മാരി-ലൂയിസ് ഗാഗ്നൂർ

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
മാരി-ലൂയിസ് ഗാഗ്നൂർ
1872 ൽ ഗാഗ്നൂർ.
1872 ൽ ഗാഗ്നൂർ.
ജനനംMarie-Louise Mignerot
(1832-05-25)25 മേയ് 1832
ഡോംബ്ലാൻസ്, ഫ്രാൻസ്
മരണം17 ഫെബ്രുവരി 1902(1902-02-17) (പ്രായം 69)
പാരീസ്, ഫ്രാൻസ്
തൊഴിൽഎഴുത്തുകാരി
ഭാഷഫ്രഞ്ച്
ദേശീയതഫ്രഞ്ച്
സാഹിത്യ പ്രസ്ഥാനംFeminism
പങ്കാളിവ്‌ളാഡിമിർ ഗഗ്‌നൂർ

ഒരു ഫ്രഞ്ച് ഫെമിനിസ്റ്റ് എഴുത്തുകാരിയും ആക്ടിവിസ്റ്റുമായിരുന്നു മാരി-ലൂയിസ് ഗാഗ്നൂർ (നീ മിഗ്നറോട്ട്, 25 മെയ് 1832 - 17 ഫെബ്രുവരി 1902).[1]1901 ൽ അവർക്ക് ലെജിയൻ ഓഫ് ഓണർ അവാർഡ് ലഭിച്ചു.

സ്വകാര്യ ജീവിതം[തിരുത്തുക]

ചാൾസ് ഫൂറിയറിനുവേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന സിസറിൻ മാർട്ടിനും ക്ലൗഡ് കോർനെയിൽ മിഗ്നറോട്ടിനും ഡോംബ്ലാൻസിൽ മിഗ്നറോട്ട് ജനിച്ചു. [2] അവളെ ഒരു കോൺവെന്റിൽ വളർത്തിയെങ്കിലും മതപരമായ വിദ്യാഭ്യാസത്തോട് അവർ വിയോജിച്ചു.[3]1856 അല്ലെങ്കിൽ 1857 ൽ വ്‌ളാഡിമിർ ഗഗ്‌നൂറിനെ അവർ വിവാഹം കഴിച്ചു.[4]വ്‌ളാഡിമിർ ഗാഗ്നൂറിന് അവളേക്കാൾ 25 വയസ്സ് കൂടുതലായിരുന്നു. [2] 1848 ലെ ഫ്രഞ്ച് വിപ്ലവത്തിൽ അദ്ദേഹം പോരാടിയിരുന്നു.[4]

കരിയർ[തിരുത്തുക]

ഗാഗ്നൂർ ഉപന്യാസങ്ങളും ചെറുകഥകളും നോവലുകളും എഴുതി. പ്രത്യേകിച്ചും ഫ്രാങ്കോ-പ്രഷ്യൻ യുദ്ധകാലഘട്ടത്തിൽ അവർ എഴുതുമ്പോൾ അവരുടെ കൃതികൾ ആന്റി-ക്ലറിക്കലിസത്തെ കേന്ദ്രീകരിച്ചായിരുന്നു.[2]1855-ൽ അവർ ലഘുലേഖ പ്രൊജറ്റ് ഡി അസോസിയേഷൻ ഇൻഡസ്ട്രിയൽ എറ്റ് ഡൊമെസ്റ്റിക് പൗർ ലെസ് ക്ലാസെസ് ഓവ്രിയേഴ്സ് (തൊഴിലാളിവർഗത്തിനായുള്ള വ്യാവസായിക, ആഭ്യന്തര അസോസിയേഷന്റെ പ്രോജക്റ്റ്) നിർമ്മിച്ചു. ഇത് വ്‌ളാഡിമിർ ഗാഗ്നൂർ ശ്രദ്ധിച്ചു.[2]

20-ലധികം നോവലുകൾ ഗഗ്നൂർ എഴുതി. അവളുടെ ആദ്യ നോവൽ ലെ സീക്കിൾ (ദ സെഞ്ച്വറി) ആയിരുന്നു.[4][5] 1850-കളിൽ നടന്ന ഒരു വൈദിക വിരുദ്ധ നോവലായ ലാ ക്രോയിസേഡ് നോയർ (ദി ബ്ലാക്ക് ക്രൂസേഡ്, 1864), 1872-ഓടെ അഞ്ച് പതിപ്പുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.[6] ഇത് അവർ ഒരു മഠത്തിൽ വളർന്നു വന്ന അനുഭവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.[4] ഒരു പ്രാദേശിക പത്രത്തിലും നോവൽ പുനഃപ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.[7] അവരുടെ 1870 ലെ പുസ്തകം ലെസ് വിർജസ് റസ്സസ് (റഷ്യൻ വിർജിൻസ്) 1871-ൽ ഇംഗ്ലീഷിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടു.[8] യുനെ പ്രായശ്ചിത്തം (ആൻ അറ്റോൺമെന്റ്, 1859), ലെ റോമൻ ദ്യുൻ പ്രെറ്റ്രെ (ദ നോവൽ ഓഫ് എ പ്രീസ്റ്റ്, 1882), ലെ ക്രൈം ഡി എൽ ആബ്ബെ മൗഫ്രാക് (ദി ക്രൈം ഓഫ് അബട്ട് മൗഫ്രാക്ക്, 1882) എന്നിവയാണ് മറ്റ് ശ്രദ്ധേയമായ കൃതികൾ.


1864-ൽ ഗാഗ്‌നൂർ സൊസൈറ്റ് ഡെസ് ജെൻസ് ഡി ലെറ്റേഴ്‌സിൽ ചേർന്നു.[2] I1891-ൽ, അവരുടെ സ്ത്രീവിരുദ്ധ വീക്ഷണങ്ങളിൽ[2] അവർ അക്കാദമി ഫ്രാങ്കൈസിനെ വെല്ലുവിളിച്ചു, പേരുകളുടെ സ്ത്രീവൽക്കരണം ആവശ്യപ്പെട്ടു.[9]അവളുടെ ജീവിതകാലത്ത്, ഫ്രഞ്ച് വിവാഹമോചന നിയമങ്ങൾ പരിഷ്കരിക്കാനും അവൾ ആവശ്യപ്പെട്ടു.[8] 1901-ൽ, അവൾക്ക് ലീജിയൻ ഓഫ് ഓണറിന്റെ ഷെവലിയർ (നൈറ്റ്) ലഭിച്ചു.[2][10]

അവളുടെ എഴുത്ത് ജീവിതത്തിലുടനീളം, ഗഗ്‌നൂർ ഫെമിനിസ്റ്റ് രംഗത്തോട് ആഴത്തിൽ ഇടപഴകിയിരുന്നു. അവളുടെ പല കൃതികളും സമൂഹത്തിലെ സ്ത്രീകളുടെ നിലയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സമകാലിക പ്രശ്നങ്ങൾ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നു. പ്രത്യേകിച്ചും, ഗവൺമെന്റും മതസ്ഥാപനങ്ങളും സ്ത്രീകളെ വ്യവസ്ഥാപിതമായി കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നത് അവർ പരിശോധിക്കുന്നു. 1867-ൽ ഗഗ്നൂർ ലെ കാൽവെയർ ഡെസ് ഫെമ്മെസ് [സ്ത്രീകളുടെ പരീക്ഷണങ്ങൾ] പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു. ഈ സാമൂഹിക നോവലിൽ, രണ്ടാം സാമ്രാജ്യമായ ഫ്രാൻസിന്റെ വലിയ അഴിമതിയുടെയും അമിതാധികാരത്തിന്റെയും അനീതിയുടെയും കാലഘട്ടത്തിലെ തൊഴിലാളിവർഗ സ്ത്രീകളുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ ഗാഗ്നൂർ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു.[11]ഈ കൃതിയിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ഉദ്ധരണി ഫെമിനിസ്റ്റ് മേഖലയിലെ അവളുടെ സ്ഥാനം നന്നായി സംഗ്രഹിക്കുന്നു. "En France comme en Amerique, et pour la femme comme pour l'homme, il n'y a de dignité possible qu'avec la liberté. La femme ne doit point être placée sous la tutelle absolue de l'homme" [ഫ്രാൻസിൽ അമേരിക്കയിലെന്നപോലെ, പുരുഷന്മാരെപ്പോലുള്ള സ്ത്രീകൾക്ക്, സ്വാതന്ത്ര്യമില്ലാതെ മാന്യത സാധ്യമല്ല. പുരുഷന്റെ മുഷ്ടിയിൽ സ്ത്രീകൾക്ക് സ്ഥാനമില്ല].[12]

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. ↑ "Marie-Louise Gagneur (1832–1902): nom d'alliance" (in ഫ്രഞ്ച്). Gallica. Retrieved 28 December 2018 – via Bibliothèque nationale de France.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Musnik, Roger (25 June 2018). "Marie-Louise Gagneur (1832–1902)" (in ഫ്രഞ്ച്). Gallica. Retrieved 28 December 2018 – via Bibliothèque nationale de France.
  3. ↑ "Revue universelle : recueil documentaire universel et illustré" (in ഫ്രഞ്ച്). Gallica. 1902. p. 186. Retrieved 28 December 2018 – via Bibliothèque nationale de France.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 An Encyclopedia of Continental Women Writers, Volume 1. Vol. 1. Taylor & Francis. 1991. p. 437. ISBN 978-0-8240-8547-6. Retrieved 28 December 2018.
  5. ↑ Le Juez, Brigitte (2004). Clergés et cultures populaires (in ഫ്രഞ്ച്). Jean Monnet University. pp. 74–75. ISBN 9782862723242. Retrieved 28 December 2018.
  6. ↑ "La croisade noire : roman contemporain (5e édition)" (in ഫ്രഞ്ച്). Gallica. Retrieved 30 December 2018 – via Bibliothèque nationale de France.
  7. ↑ DeMarco, Eileen (2006). Reading and Riding: Hachette's Railroad Bookstore Network in Nineteenth-century France. Lehigh University Press. p. 139. ISBN 9780934223836. Retrieved 30 December 2018.
  8. ↑ 8.0 8.1 Fitzsimmons, Eleanor (September 2017). Wilde's Women: How Oscar Wilde Was Shaped by the Women He Knew. The Overlook Press. ISBN 978-1-4683-1326-0. Retrieved 28 December 2018.
  9. ↑ Offen, Karen (January 2018). Debating the Woman Question in the French Third Republic, 1870–1920. Cambridge University Press. p. 275. ISBN 978-1-107-18804-4. Retrieved 28 December 2018.
  10. ↑ Auclert, Hubertine (26 February 1901). "Le féminisme – Croix méritée". Le Radical (in ഫ്രഞ്ച്). Retrieved 28 December 2018 – via Bibliothèque nationale de France.
  11. ↑ Beach, Cecilia. "Le Calvaire des femmes". The Literary Encyclopedia. First published 22 July 2017 [1]
  12. ↑ "Marie-Louise Gagneur (1832–1902) | Le blog de Gallica". gallica.bnf.fr.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=മാരി-ലൂയിസ്_ഗാഗ്നൂർ&oldid=3897828" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്