ദക്ഷിണ കൊറിയ

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.
ഈ ലേഖനത്തിൽ മറ്റൊരു ഭാഷയിൽനിന്ന് മൊഴിമാറ്റം നടത്തിയെത്തിയ ഭാഗങ്ങളുണ്ട്. യന്ത്രപരിഭാഷയുടെ ഭാഗമായി തെറ്റായ അർത്ഥത്തിലുള്ള ഭാഗങ്ങളും കടന്നുകൂടിയിട്ടുണ്ടാകാം. തിരുത്താൻ സഹായിക്കുക.
റിപ്പബ്ലിക്ക് ഓഫ് കൊറിയ

대한민국
ദേഹാൻ മിങ്കുക്ക്
Flag of ദക്ഷിണ കൊറിയ
Flag
Emblem of ദക്ഷിണ കൊറിയ
Emblem
ദേശീയ മുദ്രാവാക്യം: 
홍익인간 (അനൗദ്യോഗികം)
"മനുഷ്യസമൂഹത്തിനായി നേട്ടങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുക"
[1]
ദേശീയ ഗാനം: 
애국가
ഏഗുക്ക
ദേശസ്നേഹത്തിന്റെ ഗാനം
Location of ദക്ഷിണ കൊറിയ
തലസ്ഥാനംസോഉൾ
ഔദ്യോഗിക ഭാഷകൾകൊറിയൻ
ഔദ്യോഗിക ലിപികൾഹൻഗുൾ[2]
വംശീയ വിഭാഗങ്ങൾ
99% കൊറിയൻ[3]
നിവാസികളുടെ പേര്ദക്ഷിണ കൊറിയൻ
കൊറിയൻ

ഏഷ്യാ വൻ‌കരയുടെ കിഴക്കുഭാഗത്ത് കൊറിയൻ ഉപദ്വീപിലുള്ള രാജ്യമാണ് ദക്ഷിണ കൊറിയ (ഔദ്യോഗിക നാമം:റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കൊറിയ). 1945 വരെ കൊറിയൻ ഉപദ്വീപ് ഒറ്റ രാജ്യമായിരുന്നു. അതിനുശേഷമാണ് ഉത്തര കൊറിയ, ദക്ഷിണ കൊറിയ എന്നിങ്ങനെ വിഭജിക്കപ്പെട്ടത്. ഉത്തര കൊറിയയുമായി മാത്രമാണ് ഈ രാജ്യം കരാതിർത്തി പങ്കിടുന്നത്. ചൈന, ജപ്പാൻ എന്നീ രാജ്യങ്ങളുമായി സമുദ്രാതിർത്തിയുണ്ട്. 1910 മുതൽ 1945 വരെ ജപ്പാന്റെ അധീനതയിലായിരുന്നു കൊറിയ. ഓഗസ്റ്റ് 15 ആണ് ദക്ഷിണ കൊറിയ സ്വാതന്ത്യദിനമായി ആചരിക്കുന്നത്.

യുദ്ധങ്ങളും, സൈനിക ഭരണങ്ങളും, ഭരണഘടനാ പ്രതിസന്ധികളും ഏറെക്കണ്ട ഈ രാജ്യം പക്ഷേ ഇവയൊക്കെ അതിജീവിച്ച് പുരോഗതിയിലേക്കു കുതിക്കുന്നു. ആഭ്യന്തര ഉല്പാദനക്കണക്കിൽ പത്താം സ്ഥാനത്താണ് ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ സ്ഥാനം. സാങ്കേതിക വിദ്യയിൽ അതിവേഗം കുതിക്കുന്ന ഈ രാജ്യം കമ്പ്യൂട്ടർ കളികൾ, മൊബൈൽ ഫോണുകൾ എന്നിവയുടെ ഉത്പാദനത്തിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനക്കാരാണ്. [ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ ചരിത്രം] രണ്ടാം ലോകയുദ്ധത്തിൽ ജപ്പാൻ കീഴടങ്ങിയതോടെ 1945സെപ്റ്റംബർ 8 ന് അമേരിക്കൻ സൈന്യം ദക്ഷിണ കൊറിയയിൽ പ്രവേശിച്ചു. പട്ടാള ഭരണകൂടം സ്ഥാപിച്ചു. എന്നാൽ ഓഗസ്റ്റ് 15 ന് തന്നെ റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കൊറിയ ഔദ്യോഗികമായി നിലവിൽ വന്നിരുന്നു. താൽകാലിക സർക്കാരിനു ശേഷം 1948 ഏപ്രിൽ 10ന് തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടത്തുകയും ജൂലൈയ് 17-ന് നാഷണൽ അസംബ്ലി രൂപവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്തു. രാഷ്ട്രീയ അനിശ്ചിതത്വവും പട്ടിണിയുംഅശാന്തിയും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു രാജ്യസ്ഥിതി.സിങ് മൻ റീ ആയിരുന്നു ആദ്യ പ്രസിഡന്റ് കമ്യൂണിസ്റ്റുകളെ അടിച്ചൊതുക്കിയും ജനകീയ പ്രക്ഷോപങ്ങളെ നിർദയം നേരിട്ടു കൊണ്ടുമാണ് റി ഭരിച്ചത് 1950 മെയ് 30-ന് നടന്ന പാർലമെൻറ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ സ്വതന്ത്രർക്കാണ് ഭൂരിപക്ഷം കിട്ടിയത്.ജൂൺ 25 ന് കൊറിയൻ യുദ്ധമാരംഭിച്ചു.

പദോൽപ്പത്തി[തിരുത്തുക]

കൊറിയ എന്ന പേര് ഉത്ഭവിച്ചത് ഗോറിയോ (Goryeo) എന്ന പേരിൽ നിന്നാണ്. 5-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ കിഴക്കൻ ഏഷ്യയുടെ മഹത്തായ ശക്തിയായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്ന പുരാതന രാജ്യമായ ഗോഗുറിയോയാണ് (Goguryeo) ഗോറിയോ എന്ന പേര് ആദ്യമായി ഉപയോഗിച്ചത്, അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഗോഗുറിയോ എന്ന പേരിന്റെ ചുരുക്കിയ രൂപമായി ഗോറിയോ.[4] പത്താം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഗോറിയോ സാമ്രാജ്യം ഗോഗൂറിയോയുടെ പിൻഗാമിയായതിനാൽ[5] അതിന്റെ പേര് പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ചു, ഇവിടെ സന്ദർശിച്ച പേർഷ്യൻ വ്യാപാരികൾ "കൊറിയ" എന്ന് ഈ സ്ഥലത്തെ വിളിച്ചു. കൊറിയയുടെ ആധുനിക നാമം, 1568 ലെ ആദ്യത്തെ പോർച്ചുഗീസ് മാപ്പുകളിൽ (ജോനോ വാസ് ഡൊറാഡോയുടെ) കോൺറായി (Conrai) എന്ന് കാണാമായിരുന്നു[6], പിന്നീട് പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിലും പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലും കൊറിയ (Corea) ആയി 1630 ലെ ടീക്സീറ ആൽബർനാസിന്റെ[7] ഭൂപടങ്ങളിൽ കാണപ്പെടുന്നു.

ജാപ്പനീസ് ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ, ഹാൻ, ജോസോൺ എന്നീ രണ്ട് പേരുകൾ ഒരുമിച്ച് നിലനിന്നിരുന്നു.

ജപ്പാൻ കീഴടങ്ങിയതിനെത്തുടർന്ന്, 1945 ൽ റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കൊറിയ (대한민국/大韓民國) ( കൊറിയൻ-ഡേഹാൻ മിങ്കുക്) പുതിയ രാജ്യത്തിന്റെ നിയമപരമായ ഇംഗ്ലീഷ് പേരായി സ്വീകരിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് കൊറിയൻ പേരിന്റെ നേരിട്ടുള്ള വിവർത്തനമല്ല.[8] തൽഫലമായി, കൊറിയൻ പേര് "ഡേഹാൻ മിങ്കുക്" ചിലപ്പോൾ ദക്ഷിണ കൊറിയൻ രാജ്യത്തിന് പകരം കൊറിയൻ വംശീയതയെ (അല്ലെങ്കിൽ "വംശം") മൊത്തത്തിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നതിന് ഒരു പര്യായമായി ദക്ഷിണ കൊറിയക്കാർ ഉപയോഗിക്കുന്നു.[9] കൊറിയൻ ഉപദ്വീപിന്റെ തെക്കൻ ഭാഗം മാത്രമേ സർക്കാർ നിയന്ത്രിച്ചിട്ടുള്ളൂ എന്നതിനാൽ, ദക്ഷിണ കൊറിയ എന്ന അനൗപചാരിക പദം പാശ്ചാത്യ ലോകത്ത് സാധാരണമായിത്തീർന്നു. കൊറിയകളെ ഒന്നിച്ച് പരാമർശിക്കാൻ ദക്ഷിണ കൊറിയക്കാർ ഹാൻ (അല്ലെങ്കിൽ ഹാംഗുക്) ഉപയോഗിക്കുന്നു, ചൈനയിലും ജപ്പാനിലും ഉത്തര കൊറിയിലും താമസിക്കുന്ന വംശീയ കൊറിയക്കാരും പകരം ജോസോൺ എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കുന്നു.

ചരിത്രം[തിരുത്തുക]

പുരാതന കൊറിയ[തിരുത്തുക]

കൊറിയയുടെ മൂന്ന് രാജ്യങ്ങളിലൊന്നായ കൊറിയോ (Koryŏ) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഗോഗുറിയോയിൽ നിന്നാണ് കൊറിയ എന്ന പേര് ഉത്ഭവിച്ചത്.

കൊറിയൻ ഉപദ്വീപിൽ ലോവർ പാലിയോലിത്തിക് കാലഘട്ടം മുതൽ തന്നെ താമസമുണ്ടായിരുന്നു.[10] കൊറിയയുടെ അടിസ്ഥാനം പുരാണമനുസരിച്ച് ക്രി.മു. 2333-ൽ ഡാങ്കുൻ[11] ജോസോൺ ("ഗോജോസോൺ" എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) സ്ഥാപിച്ചതോടെയാണ് കൊറിയയുടെ ചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത്.[12] വടക്കൻ കൊറിയൻ ഉപദ്വീപിനെയും മഞ്ചൂറിയയുടെ ചില ഭാഗങ്ങളെയും നിയന്ത്രിക്കുന്നതുവരെ ഗോജോസോൺ വികസിച്ചു. ക്രി.മു. പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് ഗിജാ ജോസോൺ സ്ഥാപിതമായതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ അതിന്റെ നിലനിൽപ്പും പങ്കും ആധുനിക യുഗത്തിൽ വിവാദമായിരുന്നു.[13]

മൂന്ന് കൊറിയൻ രാജ്യങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

കൊറിയയിലെ പ്രോട്ടോ - മൂന്ന് രാജ്യങ്ങൾ ( Proto–Three Kingdoms of Korea ) എന്നറിയപ്പെടുന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ, കൊറിയൻ ഉപദ്വീപിലും തെക്കൻ മഞ്ചൂറിയയിലും, ബ്യൂയോ, ഒക്ജിയോ, ഡോംഗ്യെ, സാംഹാൻ എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങൾ കൈവശപ്പെടുത്തി. അവരിൽ നിന്ന്, ഗൊഗുറിയോ, ബെയ്ക്ജെ, സില്ല എന്നിവ ഉപദ്വീപിനെ കൊറിയയിലെ മൂന്ന് രാജ്യങ്ങളായി നിയന്ത്രിക്കാൻ ഉയർന്നുവന്നു. അവരിൽ ഏറ്റവും വലുതും ശക്തവുമായ ഗോഗൂറിയോ വളരെ സൈനിക രാഷ്ട്രമായിരുന്നു,[14] 700 വർഷത്തെ ചരിത്രത്തിൽ വിവിധ ചൈനീസ് രാജവംശങ്ങളുമായി മത്സരിച്ചു. ഗ്വാങ്‌ഗൈറ്റോ ദി ഗ്രേറ്റ്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ ജങ്‌സു എന്നിവരുടെ കീഴിൽ ഒരു സുവർണ്ണകാലം ഗോഗുറിയോ അനുഭവിച്ചു, അവർ ഇരുവരും ബെയ്ക്ജെയെയും സില്ലയെയും കീഴടക്കി, കൊറിയയിലെ മൂന്ന് രാജ്യങ്ങളുടെ ഹ്രസ്വമായ ഏകീകരണം നേടുകയും കൊറിയൻ ഉപദ്വീപിലെ ഏറ്റവും പ്രബല ശക്തിയായി മാറുകയും ചെയ്തു.[15]

ഏകീകൃത രാജവംശങ്ങൾ[തിരുത്തുക]

936-ൽ, പിൽക്കാല മൂന്ന് രാജ്യങ്ങൾ ഗൊഗൂറിയോ പ്രഭുക്കന്മാരുടെ പിൻഗാമിയായ വാങ് ജിയോൺ ഏകീകരിച്ചു, ഗൊറിയോയെ ഗോഗൂറിയോയുടെ പിൻഗാമിയായി സ്ഥാപിച്ചു.[16][14] ഗൊജോസിയോണിനെ പരാമർശിച്ച് യി സിയോംഗ്-ഗൈ[17] ( Yi Seong-gye ) കൊറിയയുടെ പുതിയ പേര് "ജോസോൺ" എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും തലസ്ഥാനം ഹാൻസോങിലേക്ക് മാറ്റുകയും ചെയ്തു (സിയോളിന്റെ പഴയ പേരുകളിൽ ഒന്ന്)

ആധുനിക ചരിത്രം[തിരുത്തുക]

1943 ലെ കെയ്‌റോ പ്രഖ്യാപനത്തിൽ ഒരു ഏകീകൃത കൊറിയയുടെ പ്രാരംഭ പദ്ധതി ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, സോവിയറ്റ് യൂണിയനും അമേരിക്കയും തമ്മിലുള്ള ശീതയുദ്ധ വൈരാഗ്യം വർദ്ധിക്കുന്നത് ക്രമേണ പ്രത്യേക സർക്കാരുകൾ സ്ഥാപിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു, ഓരോന്നിനും അതിന്റേതായ പ്രത്യയശാസ്ത്രമുണ്ടായിരുന്നു,ഇത് കൊറിയയെ രാഷ്ട്രീയ-വിഭജിക്കുന്നതിലേക്ക് (division of Korea) നയിച്ചു. 1948 ലെ: ഉത്തര കൊറിയയും, ദക്ഷിണ കൊറിയയും.

തെക്ക്, കമ്യൂണിസത്തിന്റെ എതിരാളിയായ സിംഗ്മാൻ റീ, താൽക്കാലിക ഗവൺമെന്റിന്റെ തലവനായി അമേരിക്കയെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും അമേരിക്കയാൽ നിയമിക്കുകയും ചെയ്തു, മെയ് മാസത്തിൽ പുതുതായി പ്രഖ്യാപിച്ച റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കൊറിയയുടെ ആദ്യ പ്രസിഡന്റ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ വിജയിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, വടക്കൻ കൊറിയയിൽ, മുൻ ജാപ്പനീസ് വിരുദ്ധ ഗറില്ലയും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രവർത്തകനുമായ കിം ഇൽ-സുങിനെ സെപ്റ്റംബറിൽ ഡെമോക്രാറ്റിക് പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കൊറിയയുടെ പ്രധാനമന്ത്രിയായി ( premier ) നിയമിച്ചു. ഒക്ടോബറിൽ സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ കിം ഇൽ-സുങിന്റെ സർക്കാരിനെ രണ്ട് ഭാഗങ്ങളിലും പരമാധികാരിയായി പ്രഖ്യാപിച്ചു.

“കൊറിയയുടെ യുഎൻ താൽക്കാലിക കമ്മീഷന് നിരീക്ഷിക്കാനും ആലോചിക്കാനും സാധിച്ച കൊറിയയുടെ ആ ഭാഗത്ത് ഫലപ്രദമായ നിയന്ത്രണവും അധികാരപരിധിയുമുള്ള ഒരു നിയമാനുസൃത ഗവൺമെന്റായി യുഎൻ സിംഗ്മാൻ റീയുടെ ഗവൺമെന്റിനെ പ്രഖ്യാപിച്ചു”, താൽക്കാലിക കമ്മീഷൻ നിരീക്ഷിച്ച തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സർക്കാരും “കൊറിയയിലെ ഒരേയൊരു ഗവൺമെന്റ് ഇതാണ്” എന്ന പ്രസ്താവനയ്‌ക്ക് പുറമേ[അവലംബം ആവശ്യമാണ്].

തങ്ങളുടെ നിയന്ത്രണത്തിലുള്ള കൊറിയയെ ഏകീകരിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ട് ഇരു നേതാക്കളും തങ്ങളുടെ പ്രദേശത്തിനകത്ത് തങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയ എതിരാളികളെ സ്വേച്ഛാധിപത്യപരമായി അടിച്ചമർത്താൻ തുടങ്ങി. സൈനിക പിന്തുണയ്ക്കുള്ള ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ അഭ്യർത്ഥന അമേരിക്ക നിഷേധിച്ചപ്പോൾ ഉത്തരകൊറിയയുടെ സൈന്യം സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ ശക്തമാക്കി.

കൊറിയൻ യുദ്ധം[തിരുത്തുക]

1950 ജൂൺ 25 ന് ഉത്തരകൊറിയ ദക്ഷിണ കൊറിയയെ ആക്രമിച്ചു, കൊറിയൻ യുദ്ധത്തിന് കാരണമായി- ശീതയുദ്ധത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ വലിയ പോരാട്ടം, 1953 വരെ തുടർന്നു. ഉത്തരകൊറിയൻ സൈന്യം രാജ്യത്തെയാകെ ഏകീകരിക്കുമെന്ന് വ്യക്തമായപ്പോൾ ആഭ്യന്തര യുദ്ധത്തിൽ ഇടപെടാൻ യുഎന്നിനെ ഇത് അനുവദിച്ചു. സോവിയറ്റ് യൂണിയനും ചൈനയും ഉത്തരകൊറിയയെ പിന്തുണച്ചു, പിന്നീട് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ചൈനീസ് സൈനികരുടെ പങ്കാളിത്തത്തോടെ.

വടക്കും തെക്കും കൊറിയൻ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ കനത്ത നഷ്ടം നേരിട്ട ഇരുവിഭാഗവും തോൽവി ഏറ്റുവാങ്ങിയതിനെത്തുടർന്ന് യുദ്ധം ഒടുവിൽ ഒരു പ്രതിസന്ധിയിലെത്തി.

യുദ്ധസമയത്ത്, വംശീയ ഏകതയിലൂടെയും ദേശീയതയോടുള്ള സ്വേച്ഛാധിപത്യ അഭ്യർത്ഥനകളിലൂടെയും അനുസരണമുള്ള ഒരു പൗരനെ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമത്തെ റീയുടെ-പാർട്ടി വൺ-പീപ്പിൾ തത്ത്വത്തെ[18] () (ഹെറൻവോക്കിന്റെ ജർമ്മൻ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി) പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

ദക്ഷിണ കൊറിയ ഒരിക്കലും ഒപ്പുവെച്ചിട്ടില്ലാത്ത 1953 ലെ യുദ്ധസന്നാഹം യഥാർത്ഥ അതിർത്തി നിർണ്ണയ രേഖയ്ക്ക് സമീപം സൈനികവത്കരിക്കപ്പെട്ട മേഖലയിലൂടെ ഉപദ്വീപിനെ വിഭജിച്ചു. സമാധാന ഉടമ്പടി ഒപ്പുവെച്ചിട്ടില്ല, അതിന്റെ ഫലമായി ഇരു രാജ്യങ്ങളും (പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ) ഇപ്പോഴും യുദ്ധത്തിലാണ്. കൊറിയൻ യുദ്ധത്തിൽ ഏകദേശം 3 ദശലക്ഷം ആളുകൾ മരിച്ചു, രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തേക്കാളും വിയറ്റ്നാം യുദ്ധത്തേക്കാളും ആനുപാതികമായ സിവിലിയൻ മരണസംഖ്യ, ഇത് ശീതയുദ്ധ കാലഘട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും മാരകമായ പോരാട്ടമായി മാറി. കൂടാതെ, കൊറിയയിലെ പ്രധാന നഗരങ്ങളെല്ലാം യുദ്ധത്തിൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

(1960–1990)[തിരുത്തുക]

കയറ്റുമതി അധിഷ്ഠിത വ്യവസായവൽക്കരണത്തിലൂടെ ( export-oriented industrialization ) ദക്ഷിണ കൊറിയൻ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ അതിവേഗം വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ പ്രസിഡന്റ് പാർക്ക് ചുങ്-ഹീ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു.

1960 ൽ ഒരു വിദ്യാർത്ഥി പ്രക്ഷോഭം ("ഏപ്രിൽ 19 വിപ്ലവം") അന്നത്തെ സ്വേച്ഛാധിപത്യ പ്രസിഡന്റ് സിംഗ്മാൻ റീയുടെ രാജിയിലേക്ക് നയിച്ചു. ദക്ഷിണ കൊറിയയെ ദുർബലവും ഫലപ്രദമല്ലാത്തതുമായ ഒരു സർക്കാർ നയിച്ചതിനാൽ 13 മാസത്തെ രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതയാണ് ഇതിന് പിന്നിൽ. ജനറൽ പാർക്ക് ചുങ്-ഹിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള അട്ടിമറി 1961 മെയ് 16 നാണ് ഈ അസ്ഥിരത തകർന്നത്.

"ഏപ്രിൽ വിപ്ലവത്തിൽ പ്രതിഷേധക്കാർ"

നിഷ്‌കരുണം സൈനിക സ്വേച്ഛാധിപതിയായി പാർക്കിനെ രൂക്ഷമായി വിമർശിച്ചു, 1972 ൽ ഒരു പുതിയ ഭരണഘടന സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ട് തന്റെ ഭരണം നീട്ടി, ഇത് പ്രസിഡന്റിന് ഏതാണ്ട് ഏകാധിപത്യ അധികാരങ്ങൾ നൽകുകയും പരിധിയില്ലാത്ത ആറ് വർഷത്തെ കാലാവധിയിൽ മത്സരിക്കാൻ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു.

1991 ൽ ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയിൽ അംഗമാകാൻ ദക്ഷിണ കൊറിയയെ ഔദ്യോഗികമായി ക്ഷണിച്ചു.

1997 ൽ ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ എട്ടാമത്തെ പ്രസിഡന്റായി സത്യപ്രതിജ്ഞ ചെയ്ത കിം ഡേ-ജംഗിന്റെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ കൊറിയ സ്വേച്ഛാധിപത്യത്തിൽ നിന്ന് ആധുനിക ജനാധിപത്യത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം അടയാളപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി.

സമകാലിക ദക്ഷിണ കൊറിയ[തിരുത്തുക]

ദക്ഷിണ കൊറിയയിലും കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലും ജനാധിപത്യവും മനുഷ്യാവകാശവും മുന്നോട്ട് നയിക്കുന്നതിനും ഉത്തര കൊറിയയുമായുള്ള അനുരഞ്ജനത്തിനും 2000 ലെ സമാധാനത്തിനുള്ള നോബൽ സമ്മാന ജേതാവായ[19] പ്രസിഡന്റ് കിം ഡേ-ജംഗിനെ ചിലപ്പോൾ "ഏഷ്യയിലെ നെൽസൺ മണ്ടേല" എന്ന് വിളിക്കാറുണ്ട്.

2000 ജൂണിൽ പ്രസിഡന്റ് കിം ഡേ-ജംഗിന്റെ "സൺഷൈൻ പോളിസി"[20]യുടെ ഭാഗമായി, ഉത്തര-ദക്ഷിണ ഉച്ചകോടി ഉത്തര കൊറിയയുടെ തലസ്ഥാനമായ പ്യോംങ്യാംഗിൽ നടന്നു. ആ വർഷത്തിന്റെ അവസാനത്തിൽ, "ദക്ഷിണ കൊറിയയിലും പൊതുവേ കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലും ജനാധിപത്യത്തിനും മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്കും വേണ്ടിയുള്ള പ്രവർത്തനത്തിനും ഉത്തര കൊറിയയുമായുള്ള സമാധാനത്തിനും അനുരഞ്ജനത്തിനും വേണ്ടി കിം നൊബൽ സമ്മാനം നേടി.[19]

ദക്ഷിണ കൊറിയയും ജപ്പാനും സംയുക്തമായി 2002 ഫിഫ ലോകകപ്പിന് ആതിഥേയത്വം വഹിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, ലിയാൻ‌കോർട്ട് റോക്കുകളുടെ[21] മേലുള്ള പരമാധികാരത്തിന്റെ വൈരുദ്ധ്യപരമായ അവകാശവാദങ്ങൾ കാരണം ദക്ഷിണ കൊറിയൻ-ജാപ്പനീസ് ബന്ധങ്ങൾ പിന്നീട് തകരുകയാണുടായത്.

കോവിഡ് -19 പാൻഡെമിക് 2020 ൽ രാജ്യത്തെ ബാധിച്ചു. അതേ വർഷം തന്നെ ദക്ഷിണ കൊറിയയിൽ ജനനത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ മരണങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തി, ആദ്യമായി രേഖപ്പെടുത്തി.[22]

ഭൂമിശാസ്ത്രം[തിരുത്തുക]

കൊറിയൻ ഉപദ്വീപിന്റെ തെക്കൻ ഭാഗമാണ് ദക്ഷിണ കൊറിയ.

ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ-

രാജ്യം, അതിന്റെ എല്ലാ ദ്വീപുകളും ഉൾപ്പെടെ, അക്ഷാംശങ്ങൾ 33 ° നും 39 ° N നും, രേഖാംശങ്ങൾ 124 ° നും 130 ° E നും ഇടയിലാണ്.

ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ ഭൂപ്രകൃതി

ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ ഭൂപ്രദേശം കൂടുതലും പർവതപ്രദേശമാണ്, അവയിൽ മിക്കതും കൃഷിയോഗ്യമല്ല. പ്രധാനമായും പടിഞ്ഞാറ്, തെക്കുകിഴക്ക് ഭാഗങ്ങളിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന താഴ്ന്ന പ്രദേശങ്ങൾ മൊത്തം ഭൂവിസ്തൃതിയുടെ 30% മാത്രമാണ്.

പരിസ്ഥിതി[തിരുത്തുക]

ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ വളർച്ചയുടെ ആദ്യ 20 വർഷങ്ങളിൽ പരിസ്ഥിതിയെ സംരക്ഷിക്കാൻ ചെറിയ ശ്രമം നടത്തുകയുണ്ടായി.

ദേശീയ ജിഡിപിയുടെ രണ്ട് ശതമാനം വിനിയോഗിച്ച് ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ സമഗ്രമായ മാറ്റമാണ് ഹരിത അധിഷ്ഠിത സാമ്പത്തിക തന്ത്രം ( green-based economic strategy ).

സർക്കാർ[തിരുത്തുക]

ദക്ഷിണ കൊറിയൻ സർക്കാരിന്റെ ഘടന നിർണ്ണയിക്കുന്നത് റിപ്പബ്ലിക് ഓഫ് കൊറിയയുടെ ഭരണഘടനയാണ്. മറ്റു ജനാധ്യപത്യ രാജ്യങ്ങളെ പോലെ, ദക്ഷിണ കൊറിയൻ സർക്കാരിനെ മൂന്ന് ശാഖഗളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.

എക്സിക്യൂട്ടീവ്, ലെജിസ്ലേറ്റീവ് ബ്രാഞ്ചുകൾ പ്രാഥമികമായി ദേശീയ തലത്തിലാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്, എക്സിക്യൂട്ടീവ് ബ്രാഞ്ചിലെ വിവിധ മന്ത്രാലയങ്ങളും പ്രാദേശിക പ്രവർത്തനങ്ങൾ നിർവഹിക്കുന്നു. പ്രാദേശിക സർക്കാരുകൾ അർദ്ധ സ്വയംഭരണാധികാരമുള്ളവയാണ്, അവയിൽ എക്സിക്യൂട്ടീവ്, ലെജിസ്ലേറ്റീവ് ബോഡികൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ജുഡീഷ്യൽ ബ്രാഞ്ച് ദേശീയ തലത്തിലും പ്രാദേശിക തലത്തിലും പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

അധികാര പൃഥക്കരണവും (Separation of powers) ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് സംവിധാനവും
പ്രമാണം:Moon Jae-in presidential portrait.jpg
മൂൺ ജി-ഇൻ 19-ാമത് പ്രസിഡന്റ്


ദക്ഷിണ കൊറിയ ഒരു ഭരണഘടനാപരമായ ജനാധിപത്യമാണ്.

ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ ദേശീയ അസംബ്ലി

1960 മുതൽ 1980 വരെ ദക്ഷിണ കൊറിയക്ക് നിരവധി സൈനിക സ്വേച്ഛാധിപത്യങ്ങൾ അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അതിനുശേഷം അത് വിജയകരമായ ഒരു ലിബറൽ ജനാധിപത്യമായി വളർന്നു.

ഭരണപരമായ ഡിവിഷനുകൾ[തിരുത്തുക]

എട്ട് പ്രവിശ്യകൾ, ഒരു പ്രത്യേക സ്വയംഭരണ പ്രവിശ്യ, ആറ് മെട്രോപൊളിറ്റൻ നഗരങ്ങൾ (ഏതെങ്കിലും പ്രവിശ്യയുടെ ഭാഗമല്ലാത്ത സ്വയംഭരണ നഗരങ്ങൾ), ഒരു പ്രത്യേക നഗരം, ഒരു പ്രത്യേക സ്വയംഭരണ നഗരം എന്നിവയാണ് ദക്ഷിണ കൊറിയയിലെ പ്രധാന ഭരണ വിഭാഗങ്ങൾ.

ഭാഷ[തിരുത്തുക]

കൊറിയൻ ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ ഔദ്യോഗിക ഭാഷയാണ്, മിക്ക ഭാഷാശാസ്ത്രജ്ഞരും ഈ ഭാഷയെ ഒറ്റപ്പെട്ട ഭാഷയായി കണക്കാക്കുന്നു. ചൈനീസ് ഉത്ഭവം ഉള്ള നിരവധി പദങ്ങൾ കൊറിയൻ ഉൾക്കൊള്ളുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ചൈനീസ് ഭാഷകളുമായി കൊറിയൻ ബന്ധമില്ല. കൂടാതെ, ദക്ഷിണ കൊറിയയിൽ സംസാരിക്കുന്ന കൊറിയൻ, ഇംഗ്ലീഷിൽ നിന്നും മറ്റ് യൂറോപ്യൻ ഭാഷകളിൽ നിന്നും ധാരാളം ലോൺവേഡുകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു.

കൊറിയൻ തദ്ദേശീയമായ ഒരു എഴുത്ത് സമ്പ്രദായം ഉപയോഗിക്കുന്നു, 1446-ൽ സെജോംഗ് രാജാവ് സൃഷ്ടിച്ച ഹൻഗുൾ, ക്ലാസിക്കൽ ചൈനീസായ, ഹഞ്ച അക്ഷരങ്ങൾ ( കൊറിയൻ ഭാഷയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ചൈനീസ് അക്ഷരങ്ങൾ ) പഠിക്കാൻ പ്രയാസമുള്ളതും, കൊറിയൻ ഭാഷയ്ക്ക് നന്നായി യോജിക്കാത്തതുമായതുകൊണ്ട് ഒരു ബദൽ മാർഗ്ഗം ഹൻഗുൾ ആകുന്നു.

ഹഞ്ച (Hanja) കൊറിയൻ ഭാഷയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന ചൈനീസ് അക്ഷരങ്ങളാണ്. ഹഞ്ച എന്ന് ഹഞ്ചയിലും ( 漢字 ) ഹൻഗുളിലും ( 한자 )

അച്ചടി മാധ്യമങ്ങൾ, നിയമപരമായ ഡോക്യുമെന്റേഷൻ എന്നിവ പോലുള്ള പരിമിതമായ പ്രദേശങ്ങളിൽ ദക്ഷിണ കൊറിയ ഇപ്പോഴും ചില ചൈനീസ് ഹഞ്ച അക്ഷരങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു.

കൊറിയൻ, ഇംഗ്ലീഷ് ഭാഷകളിൽ ഹൈവേ റോഡ് സൈൻ, ഡെയ്ഗു, ദക്ഷിണ കൊറിയ

മതം[തിരുത്തുക]

ദക്ഷിണ കൊറിയയിലെ മതങ്ങൾ (2015 സെൻസസ്)

  ഒരു മതവുമല്ല (മതരാഹിത്യർ) (56%)
  പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് (20%)
  കൊറിയൻ ബുദ്ധ മതം (15%)
  കത്തോലിക്കർ (8%)
  മറ്റ് മതങ്ങൾ (1%)
സോളിൽ ബുദ്ധന്റെ ജന്മദിനാഘോഷം

2015 ലെ ദേശീയ സെൻസസ് അനുസരിച്ച് 56.1% പേർ മതവിശ്വാസികരല്ല, പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് ക്രിസ്റ്റ്യാനിറ്റി (19.7%), കൊറിയൻ ബുദ്ധമതം (15.5%), കത്തോലിക്കാ ക്രിസ്റ്റ്യാനിറ്റി (7.9%) പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. [25] ദക്ഷിണ കൊറിയക്കാരിൽ ഒരു ചെറിയ ശതമാനം (മൊത്തം 0.8%), വോൺ ബുദ്ധമതം, കൺഫ്യൂഷ്യനിസം, ചിയോണ്ടോയിസം, ഡെയ്‌സൻ ജിൻറിഹോ, ഇസ്‌ലാം, ഡേജോണിസം, ജ്യൂങ്‌സാനിസം, ഓർത്തഡോക്സ് ക്രിസ്ത്യാനിറ്റി എന്നിവയുൾപ്പെടെ മറ്റ് മതങ്ങളിൽ അംഗങ്ങളാണ്.

ഏഷ്യയിലെ ബുദ്ധമത വികാസം: മഹായാന ബുദ്ധമതം ആദ്യമായി ചൈനീസ് സാമ്രാജ്യത്തിൽ (ഹാൻ രാജവംശം) സിൽക്ക് റോഡ് വഴി കുഷാൻ കാലഘട്ടത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു. സമുദ്രം വഴിയും കരയിലൂടെയുമുള്ള സിൽക്ക് റോഡ്, ബുദ്ധമതത്തെ പലയിടങ്ങളിലേക്ക് വികസിപ്പക്കുവാനും, പരസ്പരബന്ധം നിലനിർത്തുവാനും സഹായിച്ചു.

അവലംബം[തിരുത്തുക]

  1. "A New Way of Seeing Country Social Responsibility" (PDF). Faculty of Philosophy and Social-Political Sciences: 6. Archived from the original (PDF) on 25 September 2013. Retrieved 16 January 2014.
  2. യോൺസെയ് കൊറിയൻ 1-1, ഇംഗ്ലീഷ് പതിപ്പ്, 2007, p. XII
  3. Korea, South: People and Society Archived 2010-12-28 at the Wayback Machine., CIA World Factbook.
  4. Gardner, Hall (2007). Averting Global War: Regional Challenges, Overextension, and Options for American Strategy. Palgrave Macmillan US. pp. 158-159. ISBN 9780230108714.
  5. Kim, Djun Kil (2005). The History of Korea. ABC-CLIO. p. 57. ISBN 9780313038532.
  6. Dourado, Fernão. "ATLAS DE FERNÃO VAZ DOURADO". Arquivo nacional da Torre do Tombo. Retrieved 1 May 2021.
  7. പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു പോർച്ചുഗീസ് കാർട്ടോഗ്രാഫറായിരുന്നു ജോവോ ടീക്സീറ ആൽബർനാസ് ഒന്നാമൻ ( João Teixeira Albernaz I ).
  8. Myers, Brian Reynolds. "Still the Unloved Republic". Sthele Press. Retrieved 1 May 2021.
  9. "Still the Unloved Republic- B.R. Myers". Sthele Press. Retrieved 4 May 2021.
  10. "Prehistoric Korea". About Korea. Archived from the original on 2008-03-02. Retrieved 4 May 2021.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  11. ആദ്യത്തെ കൊറിയൻ രാജ്യമായ ഗോജോസോന്റെ ഇതിഹാസ സ്ഥാപകനും ദൈവ-രാജാവുമായിരുന്നു ഡാങ്കുൻ
  12. "Korea's History". AsianInfo. Archived from the original on 2010-01-28. Retrieved 4 May 2021.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link)
  13. Hwang, Kyung Moon (2010). A History of Korea. Palgrave Macmillan. pp. 4. ISBN 9781137573599.
  14. 14.0 14.1 Yi, Ki-baek (1967). A new history of Korea. Harvard University Press. pp. 23–24. ISBN 9780674615762.
  15. Cohen, Warren I (20 December 2000). East Asia at the Center: Four Thousand Years of Engagement with the World. Columbia University Press. pp. 50. ISBN 9780231502511.
  16. Morris, Rossabi. China Among Equals: The Middle Kingdom and Its Neighbors, 10th–14th Centuries. University of California Press. p. 323. ISBN 9780520045620.
  17. കൊറിയയിലെ ജോസോൺ രാജവംശത്തിന്റെ സ്ഥാപകനും ആദ്യത്തെ രാജാവുമായിരുന്നു യി സിയോംഗ്-ഗൈ (ഒക്ടോബർ 27, 1335 - മെയ് 24, 1408).
  18. വൺ-പീപ്പിൾ തത്ത്വം എന്ന് പതിവായി വിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഇൽമിനിസം (Ilminism), ദക്ഷിണ കൊറിയയുടെ ആദ്യ പ്രസിഡന്റ് സിംഗ്മാൻ റീയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള രാഷ്ട്രീയ പ്രത്യയശാസ്ത്രമായിരുന്നു. സമകാലിക പണ്ഡിതന്മാർ ഇൽമിൻ തത്ത്വത്തെ ഹെറൻ‌വോക്ക് (മാസ്റ്റർ റേസ്) എന്ന നാസി ആശയവുമായി ഉപമിച്ചു, ദേശീയതയുടെയും വംശീയ മേധാവിത്വത്തിൻറെയും അപ്പീലുകളിലൂടെ റീയുടെ ശക്തമായ കേന്ദ്ര നേതൃത്വത്തിന് ചുറ്റും ഐക്യവും അനുസരണമുള്ളതുമായ ഒരു പൗരനെ ഏകീകരിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു ഇത്.
  19. 19.0 19.1 "The Nobel Peace Prize 2000". The Nobel Prize. Retrieved 9 May 2021.
  20. "Sunshine policy". Britannica. Retrieved 9 May 2021.
  21. ദക്ഷിണ കൊറിയയും ജപ്പാനും തമ്മിലുള്ള ഒരു പ്രാദേശിക തർക്കമാണ് ലിയാൻകോർട്ട് റോക്സ് തർക്കം. ജപ്പാൻ കടലിലെ ചെറിയ ദ്വീപുകളായ ലിയാൻകോർട്ട് റോക്ക്സിന്മേൽ ഇരു രാജ്യങ്ങളും പരമാധികാരം അവകാശപ്പെടുന്നു, അവ കൊറിയൻ ഭാഷയിൽ "ഡോക്ഡോ" (독도; 獨 島) എന്നും ജാപ്പനീസ് ഭാഷയിൽ "തകേഷിമ" (竹島) എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. (ഉത്തര കൊറിയയും ദ്വീപുകളുടെ പരമാധികാരം അവകാശപ്പെടുന്നു.)
  22. ""As Birthrate Falls, South Korea's Population Declines, Posing Threat to Economy"". New York Times. Retrieved 9 May 2021.
  23. (പേര് തർക്കമുള്ള കടലാണ്)
  24. "South Korea's Fight Against the 'Sea of Japan' Pays Off". THE DIPLOMAT. 23 November 2020. Retrieved 9 May 2021.
  25. "성별/연령별/종교별 인구-시군구". KOSIS (Korean Statistical Information Service) (in കൊറിയൻ). 1 April 2017. Retrieved 12 May 2021.

‍‍

"https://ml.wikipedia.org/w/index.php?title=ദക്ഷിണ_കൊറിയ&oldid=3780021" എന്ന താളിൽനിന്ന് ശേഖരിച്ചത്