അണ്ണാമലൈയ്യർ ക്ഷേത്രം

ഇംഗ്ലീഷ് വിലാസം

https://ml.wikipedia.org/wiki/Annamalaiyar_Temple

അണ്ണാമലൈയ്യർ ക്ഷേത്രം
View of the Annamalaiyar temple towers from the Annamalai hills
പേരുകൾ
ശരിയായ പേര്	അണ്ണാമലൈർ തിരുക്കോവിൽ അരുണാചലേശ്വര
സ്ഥാനം
രാജ്യം:	ഇന്ത്യ
ജില്ല:	തിരുവണ്ണാമലൈ ജില്ല
സ്ഥലം:	തിരുവണ്ണാമലൈ
Coordinates:	12°13′53.76″N 79°4′1.92″E
വാസ്തുവിദ്യയും ആചാരങ്ങളും
ചരിത്രം

അണ്ണാമലൈയ്യർ ക്ഷേത്രം (Annamalaiyar Temple) ഇന്ത്യയിലെ തമിഴ്നാട്ടിൽ തിരുവണ്ണാമലൈ നഗരത്തിലെ അണ്ണാമലൈ കുന്നുകളുടെ ചുവട്ടിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ശിവക്ഷേത്രമാണ്. തമിഴ്നാട്ടിലെ ഏറ്റവും ആദരിക്കപെടുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലൊന്നാണിത്. "അപ്രാപ്യമായ മല" എന്നാണ് അണ്ണാമലൈ എന്ന വാക്കിനർത്ഥം. പ്രത്യേകിച്ച് അഗ്നിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പഞ്ചഭൂത ക്ഷേത്രങ്ങളിലൊന്നാണിത്. ശിവൻ അണ്ണാമലൈയ്യർ അഥവാ അരുണാചലേശ്വർ എന്ന പേരിൽ ഇവിടെ ആരാധിക്കപ്പെടുന്നു. ഇവിടത്തെ വിഗ്രഹം അഗ്നി ലിംഗം എന്നറിയപ്പെടുന്നു. പാർവതിയെ ഇവിടെ ഉണ്ണമലൈ അമ്മൻ എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തമിഴ് ശൈവർ കൊത്തുപണികൾ ചെയ്തെടുത്തതാണ് ഇവിടുത്തെ പ്രതിഷ്ഠ. തമിഴ്കവിയായ നയനാർ എഴുതിയ തേവാരം എന്ന കവിതയിൽ പാഡൽ പെട്ര സ്ഥലത്തെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ശൈവ സന്യാസിയായ കവി മാണിക്കവാചകർ തിരുവമ്പാവായി ഇവിടെ വച്ചാണ് ചിട്ടപ്പെടുത്തിയത്.

ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിൽ 10 ഹെക്ടറാണ് ഉള്ളത്. ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും വലുതാണ് ഇത്. ഗോപുരങ്ങൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന നാല് വാതിൽ ഗോപുരങ്ങളുണ്ട്. 11 അടി ഉയരവും 66 മീറ്റർ ഉയരവുമുള്ള ഏറ്റവും ഉയരമേറിയ കിഴക്കൻ ഗോപുരം ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ ക്ഷേത്ര ടവറുകളിൽ ഒന്നാണ്. ക്ഷേത്രത്തിന് നിരവധി ഉപക്ഷേത്രങ്ങൾ ഉണ്ട്. അണ്ണാമലൈയ്യരും ഉന്നമലൈ അമ്മനുമാണ് പ്രധാന പ്രതിഷ്ഠ. ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിൽ പല ഹാളുകളും ഉണ്ട്. വിജയനഗര കാലഘട്ടത്തിൽ പണികഴിപ്പിച്ച ആയിരത്തോളം തൂണുകളുള്ളതാണ് ഇവിടെ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായത്. വർഷത്തിൽ 12 മാസത്തിലൊരിക്കൽ വരുന്ന ഉത്സവത്തിൽ വെളുപ്പിന് 5:30 മുതൽ രാത്രി 10 മണി വരെ വിവിധ ദിവസങ്ങളിൽ ആറ് മണിക്കൂർ ദൈർഘ്യമുള്ള ആചാരങ്ങൾ ഉണ്ട്. നവംബറിനും ഡിസംബറിനും ഇടയിൽ വരുന്ന പൂർണ്ണചന്ദ്രദിവസം കാർത്തിക ദീപം ഉത്സവമായി ആചരിക്കുന്നു. ഇത് ഒരു വലിയ ദീപമായി കുന്നിൽ വെളിച്ചം പരത്തുന്നു.ഈ കാഴ്ച മൂന്നു ദശലക്ഷം തീർഥാടകർ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. ഓരോ പൂർണ്ണചന്ദ്രനു ശേഷമുള്ള ദിവസം ഗിരിവലം എന്ന ഒരു ആരാധനയിൽ ഓരോ വർഷവും ഒരു ദശലക്ഷം തീർഥാടകർ പങ്കെടുക്കുന്നു. 9-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ചോള സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ കാലത്ത് നിർമിച്ച ഈ കൊത്തുപണികൾ പിൽക്കാലത്ത് സംഘകാല സാമ്രാജ്യത്തിലെ വിജയനഗര രാജാക്കന്മാർ (1336-1485 CE), സാലുവ രാജവംശം, തുളുവ രാജവംശം (1491-1570) എന്നിവരാണ് നടത്തിയത്. തമിഴ്നാട്ടിലെ ഹിന്ദു റിലീജിയൻ ആന്റ് ചാരിറ്റബിൾ എൻഡോവ്മെൻറ് ഡിപ്പാർട്ട്മെന്റ് ആണ് ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പരിപാലനം നടത്തുന്നത്.

ഇതിഹാസം

ഹിന്ദു ഐതിഹ്യങ്ങളിൽ, ഭഗവാൻ ശിവന്റെ ഭാര്യ പാർവ്വതി ഒരിക്കൽ ഭർത്താവിന്റെ കണ്ണുകൾ തമാശയ്ക്കായി കൈലാസപർവ്വതത്തിലെ പൂന്തോട്ടത്തിലുള്ള പുഷ്പം കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ പൊത്തി. ആ നിമിഷം തന്നെ ലോകം മുഴുവൻ വർഷങ്ങളോളം ഇരുട്ടിലായി. ദൈവങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു നിമിഷം മാത്രമേ ഇരുട്ട് അനുഭവപ്പെടുകയുള്ളൂ എന്നാൽ പ്രപഞ്ചത്തിൽ നിന്ന് വെളിച്ചം മുഴുവൻ മാറുകയും ഭൂമി വർഷങ്ങളായി ഇരുട്ടുകളിൽ മുങ്ങിയിരിക്കുകയും ചെയ്തു. ശിവന്റെ മറ്റ് ഭക്തന്മാർ ബുദ്ധിമുട്ടിയപ്പോൾ പാർവ്വതിക്ക് പശ്ചാത്താപം തോന്നി. തുടർന്ന് അണ്ണാമലൈ കുന്നുകളുടെ മുകളിൽ ഒരു അഗ്നിഗോളമായി പാർവ്വതിയുടെ ഭർത്താവ് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയും ഭൂമിയിൽ വെളിച്ചം ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു. പിന്നീട് അർദ്ധനാരീശ്വര ദേവതയായ ശിവൻ അർദ്ധനാരീശ്വര രൂപത്തിൽ പാർവ്വതിയിൽ ലയിച്ചു. അണ്ണാമലൈ അഥവാ ചുവന്ന പർവ്വതം അണ്ണാമലൈ ക്ഷേത്രത്തിനു പുറകിലാണ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. ഒരു ശിവലിംഗം അല്ലെങ്കിൽ ശിവന്റെ പ്രതീകമായി അണ്ണാമലൈ കുന്നുകളെ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ഒരിക്കൽ വിഷ്ണുവും ബ്രഹ്മാവും മേൽക്കോയ്മയ്ക്കെതിരായി മത്സരിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നാണ് മറ്റൊരു ഐതിഹ്യം. ശിവൻ അഗ്നിപോലെയാണ് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. ബ്രഹ്മാവ് ഒരു അരയന്നമായി ആകാശത്തേക്കു പറന്നു അഗ്നി മലയുടെ മുകളിൽ വരുകയും വിഷ്ണു വരാഹം ആയിത്തീരുകയും ചെയ്തു. അഗ്നി മലയിലെ ശിവലിംഗത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനം ഏതിന്മേൽ ഉറപ്പിച്ചു?എന്നറിയാനായി വിഷ്ണു ഭൂമിയ്ക്കടിയിലേയ്ക്കുപോയി. ഈ രംഗത്തിന് ലിംഗോത്ഭവ എന്നു വിളിക്കുന്നു. കൂടാതെ മിക്ക ശിവ ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും പടിഞ്ഞാറ് ഭിത്തിയിലെ വിശുദ്ധസ്ഥലത്ത് ഇതിനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെടുന്നു. ബ്രഹ്മാവോ വിഷ്ണുവോ ഈ സ്രോതസ്സിനെ കണ്ടെത്താനായില്ല. വിഷ്ണു തന്റെ തോൽവി സമ്മതിച്ചപ്പോൾ ബ്രഹ്മാവ് ഏറ്റവും ഉന്നതസ്ഥാനം കണ്ടെത്തിയെന്നും നുണ പറഞ്ഞു. ഇതിനുള്ള ശിക്ഷയായി ബ്രഹ്മാവിന് ഭൂമിയിൽ ആരാധന നടത്തരുതെന്ന് ശിവൻ നിർദ്ദേശിച്ചു.

ചരിത്രം

ക്രിസ്തു വർഷം ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടോടു കൂടി ആ കാലഘട്ടത്തിൽ ഭരിച്ചിരുന്ന ചോള രാജാക്കന്മാരുടെ ഘടനയിൽ ഒരു ലിഖിതത്തിൽ നിന്നാണ് ഇന്നത്തെ കൊത്തുപണികളും ഗോപുരങ്ങളും കാണപ്പെടുന്നത്. 9-ാം നൂറ്റാണ്ടിനു മുൻപ് തിരുവണ്ണാമലൈ, കാഞ്ചീപുരത്ത് നിന്നും ഭരിച്ചിരുന്ന പല്ലവ രാജാക്കന്മാരുടെ കീഴിലായിരുന്നു എന്നാണ് കൂടുതൽ തെളിവുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ നായനാർ സന്യാസിമാർ സമ്പന്തർ, അപ്പർ എന്നിവരുടെ കാവ്യ രചനകളായ തേവാരം എന്ന കൃതിയിൽ ഈ ക്ഷേത്രത്തെക്കുറിച്ച് എഴുതിയിരുന്നു. അപ്പർ, സമ്പന്തർ എന്നിവർ അണ്ണാമലൈയ്യയെ ക്ഷേത്രത്തിൽ ആരാധിച്ചിരുന്നതായി പെരിയപുരാണം കൃതിയുടെ രചയിതാവായ സെക്കിഴർ എഴുതി. ക്രി.വ. 850 മുതൽ ക്രി.വ. 1280 വരെ നാലു നൂറ്റാണ്ടുകളായി ചോള ഭരണാധികാരികൾ ക്ഷേത്രം ഭരിച്ചിരുന്നു. ചോളരാജാവിന്റെ ലിഖിതങ്ങൾ രാജവംശത്തിന്റെ വിവിധ വിജയങ്ങളുടെ ഓർമ്മക്കായി ഭൂമി, ആടുകൾ, പശുക്കൾ, എണ്ണ മുതലായ പല സമ്മാനങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഹൊയ്സാല രാജാക്കന്മാർ CE.. 1328-ൽ തിരുവണ്ണാമലൈ അവരുടെ മൂലധനം ഉപയോഗിച്ചു. സംഗമ രാജവംശം (1336-1485 CE) നിന്നും 48 ലിഖിതങ്ങളും, സാലുവാ സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള രണ്ട് ലിഖിതങ്ങളും, തുളുവാ സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്നുള്ള 55 ലിഖിതങ്ങളും (1491-1570 CE ) വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രതീകമായി, അവരുടെ ഭരണാധികാരികളുടെ ക്ഷേത്രത്തിന് സമ്മാനിച്ചിരുന്നു. ഏറ്റവും ശക്തനായ വിജയനഗര രാജാവായ കൃഷ്ണദേവരായരുടെ (1509-1529 CE) കൂടുതൽ ലിഖിതങ്ങൾ ഇവിടെ കാണാം. വിജയനഗര ലിഖിതങ്ങളിൽ മിക്കവയും തമിഴ്, കന്നഡ, സംസ്കൃതം എന്നിവയിലാണ് എഴുതപ്പെട്ടത്. വിജയനഗര രാജാക്കന്മാരുടെ ക്ഷേത്രത്തിലെ ലിഖിതങ്ങളിൽ ഭരണപരമായ കാര്യങ്ങളും പ്രാദേശിക ആശങ്കകളും ഊന്നിപ്പറയുന്നുണ്ട്. തിരുപ്പതിപോലുള്ള മറ്റ് ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ലിഖിതങ്ങൾ ഇതിനെ എതിർക്കുന്നു. ഭൂവിഭവശേഷി, തുടർന്ന് സാധനങ്ങൾ, പണം എൻഡോവ്മെൻറ്, പശുക്കൾ, എണ്ണ, വിളക്കുകൾ തുടങ്ങിയ ഭൂരിഭാഗം ദാന രേഖകളും ലിഖിതത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വിജയനഗര സാമ്രാജ്യകാലത്ത് തിരുവണ്ണാമലൈ തീർത്ഥാടകരുടെയും സൈനിക കേന്ദ്രങ്ങളുടെയും സെന്ററുകൾ തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു തന്ത്രപ്രധാന ക്രോസ്റോഡായി പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. മുൻകാല കോളനി കാലഘട്ടത്തിനു മുൻപ് ഒരു നഗര കേന്ദ്രമായി ഈ പ്രദേശത്തെ കാണിക്കുന്ന ലിഖിതങ്ങൾ ഉണ്ട്. ക്ഷേത്രത്തിനുചുറ്റുമുള്ള നഗരത്തെ നായക് ഭരണാധികാരികൾ വികസിപ്പിച്ചു വന്നിരുന്നു.

1753-നു ശേഷമുള്ള ആശയക്കുഴപ്പം മൂലം പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തിരുവണ്ണാമലൈ ടൗണിലെ ക്ഷേത്രവും കർണാടിക് നവാബിന്റെ അധീനതയിലായി. മുഗൾ സാമ്രാജ്യം അവസാനിച്ചതോടെ നവാബിന് നഗരത്തിന്റെ നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടു. പിന്നീട് ഹിന്ദു-മുസ്ലിം ഭദ്രാസനങ്ങളുടെ കാലഘട്ടവും ഉണ്ടായിരുന്നു. മുരാരുരായ, കൃഷ്ണ റായ, മ്രിത്തിസ് അലി, ബുർഖത് ഉല്ലാഖാൻ എന്നിവരുടെ പിൻഗാമികൾ തുടർച്ചയായി ക്ഷേത്രത്തെ ഉപരോധിച്ചിരുന്നു. യൂറോപ്യൻ കടന്നുകയറ്റം പുരോഗമിക്കുമ്പോൾ, തിരുവണ്ണാമലൈ ഫ്രഞ്ച് സൂപ്രീസ്, സാമ്പ്രിനേറ്റ്, ഇംഗ്ലീഷ് ക്യാപ്റ്റൻ സ്റ്റീഫൻ സ്മിത്ത് എന്നിവർ ആക്രമിക്കപ്പെട്ടു. ചിലർ പിന്മാറിയിരുന്നു, മറ്റുള്ളവർ വിജയികളായി. 1757 ൽ പട്ടണം ഫ്രഞ്ചുകാരുടെ അധീനതയിലാക്കി. 1760 -ൽ ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ അധീനതയിലായിരുന്നു ഈ ക്ഷേത്രം. CE 1790-ൽ തിരുവണ്ണാമലൈ നഗരം എ.ഡി. 1750-99 കാലഘട്ടം ഭരിച്ച ടിപ്പു സുൽത്താന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചെടുത്തു. പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ പകുതിയിൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൻ കീഴിലായിരുന്നു ഈ ക്ഷേത്രം.1951 മുതൽ ഹിന്ദു ആരാധനാലയവും ചാരിറ്റബിൾ എൻഡോവ്മെൻറ്സ് ആക്ടിന്റെയും കീഴിലുള്ള ഈ ക്ഷേത്രത്തിൽ തമിഴ്നാട് ഗവൺമെന്റിന്റെ ഹിന്ദു മത, എൻഡോവ്മെൻറ് ബോർഡ് (എച്ച് ആർ ആൻഡ് സിഇ) ക്ഷേത്രം സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. 2002- ൽ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവ്വേ ഓഫ് ഇന്ത്യ ഈ ക്ഷേത്രം ഒരു ദേശീയ പൈതൃക സ്മാരകം ആയി പ്രഖ്യാപിക്കുകയും അതിന്റെ ചുമതല ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു. ഹിന്ദുക്കളുടെ മത, എൻഡോവ്മെൻറ് ബോർഡുകളിലേക്ക് ക്ഷേത്രം തിരികെ കൊണ്ടുവരാൻ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവ്വേയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ സുപ്രീംകോടതിയിൽ വ്യാപകമായ പ്രതിഷേധവും വാദവും നടന്നു.

വാസ്തുവിദ്യ

View of the temple complex

ഗോപുരസമുച്ചയങ്ങൾ കിഴക്ക് മുഖമായി 25 ഏക്കറിൽ കിടക്കുന്ന അണ്ണമല മലയുടെ അടിവാരത്തിലാണ് ക്ഷേത്രം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്. 700 അടി (210 മീറ്റർ), തെക്ക് 1,479 അടി (451 മീ), വടക്ക് 1,590 അടി (480 മീറ്റർ) ആണ് കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറ് വശങ്ങളും കാണപ്പെടുന്നത്. ഇതിന് നാല് വശങ്ങളിൽ നാലു ഗോപുരവും കാണപ്പെടുന്നു. കിഴക്കേ ഗോപുരം രാജഗോപുരമാണ്. ക്ഷേത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ഉയരം കൂടിയ ഗോപുരമാണിത്. രാജഗോപുരത്തിന്റെ അടിത്തറയിൽ നിന്ന് 135 അടി (30 മീറ്റർ) ഉയരത്തിൽ 135 അടി (41 മീറ്റർ) ഗ്രാനൈറ്റ് കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ചതാണ്. വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തിലെ രാജാവായ കൃഷ്ണദേവരായ (ക്രി.വ. 1509-29) ആരംഭിച്ചെങ്കിലും പൂർത്തിയാക്കിയത് സേവപ്പ നായക (1532-80 CE) ആയിരുന്നു.(1532–80 CE). എ.ഡി 1572-ൽ ശിവനേശനും അദ്ദേഹത്തിൻറെ സഹോദരൻ ലോകനാഥിൻറെയും നിർദ്ദേശപ്രകാരം ഈ ഗോപുരം നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടുവെന്നാണ് ലിഖിതങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ദക്ഷിണ ഗോപുരം തിരുമജ്ഞൻഗോപുരവും പടിഞ്ഞാറ് പൈ ഗോപുരവും എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. വടക്കേ രഘുനാഥാഭ്യൂദയത്തിലെ അമ്മണി അമ്മൻ ഗൌരമിയും സംഗീത സുധയും നായക് തിരുവെഴുത്തുകളും ഗോപുരങ്ങളെ കുറിച്ചു വിവരിക്കുന്നു.തഞ്ചാവൂരി ആന്ധ്ര രാജ ചാരിറ്റമുവിൽ കൃഷ്ണദേവരായ ഈ ഗോപുരവും ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പുറം അതിരുകളും നിർമ്മിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ ക്ഷേത്രത്തിൽ ആകെ അഞ്ച് അതിർത്തികളുണ്ട്.ഇവയിൽ ഓരോന്നിലും ശിവന്റെ പാവനമായ കാളയായ വലിയ നന്ദിയും കാണാം. വള്ളാള മഹാരാജ ഗോപുരം, കിളി ഗോപുരം, അല്ലെങ്കിൽ പാരറ്റ് ടവർ എന്നിവയും ടവറുകളിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.

കോവിൽ

പ്രധാന കോവിൽ ആയ അരുണാചലേശ്വരയുടെ മുഖം കിഴക്കോട്ട് ആണ് കാണപ്പെടുന്നത്. നന്ദി, സൂര്യ എന്നീ ദേവന്മാരുടെ പ്രതിരൂപങ്ങളും കാണപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള കെട്ടിടമാണിത്. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ മതിലുകൾക്ക് പിന്നിൽ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായ വേണുഗോപാലസ്വാമിക്ക് ഒരു പ്രതിഷ്ഠയുണ്ട്. ശ്രീകോവിലിനുള്ളിൽ സോമസ്കന്ദർ, ദുർഗ, ചന്ദീക്യേശ്വർ, ഗജലക്ഷ്മി, അറുമുഖസ്വാമി, ദക്ഷിണാമൂർത്തി, സ്വർണ്ണാഭൈരവർ, നടരാജൻ, ലിംഗോത്ഭവർ തുടങ്ങിയ പ്രതിഷ്ഠകൾ കൂടാതെ ശിവലിംഗവും കാണപ്പെടുന്നു. പ്രതിഷ്ഠകൾ വിശ്രമിക്കുന്ന വിശുദ്ധ അറയായ പള്ളിയറയും കാണപ്പെടുന്നു. ശ്രീകോവിലിനു ചുറ്റുമുള്ള ആദ്യ ആസ്ഥാനത്ത് ഇത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. രണ്ടാമത്തെ മണ്ഡലത്തിൽ ഉന്നമുലൈ അമ്മന്റെ മന്ദിരവും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. അമ്മനെ നില്ക്കുന്ന നിലയിൽ ചിത്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. സംബന്ധ വിനായകർ ബലിപീഠത്തിൻറെയും കൊടിമരത്തിൻറെയും വടക്ക് ഭാഗത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. ആയിരം തൂണുകളുള്ള ഹാളിൻറെ തെക്ക് സുബ്രഹ്മണ്യനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു ചെറിയ കോവിലും ഒരു വലിയ കുളവും കാണപ്പെടുന്നു. ഭൂഗർഭ ശിവലിംഗം ആയ പാതാള ലിംഗം, ഇരിക്കുന്നസ്ഥലം രമണ മഹർഷി (1879 – 1950 CE) പ്രായശ്ചിത്തം അനുഷ്‌ഠിച്ച സ്ഥലമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ശിവഗംഗ കുളത്തിൻറെ വടക്കൻ തീരത്ത് ശിവഗംഗ വിനായക ക്ഷേത്രം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു.

ഹാളുകൾ

The View of Thousand Pillar Mahal at temple premises

പതിനാറ് തൂണുകളുള്ള ഒരു ദീപ ദർശന മണ്ഡപം, അല്ലെങ്കിൽ മൂന്നാമത്തെ ചുറ്റും മതിലിനരികിൽ പ്രകാശമുള്ള ഒരു ഹാളുമുണ്ട്. പവിത്രവും ഔഷധവുമുള്ളതായി കണക്കാക്കുന്ന ക്ഷേത്രവൃക്ഷം ആയ ഇലഞ്ഞിമരത്തിൽ കുഞ്ഞുങ്ങളില്ലാത്ത ദമ്പതികൾ അതിന്റെ ശാഖകളിലെ ചെറിയ ശിഖരങ്ങളിൽ ചെറിയ തൊട്ടിലുകൾ ആദരപൂർവ്വം കെട്ടി തൂക്കുന്നു. പ്രപഞ്ച സൃഷ്ടിക്ക് ശേഷം ഭൂമിയും ആകാശവും വേർപിരിഞ്ഞ സമയത്ത് ഈ മരം ക്ഷേത്രത്തിലെത്തിയതാകാമെന്ന് വേദങ്ങളിൽ എഴുതിയിരിക്കുന്നു.കല്യാണ മണ്ഡപം, വിവാഹ ഹാൾ, എന്നിവ തെക്കുപടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു. വിജയനഗര ശൈലിയിലാണ് ഇത് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പുറമെയുള്ള തുറന്ന ആരാധനാലയത്തിൽ കല്ല് കൊണ്ടുള്ള ഒരു ത്രിശൂലം കാണപ്പെടുന്നു, വിശുദ്ധ വൃക്ഷത്തിനു ചുറ്റും കാണപ്പെടുന്നതു പോലെ ഇരുമ്പു കമ്പിവേലികൊണ്ടുള്ള സംരക്ഷണവലയം നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു. മൂന്നാമത്തെ ചുറ്റുമതിലിനരികിലുള്ള വസന്തകാല ഹാൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന വസന്തമണ്ഡപത്തിൽ കാളസ്തേശ്വര ക്ഷേത്രവും ക്ഷേത്ര ഓഫീസും കാണപ്പെടുന്നു.നാലാമത്തെ മതിലിനരികിൽ നന്ദി, ബ്രഹ്മ തീർത്ഥം എന്നിവ കാണപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്രക്കുളം, യാനായി തിരയി കൊണ്ട വിനായക ക്ഷേത്രം, ആറ് അടി ഉയരമുള്ള നന്ദിയുടെ ഒരു ഹാളും, വല്ലാല മഹാരാജാവ് സ്ഥാപിച്ചതാണ്.

ആരാധനയും ഉത്സവങ്ങളും

Temple during Karthigai Deepam festival

Temple car procession during a festival

ക്ഷേത്രപൂജകൾ ക്ഷേത്ര പൂജാരികൾ (അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ) ഉത്സവ ആഘോഷങ്ങളുടെ ഭാഗമായി ദിവസേനയും നടത്തുന്നു. തമിഴ് നാട്ടിലെ മറ്റു ശിവ ക്ഷേത്രങ്ങളെപ്പോലെ തന്നെ, പൂജാരികൾ ബ്രാഹ്മണ ഉപജാതിക്കാരായ ശൈവ സമുദായത്തിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. ഉഷഃകാലം രാവിലെ 5:30 നും 8 മണിക്ക് കാലശാന്തി, രാവിലെ 10 മണിക്ക് ഉച്ചികലം, വൈകിട്ട് 6:00 ന് സായരക്ഷയ്, വൈകിട്ട് 8 മണിക്ക് ഇരണ്ടംകലം രാത്രി 10:00 മണിക്ക് അർദ്ധജാമം എന്നീ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പൂജാവിധി ആചാരങ്ങൾ ദിവസത്തിൽ ആറു തവണ നടത്താറുണ്ട്. somavaram ഓരോ ആചാരാനുഷ്ഠാനത്തിൻറെ ഭാഗമായി അരുണാചലേശ്വര, ഉണ്ണാംമലൈ അമ്മൻ എന്നിവർക്കായി അഭിഷേകം (പുണ്യസ്നാനം), അലങ്കാരം (അലങ്കാരത്തിന്), നെവേദ്യം (ഭക്ഷണ വഴിപാട്), ദീപാരാധനയ്ക്കായി വിളക്കുകൾ തുടങ്ങിയ നാല് ഘട്ടങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്നു: നാഗസ്വര സംഗീതത്തിന് ചുറ്റുമായി പുരോഹിതന്മാർ വേദങ്ങളിലെ മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ട് ആരാധിക്കുന്നു. ആഴ്ചതോറുമുള്ള ആചാരങ്ങളായ സോമവാരം, ശുക്രാവാരം രണ്ടാഴ്ചയിലൊരിക്കൽ പ്രദോഷം പോലുള്ള ആഘോഷങ്ങൾ, അമാവാസി പോലുള്ള പ്രതിമാസ ഉത്സവങ്ങൾ, പൂർണ്ണിമ, ചതുർത്ഥി എന്നിവയും ഇവിടെ നടത്തുന്നുണ്ട്.

വർഷം മുഴുവൻ നിരവധി ഉത്സവങ്ങൾ നടക്കാറുണ്ട്. ബ്രഹ്മോത്സവം നാലു പ്രധാന ഉത്സവങ്ങളായാണ് പ്രതിവർഷം ആഘോഷിക്കുന്നത്. ഇവയിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത് നവംബർ മാസത്തിലും ഡിസംബർ മാസങ്ങളിലുമായി കാർത്തികൈ മാസത്തിൽ കാർത്തിക ദീപത്തിന്റെ ആഘോഷത്തോടുകൂടി നടക്കുന്ന ഉത്സവമാണ്. അരുണാചല കുന്നിൻറെ മുകളിലായി മൂന്ന് ടൺ നെയ്യ് ഉപയോഗിച്ച് വലിയൊരു അണ്ടാവ് പോലുള്ള പാത്രത്തിൽ കാർത്തികദീപം തെളിയിക്കുന്നു.ഉത്സവ ചടങ്ങുകൾക്കു വേണ്ടി അരുണാചലേശ്വരയുടെ പ്രതിബിംബത്തെ വഹിക്കുന്ന മരം കൊണ്ടുള്ള രഥം മലയ്ക്കു ചുറ്റി സഞ്ചരിക്കുന്നു.ചോള കാലഘട്ടത്തിനു (850 മുതൽ എ.ഡി. 1280 വരെ) മുമ്പുതന്നെ ആഘോഷം ആരംഭിച്ചിരുന്നതായി രേഖകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെത്തിയപ്പോൾ ഇത് പത്തു ദിവസം വരെ നീണ്ടു.

എല്ലാ പൗർണ്ണമിയിലും, പതിനായിരക്കണക്കിന് തീർഥാടകർ അരുണാചല മലചുറ്റി നഗ്നപാദരായി അരുണാചലേശ്വരയെ ആരാധിക്കാനെത്തുന്നുണ്ട് ഈ പ്രദക്ഷിണം 14 കിലോമീറ്ററോളം (8.7 മൈൽ) ദൂരം വരെ നീണ്ട് നിൽക്കുന്നു, ഗിരിവലം എന്നാണ് ഇത് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഹിന്ദു ഐതീഹ്യമനുസരിച്ച്, ഈ നടത്തം പാപങ്ങളെ നീക്കുകയും, ആഗ്രഹങ്ങൾ പൂർത്തീകരിക്കുകയും, ജനന ചക്രം മുതൽ പുനർജന്മത്തിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യം നേടാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മലമുകളിലുള്ള കുന്നും കുളങ്ങളും, കോവിലുകളും, തൂണുകളുള്ള ധ്യാനകേന്ദ്രങ്ങളും, ഉറവകളും ഗുഹകളും പ്രദക്ഷിണം നടത്തിയാണ് നേർച്ച അർപ്പിക്കുന്നത്. മാസത്തിലുടനീളം ഇതു തുടരുന്നു. തമിഴ് കലണ്ടറിലെ പൗർണ്ണമി ദിനത്തിൽ നൂറുകണക്കിന് തീർഥാടകർ ലോകമെമ്പാടും നിന്ന് അരുണചേലേശ്വരനെ കാണാൻ എത്തുന്നുണ്ട്. തേര് എന്നുവിളിക്കുന്ന തടിയിൽ കൊത്തുപണിചെയ്ത ക്ഷേത്രകാറുകൾ പ്രദക്ഷിണത്തിനായുപയോഗിക്കുന്നു.

എല്ലാ വർഷവും ജനുവരി പകുതിയോടെ തമിഴ്മാസം തായ് വരുമ്പോൾ ആദ്യ ആഴ്ചയിൽ മറ്റൊരു ആഘോഷം തിരൂഡൽ ആഘോഷിക്കുന്നു. ജനുവരി 15 നും 16 നും ഇടയിലുള്ള മാട്ടു പൊങ്കലിൽ, രാവിലെ പഴങ്ങൾ, പൂമാലകൾ, മധുരപലഹാരങ്ങൾ എന്നിവ കൊണ്ട് നന്ദിയെ അലങ്കരിക്കുന്നു.

മതപരമായ പ്രാധാന്യം

പഞ്ചഭൂതസ്ഥലങ്ങളിൽ അല്ലെങ്കിൽ അഞ്ച് ശിവക്ഷേത്രങ്ങളിൽ ഒന്നായ അരുണാചലേശ്വര ക്ഷേത്രം ഭൂമി, വെള്ളം, വായൂ, ആകാശം, തീ എന്നീ പ്രകൃതി മൂലഘടകങ്ങളുടെ സാക്ഷാൽക്കാരം ആണ്. തീകൊണ്ടുള്ള ഒരു ബൃഹത്തായ സതംഭം ആയ ശിവൻറെ തലയും കാല്പാദവും ഹിന്ദു ദേവന്മാരായ ബ്രഹ്മാവിനും, വിഷ്ണുവിനും കണ്ടുപിടിക്കാൻ സാധിച്ചില്ല എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന ശിവലിംഗമായ അഗ്നി ലിംഗം കർമ്മം, നന്മ, ആത്മത്യാഗമനോഭാവം, അഗ്നികല്പത്തിൻറെ അവസാനം ആയ സന്യാസ ജീവിതത്തിൽനിന്നുള്ള മുക്തി എന്നിവയെ പരാമർശിക്കുന്നു.

അവലംബം

• "Hindu Religious and Endowment Board". Hindu Religious and Endowment Board. 2011. ശേഖരിച്ചത്: 27 December 2012.
• "Annamalaiyar Temple rituals". Annamalaiyar Temple. 2011. ശേഖരിച്ചത്: 27 December 2012.
• "Tiruvannamalai - About the town". Tiruvannamalai Municipality. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 25 January 2013-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• "Tiruvannamalai - Places of interest". Tiruvannamalai Municipality. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 24 August 2013-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• "Tiruvannamali Historical moments". Tiruvannamalai Municipality. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 29 October 2013-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• "Tiruvannamalai temple - Girivalam details". Tiruvannamalai Temple Administration. 2011. മൂലതാളിൽ നിന്നും 29 August 2012-ന് ആർക്കൈവ് ചെയ്തത്. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• "Muthalam Thirumurai Translation". Thevaaram.org. 2012. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• "Arunachaleswarar Thirukoil". Government of Tamil Nadu. 2012. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• "10 lakh devotees witness Tiruvannamalai Deepam". The Hindu. 2005. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• "Fire that stokes up faith". The Hindu. 2002. ശേഖരിച്ചത്: 6 September 2012.
• Aiyar, P.V.Jagadisa (1982), South Indian Shrines: Illustrated, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0151-3.
• Abram, David; Edwards, Nick; Ford, Mike; Jacobs, Daniel; Meghji, Shafik; Sen, Devdan; Thomas, Gavin (2011), The Rough guide to India, Rough Guides, ISBN 978-1-84836-563-6.
• Appar (2004), Aintham Thirumurai (PDF), Online: project Madurai.
• Aiyangar, Krishnaswami S. (1991), South India and Her Muhammadan Invaders, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0536-5.
• Anantharaman, Ambujam (2006). Temples of South India. East West books. ISBN 8188661422, ISBN 9788188661428.
• Bajwa, Jagir Singh; Kaur, Ravinder (2008), Tourism Management, New Delhi: S.B. Nangia, ISBN 81-313-0047-1.
• Blavatsky, Helena Petrovna (1892), The theosophical glossary, London: The Theosophical Publishing Society.
• Bradnock, Roma; Bradnock, Robert (2009), Footprint India, USA: Patrick Dawson, ISBN 1-904777-00-7.
• Ebert, Gabriele (2006), Ramana Maharshi: His Life, Lulu.com, ISBN 1-4116-7350-6.
• Elgood, Heather (1999), Hinduism and the Religious Arts, New York: British Library Cataloguing-in-Publication Data, ISBN 0-304-70739-2.
• Goodman, Martin (2002), On Sacred Mountains, UK: Heart of Albion Press, ISBN 1-872883-58-3.
• Gaur, Dr. Mahendra (2006), Indian affairs annual, Delhi: Kalpaz Publications, ISBN 81-7835-529-9.
• Hunter, Sir William (1908), Imperial gazetteer of India: Provincial series, Volume 18, Calcutta: Superindent of Government Printing.
• Kamalabaskaran, Iswari (1994), The light of Arunachaleswarar, Affiliated East-West Press Pvt. Ltd..
• Kingsbury, Francis; Phillips, Godfrey Edward (1921), Hymns of the Tamil Śaivite saints, New York: Bishop of Dornakal.
• Let's Go, Inc (2004), Let's go: India & Nepal, 2004, New York: Martin's Press, ISBN 0-312-32006-X.
• Mack, Alexander (2002), Spiritual journey, imperial city: pilgrimage to the temples of Vijayanagara, New Delhi: Vedam e-books Pvt. Ltd., ISBN 81-7936-004-0.
• Melton, J. Gordon (2002), The Encyclopedia of Religious Phenomena, MI: Visible Ink Press, ISBN 1-57859-209-7.
• Nārāyaṇasvāmi, Veṅkaṭarāma (1992), Thiruvannamalai, Madras: Manivasagar Noolagam.
• Pope, Rev. G.U. (2004), Tiruvacagam or Sacred Utterances of the Tamil Poet, Saint and Sage (PDF), Online: project Madurai.
• Ramaswamy, Vijaya (2007), Historical dictionary of the Tamils, United States: Scarecrow Press, INC., ISBN 978-0-470-82958-5
• Singh, Sarina; Brown, Lindsay; Elliott, Mark; Harding, Paul; Hole, Abigail; Horton, Patrick (2009), Lonely Planet India, Australia: Lonely Planet, ISBN 978-1-74179-151-8.
• Southern Circle (1903), Epigraphy, Madras: Archaeological Survey of India.
• Spear, Heidi (2011), The Everything Guide to Chakra Healing: Use Your Body's Subtle Energies to promote Health, Healing and Happiness, USA: Adams Media, ISBN 1-4405-2649-4.
• Tirugnanasambadar (2004), Muthal Thirumurai (PDF), Online: project Madurai.
• V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts.
• V., Vriddhagirisan (1995), Nayaks of Tanjore, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0996-4.
• V.K., Subramanian (2007), 101 Mystics of India, New Delhi: Abhinav Publications, ISBN 81-7017-471-6.
• Various (2006), Tourist Guide to South India, New Delhi: Sura Books (pvt) Ltd., ISBN 81-7478-175-7.
• Zvelebil, Kamil (1975), Tamil literature, Volume 2, Part 1, Netherlands: E.J. Brill, Leiden, ISBN 90-04-04190-7.

പുറം കണ്ണികൾ

• Temple Official website