ഫിലിപ്പ് ലണാർഡ്
ഫിലിപ്പ് ലണാർഡ് | |
|---|---|
ലെനാർഡ് 1905-ൽ. | |
| ജനനം | ഫിലിപ്പ് എഡ്വേർഡ് ആൻ്റൺ വോൺ ലെനാർഡ് 7 ജൂൺ 1862 |
| മരണം | 20 മേയ് 1947 (84 വയസ്സ്) |
| കലാലയം | |
| അറിയപ്പെടുന്നത് |
|
| പ്രസ്ഥാനം | Deutsche Physik |
| അവാർഡുകൾ |
|
| Scientific career | |
| Fields | ഭൗതികശാസ്ത്രം |
| Institutions |
|
| Doctoral advisor | ജോർജ്ജ് ക്വിൻകെ |
| Other academic advisors | |
| ഗവേഷണ വിദ്യാർത്ഥികൾ |
|
ജർമ്മനിയിൽനിന്നുള്ള ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനാണ് ഫിലിപ്പ് എഡ്വേർഡ് ആന്റൺ വോൺ ലണാർഡ് (7 ജൂൺ 1862 - 20 മെയ് 1947). കാഥോഡ് റേ യും അനുബന്ധ ഗുണവിശേഷങ്ങളും കണ്ടെത്തിയത് ഇദ്ദേഹമാണ്. 1905 -ൽ ഈ കണ്ടെത്തലിന് ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിനുള്ള നോബൽ സമ്മാനം ലഭിച്ചു.
ഒരു കാഥോഡിൽ നിന്ന് പുറന്തള്ളപ്പെടുന്ന ഇലക്ട്രോണുകളുടെ ഊർജ്ജം (വേഗത) പ്രകാശത്തിന്റെ തീവ്രതയെയല്ല, മറിച്ച് ആവൃത്തിയെ മാത്രമേ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നുള്ളുവെന്ന് കണ്ടെത്തിയ ലെനാർഡ്, ഫോട്ടോഇലക്ട്രിക് പ്രഭാവത്തിന്റെ പരീക്ഷണാത്മക സാക്ഷാത്കാരത്തിന് സംഭാവന നൽകി.
ഒരു ദേശീയവാദിയും ജൂതവിരുദ്ധനുമായിരുന്ന ലെനാർഡ് നാസി പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിന്റെ സജീവ വക്താവെന്ന നിലയിൽ, 1920-കളിൽ അഡോൾഫ് ഹിറ്റ്ലറെ പിന്തുണച്ചു. നാസി കാലഘട്ടത്തിൽ ഡച്ച് ഫിസിക് പ്രസ്ഥാനത്തിന് ഒരു പ്രധാന മാതൃകയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിന് ആൽബർട്ട് ഐൻസ്റ്റീന്റെ സംഭാവനകളെ അദ്ദേഹം "ജൂത ഭൗതികശാസ്ത്രം" എന്ന് മുദ്രകുത്തിയിരുന്നു.
ജീവചരിത്രം
[തിരുത്തുക]ഫിലിപ്പ് എഡ്വേർഡ് ആന്റൺ വോൺ ലെനാർഡ് 1862 ജൂൺ 7 ന് ഹംഗറി രാജ്യത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്ന പ്രസ്ബർഗിൽ (ഇപ്പോൾ ബ്രാറ്റിസ്ലാവ, സ്ലൊവാക്യ) ജനിച്ചു. പ്രസ്ബർഗിലെ ഒരു വൈൻ വ്യാപാരിയായിരുന്ന ഫിലിപ്പ് വോൺ ലെനാർഡിന്റെയും (1812–1896) ആന്റണി ബൗമാന്റെയും (1831–1865) മകനായാണ് അദ്ദേഹം ജനിച്ചത്.[2] ലെനാർഡ് കുടുംബം പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ടൈറോളിൽ നിന്ന് വന്നവരാണ്. അതേസമയം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അമ്മയുടെ കുടുംബം ബാഡനിൽ നിന്നായിരുന്നു. മാതാപിതാക്കൾ ഇരുവരും ജർമ്മൻ സംസാരിക്കുന്നവരായിരുന്നു.[3] അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജർമ്മൻ പൂർവ്വികരിൽ, മാഗ്യാർ വംശജരും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- ↑ 1.0 1.1 1.2 "Philipp Eduard Anton Lenard - Physics Tree". academictree.org. Retrieved 2025-07-15.
- ↑ Neue deutsche biografie XIV, 1984 München
- ↑ Pöss, Ondrej (2012). "Karpatskí Nemci". In Nagy, Myrtil (ed.). Naše národnostné menšiny. Šamorín: Fórum inštitút pre výskum menšín. pp. 9–12. ISBN 978-80-89249-57-2.