ഫക്കീർ
_in_Eastern_Bengal_in_the_1860s.jpg)
ലൗകിക സ്വത്തുക്കൾ ഉപേക്ഷിച്ച് ദൈവാരാധനയ്ക്കായി ജീവിതം സമർപ്പിക്കുന്ന സൂഫി മുസ്ലീം സന്യാസിമാരെ സൂചിപ്പിക്കാൻ പരമ്പരാഗതമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു ഇസ്ലാമിക പദമാണ് ഫക്കീർ, ഫഖീർ, അല്ലെങ്കിൽ ഫഖർ / / fəˈkɪər / ; Arabic (faqr ൻ്റെ നാമം)), faqr ൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത് ( Arabic , 'ദാരിദ്ര്യം'), ഇതിനർത്ഥം അവർ എല്ലാ ബന്ധങ്ങളും പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിക്കുകയോ ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ കർശനമായ പ്രതിജ്ഞകൾ എടുക്കുകയോ ചെയ്യണമെന്നല്ല. പകരം, അവർ ലളിതമായി ജീവിക്കുകയും ലൗകിക സ്വത്തുക്കളിൽ ആകൃഷ്ടരാകാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ഈ സന്ദർഭത്തിൽ "ദാരിദ്ര്യ"മെന്ന ആശയം യഥാർത്ഥ ശാരീരിക ദാരിദ്ര്യത്തേക്കാൾ അവരുടെ ആത്മീയ വിനയത്തെയും ദൈവത്തിലുള്ള ആശ്രയത്വത്തെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. [1] [2]
ദിക്റിനോടുള്ള (വിവിധ സൂത്രവാക്യങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് ദൈവനാമങ്ങൾ ആവർത്തിക്കുന്ന ഒരു ഭക്തിപരമായ ആചാരം, പലപ്പോഴും ദൈനംദിന പ്രാർത്ഥനകൾക്ക് ശേഷം നടത്തപ്പെടുന്നു) ആദരവാണ് അവരുടെ സവിശേഷത. മുസ്ലീം ലോകത്ത് സൂഫിസം ഉമയ്യദ് ഖിലാഫത്തിന്റെ (CE 661–750) ആദ്യകാല കാലഘട്ടത്തിൽ ഉയർന്നുവന്നു [3].ഇസ്ലാമിലെ മുഖ്യധാരാ സുന്നി, ഷിയ വിഭാഗങ്ങളിൽ ഒരു മിസ്റ്റിക് പാരമ്പര്യമായിട്ടാണ് ഇത് വളർന്നു വന്നത്. [4] എറിക് ഹാൻസൺ, കാരെൻ ആംസ്ട്രോങ് എന്നിവരുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ ഇത് " ഉമയ്യദ്, അബാസിദ് സമൂഹങ്ങളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ലൗകികതയോടുള്ള" പ്രതികരണമായിട്ടായിരിക്കാമെന്നതാണ്.[5] സൂഫി മുസ്ലീം വലിയ്യുകൾ (ഫക്കീറുകളും ഡെർവിഷുകളും ) 10 മുതൽ 19 വരെ നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കിടയിൽ ഇസ്ലാം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിൽ വളരെയധികം സ്വാധീനം ചെലുത്തുകയും വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു. [4] പ്രത്യേകിച്ച് മിഡിൽ ഈസ്റ്റ്, വടക്കേ ആഫ്രിക്ക, ബാൽക്കൺസ്, കോക്കസസ്, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡം, ഒടുവിൽ മധ്യ, കിഴക്കൻ, തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യ എന്നിവിടങ്ങളിലെ മുസ്ലീം ലോകത്തിന്റെ വ്യാപനത്തിൽ ഏറെ പങ്കുവഹിച്ചവരാണ് ഇത്തരം ഫക്കീറുകളായ സൂഫികൾ. [4] ഒരു സഹസ്രാബ്ദത്തിലേറെയായി സൂഫി മുസ്ലീങ്ങൾ നിരവധി ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലും സംസ്കാരങ്ങളിലും വ്യാപിച്ചു. ആദ്യം അവരുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ അറബിയിൽ അവതരിപ്പിച്ചതെങ്കിലും തുടർന്ന് പേർഷ്യൻ, തുർക്കിഷ്, ഇന്ത്യൻ ഭാഷകൾ, മറ്റ് ഒരു ഡസൻ ഭാഷകൾ എന്നിവയിലേക്ക് വ്യാപിക്കുകയുണ്ടായി.
ലൗകിക സ്വത്തുക്കൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്ന ഒരു സന്യാസിയെ സൂചിപ്പിക്കാനും ഫക്കീർ എന്ന പദം കൂടുതൽ അടുത്ത കാലത്തായി സംസാരഭാഷയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്. കൂടാതെ മുസ്ലീങ്ങളല്ലാത്തവർക്കും ഇത് ഉപയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. [6] [7] മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലും ദക്ഷിണേഷ്യയിലും ഫക്കീറുകൾ വ്യാപകമാണ്. അവർ സ്വയംപര്യാപ്തരാണെന്നും ദൈവത്തിനായുള്ള ആത്മീയ ആവശ്യം മാത്രമേ അവർക്കുള്ളൂ എന്നും കരുതപ്പെടുന്നു. [8] ഹിന്ദു സന്യാസിമാർക്കും (ഉദാ: സാധുക്കൾ, ഗുരുക്കൾ, സ്വാമികൾ, യോഗികൾ ) ഈ പദം പതിവായി പ്രയോഗിക്കാറുണ്ട്. [9] ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ മുഗൾ കാലഘട്ടത്തിലാണ് ഈ ഉപയോഗങ്ങൾ പ്രധാനമായും വ്യാപിച്ചത്. സൂഫി ആരാധനാലയങ്ങളിൽ താമസിച്ചിരുന്ന ഫക്കീർ സമൂഹത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു പ്രത്യേക ഫഖീർ വംശവും ഉത്തരേന്ത്യയിൽ കാണപ്പെടുന്നു.
ചരിത്രം
[തിരുത്തുക] 
|
|---|
 |
 Islam കവാടം |
അലി ഇബ്നു അബീ താലിബിന്റെ മകനും മുഹമ്മദിന്റെ പൗത്രനുമായ ഹുസൈൻ ഇബ്നു അലി, തസവ്വുഫിനെക്കുറിച്ചുള്ള മിറാത്തുൽ-അർഫീൻ എന്ന പുസ്തകം എഴുതിയതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് സൂഫിസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആദ്യ പുസ്തകമാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഉമയ്യദ് ഭരണകാലത്ത് ഈ പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിക്കാൻ അനുവാദമുണ്ടായിരുന്നില്ല. തസവ്വുഫ്, സൂഫിസം, ഫഖ്ർ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് പരസ്യമായി ചർച്ച ചെയ്യുന്നത് അനുവദനീയമായിരുന്നില്ലത്രെ. ഹുസൈൻ ഇബ്നു അലിക്ക് ശേഷം വളരെക്കാലം, ഫഖ്ർ, തസ്വവ്വുഫ്, സൂഫിസം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങളും പഠിപ്പിക്കലുകളും വ്യക്തിയിൽ നിന്ന് വ്യക്തിയിലേക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ടു.
ഇംഗ്ലീഷിൽ, ഫക്കീർ അല്ലെങ്കിൽ ഫക്കീർ എന്നതിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം ഒരു ഭിക്ഷക്കാരൻ എന്നാണ്. നിഗൂഢമായ പ്രയോഗത്തിൽ, ഫക്കീർ എന്ന പദം ദൈവത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ മനുഷ്യന്റെ ആത്മീയ ആവശ്യത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇസ്ലാമിക മതത്തിൽ സ്വയംപര്യാപ്തനായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത് അവനെ മാത്രമാണ്. [10] മുസ്ലീം വംശജരാണെങ്കിലും, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഗോസ്വാമിൻ, സാധു, ഭിക്ഷു തുടങ്ങിയ ഇന്ത്യൻ പദങ്ങൾക്കൊപ്പം ഹിന്ദു സന്യാസിമാർക്കും മിസ്റ്റിക്കുകൾക്കും ഈ പദം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. അമാനുഷിക അല്ലെങ്കിൽ അത്ഭുത ശക്തികൾ ഉള്ള വിശുദ്ധ പുരുഷന്മാരായിട്ടാണ് ഫക്കീർമാരെ പൊതുവെ കണക്കാക്കുന്നത്. മുസ്‌ലിംകൾക്കിടയിൽ, ഫക്കീറുകളുടെ മുൻനിര സൂഫി ഓർഡറുകൾ ( താരിഖ ) ഷാദിലിയ, ചിഷ്തിയ, ഖാദിരിയ, നഖ്ശബന്ദിയ്യ, സുഹ്‌റവർദിയ്യ എന്നിവയാണ്. [11] കേംബ്രിഡ്ജ് ഇംഗ്ലീഷ് നിഘണ്ടു ഫക്കീർ എന്ന പദത്തെ "ഒരു ഇസ്ലാമിക മതവിഭാഗത്തിലെ അംഗം അല്ലെങ്കിൽ ഒരു വിശുദ്ധ മനുഷ്യൻ" എന്ന് നിർവചിക്കുന്നു. [12]
ഗുണവിശേഷങ്ങൾ
[തിരുത്തുക]ഒരു ഫക്കീറിന്റെ ഗുണവിശേഷങ്ങൾ പല മുസ്ലീം പണ്ഡിതന്മാരും നിർവചിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവ താഴെ കാണാം.
ആദ്യകാല മുസ്ലീം പണ്ഡിതനായ അബ്ദുൾ-ഖാദിർ ഗീലാനി സൂഫിസം, തസവ്വുഫ്, ഫഖ്ർ എന്നിവയെ ഒരു നിർണായക രീതിയിൽ നിർവചിച്ചു. ഒരു ഫക്കീറിന്റെ ഗുണവിശേഷങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറയുന്നു, "ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാത്തവനും സ്വയമായി ഒന്നുമല്ലാത്തവനുമായ വ്യക്തിയല്ല ഫക്കീർ. എന്നാൽ ഫക്കീറിന് എല്ലാ ആജ്ഞാശക്തിയും (അല്ലാഹുവിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച) ഉണ്ട്, അവന്റെ ആജ്ഞകൾ പിൻവലിക്കാൻ കഴിയില്ല."
ഫഖ്ർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള സൂഫിസത്തെ ഇബ്നു അറബി കൂടുതൽ വിശദമായി വിശദീകരിച്ചു. ഈ വിഷയത്തിൽ അദ്ദേഹം 500-ലധികം പുസ്തകങ്ങൾ എഴുതി. വഹ്ദത്തുൽ വുജൂദ് എന്ന ആശയം പരസ്യമായി അവതരിപ്പിച്ച ആദ്യത്തെ മുസ്ലീം പണ്ഡിതനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ രചനകൾ കാലത്തിനുമപ്പുറം നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ഉറച്ച സ്രോതസ്സായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
മറ്റൊരു പ്രശസ്ത മുസ്ലീം സൂഫിയായ സുൽത്താൻ ബഹൂ, ഒരു ഫക്കീറിനെ "അല്ലാഹുവിൽ നിന്ന് (ദൈവത്തിൽ നിന്ന്) പൂർണ്ണ അധികാരം ഏൽപ്പിക്കപ്പെട്ടവൻ" എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. അതേ പുസ്തകത്തിൽ സുൽത്താൻ ബഹൂ പറയുന്നു, "ഫാഖിർ അല്ലാഹുവിന്റെ ഏകത്വത്തിൽ ലയിച്ചുകൊണ്ട് നിത്യത കൈവരിക്കുന്നു. അവൻ അല്ലാഹുവല്ലാത്തവരിൽ നിന്ന് സ്വയം ഒഴിവാക്കുമ്പോൾ, അവന്റെ ആത്മാവ് ദൈവികതയിലെത്തുന്നു." [13] മറ്റൊരു പുസ്തകത്തിൽ അദ്ദേഹം പറയുന്നു, "ഫാഖിറിന് മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങളുണ്ട് (ഘട്ടങ്ങൾ). അവൻ നിത്യതയിൽ നിന്ന് (തുടക്കം കൂടാതെ) ഈ നശ്വര ലോകത്തിലേക്ക് എടുക്കുന്ന ആദ്യ ചുവടുവയ്പ്പ്, ഈ പരിമിത ലോകത്തിൽ നിന്ന് പരലോകത്തിലേക്കുള്ള രണ്ടാമത്തെ ചുവടുവയ്പ്പ്, പരലോകത്തിൽ നിന്ന് അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രത്യക്ഷീകരണത്തിലേക്ക് അവൻ എടുക്കുന്ന അവസാന ചുവടുവയ്പ്പ്." [14]
ഗുർജ്ജിഫ്
[തിരുത്തുക]ജി.ഐ. ഗുർജ്ജിഫിന്റെ ഫോർത്ത് വേ ടീച്ചിംഗ് എന്ന തന്റെ പുസ്തകത്തിൽ, ഫക്കീർ എന്ന പദം വികസനത്തിന്റെ പ്രത്യേക ശാരീരിക പാതയെ സൂചിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു.മനസ്സിനെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള ഒരു പാതയ്ക്ക് ഗുരുദ്ജീഫ് ഉപയോഗിച്ച "യോഗി"യിൽ നിന്നും വികാരങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള ഒരു പാതയ്ക്ക് അദ്ദേഹം ഉപയോഗിച്ച "സന്യാസി"യിൽ നിന്നും ഇത് വ്യത്യസ്തമാണ്.
ഇതും കാണുക
[തിരുത്തുക]- ഘൗസ്-ഇ-അസം
- മദാരിയ
- കലന്ദരിയ
- ഷിർദ്ദിയിലെ സായി ബാബ
- ശ്രമണൻ
- വു വെയ്
അവലംബം
[തിരുത്തുക]- ↑ "Faqīr". Oxford Reference (in ഇംഗ്ലീഷ്). Retrieved 23 May 2020.
- ↑ "Faqir - Oxford Islamic Studies Online". www.oxfordislamicstudies.com. Archived from the original on August 17, 2021. Retrieved 23 May 2020.
- ↑ Hawting, Gerald R. (2000). The first dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661-750. Routledge. ISBN 978-0-415-24073-4. See Google book search.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 ഉദ്ധരിച്ചതിൽ പിഴവ്: അസാധുവായ
<ref>ടാഗ്;Cook 2015എന്ന പേരിലെ അവലംബങ്ങൾക്ക് എഴുത്തൊന്നും നൽകിയിട്ടില്ല. - ↑ Hanson, Eric O. (2006). Religion and Politics in the International System Today. New York: Cambridge University Press. pp. 102–104. doi:10.1017/CBO9780511616457. ISBN 978-0-521-85245-6.
- ↑ Dobe, Timothy S. (2015). Hindu Christian Faqir: Modern Monks, Global Christianity, and Indian Sainthood. Oxford University Press. doi:10.1093/acprof:oso/9780199987696.001.0001. ISBN 978-0-19-934627-1.
- ↑ Nanda, B. R. (2004). Churchill's 'Half-naked Faqir'. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-908141-7.
- ↑ "Encyclopædia Britannica". britannica.com. Retrieved 2015-07-10.
- ↑ Colby, Frank Moore; Williams, Talcott (1918). The New International Encyclopaedia (in ഇംഗ്ലീഷ്). Dodd, Mead. p. 343. Retrieved 9 December 2016.
Fakir: In general a religious mendicant; more specifically a Hindu marvel worker or priestly juggler, usually peripatetic and indigent.
- ↑ Esposito, John L. (2016) [1988]. Islam: The Straight Path. Vol. 26 (Updated 5th ed.). Oxford and New York: Oxford University Press. p. 22. doi:10.5860/choice.26-4446 (inactive 1 February 2025). ISBN 978-0-19-063215-1.
{{cite book}}:|work=ignored (help)CS1 maint: DOI inactive as of ഫെബ്രുവരി 2025 (link) - ↑ "Online Dictionary / Reference". Dictionary.com. Retrieved 1 October 2014.
- ↑ "Dictionary of Cambridge". Retrieved 1 October 2014.
- ↑ "Reference from Sultan Bahoo's book". Retrieved 1 October 2014.
- ↑ "Noor ul Khuda book of Sultan Bahoo". Retrieved 1 October 2014.
