സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയും മനഃശാസ്ത്രവും

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ലൈംഗികചായ്‌വ്
ലൈംഗികചായ്‌‌വുകൾ
ബൈനറിയല്ലാത്തവ
ഗവേഷണം
മനുഷ്യരല്ലാത്ത ജന്തുക്കൾ
സിമിയോൺ സോളമൻ 1864-ൽ എഴുതിയ മൈറ്റിലീനിലെ ഒരു പൂന്തോട്ടത്തിൽ സപ്പോയും എറിനയും

ഒരു ലൈംഗികചായ്‌വ് എന്ന നിലയിൽ മനഃശാസ്ത്ര മേഖല സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ കുറിച്ച് വ്യാപകമായി പഠനം നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. അമേരിക്കൻ സൈക്യാട്രിക് അസോസിയേഷൻ 1952-ൽ DSM-I ൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ പട്ടികപ്പെടുത്തുകയും, നാഷണൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് മെന്റൽ ഹെൽത്തിന്റെ ധനസഹായത്തോടെ നടത്തിയ ഗവേഷണങ്ങളിൽ ഈ വർഗ്ഗീകരണം സൂക്ഷ്മപരിശോധനയ്ക്ക് വിധേയമാകുകയും ചെയ്തു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ മാനസിക രോഗമായി പരിഗണിക്കുന്നതിനുള്ള അനുഭവപരമോ ശാസ്ത്രീയമോ ആയ തെളിവുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിൽ ഗവേഷണങ്ങളും തുടർന്നുള്ള പഠനങ്ങളും സ്ഥിരമായി പരാജയപ്പെട്ടു. ഈ ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണത്തിന്റെ ഫലമായി, അമേരിക്കൻ സൈക്യാട്രിക് അസോസിയേഷൻ 1973-ൽ DSM-II ൽ നിന്ന് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ നീക്കം ചെയ്തു. 1975-ൽ ശാസ്ത്രീയ വിവരങ്ങളുടെ സമഗ്രമായ അവലോകനത്തിനു ശേഷം, അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ(American Psychological Association) ഇതിനെ പിന്തുടരുകയും ഒപ്പം ദീർഘകാലമായി മാനസികരോഗമെന്ന നിലയിൽ അവതരിപ്പിച്ച സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ഈ പട്ടികയിൽ നിന്ന് നീക്കം ചെയ്യാൻ മുൻകൈയെടുക്കാൻ എല്ലാ മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ദ്ധരോടും ആവശ്യപ്പെടുകയുമുണ്ടായി.

ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളുടെ അംഗീകാരത്തോടെ 1993-ൽ നാഷണൽ അസോസിയേഷൻ ഓഫ് സോഷ്യൽ വർക്കേഴ്സ്, അമേരിക്കൻ സൈക്കിയാട്രിക് അസോസിയേഷന്റെയും അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷന്റെയും അതേ നിലപാട് സ്വീകരിച്ചു.[1] 1977-ൽ ഐസിഡി -9 ൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ പട്ടികപ്പെടുത്തിയ ലോകാരോഗ്യ സംഘടന, 1990 മെയ് 17 ന് 43-ാമത് ലോകാരോഗ്യ അസംബ്ലി അംഗീകരിച്ച ഐസിഡി -10 ൽ നിന്ന് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ നീക്കം ചെയ്തു.[2]

സ്വവർഗ ലൈംഗികതയുടെ ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണത്തിന്റെയും ക്ലിനിക്കൽ സാഹിത്യത്തിന്റെയും സമവായം തെളിയിക്കുന്നത് പ്രണയ ആകർഷണങ്ങൾ, വികാരങ്ങൾ, പെരുമാറ്റങ്ങൾ എന്നിവ മനുഷ്യ ലൈംഗികതയുടെ സാധാരണവും ഗുണപരവുമായ വൈവിധ്യങ്ങളായാണ് .[3] സ്വവർഗപ്രണയി, സ്വവർഗപ്രണയിനി അല്ലെങ്കിൽ ഉഭയവർഗപ്രണയി എന്നിവർ സാധാരണ മാനസികാരോഗ്യമുള്ളവരും സാമൂഹിക ക്രമീകരണത്തിനും അനുയോജ്യരാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വലിയ ശാസ്ത്രീയ തെളിവ് ഇപ്പോൾ നിലവിലുണ്ട്.[4]

എൽ.ജി.ബി.റ്റി.ഖ്.ടുസ് (LGBTQ2S - Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender (Third Gender), Queer, Two Spirit) അവകാശപോരാട്ടങ്ങളുടെ പ്രതീകമായ മഴവിൽ പതാക

സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾ സമൂഹത്തിൽ എത്രയുണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തുന്നത് വിവിധ കാരണങ്ങളാൽ പ്രയാസമാണ്‌.[5] എങ്കിലും ചില പഠനങ്ങൾ പടിഞ്ഞാറൻ സമൂഹത്തിലെ 6% മുതൽ 13% വരെ സ്വവർഗ്ഗനുരാഗികൾ ആണെന്നാണ് കാണിക്കുന്നത്. 2006-ൽ നടത്തിയ ഒരു പഠനം WEIRD (പാശ്ചാത്യവും, വിദ്യാഭ്യാസമുള്ളതും, വ്യാവസായികവും, സമ്പന്നവും ജനാധിപത്യപരവുമായ) വികസിത രാജ്യങ്ങളിൽ ജനസംഖ്യയിലെ 20% പേർ സ്വവർഗാനുരാഗത്തോട് താല്പര്യമുള്ളവരാണെന്നാണ്‌ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.[6]

ചരിത്രപരമായ പശ്ചാത്തലം[തിരുത്തുക]

സെഫിറസും, ഹയാസിന്തസും
അട്ടിക ചുവന്ന രൂപത്തിലുള്ള മൺപാത്രങ്ങൾ ടാർക്വിനി, 480 BC (ബോസ്റ്റണിലെ മ്യൂസിയം ഓഫ് ഫൈൻ ആർട്സ്)
രണ്ട് സ്വവർഗാനുരാഗികളെ ചുട്ടുകൊല്ലുന്നു. (നൈറ്റ് വോൺ ഹോഹൻബർഗും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ക്വയറും) 1482-ലെ സൂറിച്ചിന് പുറത്തുള്ള വധസ്‌തംഭത്തിൽ (സ്‌പൈസർ ഷില്ലിംഗ്)

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണം ആദ്യം ആരംഭിച്ചതുമുതൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയായിട്ടാണ് സാഹിത്യത്തിൽ കാണുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു അച്ചടക്കമെന്ന നിലയിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള മനഃശാസ്ത്രം അതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് വർഷങ്ങളായി വികാസം പ്രാപിച്ചു. നിലവിലെ മനോഭാവങ്ങൾക്ക് മത, നിയമ, സാംസ്കാരിക അടിത്തറകളുമുണ്ട്. ഇസ്രായേൽ ജനത പോലുള്ള ചില പുരാതന സമീപ കിഴക്കൻ സമൂഹങ്ങൾക്ക് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ നിരോധിക്കുന്ന കർശനമായ ധർമ്മസംഹിത ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇത് അതേ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ പിൽക്കാല ഉപയോഗത്തിന് ഇസ്രായേൽ ഗോത്രങ്ങളിൽനിന്നു വന്ന ക്രിസ്തുമതത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ മിഷനറിമാർ വഴിയൊരുക്കി. പുതിയ സഭകൾക്കുള്ള കത്തുകളിൽ അത്തരം ഗ്രന്ഥങ്ങളെ പരാമർശിക്കുകയും ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തതിലൂടെ പൗലോസ് അപ്പസ്തോലൻ ശ്രദ്ധേയനാണ്. പിന്നീട്, അപ്പസ്തോലിക പിതാക്കന്മാരും അവരുടെ പിൻഗാമികളും അവരുടെ രചനകളിൽ (നിലനിൽക്കുന്ന) പരാമർശിക്കുമ്പോഴെല്ലാം സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതക്കെതിരായി സംസാരിക്കുന്നത് തുടർന്നു. മധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ ക്രിസ്ത്യൻ സഭ മതേതര സമൂഹത്തിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ അവഗണിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ, സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയോടുള്ള ശത്രുത യൂറോപ്പിലെ മതേതര, മത സ്ഥാപനങ്ങളിലൂടെ ഉയർന്നുവരാൻ തുടങ്ങി. തോമസ് അക്വിനാസിന്റെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും കൃതികളിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ സ്വഭാവത്തിന് അസ്വാഭാവികതയെ അപലപിക്കുന്ന ഔദ്യോഗിക പ്രയോഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ "പ്രകൃതിവിരുദ്ധം, പ്രകൃതിക്കെതിരായ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ", സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത അല്ലെങ്കിൽ ബഗ്ഗറി എന്ന് വിളിക്കുകയും നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകയും ചിലപ്പോൾ വധശിക്ഷ വരെ നൽകുകയും ചെയ്തു.[7]

ആഫ്രിക്ക[തിരുത്തുക]

ഈജിപ്തിലെ ഖ്നുമോട്ടെപ്പും നിയൻഖ്നുമ്മും ഒരുപക്ഷേ ചരിത്രത്തിൽ കുറിക്കപ്പെട്ട ആദ്യത്തെ സ്വവർഗപ്രണയജോഡികളായി കണക്കാക്കുന്നു. ലെസോതോ രാജ്യത്തിലെ സ്ത്രീകൾ സമൂഹം അംഗീകരിക്കുന്ന മൊത്സൊആലെ എന്ന ബന്ധങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്നുവെന്ന് നരവംശപഠനങ്ങൾ പറയുന്നുണ്ട്.[8]

1980 മുതൽ 1987 വരെ സിംബാബ്‌വെയിലെ ആദ്യത്തെ പ്രസിഡന്റായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ച സിംബാബ്‌വെ മെഥേഡിസ്റ്റ്‌ മന്ത്രിയും, ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞനും, രാഷ്ട്രീയക്കാരനും ആയ കനാൻ സോഡിൻഡോ ബനാന 1997-ൽ ഒരു സ്വവർഗാനുരാഗിയായതിനാൽ പുറത്താക്കിയിരുന്നു. വളരെ പ്രചാരത്തിലുണ്ടായ ഒരു വിചാരണയ്ക്ക് ശേഷം, 11 തവണ പ്രകൃതിവിരുദ്ധഭോഗത്തിനും അസാന്മാർഗ്ഗിക പ്രവർത്തനങ്ങളിലും ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. ഇതിന്റെപേരിൽ ആറുമാസം തടവ് ശിക്ഷ അനുഭവിച്ചു.[9]

അമേരിക്ക[തിരുത്തുക]

മറ്റ് പല പാശ്ചാത്യേതര സംസ്കാരങ്ങളിലും ഉള്ളതുപോലെ, കൊളംബസിനു മുൻപുള്ള സംസ്കാരങ്ങൾക്ക് ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം, ലിംഗ സ്വത്വം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള പാശ്ചാത്യ ആശയങ്ങൾ എത്രത്തോളം ബാധകമാണെന്ന് നിർണ്ണയിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെ ആസ്ടെക്കുകൾ, മായാസംസ്കാരം, ക്വെച്ചുവാ സംസ്കാരം, മോച്ചെ സംസ്കാരം, സപ്പോടെക് സംസ്കാരം, ഇൻക സംസ്കാരം, ബ്രസീലിലെ ടുപിനാംബ സംസ്കാരം എന്നിവ പോലുള്ള ലാറ്റിനമേരിക്കയിലെ ആക്രമണത്തിനു മുമ്പുള്ള പല നാഗരികതകളിലും ഹോമോറോട്ടിക് ലൈംഗിക പ്രവർത്തികളുടെയും ട്രാൻസ്‌വെസ്റ്റിസത്തിന്റെയും തെളിവുകൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്[10][11][12]

സ്പാനിഷുകാർ കോളനികൾ സ്ഥാപിക്കുന്നതിനു മുമ്പത്തെ ലാറ്റിൻ അമേരിക്കയിൽ അസ്റ്റെക്, മായൻ, കെചുവ, മോചെസ്, സപോതെക്സ്, തുപിനമ്പാ പോലുള്ള ആദിവാസിസമൂഹങ്ങളിൽ സ്വവർഗാനുരാഗികളും ലിംഗാതീതരും കാണപ്പെട്ടിരുന്നു.[10][11][13]

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിലെ സ്വവർഗലൈംഗികത[തിരുത്തുക]

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ സാമൂഹിക പ്രക്ഷോഭത്തെത്തുടർന്ന്, അമേരിക്കയിലെ പലർക്കും “യുദ്ധത്തിനു മുമ്പുള്ള സാമൂഹിക ക്രമം പുനഃസ്ഥാപിക്കാനും മാറ്റത്തിന്റെ ശക്തികളെ തടയാനും” ആഗ്രഹമുണ്ടെന്ന് ചരിത്രകാരനായ ബാരി ആദം അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. കമ്യൂണിസ്റ്റ് വിരുദ്ധതയ്ക്ക് ദേശീയ ഊന്നൽ നൽകിയതിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട് സെനറ്റർ ജോസഫ് മക്കാർത്തി യുഎസ് ഗവൺമെന്റ്, യുഎസ് ആർമി, മറ്റ് സർക്കാർ ധനസഹായമുള്ള ഏജൻസികൾ, സ്ഥാപനങ്ങൾ എന്നിവിടങ്ങളിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾക്കായി ഒരു ഹിയറിംഗ് നടത്തി. ഇത് ഒരു ദേശീയ ഭ്രാന്തിലേക്ക് നയിച്ചു. അരാജകവാദികളും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരും അമേരിക്കൻ വംശജരും അട്ടിമറികളുമാണെന്ന് കരുതുന്ന മറ്റ് ആളുകളെ സുരക്ഷാ അപകടങ്ങളായി കണക്കാക്കി. സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളെയും ലെസ്ബിയൻ‌മാരെയും യു‌എസ്‌ സ്റ്റേറ്റ് ഡിപ്പാർട്ട്‌മെന്റ് ബ്ലാക്ക് മെയിലിന് വിധേയരാക്കാമെന്ന സിദ്ധാന്തത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി. 1950-ൽ ക്ലൈഡ് ആർ. ഹോയിയുടെ അധ്യക്ഷതയിൽ നടത്തിയ ഒരു സെനറ്റ് അന്വേഷണത്തിൽ ഒരു റിപ്പോർട്ടിൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “പരസ്യമായ വക്രമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുന്നവർക്ക് സാധാരണക്കാരുടെ വൈകാരിക സ്ഥിരതയില്ലെന്ന് പൊതുവെ വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.[14] സർക്കാരിലെ എല്ലാ രഹസ്യാന്വേഷണ ഏജൻസികളും “സർക്കാരിലെ ലൈംഗിക വക്രതകൾ സുരക്ഷാ അപകടങ്ങളുണ്ടാക്കുമെന്ന് പൂർണമായും യോജിക്കുന്നു”.[15]1947 നും 1950 നും ഇടയിൽ 1,700 ഫെഡറൽ തൊഴിൽ അപേക്ഷകൾ നിരസിച്ചു, 4,380 പേരെ സൈന്യത്തിൽ നിന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്തു, 420 പേരെ സ്വവർഗരതിക്കാരെന്ന് സംശയിക്കുന്നതിന്റെ പേരിൽ അവരുടെ സർക്കാർ ജോലികളിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കി.[16]

1950 കളിലും 1960 കളിലും യുഎസ് ഫെഡറൽ ബ്യൂറോ ഓഫ് ഇൻവെസ്റ്റിഗേഷനും (എഫ്ബിഐ) പോലീസ് വകുപ്പുകളും അറിയപ്പെടുന്ന സ്വവർഗാനുരാഗികളുടെയും അവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ട സ്ഥാപനങ്ങളുടെയും സുഹൃത്തുക്കളുടെയും പട്ടികകൾ സൂക്ഷിച്ചു; സ്വവർഗലൈംഗികതയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾ മെയിൽ ചെയ്ത വിലാസങ്ങൾ യുഎസ് പോസ്റ്റ് ഓഫീസ് സൂക്ഷിച്ചു.[17]സംസ്ഥാന-പ്രാദേശിക സർക്കാരുകൾ ഇത് പിന്തുടർന്നു: സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾക്കും ലെസ്ബിയൻ‌മാർക്കും വേണ്ടിയുള്ള ബാറുകൾ അടച്ചുപൂട്ടി. അവരുടെ ഉപഭോക്താക്കളെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുകയും പത്രങ്ങളിൽ തുറന്നുകാട്ടുകയും ചെയ്തു.[18] സമീപ പ്രദേശങ്ങൾ, പാർക്കുകൾ, ബാറുകൾ, സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളുടെ ബീച്ചുകൾ എന്നിവ ഒഴിവാക്കാൻ നഗരങ്ങൾ "സ്വീപ്പ്" നടത്തി. എതിർലിംഗത്തിലുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നത് അവർ നിരോധിച്ചു. സ്വവർഗലൈംഗികത എന്ന് സംശയിക്കുന്ന ഇൻസ്ട്രക്ടർമാരെ സർവകലാശാലകൾ പുറത്താക്കി.[19] 1952-ൽ അമേരിക്കൻ സൈക്യാട്രിക് അസോസിയേഷൻ സ്വവർഗലൈംഗികതയെ ഡയഗ്നോസ്റ്റിക് ആൻഡ് സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്കൽ മാനുവലിൽ (DSM) ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയായി പട്ടികപ്പെടുത്തി. 1962-ൽ സ്വവർഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു വലിയ പഠനം, മാതാപിതാക്കളും ശിശു ബന്ധങ്ങളും മൂലമുണ്ടാകുന്ന എതിർലിംഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള രോഗകാരണമായ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആശയമായി ഈ തകരാറിനെ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നതിനെ ന്യായീകരിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ചു. ഈ കാഴ്ചപ്പാട് മെഡിക്കൽ തൊഴിലിൽ വ്യാപകമായി സ്വാധീനിച്ചു.[20] എന്നിരുന്നാലും, 1956-ൽ മനഃശാസ്ത്രജ്ഞൻ എവ്‌ലിൻ ഹുക്കർ ഒരു പഠനം നടത്തി. സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞ സ്വവർഗാനുരാഗികളുടെ സന്തോഷവും നന്നായി ക്രമീകരിച്ച സ്വഭാവവും ഭിന്നലിംഗ പുരുഷന്മാരുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തി. അതിൽ വ്യത്യാസമില്ലയെന്നു കണ്ടു.[21] അവരുടെ പഠനം മെഡിക്കൽ സമൂഹത്തെ അമ്പരപ്പിക്കുകയും നിരവധി സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളും ലെസ്ബിയൻ‌മാരും[22] അവരെ നായികയാക്കുകയും ചെയ്തു.[23] എന്നാൽ സ്വവർഗലൈംഗികത 1974 വരെ ഡി‌എസ്‌എമ്മിൽ തുടർന്നു.[24]

യൂറോപ്പ്[തിരുത്തുക]

ലഫോണ്ടിൻറെ ഈ ചിത്രത്തിൽ സഫോയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി യുവതികളെ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു "ഹോമറിനായി സപ്പോ പാടുന്നു", 1824.

പുരാതന ഗ്രീക്കിലെ പ്ലേറ്റോയുടെ ശിഷ്യനായിരുന്ന അരിസ്റ്റോട്ടിൽ തന്റെ ഗുരുവിന്റെ നിലപാടിനെ വിമർശിച്ചുകൊണ്ട് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ഒരു പ്രശ്നമല്ലെന്ന് വാദിക്കുന്നു.[25] ഗ്രീസിലെ സാഫോ എന്ന കവയിത്രിയുടെ കവിതകളിൽ സ്ത്രീസ്വവർഗാനുരാഗം യഥേഷ്ടം കാണാം. സ്ത്രീസ്വവർഗാനുരാഗത്തെ സൂചിപ്പിക്കാൻ ഇവരുടെ പേരിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സാഫോയിസം എന്നും ഇവർ ജനിച്ച ലെസ്ബോസ് എന്ന ദ്വീപിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ലെസ്ബിയനിസം എന്നും ഇക്കാലംവരെ ഉപയോഗിച്ചു പോരുന്നു.[26][27] പുരാതന ഗ്രീസിലും റോമിലും ഒരു മുതിർന്ന പുരുഷനും ഒരു യുവാവും തമ്മിലുള്ള ലൈംഗികബന്ധം സാധാരണമായിരുന്നു.[28] ക്രിസ്തുവിനു ശേഷം വന്ന റോമൻ ചക്രവർത്തി ഥിയോഡോസിയസ് ഒന്നാമൻ A.D.390-ൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ഒരു കുറ്റമാക്കി.[29]

നവോത്ഥനകാലത്ത് ഫ്ലോറൻസ്, വെനീസ് പോലുള്ള പട്ടണങ്ങളിൽ ചില ശിക്ഷകൾ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത പതിവായിരുന്നു.[30] എന്നാൽ പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ പ്രഭാഷകനായ ജിറോലമോ സവോനറോല സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത തെറ്റാണെന്നു വാദിച്ചതോടെ യൂറോപ്പിലെങ്ങും ഇത് ഒരു കുറ്റകൃത്യമായി മാറി.[31]

ആധുനികകാലത്ത് ഇംഗ്ലീഷ് എഴുത്തുകാരൻ തോമസ് കാനൻ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ അനുകൂലിച്ച് 1749-ൽ ഒരു പ്രബന്ധം എഴുതിയിരുന്നു. എന്നാൽ ഇത് അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടു.[32] 1785-ൽ ജെറമി ബെന്തം മറ്റൊരു പ്രബന്ധം എഴുതിയെങ്കിലും ഇത് 1978-ൽ മാത്രമേ പുറത്തു വന്നുള്ളൂ.[33]

ഏഷ്യ[തിരുത്തുക]

പേർഷ്യയിലെ ഷാ അബ്ബാസ് ഒന്നാമൻ ഒരു യുവാവിനോടൊപ്പം

പുരാതന അസീറിയയിൽ സ്വവർഗബന്ധങ്ങൾ സാധാരണമായിരുന്നു. ഈ ബന്ധങ്ങൾക്ക് അനുഗ്രഹം തേടുന്ന പ്രാർത്ഥനകളും ഈ സമൂഹത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.[34] എന്നാൽ ഇന്ന് മിക്ക പശ്ചിമേഷ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ശിക്ഷാർഹമായ കുറ്റമാണ്.

ശാന്തസമുദ്രത്തിലെ പാപുവ ന്യൂ ഗിനിയ പോലുള്ള മെലനേഷ്യൻ ദ്വീപുകളിലും സ്വവർഗലൈംഗികത സ്വീകാര്യമായിരുന്നു. എന്നാൽ യൂറോപ്പിൽ നിന്നുള്ള ക്രൈസ്തവ പ്രചാരകരുടെ വരവോടെ ഈ സമൂഹങ്ങളും സ്വവർഗലൈംഗികതയെ ഹീനമായി കാണാൻ തുടങ്ങി.[35]

കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിൽ, രേഖപ്പെടുത്തിയ ആദ്യകാല ചരിത്രം മുതൽ സ്വവർഗപ്രണയത്തെ പരാമർശിക്കുന്നു. ചൈനീസ് സാഹിത്യത്തിലെ പ്രശസ്തമായ പല കൃതികളിലും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത പരാമർശിക്കപ്പെട്ടു. ഡ്രീം ഓഫ് റെഡ് ചേമ്പർ എന്ന ക്ലാസിക്കൽ നോവലിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന സ്വവർഗ വാത്സല്യവും ലൈംഗിക ഇടപെടലും കാണാം.[36] അതേ കാലയളവിൽ ഭിന്നലിംഗക്കാർ തമ്മിലുള്ള പ്രണയത്തിന്റെ തുല്യമായ കഥകൾ ധാരാളം രചിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.

ചൈനയിൽ 'മുറിഞ്ഞ കുപ്പായക്കൈയുടെ അഭിനിവേശങ്ങൾ' (ചൈനീസ്: 断袖之癖; pinyin: duànxiù zhī pǐ) എന്ന പേരിൽ ബി.സി. 600 മുതൽ സ്വവർഗലൈംഗികത കുറിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.[37] ചൈനയെ ആഴത്തിൽ സ്വാധീനിച്ച കൺഫ്യൂഷനിസം എതിർ/സ്വവർഗലൈംഗികതയെ പറ്റി ഒന്നും പറഞ്ഞതേയില്ല. അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിൽ അധികാരത്തിൽ വന്ന ല്യൂ സൊങ് വംശത്തിന്റെ കാലത്തുണ്ടായ സാഹിത്യത്തിൽ സ്വവർഗാനുരാഗം മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതലേ ചൈനയിൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു എന്ന് എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.[38] സ്വവർഗാനുരാഗത്തോട് എതിർപ്പ് പ്രകടമാകാൻ തുടങ്ങിയത് ചിങ് ഭരണത്തിന്റെ അവസാനകാലത്തും ഇന്നുള്ള ഭരണകൂടത്തിന്റെ കീഴിലും ആണ്.[39]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ ശാസ്ത്രീയപഠനം[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതിൽ ആളുകൾ കൂടുതൽ താല്പര്യം കാണിച്ചതോടെ, വൈദ്യശാസ്ത്രവും മനോരോഗവും നിയമപരിധിയിലെ നിയമവും മതവുമായി മത്സരിക്കാൻ തുടങ്ങി. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ആളുകൾ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ശാസ്ത്രീയമായി പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ, മിക്ക സിദ്ധാന്തങ്ങളും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ഒരു രോഗമായി കണക്കാക്കുകയും സാംസ്കാരപരമായി ഇത് എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് വളരെയധികം വിലയിരുത്താനും തുടങ്ങി.[40] സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ സിദ്ധാന്തങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിൽ മാനസിക ശാസ്ത്രത്തിൽ ഒരു മാതൃകാപരമായ മാറ്റം ഉണ്ടായി. ചികിത്സയിലൂടെയും സ്വാതന്ത്യ്രത്തിലൂടെയും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ഭേദമാക്കാൻ സാധിക്കുമെന്ന് സൈക്യാട്രിസ്റ്റുകൾ വിശ്വസിക്കാൻ തുടങ്ങി. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ ജനിതക, ഹോർമോൺ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള മറ്റ് സിദ്ധാന്തങ്ങൾ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ എങ്ങനെയാണ് രോഗകാരണമായി കാണുന്നത് എന്നതിന് വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.[7] ആദ്യകാല മനോരോഗവിദഗ്ദ്ധരായ സിഗ്മണ്ട് ഫ്രോയിഡ്, ഹാവ്ലോക്ക് എല്ലിസ് എന്നിവർ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ സഹിഷ്ണുത പുലർത്തുന്ന നിലപാടുകൾ സ്വീകരിച്ചു.

സിഗ്മണ്ട് ഫ്രോയിഡ്

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത സാധാരണമല്ലെന്നും ചില ആളുകൾക്ക് "ഒഴിവാക്കാനാവില്ല" എന്നും സിഗ്മണ്ടും എല്ലിസും വിശ്വസിച്ചു. ആൽഫ്രഡ് കിൻസിയുടെ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള ഗവേഷണങ്ങളും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ അസാധാരണമായ ഒരു അവസ്ഥയായി കാണുന്നതിൽ നിന്ന് സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവുമായ ഒരു മാറ്റം ആരംഭിച്ചു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള മനഃശാസ്ത്രപരമായ പഠനങ്ങളിലെ മാറുന്ന കാഴ്ചപ്പാടുകൾ 1952-ലെ ഡയഗ്നോസ്റ്റിക് സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്കൽ മാനുവലിന്റെ (DSM) ആദ്യ പതിപ്പിൽ നിന്നും വ്യക്തമാണ്. 1973-ലെ തുടർന്നുള്ള മാറ്റത്തിൽ ഇഗോ-ഡിസ്റ്റോണിക് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത രോഗനിർണയം DSM-II വിഭാഗത്തിലെ "ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യ അസ്വസ്ഥത" എന്ന് മാറ്റിസ്ഥാപിച്ചു.[40] എന്നിരുന്നാലും, 1987 വരെ DSM-III-R ൽ ഇതൊരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയായി പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു.

സ്വതസ്സിദ്ധമായ ഉഭയവർഗപ്രണയിയോടുള്ള സിഗ്മണ്ടിന്റെ വിശ്വാസം 1940-ൽ സാണ്ടർ റാഡെ നിരസിച്ചു. പിൽക്കാല മനഃശാസ്ത്രവിദഗ്ദ്ധർ റാഡെയെ പിന്തുടർന്നു. മനുഷ്യരിൽ ജൈവിക ഉഭയവർഗപ്രണയി ഇല്ലെന്ന് റാഡെ വാദിച്ചു.[41] മനഃശാസ്ത്രവിദഗ്ദ്ധനായ എഡ്മണ്ട് ബെർഗ്ലർ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത: രോഗമോ ജീവിതരീതിയോ? (1956) (Homosexuality: Disease or Way of Life?) എന്ന വിശകലനത്തിലൂടെ ഉഭയവർഗപ്രണയി നിലവിലില്ലെന്നും എല്ലാ ഉഭയവർഗപ്രണയികളും സ്വവർഗാനുരാഗികളാണെന്നും വാദിച്ചു.[42]

ഭിന്നലിംഗക്കാർക്കും സ്വവർഗാനുരാഗികൾക്കും ഇടയിൽ ഉള്ളതിനേക്കാൾ ലൈംഗിക മുൻഗണന ഉഭയവർഗപ്രണയികൾക്കിടയിലെ മുതിർന്നവരാകുന്നതിനു മുമ്പുള്ള ലൈംഗിക വികാരങ്ങളുമായി വളരെ ശക്തമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് അലൻ പി. ബെൽ, മാർട്ടിൻ എസ്. വെയ്ൻ‌ബെർഗ്, സ്യൂ കീഫർ ഹമ്മർ‌സ്മിത്ത് എന്നിവർ സെക്ഷ്വൽ പ്രിഫെറൻസ് എന്ന പുസ്തകത്തിൽ 1981-ൽ റിപ്പോർട്ടുചെയ്തു. ഇതും മറ്റ് കണ്ടെത്തലുകളും അടിസ്ഥാനമാക്കി, പ്രത്യേകമായ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കാൾ സാമൂഹികവും ലൈംഗികവുമായ പഠനത്തെ ഉഭയവർഗപ്രണയി കൂടുതൽ സ്വാധീനിക്കുന്നുവെന്ന് അവർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.[43] ഉഭയവർഗപ്രണയിയെ ജൈവശാസ്ത്രപരമായ ഘടകങ്ങൾ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ കൂടുതൽ സ്വാധീനിച്ചേക്കാമെന്ന ബെൽ കാഴ്ചപ്പാട് വിശ്വസനീയമായി തോന്നാമെന്ന് ലെറ്റിറ്റിയ ആൻ പെപ്ലാവ് എഴുതി.[44]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതക്കൊപ്പം മനുഷ്യരിലെ ഉഭയവർഗപ്രണയിയും പ്രധാനമായും പഠിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ലൈംഗിക ഗവേഷണത്തിന് ഇത് ഒരു പ്രശ്നമാണെന്ന് വാൻ വൈക്കും ഗീസ്റ്റും വാദിക്കുന്നു, കാരണം ഉഭയവർഗപ്രണയികളെ പ്രത്യേകം നിരീക്ഷിച്ച കുറച്ച് പഠനങ്ങളിൽ ഉഭയവർഗപ്രണയികൾ പലപ്പോഴും ഭിന്നലിംഗക്കാരിൽ നിന്നും സ്വവർഗാനുരാഗികളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. കൂടാതെ, ഉഭയവർഗപ്രണയി എല്ലായ്പ്പോഴും ദ്വൈതാവസ്ഥയ്ക്കിടയിലുള്ള ഒരു പകുതി പോയിന്റിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നില്ല. ആശയവിനിമയത്തിലെ ജൈവപരമായതും, ന്യായവിചാരം, വ്യത്യസ്ത സംസ്കാരം എന്നിവയാണ് ഉഭയവർഗപ്രണയിയെ സ്വാധീനിക്കുന്നതെന്ന് ഗവേഷണം സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് വ്യത്യസ്തതരം ഉഭയവർഗപ്രണയത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.[45]

ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം സംബന്ധിച്ച നിലവിലെ ചർച്ചയിൽ, ജൈവശാസ്ത്രപരമായ വിശദീകരണങ്ങളെ സാമൂഹിക ശാസ്ത്രജ്ഞർ ചോദ്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ച് ഫെമിനിസ്റ്റുകൾ അവരുടെ ജീവിതത്തെയും ലൈംഗികതയെയും കുറിച്ച് ബോധപൂർവമായ തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കാൻ സ്ത്രീകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികരായ പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും തമ്മിലുള്ള മനോഭാവത്തിലെ വ്യത്യാസവും റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പുരുഷന്മാർ അവരുടെ ലൈംഗികതയെ ജൈവശാസ്ത്രപരമായി കണക്കാക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്. ഇത് "ലെസ്ബിയൻ ലോകത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതകളല്ലയെന്ന് ഈ സംസ്കാരത്തിലെ സാർവത്രിക പുരുഷന്മാരിലെ അനുഭവത്തെയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. സാംസ്കാരികവും സന്ദർഭോചിതവുമായ ഘടകങ്ങൾ സ്ത്രീകളുടെ ലൈംഗികതയെ കൂടുതൽ ശക്തമായി ബാധിച്ചേക്കാം എന്നതിന് തെളിവുകളുണ്ട്.[46]

ഫ്രോയിഡും മനഃശാസ്ത്ര വിശകലനവും[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള സിഗ്മണ്ട് ഫ്രോയിഡിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ സങ്കീർണ്ണമായിരുന്നു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ കാരണങ്ങളും വികാസവും മനസ്സിലാക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രമങ്ങളിൽ "യഥാർത്ഥ ലിബിഡോ എൻ‌ഡോവ്‌മെൻറ്"[47] എന്നാണ് ആദ്യമായി അദ്ദേഹം ബൈസെക്ഷ്വാലിറ്റിയെ വിശദീകരിച്ചത്. എല്ലാ മനുഷ്യരും ഉഭയവർഗപ്രണയി ആയി ജനിക്കുന്നു എന്നാണ് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ ഇത് ശരീരഘടനാപരമായും മനഃശാസ്ത്രപരമായും ശരിയായിരുന്നു. ലൈംഗികാർഷണം ഈ ഉഭയവർഗപ്രണയത്തിന്റെ ഒരു മാനസിക വശമാണ്. ലൈംഗിക വികാസത്തിനിടയിൽ ഈ ഉഭയവർഗപ്രണയ സ്വഭാവത്തിന്റെ പുല്ലിംഗം സാധാരണയായി പുരുഷന്മാരിലും സ്ത്രീകളിലെ സ്ത്രീലിംഗത്തിലും ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുമെന്ന് സിഗ്മണ്ട് വിശ്വസിച്ചു. എന്നാൽ എല്ലാ മുതിർന്നവർക്കും അവരുടെ സ്വഭാവത്തിന്റെ പുല്ലിംഗത്തിൽ നിന്നും സ്ത്രീലിംഗങ്ങളിൽ നിന്നും ഉരുത്തിരിഞ്ഞ ആഗ്രഹങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും കാണപ്പെടുന്നു. രണ്ട് ലിംഗക്കാരോടും ഒരേപോലെ ലൈംഗിക ആകർഷണം അനുഭവപ്പെടുന്നു എന്ന അർത്ഥത്തിൽ എല്ലാവരും ഉഭയവർഗപ്രണയി ആണെന്ന് സിഗ്മണ്ട് അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നില്ല.

കാമവാസനയുള്ളവരിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയും എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരരുമുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. വികസനത്തിന്റെ ഗതിയിലൂടെ ഒരാൾ മറ്റൊന്നിനെ മറികടക്കുന്നു. എന്നാൽ സ്വാഭാവിക ഉഭയവർഗപ്രണയിയെക്കുറിച്ചുള്ള അടിസ്ഥാന ജൈവശാസ്ത്രപരമായ വിശദീകരണത്തിലും അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു, അതിൽ മനുഷ്യരെല്ലാം ഏതെങ്കിലും ലൈംഗികത പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിൽ ജൈവശാസ്ത്രപരമായി പ്രാപ്തിയുള്ളവരാണ്. ഇക്കാരണത്താൽ, ആളുകൾക്ക് ലഭ്യമായ നിരവധി ലൈംഗിക തിരഞ്ഞെടുക്കലുകളിൽ ഒന്നായിട്ടാണ് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ അദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിച്ചത്. മനുഷ്യരിലെ അന്തർലീനമായ ഉഭയവർഗപ്രണയ വ്യക്തിത്വം ക്രമേണ ഏത് ലൈംഗികതയുടെ പ്രകടനമാണ് കൂടുതൽ സന്തോഷകരമെന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് സിഗ്മണ്ട് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. എന്നാൽ സാംസ്കാരിക നിരോധനം കാരണം സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത പല ആളുകളിലും അടിച്ചമർത്തപ്പെടുന്നു. സിഗ്മണ്ട് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, വിലക്കുകളില്ലെങ്കിൽ ആളുകൾക്ക് കൂടുതൽ തൃപ്തികരമായത് തിരഞ്ഞെടുക്കുകയും ഇത് ജീവിതത്തിലുടനീളം തുടരുകയും ചിലപ്പോൾ ഒരു വ്യക്തി സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതക്കാരനും ചിലപ്പോൾ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരനുമായിരിക്കും.[48]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ മറ്റ് ചില കാരണങ്ങളിൽ ഈഡിപ്പസ് കോം‌പ്ലെക്സ് ഉൾപ്പെടുന്നു. അവിടെ വ്യക്തികൾ അവരുടെ അമ്മയെ തിരിച്ചറിയാനും സ്വയം ഒരു പ്രണയ വസ്‌തുവായി സ്വീകരിക്കാനും തുടങ്ങുന്നു. ഒരാളുടെ ഈ സ്നേഹത്തെ നാർസിസിസം എന്നാണ് നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നത്. നാർസിസിസത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തിൽ ഉയർന്ന ആളുകൾ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത വളർത്തിയെടുക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് സിഗ്മണ്ട് കരുതി. ഇങ്ങനെയുള്ളവരിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത വളരാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്. കാരണം ഒരേ ലിംഗത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നത് സ്വയം സ്നേഹിക്കുന്നതിന്റെ ഒരു വിപുലീകരണം പോലെയാണ്.[48]നാർസിസിസവും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ പിന്നീട് റൂബിൻസ്റ്റൈൻ (2010) നടത്തിയ അനുഭവപരിചയ പഠനം പിന്തുണച്ചു. പഠന ഫലങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് സ്വവർഗാനുരാഗികളായ വിദ്യാർത്ഥികളെ അവരുടെ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ നാർസിസിസത്തിന്റെ രണ്ട് അളവുകളിൽ സ്വവർഗ വിദ്യാർത്ഥികൾ ഉയർന്ന സ്കോർ നേടിയതായി പഠന ഫലങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അവരുടെ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ആത്മാഭിമാന അളവിൽ അവർ താഴുകയും ചെയ്യുന്നു.[49]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ചികിത്സിക്കുന്നത് വിജയകരമല്ലെന്ന് സിഗ്മണ്ട് വിശ്വസിച്ചു. കാരണം സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത അവർക്ക് സന്തോഷം നൽകുന്നതിനാൽ അത് ഉപേക്ഷിക്കാൻ വ്യക്തി ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല. വിശകലനങ്ങളും ഹിപ്നോട്ടിക് നിർദ്ദേശങ്ങളും ചികിത്സകളായി അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ചു. പക്ഷേ കാര്യമായ വിജയം കണ്ടില്ല.[50] ഇതിലൂടെയാണ് സിഗ്മണ്ട് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത "ലജ്ജിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല, ഉപദ്രവവുമല്ല, അധഃപതനവുമല്ല, ഇതിനെ ഒരു രോഗമായി തരംതിരിക്കാനാവില്ല, മറിച്ച് ലൈംഗിക പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഒരു വ്യതിയാനം മാത്രമായി കാണണം എന്ന നിഗമനത്തിലെത്തിയത്.[51] മനഃശാസ്ത്രവിദഗ്ദ്ധർ "സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ഇല്ലാതാക്കുമെന്നും സാധാരണ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരതയെ അതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് വരുത്തുമെന്നും വാഗ്ദാനം ചെയ്യരുത്" എന്നും അദ്ദേഹം സമർത്ഥിച്ചു.[47] സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയിൽ മാറ്റം വരുത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെടുമെന്ന് അദ്ദേഹം സ്വന്തം പരിശീലനത്തിൽ തീരുമാനിച്ചതുപോലെ സിഗ്മണ്ട് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ കൂടുതൽ സ്വീകാര്യമായ കാഴ്ചപ്പാടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നിരിക്കാമെങ്കിലും, മനഃശാസ്ത്ര വിശകലന മേഖലയിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം, പ്രത്യേകിച്ചും യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ നിഷേധരൂപമായും, ക്രമവിരുദ്ധമായും, കുടുംബ, വികസന പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് കാരണമായിട്ടുമാണ് കാണുന്നത്. അമേരിക്കൻ സൈക്യാട്രിക് അസോസിയേഷന്റെ ഡി‌എസ്‌എമ്മിന്റെ ഒന്നും രണ്ടും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ഉൾപ്പെടുത്താനുള്ള യുക്തിയെ ഈ കാഴ്ചപ്പാടുകളാണ് സാരമായി ബാധിച്ചത്. അതിനെ ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയായി സങ്കൽപ്പിക്കുകയും സമൂഹത്തിനെ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത കൂടുതൽ കളങ്കപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.[40]

ഹാവ്‌ലോക്ക് എല്ലിസ്[തിരുത്തുക]

ഹാവ്‌ലോക്ക് എല്ലിസ്

ഹാവ്‌ലോക്ക് എല്ലിസ് (1859-1939) ഓസ്‌ട്രേലിയയിൽ അദ്ധ്യാപകനായി ജോലി ചെയ്യുമ്പോൾ ലൈംഗികതയെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കുന്നതിനായി തന്റെ ജീവിതം സമർപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെന്ന് ഒരു ഭൂതോദയം ഉണ്ടായി. 1879-ൽ ലണ്ടനിലേക്ക് മടങ്ങിയ അദ്ദേഹം സെന്റ് തോമസ് ഹോസ്പിറ്റൽ മെഡിക്കൽ സ്കൂളിൽ ചേർന്നു. 1896-ൽ ജോൺ ആഡിംഗ്ടൺ സൈമണ്ട്സിനൊപ്പം ലൈംഗികതയെ കീഴ്‌മേൽ മറിക്കുന്നവിധത്തിൽ അദ്ദേഹം എഴുതാൻ തുടങ്ങി. ഈ പുസ്തകം ആദ്യമായി ജർമ്മൻ ഭാഷയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഒരു വർഷത്തിനുശേഷം അത് ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. അവരുടെ പുസ്തകം സ്വവർഗ ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ച് സൂക്ഷ്മപരിശോധന നടത്തുകയും പുരോഗമനപരമായ ഒരു സമീപനത്തിലൂടെ സ്വവർഗ ബന്ധങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രവൃത്തികളെയും വികാരങ്ങളെയും കുറ്റവാളിയാക്കാനോ രോഗനിർണയം നടത്താനോ അവർ വിസമ്മതിച്ചു.[52]

എല്ലിസ് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ച് ചില കാര്യങ്ങളിൽ പ്രത്യേകിച്ച് അതിന്റെ വികസനം സംബന്ധിച്ച് ഫ്രോയിഡിനോട് വിയോജിച്ചു. സ്വവർഗാനുരാഗികൾക്ക് സ്‌പഷ്‌ടമായ ഈഡിപ്പസ് കോംപ്ലക്സ് ഇല്ലെന്ന് അദ്ദേഹം വാദിച്ചു. എന്നാൽ പരാജയഭയത്താൽ ജനിച്ചവർ, സ്ത്രീകളുമായുള്ള ബന്ധത്തെ ഭയപ്പെടുന്നവർ തുടങ്ങിയ അപര്യാപ്തതയുടെ ശക്തമായ വികാരങ്ങൾ അവർക്ക് കാണപ്പെടുന്നു.[53] ലൈംഗികതയിൽ സമൂഹത്തിന്റെ നിയന്ത്രണങ്ങൾ സ്വവർഗ പ്രണയത്തിന്റെ വികാസത്തിന് കാരണമായി എന്ന് എല്ലിസ് വാദിച്ചു. ആളുകൾ ജനിക്കുമ്പോൾതന്നെ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുള്ളവരല്ലെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. എന്നാൽ ചില സമയങ്ങളിൽ മനുഷ്യരെല്ലാം ലൈംഗിക വിവേചനരഹിതരാണ്. തുടർന്ന് ഏത് ലൈംഗികതയുമായി യോജിക്കണമെന്നും തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. എല്ലിസിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ചില ആളുകൾ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയിൽ ഏർപ്പെടാൻ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവർ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരതയും തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു.[53] ““പ്രത്യേകമായി സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികക്കാരനായി”[54] വ്യതിചലിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ആ വ്യക്തി ന്യൂനപക്ഷത്തിലെ അംഗമായതിനാൽ സ്ഥിതിവിവരക്കണക്ക് അപൂർവ്വമാണ്. എന്നാൽ “സാധാരണ”യിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനങ്ങൾ നിരുപദ്രവകരവും ഒരുപക്ഷേ മൂല്യവത്തായതുമാണെന്ന് സമൂഹം അംഗീകരിക്കണം.[52] മാനസിക പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയിൽ നിന്നല്ലെന്ന് എല്ലിസ് വിശ്വസിച്ചു. എന്നാൽ ആരുടെയെങ്കിലും കാരണത്താൽ "മാനസികമായി പ്രശ്നമുണ്ടാകുമ്പോൾ സ്വന്തം ലൈംഗിക പെരുമാറ്റത്തെ ഭയത്തോടെ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു."[53]

എല്ലിസ് പലപ്പോഴും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ചതായി ആരോപിക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ വാസ്തവത്തിൽ അദ്ദേഹം ഈ പദം പുച്ഛിച്ചു. കാരണം ഇത് ലാറ്റിൻ, ഗ്രീക്ക് വേരുകളെ ബന്ധിപ്പിക്കുകയും പകരം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച കൃതികളിൽ വിപരീതം എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു. ലൈംഗിക വിപരീതം ഇംഗ്ലണ്ടിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചയുടൻ, ഇത് അധാർമ്മികവും അപകീർത്തികരവുമായി ആരോപിച്ച് നിരോധിക്കപ്പെട്ടു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ സ്വഭാവമാണെന്നും, ദുശ്ശീലമാണെന്നും, സ്വായത്തമാക്കിയതല്ലെന്നും, സുഖപ്പെടുത്താവുന്നതല്ലെന്നും എല്ലിസ് വാദിച്ചു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത സ്വീകരിക്കുന്നവരെ സമാധാനത്തോടെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ നിയമങ്ങൾ മാറ്റണമെന്ന് അദ്ദേഹം വാദിച്ചു. കാരണം അക്കാലത്ത് ഇത് ശിക്ഷാർഹമായ കുറ്റമായിരുന്നു. സാമൂഹിക പരിഷ്കരണം സംഭവിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചെങ്കിലും പൊതുജനങ്ങൾക്ക് വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചതിനുശേഷം മാത്രമാണ് സംഭവിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പുസ്തകം സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ ഒരു നാഴികക്കല്ലായി മാറി.[52]

ആൽഫ്രഡ് കിൻസി[തിരുത്തുക]

ആൽഫ്രഡ് കിൻസി
ലൈംഗിക പ്രതികരണങ്ങളുടെ കിൻ‌സി സ്‌കെയിൽ, ഇത് ലൈംഗിക ചായ്‌വ് സൂചിപ്പിക്കുന്നു

ഇപ്പോൾ കിൻ‌സി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ റിസർച്ച് ഇൻ സെക്സ്, ജെൻഡർ, റീപ്രൊഡക്ഷൻ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോർ സെക്സ് റിസർച്ച് സ്ഥാപിച്ച ലൈംഗിക ശാസ്ത്രജ്ഞനായിരുന്നു ആൽഫ്രഡ് ചാൾസ് കിൻസി (1894–1956). വ്യത്യസ്ത ലൈംഗിക രീതികളിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മപരിശോധന കടന്നലുകൾക്കിടയിലെ ഇണചേരൽ രീതികളിലെ വ്യതിയാനങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിൽ നിന്നാണ് ഉത്ഭവിച്ചത്. ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം അളക്കുന്ന കിൻ‌സി സ്കെയിലിൽ അദ്ദേഹത്തിൻറെ നിരീക്ഷണത്തിൽ 0 മുതൽ 6 വരെയുള്ള ശ്രേണികളിൽ 0 പ്രത്യേകമായി എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരും 6 പേർ സ്വവർഗാനുരാഗികളുമായിരുന്നു.[55] ലൈംഗിക ചായ്‌വിൽ വലിയ വ്യതിയാനമുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ടെത്തലുകൾ സൂചിപ്പിച്ചു. സെക്ഷ്വൽ ബിഹേവിയർ ഇൻ ദ ഹ്യൂമൻ മേൽ, സെക്ഷ്വൽ ബിഹേവിയർ ഇൻ ദ ഹ്യൂമൻ ഫിമേൽ എന്നീ പുസ്തകങ്ങൾ കിൻസി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അത് അദ്ദേഹത്തിന് ധാരാളം പ്രശസ്തി ലഭിക്കുകയും വിവാദവും സൃഷ്ടിച്ചു. അക്കാലത്ത് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയോടുള്ള നിലവിലെ സമീപനം രോഗകാരണവും സ്വവർഗാനുരാഗികളെ അവരുടെ ദുഃശ്ശീലത്തിൽ നിന്നും മാറ്റാനുള്ള ശ്രമത്തിൻറെ ഭാഗവുമായിരുന്നു. ഈ സ്വഭാവങ്ങൾ സാധാരണമാണെന്നും ലൈംഗിക പെരുമാറ്റങ്ങളുടെ തുടർച്ചയുടെ ഭാഗമാണെന്നും സൂചിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത അനുമാനിച്ചതിനേക്കാൾ സാധാരണമാണെന്ന് കിൻസിയുടെ പുസ്തകം തെളിയിച്ചു.[40]

ഡയഗ്നോസ്റ്റിക്, സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്കൽ മാനുവൽ[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയോടുള്ള സാമൂഹികവും വൈദ്യപരവും നിയമപരവുമായ സമീപനം അന്തിമമായി അമേരിക്കൻ സൈക്യാട്രിക് അസോസിയേഷന്റെ ഡയഗ്നോസ്റ്റിക് ആൻഡ് സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്കൽ മാനുവലിന്റെ (DSM)ഒന്നും രണ്ടും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നതിലേയ്ക്കു നയിച്ചു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയായി സങ്കൽപ്പിക്കാനും സമൂഹത്തിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയ്ക്കിത് കൂടുതൽ ദുഷ്‌പേരു വരുത്താനും സഹായിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, കിൻ‌സി, എവ്‌ലിൻ ഹുക്കർ എന്നിവരിൽ നിന്നുള്ള ശാസ്ത്രീയ പഠനത്തിലെയും അനുഭവ വിവരങ്ങളുടെയും മാറ്റങ്ങൾ ഈ വിശ്വാസങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിച്ചു. 1970 കളോടെ സൈക്യാട്രിസ്റ്റുകളും സൈക്കോളജിസ്റ്റുകളും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ വീക്ഷണങ്ങളെ സമൂലമായി മാറ്റുകയായിരുന്നു. റോർഷാച്ച്, തീമാറ്റിക് അപ്പർ‌സെപ്ഷൻ ടെസ്റ്റ് (ടാറ്റ്), മിനസോട്ട മൾട്ടിഫേസിക് പേഴ്സണാലിറ്റി ഇൻവെന്ററി (MMPI) എന്നിവ പോലുള്ള ടെസ്റ്റുകൾ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതക്കാരായ പുരുഷന്മാരെയും സ്ത്രീകളെയും എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരായ പുരുഷന്മാരിൽ നിന്നും സ്ത്രീകളിൽ നിന്നും വേർതിരിച്ചറിയാൻ കഴിയില്ലെന്ന് സൂചിപ്പിച്ചു. ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം വളർത്തുന്നതിനുള്ള ഘടകങ്ങളായ കുടുംബ ചലനാത്മകത, ആഘാതം, ലിംഗ വ്യക്തിത്വം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള മുൻ അനുമാനങ്ങളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിൽ ഈ പഠനങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടു. പിന്തുണയ്‌ക്കുന്ന ഡാറ്റയുടെ അഭാവവും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ വക്താക്കളിൽ നിന്നുള്ള വർദ്ധിച്ച സമ്മർദ്ദവും കാരണം, അമേരിക്കൻ സൈക്കിയാട്രിക് അസോസിയേഷന്റെ ഡയറക്ടർ ബോർഡ് 1973-ൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയായി നീക്കംചെയ്യാൻ വോട്ട് ചെയ്തു.[40] ഗണ്യമായ കാലതാമസത്തിനും വിവാദങ്ങൾക്കും ശേഷം, DSM-III-R (1987) സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തിയായി കണക്കാക്കി പട്ടികയിൽ നിന്നും ഒഴിവാക്കി.

മനഃശാസ്ത്ര ഗവേഷണത്തിന്റെ പ്രധാന മേഖലകൾ[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രധാന മനഃശാസ്ത്ര ഗവേഷണത്തെ അഞ്ച് വിഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.[56]

  1. ചില ആളുകൾ സ്വന്തം ലൈംഗികതയിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടാൻ കാരണമെന്ത്?
  2. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികചായ്‌വുള്ള ആളുകളോട് വിവേചനത്തിന് കാരണമാകുന്നത് എന്താണ്, ഇത് എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു?[57]
  3. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികചായ്‌വ് ഒരാളുടെ ആരോഗ്യനിലയെയോ മാനസിക പ്രവർത്തനത്തെയോ പൊതുവായ ക്ഷേമത്തെയോ ബാധിക്കുന്നുണ്ടോ?
  4. സാമൂഹിക കാലാവസ്ഥ നിരസിക്കുന്നതിനുള്ള വിജയകരമായ പൊരുത്തപ്പെടുത്തൽ നിർണ്ണയിക്കുന്നതെന്താണ്? ചില ആളുകളുടെ വ്യക്തിത്വത്തിന് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത കേന്ദ്രമായിരിക്കുന്നതും, മറ്റുള്ളവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തിന് അനുബന്ധമായിരിക്കുന്നതും എന്തുകൊണ്ട്?[58]
  5. സ്വവർഗാനുരാഗികളുടെ കുട്ടികൾ എങ്ങനെ വളരുന്നു?

മുൻവിധിയോടെയുള്ള മനോഭാവങ്ങളെയും പ്രവർത്തനങ്ങളെയും ചെറുക്കുന്നതിനും സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളുടെയും ലെസ്ബിയൻ അവകാശ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെയും പൊതുവെ ഈ മേഖലകളിലെ മനഃശാസ്ത്ര ഗവേഷണം എല്ലായ്പ്പോഴും പ്രധാനമാണ്.[56]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ കാരണങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുടെ വികാസം വിശദീകരിക്കാൻ നിരവധി വ്യത്യസ്ത സിദ്ധാന്തങ്ങൾ മുന്നോട്ടുവച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ സ്വവർഗ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ച് ഇതുവരെ സാർവത്രികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല.[59][60]

വിവേചനം[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ മനോഭാവങ്ങളും പെരുമാറ്റങ്ങളും (ചിലപ്പോൾ ഹോമോഫോബിയ അല്ലെങ്കിൽ ഹെറ്ററോസെക്സിസം എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നു) മനഃശാസ്ത്ര ഗവേഷണത്തിന്റെ വിഷയങ്ങളാണ്. അത്തരം ഗവേഷണങ്ങൾ സാധാരണയായി സ്വവർഗപ്രണയിനിമാരോട് ശത്രുത പുലർത്തുന്നതിനേക്കാൾ സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളോട് ശത്രുത പുലർത്തുന്ന മനോഭാവങ്ങളിലാണ് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത്.[56] സ്വവർഗപ്രണയിയോടുള്ള വിരുദ്ധമനോഭാവം സ്വകാര്യ അടിസ്ഥാനത്തിൽ അറിയാത്ത സ്വവർഗപ്രണയികളായിട്ടുള്ള ആളുകളിലും പലപ്പോഴും കാണപ്പെടുന്നു.[61] സ്വവർഗപ്രണയിനി, സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗി, ഉഭയലിംഗ ഉപഭോക്താക്കൾ എന്നിവരുടെ വിരുദ്ധ-സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ പ്രവണതയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള മാനസികരോഗചികിത്സയിൽ ഉയർന്ന അപകടസാധ്യത ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കൂടുതലായി കണ്ടിരുന്നു.[62] ഒരു പഠനത്തിൽ മാതൃകയായി എടുത്ത പകുതിയോളം പേർ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം കാരണം വാക്കാലുള്ളതോ ശാരീരികമോ ആയ ആക്രമത്തിന് ഇരയായിട്ടുണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തി. കൂടുതലും പൊതുവായി പുരുഷന്മാരാണ് ഇതിനു കാരണക്കാരനായിരുന്നത്. അത്തരം ഇരകളാക്കൽ ഉയർന്ന തോതിലുള്ള വിഷാദവും ഉത്കണ്ഠ, കോപം, പോസ്റ്റ് ട്രോമാറ്റിക് സ്ട്രെസിന്റെ ലക്ഷണങ്ങൾ എന്നിവ അനുഭവിക്കുന്നവരാണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.[63] മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടിയുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യത്തോട് മോശമായി പ്രതികരിക്കുന്നതിലൂടെ കുട്ടികൾക്ക് ആത്മാഭിമാനം കുറയുകയും സ്ത്രീകളോട് നിഷേധാത്മക മനോഭാവം ഉള്ളവരാകുകയും ചെയ്യുന്നു. മാതാപിതാക്കളിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള നിഷേധാത്മക മനോഭാവം" ഉള്ളവരുടെ കുട്ടികളിലെ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ച് അവർ ജാഗ്രതപുലർത്തിയിരുന്നു" എന്നും ഗവേഷണം സൂചിപ്പിക്കുന്നു"[64]

ഇതിനുപുറമെ, "“പരമ്പരാഗത മൂല്യങ്ങൾക്ക് ശക്തമായ ഊന്നൽ നൽകുന്ന കുടുംബങ്ങളിലും മതത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം, വിവാഹത്തിനും കുട്ടികൾ ജനിക്കുന്നതിനും ഊന്നൽ നൽകുന്ന കുടുംബങ്ങളിലും പാരമ്പര്യമില്ലാത്ത കുടുംബങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത സ്വീകരിക്കുന്നത് കുറവാണ്” എന്ന് ഗവേഷണങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[65] ഉയർന്നുവരുന്ന ഗവേഷണങ്ങൾ ഇത് സാർവത്രികമാകണമെന്നില്ലയെന്ന് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, എപി‌എയുടെ സൈക്കോളജി ഓഫ് റിലീജിയൻ & സ്പിരിച്വാലിറ്റി ജേണലിൽ ചാനാ ഈറ്റൻ‌ഗോഫും കോലെറ്റ് ഡൈയൂട്ടും പ്രസിദ്ധീകരിച്ച സമീപകാല ഗവേഷണങ്ങൾ മതപരമായ കുടുംബാംഗങ്ങൾക്ക് അവരുടെ ലൈംഗിക ന്യൂനപക്ഷ ബന്ധുവിനെ പിന്തുണയ്‌ക്കാൻ മതപരമായ മൂല്യങ്ങളും പാഠങ്ങളും ഉപയോഗിക്കാമെന്ന് നിർദ്ദേശിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗിയുടെ കത്തോലിക്കാ അമ്മ, “എല്ലാവരോടും മഹത്തായ പത്തുകല്പനകളിൽ ഒന്നായ, സ്നേഹത്തിൽ” ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അതുപോലെ, പ്രട്ടെസ്റ്റന്റ്‌ മെത്തഡിസ്റ്റ് ക്രിസ്‌ത്യാനിസഭയിലെ ഒരു അമ്മ തന്റെ സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗിയായ മകനെ സ്നേഹിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചയിൽ യേശുവിനെ പരാമർശിച്ചു. "യേശുവിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെയും ക്ഷമയുടെയും സന്ദേശത്തിലേക്ക് ഞാൻ നോക്കുന്നു, ഞങ്ങൾ രക്തത്താൽ സുഹൃത്തുക്കളാണ്, ആളുകൾ അവർ ചെയ്ത പ്രവൃത്തികളാൽ അപലപിക്കുന്നുവെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല." സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതക്കെതിരായ വേദപുസ്തക നിരോധനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചയ്ക്കിടെ ഒരു മോർമൻ പിതാവ് ഈ മതപരമായ മൂല്യങ്ങൾ സമാനമായി പ്രകടിപ്പിച്ചു. " നിങ്ങളുടെ വിവേകം, സ്വീകരിക്കാനും സ്നേഹിക്കാനും ഉയർത്താനും ആയിരിക്കണം നിങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം... ആരാണെന്നത് പ്രശ്നമല്ല".[57]

മാനസിക ആരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

ഈ മേഖലയിലെ മനഃശാസ്ത്ര ഗവേഷണത്തിൽ സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളും സ്വവർഗപ്രണയിനികളും നേരിടുന്ന (സമ്മർദ്ദം, വിഷാദം അല്ലെങ്കിൽ ആസക്തി നിറഞ്ഞ സ്വഭാവം എന്നിവ ഉൾപ്പെടെ) അവരുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം, ശാരീരിക രൂപഭാവം, ഭക്ഷണ ക്രമക്കേടുകൾ, അല്ലെങ്കിൽ ലിംഗപരമായ അസാധാരണ സ്വഭാവം എന്നിവ കാരണം അവർ അനുഭവിക്കുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകളുടെ ഫലമായി മാനസികാരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു.

  • മാനസിക വൈകല്യങ്ങൾ: ഒരു ഡച്ച് പഠനത്തിൽ, സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ പുരുഷന്മാർ എതിർലിംഗാനുരാഗികളായ പുരുഷന്മാരേക്കാൾ ഉയർന്ന മാനസികാവസ്ഥയും ഉത്കണ്ഠയും കാണിക്കുന്നു. എതിർലിംഗ സംഭോഗികളായ സ്ത്രീകളേക്കാൾ സ്വവർഗപ്രണയിനികൾക്ക് വിഷാദം (പക്ഷേ മറ്റ് മാനസികാവസ്ഥയോ ഉത്കണ്ഠയോ അല്ല) അനുഭവപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്.[56]
  • ശാരീരിക രൂപവും ഭക്ഷണ ക്രമക്കേടുകളും: സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ പുരുഷന്മാർ നേരായ പുരുഷന്മാരേക്കാൾ അവരുടെ ശാരീരിക രൂപത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ ശ്രദ്ധാലുക്കളാണ്.[66] എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരായ സ്ത്രീകളേക്കാൾ സ്വവർഗപ്രണയിനിയായ സ്ത്രീകൾക്ക് ഭക്ഷണ ക്രമക്കേടുകൾ കുറവാണ്.[67]
  • ലിംഗഭേദം വിഭിന്ന സ്വഭാവം: ഇത് ഒരു തകരാറല്ലെങ്കിലും, എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരായ പുരുഷന്മാരേക്കാൾ സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾക്ക് ലിംഗഭേദം കാണിക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലായതിനാൽ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ നേരിടേണ്ടിവരും.[68] ലെസ്ബിയൻ‌മാരും മറ്റുള്ള സ്ത്രീകളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം വളരെ കുറവാണ്[69]
  • ന്യൂനപക്ഷ സമ്മർദ്ദം: സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ആഭിമുഖ്യം ഉള്ള ആളുകൾക്ക് സമ്മർദ്ദത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ഉറവിടമായ ഒരു ലൈംഗിക കളങ്കത്തിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്ന സമ്മർദ്ദം, മുൻവിധിയും വിവേചനവും ആയി പ്രകടമാകുന്നു. ലൈംഗിക-ന്യൂനപക്ഷം സ്ഥിരീകരിക്കുന്ന ഗ്രൂപ്പുകളും സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ ഗ്രൂപ്പുകളും ന്യൂനപക്ഷ സമ്മർദ്ദത്തെ പ്രതിരോധിക്കാനും അത്യാവശ്യഘട്ടങ്ങളിൽ ഉപയോഗിക്കാനായി സംഭരിച്ചുവയ്ക്കുന്നതിനും സഹായിക്കുന്നു.[40]
  • ഇഗോ-ഡിസ്റ്റോണിക് ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം: മതപരമായ വിശ്വാസവും ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യവും തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തക്കേട് കടുത്ത സമ്മർദ്ദത്തിന് കാരണമാവുകയും ചില ആളുകൾ അവരുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം മാറ്റാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ലൈംഗികചായ്‌വിലെ വ്യക്തിത്വ സൂക്ഷ്മപരിശോധന വ്യക്തികളെ മാറ്റാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിന് പിന്നിലെ കാരണങ്ങൾ വിലയിരുത്താനും അവരുടെ മതപരവും ലൈംഗികവുമായ വ്യക്തിത്വം തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തക്കേട് ലൈംഗികചായ്‌വിലെ വ്യക്തിത്വ പുനർനിർമ്മാണം അല്ലെങ്കിൽ സ്ഥിരീകരണ ചികിത്സകളിലൂടെ പരിഹരിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.[40] ബന്ധപ്പെട്ട മാനസികവും പെരുമാറ്റപരവുമായ വൈകല്യങ്ങൾ കാരണം ഒരു വ്യക്തി അവരുടെ ലൈംഗികചായ്‌വ് വ്യത്യസ്തമാണെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു രോഗമാണ് ഇഗോ-ഡിസ്റ്റോണിക് ലൈംഗികചായ്‌വ്.
  • ലൈംഗിക ബന്ധത്തിലെ താളപ്പിഴകൾ: സമ്മിശ്ര-ലൈംഗികചായ്‌വുള്ള വിവാഹങ്ങളിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത പുലർത്തുന്ന ആളുകൾക്ക് അവരുടെ ദാമ്പത്യം നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന ഭയവുമായി പോരാടുന്നു.[40] ലിംഗ വ്യക്തിത്വം അല്ലെങ്കിൽ ലൈംഗികചായ്‌വ് ഒരു വിവാഹബന്ധം നിലനിർത്തുന്നതിനോ രൂപീകരിക്കുന്നതിനോ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു രോഗമാണ് ലൈംഗിക ബന്ധത്തിലെ താളപ്പിഴകൾ. എന്നാൽ ധാരാളം ആളുകൾ ഇത് രണ്ടും ഒന്നിച്ചു കൊണ്ടുപോകാറുണ്ട്.

ആത്മഹത്യ[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളുടെ ആത്മഹത്യ സാധ്യത സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ പുരുഷന്മാരിലും സ്വവർഗപ്രണയിനികളിലും അതുപോലെ തന്നെ രണ്ടുലിംഗത്തിലുൾപ്പെട്ട ഉഭയലിംഗ വ്യക്തികളിലും കൂടുതലാണ്.[70][71][72] സ്വവർഗപ്രണയിനി അല്ലെങ്കിൽ ഉഭയവർഗപ്രണയി സ്ത്രീകളിൽ ആത്മഹത്യ പ്രവണത നിരക്ക് കൂടുതലാണ്.[73]

സ്വവർഗലൈംഗിതയുള്ളവരുടെ ആത്മഹത്യാ നിരക്ക് എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരരുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ സ്ത്രീകൾക്ക് കുറഞ്ഞത് 0.8–1.1 മടങ്ങ് കൂടുതലും[74] പുരുഷന്മാർക്ക് 1.5–2.5 മടങ്ങ് കൂടുതലും സാധ്യത കാണുന്ന ആത്മഹത്യാ നിരക്കിന്റെ കൃത്യമായ വ്യത്യാസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ തർക്കവിഷയമാണ്.[75][76] ഉയർന്ന കണക്കുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് സ്ത്രീകളിൽ 4.6 മടങ്ങ് കൂടുതലും[77] പുരുഷന്മാരിൽ 14.6 മടങ്ങ് കൂടുതലും ആണ്.[56]

വംശവും പ്രായവും ആത്മഹത്യയ്ക്കുള്ള അപകടസാധ്യത വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിന് ഒരു ഘടകമാണ്. പുരുഷന്മാർക്കുള്ള ആത്മഹത്യനിരക്കിലെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന അനുപാതം യുവ കൊക്കേഷ്യക്കാർക്കാണ്. 25 വയസ്സാകുമ്പോൾ, അവരുടെ അപകടസാധ്യത പകുതിയേക്കാൾ കൂടുതലാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ആ പ്രായത്തിൽ കറുത്ത സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ പുരുഷന്മാർക്കുള്ള സാധ്യത ക്രമാനുഗതമായി 8.6 മടങ്ങ് വർദ്ധിക്കുന്നു. ജീവിതകാലം മുഴുവൻ വർദ്ധിച്ച സാധ്യത വെളുത്തവർക്ക് 5.7 മടങ്ങും, കറുത്ത സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾ, ഉഭയവർഗപ്രണയി പുരുഷന്മാർ എന്നിവർക്ക് 12.8 മടങ്ങും ആണ്. സ്വവർഗപ്രണയിനി, ഉഭയവർഗപ്രണയി തുടങ്ങിയ സ്ത്രീകൾക്ക് വിപരീത പ്രവണതയുണ്ട്, കൗമാരപ്രായത്തിൽ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരായ സ്ത്രീകളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ കുറച്ച് ആത്മഹത്യശ്രമങ്ങൾ മാത്രമേ നടക്കൂ. ജീവിതകാലത്തിലുടനീളം കൊക്കേഷ്യൻ സ്ത്രീകളുടെ സാധ്യത അവരുടെ ഭിന്നലിംഗ എതിരാളികളേക്കാൾ മൂന്നിരട്ടിയാണ്. എന്നിരുന്നാലും, കറുത്ത സ്ത്രീകൾക്ക് കുറഞ്ഞ മാറ്റമുണ്ട് (0.1 മുതൽ 0.3 വരെ വ്യത്യാസം). എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരായ കറുത്ത സ്ത്രീകൾക്ക് പ്രായത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള പഠനങ്ങളിൽ അല്പം അപകടസാധ്യത കൂടുതലാണ്.[56]

ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിക്കുന്ന യൗവനക്കാരായ സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗി, സ്വവർഗപ്രണയിനി എന്നിവർ ആനുപാതികമല്ലാത്ത സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ മനോഭാവത്തിന് വിധേയരായി കഴിവുകൾ കുറഞ്ഞവരായി പലപ്പോഴും വിവേചനം, ഒറ്റപ്പെടൽ, ഏകാന്തത എന്നിവ നേരിടുന്നു.[56][78][79] കൂടാതെ ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിക്കാത്തവരേക്കാൾ ശ്രമിച്ചവർക്ക് കുടുംബ തിരസ്കരണവും അനുഭവപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്.[80] മറ്റൊരു പഠനത്തിൽ ആത്മഹത്യയ്ക്ക് ശ്രമിച്ച സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ ഉഭയവർഗപ്രണയി യുവാക്കൾക്ക് കൂടുതൽ സ്ത്രീലിംഗ വേഷങ്ങളുണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തുകയും[81]ചെറുപ്പത്തിൽത്തന്നെ അവർ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പര വ്യക്തിത്വം സ്വീകരിക്കുകയും ലൈംഗിക പീഡനം, മയക്കുമരുന്ന് ഉപയോഗം എന്നിവയ്ക്ക് അടിമപ്പെടുകയും ദുരാചാരത്തിൻറെ പേരിൽ അവരുടെ അറസ്റ്റ് റിപ്പോർട്ടുചെയ്യാനും കൂടുതൽ സാധ്യതയുണ്ട്.[81] ഒരു പഠനത്തിൽ സ്വവർഗ്ഗ ലൈംഗിക പെരുമാറ്റം, എന്നാൽ സ്വവർഗാനുരാഗ ആകർഷണമോ സ്വവർഗാനുരാഗ വ്യക്തിത്വമോ അല്ലയെന്ന് നോർവീജിയൻ കൗമാരക്കാർക്കിടയിൽ ആത്മഹത്യയെക്കുറിച്ച് ഗണ്യമായി പ്രവചിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.[82]

ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യവും വ്യക്തിത്വ വികസനവും[തിരുത്തുക]

  • കമിംഗ് ഔട്ട്‌: വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ലൈംഗികതയുള്ള സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളും (ഗേ,ലെസ്ബിയൻ,ബൈസെക്ഷ്വൽ), ട്രാൻസ്ജെണ്ടർ, ഇന്റർസെക്ഷ്വൽ തുടങ്ങിയ വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ലിംഗത്വമുള്ളവരും അവരുടെ ലൈംഗികതയേക്കുറിച്ച് സ്വയം തുറന്നു സംസാരിക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതാണ് കമിംഗ് ഔട്ട്‌. (കമിംഗ് ഔട്ട് ഓഫ് ദി ക്ലോസെറ്റ്)[83] നിരവധി സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾ, ലെസ്ബിയൻ, ഉഭയവർഗപ്രണയി ആളുകൾ അവരുടെ ജീവിതത്തിലെ ചില ഘട്ടങ്ങളിൽ "പുറത്തുവരുന്ന" (കമിംഗ് ഔട്ട്‌) അനുഭവത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയിൽ നിരവധി ഘട്ടങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നുണ്ടെന്നും "അതിൽ സമപ്രായക്കാരിൽ ('സെൻസിറ്റൈസേഷൻ') നിന്ന് വ്യത്യസ്തരാണെന്ന അവബോധമുണ്ടെന്നും സൈക്കോളജിസ്റ്റുകൾ പലപ്പോഴും പറയുന്നു. ലൈംഗികതയിലുള്ള വ്യത്യസ്തതയെ സ്വയം മനസ്സിലാക്കുകയും അതുമായി തന്മയത്വം പ്രാപിയ്ക്കാനും, ചുറ്റുമുള്ളവരെയും അതിനെപ്പറ്റി ബോധാവാന്മാരാക്കുവാനും തുടർന്ന് ലൈംഗിക സ്വഭിമാനത്തിലേയ്ക്കെത്തിച്ചേരാനുള്ള[84] ദീർഘകാലത്തെ ഒരു മാനസിക പ്രക്രിയയാണ് ഇതെന്ന് പലരും കരുതുന്നു. അതിൽ ആളുകൾ അവരുടെ ലൈംഗിക വ്യക്തിത്വം ('വ്യക്തിത്വം ആശയക്കുഴപ്പം') ചോദ്യം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങുന്നു. തുടർന്ന്, സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗി, സ്വവർഗപ്രണയിനി അല്ലെങ്കിൽ ഉഭയവർഗപ്രണയി എന്നീ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ അവർ പ്രായോഗികമായി സൂക്ഷ്മപരിശോധന ചെയ്യാൻ തുടങ്ങുകയും ദുഷ്‌കീർത്തി ('വ്യക്തിത്വം അനുമാനം') നേരിടാൻ പഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവസാന ഘട്ടത്തിൽ, അവർ തങ്ങളുടെ ലൈംഗികാഭിലാഷങ്ങളെ സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സ്ഥാനവുമായി സമന്വയിപ്പിക്കുന്നു ('പ്രതിബദ്ധത').[56] എന്നിരുന്നാലും, പ്രക്രിയ എല്ലായ്പ്പോഴും രേഖീയമല്ല.[85] ഇത് സ്വവർഗപ്രണയിനി, സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾ, ഉഭയവർഗപ്രണയികളായ വ്യക്തികൾ എന്നിവരിൽ വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കാം.[86]
  • വ്യത്യസ്ത അളവുകളിൽ കമിംഗ് ഔട്ട്‌: സഹപ്രവർത്തകർ, മാതാപിതാക്കൾ, കൂടുതൽ വിദൂര ബന്ധുക്കൾ എന്നിവരെ അപേക്ഷിച്ച് സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾ സുഹൃത്തുക്കളോടും സഹോദരങ്ങളോടും തുറന്നുപറയാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണെന്ന് ഒരു പഠനം കണ്ടെത്തി.[87]
  • കമിംഗ് ഔട്ടും ക്ഷേമവും: സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ സ്വവർഗ ദമ്പതികൾ അവരുടെ ബന്ധങ്ങളിൽ കൂടുതൽ സംതൃപ്തരാണ്.[88] സ്വവർഗപ്രണയിനി എന്ന് സ്വയം തിരിച്ചറിയുന്ന സ്ത്രീകൾക്ക്, അവളുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം, ഉത്കണ്ഠ കുറവ്, കൂടുതൽ പോസിറ്റീവ് ആക്റ്റിവിറ്റി, കൂടുതൽ ആത്മാഭിമാനം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ അവൾക്ക് തന്നെ സ്വയം തിരിച്ചറിയുന്നതുമാണ്.[89]
  • സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ വ്യക്തിത്വം നിരസിക്കൽ: ചില മതവിശ്വാസികൾക്ക് സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ വ്യക്തിത്വം നിരസിക്കുന്നത് മത മൂല്യങ്ങളും ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം തമ്മിലുള്ള സംഘർഷങ്ങൾ മൂലമുണ്ടാകുന്ന ദുരിതത്തിൽ നിന്ന് മോചനം നേടുന്നതായി വിവിധ പഠനങ്ങൾ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു.[40][90][91][92][93] ഗവേഷണം അവലോകനം ചെയ്ത ശേഷം അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ ലൈംഗികത ടാസ്‌ക് ഫോഴ്‌സിന്റെ ചെയർമാനായ ജൂഡിത്ത് ഗ്ലാസ്ഗോൾഡ് സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ വ്യക്തിത്വം നിഷേധിക്കുന്നതിൽ ചിലർക്ക് സംതൃപ്തിയുണ്ടെന്നും അതിൽ "ദോഷത്തിന് വ്യക്തമായ തെളിവുകളൊന്നുമില്ല" എന്നു വ്യക്തമാക്കുന്നു.[94]

ഫ്ലൂയിഡിറ്റി ഓഫ് സെക്ഷ്വൽ ഓറിയൻറേഷൻ[തിരുത്തുക]

അമേരിക്കൻ സൈക്കിയാട്രിക് അസോസിയേഷൻ (എപി‌എ) പറയുന്നത്, “ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം സ്വതസ്സിദ്ധവും സ്ഥിരവുമാണെന്ന് ചിലർ വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു വ്യക്തിയുടെ ജീവിതത്തിലുടനീളം ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം വളരുന്നു.”[95] മറ്റ് പ്രമുഖ അമേരിക്കൻ മെഡിക്കൽ ഓർഗനൈസേഷനുകൾ സംയുക്തമായി പുറത്തിറക്കിയ പ്രസ്താവനയിൽ അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ പറയുന്നത് "വ്യത്യസ്ത ആളുകൾ തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിലെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളിൽ അവർ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരർ, സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾ, സ്വവർഗപ്രണയിനി അല്ലെങ്കിൽ ഉഭയവർഗപ്രണയി ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നു"[96]സെന്റർ ഫോർ ആഡിക്ഷൻ ആന്റ് മെന്റൽ ഹെൽത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു റിപ്പോർട്ട് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു. "ചില ആളുകൾക്ക്, ജീവിതത്തിലുടനീളം ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം നിരന്തരവും സ്ഥിരവുമാണ്. മറ്റുള്ളവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം ഏച്ചുകെട്ടലുകളില്ലാത്തതും കാലത്തിനനുസരിച്ച് മാറുന്നതുമാണ്"[97] "കൗമാരപ്രായം മുതൽ പ്രായപൂർത്തിയാകുന്നതുവരെയുള്ള സ്ത്രീ ഉഭയവർഗപ്രണയി"യെക്കുറിച്ചുള്ള ലിസ ഡയമണ്ടിന്റെ പഠനത്തിൽ "ഉഭയവർഗപ്രണയിയെന്നു വിളിക്കാത്തവരുടെയും സ്വവർഗപ്രണയിനി സ്ത്രീകളുടെയും ആകർഷണങ്ങൾ, പെരുമാറ്റങ്ങൾ, വ്യക്തിത്യം എന്നിവയിൽ ഗണ്യമായ മാറ്റമില്ലാത്തതാണെന്ന്" സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[98][99]

രക്ഷാകർതൃത്വം[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗപ്രണയിനി, സ്വവർഗപ്രണയി, ഉഭയവർഗപ്രണയി, ട്രാൻസ്‌ജെൻഡർ (എൽജിബിടി) ആളുകൾ എന്നിവർ ജൈവശാസ്ത്രപരമോ അല്ലാത്തതോ ആയ രക്ഷാകർത്താക്കൾ എന്ന നിലയിൽ കുട്ടികളുടെ രക്ഷാകർതൃത്വമാണ് എൽജിബിടി രക്ഷാകർതൃത്വം. സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ പുരുഷന്മാർക്ക് "ദത്തെടുത്തു വളർത്തുക, ആഭ്യന്തരവും അന്തർദ്ദേശീയവുമായ ദത്തെടുക്കലിന്റെ വ്യതിയാനങ്ങൾ, വൈവിധ്യമാർന്ന വാടക ഗർഭധാരണം ("പരമ്പരാഗതം "അല്ലെങ്കിൽ ഗർഭധാരണം), രക്തബന്ധ ക്രമീകരണങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. അതിൽ അവർ അടുപ്പമുള്ളതും എന്നാൽ ലൈംഗിക ബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടാത്തതുമായ ഒരു സ്ത്രീയുമായോ സ്ത്രീകളുമായോ സഹരക്ഷാകർതൃത്വം പങ്കുവയ്ക്കുന്നു.[100][101][102][103][104] എൽജിബിടി രക്ഷാകർത്താക്കൾക്ക് ഒറ്റയായിട്ടുള്ള മാതാപിതാക്കളെയും ഉൾപ്പെടുത്താം. ഒരു പരിധിവരെ, ഈ പദം ചിലപ്പോൾ എൽജിബിടി കുട്ടികളുടെ മാതാപിതാക്കളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

2000 യു‌എസ് സെൻസസ്, 33% സ്ത്രീ സ്വവർഗ ദമ്പതികളുടെ വീടുകളിലും 22% പുരുഷ സ്വവർഗ്ഗ ദമ്പതികളുടെ വീടുകളിലും പതിനെട്ട് വയസ്സിന് താഴെയുള്ള ഒരു കുട്ടിയെങ്കിലും അവരുടെ വീട്ടിൽ താമസിക്കുന്നതായി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു.[105] ചില കുട്ടികൾക്ക് ഒരു എൽജിബിടി രക്ഷാകർത്താവ് ആണ് ഉള്ളതെന്നുതന്നെയറിയില്ല. പുറത്തുവന്നാലുള്ള പ്രശ്നങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കാൻ മടിച്ച്, ചില മാതാപിതാക്കൾ ഒരിക്കലും അവരുടെ കുട്ടികളുടെ അടുത്തേയ്ക്കു വരുന്നില്ല.[106][107] എൽ‌ജിബിടി ദമ്പതികളുടെ ദത്തെടുക്കലും എൽ‌ജിബിടി രക്ഷാകർതൃത്വവും ചില രാജ്യങ്ങളിൽ വിവാദമാകാം. 2008 ജനുവരിയിൽ യൂറോപ്യൻ മനുഷ്യാവകാശ കോടതി, സ്വവർഗ ദമ്പതികൾക്ക് ഒരു കുട്ടിയെ ദത്തെടുക്കാൻ അവകാശമുണ്ടെന്ന് വിധിച്ചു.[108] യു‌എസിൽ‌, എൽ‌ജിബിടി ആളുകൾ‌ക്ക് അമ്പത് സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ‌ നിയമപരമായി വ്യക്തിപരമായി ദത്തെടുക്കാൻ‌ കഴിയും.[109]

സ്വവർഗ ദമ്പതികളേക്കാൾ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരദമ്പതികൾ അന്തർലീനമായി മികച്ച മാതാപിതാക്കളാണെന്നും അല്ലെങ്കിൽ സ്വവർഗപ്രണയിനി അല്ലെങ്കിൽ സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളുടെ മാതാപിതാക്കൾ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരക്കാരായ മാതാപിതാക്കൾ വളർത്തിയ കുട്ടികളേക്കാൾ മോശമാണെന്നും, നയപരമായ സംവാദങ്ങളിൽ ചിലപ്പോൾ വാദിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും ഈ വാദങ്ങളെ ശാസ്ത്ര ഗവേഷണങ്ങൾ ഒട്ടും പിന്തുണയ്ക്കുന്നില്ല.[1][110] സ്വവർഗാനുരാഗികളായ മാതാപിതാക്കൾ വളർത്തുന്ന കുട്ടികളും അതുപോലെ തന്നെ എതിർലിംഗ സംഭോഗതത്‌പരമാതാപിതാക്കൾ വളർത്തുന്ന കുട്ടികളും വിലമതിക്കുന്നു എന്നതിന് ധാരാളം തെളിവുകൾ ഉണ്ട്. മാതാപിതാക്കളുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം, കുട്ടിയുടെ വൈകാരികവും, മനഃശാസ്ത്രപരവുമായ, പെരുമാറ്റ ക്രമീകരണം എന്നിവയുടെ ഏതെങ്കിലും അളവിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ അഭാവം നിരവധി ഗവേഷണങ്ങളിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഒന്നോ അതിലധികമോ സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ മാതാപിതാക്കളുള്ള ഒരു കുടുംബത്തിൽ വളർന്നതിന്റെ ഫലമായി ഈ വസ്തുതകൾ കുട്ടികൾക്ക് ഒരു അപകടസാധ്യതയുമില്ല.[111] മാതാപിതാക്കളുടെ ലിംഗഭേദം കുട്ടിയുടെ ക്ഷേമത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്ന പരക്കെ വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നതിനെ ഒരു ഗവേഷണവും പിന്തുണയ്ക്കുന്നില്ല.[112] സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളായ സ്വവർഗപ്രണയിനി അല്ലെങ്കിൽ ഉഭയവർഗപ്രണയി മാതാപിതാക്കൾ ഭിന്നലിംഗക്കാരായ മാതാപിതാക്കളെ അപേക്ഷിച്ച് കഴിവുകളിൽ അന്തർലീനരാണെങ്കിൽ, മാതൃകയായെടുക്കുന്നതിൽ അവരുടെ കുട്ടികൾ കൂടുതൽ മോശമായി അവഗണിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇത് കൂടുതൽ നിരീക്ഷണവിധേയമായിട്ടില്ല.[113]

ന്യൂയോർക്ക് സർവകലാശാലയിലെ പ്രൊഫസർ ജൂഡിത്ത് സ്റ്റേസി ഇങ്ങനെ പ്രസ്താവിച്ചു: സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത രക്ഷാകർതൃ കാര്യത്തിലെന്നപോലെ സാമൂഹ്യശാസ്ത്രത്തിന്റെ ഏത് മേഖലയിലും സമവായമുണ്ടെന്നത് വളരെ അപൂർവമാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് അമേരിക്കൻ അക്കാദമി ഓഫ് പീഡിയാട്രിക്സും ശിശുക്ഷേമത്തിൽ വിദഗ്ദ്ധരായ എല്ലാ പ്രമുഖ പ്രൊഫഷണൽ ഓർഗനൈസേഷനുകളും സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളുടെയും ഉഭയവർഗപ്രണയി രക്ഷാകർതൃ അവകാശങ്ങളെയും പിന്തുണച്ച് റിപ്പോർട്ടുകളും പ്രമേയങ്ങളും പുറപ്പെടുവിച്ചു”.[114] ഈ സംഘടനകളിൽ അമേരിക്കൻ അക്കാദമി ഓഫ് പീഡിയാട്രിക്സ്[111] അമേരിക്കൻ അക്കാദമി ഓഫ് ചൈൽഡ് ആൻഡ് അഡോളസെൻറ് സൈക്കിയാട്രി,[115] അമേരിക്കൻ സൈക്കിയാട്രിക് അസോസിയേഷൻ,[116] അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ,[117] അമേരിക്കൻ സൈക്കോഅനലിറ്റിക് അസോസിയേഷൻ,[118] നാഷണൽ അസോസിയേഷൻ ഓഫ് സോഷ്യൽ വർക്കേഴ്സ്,[1] ചൈൽഡ് വെൽ‌ഫെയർ ലീഗ് ഓഫ് അമേരിക്ക,[119] ദത്തെടുക്കാവുന്ന കുട്ടികൾക്കായുള്ള നോർത്ത് അമേരിക്കൻ കൗൺസിൽ,[120] കനേഡിയൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ (സി‌പി‌എ) എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ചില വ്യക്തികളും സ്ഥാപനങ്ങളും അവരുടെ നിലപാടുകളെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നതിനായി മനഃശാസ്ത്ര ഗവേഷണത്തിന്റെ കണ്ടെത്തലുകൾ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് സി‌പി‌എ ആശങ്കപ്പെടുകയും അവരുടെ നിലപാടുകൾ മറ്റ് വിശ്വാസ വ്യവസ്ഥകളെയോ മൂല്യങ്ങളെയോ അടിസ്ഥാനമാക്കി കൂടുതൽ കൃത്യമായിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.[121]

അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിലെ ബഹുഭൂരിപക്ഷം കുടുംബങ്ങളും "റൊട്ടി നേടുന്ന അച്ഛനും വീട്ടിൽ താമസിക്കുന്ന അമ്മയുമുള്ള മധ്യവർഗ കുടുംബമല്ല, പരസ്പരം വിവാഹം കഴിക്കുകയും അവരുടെ ജൈവിക മക്കളെ വളർത്തുകയും അത് അവരുടെ ഒരു മാനദണ്ഡമായി കാണുകയും ചെയ്യുന്നു".[122]

സൈക്കോതെറാപ്പി[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയിലുള്ള മിക്ക ആളുകളും നേരായ ആളുകൾ ചെയ്യുന്ന അതേ കാരണങ്ങളാലാണ് (സമ്മർദ്ദം, ബന്ധത്തിലെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ, സാമൂഹിക അല്ലെങ്കിൽ ജോലി സാഹചര്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് മുതലായവ) സൈക്കോതെറാപ്പി തേടുന്നത്. അവരുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം പ്രാഥമികമോ ആകസ്‌മികമോ അവരുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കും ചികിത്സയ്‌ക്കും പ്രാധാന്യമില്ലാതെയാകാം. സൈക്കോതെറാപ്പി തേടുന്ന പ്രശ്നം പരിഗണിക്കാതെ തന്നെ, എതിർലിംഗ ലൈംഗികതയുള്ള ഇടപാടുകാരിലേക്ക് സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ വിരുദ്ധ പക്ഷപാതമുണ്ടാകാനുള്ള ഉയർന്ന സാധ്യതയുണ്ട്.[62]

റിലേഷൻഷിപ്പ് കൗൺസിലിംഗ്[തിരുത്തുക]

ദമ്പതികൾക്കിടയിൽ മിക്ക ബന്ധപ്രശ്നങ്ങളും ലൈംഗികചായ്വ് കണക്കിലെടുക്കാതെ പ്രശ്നങ്ങൾ തുല്യമായി പങ്കിടുന്നു. പക്ഷേ എൽ‌ജിബിടി ഇടപാടുകാർക്ക് ഹോമോഫോബിയ, ഭിന്നലിംഗം, മറ്റ് സാമൂഹിക പീഡനങ്ങൾ എന്നിവ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. വ്യക്തികളും കമിംഗ്ഔട്ട് പ്രക്രിയയുടെ വ്യത്യസ്ത ഘട്ടങ്ങളിലായിരിക്കാം. മിക്കപ്പോഴും, സ്വവർഗ ദമ്പതികൾക്ക് എതിർലിംഗ ദമ്പതികളെപ്പോലെ വിജയകരമായ ബന്ധങ്ങൾക്ക് ആദർശമാതൃകകൾ ഇല്ല. ലിംഗ-റോൾ സോഷ്യലൈസേഷനിൽ പ്രശ്‌നങ്ങളുണ്ടാകാം, എന്നാൽ അത് എതിർലിംഗ ദമ്പതികളെ ബാധിക്കില്ല.[123]

സമ്മിശ്ര-ഓറിയന്റേഷൻ ദാമ്പത്യത്തിൽ ഗണ്യമായ എണ്ണം പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള സംഘർഷം അനുഭവിക്കുന്നു.[124] ചികിത്സയിൽ ഇടപാടുകാരനെ കൂടുതൽ സുഖകരമാക്കുന്നതിനും സ്വവർഗാനുരാഗങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നതിനും സഹായിക്കുന്നതിനും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയും എതിർലിംഗ വികാരങ്ങളും ജീവിത രീതികളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നതിനുള്ള വഴികൾ സൂക്ഷ്മപരിശോധന ചെയ്യുന്നതും ഉൾപ്പെടുത്താം.[125] ശക്തമായ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗിക വ്യക്തിത്വം വൈവാഹിക സംതൃപ്തിയിലെ ബുദ്ധിമുട്ടുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നുവെങ്കിലും, സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ നിർബന്ധിതമായി കാണുന്നത് വിവാഹത്തോടും ഏകഭാര്യത്വത്തോടുമുള്ള പ്രതിബദ്ധതയായി കാണുന്നു.[126]

ഗേ അഫർ‌മേറ്റീവ് സൈക്കോതെറാപ്പി[തിരുത്തുക]

സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികൾ, സ്വവർഗപ്രണയിനി, ഉഭയവർഗപ്രണയി ഇടപാടുകാർ എന്നിവർക്കുള്ള മാനസികചികിത്സയുടെ ഒരു രൂപമാണ് ഗേ അഫർ‌മേറ്റീവ് സൈക്കോതെറാപ്പി. ഇത് അവരുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം സ്വീകരിക്കാൻ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും അവരുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം ഭിന്നലിംഗത്തിലേക്ക് മാറ്റാനോ അവരുടെ സ്വവർഗ മോഹങ്ങളെയും പെരുമാറ്റങ്ങളെയും ഇല്ലാതാക്കാനോ കുറയ്ക്കാനോ ശ്രമിക്കുന്നില്ല. അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷനും (എപി‌എ) ബ്രിട്ടീഷ് സൈക്കോളജിക്കൽ സൊസൈറ്റിയും സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ മനോരോഗചികിത്സയ്ക്കുള്ള മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങളും സാമഗ്രികളും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു.[127][128] സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത അല്ലെങ്കിൽ ഉഭയവർഗപ്രണയി ഒരു മാനസികരോഗിയല്ലെന്നും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത വ്യക്തിത്വം സ്വീകരിക്കുന്നതും സ്ഥിരീകരിക്കുന്നതും മറ്റ് മാനസികരോഗങ്ങളിൽ നിന്നോ ലഹരിവസ്തുക്കളുടെ ദുരുപയോഗത്തിൽ നിന്നോ വീണ്ടെടുക്കുന്നതിനുള്ള പ്രധാന ഘടകമാണെന്ന് സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ മനോരോഗചികിത്സകർ പറയുന്നു.[127] എന്നിരുന്നാലും, ചില ആളുകൾക്ക് സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗ ചികിത്സയോ പരിവർത്തന ചികിത്സയോ ഉചിതമല്ല. മതപരമായ വിശ്വാസങ്ങൾ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയോട് പൊരുത്തപ്പെടാത്ത ഇടപാടുകാർക്ക് അവരുടെ വൈരുദ്ധ്യമുള്ള മതപരവും ലൈംഗികവുമായ ബന്ധങ്ങൾ സമന്വയിപ്പിക്കുന്നതിന് മറ്റെന്തെങ്കിലും രീതി ആവശ്യമായി വന്നേക്കാം.[129]

ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യവും വ്യക്തിത്വ സൂക്ഷ്മപരിശോധനയും[തിരുത്തുക]

ഒരു ഇടപാടുകാരൻ തന്റെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം മാറ്റാൻ ചികിത്സ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, ചികിത്സകൻ ഏതെങ്കിലും പ്രത്യേക ഫലത്തെ അനുകൂലിക്കാതെ, ആഗ്രഹത്തിന് പിന്നിലെ കാരണങ്ങൾ സൂക്ഷ്മപരിശോധന നടത്തണമെന്ന് അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു. ചികിത്സകൻ ബ്രഹ്മചര്യം എന്ന ആശയം പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയോ നിരസിക്കുകയോ ചെയ്യരുത്, മറിച്ച് രോഗിയുടെ ലക്ഷ്യങ്ങൾക്ക് പിന്നിലെ കാരണങ്ങൾ വിലയിരുത്തി സ്വന്തം തീരുമാനങ്ങളിലേക്ക് വരാൻ ഇടപാടുകാരനെ സഹായിക്കണം.[130] ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യത്തിൽ വ്യക്തിത്വ സൂക്ഷ്മപരിശോധനയുടെ ഒരു ഉദാഹരണം ലൈംഗിക ഐഡന്റിറ്റി തെറാപ്പി ആണ്.[40]

സൂക്ഷ്മപരിശോധനയ്ക്കുശേഷം, ഒരു രോഗിക്ക് ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം വ്യക്തിത്വ പുനർനിർമ്മാണവുമായി മുന്നോട്ട് പോകാം. ലൈംഗിക ഓറിയന്റേഷൻ ഐഡന്റിറ്റി പുനർനിർമ്മിക്കാൻ ഇത് ഒരു രോഗിയെ സഹായിക്കുന്നു. സൈക്കോതെറാപ്പി, അനുകൂലമനോഭാവമുള്ള ഗ്രൂപ്പുകൾ, ജീവിത സംഭവങ്ങൾ എന്നിവ വ്യക്തിത്വ വികസനത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. അതുപോലെ, സ്വയം അവബോധം, സ്വയം സങ്കൽപ്പം, വ്യക്തിത്വം എന്നിവ ചികിത്സയ്ക്കിടെ വികസിച്ചേക്കാം.[40] ഇതിന് ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം (സ്വകാര്യവും പൊതുവായതുമായ ഐഡന്റിഫിക്കേഷൻ, ഗ്രൂപ്പ് അംഗങ്ങൾ), വൈകാരിക ക്രമീകരണം (സ്വയം അപമാനവും ലജ്ജയും കുറയ്ക്കൽ), വ്യക്തിപരമായ വിശ്വാസങ്ങൾ, മൂല്യങ്ങൾ, മാനദണ്ഡങ്ങൾ (മതപരവും ധാർമ്മികവുമായ വിശ്വാസം, പെരുമാറ്റം, പ്രചോദനം) എന്നിവ മാറ്റാൻ കഴിയും.[40] ചില ചികിത്സകളിൽ "ലിംഗപരമായ സമ്പൂർണ്ണ തെറാപ്പി" ഉൾപ്പെടുന്നു.[131]

"റിപ്പാരേറ്റീവ് തെറാപ്പിയുടെ" അപകടസാധ്യതകൾ വളരെ വലുതാണ്, അതിൽ വിഷാദം, ഉത്കണ്ഠ, സ്വയം നശിപ്പിക്കുന്ന സ്വഭാവം എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. കാരണം സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതക്കെതിരായ സാമൂഹിക മുൻവിധികളുമായി തെറാപ്പിസ്റ്റ് വിന്യാസം രോഗി ഇതിനകം അനുഭവിച്ച സ്വയം വിദ്വേഷത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തും. അമേരിക്കൻ സൈക്യാട്രിക് അസോസിയേഷൻ ഇക്കാര്യം അവരുടെ ഔദ്യോഗിക പ്രസ്താവനയിൽ പറയുന്നു. 'റിപ്പാരേറ്റീവ് തെറാപ്പി'ക്ക് വിധേയരായ പല രോഗികളും സ്വവർഗാനുരാഗികൾ ഏകാന്തരാണെന്നും ഒരിക്കലും സ്വീകാര്യതയോ സംതൃപ്തിയോ നേടാത്ത അസന്തുഷ്ടരായ വ്യക്തികളാണെന്നും തെറ്റായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നാണ് പറയുന്നത്. ഒരു സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗിയായോ സ്വവർഗപ്രണയിനി എന്ന നിലയിലോ വ്യക്തിക്ക് സന്തോഷവും സംതൃപ്തിയും കൈവരിക്കാനുള്ള സാധ്യതയും അവതരിപ്പിച്ചിട്ടില്ല, സാമൂഹത്തിൽ നിന്നു നേരിട്ട അപമാനത്തിന്റെ ഫലങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ബദൽ സമീപനങ്ങളും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല. തുടരുന്ന മാനസിക ചികിത്സയ്ക്കിടെ, ലൈംഗിക സ്വഭാവങ്ങളിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നതിന് ഉചിതമായ ക്ലിനിക്കൽ സൂചനകൾ ഉണ്ടാകാമെന്ന് APA തിരിച്ചറിയുന്നു.[132]

അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ ഇതുമായി ഒരു പ്രമേയത്തിൽ യോജിക്കുന്നു. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ചായ്വുമായി വളരെക്കാലമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്ന മാനസികരോഗങ്ങളുടെ കളങ്കം നീക്കം ചെയ്യുന്നതിന് മുൻകൈയെടുക്കാൻ എല്ലാ മാനസികാരോഗ്യ വിദഗ്ദ്ധരേയും ഇത് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.[133] മുതിർന്നവരെയും അവരുടെ ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം കാരണം മാനസികരോഗികളായി ചിത്രീകരിക്കുന്നതിനെ എതിർക്കുന്നുവെന്നും ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം, മാനസികാരോഗ്യം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള കൃത്യമായ വിവരങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും ഉചിതമായ ഇടപെടലുകൾ നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ലൈംഗിക ആഭിമുഖ്യം സംബന്ധിച്ച അജ്ഞത അല്ലെങ്കിൽ അടിസ്ഥാനരഹിതമായ വിശ്വാസങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള പക്ഷപാതത്തെ ഇത് പ്രതിരോധിക്കുന്നു.[134]

നിങ്ങൾ സാധാരണക്കാരനാണ്. സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ഒരു മാനസിക വൈകല്യമല്ലയെന്ന സന്ദേശത്തിലൂടെ ഉഭയവർഗപ്രണയി, ഉഭയവർഗപ്രണയിനി, ഗൈനാൻഡ്രോമോർഫോഫിലിക്, ഉഭയവർഗപ്രണയി കൗമാരക്കാർ തുടങ്ങിയവരെ അവരുടെ ലൈംഗികതയുമായി പൊരുതാൻ അമേരിക്കൻ അക്കാദമി ഓഫ് പീഡിയാട്രിക്സ് ഉപദേശിക്കുന്നു. അമേരിക്കൻ സൈക്കിയാട്രിക് അസോസിയേഷൻ, ദി അമേരിക്കൻ സൈക്കോളജിക്കൽ അസോസിയേഷൻ, അമേരിക്കൻ അക്കാദമി ഓഫ് പീഡിയാട്രിക്സ് എന്നിവയുൾപ്പെടെ എല്ലാ പ്രധാന മെഡിക്കൽ ഓർഗനൈസേഷനുകളും സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികത ഒരു രോഗമോ വൈകല്യമോ അല്ല, മറിച്ച് ലൈംഗിക പ്രകടനത്തിന്റെ ഒരു രൂപമാണെന്ന് സമ്മതിക്കുന്നു. ഒരു വ്യക്തി സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗിയോ ഉഭയവർഗപ്രണയിയോ നേരായ ആളോ ആകാൻ കാരണമെന്തെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല. ഒരുപക്ഷേ നിരവധി ഘടകങ്ങളുണ്ട്. ചിലത് ജൈവശാസ്ത്രപരമായിരിക്കാമെങ്കിൽ ചിലത് മനഃശാസ്ത്രപരമായിരിക്കാം. കാരണങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തിയിൽ നിന്ന് മറ്റൊരാളിലേക്ക് വ്യത്യാസപ്പെടാം. സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗിയോ ഉഭയവർഗപ്രണയിയോ നേരായ ആളോ ആകാൻ ഒരാൾ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത.[135]

വ്യക്തിഗത മനഃശാസ്ത്രത്തിലെ സംഭവവികാസങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

സമകാലീന അഡ്‌ലേറിയൻ ചിന്തയിൽ, "ജീവിതത്തിലെ പരാജയങ്ങൾ" എന്ന പ്രശ്നകരമായ വ്യവഹാരത്തിനുള്ളിൽ സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയുള്ളവരെ പരിഗണിക്കുന്നില്ല. അഡ്‌ലേറിയൻ സൈക്കോതെറാപ്പിസ്റ്റായ ക്രിസ്റ്റഫർ ഷെല്ലി 1998-ൽ ഒരു ലേഖനം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. അതിൽ ഡെപ്ത് സൈക്കോളജിയിൽ സ്ഥിരീകരണ മാറ്റങ്ങൾ പ്രകടമാക്കുന്ന ഫ്രോയിഡിയൻ, (പോസ്റ്റ്) ജംഗിയൻ, അഡ്‌ലെറിയൻ സംഭാവനകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.[136] സ്വവർഗ്ഗാനുരാഗികളുടെയും ലെസ്ബിയൻ സൈക്കോതെറാപ്പി ക്ലയന്റുകളുടെയും രോഗനിർണയത്തിനുപകരം ഡെപ്ത് സൈക്കോളജി എങ്ങനെ പിന്തുണയ്ക്കാമെന്ന് ഈ വ്യതിയാനങ്ങൾ കാണിക്കുന്നു.

പരികല്പന ഉപേക്ഷിക്കുന്നതിലേക്ക് അഡ്‌ലർ നീങ്ങിയിരിക്കാമെന്നതിന് തെളിവുകളുണ്ട്. അഡ്‌ലറുടെ ജീവിതാവസാനം, 1930 കളുടെ മധ്യത്തിൽ, സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായം മാറാൻ തുടങ്ങി. ന്യൂയോർക്ക് സ്റ്റേറ്റ് ഫാമിലി സോഷ്യൽ വർക്കർ എലിസബത്ത് എച്ച്. മക്ഡൊവൽ, ന്യൂയോർക്ക് നഗരത്തിലെ ഒരു വൃദ്ധനോടൊപ്പം "പാപത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന" ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെക്കുറിച്ച് അഡ്‌ലറുമായി മേൽനോട്ടം വഹിച്ചത് ഓർക്കുന്നു. അഡ്‌ലർ അവളോട് ചോദിച്ചു, "അവൻ സന്തോഷവാനാണെന്നു, നിങ്ങൾ പറയുമോ?" “ഓ,അതെ” മക്ഡൊവൽ മറുപടി നൽകി. അഡ്‌ലർ അപ്പോൾ പ്രസ്താവിച്ചു. "ശരി, എങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ടാണ് നാം അവനെ വെറുതെ വിടാത്തത്?".[137]

അഡ്‌ലറുടെ ജീവചരിത്രം എഴുതിയ ഫിലിസ് ബോട്ടം പറയുന്നതനുസരിച്ച് (അഡ്‌ലർ തന്നെ ആ ചുമതല ഏൽപ്പിച്ചതിനുശേഷം): “സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയെ അദ്ദേഹം എല്ലായ്പ്പോഴും ധൈര്യത്തിന്റെ അഭാവമായി കണക്കാക്കി. ഒരു വലിയ ചുമതല ഒഴിവാക്കുമ്പോൾ ശാരീരിക ആവശ്യത്തിനായി ഒരു ചെറിയ ആശ്വാസം നേടുന്നതിനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു ഇത്. നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ലൈംഗികത ഒരു ക്ഷണിക പങ്കാളി നന്നായി അറിയപ്പെടുന്ന വഴിയാണ് എന്നാൽ "അജ്ഞാത" ലൈംഗികതയുമായുള്ള സ്ഥിരമായ സമ്പർക്കത്തിന് കുറഞ്ഞ ധൈര്യം ആവശ്യമാണ്. അദൃശ്യവും കണക്കാക്കാനാവാത്തതുമായ കാര്യങ്ങൾ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കാൻ ന്യായാധിപനും തടവുകാരനും ബാധ്യസ്ഥനായതിനാൽ അദ്ദേഹം ഞരമ്പുകൾ, ഗ്രന്ഥികൾ, ഹൃദയാഘാതം എന്നിവ പരശോധിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ, ആത്മപരിശോധനയിൽ നിന്ന് യാതൊരു അപകടവുമില്ലാതെ, ഓരോ മനുഷ്യനും തൊട്ടിലിനും ശവക്കുഴിക്കുമിടയിൽ വെച്ചിരിക്കുന്ന ജോലി അല്ലെങ്കിൽ തൊഴിൽ, പ്രണയം അല്ലെങ്കിൽ വിവാഹം, സാമൂഹിക സമ്പർക്കം തുടങ്ങിയ മൂന്ന് പൊതുജീവിതങ്ങൾ എങ്ങനെ കണക്കാക്കുന്നു എന്നതിലൂടെ അവനെ വിഭജിക്കാൻ കഴിയും. മനുഷ്യരെ അവരുടെ "സ്വത്തുക്കൾ" കൊണ്ട് അകത്ത് നിന്ന് വിഭജിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് അഡ്‌ലർ പഠിപ്പിച്ചു.[138]

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 In re Marriage Cases, 183 P.3d 384 .
  2. ↑ "Stop discrimination against homosexual men and women". World Health Organisation — Europe. 17 May 2011. Archived from the original on 2012-07-09. Retrieved 8 March 2012.
    "The decision of the World Health Organisation 15 years ago constitutes a historic date and powerful symbol for members of the LGBT community". ILGA. Archived from the original on 30 October 2009. Retrieved 24 August 2010.
  3. ↑ American Psychological Association: Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation
  4. ↑ "Submission to the Church of England's Listening Exercise on Human Sexuality". The Royal College of Psychiatrists. Retrieved 13 June 2013.
  5. ↑ LeVay, Simon. (1996). Queer science : the use and abuse of research into homosexuality. Cambridge, Mass.: MIT Press. ISBN 058500336X. OCLC 42328593.
  6. ↑ McConaghy et al., 2006
  7. ↑ 7.0 7.1 Katz, J (1995). Gay and American History: Lesbians and Gay Men in the United States. New York: Thomas Crowell.
  8. ↑ Murray, Stephen; Roscoe, Will (1998). Boy Wives and Female Husbands: Studies of African Homosexualities. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-23829-0.
  9. ↑ "Thompson, Mark John Thompson, (born 31 July 1957), President and Chief Executive, The New York Times Company, since 2012", Who's Who, Oxford University Press, 2007-12-01, retrieved 2019-08-01
  10. ↑ 10.0 10.1 Pablo, Ben (2004), "Latin America: Colonial", glbtq.com, archived from the original on 11 December 2007, retrieved 1 August 2007
  11. ↑ 11.0 11.1 Murray, Stephen (2004). "Mexico". In Claude J. Summers (ed.). glbtq: An Encyclopedia of Gay, Lesbian, Bisexual, Transgender, and Queer Culture. glbtq, Inc. Archived from the original on 2 നവംബർ 2007. Retrieved 1 ഓഗസ്റ്റ് 2007.
  12. ↑ Sigal, Pete (2003). Infamous Desire: Male Homosexuality in Colonial Latin America. The University of Chicago Press. ISBN 9780226757049.
  13. ↑ Summers, Claude J. "lbtq: An Encyclopedia of Gay, Lesbian, Bisexual, Transgender, and Queer Culture". glbtq Inc. {{cite journal}}: |access-date= requires |url= (help)
  14. ↑ Edsall, p. 277.
  15. ↑ David K. Johnson (2004). The Lavender Scare: The Cold War Persecution of Gays and Lesbians in the Federal Government. University of Chicago Press, pp. 101–102, 114–115 ISBN 0226404811
  16. ↑ Adam, p. 58.
  17. ↑ Edsall, p. 278.
  18. ↑ Adam, p. 59.
  19. ↑ Adam, p. 59.
  20. ↑ Edsall, p. 247.
  21. ↑ Edsall, p. 310.
  22. ↑ Marcus, pp. 58–59.
  23. ↑ Edsall, p. 310.
  24. ↑ Mayes, Rick; Bagwell, Catherine; Erkulwater, Jennifer L. (2009). "The Transformation of Mental Disorders in the 1980s: The DSM-III, Managed Care, and "Cosmetic Psychopharmacology"". Medicating Children: ADHD and Pediatric Mental Health. Harvard University Press. p. 76. ISBN 978-0-674-03163-0. Retrieved April 7, 2019.
  25. ↑ Boswell, John (1980). Christianity, Social Tolerance, and Homosexuality: Gay People in Western Europe from the Beginning of the Christian Era to the Fourteenth Century. Chicago: University of Chicago Press.
  26. ↑ Greene, Ellen (ed.) (1996). Re-reading Sappho: Reception and Transmission. Berkeley and Los Angeles, California: University of California Press. {{cite book}}: |access-date= requires |url= (help); |first1= has generic name (help)
  27. ↑ "Sappho (ca 630?BCE)". glbtq. 2002. Archived from the original on 2015-04-13. Retrieved 26 ജനുവരി 2015.
  28. ↑ Hubbard, Thomas K (ed.) (2003). Homosexuality in Ancient Greece and Rome. Berkeley and Los Angeles, California: University of California Press. {{cite book}}: |first1= has generic name (help)
  29. ↑ Crompton, Louis (2006). Homosexuality and Civilization (ആദ്യത്തെ പേപ്പർബാക്ക് ed.). Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. pp. 133–134. ISBN 0674022335. Retrieved 26 ജനുവരി 2015.
  30. ↑ Ruggiero, Guido (1989). The boundaries of eros : sex crime and sexuality in Renaissance Venice (Paperback[ -Ausg.], 5. [Dr.]. ed.). New York: Oxford University Press. ISBN 9780195056969.
  31. ↑ Rocke, Michael (1996). Forbidden friendships : homosexuality and male culture in Renaissance Florence ([Nachdr.]. ed.). New York: Oxford Univ. Press. ISBN 01-95069-75-7.
  32. ↑ Gladfelder, Hal (2006). In Search of Lost Texts: Thomas Cannon's 'Ancient and Modern Pederasty Investigated and Exemplified. Institute of Historical Research.
  33. ↑ Bentham, Jeremy (1978). "Offences Against One's Self". Journal of Homosexuality. 3, 4: 389–405.
  34. ↑ Neill, James (2009). The origins and role of same-sex relations in human societies. Jefferson, N.C.: McFarland & Co. p. 83. ISBN 9780786435135. Retrieved 26 ജനുവരി 2015.
  35. ↑ Herdt, Gilbert, H. (ed.) (1993). Ritualised homosexuality in Melanesia. London: University of California Press. ISBN 0-520-08096-3. {{cite book}}: |first1= has generic name (help)CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  36. ↑ "The Mythological Dictionary of Stone", The Story of Stone, Duke University Press, pp. 35–93, 1992, ISBN 9780822311782, retrieved 2019-07-25
  37. ↑ Hinsch, Bret (1992). Passions of the cut sleeve : the male homosexual tradition in China. Berkeley: University of California Press. ISBN 9780520078697.
  38. ↑ Geng, Song (2004). The fragile scholar : power and masculinity in Chinese culture. Hong Kong: Hong Kong University Press. ISBN 978-962-209-620-2.
  39. ↑ Kang, Wenqing (2009). Obsession: male same-sex relations in China, 1900-1950. Hong Kong: Hong Kong University Press. ISBN 9789622099814.
  40. ↑ 40.00 40.01 40.02 40.03 40.04 40.05 40.06 40.07 40.08 40.09 40.10 40.11 "Report of the American Psychological Association Task Force on Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation" (PDF). 2009. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  41. ↑ Ruse, Michael (1988). Homosexuality: A Philosophical Inquiry. Oxford: Basil Blackwell. pp. 22, 25, 45, 46. ISBN 0 631 15275 X.
  42. ↑ Bergler, Edmund (1957). Homosexuality: Disease or Way of Life?. New York: Hill and Wang, Inc. p. 8.
  43. ↑ Bell, Alan P.; Weinberg, Martin S.; Hammersmith, Sue Kiefer (1981). Sexual Preference: Its Development in Men and Women. Bloomington: Indiana University Press. pp. 200–201. ISBN 978-0-253-16673-9.
  44. ↑ Peplau, Letitia Anne; Spalding, Leah R.; Conley, Terri D.; Veniegas, Rosemary C. (1999). "The Development of Sexual Orientation in Women" (PDF). Archived from the original (PDF) on 5 മാർച്ച് 2016. Retrieved 11 ജൂലൈ 2017.
  45. ↑ Van Wyk PH, Geist CS (1995). "Biology of Bisexuality: Critique and Observations". Journal of Homosexuality. 28 (3–4): 357–373. doi:10.1300/J082v28n03_11. PMID 7560936.
  46. ↑ Veniegas, Rosemary c.; Terri D. Conley (2000). "Biological Research on Women's Sexual Orientations: Evaluating the Scientific Evidence". Journal of Social Issues. 56 (2): 267–282. doi:10.1111/0022-4537.00165.
  47. ↑ 47.0 47.1 Freud, Sigmund (1953). Three Essays on the Theory of Sexuality. London: Hogarth Press.
  48. ↑ 48.0 48.1 Ruitenbeek, H.M. (1963). The problem of Homosexuality in modern society. New York: Dutton. OCLC 733597853.
  49. ↑ Rubinstien, Gigi (6 January 2010). "Narcissism and self esteem among homosexual and heterosexual male students" (PDF). Journal of Sex & Marital Therapy. 36: 1, 24–34. doi:10.1080/0092630920-337-5594 (inactive 2019-02-17). Retrieved 16 February 2017.{{cite journal}}: CS1 maint: DOI inactive as of ഫെബ്രുവരി 2019 (link)
  50. ↑ Weideman, G. (1962). "Survey of Psychoanalytic literature on overt homosexuality". Journal of the American Psychoanalytic Association. 10 (2): 286–409. doi:10.1177/000306516201000210. PMID 14006764.
  51. ↑ Freud, Sigmund (1951). "Letter to an American Mother". American Journal of Psychiatry. 107 (10): 786–787. doi:10.1176/ajp.107.10.786.
  52. ↑ 52.0 52.1 52.2 Spencer, Colin (1995). Homosexuality in History. New York: Harcourt Brace & Company. ISBN 9780151002238.
  53. ↑ 53.0 53.1 53.2 Ellis, Havelock (1963). If this be sexual heresy... New York: Lyle Stuart Inc.
  54. ↑ Ellis, Havelock (1946). Psychology of Sex. New York: Emerson Books.
  55. ↑ Geddes, Donald Porter (1954). An analysis of the Kinsey reports on sexual behavior in the human male and female. New York: Dutton.
  56. ↑ 56.0 56.1 56.2 56.3 56.4 56.5 56.6 56.7 Sandfort, T., ed. (2000). "Chapter 2". Lesbian and Gay Studies: An Introductory, Interdisciplinary Approach. ISBN 978-0-7619-5417-0.
  57. ↑ 57.0 57.1 Etengoff C.; Daiute C. (2014). "Family Members' Uses of Religion in Post–Coming-Out Conflicts With Their Gay Relative". Psychology of Religion and Spirituality. 6 (1): 33–43. doi:10.1037/a0035198.
  58. ↑ Etengoff C.; Daiute C. (2015). "Clinicians' perspectives of religious families' and gay men's negotiation of sexual orientation disclosure and prejudice". Journal of Homosexuality. 62 (3): 394–426. doi:10.1080/00918369.2014.977115.
  59. ↑ Woodson, James (2003-04-01). "Book Review: Queer Science: The Use and Abuse of Research Into Homosexuality.By Simon LeVay. MIT Press, Cambridge, Massachusetts, 1996, 364 pp., $21.95". Archives of Sexual Behavior. 32: 187–189. doi:10.1023/A:1022473030172.
  60. ↑ LeVay, Simon (2017). Gay, Straight, and the Reason Why: The Science of Sexual Orientation. Oxford University Press. ISBN 9780199752966.
  61. ↑ Jensen, Jeffrey (5 September 1999). Affirmation - Homosexuality: A Psychiatrist's Response to LDS Social Services. National Affirmation Annual Conference. Portland, Oregon. Archived from the original on 4 July 2003.
  62. ↑ 62.0 62.1 Cabaj, Robert P.; Steine, Terry S., eds. (1996). Textbook of Homosexuality and Mental Health. American Psychiatric Press. p. 421. ISBN 978-0-88048-716-0.
  63. ↑ Herek, et al. (1997)
  64. ↑ Holtzen, David W.; Agresti, Albert A. (1 September 1990). "Parental Responses to Gay and Lesbian Children: Differences in Homophobia, Self-Esteem, and Sex-Role Stereotyping". Journal of Social and Clinical Psychology. 9 (3): 390–399. doi:10.1521/jscp.1990.9.3.390. ISSN 0736-7236.
  65. ↑ Newman, Bernie Sue; Muzzonigro, Peter Gerard (1993). "The Effects of Traditional Family Values on the Coming Out Process of Gay Male Adolescents". Adolescence. 28 (109): 213–26. PMID 8456611.
  66. ↑ Brand, et al. (1992).
  67. ↑ Siever, Michael D. (1994). "Sexual orientation and gender as factors in socioculturally acquired vulnerability to body dissatisfaction and eating disorders". Journal of Consulting and Clinical Psychology (in ഇംഗ്ലീഷ്). 62 (2): 252–260. doi:10.1037/0022-006x.62.2.252.
  68. ↑ Hiatt, Deirdre; Hargrave, George E. (August 1994). "Psychological Assessment of Gay and Lesbian Law Enforcement Applicants". Journal of Personality Assessment. 63 (1): 80–88. doi:10.1207/s15327752jpa6301_6. ISSN 0022-3891.
  69. ↑ Finlay, Barbara; Scheltema, Karen E. (26 June 1991). "The Relation of Gender and Sexual Orientation to Measures of Masculinity, Femininity, and Androgyny". Journal of Homosexuality. 21 (3): 71–86. doi:10.1300/J082v21n03_04. ISSN 0091-8369. PMID 1880402.
  70. ↑ Westefeld, John; Maples, Michael; Buford, Brian; Taylor, Steve (2001). "Gay, Lesbian, and Bisexual College Students". Journal of College Student Psychotherapy. 15 (3): 71–82. doi:10.1300/J035v15n03_06.
  71. ↑ Fergusson DM, Horwood LJ, Ridder EM, Beautrais AL (July 2005). "Sexual orientation and mental health in a birth cohort of young adults". Psychological Medicine. 35 (7): 971–81. doi:10.1017/S0033291704004222. PMID 16045064.
  72. ↑ Silenzio VM, Pena JB, Duberstein PR, Cerel J, Knox KL (November 2007). "Sexual Orientation and Risk Factors for Suicidal Ideation and Suicide Attempts Among Adolescents and Young Adults". American Journal of Public Health. 97 (11): 2017–9. doi:10.2105/AJPH.2006.095943. PMC 2040383. PMID 17901445.
  73. ↑ Gay, Lesbian, Bisexual & Transgender "Attempted Suicide" Incidences/Risks Suicidality Studies From 1970 to 2009
  74. ↑ Bell, Alan P; Weinberg, Martin S (1979). Homosexualities: a Study of Diversity Among Men and Women. New York: Simon and Schuster. pp. 453–454 (Tables 21.14 & 21.15). ISBN 978-0-671-25150-5. OCLC 5126171.
  75. ↑ Safren SA, Heimberg RG (December 1999). "Depression, hopelessness, suicidality, and related factors in sexual minority and heterosexual adolescents". Journal of Consulting and Clinical Psychology. 67 (6): 859–66. doi:10.1037/0022-006X.67.6.859. PMID 10596508.
  76. ↑ Russell ST, Joyner K (August 2001). "Adolescent Sexual Orientation and Suicide Risk: Evidence From a National Study". American Journal of Public Health. 91 (8): 1276–81. doi:10.2105/AJPH.91.8.1276. PMC 1446760. PMID 11499118.
  77. ↑ Saghir MT, Robins E, Walbran B, Gentry KA (August 1970). "Homosexuality. IV. Psychiatric disorders and disability in the female homosexual". The American Journal of Psychiatry. 127 (2): 147–54. doi:10.1176/ajp.127.2.147. PMID 5473144.
  78. ↑ Rotheram-Borus, Mary J.; Hunter, Joyce; Rosario, Margaret (1 October 1994). "Suicidal Behavior and Gay-Related Stress among Gay and Bisexual Male Adolescents". Journal of Adolescent Research. 9 (4): 498–508. doi:10.1177/074355489494007. ISSN 0743-5584.
  79. ↑ Proctor, Curtis D.; Groze, Victor K. (1 September 1994). "Risk Factors for Suicide among Gay, Lesbian, and Bisexual Youths". Social Work (in ഇംഗ്ലീഷ്). 39 (5): 504–513. doi:10.1093/sw/39.5.504. ISSN 0037-8046.
  80. ↑ Ryan C, Huebner D, Diaz RM, Sanchez J (January 2009). "Family rejection as a predictor of negative health outcomes in white and Latino lesbian, gay, and bisexual young adults". Pediatrics. 123 (1): 346–52. doi:10.1542/peds.2007-3524. PMID 19117902.
  81. ↑ 81.0 81.1 Remafedi G, Farrow JA, Deisher RW (June 1991). "Risk factors for attempted suicide in gay and bisexual youth". Pediatrics. 87 (6): 869–75. PMID 2034492.
  82. ↑ Wichstrøm L, Hegna K (February 2003). "Sexual orientation and suicide attempt: a longitudinal study of the general Norwegian adolescent population". Journal of Abnormal Psychology. 112 (1): 144–51. doi:10.1037/0021-843X.112.1.144. PMID 12653422.
  83. ↑ Aswathy K, 11thSeptember2013, http://www.newindianexpress.com/cities/kochi/Rainbow-out-in-the-sky/2013/09/11/article1778139.ece Archived 2016-05-11 at the Wayback Machine.
  84. ↑ Staff reporter, 27July2014, http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-national/tp-kerala/queer-pride-march-in-kochi/article6253916.ece
  85. ↑ Rust, Paula C. (1 March 1993). "'Coming Out' in the Age of Social Constructionism: Sexual Identity Formation among Lesbian and Bisexual Women". Gender & Society. 7 (1): 50–77. doi:10.1177/089124393007001004. ISSN 0891-2432.
  86. ↑ de Monteflores, Carmen; Schultz, Stephen J. (1 July 1978). "Coming Out: Similarities and Differences for Lesbians and Gay Men". Journal of Social Issues. 34 (3): 59–72. doi:10.1111/j.1540-4560.1978.tb02614.x. ISSN 1540-4560.
  87. ↑ Berger, Raymond M. (29 October 1992). "Passing and Social Support Among Gay Men". Journal of Homosexuality. 23 (3): 85–98. doi:10.1300/j082v23n03_06. ISSN 0091-8369. PMID 1431083.
  88. ↑ Berger RM (July 1990). "Passing: impact on the quality of same-sex couple relationships". Social Work. 35 (4): 328–32. PMID 2392712.
  89. ↑ Jordan KM, Deluty RH (1998). "Coming out for lesbian women: its relation to anxiety, positive affectivity, self-esteem, and social support". Journal of Homosexuality. 35 (2): 41–63. doi:10.1300/J082v35n02_03. PMID 9524921.
  90. ↑ Ponticelli C. M. (1999). "Crafting stories of sexual identity reconstruction". Social Psychology Quarterly. 62 (2): 157–172. doi:10.2307/2695855. JSTOR 2695855.
  91. ↑ Erzen, Tanya (27 June 2006). Straight to Jesus: Sexual and Christian Conversions in the Ex-Gay Movement. University of California Press. ISBN 978-0-520-93905-9.[പേജ് ആവശ്യമുണ്ട്]
  92. ↑ Thumma S (1991). "Negotiating a religious identity: The case of the gay evangelical". Sociological Analysis. 52 (4): 333–347. doi:10.2307/3710850. JSTOR 3710850.
  93. ↑ Kerr, R. A. (1997). The experience of integrating gay identity with evangelical Christian faith" Dissertation Abstracts International 58(09), 5124B. (UMI No. 9810055).
  94. ↑ Simon, Stephanie (7 August 2009). "A New Therapy on Faith and Sexual Identity". Wall Street Journal. ISSN 0099-9660.
  95. ↑ American Psychiatric Association (May 2000). "Gay, Lesbian and Bisexual Issues". Association of Gay and Lesbian Psychiatrics. Archived from the original on 3 January 2009.
  96. ↑ "Just the Facts About Sexual Orientation & Youth: A Primer for Principals, Educators and School Personnel". American Psychological Association. 1999. Archived from the original on 3 February 2007. Retrieved 28 August 2007. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  97. ↑ "ARQ2: Question A2 – Sexual Orientation". Centre for Addiction and Mental Health. Retrieved 28 August 2007.
  98. ↑ Diamond, Lisa M. (January 2008). "Female bisexuality from adolescence to adulthood: Results from a 10-year longitudinal study" (PDF). Developmental Psychology. 44 (1): 5–14. doi:10.1037/0012-1649.44.1.5. PMID 18194000.
  99. ↑ "Bisexual women – new research findings". Women's Health News. 17 January 2008.
  100. ↑ Berkowitz, D; Marsiglio, W (2007). "Gay Men: Negotiating Procreative, Father, and Family Identities". Journal of Marriage and Family. 69 (2): 366–381. doi:10.1111/j.1741-3737.2007.00371.x.
  101. ↑ Butler, Katy (7 March 2006). "Many Couples Must Negotiate Terms of 'Brokeback' Marriages". The New York Times. {{cite news}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  102. ↑ Coleman, Eli (14 December 1989). "The Married Lesbian". Marriage & Family Review. 14 (3–4): 119–135. doi:10.1300/J002v14n03_06. ISSN 0149-4929.
  103. ↑ Büntzly G (1993). "Gay fathers in straight marriages". Journal of Homosexuality. 24 (3–4): 107–14. doi:10.1300/J082v24n03_07. PMID 8505530.
  104. ↑ Bozett, Frederick W. (19 August 1987). "The Heterosexually Married Gay and Lesbian Parent". Gay and Lesbian Parents. p. 138. ISBN 978-0-275-92541-3.
  105. ↑ "APA Policy Statement on Sexual Orientation, Parents, & Children". 28 July 2004. Archived from the original on 15 July 2007. Retrieved 6 April 2007. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  106. ↑ Dunne EJ (1987). "Helping gay fathers come out to their children". J Homosex. 14 (1–2): 213–22. doi:10.1300/J082v14n01_16. PMID 3655343.
  107. ↑ Buxton, Amity P. (31 March 2005). "A Family Matter: When a Spouse Comes Out as Gay, Lesbian, or Bisexual". Journal of GLBT Family Studies. 1 (2): 49–70. doi:10.1300/J461v01n02_04. ISSN 1550-428X.
  108. ↑ "Gleichgeschlechtliche Adoptiveltern - Gerichtshof rügt Frankreich". euronews (in ജർമ്മൻ). 22 January 2008. Archived from the original on 2012-01-24. Retrieved 2019-06-22. {{cite news}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  109. ↑ "Adoption Laws: State by State". Human Rights Campaign. Archived from the original on 18 November 2008. Retrieved 9 July 2008. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  110. ↑ Canadian Psychological Association (2 June 2005). "Brief presented to the Legislative House of Commons Committee on Bill C38" (PDF). Archived from the original (PDF) on 13 October 2012.
  111. ↑ 111.0 111.1 Pawelski JG, Perrin EC, Foy JM, et al. (July 2006). "The effects of marriage, civil union, and domestic partnership laws on the health and well-being of children". Pediatrics. 118 (1): 349–64. doi:10.1542/peds.2006-1279. PMID 16818585.
  112. ↑ Biblarz, Timothy J.; Stacey, Judith (1 February 2010). "How Does the Gender of Parents Matter?" (PDF). Journal of Marriage and Family. 72 (1): 3–22. CiteSeerX 10.1.1.593.4963. doi:10.1111/j.1741-3737.2009.00678.x. ISSN 1741-3737.
  113. ↑ Herek GM (September 2006). "Legal recognition of same-sex relationships in the United States: a social science perspective" (PDF). The American Psychologist. 61 (6): 607–21. doi:10.1037/0003-066X.61.6.607. PMID 16953748. Archived from the original (PDF) on 10 June 2010.
  114. ↑ Cooper, L.; Cates, P. "Too high a price: The case against restricting gay parenting". New York: American Civil Liberties Union: 36. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help), as cited in Short, Elizabeth; Riggs, Damien W.; Perlesz, Amaryll; Brown, Rhonda; Kane, Graeme (August 2007). "Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender (LGBT) Parented Families: A Literature Review prepared for The Australian Psychological Society" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2011-03-04. Retrieved 2019-06-23.
  115. ↑ "Children with Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender Parents". American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. 15 June 2010. Archived from the original on 15 June 2010.
  116. ↑ "Adoption and Co-parenting of Children by Same-sex Couples". American Psychiatric Association. Archived from the original on 11 July 2008. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  117. ↑ "Sexual Orientation, Parents, & Children". American Psychological Association. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  118. ↑ "Position Statement on Gay and Lesbian Parenting". American Psychoanalytic Association. Archived from the original on 28 September 2011. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  119. ↑ "Position Statement on Parenting of Children by Lesbian, Gay, and Bisexual Adults". Child Welfare League of America. Archived from the original on 13 June 2010. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  120. ↑ "NACAC's Positions on Key Issues". The North American Council on Adoptable Children (in അമേരിക്കൻ ഇംഗ്ലീഷ്). 28 April 2017. Archived from the original on 2015-10-19. Retrieved 2019-06-23. {{cite news}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  121. ↑ "Marriage of Same-Sex Couples – 2006 Position Statement" (PDF). Canadian Psychological Association. Archived from the original (PDF) on 13 October 2012. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  122. ↑ Affidavit of Michael Lamb in Gill v. Office of Personnel Management, 682 F.3d .
  123. ↑ Bigner, Jerry; Wetchler, Joseph L.; Buxton, Amity P. (14 January 2014). "Paths and Pitfalls: Howe Heterosexual Spouses Cope When Their Husbands or Wives Come Out". Relationship Therapy with Same-Sex Couples. Routledge. ISBN 978-1-317-78689-4.
  124. ↑ Wolf TJ (1987). "Group psychotherapy for bisexual men and their wives". J. Homosex. 14 (1–2): 191–9. doi:10.1300/J082v14n01_14. PMID 3655341.
  125. ↑ Coleman E (1981). "Bisexual and gay men in heterosexual marriage: conflicts and resolutions in therapy". J. Homosex. 7 (2–3): 93–103. doi:10.1300/J082v07n02_11. PMID 7346553.
  126. ↑ Schneider JP, Schneider BH (1990). "Marital satisfaction during recovery from self-identified sexual addiction among bisexual men and their wives". J Sex Marital Ther. 16 (4): 230–50. doi:10.1080/00926239008405460. PMID 2079706.
  127. ↑ 127.0 127.1 "Guidelines for Psychotherapy with Lesbian, Gay, & Bisexual Clients". American Psychological Association. Archived from the original on 8 February 2007. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  128. ↑ British Psychological Society. "Guidelines and Literature Review for Psychologists Working Therapeutically with Sexual and Gender Minority Clients" (PDF). British Psychological Society.
  129. ↑ Haldeman, Douglas (2004). "When Sexual and Religious Orientation Collide:Considerations in Working with Conflicted Same-Sex Attracted Male Clients". The Counseling Psychologist. 32 (5): 691–715. doi:10.1177/0011000004267560.
  130. ↑ "Resolution on Appropriate Affirmative Responses to Sexual Orientation Distress and Change Efforts". American Psychological Association. Archived from the original on 11 August 2009. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  131. ↑ Luo, Michael (12 February 2007). "Some Tormented by Homosexuality Look to a Controversial Therapy". The New York Times. p. 1. Retrieved 28 August 2007. {{cite news}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
  132. ↑ "Psychiatric Treatment and Sexual Orientation POSITION STATEMENT". American Psychiatric Association. Retrieved 12 October 2011.
  133. ↑ Conger, John J. (1975). "Proceedings of the American Psychological Association, Incorporated, for the Year 1974: Minutes of the Annual Meeting of the Council of Representatives". American Psychologist. 30 (6): 633. doi:10.1037/h0078455. ISSN 0003-066X.
  134. ↑ "Resolution on Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation". American Psychological Association. Retrieved 12 October 2011.
  135. ↑ "Gay, Lesbian, and Bisexual Teens: Facts for Teens and Their Parents". Healthy Children. American Academy of Pediatrics. Archived from the original on 2017-10-26. Retrieved 20 December 2016.
  136. ↑ Shelley, Christopher (1998). Contemporary perspectives on psychotherapy and homosexualities. Free Association. ISBN 1853434035. OCLC 489184072.
  137. ↑ Manaster, Painter, Deutsch, and Overholt, 1977, pp. 81–82
  138. ↑ "Alfred Adler - A Biography", G.P.Putnam's Sons, New York (copyright 1939), chap. Chief Contributions to Thought, subchap. 7, The Masculine Protest, and subchap. 9, Three Life Tasks, page 160.

പുറം കണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]

യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡത്തിലെ പ്രൊഫഷണൽ ബോഡികളുടെ പ്രസ്താവനകൾ[തിരുത്തുക]

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=സ്വവർഗ്ഗലൈംഗികതയും_മനഃശാസ്ത്രവും&oldid=4024098" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്