അണ്ണാമലൈയ്യർ ക്ഷേത്രം
| അണ്ണാമലൈയ്യർ ക്ഷേത്രം | |
|---|---|
| അരുൾമിഗു അരുണാചലേശ്വര ക്ഷേത്രം, തിരുവണ്ണാമലൈ | |
 അരുണാചല കുന്നിൽ നിന്നുള്ള അണ്ണാമലയ്യാർ ക്ഷേത്ര ഗോപുരങ്ങളുടെ കാഴ്ച | |
  തമിഴ്‌നാട്ടിനുള്ളിലെ സ്ഥാനം  അണ്ണാമലൈയ്യർ ക്ഷേത്രം (Tamil Nadu) | |
| അടിസ്ഥാന വിവരങ്ങൾ | |
| സ്ഥലം | തിരുവണ്ണാമലൈ |
| നിർദ്ദേശാങ്കം | 12°13′53.76″N 79°4′1.92″E / 12.2316000°N 79.0672000°ECoordinates: 12°13′53.76″N 79°4′1.92″E / 12.2316000°N 79.0672000°E |
| മതഅംഗത്വം | ഹിന്ദുയിസം |
| ആരാധനാമൂർത്തി | അണ്ണാമലൈർ (ശിവൻ) ഉണ്ണമലൈ അമ്മൻ (അപിട്ടകുച്ചംബാൾ - പാർവതി) |
| ആഘോഷങ്ങൾ | കാർത്തിഗൈ ദീപം |
| District | തിരുവണ്ണാമലൈ ജില്ല |
| സംസ്ഥാനം | തമിഴ്നാട് |
| രാജ്യം | ഇന്ത്യ |
| വെബ്സൈറ്റ് | www.arunachaleswarartemple.tnhrce.in |
| വാസ്തുവിദ്യാ വിവരങ്ങൾ | |
| വാസ്തുവിദ്യാ തരം | ദ്രാവിഡ വാസ്തുവിദ്യ[1] |
| പൂർത്തിയാക്കിയ വർഷം | ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് |
ഇന്ത്യയിലെ തമിഴ്നാട് സംസ്ഥാനത്ത് തിരുവണ്ണാമലൈ നഗരത്തിലെ അണ്ണാമലൈ കുന്നുകളുടെ താഴ്വരയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു ശിവക്ഷേത്രമാണ് അരുണാചലേശ്വര ക്ഷേത്രം എന്നുകൂടി അറിയപ്പെടുന്ന അണ്ണാമലൈയ്യർ ക്ഷേത്രം (Annamalaiyar Temple). തമിഴ്നാട് സംസ്ഥാനത്തെ ഏറ്റവും ആദരണീയമായി കരുതപ്പെടുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലൊന്നാണിത്. "അപ്രാപ്യമായ മല" എന്നാണ് അണ്ണാമലൈ എന്ന പദത്തിനർത്ഥം. പ്രത്യേകിച്ച് അഗ്നിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പഞ്ചഭൂത ക്ഷേത്രങ്ങളിലൊന്നാണിത്. ശിവൻ അണ്ണാമലൈയ്യർ അഥവാ അരുണാചലേശ്വർ എന്ന പേരിൽ ആരാധിക്കപ്പെടുന്ന ഇവിടത്തെ പ്രതിഷ്ഠ അഗ്നി ലിംഗം എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. പാർവതിയെ ഇവിടെ ഉണ്ണാമലൈ അമ്മൻ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു.[2][3] ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തമിഴ് ശൈവർ കൊത്തുപണികൾ ചെയ്തെടുത്തതാണ് ഇവിടുത്തെ പ്രതിഷ്ഠയെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. തമിഴ് കവിയായ നയനാർ എഴുതിയ തേവാരം എന്ന കവിതയിലെ പാടൽ പെട്ര സ്ഥലത്തിൽ പ്രതിപാദിക്കപ്പെടുന്ന 275[4] ക്ഷേത്രങ്ങളിലൊന്നാണ് ഇത്. ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ശൈവ സന്യാസിയായ കവി മാണിക്കവാചകർ തന്റെ തിരുവമ്പാവായി എന്ന കൃതി ചിട്ടപ്പെടുത്തിയതും ഇവിടെ വച്ചായിരുന്നു.
ഏകദേശം 10 ഹെക്ടർ പ്രദേശത്തായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന ഈ ക്ഷേത്ര സമുച്ചയം ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ക്ഷേത്രങ്ങളിലൊന്നാണ്.[5] ഗോപുരങ്ങൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രവേശന ദ്വാരത്തോടുകൂടിയ നാല് ക്ഷേത്ര ഗോപുരങ്ങളിൽ 11 അടി വീതിയും 66 മീറ്റർ ഉയരവുമുള്ള ഏറ്റവും ഉയരമേറിയ കിഴക്കൻ ഗോപുരം ഇന്ത്യയിലെതന്നെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ ക്ഷേത്ര ഗോപുരങ്ങളിലൊന്നായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്രത്തിനുള്ളിലായി നിരവധി ഉപക്ഷേത്രങ്ങളും കാണപ്പെടുന്നു. അണ്ണാമലൈയ്യരും ഉണ്ണാമലൈ അമ്മനുമാണ് ഈ ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന പ്രതിഷ്ഠകൾ. ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിൽ നിരവധി ഹാളുകളും കാണപ്പെടുന്നു. വിജയനഗര സമ്രാജ്യ കാലഘട്ടത്തിൽ പണികഴിപ്പിക്കപ്പെട്ട ആയിരത്തോളം തൂണുകളുള്ള ഹാളാണ് ഇവയിൽ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായത്. വർഷത്തിലൊരിക്കൽ ഇവിടെ നടക്കുന്ന ഉത്സവത്തിൽ പ്രഭാതത്തിൽ 5:30 മുതൽ രാത്രി 10 മണി വരെയുള്ള സമയങ്ങളിൽ വിവിധ ദിവസങ്ങളിലായി ആറ് മണിക്കൂർവരെ ദൈർഘ്യമുള്ള ആചാരങ്ങൾ ഇവിടെ നടത്തിവരുന്നു. നവംബറിനും ഡിസംബറിനും ഇടയിൽ വരുന്ന പൂർണ്ണചന്ദ്രദിവസം കാർത്തിക ദീപം ഉത്സവമായി ഇവിടെ ആചരിക്കുന്നു. ഇത് വലിയ ഒരു ദീപമായി കുന്നിൽമുകളിൽ വെളിച്ചം പരത്തുന്നു.[6] ഈ കാഴ്ചയ്ക്ക് ഏകദേശം മൂന്നു ദശലക്ഷത്തോളം തീർഥാടകർ സാക്ഷ്യം വഹിക്കാറുണ്ട്. ഓരോ പൂർണ്ണചന്ദ്രനു ശേഷമുള്ള ദിവസവും ഗിരിവലം എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു ആരാധനയിൽ ഓരോ വർഷവും ഒരു ദശലക്ഷത്തോളം തീർത്ഥാടകരാണ് പങ്കെടുക്കുന്നത്.[7] 9-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ചോള സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രഭവ കാലത്ത് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ട ഇവിടുത്തെ കൊത്തുപണികൾ പിൽക്കാലത്ത് സംഘകാല സാമ്രാജ്യത്തിലെ വിജയനഗര രാജാക്കന്മാർ (1336-1485 CE), സാലുവ രാജവംശം, തുളുവ രാജവംശം (1491-1570) എന്നിവരാണ് പൂർത്തിയാക്കിയത്. തമിഴ്നാട്ടിലെ ഹിന്ദു റിലീജിയൻ ആന്റ് ചാരിറ്റബിൾ എൻഡോവ്മെൻറ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ് ആണ് ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പരിപാലനം നിർവ്വഹിക്കുന്നത്.
ഐതിഹ്യം[തിരുത്തുക]
ഹിന്ദു ഐതിഹ്യങ്ങളിൽ, ഭഗവാൻ ശിവന്റെ പത്നി പാർവ്വതി ഒരിക്കൽ തമാശയ്ക്കായി കൈലാസപർവ്വതത്തിലെ പൂന്തോട്ടത്തിലുള്ള ഒരു പുഷ്പം കൊണ്ട് ഭർത്താവിന്റെ കണ്ണുകൾ പൊത്തി. തത്സമയം ലോകം മുഴുവൻ വർഷങ്ങളോളം ഇരുട്ടിലായി. ദേവന്മാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു നിമിഷം മാത്രമേ ഇരുട്ട് അനുഭവപ്പെടുകയുള്ളൂ. എന്നാൽ പ്രപഞ്ചത്തിൽ നിന്ന് വെളിച്ചം മുഴുവൻ മാറുകയും ഭൂമി വർഷങ്ങളായി ഇരുട്ടിൽ മുങ്ങിപ്പോകുകയും ചെയ്തു. ഭൂമിയിലുള്ള ശിവഭക്തന്മാർ ബുദ്ധിമുട്ടിയപ്പോൾ പാർവ്വതിക്ക് താൻ ചെയ്ത പ്രവൃത്തിയിൽ പശ്ചാത്താപം തോന്നി.[8] തുടർന്ന് അണ്ണാമലൈ കുന്നുകളുടെ മുകളിൽ പരമേശ്വരനായ ശിവൻ ഒരു അഗ്നിഗോളമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ഭൂമിയിൽ ഇരുട്ടുമാറി വെളിച്ചം ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു.[9] പിന്നീട് അർദ്ധനാരീശ്വര ദേവനായ ശിവൻ അർദ്ധനാരീശ്വര രൂപത്തിൽ പാർവ്വതിദേവിയിൽ ലയിച്ചു.[10] അണ്ണാമലൈ അഥവാ ചുവന്ന പർവ്വതം അണ്ണാമലൈ ക്ഷേത്രത്തിനു പുറകിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. ശിവലിംഗം അല്ലെങ്കിൽ ശിവന്റെ പ്രതീകമായി അണ്ണാമലൈ കുന്നുകൾ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു[11].
ഒരിക്കൽ വിഷ്ണുവും ബ്രഹ്മാവും തങ്ങളിൽ ആർക്കാണ് മേൽക്കോയ്മ എന്നറിയുവാനായി മത്സരിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നാണ് മറ്റൊരു ഐതിഹ്യം. ശിവൻ അഗ്നിരൂപത്തിലാണ് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്.[12][13] അഗ്നി മലയിലെ ശിവലിംഗത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ഏതിന്മേൽ ഉറപ്പിച്ചുവെന്ന് അറിയുന്നതിനായി ബ്രഹ്മാവ് ഒരു അരയന്നമായി ആകാശത്തേക്കു പറന്നു അഗ്നി മലയുടെ മുകളിൽ വരുകയും വിഷ്ണുരൂപമായ വരാഹം ഭൂമിയ്ക്കടിയിലേയ്ക്കുപോകുകയും ചെയ്തു. ഈ രംഗത്തിന് ലിംഗോത്ഭവ എന്നു വിളിക്കുന്നു. കൂടാതെ മിക്ക ശിവക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും പടിഞ്ഞാറ് ഭിത്തിയിലെ പവിത്രമായസ്ഥലത്ത് ലിംഗോത്ഭവ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുന്നു. ബ്രഹ്മാവിനോ വിഷ്ണുവിനോ ശിവലിംഗത്തിന്റെ സ്രോതസ്സ് കണ്ടെത്താനായില്ല. വിഷ്ണു തന്റെ തോൽവി സമ്മതിച്ചപ്പോൾ ബ്രഹ്മാവ് ഏറ്റവും ഉന്നതസ്ഥാനം കണ്ടെത്തിയെന്ന് നുണ പറഞ്ഞു. ഇതിനുള്ള ശിക്ഷയായി ഭൂമിയിൽ ആരാലും ആരാധിക്കപ്പെടാതെ പോകട്ടെയെന്നുള്ള ശിവന്റെ ശാപവും ബ്രഹ്മദേവന് ലഭിക്കുകയുണ്ടായി.
ചരിത്രം[തിരുത്തുക]
ക്രിസ്തു വർഷം ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടോടു കൂടി ആ കാലഘട്ടത്തിലെ ഭരണകർത്താക്കളായിരുന്ന ചോള രാജാക്കന്മാർ നിർമ്മിച്ച ഘടനയിലെ ഒരു ശിലാ ലിഖിതത്തിൽനിന്നാണ് ഇന്നത്തെ കൊത്തുപണികളെയും ഗോപുരങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നത്.[14][15] ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിനുമുമ്പ് കാഞ്ചീപുരം ഭരിച്ചിരുന്ന പല്ലവ രാജാക്കന്മാരുടെ കീഴിലായിരുന്നു തിരുവണ്ണാമലയെന്നാണ് കൂടുതൽ ലിഖിതങ്ങളിലേയും സൂചനകൾ.[16] ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ നായനാർ സന്യാസിമാരായിരുന്ന സമ്പന്തർ, അപ്പർ എന്നിവർ തങ്ങളുടെ കാവ്യ രചനകളായിരുന്ന തേവാരം എന്ന കൃതിയിൽ ഈ ക്ഷേത്രത്തെക്കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചിരുന്നു. അപ്പർ, സംബന്ധർ എന്നിവർ അണ്ണാമലൈയ്യയെ ക്ഷേത്രത്തിൽ ആരാധിച്ചിരുന്നതായി പെരിയപുരാണത്തിന്റെ രചയിതാവായ സെക്കിഴർ എഴുതി.[17] ക്രി.വ. 850 മുതൽ ക്രി.വ. 1280 വരെ നാലു നൂറ്റാണ്ടുകളായി ഈ ഭൂപ്രദേശം ഭരിച്ചിരുന്ന ചോള രാജാക്കന്മാർ ക്ഷേത്ര രക്ഷാധികാരികളായിരുന്നു. രാജവംശത്തിന്റെ വിവിധ വിജയങ്ങളുടെ സ്മരണയ്ക്കായി ക്ഷേത്രത്തിന് ഭൂമി, ആട്, പശു, എണ്ണ എന്നിങ്ങനെ വിവിധ സമ്മാനങ്ങൾ നൽകിയിരുന്നതായി ചോള രാജാവിന്റെ ലിഖിതങ്ങൾ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.[18] 48 ലിഖിതങ്ങളും, സലുവാ സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള രണ്ട് ലിഖിതങ്ങളും, തുളുവാ സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള 55 ലിഖിതങ്ങളും (1491-1570 CE ) വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രതീകമായി, അവരുടെ ഭരണാധികാരികൾ ക്ഷേത്രത്തിന് ഉപഹാരങ്ങൾ നൽകിയിരുന്നുവെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[19] ഏറ്റവും ശക്തനായ വിജയനഗര രാജാവായ കൃഷ്ണദേവരായരുടെ (1509-1529 CE) ഭരണകാലത്തെ ലിഖിതങ്ങൾ ക്ഷേത്ര രക്ഷാകർതൃത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ സൂചനകൾ നൽകുന്നു.[20] ഭൂരിഭാഗവും തമിഴ് ഭാഷയിൽ എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ള വിജയനഗര ലിഖിതങ്ങളിൽ ചിലത് മാത്രം കന്നഡ, സംസ്കൃത ഭാഷകളിലും കാണാം.[21] ഭരണപരമായ കാര്യങ്ങൾക്കും പ്രാദേശിക ആശങ്കകൾക്കും കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന വിജയനഗര രാജാക്കന്മാരിൽ നിന്നുള്ള ക്ഷേത്ര ലിഖിതങ്ങൾ തിരുപ്പതി പോലുള്ള മറ്റ് ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ഇതേ ഭരണാധികാരികളുടെ ലിഖിതങ്ങളിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. സമ്മാനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ലിഖിതങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഭൂദാനം തുടർന്ന് ചരക്കുകൾ, ധനദാനങ്ങൾ, പശുക്കൾ, വിളക്കുകൾ തെളിക്കുന്നതിനുള്ള എണ്ണ എന്നിവയെക്കുറിച്ചാണ് കാണപ്പെടുന്നത്.[22] തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളെയും സൈനിക പാതകളെയും ബന്ധിപ്പിച്ച് വിജയനഗര സാമ്രാജ്യകാലത്ത് തന്ത്രപ്രധാനമായ ഒരു വഴിത്തിരിവിലായിരുന്നു തിരുവണ്ണാമല പട്ടണം സ്ഥിതിചെയ്തിരുന്നത്.[23] നായക് ഭരിച്ച നഗരങ്ങളായ മധുരയ്ക്ക് സമാനമായി ക്ഷേത്രത്തിന് ചുറ്റും ഈ നഗരം വികസിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനാൽ, പ്രവിശ്യയ്ക്ക് മുമ്പുള്ള പ്രദേശത്തെ ഒരു നഗര കേന്ദ്രമായി കാണിക്കുന്ന പ്രാചീന ലിഖിതങ്ങളും ഇവിടെ കാണാം. [23][24]
എ.ഡി പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഈ ക്ഷേത്രം ഉൾപ്പെടെയുള്ള തിരുവണ്ണാമലൈ പട്ടണം കർണാടിക് നവാബിന്റെ ആധിപത്യത്തിൻ കീഴിലായിരുന്നു. 1753 ന് ശേഷം മുഗൾ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പതനത്തോടെ ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാകുകയും അരാജകത്വം നടമാടുകയും ചെയ്തുതോടെ നവാബിന് പട്ടണത്തിന്റെ നിയന്ത്രണംതന്നെ നഷ്ടപ്പെടുന്നതിനിടയായി.[25] പിന്നീട് ഹിന്ദു-മുസ്ലിം മേൽനോട്ടങ്ങളുടെ ഒരു കാലഘട്ടവും ഉണ്ടായിരുന്നു. മുരാരുരായ, കൃഷ്ണ റായ, മ്രിത്തിസ് അലി, ബുർഖത് ഉല്ലാഖാൻ എന്നിവരുടെ പിൻഗാമികൾ തുടർച്ചയായി ക്ഷേത്രത്തെ ഉപരോധിച്ചിരുന്നു. യൂറോപ്യന്മാരുടെ കടന്നുകയറ്റം പുരോഗമിക്കുമ്പോൾ, ഫ്രഞ്ച് സൂപ്രീസ്, സാമ്പ്രിനേറ്റ്, ഇംഗ്ലീഷ് ക്യാപ്റ്റൻ സ്റ്റീഫൻ സ്മിത്ത് എന്നിവർ തിരുവണ്ണാമലയെ ആക്രമിച്ചു. ചിലർ ആക്രമണത്തിൽനിന്ന് പിന്മാറിയിരുന്നെങ്കിലും മറ്റുള്ളവർ വിജയികളായി. 1757-ൽ ഫ്രഞ്ചുകാർ ഈ പട്ടണം കൈവശപ്പെടുത്തുകയും 1760-ൽ ക്ഷേത്രവും പട്ടണവും ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിത്തീരുകയും ചെയ്തു.[26] CE എ.ഡി. 1750-99 കാലഘട്ടം ഭരിച്ച ടിപ്പു സുൽത്താൻ 1790-ൽ തിരുവണ്ണാമലൈ നഗരം പിടിച്ചെടുത്തു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ പകുതിയിൽ ഈ പട്ടണവും ക്ഷേത്രവും ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൻ കീഴിലായിരുന്നു. 1951 മുതൽ, ഹിന്ദു മത-ചാരിറ്റബിൾ എൻഡോവ്മെൻറ് നിയമപ്രകാരം, ക്ഷേത്രം പരിപാലനം തമിഴ്നാട് സർക്കാരിന്റെ ഹിന്ദു മത-എൻഡോവ്മെൻറ് ബോർഡിൽ (എച്ച്ആർ & സിഇ) നിക്ഷിപ്തമായിരിക്കുന്നു. 2002-ൽ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവ്വേ ഓഫ് ഇന്ത്യ ഈ ക്ഷേത്രത്തെ ഒരു ദേശീയ പൈതൃക സ്മാരകമായി പ്രഖ്യാപിക്കുകയും അതിന്റെ സംരക്ഷണച്ചുമതല ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നിരുന്നാലും, വ്യാപകമായ പ്രതിഷേധവും സുപ്രീംകോടതിയിൽ നടന്ന വ്യവഹാരവും പുരാവസ്തു സർവേയെ ക്ഷേത്രത്തെ ഹിന്ദു മത-എൻഡോവ്മെൻറ് ബോർഡിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുപോകുന്നതിലേയ്ക്ക് നയിച്ചു.[27][28]
വാസ്തുവിദ്യ[തിരുത്തുക]
ഗോപുരസമുച്ചയങ്ങൾ[തിരുത്തുക]
അരുണാചല മലയുടെ അടിവാരത്തിൽ 25 ഏക്കർ പ്രദേശത്തായി കിഴക്ക് അഭിമുഖമായിട്ടാണ് ഈ ക്ഷേത്രം നിലനിൽക്കുന്നത്. കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറുമുള്ള ക്ഷേത്രമതിലുകൾ 700 അടി (210 മീറ്റർ), തെക്ക് 1,479 അടി (451 മീ), വടക്ക് 1,590 അടി (480 മീറ്റർ) എന്നിങ്ങനെ വിവിധ അളവുകളിലാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. നിലവിലെ കൊത്തുപണികളും ക്ഷേത്രഗോപുരങ്ങളും എ.ഡി. ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലേതാണെന്ന് അക്കാലത്ത് ഭരിച്ചിരുന്ന ചോള സാമ്രാജ്യത്തിലെ രാജാക്കന്മാർ നിർമ്മിച്ച ഘടനയിലെ ഒരു ലിഖിതത്തിൽ നിന്ന് മനസിക്കാവുന്നതാണ്.[29][30] ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിനുമുമ്പ് കാഞ്ചീപുരത്ത് നിന്ന് ഭരിച്ചിരുന്ന പല്ലവ രാജാക്കന്മാരുടെ കീഴിലായിരുന്നു തിരുവണ്ണാമലയെന്ന് കൂടുതൽ ലിഖിതങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[22] ഇതിന്റെ നാല് വശങ്ങളിലായി പ്രവേശനകവാടങ്ങളോടുകൂടിയ നാലു ഗോപുരങ്ങളും കാണപ്പെടുന്നു. കിഴക്കേ ഗോപുരമായ രാജഗോപുരമാണ് ഈ ക്ഷേത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ ഗോപുരം. രാജഗോപുരത്തിന്റെ അടിത്തറ ഏകദേശം 135 അടി (41 മീറ്റർ), 98 അടി (30 മീറ്റർ) അളവുകളിൽ ഗ്രാനൈറ്റ് കൊണ്ട് നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതാണ്.[31] വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിലെ രാജാവായ കൃഷ്ണദേവരായർ (ക്രി.വ. 1509-29) തുടക്കം കുറിച്ച ഇത് പൂർത്തിയാക്കിയത് സേവപ്പ നായക (1532-80 CE) ആയിരുന്നു.[32][33][29] എ.ഡി 1572-ൽ ശിവനേശൻ അദ്ദേഹത്തിൻറെ സഹോദരൻ ലോകനാഥ എന്നിവരുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരമാണ് ഈ ഗോപുരം നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതെന്ന് ലിഖിതങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[34] ദക്ഷിണ ഗോപുരം തിരുമജ്ഞൻഗോപുരവും പടിഞ്ഞാറ് പൈ ഗോപുരവും വടക്കേ ഗോപുരം അമ്മണി അമ്മൻ ഗൌരമി ഗോപുരം എന്നിങ്ങനെയാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. നായക് തിരുവെഴുത്തുകളായ രഘുനാഥാഭ്യൂദയവും സംഗീത സുധയും ഈ ഗോപുരങ്ങളെക്കുറിച്ചു വിവരിക്കുന്നു.[34] കൃഷ്ണദേവരായർ ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഗോപുരവും പുറം അതിരുകളും നിർമ്മിച്ചതായി തഞ്ചാവൂരി ആന്ധ്ര രാജ ചരിതമുവിൽ പരാമർശിക്കുന്നു.[34] ഈ ക്ഷേത്രത്തിൽ ആകെ അഞ്ച് ചുറ്റും മതിലുള്ള പ്രദേശം കാണപ്പെടുന്നു.[35] ഇവയിൽ ഓരോന്നിലും ബൃഹത്തായ ശിവ വാഹനമായ കാളരൂപത്തിലുള്ള നന്ദിയെയും കാണാം. വള്ളാള മഹാരാജ ഗോപുരം, കിളി ഗോപുരം, അല്ലെങ്കിൽ തത്ത ഗോപുരം എന്നിവയും ഇവിടെയുള്ള ഗോപുരങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.
കോവിൽ[തിരുത്തുക]
ക്ഷേത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള കെട്ടിടമായ പ്രധാന കോവിലിലെ അരുണാചലേശ്വരയുടെ മുഖം കിഴക്കോട്ട് തിരഞ്ഞാണ് കാണപ്പെടുന്നത്. നന്ദി, സൂര്യ എന്നീ ദേവന്മാരുടെ കോവിലുകളും ഇവിടെ കാണപ്പെടുന്നു.[35] ക്ഷേത്രത്തിന്റെ മതിലുകൾക്ക് പിന്നിൽ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായ വേണുഗോപാലസ്വാമിക്ക് ഒരു പ്രതിഷ്ഠയുണ്ട്. ശ്രീകോവിലിനുള്ളിൽ സോമസ്കന്ദർ, ദുർഗ്ഗ, ചന്ദീക്യേശ്വർ, ഗജലക്ഷ്മി, അറുമുഖസ്വാമി, ദക്ഷിണാമൂർത്തി, സ്വർണ്ണഭൈരവർ, നടരാജൻ, ലിംഗോത്ഭവർ തുടങ്ങിയ പ്രതിഷ്ഠകൾ കൂടാതെ ശിവലിംഗവും കാണപ്പെടുന്നു. പ്രതിഷ്ഠകൾ വിശ്രമിക്കുന്ന പവിത്ര അറയായ പള്ളിയറയും കാണപ്പെടുന്നു. ശ്രീകോവിലിനു ചുറ്റുമുള്ള ആദ്യ ആസ്ഥാനത്താണ് ഇത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. രണ്ടാമത്തെ മണ്ഡലത്തിൽ ഉണ്ണാമലൈ അമ്മന്റെ മന്ദിരവും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. അമ്മനെ നില്ക്കുന്ന നിലയിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. സംബന്ധ വിനായകർ ബലിപീഠത്തിൻറെയും കൊടിമരത്തിൻറെയും വടക്ക് ഭാഗത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.[36] ആയിരം തൂണുകളുള്ള ഹാളിൻറെ തെക്കുഭാഗത്തായി സുബ്രഹ്മണ്യനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു ചെറിയ കോവിലും ഒരു വലിയ കുളവും കാണപ്പെടുന്നു. [37] ഭൂഗർഭ ശിവലിംഗം ആയ പാതാള ലിംഗം ഇരിക്കുന്നസ്ഥലം രമണ മഹർഷി (1879 – 1950 CE) പ്രായശ്ചിത്തം അനുഷ്‌ഠിച്ച സ്ഥലമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.[38][39] ശിവഗംഗ കുളത്തിൻറെ വടക്കൻ തീരത്ത് ശിവഗംഗ വിനായക ക്ഷേത്രം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.[36]
ഹാളുകൾ[തിരുത്തുക]
പതിനാറ് തൂണുകളുള്ള ഒരു ദീപ ദർശന മണ്ഡപം, അല്ലെങ്കിൽ മൂന്നാമത്തെ ചുറ്റും മതിലിനരികിൽ പ്രകാശമുള്ള ഒരു ഹാളുമുണ്ട്. പവിത്രവും ഔഷധവുമുള്ളതായി കണക്കാക്കുന്ന ക്ഷേത്രവൃക്ഷം ആയ ഇലഞ്ഞിമരത്തിൽ കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്ത ദമ്പതികൾ അതിന്റെ ശാഖകളിലെ ചെറു ശിഖരങ്ങളിൽ തൊട്ടിലുകൾ ഭക്തിപൂർവ്വം കെട്ടിത്തൂക്കുന്നു. പ്രപഞ്ച സൃഷ്ടിക്ക് ശേഷം ഭൂമിയും ആകാശവും വേർപിരിഞ്ഞ സമയത്ത് ഈ മരം ക്ഷേത്രത്തിലെത്തിയതാകാമെന്ന് വേദങ്ങളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നു.[40] കല്യാണ മണ്ഡപം, വിവാഹ ഹാൾ, എന്നിവ തെക്കുപടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. വിജയനഗര ശൈലിയിലാണ് ഇത് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പുറമെയുള്ള തുറന്ന ആരാധനാലയത്തിൽ കല്ല് കൊണ്ടുള്ള ഒരു ത്രിശൂലം കാണപ്പെടുന്നു, വിശുദ്ധ വൃക്ഷത്തിനു ചുറ്റും കാണപ്പെടുന്നതു പോലെ ഇരുമ്പു കമ്പിവേലികൊണ്ടുള്ള സംരക്ഷണവലയം ഇവിടെ നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു[41]. മൂന്നാമത്തെ ചുറ്റുമതിലിനരികിലുള്ള വസന്തകാല ഹാൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന വസന്തമണ്ഡപത്തിൽ കാളസ്തേശ്വര ക്ഷേത്രവും ക്ഷേത്ര ഓഫീസും കാണപ്പെടുന്നു.[42]നാലാമത്തെ മതിലിനരികിൽ നന്ദി, ബ്രഹ്മ തീർത്ഥം എന്നിവ കാണപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്രക്കുളം, യാനായി തിരയി കൊണ്ട വിനായക ക്ഷേത്രം, ആറ് അടി ഉയരമുള്ള നന്ദിയുടെ ഒരു ഹാൾ എന്നിവ വല്ലാല മഹാരാജാവ് സ്ഥാപിച്ചതാണ്.[36]
ആരാധനയും ഉത്സവങ്ങളും[തിരുത്തുക]
ക്ഷേത്രപൂജകൾ ക്ഷേത്രത്തിലെ പൂജാരികൾ (അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ) ഉത്സവ ആഘോഷങ്ങളുടെ ഭാഗമായും അല്ലാതെയും ദിവസേന നടത്തുന്നു. തമിഴ് നാട്ടിലെ മറ്റു ശിവ ക്ഷേത്രങ്ങളെപ്പോലെ തന്നെ, പൂജാരികൾ ബ്രാഹ്മണ ഉപജാതിക്കാരായ ശൈവ സമുദായത്തിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. ഉഷഃകാലം രാവിലെ 5:30 നും 8 മണിക്ക് കാലശാന്തി, രാവിലെ 10 മണിക്ക് ഉച്ചികാലം, വൈകിട്ട് 6:00 ന് സായരക്ഷയ്, വൈകിട്ട് 8 മണിക്ക് ഇരണ്ടകാലം, രാത്രി 10:00 മണിക്ക് അർദ്ധജാമം എന്നീ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പൂജാവിധി പ്രകാരമുള്ള ആചാരങ്ങൾ ദിവസത്തിൽ ആറു തവണ നടത്താറുണ്ട്. [43] ഓരോ ആചാരാനുഷ്ഠാനത്തിൻറെ ഭാഗമായി അരുണാചലേശ്വര, ഉണ്ണാമലൈ അമ്മൻ എന്നിവർക്കായി അഭിഷേകം (പുണ്യസ്നാനം), അലങ്കാരം (അലങ്കാരത്തിന്), നെവേദ്യം (ഭക്ഷണ വഴിപാട്), ദീപാരാധനയ്ക്കായി വിളക്കുകൾ തെളിയ്ക്കുക തുടങ്ങിയ നാല് ഘട്ടങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു: നാഗസ്വര സംഗീതത്തിന് ചുറ്റുമായി പുരോഹിതന്മാർ വേദമന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട് ആരാധിക്കുന്നു. ആഴ്ചതോറുമുള്ള ആചാരങ്ങളായ സോമവാരം, ശുക്രാവാരം, രണ്ടാഴ്ചയിലൊരിക്കൽ പ്രദോഷം പോലുള്ള ആഘോഷങ്ങൾ, അമാവാസി പോലുള്ള പ്രതിമാസ ഉത്സവങ്ങൾ, പൂർണ്ണിമ, ചതുർത്ഥി എന്നിവയും ഇവിടെ നടത്തുന്നുണ്ട്.
വർഷം മുഴുവൻ ഇവിടെ നിരവധി ഉത്സവങ്ങൾ നടക്കാറുണ്ട്. ബ്രഹ്മോത്സവം നാലു പ്രധാന ഉത്സവങ്ങളായാണ് പ്രതിവർഷം ആഘോഷിക്കുന്നത്. ഇവയിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത് നവംബർ മാസത്തിലും ഡിസംബർ മാസങ്ങളിലുമായി കാർത്തികൈ മാസത്തിൽ കാർത്തിക ദീപത്തിന്റെ ആഘോഷത്തോടനുന്ധമായി നടക്കുന്ന ഉത്സവമാണ്. അരുണാചല കുന്നിൻറെ മുകളിലായി മൂന്ന് ടൺ നെയ്യ് ഉപയോഗിച്ച് വലിയൊരു അണ്ടാവ് പോലുള്ള പാത്രത്തിൽ കാർത്തികദീപം തെളിയിക്കുന്നു.[37][44] ഉത്സവ ചടങ്ങുകൾക്കു വേണ്ടി അരുണാചലേശ്വരയുടെ പ്രതിബിംബത്തെ വഹിക്കുന്ന മരം കൊണ്ടുള്ള രഥം മലയ്ക്കു ചുറ്റിനും സഞ്ചരിക്കുന്നു.[45] ചോള കാലഘട്ടത്തിനു (850 മുതൽ എ.ഡി. 1280 വരെ) മുമ്പുതന്നെ ആഘോഷം ആരംഭിച്ചിരുന്നതായി രേഖകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെത്തിയപ്പോൾ ഇത് പത്തു ദിവസം വരെ നീണ്ടു.[35]
എല്ലാ പൗർണ്ണമിയിലും, പതിനായിരക്കണക്കിന് തീർത്ഥാടകർ അരുണാചല മലചുറ്റി നഗ്നപാദരായി അരുണാചലേശ്വരിയെ ആരാധിക്കാനെത്തുന്നുണ്ട്[37] ഈ പ്രദക്ഷിണം ഏകദേശം 14 കിലോമീറ്ററോളം (8.7 മൈൽ) ദൂരം വരെ നീണ്ട് നിൽക്കുന്നു. ഗിരിവലം എന്നാണ് ഇത് അറിയപ്പെടുന്നത്.[46][47] ഹിന്ദു ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, ഈ നടത്തം പാപങ്ങളെ നീക്കുകയും, ആഗ്രഹങ്ങൾ പൂർത്തീകരിക്കുകയും, ജനന ചക്രം മുതൽ പുനർജന്മത്തിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യം നേടാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.[31] മലമുകളിലുള്ള കുന്നും കുളങ്ങളും, കോവിലുകളും, തൂണുകളുള്ള ധ്യാനകേന്ദ്രങ്ങളും, ഉറവകളും ഗുഹകളും പ്രദക്ഷിണം നടത്തിയാണ് നേർച്ച അർപ്പിക്കുന്നത്. മാസത്തിലുടനീളം ഇതു തുടരുന്നു. തമിഴ് കലണ്ടറിലെ പൗർണ്ണമി ദിനത്തിൽ നൂറുകണക്കിന് തീർത്ഥാടകർ ലോകമെമ്പാടും നിന്ന് അരുണചേലേശ്വരനെ കാണാൻ എത്തുന്നുണ്ട്. തേര് എന്നുവിളിക്കുന്ന തടിയിൽ കൊത്തുപണിചെയ്ത ക്ഷേത്രകാറുകൾ പ്രദക്ഷിണത്തിനായുപയോഗിക്കുന്നു.[31]
എല്ലാ വർഷവും ജനുവരി മാസം പകുതിയോടെ തമിഴ്മാസം തായ് വരുമ്പോൾ ആദ്യ ആഴ്ചയിൽ മറ്റൊരു ആഘോഷം തിരൂഡൽ ആഘോഷിക്കുന്നു. ജനുവരി 15 നും 16 നും ഇടയിലുള്ള മാട്ടു പൊങ്കലിൽ, രാവിലെ പഴങ്ങൾ, പൂമാലകൾ, മധുരപലഹാരങ്ങൾ എന്നിവ കൊണ്ട് നന്ദിയെ അലങ്കരിക്കുന്നു.[48][31]
മതപരമായ പ്രാധാന്യം[തിരുത്തുക]
പഞ്ചഭൂതസ്ഥലങ്ങളിൽ അല്ലെങ്കിൽ അഞ്ച് ശിവക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ഒന്നായ അരുണാചലേശ്വര ക്ഷേത്രം ഭൂമി, ജലം, വായു, ആകാശം, തീ എന്നീ പ്രകൃതി മൂലഘടകങ്ങളുടെ ഒരു സാക്ഷാൽക്കാരമാണ്. അഗ്നി കൊണ്ടുള്ള ഒരു ബൃഹത്തായ സ്തംഭം ആയ ശിവൻറെ തലയും കാല്പാദവും ഹിന്ദു ദേവന്മാരായ ബ്രഹ്മാവിനും, വിഷ്ണുവിനും കണ്ടുപിടിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന ശിവലിംഗമായ അഗ്നി ലിംഗം കർമ്മം, നന്മ, ആത്മത്യാഗമനോഭാവം എന്നിവയെയും അഗ്നികല്പത്തിൻറെ അവസാനം സന്യാസ ജീവിതത്തിൽനിന്നുള്ള മുക്തിയെയും പരാമർശിക്കുന്നു.[49]
മനുഷ്യ ശരീരഘടനയുടെ താന്ത്രിക ചക്രങ്ങളുടെ വ്യക്തിത്വമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ശിവക്ഷേത്രങ്ങളാണ് ആധാര സ്ഥല. അരുണാചലേശ്വര ക്ഷേത്രത്തെ മണിപുര ചക്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മണിപുരാഗ സ്ഥലം എന്നാണ് വിളിക്കപ്പെടുന്നത്.[42] സോളാർ പ്ലെക്സസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചക്രമാണ് മണിപുരാഗ.
വിശുദ്ധരും സാഹിത്യ പരാമർശവും[തിരുത്തുക]
ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന തമിഴ് ശൈവ കവിയായിരുന്ന തിരുഗ്നാന സമ്പന്ദർ ആദ്യത്തെ തിരുമുറൈ ആയി സമാഹരിച്ച തേവാരത്തിലെ പത്ത് വാക്യങ്ങളിൽ അരുണാചലേശ്വരനെയും ഉണ്ണാമലായ് അമ്മനെയും നമസ്‌ക്കരിക്കുന്നു[50]. സാംബന്ദറിന്റെ സമകാലികനായിരുന്ന അപ്പാർ, അഞ്ചാം തിരുമുറൈ ആയി സമാഹരിച്ച തേവാരത്തിലെ 10 വാക്യങ്ങളിലും അരുണാചലേശ്വരനെ നമസ്‌ക്കരിക്കുന്നു[51]. ക്ഷേത്രത്തെ തേവാരത്തിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നതിനാൽ ഇതിനെ പാടൽ പെട്ര സ്ഥലം എന്ന് തരംതിരിക്കുന്നു. ശൈവ വിശ്വാസത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്ന 276 ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്.[52]
ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ തമിഴ് സന്യാസിയും കവിയുമായ മാണിക്കവാചകർ തന്റെ രചനയിൽ അരുണാചലേശ്വരനെ ആരാധിക്കുകയും ദേവതയെ "അണ്ണാമലൈ" [53] എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. തമിഴ് കലണ്ടർ അനുസരിച്ചുള്ള മാർഗഴി മാസത്തിൽ അദ്ദേഹം ക്ഷേത്രത്തിൽ വച്ച് തിരുവേമ്പവായ് എന്ന കൃതി രചിച്ചു. [54] ഇരുപത് സ്തുതിഗീതങ്ങളുടെ സമാഹാരമായ തിരുവേമ്പവായിയിൽ അദ്ദേഹം സ്വയം ഒരു സ്ത്രീയായി സങ്കൽപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പവായി നോൺബുവിനെ പിന്തുടർന്ന് ശിവനെ സ്തുതിക്കുന്നു. തിരുവേമ്പവായുടെ ഇരുപത് ഗാനങ്ങളും തിരുപ്പള്ളുന്തുറൈ പ്രഭുവിന്റെ തിരുപ്പള്ളിയെഴുച്ചിയുടെ പത്ത് ഗാനങ്ങളും പുണ്യമാസമായ മാർഗഴിയിൽ തമിഴ്‌നാടിലുടനീളം ആലപിക്കപ്പെടുന്നു (തമിഴ് കലണ്ടറിന്റെ ഒമ്പതാം മാസം, ഡിസംബർ, ജനുവരി). തിരുവണ്ണാമലൈയിൽ ജനിച്ച പതിനഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലെ തമിഴ് കവിയായിരുന്നു അരുണഗിരിനാഥർ. സഹോദരനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരി എപ്പോഴും സമ്പാദിച്ചതെല്ലാം നൽകിയിരുന്നു. എന്നാൽ കലാപകാരിയായും ഇടയ്ക്കിടെ ദേവദാസികളെയും സന്ദർശിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം തന്റെ ആദ്യകാലം ചെലവഴിച്ചു. ആരോഗ്യം ക്ഷയിച്ചശേഷം വടക്കൻ ഗോപുരത്തിൽ നിന്ന് ചാടി ആത്മഹത്യ[55][56] ചെയ്യാൻ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും മുരുകന്റെ കൃപയാൽ രക്ഷപ്പെട്ടു.[57] അദ്ദേഹത്തിന് പിടിപെട്ട കുഷ്ഠം, പരിഷ്കരണത്തിന്റെയും ഭക്തിയുടെയും ഒരു വഴി തുറന്നുകൊടുക്കുകയും മനുഷ്യരാശിയുടെ പ്രയോജനത്തിനായി ഭക്തിഗാനങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. തുടർന്ന് കടുത്ത ഭക്തനായിത്തീർന്ന അദ്ദേഹം മുരുകനെ മഹത്ത്വപ്പെടുത്തുന്ന തമിഴ് ഗാനങ്ങൾ രചിച്ചു. അതിൽ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായത് തിരുപ്പുകഴ്[58] ആണ്.[33][59] ആത്മഹത്യയിൽ നിന്ന് അത്ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെടുത്തിയതിന് ശേഷം അരുണഗിരി അണ്ണാമലൈയിൽ വച്ച് തന്റെ ആദ്യ ഗാനമായ 'മുത്തായ് തരൂ' രചിച്ചു. അരുണഗിരി ദക്ഷിണേന്ത്യയിലുടനീളമുള്ള ക്ഷേത്രങ്ങൾ സന്ദർശിക്കുകയും 16,000 ഗാനങ്ങൾ രചിക്കുകയും ചെയ്തെങ്കിലും രണ്ടായിരത്തോളം ഗാനങ്ങൾ മാത്രമേ ഈ ഭൂമിയിൽ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗാനങ്ങൾ പുണ്യത്തിന്റെയും നീതിയുടെയും ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള വഴി കാണിക്കുകയും ഒരു പുതിയ ആരാധനാരീതിയായി സംഗീതാരാധനയ്ക്ക് സ്വരം നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു.[60]
ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മദ്ധ്യത്തിൽ രമണ മഹർഷിയുടെ (ജീവിതകാലം: എ.ഡി. 1879-1950) കൃതിയിലൂടെ പാശ്ചാത്യ ലോകം തിരുവണ്ണാമലയെക്കുറിച്ച് അറിയാനിടയായി.[61][62] തിരുവണ്ണാമലയിൽ എത്തിയ മഹർഷി അരുണാചലേശ്വര ക്ഷേത്രത്തിൽ പോകുകയും[63] ആദ്യ ഏതാനും ആഴ്ചകൾ അദ്ദേഹം അവിടെയുള്ള ആയിരം തൂണുകളുള്ള ഹാളിൽ ചെലവഴിക്കുകയും ചെയ്തു. തുടർന്ന് ക്ഷേത്രത്തിലെ മറ്റ് സ്ഥലങ്ങളിലേക്കും ഒടുവിൽ പാതാള-ലിംഗം നിലവറയിലേക്കും മാറി. അവിടെ, കീടങ്ങളുടെയും മറ്റും കടിയെക്കുറിച്ച് അറിയാനാവാത്ത വിധം ആഴത്തിലുള്ള ഒരു സമാധിയിൽ ലയിച്ച് ദിവസങ്ങളോളം ചെലവഴിച്ചു. പ്രാദേശിക സന്യാസിയായ ശേഷാദ്രി സ്വാമികൾ അദ്ദേഹത്തെ ഭൂഗർഭ നിലവറയിൽ കണ്ടെത്തി സംരക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.[64] അവിടെ ധ്യാനനിരതനായ രമണ മഹർഷിയുടെ ജീവനുള്ള ശരീരം ഉറുമ്പുകൾ ഭക്ഷിക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് പരമമായ അറിവ് ലഭിക്കാനിടയായി.[65] രമണ മഹർഷി ധ്യാനിച്ച ഗുഹ അരുണാചല കുന്നുകളുടെ താഴത്തെ ചരിവുകളിലാണുള്ളത്. പിന്നീട് താഴ്വരയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു ആശ്രമം നിർമ്മിക്കുകയുണ്ടായി.[39][65] രക്ഷാസ്ഥലം എന്നർത്ഥമുള്ള മുക്തിസ്ഥാനം എന്നും ഈ സ്ഥലത്തെ വിളിക്കുന്നു. ശേഷാദ്രി സ്വാമികൾ, ഗുഗായ് നാമചിവായർ, യോഗി രാംസുരത്കുമാർ തുടങ്ങിയ വിശുദ്ധന്മാർ ഈ ക്ഷേത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.[38]
അവലംബം[തിരുത്തുക]
- ↑ Melton, J. Gordon (2014). Faiths Across Time: 5,000 Years of Religious History [4 Volumes]: 5,000 Years of Religious History (ഭാഷ: ഇംഗ്ലീഷ്). ABC-CLIO. p. 610. ISBN 9781610690263. ശേഖരിച്ചത് 26 February 2019.
- ↑ "Hindu Religious and Endowment Board". Hindu Religious and Endowment Board. 2011. Retrieved 27 December 2012.
- ↑ "Annamalaiyar Temple rituals". Annamalaiyar Temple. 2011. Retrieved 27 December 2012.
- ↑ "Understanding some aspects of Hinduism". Colombo, Sri Lanka: Daily News. 24 March 2011. Retrieved 26 July 2015 – via HighBeam. (Subscription required (help)).
- ↑ Bajwa & Kaur 2008, p. 1069.
- ↑ Bradnock & Bradnock 2009, pp. 827–828.
- ↑ Tiruvannamalai - Places of interest 2011.
- ↑ V. 1974, p. 42.
- ↑ Hunter 1908, pp. 129–130.
- ↑ Kingsbury & Phillips 1921, p. 13.
- ↑ Goodman 2002, pp. 38–39.
- ↑ Aiyar 1982, pp. 190–191.
- ↑ History of Tiruvannamalai 2011.
- ↑ History of Tiruvannamalai 2011.
- ↑ Southern Circle 1903, p. 5.
- ↑ Mack 2002, pp. 88–90.
- ↑ Arunachaleswarar Thirukoil 2012.
- ↑ Aiyar 1982, pp. 191–203.
- ↑ Mack 2002, p. 82.
- ↑ Mack 2002, pp. 88–90.
- ↑ Mack 2002, p. 81.
- ↑ 22.0 22.1 Mack 2002, pp. 88–90.
- ↑ 23.0 23.1 Mack 2002, pp. 71–72.
- ↑ Tiruvannamalai - About the town 2011.
- ↑ Hunter 1908, pp. 129–130.
- ↑ Aiyar 1982, pp. 191–203.
- ↑ Gaur 2006, p. 126.
- ↑ HR&CE website.
- ↑ 29.0 29.1 History of Tiruvannamalai 2011.
- ↑ Southern Circle 1903, p. 5.
- ↑ 31.0 31.1 31.2 31.3 Arunachaleswarar Thirukoil 2012.
- ↑ V. 1995, p. ii.
- ↑ 33.0 33.1 Aiyar 1982, pp. 191–203.
- ↑ 34.0 34.1 34.2 V. 1995, p. 31.
- ↑ 35.0 35.1 35.2 Mack 2002, pp. 72–74.
- ↑ 36.0 36.1 36.2 Nārāyaṇasvāmi 1992, p. 24.
- ↑ 37.0 37.1 37.2 Bradnock & Bradnock 2009, pp. 827–828.
- ↑ 38.0 38.1 Various 2006, p. 79.
- ↑ 39.0 39.1 Ebert 2006, pp. 35-46.
- ↑ Elgood 1999, p. 23.
- ↑ Elgood 1999, p. 48.
- ↑ 42.0 42.1 Kamalabaskaran 1994.
- ↑ Arunachalesvara Temple rituals.
- ↑ The Hindu & 14 December 2005.
- ↑ V., Shanmuganathan (2014). A Remarkable Political Journey. Prabhat Prakashan. p. 121. ISBN 9788184302578.
- ↑ Tiruvannamalai temple - Girivalam 2011.
- ↑ Tiruvannamalai - Places of interest 2011.
- ↑ Anantharaman 2006, p. 28.
- ↑ Blavatsky 1892, p. 189.
- ↑ Tirugnanasambadar 2004, pp. 27–28.
- ↑ Appar 2004, pp. 8–11.
- ↑ Muthalam Thirumurai Translation 2012.
- ↑ Pope 2004.
- ↑ The Hindu & 21 June 2002.
- ↑ "Excess indulgence will result in pain". The Hindu. India. 14 November 2002. മൂലതാളിൽ നിന്നും 2012-07-12-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 31 October 2011.
- ↑ Arunagirinathar
- ↑ V.K. 2007, p. 109.
- ↑ ഗൂഗിൾ ബുക്സ്
- ↑ Zvelebil 1975, p. 217.
- ↑ Arunagirinathar Archived March 24, 2008, at the Wayback Machine.
- ↑ Singh et al. 2009, p. 418.
- ↑ Melton 2002.
- ↑ Osborne 2002, p. 30.
- ↑ Sri Ramanasramam 1981.
- ↑ 65.0 65.1 Abram et al. 2011, p. 972.
കുറിപ്പുകൾ[തിരുത്തുക]
- "Hindu Religious and Endowment Board". Hindu Religious and Endowment Board. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 2014-02-28-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 27 December 2012.
- "Annamalaiyar Temple rituals". Annamalaiyar Temple. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 2011-12-12-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 27 December 2012.
- "Tiruvannamalai - About the town". Tiruvannamalai Municipality. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 25 January 2013-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012.
- "Tiruvannamalai - Places of interest". Tiruvannamalai Municipality. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 24 August 2013-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012.
- "Tiruvannamali Historical moments". Tiruvannamalai Municipality. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 29 October 2013-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012.
- "Tiruvannamalai temple - Girivalam details". Tiruvannamalai Temple Administration. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 29 August 2012-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012.
- "Muthalam Thirumurai Translation". Thevaaram.org. 2012. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012.
- "Arunachaleswarar Thirukoil". Government of Tamil Nadu. 2012. മൂലതാളിൽ നിന്നും 2011-09-24-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012.
- "10 lakh devotees witness Tiruvannamalai Deepam". The Hindu. 2005. മൂലതാളിൽ നിന്നും 2006-02-19-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012. Italic or bold markup not allowed in:
|publisher=(help) - "Fire that stokes up faith". The Hindu. 2002. മൂലതാളിൽ നിന്നും 2003-06-27-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത് 6 September 2012. Italic or bold markup not allowed in:
|publisher=(help) - Aiyar, P.V.Jagadisa (1982), South Indian Shrines: Illustrated, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0151-3CS1 maint: ref=harv (link).
- Abram, David; Edwards, Nick; Ford, Mike; Jacobs, Daniel; Meghji, Shafik; Sen, Devdan; Thomas, Gavin (2011), The Rough guide to India, Rough Guides, ISBN 978-1-84836-563-6CS1 maint: ref=harv (link).
- Appar (2004), Aintham Thirumurai (PDF), Online: project MaduraiCS1 maint: ref=harv (link).
- Aiyangar, Krishnaswami S. (1991), South India and Her Muhammadan Invaders, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0536-5CS1 maint: ref=harv (link).
- Anantharaman, Ambujam (2006). Temples of South India. East West books. ISBN 8188661422, ISBN 9788188661428.CS1 maint: ref=harv (link)
- Bajwa, Jagir Singh; Kaur, Ravinder (2008), Tourism Management, New Delhi: S.B. Nangia, ISBN 81-313-0047-1CS1 maint: ref=harv (link).
- Blavatsky, Helena Petrovna (1892), The theosophical glossary, London: The Theosophical Publishing SocietyCS1 maint: ref=harv (link).
- Bradnock, Roma; Bradnock, Robert (2009), Footprint India, USA: Patrick Dawson, ISBN 1-904777-00-7CS1 maint: ref=harv (link).
- Ebert, Gabriele (2006), Ramana Maharshi: His Life, Lulu.com, ISBN 1-4116-7350-6CS1 maint: ref=harv (link).
- Elgood, Heather (1999), Hinduism and the Religious Arts, New York: British Library Cataloguing-in-Publication Data, ISBN 0-304-70739-2CS1 maint: ref=harv (link).
- Goodman, Martin (2002), On Sacred Mountains, UK: Heart of Albion Press, ISBN 1-872883-58-3CS1 maint: ref=harv (link).
- Gaur, Dr. Mahendra (2006), Indian affairs annual, Delhi: Kalpaz Publications, ISBN 81-7835-529-9CS1 maint: ref=harv (link).
- Hunter, Sir William (1908), Imperial gazetteer of India: Provincial series, Volume 18, Calcutta: Superindent of Government PrintingCS1 maint: ref=harv (link).
- Kamalabaskaran, Iswari (1994), The light of Arunachaleswarar, Affiliated East-West Press Pvt. Ltd.CS1 maint: ref=harv (link).
- Kingsbury, Francis; Phillips, Godfrey Edward (1921), Hymns of the Tamil Śaivite saints, New York: Bishop of DornakalCS1 maint: ref=harv (link).
- Let's Go, Inc (2004), Let's go: India & Nepal, 2004, New York: Martin's Press, ISBN 0-312-32006-XCS1 maint: ref=harv (link).
- Mack, Alexander (2002), Spiritual journey, imperial city: pilgrimage to the temples of Vijayanagara, New Delhi: Vedam e-books Pvt. Ltd., ISBN 81-7936-004-0CS1 maint: ref=harv (link).
- Melton, J. Gordon (2002), The Encyclopedia of Religious Phenomena, MI: Visible Ink Press, ISBN 1-57859-209-7CS1 maint: ref=harv (link).
- Nārāyaṇasvāmi, Veṅkaṭarāma (1992), Thiruvannamalai, Madras: Manivasagar NoolagamCS1 maint: ref=harv (link).
- Pope, Rev. G.U. (2004), Tiruvacagam or Sacred Utterances of the Tamil Poet, Saint and Sage (PDF), Online: project MaduraiCS1 maint: ref=harv (link).
- Ramaswamy, Vijaya (2007), Historical dictionary of the Tamils, United States: Scarecrow Press, INC., ISBN 978-0-470-82958-5CS1 maint: ref=harv (link)
- Singh, Sarina; Brown, Lindsay; Elliott, Mark; Harding, Paul; Hole, Abigail; Horton, Patrick (2009), Lonely Planet India, Australia: Lonely Planet, ISBN 978-1-74179-151-8CS1 maint: ref=harv (link).
- Southern Circle (1903), Epigraphy, Madras: Archaeological Survey of IndiaCS1 maint: ref=harv (link).
- Spear, Heidi (2011), The Everything Guide to Chakra Healing: Use Your Body's Subtle Energies to promote Health, Healing and Happiness, USA: Adams Media, ISBN 1-4405-2649-4CS1 maint: ref=harv (link).
- Tirugnanasambadar (2004), Muthal Thirumurai (PDF), Online: project MaduraiCS1 maint: ref=harv (link).
- V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts.CS1 maint: ref=harv (link)
- V., Vriddhagirisan (1995), Nayaks of Tanjore, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0996-4CS1 maint: ref=harv (link).
- V.K., Subramanian (2007), 101 Mystics of India, New Delhi: Abhinav Publications, ISBN 81-7017-471-6CS1 maint: ref=harv (link).
- Various (2006), Tourist Guide to South India, New Delhi: Sura Books (pvt) Ltd., ISBN 81-7478-175-7CS1 maint: ref=harv (link).
- Zvelebil, Kamil (1975), Tamil literature, Volume 2, Part 1, Netherlands: E.J. Brill, Leiden, ISBN 90-04-04190-7CS1 maint: ref=harv (link).
പുറം കണ്ണികൾ[തിരുത്തുക]
 |
വിക്കിമീഡിയ കോമൺസിലെ Arunchaleshvara Temple എന്ന വർഗ്ഗത്തിൽ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കൂടുതൽ പ്രമാണങ്ങൾ ലഭ്യമാണ്. |
| ചരിത്രം |  | |
|---|---|---|
| ദേവതകൾ | ||
| ഗ്രന്ഥങ്ങൾ: | ||
| തത്വങ്ങൾ | ||
| ജ്യോതിർലിംഗം | സോമനാഥ് · മല്ലികാർജ്ജുനൻ · മഹാകാലേശ്വർ · ഓംകാരേശ്വർ · കേഥാർനാഥ് · ഭീംശങ്കർ · വിശ്വനാഥ് · ത്രയംബകേശ്വർ · രാമേശ്വർ · ഘൃഷ്ണേശ്വർ · വൈദ്യനാഥ് · നാഗേശ്വർ | |
| ആചാരങ്ങൾ | ||
| മന്ത്രങ്ങൾ | ||
