നംഗ (ജാപ്പനീസ് പെയിന്റിംഗ്)

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Nanga_(Japanese_painting)

എഡൊ കാലഘട്ടത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ തങ്ങളെ സാക്ഷരരായി അല്ലെങ്കിൽ ബുദ്ധിജീവികളായി കരുതുന്ന കലാകാരന്മാർക്കിടയിൽ വളർന്നുവന്ന ജാപ്പനീസ് ചിത്രകലയുടെ ഒരു വിദ്യാലയമായിരുന്നു ബൻജിൻഗ ( 文人画 " ലിറ്റററ്റി പെയിന്റിംഗ് " ) എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന നംഗ ( 南画 "തെക്കൻ പെയിന്റിംഗ്") ഈ കലാകാരന്മാരിൽ ഓരോരുത്തരും ഏതാണ്ട് നിർവചനം അനുസരിച്ച് അതുല്യവും സ്വതന്ത്രവുമായിരുന്നുവെങ്കിലും, എല്ലാവരും ചൈനീസ് പരമ്പരാഗത സംസ്കാരത്തോടുള്ള ആദരവ് പങ്കിട്ടു. അവരുടെ പെയിന്റിംഗുകൾ, സാധാരണയായി മോണോക്രോം കറുത്ത മഷിയിലും, ചിലപ്പോൾ ഇളം നിറത്തിലും, മിക്കവാറും എല്ലായ്പ്പോഴും ചൈനീസ് ലാൻഡ്സ്കേപ്പുകളെയോ സമാന വിഷയങ്ങളെയോ ചിത്രീകരിക്കുന്നു. ചൈനീസ് സാക്ഷരതാ പെയിന്റിംഗിന് ശേഷം ചൈനീസ് ഭാഷയിൽ ഇതിനെ വെൻ‌റെൻ‌ഹുവ (文人 called) എന്ന് വിളിക്കുന്നു

പദോല്പത്തി[തിരുത്തുക]

ചൈനീസ് സതേൺ സ്കൂൾ ഓഫ് പെയിന്റിംഗ് (ചൈനീസ് ഭാഷയിൽ നാൻഴൊൻഗുവ) നെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്ന നൻഷുഗയുടെ ചുരുക്കരൂപമാണ് നംഗ.

ചരിത്രം[തിരുത്തുക]

പ്രകൃതിയുടെ സാങ്കേതിക യാഥാർത്ഥ്യമായ ചിത്രീകരണത്തിനുപകരം പ്രകൃതിയുടെ താളം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിലാണ് ചൈനീസ് സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ പെയിന്റിംഗ് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചത്. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു ബുദ്ധിജീവി എന്ന നിലയിൽ, തന്റെ സൃഷ്ടിയെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതുപോലെ, ചിത്രകലയോട് കടുത്ത മമത പ്രകടിപ്പിക്കാൻ കലാകാരനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. ആത്യന്തികമായി, പെയിന്റിംഗ്, കാലിഗ്രാഫി, കവിത എന്നിവയിലെ എല്ലാ പ്രധാന പരമ്പരാഗത കലകളുടെയും മാസ്റ്റർ എന്ന നിലയിൽ ബുദ്ധിജീവി അല്ലെങ്കിൽ സാഹിത്യകാരൻ എന്ന ആശയത്തിന്റെ വികാസമായിരുന്നു ഈ ചിത്രരചനാ രീതി.

സകൊകുവിൻറെ കാരണത്താൽ എഡോ കാലഘട്ടത്തിൽ, ജപ്പാന് പുറം ലോകവുമായുള്ള ബന്ധം ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതായി. ചൈനയുമായുള്ള അതിന്റെ ബന്ധം നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും വളരെ പരിമിതമായിരുന്നു. നാഗസാക്കി വഴി ചൈനയിലേക്ക് വരുന്നതിനെ കുറിച്ചോ, അവിടെ താമസിക്കുന്ന ചൈനക്കാരോ ഇത് സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കാം. തത്ഫലമായി, ചൈനീസ് ലിറ്റററ്റി ആശയങ്ങളും ജീവിതശൈലികളിലും ആകൃഷ്ടരായ ബൻജിൻ (ലിറ്റററ്റി) കലാകാരന്മാരുടെ ആശയങ്ങളും കലാരൂപവും അപൂർണമായ വീക്ഷണത്തോടെ അവശേഷിക്കുന്നു. ചൈനയിൽ നിന്നും ജപ്പാനിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നതിൽ നിന്നാണ് ബുഞ്ചിംഗ വളർന്നത്. ചൈനീസ് വുഡ്ബ്ളോക്ക് ചിത്രങ്ങളടങ്ങിയ പെയിന്റിങ് മാനുവലുകൾ ഉൾപ്പെടെ ചിത്രങ്ങളിൽ വ്യാപകമായി ഗുണനിലവാരമുള്ള പെയിന്റിംഗുകളെ തരംതിരിക്കുന്നു.

ഈ കാരണത്താൽ ഒരു പുതിയ കലാരൂപമായി ബഞ്ചിംഗ ഉയർന്നു. ചൈനീസ് എഴുത്തുകാരെ അപേക്ഷിച്ച് ജാപ്പനീസ് സാഹിത്യത്തിലെ സംസ്കാരത്തിലും പരിസ്ഥിതിയിലും വലിയ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടായി. കാനോ സ്കൂളും ടോസാ സ്കൂളും പോലുള്ള മറ്റു പ്രധാന കലാലയങ്ങൾ ഈ രീതി അവഗണിച്ചൂ. ഇതുകൂടാതെ, ചൈനീസ് ലിറ്റററ്റി സ്വയം ഒരു അക്കാഡമിക് അംഗമായിരുന്നില്ല. മറിച്ച് ചൈനീസ് സാമ്രാജ്യത്വത്തിൻറെയും ബൗദ്ധിക ബൌറോക്രസിയുടെയും ഭാഗമായിരുന്നു. ചൈനീസ് ലിറ്റററ്റിയിൽ മിക്കവരും, അക്കാദമിക സ്ഥാനം ആഗ്രഹിക്കുന്ന ചിത്രകാരന്മാരായിരുന്നു. ജാപ്പനീസ് ലിറ്റററ്റി പ്രൊഫഷണലായി പരിശീലനം നേടിയ ചിത്രകാരന്മാർ അക്കാദമികരും ബുദ്ധിജീവികളുമായിരുന്നു.

പരമ്പരാഗത ചൈനീസ് വിഷയങ്ങളെയെല്ലാം ചിത്രീകരിക്കുന്ന നംഗ അഥവാ ബുജിംഗ ചിത്രങ്ങൾ പ്രകൃതിദൃശ്യങ്ങൾ, പക്ഷികൾ, പൂക്കൾ എന്നിവയിൽ മാത്രം ചിത്രകാരന്മാർ ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിച്ചു. കവിതയോ മറ്റ് ലിഖിതങ്ങളോ ഈ പെയിന്റിംഗുകളുടെ ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണ്. പലപ്പോഴും ചിത്രകാരൻ തന്നെ അല്ലാതെ ചിത്രകാരന്റെ സുഹൃത്തുക്കളോ ഇതിൽ ചിത്രങ്ങൾ ചേർത്തിരുന്നു.

തങ്ങളുടെ വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും അനുയായികൾക്കും നിശ്ചിതമായ ശൈലിയിൽ കടന്നുപോകുന്ന നിശ്ചിത ശിൽപ്പികളുള്ള മറ്റ് കലാലയങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ചിത്രകാരനും ചൈനീസ് സംസ്കാരത്തെ സ്നേഹിക്കുന്ന മനോഭാവവും എപ്പോഴും നംഗ ആയിരുന്നു. അങ്ങനെ, മുമ്പ് സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, ഓരോ ബുൻജിൻ കലാകാരനും തന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ തനതായ മൂലകൃതികൾ പ്രകടമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ പൂർവികരും സമകാലികക്കാരും ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ശൈലി മൂലകങ്ങളിൽ നിന്ന് പലരും പലപ്പോഴും വിഭജിച്ചിട്ടുണ്ട്. എഡോ കാലഘട്ടത്തിൽ ജപ്പാനിലെ പാശ്ചാത്യ സംസ്ക്കാരത്തിന് പ്രാമുഖ്യം ലഭിച്ചിരുന്നതിനാൽ പല ബുജിനുകളും പാശ്ചാത്യ കലയുടെ ശൈലിയിലുള്ള ഘടകങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കാൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ പാശ്ചാത്യ വിഷയങ്ങളെ മിക്കവാറും അവർ ഒഴിവാക്കുകയും പരമ്പരാഗതരീതികൾ ചൈനക്കാർക്ക് കർശനമാകുകയും ചെയ്തു.

ജാപ്പനീസ് ലിറ്റററ്റി പെയിന്റിംഗിലെ ഏറ്റവും മികച്ച സിദ്ധാന്തം മാസ്റ്ററായ കുവൈയാമ ഗ്യോക്കോഷു (1746-1799) ആയിരുന്നു. ഗിയോങൻ ഗുഷു (ഗിയോകോഷു, 1790), ഗെയ്ൻ ഹിഥീൻ ( കലാപത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു മൊഡസ്റ്റ് കമന്ററി, 1795), കൈജി ഹൈഹീൻ (1799) തുടങ്ങിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂന്നു പുസ്തകങ്ങളിൽ എല്ലാ ജാപ്പനീസ് സാഹിത്യ ചിത്രകാരന്മാരും ഡോംഗ് ഖിചിങ്ങിന്റെ സിദ്ധാന്തങ്ങളും ലിറ്റററി ആദർശങ്ങളും പ്രയോഗിക്കാൻ ക്ഷണിച്ചു. ഡോംഗ് ഖിചിങ്ങിന്റെ ലിറ്റററ്റി ആശയങ്ങൾ (ജെ: ടോ കിഷോ, 1555-1636). മക്കരെല്ലി പണ്ഡിതൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടതുപോലെ, കുവൈയാമയെ 'ജാപ്പനീസ് ഡോങ് ക്ചിചാങ്ങ്' ആയി കണക്കാക്കാം. എന്നാൽ പ്രൊഫഷണൽ പെയിന്ററുകളും, സാഹിത്യ ശൈലികളുടെ ഏകപക്ഷീയമായ ഭൂപ്രകൃതികളിൽ അദ്ദേഹം പോളിഷ്ക്രോമറ്റിക് ഭൂപ്രകൃതികൾ കലർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കൂടാതെ വർഗ്ഗീകരിക്കാൻ പുതിയതും കൂടുതൽ വഴങ്ങുന്നതുമായ മാനദണ്ഡങ്ങൾ പ്രയോഗിച്ചു. ^[1]

ഏണസ്റ്റ് ഫെനോലോസയും ഒക്കകുര കകുസോയും, പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് ഏതെങ്കിലും രീതിയിൽ ജപ്പാൻ സംസ്കാരങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ആദ്യത്തെയാളുകളാണ്. നംഗയെ നിസ്സാരവും ഡെറിവേറ്റീവ് ആണെന്നു വിമർശിച്ചു. തത്ഫലമായി, നൂറുകണക്കിനു വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം, മാത്രമാണ് ഈ ശൈലിയിൽ, പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ അക്കാദമിക ശ്രദ്ധ നേടിയത്.

ഇതും കാണുക[തിരുത്തുക]

നാഗസാക്കിയിൽ നിന്നുള്ള നാൻപിൻ സ്കൂൾ
സതേൺ സ്കൂൾ
സെഞ്ചഡോ

അവലംബം[തിരുത്തുക]

↑ During the Qing period, the canons of classical Chinese painting mainly derived from the criteria set out by Dong Qichang , Mo Shilong (1537?–1587), and Chen Jiru (1558–1639). See Marco, Meccarelli. 2015. "Chinese Painters in Nagasaki: Style and Artistic Contaminatio during the Tokugawa Period (1603-1868)" Ming Qing Studies 2015, pp. 175–236.

French, Cahill (1985). "Bunjinga." Kodansha Encyclopedia of Japan. vol. 1. Tokyo: Kodansha Ltd.
Marco, Meccarelli (2015). "Chinese Painters in Nagasaki: Style and Artistic Contaminatio during the Tokugawa Period (1603-1868)" Ming Qing Studies, pp. 175-236

[1] During the Qing period, the canons of classical Chinese painting mainly derived from the criteria set out by Dong Qichang , Mo Shilong (1537?–1587), and Chen Jiru (1558–1639). See Marco, Meccarelli. 2015. "Chinese Painters in Nagasaki: Style and Artistic Contaminatio during the Tokugawa Period (1603-1868)" Ming Qing Studies 2015, pp. 175–236.

[1]