പൂർത്തീകരിക്കാത്ത ബുദ്ധൻ

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ബോറോബുദൂരിലെ പൂർത്തീകരിക്കാത്ത ബുദ്ധൻ, പ്രധാന സ്തൂപത്തിൽ നിന്ന് എടുത്തതാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.

ബോറോബുദൂരിലെ ഏറ്റവും വലിയ സ്തൂപത്തിൽ നിന്നാണ് ഉത്ഭവിച്ചതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രതിമയ്ക്ക് നൽകിയിരിക്കുന്ന പേരാണ് പൂർത്തീകരിക്കാത്ത ബുദ്ധൻ. ഇത് നിലവിൽ കർമ്മവിഭംഗ മ്യൂസിയത്തിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്.

നാമകരണം[തിരുത്തുക]

പ്രതിമയുടെ അപൂർണ്ണ സ്വഭാവം കാരണം ഇതിനെ പൂർത്തീകരിക്കാത്ത ബുദ്ധൻ എന്നു വിളിക്കുന്നു. പ്രതിമയുടെ കൈകൾ പൂർണ്ണമായും കൊത്തിയിട്ടില്ല. വലതു കൈ ഇടത്തേക്കാൾ നീളവും തോളുകളിൽ ഒന്ന് മറ്റേതിനേക്കാളും വലുതാണ്.[1]

ചരിത്രം[തിരുത്തുക]

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിൽ ബോറോബുദൂറിന്റെ പ്രധാന സ്തൂപം, പ്രധാന സ്തൂപത്തിന് മുകളിൽ ഒരു മരം ഡെക്ക് സ്ഥാപിച്ചിരുന്നു.

ബോറോബുദൂർ സ്മാരകത്തിന് മകുടമായ വലിയ കേന്ദ്ര സ്തൂപത്തിന് ഉള്ളിൽ ഒരു പൊള്ളയായ അറയുണ്ട്. അത് പുറത്തു നിന്ന് പൂർണ്ണമായും മതിലാണ്. സ്മാരകം പുനഃസ്ഥാപിക്കുന്ന സമയത്ത് തുറന്നപ്പോൾ, ആത്മീയ അവസ്ഥയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ഒരു പൂർത്തീകരിക്കാത്ത ബുദ്ധപ്രതിമ ഉള്ളതായി കണ്ടെത്തി.[2]

പ്രതിമയുടെ യഥാർത്ഥ സ്ഥാനം തർക്കവിഷയമാണെങ്കിലും, പ്രതിമ യഥാർത്ഥത്തിൽ സ്തൂപത്തിലായിരിക്കാമെന്ന് തോന്നുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, മതപരമായി പ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു വസ്തുവായി അത് അവിടെ സ്ഥാപിക്കപ്പെടാതിരിക്കാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്. പ്രതിമ പൂർത്തീകരിക്കാത്തതുകൊണ്ടാണെന്ന് ചില പണ്ഡിതന്മാർ വാദിക്കുന്നു. ഒരു ബുദ്ധ പ്രതിമ നശിപ്പിക്കുന്നതിനുപകരം, പദ്ധതിയുടെ സൂപ്പർവൈസർ അത് ഒഴിവാക്കാൻ സ്തൂപത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കാം.[3]1907 മുതൽ 1911 വരെ തിയോഡോർ വാൻ എർപ്പ് ബോറോബുദൂരിന്റെ പുനഃസ്ഥാപനത്തിന്റെ മേൽനോട്ടം വഹിച്ചു. പ്രധാന സ്തൂപം ശൂന്യമാണെന്നും എന്നാൽ പൂർത്തിയാകാത്ത ബുദ്ധനെ അതിനുള്ളിലെ പൊടിപടലങ്ങൾക്കിടയിൽ അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി. അക്കാലത്ത് അതിന്റെ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു തെളിവും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ, വാൻ എർപ് അത് ക്ഷേത്രത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു പിലി മരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ വച്ചിരുന്നു. പ്രതിമ ഉപയോഗശൂന്യമാണെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിക്കുകയും വലിച്ചെറിയുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തെ 1973-ൽ പ്രൊഫ. സൂക്മോനോ പിന്തുണച്ചിരുന്നു. കാരണം 1814-ൽ റാഫിൾസിന്റെ കാലഘട്ടത്തിൽ ബോറോബുദൂർ പുനഃസ്ഥാപിച്ച സമയത്ത് പ്രതിമയെക്കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചിട്ടില്ല.[1]

ചില പുരാവസ്തു ഗവേഷകരുടെ നിഷേധാത്മക വിമർശനങ്ങൾ കാരണം വാൻ എർപ്പിന്റെ നടപടി നടന്നില്ല. ക്ഷേത്രത്തിന് പുറത്ത് കൊണ്ടുപോകുന്നതിനുപകരം സ്തൂപത്തിനുള്ളിൽ അത് തിരികെ വയ്ക്കണമെന്ന് അവർ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ബെർണാഡ് കെമ്പേഴ്സിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ഈ പ്രതിമ മനഃപൂർവ്വം പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടാതെ കിടക്കുകയായിരുന്നു. എ.ഡി. 604-ലെ ചൈനീസ് റെക്കോർഡിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യയിൽ സമാനമായ ഒരു ബുദ്ധ പ്രതിമയും ഉണ്ടായിരുന്നു.[1]

1994-ൽ പ്രൊഫ. സൂക്മോനോ ഒരു പുരാവസ്തു ജേണൽ എഴുതി. അതിൽ പ്രതിമ പ്രധാന സ്തൂപത്തിനുള്ളിൽ വയ്ക്കാത്തതിന്റെ യഥാർത്ഥ കാരണം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കാരണം, വാൻ എർപ്പ് പുനഃസ്ഥാപിച്ച സ്തൂപത്തെ ഭാഗികമായി പൊളിച്ചുമാറ്റേണ്ടിവരുമായിരുന്നു. ആ പ്രവർത്തനം അക്കാലത്തെ പുനർനിർമ്മാണത്തിന്റെ മനോഭാവവുമായി പൊരുത്തപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ പ്രധാന സ്തൂപത്തിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നാണ് പൂർത്തീകരിക്കാത്ത പ്രതിമ ഉത്ഭവിച്ചതെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. സെറാത്ത് സെന്തിനി 105-‍ാ‍ം വാക്യം 8–9 അടിസ്ഥാനമാക്കി പ്രൊഫസർ സൂക്മോനോ പ്രതിമയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കഥ കണ്ടെത്തി. ഒരു രാത്രിയിൽ, സെറാത്ത് സെന്തിനിയിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രമായ മാസ് സെബോളാംഗ് ബോറോബുദൂരിലെ പ്രധാന സ്തൂപത്തിനടുത്തായി ഉറങ്ങുമ്പോൾ പൂർത്തിയാകാത്ത ഒരു വലിയ ബുദ്ധ പ്രതിമ കണ്ടു. മുകളിൽ പൂർത്തിയാകാത്ത പ്രതിമ എന്തിനാണെന്ന് സെബോളംഗ് ചോദിച്ചു. ആ പ്രതിമ തകർന്നതിനാൽ മനഃപൂർവ്വം ഉപേക്ഷിച്ചതായി അദ്ദേഹം കരുതി. [1]

1970 കളിൽ ആരംഭിച്ച ഇന്തോനേഷ്യൻ സർക്കാരും യുനെസ്കോയും സ്പോൺസർ ചെയ്ത പുനഃസ്ഥാപന വേളയിൽ ബോറോബുദൂരിന് ചുറ്റും സൃഷ്ടിച്ച പുരാവസ്തു പാർക്കിന്റെ മൈതാനത്ത് നിർമ്മിച്ച കർമ്മവിഭംഗ മ്യൂസിയത്തിൽ ഇപ്പോൾ ഈ പ്രതിമ കാണാം.[3]

മാതൃകയും പ്രതീകാത്മകതയും[തിരുത്തുക]

കർമ്മവിഭംഗ മ്യൂസിയത്തിലെ ബോറോബുദൂരിലെ പ്രധാന സ്തൂപത്തിന്റെ പൂർത്തീകരിക്കാത്ത ബുദ്ധൻ. ഇടയ്ക്കിടെ മിന്നലാക്രമണം കാരണം ബോറോബുദൂരിന്റെ പ്രധാന സ്തൂപത്തിന്റെ മുകളിൽ നിന്ന് ഛത്ര അല്ലെങ്കിൽ മൂന്ന് ലെവൽ പരാസോൾ പൊളിച്ചുമാറ്റി.

പൂർത്തിയാകാത്ത ബുദ്ധ പ്രതിമയുടെ വലതു കൈ ഒരു ചതുരാകൃതിയിലുള്ള മിത്തൺ പോലെയാണെങ്കിലും, ഭൂമിസ്പർശ മുദ്ര (ഭൂമിയെ സ്പർശിക്കുന്ന മുദ്ര) പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നതിനായിരുന്നു ഇത്.[3][4]

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 Seno Joko Suyono. Pebruary 28th, 2005. Tempo Interaktif Magazine, "'Buddha Cacat' menurut Daoed Joesoef". Taken from Majalah Arkeologi Indonesia. (in Indonesian)
  2. Plan And Symbolism Of Candi Borobudur.
  3. 3.0 3.1 3.2 Julie Gifford. 2011. "Buddhist Practice and Visual Culture: The Visual Rhetoric of Borobudur", p. 32. New York: Routledge. ISBN 978-0-203-82981-3.
  4. Marijke J. Klokke dan Pauline Lunsingh Scheurleer. 1994. "Ancient Indonesian Sculpture", pp. 139–149. Leiden, Dutch: KITLV Press.

പുറംകണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]