തമാമുഷി ക്ഷേത്രം

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
A black and white photograph of the ഹോരിയു-ജിയിലെ തമാമുഷി ക്ഷേത്രം; ഉയരം 233 centimetres (7 ft 8 in); ദേശീയ നിധി[1]
മേൽക്കൂര
വലത് വാതിലുകൾ
Detail of a painting on the Tamamushi Shrine
ഒരു കടുവയെയും അതിന്റെ കുട്ടികളെയും പോറ്റാൻ ജീവൻ അർപ്പിക്കുന്നതിനുമുമ്പ് ഒരു ബോധിസത്വൻ തന്റെ മേലങ്കി മരത്തിൽ തൂക്കിയിടുന്നു; ഉയരം 65 centimetres (26 in), വീതി 35.5 centimetres (14.0 in)

ജപ്പാനിലെ നാരയിലെ ഹോര്യൂ-ജി ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള ഒരു ചെറിയ ആരാധനാലയമാണ് തമാമുഷി ക്ഷേത്രം (玉 虫 Tam, തമാമുഷി നോ സുഷി). ഇതിന്റെ നിർമ്മാണ തീയതി അജ്ഞാതമാണെങ്കിലും ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തോടെയാണെന്ന് ഇത് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതെന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.[2] അസുക്ക കാലഘട്ടത്തിലെ ചിത്രങ്ങൾ കൊണ്ട് അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഈ ക്ഷേത്രം അക്കാലത്തെ വാസ്തുവിദ്യയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രധാന സൂചനകൾ നൽകുന്നു.[2][3] ഈ ക്ഷേത്രം ജപ്പാന്റെ ഒരു ദേശീയ നിധിയായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.[4]

233 സെന്റീമീറ്റർ (7 അടി 8 ഇഞ്ച്) ഉയരമുള്ള ഒരു മിനിയേച്ചർ കെട്ടിടം സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഒരു സ്തംഭത്തെ താഴ്ന്ന ചതുരാകൃതിയിലുള്ള ഒരു പ്ലാറ്റ്ഫോറം താങ്ങിനിർത്തുന്നു. തമമുഷി വണ്ടിന്റെ വർണ്ണാഭമായ ചിറകുകളിൽ നിന്നാണ് തമമുഷി ക്ഷേത്രത്തിന് അതിന്റെ പേര് ലഭിച്ചത്. ഒരുകാലത്ത് ക്ഷേത്രത്തിനെ അലങ്കരിച്ചിരുന്ന ചിറകുകൾ കാലപ്പഴക്കത്താൽ ഇന്ന് അടർന്നുവീഴാൻ തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.[2] പിന്നീട് ഇത് കണ്ണോണിന്റെ പ്രതിമയും അതുപോലെതന്നെ ഇരിക്കുന്ന വെങ്കല ബുദ്ധന്മാരുടെ ചെറിയ വരികളും കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരുന്നു.[2] ഈ ക്ഷേത്രം ഒരു ചെറിയ ഷിന്റോ ദേവാലയമല്ലെന്നും ഒരു സുഷിയാണെന്നും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ബുദ്ധമത ചിത്രങ്ങളോ മതപരമായ രചനകളോ ഉള്ള ഒരു ചെറിയ ആരാധനാലയത്തിന്റെ പദമാണ് സുഷി (厨子)[5]

ചരിത്രം[തിരുത്തുക]

ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കൃത്യമായ നിർമ്മാണ തീയതി അനിശ്ചിതത്വത്തിലാണെങ്കിലും ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിലാണ് ഇത് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നു കരുതുന്നു.[2] ടെർമിനസ് ആന്റി ക്യൂമിലെ 747-ലെ ക്ഷേത്ര രേഖകളിലെ ഒരു വസ്‌തുവിവരപ്പട്ടികയിൽ ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ ആധികാരിക തെളിവുകൾ നൽകുന്നു. അതിൽ കൊട്ടാര കെട്ടിടത്തിന്റെ രണ്ട് രൂപരേഖകൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. അതിലൊന്ന് തമാമുഷി ക്ഷേത്രത്തെ പരാമർശിക്കുന്നതായി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ആയിരം ബുദ്ധന്മാരുടെ രൂപകൽപ്പനയുള്ള ഒരു മെറ്റൽ വർക്കും "(宮殿 像 弐 押出 千 佛像) മറ്റൊന്ന് പിൽക്കാലത്തെ തച്ചിബാന ക്ഷേത്രവും ആണെന്ന് കരുതുന്നു.[6] ജപ്പാനിലെ ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ആദ്യകാല ഉന്നമനവുമായി അടുത്ത ബന്ധമുള്ള ക്ഷേത്രത്തിന്റെ സ്ഥാപകനും രാജകുമാരനും റീജന്റും സാംസ്കാരിക നായകനുമായ ഷാറ്റോകു തായ്ഷിയുടെ 1230 കളിലോ 40 കളിലോ ഉള്ള വിവരണത്തിൽ കെൻ‌ഷിൻ സന്യാസി പൂർണ്ണമായ വിവരണം നൽകിയിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം ക്ഷേത്രത്തിന്റെ തമാമുഷി ചിറകുകളെ പരാമർശിക്കുകയും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇത് സ്യൂക്കോ ചക്രവർത്തിയുടേതാണെന്ന് (മരണം 628) പ്രസ്താവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.[6]|1871-ൽ പുരാതന കരകൗശല വസ്തുക്കളുടെ സംരക്ഷണത്തിനായുള്ള പദ്ധതി രാജ്യവ്യാപകമായി നടത്തിയ സർവേയിലൂടെ നടപ്പാക്കാൻ സഹായിച്ച ഫെനോലോസ, 590 കളിൽ ഈ ക്ഷേത്രം ജാപ്പനീസ് ചക്രവർത്തിക്ക് സമ്മാനിച്ചതായി അനുമാനിക്കുന്നു. [7] ജപ്പാനീസ് പണ്ഡിതനായ ഉഹാര കസു നാലു പതിറ്റാണ്ടിലേറെയായി ക്ഷേത്രത്തെക്കുറിച്ച് ഇരുപത്തിയെട്ട് ലേഖനങ്ങൾ രചിക്കുകയും വിപുലമായ മോണോഗ്രാഫ് രചിക്കുകയും ചെയ്ത അദ്ദേഹം വാസ്തുവിദ്യാ സവിശേഷതകളുടെയും ആയിരം ബുദ്ധന്മാർ ഇരിക്കുന്ന ചെറിയ ഭിത്തിമാടങ്ങളുടെയും അലങ്കാര രൂപങ്ങളുടെയും താരതമ്യ വിശകലനങ്ങൾ നടത്തി.[8]അത്തരം പരിഗണനകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, ഇപ്പോൾ ഈ ആരാധനാലയത്തിന്റെ നിർമ്മാണ തീയതി ക്രിസ്തുവർഷം 650 ലോ അല്ലെങ്കിൽ ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ രണ്ടാം പാദത്തിലോ ആണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.[2][9][8]

ക്ഷേത്രം 670 ൽ ഇടിമിന്നലേറ്റ് നിലംപൊത്തി നശിച്ചു.[10] ക്ഷേത്രം പുനർനിർമ്മിച്ചുവെങ്കിലും വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ സ്ഥാനത്ത് അല്പം പുനഃക്രമീകരിച്ചു. ഏകദേശം 711 ഓടെ പൂർത്തിയായി. [11] പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ 1374 ലും 1603 ലും ഈ ക്ഷേത്രം നന്നാക്കുകയും വീണ്ടും കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്തു. കാമാകുര കാലഘട്ടത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ കെൻ‌ഷിൻ കിഴക്കേ വാതിലിനെ അഭിമുഖീകരിച്ചതായി പരാമർശിക്കുന്നു. അതിന്റെ യഥാർത്ഥ ആമിഡ ട്രയാഡ് ഒരു ഘട്ടത്തിൽ മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു.[6][12]ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഫെനോലോസ എഴുതുമ്പോൾ ക്ഷേത്രം അൾത്താരയിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 1942, 1958 ലെ സോപ്പറിന്റെ പഠനങ്ങളിലും ഇവിടെതന്നെ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.[13][14][7] ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ കൊറിയൻ കലയുടെ രണ്ട് മഹത്തായ സ്മാരകങ്ങൾ എന്നാണ് യുമെഡോനോ കണ്ണോൺ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഹോര്യൂ-ജിയിൽ അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തിയ പ്രതിമയ്‌ക്കൊപ്പം ക്ഷേത്രത്തെ ഏണസ്റ്റ് ഫെനോലോസ വിവരിക്കുന്നത്.[7]"വിദേശ പുരോഹിതന്മാർ സൃഷ്ടിച്ചതും ജാപ്പനീസ് ദേശീയ നിധികളായി സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതുമായ അസുക്ക കലയുടെ മഹത്തായ ചിത്രങ്ങളിലൊന്നായി" ദി കേംബ്രിഡ്ജ് ഹിസ്റ്ററി ഓഫ് ജപ്പാൻ രചയിതാക്കൾ ഇതിനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു.[15]

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. ↑ Bunkazai Hogo Iinkai, ed. (1963). 国宝 上古, 飛鳥·奈良時代, 西魏·唐 [National Treasures of Japan I: Ancient times, Asuka period, Nara period, Western Wei, Tang] (in Japanese and English). Mainchi Shimbunsha. p. 40.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Mizuno Seiichi (1974). Asuka Buddhist Art: Horyuji. Weatherhill. pp. 40–52.
  3. ↑ "Tamamushi no zushi". Japanese Architecture and Art Net Users System. Retrieved 9 March 2012.
  4. ↑ "玉蟲厨子" [Tamamushi Shrine]. Agency for Cultural Affairs. Retrieved 9 March 2012.
  5. ↑ "Zushi". Japanese Architecture and Art Net Users System. Retrieved 9 March 2012.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 Uehara Kazu (1991). 玉虫厨子 飛鳥・白鳳美術様式史論 [Tamamushi-no-Zushi Shrine in Hōryū-ji Temple: a Study of Art in the Asuka-Hakuhō Period, Focussing on their Stylistic Features] (in Japanese). Yoshikawa Kōbunkan. pp. 122–4. ISBN 4-642-07300-0.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  7. ↑ 7.0 7.1 7.2 Fenollosa, Ernest F (1912). Epochs of Chinese and Japanese Art: An Outline History of East Asiatic Design. Heinemann. p. 49.
  8. ↑ 8.0 8.1 Uehara Kazu (1991). 玉虫厨子 飛鳥・白鳳美術様式史論 [Tamamushi-no-Zushi Shrine in Hōryū-ji Temple: a Study of Art in the Asuka-Hakuhō Period, Focussing on their Stylistic Features] (in Japanese). Yoshikawa Kōbunkan. pp. 1 f., passim. ISBN 4-642-07300-0.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  9. ↑ Mason, Penelope E. (2004). History of Japanese Art (2nd (paperback) ed.). Prentice Hall. pp. 65, 74–81. ISBN 978-0-13-117601-0.
  10. ↑ Stanley-Baker, Joan (1984). Japanese Art. Thames & Hudson. pp. 32. ISBN 978-0-500-20192-3.
  11. ↑ Web Japan, sponsored by the Ministry of Foreign Affairs, Japan. "One hundred years older than supposed?: World Heritage Pagoda". Retrieved 2007-04-04.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  12. ↑ Wong, Dorothy C., ed. (2008). Hōryūji Reconsidered. Cambridge Scholars Publishing. p. 115. ISBN 978-1-84718-567-9.
  13. ↑ Soper, Alexander Coburn (1942). The Evolution of Buddhist Architecture in Japan. Princeton University Press. pp. 104, 110, 113–5, 121.
  14. ↑ Paine, Robert Treat; Soper, Alexander Coburn (1981). The Art and Architecture of Japan. Yale University Press. pp. 33–5, 316. ISBN 0-300-05333-9.
  15. ↑ Brown, Delmer, ed. (1993). The Cambridge History of Japan. Cambridge University Press. p. 169. ISBN 978-0-521-22352-2.

പുറംകണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]

Tamamushi Shrine എന്ന വിഷയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചിത്രങ്ങൾ വിക്കിമീഡിയ കോമൺസിലുണ്ട്.
"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=തമാമുഷി_ക്ഷേത്രം&oldid=3779788" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്