക് നിയമിച്ചു. അയൊധ്യപ്രസദ്, സ്വമിനരയന് മൂത്ത സഹോദരൻ രംപ്രതപ് ആൻഡ് മകൻ രഘുവിര തന്റെ ഇളയ സഹോദരൻ ഇച്ഛ്ഛരമ് മകനായ അഛര്യസ് നിയമിച്ചു അഹമ്മദാബാദ് ഗാദിയുടെ ആൻഡ് വദ്തല് യഥാക്രമം ഗാദിയുടെ. ആചാര്യന്മാർ കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് നേരിട്ട് രക്തത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ ഓഫീസ് പാരമ്പര്യമായിരിക്കണമെന്ന് സ്വാമിനാരായണൻ വിധിച്ചു. തന്റെ അനുയായികളെ രണ്ട് പ്രാദേശിക രൂപതകളായി വിഭജിക്കുന്നത് സ്വാമിനാരായണൻ എഴുതിയ ദേശ് വിഭാഗ് ലെഖ് എന്ന പ്രമാണത്തിൽ വിശദമായി പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്നു. സ്വമിനരയന് അഛര്യസ് രണ്ടും അനുസരിക്കുകയും എല്ലാ ഭക്തർ വിശുദ്ധന്മാരുടെ അടുക്കൽ പ്രസ്താവിച്ചു ഗൊപലനംദ് സ്വാമി പ്രധാന തൂണും ചീഫ് വിരക്തജീവിതം പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നത് ആർ സംപ്രദയ് വേണ്ടി. [66]

സ്വമിനരയന് സംപ്രദയ് ഇപ്പോഴത്തെ അഛര്യസ് ആകുന്നു കൊശലെംദ്രപ്രസദ് പാണ്ഡെ അഹമ്മദാബാദ് ഗാദിയുടെ, ഒപ്പം അജെംദ്രപ്രസദ് പാണ്ഡെ, വദ്തല് ഗാദിയുടെ. [67] [68] [69]

അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണത്തിന് പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ശേഷം, പല വിഭജനങ്ങളും തുടർച്ചയായി വ്യത്യസ്ത ധാരണകളോടെ സംഭവിച്ചു. 1905 ൽ വദ്ദാൽ ഗാഡിയിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോയ ബോചസൻവാസി ശ്രീ അക്ഷർ പുരുഷോത്തം സ്വാമിനാരായണ സൻസ്ഥ (ബി‌എ‌പി‌എസ്), 1940 കളിൽ അഹമ്മദാബാദ് ഗാഡി വിട്ട സ്ഥാപകനായ മനിനഗർ സ്വാമിനാരായണ ഗാഡി സൻസ്ഥാൻ എന്നിവയും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ബപ്സ് അനുയായികൾ പിടിക്കുക ഗുനതിതനംദ് സ്വാമി പല പ്രാവശ്യം സ്വമിനരയന് ഗുനതിതനംദ് സ്വാമി എന്നു ഭക്തർക്ക് വെളിപ്പെടുത്തി അങ്ങനെ ഉറപ്പിക്കുമ്പോൾ, സ്വമിനരയന് ആത്മീയ പിൻഗാമിയായി അക്ശര്ബ്രഹ്മ് വ്യക്തമായ. ആചാര്യർക്ക് വിഭാഗത്തിന്റെ ഭരണനേതൃത്വവും ഗുണതിതാനന്ദ് സ്വാമിക്ക് ആത്മീയ നേതൃത്വവും സ്വാമിനാരായണനും നൽകിയതായി ബി‌എ‌പി‌എസിന്റെ അനുയായികൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. [70] ബി‌എ‌പി‌എസിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ ആത്മീയ, ഭരണനേതാവ് മഹാന്ത് സ്വാമി മഹാരാജ് ആണ് . മണിനഗർ സ്വാമിനാരായണൻ ഗാഡി സൻസ്ഥാന്റെ അനുയായികൾ ഗോപലാനന്ദ് സ്വാമിയെ സ്വാമിനാരായണന്റെ പിൻഗാമിയായി കണക്കാക്കുന്നു. [71] ഈ വിഭാഗത്തിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ നേതാവ് പുരുഷോത്തംപ്രിയദാസ്ജി മഹാരാജ് ആണ്. [72]

പിന്തുടരലും പ്രകടന വിശ്വാസവും[തിരുത്തുക]

അഹമ്മദാബാദിലെ ആദ്യത്തെ സ്വാമിനാരായണ ക്ഷേത്രത്തിൽ സ്വാമിനാരായണൻ സ്ഥാപിച്ച നാര നാരായണൻ .

ജീവചരിത്രകാരനായ റെയ്മണ്ട് വില്യംസ് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, സ്വാമിനാരായണൻ മരിച്ചപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് 1.8 ദശലക്ഷം ആളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. 2001 ൽ സ്വാമിനാരായണ കേന്ദ്രങ്ങൾ നാല് ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിൽ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു. സഭ അഞ്ച് ദശലക്ഷമായി രേഖപ്പെടുത്തി, ഭൂരിപക്ഷം ജന്മനാടായ ഗുജറാത്തിലാണ്. [73] [74] ഇന്ത്യൻ എക്സ്പ്രസ് പത്രം 2007 ൽ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഹിന്ദുമതത്തിലെ സ്വാമിനാരായണ വിഭാഗത്തിലെ അംഗങ്ങളെ 20 ദശലക്ഷത്തിലധികം (2 കോടി) ആയി കണക്കാക്കുന്നു.

തന്റെ ദിവ്യരൂപത്തിൽ ദൈവത്തെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനെ മനുഷ്യർക്ക് നേരിടാനാവില്ലെന്ന് സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ പ്രഭാഷണങ്ങളിൽ പരാമർശിക്കുന്നു, അതിനാൽ ദൈവം മനുഷ്യരൂപം സ്വീകരിക്കുന്നു (ഒരേസമയം അവന്റെ വാസസ്ഥലത്ത് വസിക്കുന്നു) അതിനാൽ ആളുകൾക്ക് അവനെ സമീപിക്കാനും മനസ്സിലാക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും കഴിയും ഒരു അവതാർ . [27] വിശദമായ സ്ഥിതിവിവരക്കണക്കുകളൊന്നും ലഭ്യമല്ലെങ്കിലും, സ്വാമിനാരായണന്റെ അനുയായികളിൽ ഭൂരിഭാഗവും സ്വാമിനാരായണൻ നാരായണന്റെയോ പുരുഷോത്തം നാരായണന്റെയോ പൂർണ്ണമായ പ്രകടനമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു - പരമമായ വ്യക്തിയും മറ്റ് അവതാരങ്ങളേക്കാൾ ശ്രേഷ്ഠനുമാണ്. സ്വാമിനാരായണ സെക്ടേറിയൻ ഇതിഹാസം നാര നാരായണ ജോഡിയിൽ നിന്നുള്ള നാരായണനെ ദുർവാസ മുനി ശപിച്ചതെങ്ങനെയെന്ന് പറയുന്നു .

സ്വാമിനാരായണന്റെ ചില അനുയായികൾ വിശ്വസിക്കുന്നത് അദ്ദേഹം ശ്രീകൃഷ്ണന്റെ അവതാരമാണെന്ന്. [27] സ്വാമിനാരായണന്റെയും കൃഷ്ണന്റെയും ചിത്രങ്ങളും കഥകളും വിഭാഗത്തിന്റെ ആരാധനാക്രമത്തിൽ ഒത്തുചേർന്നു. സ്വാമിനാരായണന്റെ ജനന കഥ ഭഗവതപുരാണഗ്രന്ഥത്തിൽ നിന്ന് കൃഷ്ണന്റെ ജനനവുമായി സാമ്യമുണ്ട് . 1825 ൽ കൊൽക്കത്ത പ്രഭു ബിഷപ്പ് റെജിനാൾഡ് ഹെബറുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ താൻ ദൈവത്തിന്റെ പ്രകടനമാണെന്ന് സ്വാമിനാരായണൻ തന്നെ അറിയിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. [47]

തങ്ങളുടെ സ്ഥാപകനാണ് പരമമായ ദൈവത്തിന്റെ അവതാരമെന്ന അനേകം അനുയായികളുടെ വിശ്വാസവും വിമർശനത്തിന് ഇടയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. [75] പ്രൊഫസർ റെയ്മണ്ട് ബി. വില്യംസ് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, സ്വാമിനാരായണൻ തന്റെ അനുയായികളിൽ നിന്ന് വലിയ സമ്മാനങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച് ലോകത്തെ ത്യജിക്കുന്നതിനുള്ള നേർച്ചകൾ സ്വീകരിച്ചിട്ടും ഒരു മഹാരാജാവായി വസ്ത്രം ധരിച്ച് യാത്ര ചെയ്തതിനാലാണ് അദ്ദേഹത്തെ വിമർശിച്ചത്. അനുയായികളുടെ വിമോചനത്തിനുള്ള സമ്മാനങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നതായി സ്വാമിനാരായണൻ പ്രതികരിച്ചു.

കുറിപ്പുകളും റഫറൻസുകളും[തിരുത്തുക]

ഇതും കാണുക[തിരുത്തുക]

  • അക്ഷർ-പുരുഷോത്തം ദർശനം

പരാമർശങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

  1. ↑ ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ <ref> ടാഗ്; Williams13 എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല.
  2. ↑ Jones, Lindsay (2005). Encyclopedia of Religion. Farmington Hills: Thomson Gale. p. 8889. ISBN 978-0-02-865984-8.
  3. ↑ Williams, Raymond Brady (2001). An introduction to Swaminarayan Hinduism. Cambridge University Press. p. 173. ISBN 978-0-521-65422-7.
  4. ↑ Meller, Helen Elizabeth (1994). Patrick Geddes: social evolutionist and city planner. Routledge. p. 159. ISBN 978-0-415-10393-0.
  5. ↑ Kim, Hanna (2010-02-19). "Public Engagement and Personal Desires: BAPS Swaminarayan Temples and their Contribution to the Discourses on Religion". International Journal of Hindu Studies (in ഇംഗ്ലീഷ്). 13 (3): 357–390. doi:10.1007/s11407-010-9081-4. ISSN 1022-4556.
  6. ↑ Jones, Lindsay (2005). Encyclopedia of religion. Detroit : Macmillan Reference USA/Thomson Gale, c2005. p. 8890. ISBN 978-0028659824.
  7. ↑ Paramtattvadas, Sadhu; Williams, Raymond Brady; Amrutvijaydas, Sadhu (April 2016). Swaminarayan and British Contacts in Gujarat in the 1820s. Oxford University Press. pp. 58–93. doi:10.1093/acprof:oso/9780199463749.003.0005. ISBN 9780199086573.
  8. ↑ Hatcher, Brian A. (April 2016). "Situating the Swaminarayan Tradition in the Historiography of Modern Hindu Reform". Swaminarayan Hinduism. Oxford University Press. pp. 6–37. doi:10.1093/acprof:oso/9780199463749.003.0002. ISBN 9780199086573.
  9. ↑ Vasavada, Rabindra (April 2016). "Swaminarayan Temple Building". Swaminarayan Hinduism. Oxford University Press. pp. 257–273. doi:10.1093/acprof:oso/9780199463749.003.0016. ISBN 9780199086573.
  10. ↑ Swami, Manjukeshanand (1831). Paramhansa Namamala. Vadtal, India: Vadtal Swaminarayan Mandir.
  11. ↑ Parikh, Vibhuti (April 2016). "The Swaminarayan Ideology and Kolis in Gujarat". Swaminarayan Hinduism. Oxford University Press. pp. 94–114. doi:10.1093/acprof:oso/9780199463749.003.0006. ISBN 9780199086573.
  12. ↑ Raval, Suresh (2012). Renunciation, Reform and Women in Swaminarayan Hinduism. Ahmedabad, Gujarat, India: Shahibaug Swaminarayan Aksharpith.
  13. ↑ Mangalnidhidas, Sadhu (April 2016). Sahajanand Swami's Approach to Caste. Oxford University Press. pp. 115–128. doi:10.1093/acprof:oso/9780199463749.003.0007. ISBN 9780199086573.
  14. ↑ Makarand R. Paranjape (2005). Dharma and development: the future of survival. Samvad India. p. 111. ISBN 978-81-901318-3-4. Retrieved 12 September 2009.
  15. ↑ M. Gupta (2004). Let's Know Hindu Gods and Goddesses. Star Publications. p. 33. ISBN 978-81-7650-091-3. Retrieved 15 May 2009.
  16. ↑ 16.0 16.1 "Sampradat history: Nilkanth Varni". Harrow, England: Shree Kutch Satsang Swaminarayan Temple. Archived from the original on 30 June 2009. Retrieved 2009-07-06.
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 17.3 Dinkar Joshi; Yogesh Patel (2005). Glimpses of Indian Culture. Star Publications. pp. 92–93. ISBN 978-81-7650-190-3. Retrieved 7 May 2009.
  18. ↑ Gujarat (India) (1969). Gujarat State Gazetteers: Bhavnagar. Directorate of Govt. Print., Stationery and Publications, Gujarat State. p. 577. Retrieved 15 May 2009.
  19. ↑ Tribes and Castes of the Central Provinces of India. Vol. 1. Asian Educational Services, India. 1995. p. 326. ISBN 978-81-206-0833-7.
  20. ↑ Guy L. Beck (24 March 2005). Alternative Krishnas: Regional and Vernacular Variations on a Hindu Deity. SUNY Press. pp. 65–. ISBN 978-0-7914-6415-1.
  21. ↑ Aldwinckle, Russell Foster (1976). More than man: a study in christology. Grand Rapids, Mich: Eerdmans. p. 223. ISBN 978-0-8028-3456-0.
  22. ↑ 22.0 22.1 Cybelle Shattuck; Nancy D. Lewis (2003). The pocket idiot's guide to Hinduism. Alpha Books. pp. 163–165. ISBN 978-0-02-864482-0. Retrieved 12 September 2009.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
  23. ↑ Robert Vane Russell (2009) [1916]. The Tribes and Castes of the Central Provinces of India. BiblioBazaar. p. 404. ISBN 978-0-559-11371-0. Retrieved 12 September 2009.
  24. ↑ 24.0 24.1 24.2 Rohit Barrot (1987). Richard Burghart (ed.). Caste and sect in Swaminaran Movement. Vol. Hinduism in Great Britain. Routledge. pp. 67–70. ISBN 978-0-422-60910-4. Retrieved 8 May 2009.
  25. ↑ David Gordon White (2001). Tantra in practice. Motilal Banarsidass Publ. p. 269. ISBN 978-81-208-1778-4. Retrieved 12 September 2009.
  26. ↑ 26.0 26.1 26.2 26.3 S Golwalkar (1997). "Swaminarayan, Pramod Mahajan, Bal Thackeray". In M. G. Chitkara (ed.). Hindutva. APH Pub. Corp. pp. 227–228. ISBN 978-81-7024-798-2.
  27. ↑ 27.0 27.1 27.2 Carl Olson (2007). The many colors of Hinduism: a thematic-historical introduction. Rutgers University Press. p. 336. ISBN 978-0-8135-4068-9. Retrieved 12 September 2009.
  28. ↑ Rudert, A. (2004). "1" (PDF). Inherent Faith and Negotiated Power: Swaminarayan Women in the United States. Cornell University. Retrieved 2009-05-10.
  29. ↑ 29.0 29.1 Mallison, Françoise (April 2016). "Gujarati Socio-religious Context of Swaminarayan Devotion and Doctrine". Swaminarayan Hinduism. Oxford University Press. pp. 49–57. doi:10.1093/acprof:oso/9780199463749.003.0004. ISBN 9780199086573.
  30. ↑ 30.0 30.1 Martha Craven Nussbaum (2007). The clash within. Boston: Harvard University Press. pp. 322, 323. ISBN 978-0-674-02482-3. Retrieved 5 May 2009.
  31. ↑ 31.0 31.1 31.2 31.3 31.4 M M Rahman (2006). Encyclopaedia of Historiography. Anmol Publications Pvt. Ltd. pp. 145, 146. ISBN 978-81-261-2305-6. Retrieved 10 June 2009.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
  32. ↑ "education of females". Shree Swaminarayan Temple: Sansthan Vadtal. Archived from the original on 1 May 2009. Retrieved 2009-07-06.
  33. ↑ "Swaminarayan's Life - Biography: Uplift of Women". www.swaminarayan.org. Retrieved 2008-06-07.
  34. ↑ 34.0 34.1 34.2 Hardiman, David (1988-09-10). "Class Base of Swaminarayan Sect". Economic and Political Weekly. 23 (37): 1907–1912. JSTOR 4379024. {{cite journal}}: Invalid |ref=harv (help)
  35. ↑ McKean, Lisa (1996). Divine Enterprise: Gurus and the Hindu Nationalist Movement. University Of Chicago Press; New edition. p. 18. ISBN 9780226560106.
  36. ↑ Kurien, Prema (2007). A Place at the Multicultural Table: The Development of an American Hinduism. University Of Chicago Press; New edition. p. 102. ISBN 9780813540566.
  37. ↑ "Food and Water for the Needy". Shree Swaminarayan Temple: Sansthan Vadtal. Archived from the original on 1 May 2009. Retrieved 2009-07-06.
  38. ↑ Williams 2001, p. 170
  39. ↑ 39.0 39.1 Hardiman, David (1988). "Class Base of Swaminarayan Sect". Economic and Political Weekly. 23 (37): 1907–1912. JSTOR 4379024.
  40. ↑ The Camphor Flame: Popular Hinduism and Society in India Christopher John Fuller P. 173
  41. ↑ Shah, A.M. (2010). The Structure of Indian Society: Then and Now. India: Routledge India. p. 103. ISBN 9780415586221.
  42. ↑ 42.0 42.1 Heber, Reginald (1828). Narrative of a Journey Through the Upper Provinces of India. Boston: Carey, Lea, and Carey. pp. 109.
  43. ↑ Christopher John Fuller (2004). The camphor flame. Princeton University Press. p. 171. ISBN 978-0-691-12048-5. Retrieved 8 May 2009.
  44. ↑ Prema A. Kurien (2007). A place at the multicultural table: the development of an American Hinduism. Rutgers University Press. p. 105. ISBN 978-0-8135-4056-6. Retrieved 8 May 2009. Page 105
  45. ↑ Heber, Reginald (10 October 2018). "Narrative of a Journey Through the Upper Provinces of India, from Calcutta to Bombay, Etc".
  46. ↑ Gazetteer of the Bombay Presidency: Kaira and Panch Maháls. Printed at the Government Central Press. 1879.
  47. ↑ 47.0 47.1 47.2 47.3 Raymond Brady Williams (2004). Williams on South Asian religions and immigration. Ashgate. ISBN 978-0-7546-3856-8. OL 9414082M. Retrieved 7 May 2009.
  48. ↑ Mohan Lal (1992). Encyclopaedia of Indian Literature. Sahitya Akademi. p. 4255. ISBN 978-81-260-1221-3.
  49. ↑ "Swaminarayan temples". Shri Swaminarayan Temple (ISSO OF CHICAGO). Archived from the original on 24 May 2009. Retrieved 2009-07-06.
  50. ↑ Julius Lipner (1998). Hindus: Their Religious Beliefs and Practices. Routledge. p. 124. ISBN 978-0-415-05182-8. Retrieved 12 September 2009.
  51. ↑ "Shikshapatri". BAPS Swamiranayan Sanstha. Retrieved 10 February 2012.
  52. ↑ Digital Shikshapatri Project. "The Digital Shikshapatri". Archived from the original on 2012-02-07. Retrieved 2019-10-01.
  53. ↑ M. G. Chitkara (1997). Hindutva. APH. p. 230. ISBN 978-81-7024-798-2. Retrieved 5 May 2009.
  54. ↑ "Swaminarayan message". www.standagainstswaminarayan.today. 2016-06-03.[പ്രവർത്തിക്കാത്ത കണ്ണി]
  55. ↑ "The Digital Shiksapatri". Archived from the original on 2017-05-21.
  56. ↑ K. Ayyappapanicker; Sahitya Akademi (1997). Medieval Indian Literature: Surveys and selections. Vol. 1. Sahitya Akademi. pp. 130–131. ISBN 978-81-260-0365-5. Retrieved 7 May 2009.
  57. ↑ https://web.archive.org/web/20080915161142/http://www.swaminarayanwales.org.uk/Scriptures/scriptures.asp. Archived from the original on 15 September 2008. {{cite web}}: Missing or empty |title= (help)
  58. ↑ Chitkara, M. G. (1997). Hindutva. APH. p. 228.
  59. ↑ "Six Temples". www.swaminarayan.nu. Retrieved 2016-07-27.
  60. ↑ "In Their Eyes..." Retrieved 7 September 2016.
  61. ↑ 61.0 61.1 Brady Williams, Raymond (2001). An Introduction to Swaminarayan Hinduism. Cambridge University Press. p. 173. ISBN 9780521654227.
  62. ↑ Takashi Shinoda (2002). The other Gujarat. Popular Prakashan. p. 9. ISBN 978-81-7154-874-3. Retrieved 27 June 2009.
  63. ↑ J. J. Roy Burman (2005). Gujarat Unknown. Mittal Publications. p. 18. ISBN 978-81-8324-052-9. Retrieved 13 June 2009.
  64. ↑ Behramji Merwanji Malabari; Krishnalal M. Jhaveri; Malabari M. B (1997). Gujarat and the Gujaratis. Asian Educational Services. pp. 263–269. ISBN 978-81-206-0651-7. Retrieved 7 May 2009.
  65. ↑ R.V. Russell; R.B.H. Lai (1916). Tribes and Castes of the Central Provinces of India. Asian Educational Services. pp. 328, 329. ISBN 978-81-206-0833-7. Retrieved 7 May 2009.
  66. ↑ Dave, Ramesh (1978). Sahajanand charitra. University of California: BAPS. pp. 199–200. ISBN 978-8175261525.
  67. ↑ "Narnarayan Devgadi DevGadi Acharyas". Ahmedabad Gadi Official site. 2008. Archived from the original on 31 March 2009. Retrieved 2009-09-14.
  68. ↑ "Acharya Maharajshree Janmotsav Celebration – Junagadh". 2015-04-09.
  69. ↑ NewsGram (2016-04-18). "Spread of Swaminarayan Sampraday across Globe". NewsGram (in അമേരിക്കൻ ഇംഗ്ലീഷ്). Archived from the original on 2019-07-15. Retrieved 2019-07-15.
  70. ↑ "Swaminarayan". Archived from the original on 3 June 2010. Retrieved 2010-02-15.
  71. ↑ The camphor flame: popular Hinduism and society in India. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. 2004. p. 172. ISBN 978-0-691-12048-5.
  72. ↑ "Guruparampara". Swaminarayangadi.com.
  73. ↑ Rinehart, Robin (2004). Contemporary Hinduism. ABC-CLIO. p. 215. ISBN 978-1-57607-905-8. Retrieved 10 May 2009.
  74. ↑ Marcus J. Banks (1985). Review: A New Face of Hinduism: The Swaminarayan Religion. By Raymond Brady Williams. Cambridge University Press: Cambridge, 1984. Pp. xiv, 217. Modern Asian Studies 19 pp 872-874
  75. ↑ Schmidt, Richard M. (2015). Sages, Saints, and Seers: A Breviary of Spiritual Masters. MOREHOUSE PUBLISHING. p. 114. ISBN 9780819229267.

ഉറവിടങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

ബാഹ്യ ലിങ്കുകൾ[തിരുത്തുക]

 

സ്വാമിനാരായണ സമ്പ്രദായം
മറ്റുള്ളവ


"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=സ്വാമിനാരായൺ&oldid=3837851" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്